Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.46.2020.2.DP
z 1 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 2 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.46.2021.1.DP (doręczone w dniu 23 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług do dostawy nieruchomości zabudowanej, położonej w (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług do dostawy nieruchomości zabudowanej, położonej (…).

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 marca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 2 marca 2021 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 23 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP4-1.4012.46.2021.1.DP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest państwową osobą prawną utworzoną na mocy przepisów ustawy (…) W zasobie Wnioskodawcy znajduje się nieruchomość zabudowana stanowiącą własność (…) położona w (…), oznaczona w ewidencji gruntów i budynków jako działki: nr 1, nr 2 i nr 3, z obrębu 1 o łącznej powierzchni 0,4225 ha. Nieruchomość posiada urządzoną w Sądzie Rejonowym (…) księgę wieczystą Nr (…). W chwili obecnej do wskazanego Sądu złożony został wniosek o wpis prawa własności na rzecz Wnioskodawcy w udziale 1/1 zgodnie z protokołem zdawczo-odbiorczym (…). Nieruchomość zabudowana jest 6 budynkami o przeznaczeniu zgodnie z EGiB: budynki przemysłowe, pozostałe budynki niemieszkalne, budynki mieszkalne oraz budynki handlowo-usługowe (o powierzchni zabudowy łącznie 1397 m2). Budynki są w bardzo złym stanie technicznym, powstały w okresie od 1900 do 1950 r.

Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową nieruchomości poprzez wniesienie prawa jej własności w całości aportem do społecznej inicjatywy mieszkaniowej lub towarzystwa budownictwa społecznego (…).

Celem będzie realizacja na w/w nieruchomości inwestycji mieszkaniowej rozumianej jako przedsięwzięcie, w wyniku którego powstanie budynek mieszkalny, w którym zostanie wyodrębnione przynajmniej jedno mieszkanie. Realizacja inwestycji zakłada rozbiórkę istniejących budynków po dostawie nieruchomości. Ww. nieruchomość w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego znajduje się na terenie oznaczonym symbolem V/12MW/U tj. przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna z usługami wbudowanymi wraz z koniecznym zapleczem gospodarczym, technicznym i miejscami postojowymi realizowanymi w postaci garaży wbudowanych lub miejsc postojowych na terenie oraz w części w strefie ochrony historycznej struktury przestrzennej.

Pismem z dnia 2 marca 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o następujące informacje:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Właścicielem nieruchomości jest (…); na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego (…) nieruchomość została włączona do (…); Właściciel (…) powierzył Wnioskodawcy wykonywanie prawa własności i innych praw rzeczowych na jego rzecz w stosunku do przedmiotowej nieruchomości; czynność przejęcia do (…) Wnioskodawcy nie była objęta podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomość po przejęciu do (…) Wnioskodawcy nie była wykorzystywana do żadnych celów.

Wszystkie działki ewidencyjne wchodzące w skład nieruchomości są zabudowane.

Zgodnie z informacją uzyskaną od (…), budynki znajdujących się na przedmiotowych działkach powstały w latach 1900-1950; Wnioskodawca nie posiada informacji, kiedy rozpoczęto ich użytkowanie.

Wnioskodawca lub inna osoba użytkująca nie ponosił wydatków na przedmiotowe budynki.

Wnioskodawca nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwolnienie od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), związane z dostawą wyżej opisanej nieruchomości, przysługiwać będzie od łącznej wartości nieruchomości rozumianej jako grunt wraz z budynkami czy wyłącznie od wartości budynków?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, związane z dostawą wyżej opisanej nieruchomości przysługiwać będzie od łącznej wartości nieruchomości rozumianej jako grunt wraz z budynkami.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają: odpłatna dostawa towarów, odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy Kodeks cywilny [dalej: KC] nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Przepis art. 47 § 1 KC stanowi natomiast, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. W tym kontekście należy też przytoczyć przepis art. 48 KC, zgodnie z którym: z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość, zarówno gruntowa, jak i zabudowana, spełnia definicję towaru, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż w całości (tj. gruntu razem z budynkiem) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku albo korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Aport nieruchomości stanowi czynność opodatkowaną podatkiem VAT. Wkład aportu stanowi w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT dostawę towarów, gdyż w konsekwencji wniesienia wkładu dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W przypadku nieruchomości ustawa przewiduje również zwolnienie z opodatkowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim; pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży budynku, budowli lub ich części - upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wskazano w w/w stanie faktycznym mające być przedmiotem dostawy budynki wzniesione zostały w latach 1900 - 1950, a więc upłynął okres co najmniej 2 lat od jego zasiedlenia.

Wskazać również należy, iż kwestię zakresu przedmiotowego opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki i budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się taką samą stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle ww. przepisów, grunty spełniają definicję towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe. Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełnić przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 ustawy (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 ustawy (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów, w szczególności przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych).

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy uznawane jest za sprzedaż, ponieważ dostawa ta odbywa się za wynagrodzeniem (wniesienie aportu spełnia przymiot odpłatności, istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów a otrzymanym wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów), a jej efektem jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, będący państwową osobą prawną (…), jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca wykonuje prawo własności i inne prawa rzeczowe w stosunku do nieruchomości położonej w (…), składającej się z trzech zabudowanych działek o numerach ewidencyjnych nr 1, nr 2 i nr 3. Wnioskodawca zamierza zbyć przedmiotową nieruchomości poprzez wniesienie prawa jej własności w całości aportem do społecznej inicjatywy mieszkaniowej lub towarzystwa budownictwa społecznego, (…).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy zwolnienie od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa o VAT), związane z dostawą wyżej opisanej nieruchomości, przysługiwać będzie od łącznej wartości nieruchomości rozumianej jako grunt wraz z budynkami czy wyłącznie od wartości budynków.

W niniejszej sprawie, w świetle powołanych wyżej przepisów należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że wnosząc do spółki aport w postaci nieruchomości Wnioskodawca nie będzie działał w roli organu władzy publicznej, lecz w charakterze podatnika podatku od towarów, zaś ww. czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako dostawa towaru dokonywana za wynagrodzeniem w formie wyrażonych pieniężnie udziałów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy.

Rozpatrując opodatkowanie przedmiotowych działek należy zauważyć, że zarówno w ustawie, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych (ściśle określonych) czynności stawkami obniżonymi, bądź z zastosowaniem zwolnienia od podatku. Określił również warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień.

W przypadku dostawy gruntu zabudowanego opodatkowanie gruntu jest uzależnione od opodatkowania budynków lub budowli znajdujących się na sprzedawanym gruncie, bowiem na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Z kolei zasady zwolnienia budynków i budowli wynikają z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jednocześnie wskazać należy, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy również nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem dostawy będzie nieruchomość, składająca się z trzech działek, z których każda jest zabudowana. Budynki powstały w okresie od 1900 do 1950 r. i są w bardzo złym stanie technicznym. Realizacja inwestycji zakłada rozbiórkę istniejących budynków po dostawie nieruchomości.

W celu ustalenia czy w analizowanej sprawie dla dostawy nieruchomości zabudowanej zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy w odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę budynków, miało miejsce pierwsze zasiedlenie.

Z opisu sprawy wynika, że nieruchomość została włączona do (…) Wnioskodawcy na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczym (…), czynność ta nie była objęta podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca wskazał, że budynki powstały w latach 1900-1950, lecz nie posiada informacji, kiedy rozpoczęto ich użytkowanie. Nieruchomość nie była przez Wnioskodawcę wykorzystywana do żadnych celów.

Należy podkreślić, że pierwsze zasiedlenie nie jest pojęciem tożsamym z wybudowaniem budynku, lecz – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy – następuje po wybudowaniu (lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej) i oznacza oddanie budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne. Z faktu, że budynki zostały wzniesione w latach 1900-1950 nie wynika, że rozpoczęto ich użytkowanie. O użytkowaniu nie świadczy również stan techniczny budynków, określony przez Wnioskodawcę jako bardzo zły, jak również zaplanowana rozbiórka.

W konsekwencji na podstawie danych zawartych we wniosku nie można stwierdzić, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynków objętych wnioskiem, a w szczególności, czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków upłynie okres krótszy niż dwa lata. Co za tym idzie, dostawa nieruchomości, składającej się z działek o numerach ewidencyjnych 1, 2 i 3, zabudowanej sześcioma budynkami, nie będzie podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym należy przeanalizować, czy dostawa przedmiotowej nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Wnioskodawca nie ponosił wydatków na przedmiotowe budynki.

Tym samym spełnione są przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy w odniesieniu do budynków posadowionych na nieruchomości.

Ponieważ grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione – co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy – należy stwierdzić, że dostawa nieruchomości, składającej się z działek gruntu o numerach ewidencyjnych 1, 2 i 3 zabudowanych sześcioma budynkami, będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe z uwagi na wywodzenie skutku prawnego z odmiennej podstawy prawnej – art. 43 ust. 1 pkt 10 zamiast art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.