Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.18.2021.1.AKR
z 30 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2020 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni w dniu 10 stycznia 2006 r. nabyła w drodze darowizny udział w wysokości 1/2 w nieruchomości gruntowej, który równy jest powierzchni 4 270,50 m². Wnioskodawczyni planuje darowany grunt sprzedać. Działka nr X, obręb … jednostka ewidencyjna … położona jest przy …. Podlega ustaleniom obowiązującego od dnia 7 maja 2013 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru … zatwierdzonego Uchwałą Nr …/13 Rady Miasta … z dnia 10 kwietnia 2013 r. (Dz. Urz. Woj. …), zgodnie z którym znajduje się w obszarze ZP.2 - Tereny Zieleni - zieleń urządzona.

Od lipca 1996 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Rodzaj przeważającej działalności to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zgodnie z klasyfikacją kodów PKD 68.20.Z. Pozostały zakres działalności gospodarczej to kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek kod 68.10.Z klasyfikacji PKD i inne.

Jednakże, udział w gruncie, będący przedmiotem wniosku został nabyty do majątku prywatnego.

Nigdy nie stanowił składnika majątku działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni w ramach zarządu majątkiem prywatnym dzierżawiła niewielką część gruntu, tj. 34 m2, w latach 2006-2018 pod nośniki reklamowe. Dzierżawę gruntu przejęła jako następca prawny po poprzednim właścicielu. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań noszących znamiona działalności gospodarczej przy dzierżawie tej nieruchomości.

Podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dzierżawy niewielkiej części, zaledwie 34 m² rzeczonego gruntu był rozliczany w ramach źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.; dalej „ustawa o PIT”), tj. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Podkreślić należy, że Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała aktywnych działań w celu sprzedaży gruntu, które wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym i wskazują na profesjonalizm. Ponadto, odnośnie przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie wykona takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe. Zaznaczyć jeszcze należy, że Wnioskodawczyni nie poniosła i nie poniesie nakładów na nieruchomość gruntową celem przystosowania jej do sprzedaży.

Rzeczoną nieruchomość Wnioskodawczyni zamierza sprzedać w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Dotychczas rozmowy w sprawie sprzedaży rzeczonego gruntu prowadzone były z Deweloperem, który w 2018 r. nabył część gruntu uprzednio należącą do członków rodziny Wnioskodawczyni. Transakcja nie doszła do skutku ze względu na brak porozumienia w kwestii ceny. Nie jest jednak wykluczone, że zostaną podjęte ponowne rozmowy. Istnieje możliwość, że nabywcą zostanie inny inwestor, który z dużym prawdopodobieństwem sam zgłosi się do Wnioskodawczyni ze względu na fakt, że opisany we wniosku teren jest przedmiotem zainteresowania inwestorów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie łub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z brzmienia art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o PIT wynika, że powyżej przytoczonego przepisu nie stosuję się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie do art. 5a pkt 6 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Według Wnioskodawczyni, odnosząc zacytowane przepisy do realiów niniejszej sprawy zauważyć należy, że na dzień sporządzenia wniosku minęło 5 lat od końca roku, w którym grunt został nabyty w drodze darowizny. Wartym nadmienienia jest fakt, że darowany grunt nie stanowił składnika majątku działalności gospodarczej. Nadto, dzierżawa przedmiotowego gruntu nie nosiła znamion działalności gospodarczej. Na dowód powyższego, rozliczenia dzierżawy rzeczonego gruntu w ramach podatku dochodowego miały miejsce w źródle przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, tj. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak zatem wynika z brzmienia art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT, dzierżawiona nieruchomość nie mogła stanowić majątku firmy.

Przechodząc do kwestii sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, w ocenie Wnioskodawczyni, nie przyjmie ona charakteru profesjonalnego, zarobkowego i spekulacyjnego. Przyjmie ona charakter zwykłego, racjonalnego zarządu majątkiem prywatnym co potwierdza fakt, że Wnioskodawczyni nie wykonywała takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działań marketingowych, nie poniosła i nie planuje ponieść żadnych nakładów finansowych na tą nieruchomość.

Innymi słowy przedmiotowy grunt nigdy nie stanowił składnika majątku firmy, jego dzierżawa nie nosiła znamion działalności gospodarczej, sprzedaż również nie przyjmie takiego charakteru.

Ponadto, jak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w wyroku z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. akt I SA/Go 156/17, znaczenie dla oceny zdarzenia mogą mieć również indywidualne cechy przedmiotu transakcji, bądź okoliczności życiowe, w jakich znajdował się podatnik dokonujący transakcji, a które miały wpływ na jego decyzje. O ile zatem w związku z nieruchomością nie były podejmowane przez podatnika czynności o charakterze kwalifikowanym (charakterystyczne np. dla działalności deweloperskiej czy też z zakresu obrotu nieruchomościami), z pojęciem działalności gospodarczej nie powinny być identyfikowane jedynie transakcje odpłatnego zbycia nieruchomości, w związku z zaniechaniem realizacji celu, dla którego została ona uprzednio nabyta. Istotne znaczenie ma wyłączenie z opodatkowania przewidziane w art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine, a związane z upływem 5 lat między nabyciem a sprzedażą nieruchomości. Wymieniony okres traktować można jako przyjętą przez ustawodawcę klauzulę czasową, której ziszczenie powoduje brak możliwości kwalifikowania dokonanej sprzedaży nieruchomości (co do której oczywiście nie były podejmowane czynności przekraczające zwykły zarząd) do transakcji spekulacyjnych.

Wobec przedstawionego powyżej opisu zdarzenia przyszłego i dotychczasowych okoliczności, przytoczonych przepisów prawa podatkowego, powołanego orzeczenia, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

‒ jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Wobec powyższego, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma forma prawna ich nabycia oraz moment nabycia.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ww. ustawy działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Użyte w ww. przepisie pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej opiera się na trzech przesłankach:

• zarobkowym celu działalności,
  

• wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.
  
  

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże, brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku. Zatem, jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 3 czerwca 2015 r., sygn. I SA/Po 919/14: „Dla przyjęcia, że działalność ma charakter ciągły, nie jest niezbędne, by powtarzane były konkretne czynności; możliwe, że dana czynność (np. sprzedaż) będzie dokonana jednorazowo, natomiast wraz z poprzedzającymi ją czynnościami przygotowawczymi będzie tworzyła ciąg działań, który uznać należy za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, niepowiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.”

Z przytoczonych przepisów wynika, że przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości może stanowić przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) lub z odpłatnego zbycia nieruchomości, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy.

Ocena, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód. Jeden i ten sam przychód stanowić może przychód wyłącznie z jednego źródła. Ponadto nie jest możliwa sytuacja, w której ten sam przychód będzie np. zaliczony częściowo do jednego źródła, a częściowo do innego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni w dniu 10 stycznia 2006 r. nabyła w drodze darowizny udział w wysokości 1/2 w nieruchomości gruntowej, który równy jest powierzchni 4 270,50 m². Wnioskodawczyni planuje darowany grunt sprzedać. Działka podlega ustaleniom obowiązującego od dnia 7 maja 2013 r. miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym znajduje się w obszarze ZP.2 - Tereny Zieleni - zieleń urządzona. Od lipca 1996 r. Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą. Rodzaj przeważającej działalności to wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zgodnie z klasyfikacją kodów PKD 68.20.Z. Pozostały zakres działalności gospodarczej to kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek kod 68.10.Z klasyfikacji PKD i inne. Jednakże, udział w gruncie, będący przedmiotem wniosku został nabyty do majątku prywatnego. Nigdy nie stanowił składnika majątku działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni w ramach zarządu majątkiem prywatnym dzierżawiła niewielką część gruntu, tj. 34 m², w latach 2006-2018 pod nośniki reklamowe. Dzierżawę gruntu przejęła jako następca prawny po poprzednim właścicielu. Wnioskodawczyni nie podejmowała działań noszących znamiona działalności gospodarczej przy dzierżawie tej nieruchomości. Podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dzierżawy niewielkiej części, zaledwie 34 m² rzeczonego gruntu był rozliczany w ramach źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie będzie podejmowała aktywnych działań w celu sprzedaży gruntu, które wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym i wskazują na profesjonalizm. Ponadto, odnośnie przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie wykona takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe. Wnioskodawczyni nie poniosła i nie poniesie nakładów na nieruchomość gruntową celem przystosowania jej do sprzedaży. Rzeczoną nieruchomość Wnioskodawczyni zamierza sprzedać w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Dotychczas rozmowy w sprawie sprzedaży rzeczonego gruntu prowadzone były z Deweloperem, który w 2018 r. nabył część gruntu uprzednio należącą do członków rodziny Wnioskodawczyni. Transakcja nie doszła do skutku ze względu na brak porozumienia w kwestii ceny. Nie jest jednak wykluczone, że zostaną podjęte ponowne rozmowy. Istnieje możliwość, że nabywcą zostanie inny inwestor, który z dużym prawdopodobieństwem sam zgłosi się do Wnioskodawczyni ze względu na fakt, że opisany we wniosku teren jest przedmiotem zainteresowania inwestorów.

W celu zakwalifikowania działań podjętych przez Wnioskodawczynię do właściwego źródła przychodu, czyli ustalenia czy planowana sprzedaż działek będzie stanowiła dla Wnioskodawczyni przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czy też stanowić będzie przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, należy mieć na uwadze zamiar, okoliczności i cel działań związanych z nabyciem oraz z odpłatnym zbyciem nieruchomości.

Zatem, skoro – jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego – udział w nieruchomości gruntowej nabyty został do majątku prywatnego Wnioskodawczyni (w drodze darowizny), nie stanowił składnika majątku działalności gospodarczej, Wnioskodawczyni w ramach zarządu majątkiem prywatnym (jako następca prawny) dzierżawiła niewielką część gruntu, tj. 34 m², w latach 2006-2018 pod nośniki reklamowe, odnośnie przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni nie wykonywała i nie wykona takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe, Wnioskodawczyni nie poniosła i nie poniesie nakładów na nieruchomość gruntową celem przystosowania jej do sprzedaży, to należy uznać, że sprzedaż tego udziału w nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Zachowanie Wnioskodawczyni w odniesieniu do ww. udziału w nieruchomości wskazuje na czynności mieszczące się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mające na celu prawidłowe racjonalne gospodarowanie tym majątkiem. Nie są to działania o charakterze inwestycyjnym, ukierunkowane na osiągnięcie zysku, które są typowe dla podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą.

Tym samym, w wyniku sprzedaży ww. udziału w nieruchomości po stronie Wnioskodawczyni nie powstanie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

W odniesieniu do kwestii opodatkowania przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wskazać należy, że w przypadku sprzedaży nieruchomości decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment jej nabycia.

We wniosku wskazano, że będący przedmiotem przyszłej sprzedaży udział w nieruchomości został nabyty przez Wnioskodawczynię w drodze darowizny w dniu 10 stycznia 2006 r. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię opisanego we wniosku udziału w nieruchomości gruntowej nastąpi po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jego nabycia.

W konsekwencji nienastępująca w wykonaniu działalności gospodarczej przyszła sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w nieruchomości gruntowej nie będzie stanowiła źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, uzyskana z ww. sprzedaży kwota nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.