2021.03.30 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.531.2020.3.PC
z 30 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2020 r. (data wpływu 8 grudnia 2020 r.) uzupełnionym w dniu 25 lutego 2021 r. za pośrednictwem firmy kurierskiej na wezwanie Organu z dnia 2 lutego 2021 r. (doręczone w dniu 18 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy towarów (T-shirtów) z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 0% oraz prawa do skorygowania odprowadzonego podatku

prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów (T-Shirtów), które zostały skradzione.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy towarów (T-shirtów) z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 0% oraz prawa do skorygowania odprowadzonego podatku jak również prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów (T-Shirtów), które zostały skradzione. Wniosek został uzupełniony w dniu 25 lutego 2021 r. za pośrednictwem firmy kurierskiej na wezwanie Organu z dnia 2 lutego 2021 r. (doręczone w dniu 18 lutego 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. z siedzibą w (…) istnieje od 1984 r. Podstawową działalnością Spółki są usługi szycia z powierzonych przez klientów zagranicznych materiałów (tzw. przerób uszlachetniający) oraz eksport wyrobów gotowych. Usługi szycia i wyroby gotowe Spółka kupuje od podmiotów krajowych. Spółka współpracuje głównie z kontrahentami z Unii Europejskiej.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE.

W sierpniu 2020 r. do Spółki zgłosiła się osoba podająca się za pracownika znanego (…)koncernu odzieżowego (…) z propozycją zakupu koszulek typu T-Shirt. Firma (…) była znana Spółce ze współpracy w poprzednich latach. Spółka przygotowała ofertę na 8000 szt. koszulek. Zostały uzgodnione warunki kontraktu. Negocjacje przebiegały w sposób profesjonalny i dotyczyły nie tylko warunków realizacji kontraktu, ale przede wszystkim szczegółów technicznych wyrobu. Wysłane z Polski wzory zostały zaakceptowane przez pracownika technicznego wskazanego przez osobę, która zgłosiła się do firmy z propozycją zakupu koszulek.

Został podpisany kontrakt na dostawę 8000 szt. T-Shirtów na kwotę 48 000 €. Kontrakt ze strony firmy (…) podpisał m.in. członek Rady Nadzorczej firmy. Wymiana dokumentów odbywała się elektronicznie. Na tym etapie nic nie wzbudziło podejrzeń Spółki. W październiku 2020 r. Spółka wysłała do Francji dwie partie wyrobów w ilości 4964 szt. na łączną kwotę 29 784 € (135 107,79 zł).

W związku z tym, iż kontraktowy termin płatności wynosił 7 dni od daty dostawy każdej partii wyrobów, po wysłaniu pierwszej partii, a przed wysłaniem drugiej Spółka poprosiła klienta o zapłatę za pierwszą wysyłkę. Klient przysłał Spółce dokumenty z banku potwierdzające realizację zapłaty za cały kontrakt w kwocie 48 000 €. Druga partia towaru została wysłana na podstawie powyższych dokumentów bankowych. Przelew na kwotę 48 000 € do Spółki nie dotarł.

W tej sytuacji Spółka skontaktowała się z firmą (…) i okazało się, że osoby o podanych personaliach nie pracują w tej firmie ani też nie miały z nią żadnych kontaktów handlowych.

Wysłany towar dotarł do miejsca przeznaczenia. Transport realizowała polska firma transportowa. Dostawy zostały przyjęte do magazynu. Spółka posiada dokumenty CMR potwierdzające przyjęcie towaru do magazynu, na których widnieje pieczątka firmy (…) i podpis osoby przyjmującej towar.

Spółka wystawiła kontrahentowi dwie faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów ze stawką VAT 0%.

W sytuacji w której Spółka nie otrzymała zapłaty za wysłany towar i uzyskała od firmy (…) informację, że osoby, które kontaktowały się ze Spółką w sprawie kontraktu nie mają z nią nic wspólnego, Spółka zgłosiła sprawę przez francuskiego adwokata francuskiej policji. Na chwilę obecną Spółka uzyskała informację od policji francuskiej, że najprawdopodobniej padła ofiarą oszustwa zorganizowanej grupy przestępczej. Dla dobra prowadzonego śledztwa nie są ujawniane szczegóły sprawy.

Po zgłoszeniu zdarzenia francuskiej policji, Spółka dokonała w październiku 2020 r. korekt dwóch wystawionych na firmę (…) faktur WDT.

Z ostrożności Spółka wystawiła fakturę wewnętrzną i naliczyła od tej transakcji 23% podatku VAT. Należny podatek VAT z tej faktury rozliczony został w październiku 2020 r.

W uzupełnieniu wniosku na wezwanie Organu Spółka wskazał, że od 36 lat zajmuje się działalnością związana z handlem zagranicznym. Zatrudnia handlowców z bardzo dobrą znajomością języków obcych i wieloletnim doświadczeniem. Jest największą firmą w Polsce zajmującą się pośrednictwem w tzw. przerobie uszlachetniającym.

Takie zdarzenie, jak z firmą (…) miało miejsce po raz pierwszy w historii Spółki. Z tą firmą Wnioskodawca współpracował kilka lat temu. Współpraca przebiegała bez zarzutu. Osoba, która skontaktowała się ze Spółką w celu odnowienia współpracy, powołała się na fakt kontaktu z lat poprzednich. Przed podjęciem jakichkolwiek działań Wnioskodawca sprawdził firmę we francuskim KRS. Firma jest wpisana do rejestru przedsiębiorstw i posiada kilkanaście oddziałów w całej Francji. Wnioskodawca sprawdził też firmę pod kątem czynnego podatnika VAT.

Przy omawianiu warunków kontraktu pracownicy Spółki rozmawiali z kilkoma osobami podającymi się za przedstawicieli (…). Wnioskodawca wysłał wzory, które miały być przedmiotem sprzedaży. Wzory zostały zaakceptowane przez osobę podającą się za technika firmy. Po uzgodnieniu warunków kontraktu Spółka wysłała go na adres (…). Taki sam adres widniał w KRS. Kontrakt dotarł pod wskazany adres, ponieważ otrzymaliśmy e-mailem zwrot podpisanego dokumentu. Jedną z osób, która go podpisała był członek Rady Nadzorczej firmy. Oszuści posługiwali się również adresami e-mailowymi (…).

Po wysłaniu towaru do Francji Spółka miała kontakt z pracownikiem magazynu do którego miał dotrzeć towar. Transport realizowała polska firma transportowa. Dostawy zostały przyjęte do magazynu. Spółka posiada dokumenty CMR na których widnieje pieczątka firmy (…) i podpis pracownika przyjmującego towar.

Spółka uważa, że dochowała należytej staranności przy realizacji tego kontraktu. Działania pracowników Spółki nie różniły się w tym przypadku niczym od przyjętych w Spółce procedur. Na etapie rozmów i realizacji kontraktu nic nie wzbudziło niepokoju. Wszystkie kontrakty z zamówienia są podpisywane przez Zarząd Spółki. Handlowiec nie ma prawa realizować kontraktu jeżeli nie sprawdził czy firma jest wpisana do KRS danego kraju lub innej ewidencji. Musi mieć też podpisany kontrakt.

Po uzyskaniu informacji o tym iż osoby z którymi prowadzone były rozmowy handlowe nie działają w imieniu firmy (…) Spółka zgłosiła całe zdarzenie francuskiej policji. Na chwilę obecną Spółka wie, że najprawdopodobniej padła ofiarą zorganizowanej grupy przestępczej.

Skradziony towar był ubezpieczony na czas transportu. Towar dotarł do magazynu we Francji, zatem ubezpieczenie przestało działać. Odbiór towaru został pokwitowany przez rzekomego pracownika firmy (…).

Spółka stoi na stanowisku, że w opisanym przypadku doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Wyłudzenie towaru nastąpiło na terenie Francji. Podatnik prowadzący działalność opodatkowaną nie powinien ponosić ekonomicznego ciężaru podatku VAT. Spółka uważa, że ma prawo do zastosowania stawki VAT 0%. Z ostrożności Spółka naliczyła 23% podatku od opisanej transakcji, ale uważa iż powinna mieć prawo do jego skorygowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku od towarów i usług oznaczone we wniosku nr 1 i 4:

Czy w opisanej sytuacji doszło do transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług 0% w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 5 Ustawy o VAT i czy Wnioskodawca ma prawo skorygować odprowadzony podatek VAT od tych dostaw?
Czy od zakupionego, a ukradzionego towaru Spółka będzie mogła odliczyć podatek VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Zdaniem Spółki, w opisanym przypadku doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. l pkt 5 ustawy o podatku VAT, rozumie się, zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Nabywcą towaru miał być podatnik zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

W myśl art. 42 ust. l ustawy o podatku VAT, Spółka posiada dokumentację potwierdzającą, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Zamiarem Wnioskodawcy było dostarczenie towaru podmiotowi posiadającemu ważny identyfikator dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Na dokumencie dostawy widnieje pieczątka odbiorcy (firmy (…)) do której towar miał zostać dostarczony. Tak więc dotarł on do miejsca przeznaczenia.

Fakt dokonania dostawy WDT jest bezsporny, Spółka w opisanej sytuacji ma prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% z uwagi na posiadanie dokumentów świadczących o wywozie towaru z kraju.

Okoliczność, że towar został wyłudzony od Spółki nie powinna pozbawić jej prawa do zastosowania stawki VAT w wysokości 0%. Wyłudzenie towaru nastąpiło na terytorium Francji. Zgodnie z zasadą neutralności podatku VAT, w myśl której podatnik prowadzący działalność opodatkowaną nie ponosi ekonomicznego ciężaru podatku VAT, Spółka uważa, że nie powinna płacić w kraju podatku od towaru, który został ukradziony we Francji.

W związku z tym Spółka, która z ostrożności naliczyła podatek VAT w wysokości 23% od opisanej transakcji, będzie mogła ten podatek skorygować.

Ad 2

Prawo podatnika VAT do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanej do działalności opodatkowanej wynika z art. 86 ustawy o podatku VAT.

Kradzież towaru przeznaczonego do sprzedaży nie nastąpiła z winy podatnika. Wnioskodawca dochował należytej staranności przy prowadzeniu kontraktu i wysyłce towaru. Ze Spółką kontaktowały się różne osoby podające się za pracowników firmy (…). Spółka posiada dokumenty potwierdzające dotarcie towaru do magazynu we Francji z potwierdzonym odbiorem przez firmę do której towar miał dotrzeć.

Wnioskodawca padł ofiarą dobrze zorganizowanych oszustów, którzy poza wyłudzeniem towaru przesłali dokumenty bankowe, które okazały się fałszywe.

Spółka uważa, że biorąc pod uwagę interpretację prawa krajowego oraz orzecznictwo sądowe, że zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych towarów na potrzeby tej transakcji.

Przykładowo, wyrok WSA w Poznaniu z 14 stycznia 2011 r. (I SA/Po 842/10) stwierdził, że utrata, zniszczenie lub kradzież towarów nie są uznane za okoliczności zmieniające prawo do odliczenia podatku VAT. Jeżeli skradzione, zniszczone lub utracone towary były przeznaczone do działalności opodatkowanej i odliczono podatek przy ich nabyciu, to nie powstaje konieczność korekty.

W związku z powyższym Spółka uważa, że przysługuje jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów, które zostały skradzione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

nieprawidłowe w zakresie opodatkowania dostawy towarów (T-shirtów) z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 0% oraz prawa do skorygowania odprowadzonego podatku

prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów (T-Shirtów), które zostały skradzione.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”, lecz jako własność ekonomiczną. Własność ekonomiczna to sytuacja, w której – z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym – należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Przy czym, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2- 8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Zatem gdy następuje wywóz towarów z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej w wyniku dokonania dostawy towarów z ustalonym nabywcą, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do dysponowania wywożonym towarem jak właściciel, co do zasady, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Przy czym, w myśl art. 42 ust. 1 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Przy tym w kwestii dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L Nr 311 z 7.12.2018, s. 10), zwanego dalej rozporządzeniem 2018/1912. Rozporządzenie 2018/1912 ma zasięg ogólny, wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich. Rozporządzenie 2018/1912 wprowadza m.in. domniemania wzruszalne odnoszące się do dowodów wymaganych do zastosowania zwolnienia z prawem do odliczenia (stawki 0%) z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Jednakże wskazać należy, że niespełnienie warunków wprowadzonych rozporządzeniem 2018/1912 nie oznacza, że stawka 0% nie ma zastosowania. W takim przypadku dla udowodnienia spełnienia warunków zastosowania stawki 0% dostawca powinien posiadać dokumenty wskazane w przepisach art. 42 ustawy.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
(uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 11 ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z okoliczności sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym na potrzeby dokonywania transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE. W sierpniu 2020 r. do Spółki zgłosiła się osoba podająca się za pracownika znanego francuskiego koncernu odzieżowego (…) z propozycją zakupu koszulek typu T-Shirt. Firma (…) była znana Spółce ze współpracy w poprzednich latach. Spółka przygotowała ofertę na 8000 szt. koszulek. Zostały uzgodnione warunki kontraktu. Negocjacje przebiegały w sposób profesjonalny i dotyczyły nie tylko warunków realizacji kontraktu, ale przede wszystkim szczegółów technicznych wyrobu. Wysłane z Polski wzory zostały zaakceptowane przez pracownika technicznego wskazanego przez osobę, która zgłosiła się do firmy z propozycją zakupu koszulek. Został podpisany kontrakt na dostawę 8000 szt. T-Shirtów na kwotę 48 000 €. Kontrakt ze strony firmy (…) podpisał m.in. członek Rady Nadzorczej firmy. Wymiana dokumentów odbywała się elektronicznie. Na tym etapie nic nie wzbudziło podejrzeń Spółki. W październiku 2020 r. Spółka wysłała do Francji dwie partie wyrobów w ilości 4964 szt. na łączną kwotę 29 784 € (135 107,79 zł). W związku z tym, iż kontraktowy termin płatności wynosił 7 dni od daty dostawy każdej partii wyrobów, po wysłaniu pierwszej partii, a przed wysłaniem drugiej Spółka poprosił klienta o zapłatę za pierwszą wysyłkę. Klient przysłał Spółce dokumenty z banku potwierdzające realizację zapłaty za cały kontrakt w kwocie 48 000 €. Druga partia towaru została wysłana na podstawie dokumentów bankowych. Przelew na kwotę 48 000 € do Spółki nie dotarł. Spółka skontaktowała się z firmą (…) i okazało się, że osoby o podanych personaliach nie pracują w tej firmie ani też nie miały z nią żadnych kontaktów handlowych. Wysłany towar dotarł do miejsca przeznaczenia. Transport realizowała polska firma transportowa. Dostawy zostały przyjęte do magazynu. Wnioskodawca posiada dokumenty CMR potwierdzające przyjęcie towaru do magazynu, na których widnieje pieczątka firmy (…) i podpis osoby przyjmującej towar. Przed podjęciem jakichkolwiek działań Wnioskodawca sprawdził firmę we francuskim KRS. Firma jest wpisana do rejestru przedsiębiorstw i posiada kilkanaście oddziałów w całej Francji. Wnioskodawca sprawdził też firmę pod kątem czynnego podatnika VAT. Przy omawianiu warunków kontraktu pracownicy Spółki rozmawiali z kilkoma osobami podającymi się za przedstawicieli (…). Wnioskodawca wysłał wzory, które miały być przedmiotem sprzedaży. Wzory zostały zaakceptowane przez osobę podającą się za technika firmy. Po uzgodnieniu warunków kontraktu Spółka wysłała go na adres (…). Taki sam adres widniał w KRS. Kontrakt dotarł pod wskazany adres, ponieważ Spółka otrzymała e-mailem zwrot podpisanego dokumentu. Jedną z osób, która go podpisała był członek Rady Nadzorczej firmy. Oszuści posługiwali się również adresami e-mailowymi (…). Po wysłaniu towaru do Francji Spółka miała kontakt z pracownikiem magazynu do którego miał dotrzeć towar. Działania pracowników Spółki nie różniły się w tym przypadku niczym od przyjętych w Spółce procedur.

Spółka wystawiła kontrahentowi dwie faktury dokumentujące wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów ze stawką VAT 0%. W sytuacji w której Spółka nie otrzymała zapłaty za wysłany towar i uzyskała od firmy (…) informację, że osoby, które kontaktowały się ze Spółką w sprawie kontraktu nie mają z nią nic wspólnego, Spółka zgłosiła sprawę przez francuskiego adwokata francuskiej policji. Na chwilę obecną Spółka uzyskała informację od policji francuskiej, że najprawdopodobniej padła ofiarą oszustwa zorganizowanej grupy przestępczej. Po zgłoszeniu zdarzenia francuskiej policji, Spółka dokonała w październiku 2020 r. korekt dwóch wystawionych na firmę (…) faktur WDT. Z ostrożności Spółka wystawił fakturę wewnętrzną i naliczył od tej transakcji 23% podatku VAT. Należny podatek VAT z tej faktury rozliczony został w październiku 2020 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. ustalenia czy w opisanej sytuacji doszło do transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług 0% stawką podatku w oparciu o art. 5 ust. l pkt 5 ustawy i Wnioskodawca ma prawo skorygować odprowadzony podatek od tych dostaw.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonał dostawy towarów (T-Shirtów), która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy. Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika bowiem, że została zrealizowana dostawa towarów (T-Shirtów), w ramach której nastąpił wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Co prawda dostawa ta nastąpiła na rzecz innego podmiotu niż wskazuje na to podpisany kontrakt a w konsekwencji wystawiona przez Wnioskodawcę faktura jednak niniejsze nie zmienia faktu, że dostawa miała miejsce. Okoliczność, że Wnioskodawca nie otrzymał za dokonaną dostawę zapłaty, gdyż osoba zamawiająca towar podszyła się pod firmę, która zamówienia nie dokonała nie wpływa na opodatkowanie samej czynności. W analizowanym przypadku sama dostawa towarów (T-Shirtów), jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, miała miejsce. Jak wynika z opisu sprawy wysłany towar (T-Shirty) dotarł do miejsca przeznaczenia (transport realizowała polska firma transportowa i dostawy zostały przyjęte do magazynu). Zatem w analizowanym przypadku podmiot, który zamówił towar (T-Shirty) uzyskał de facto możliwość korzystania z towarów (T-Shirtów) tak jak właściciel. Ponadto ujawnienie okoliczności, że Wnioskodawca najprawdopodobniej padła ofiarą oszustwa zorganizowanej grupy przestępczej miało miejsce dopiero po dokonaniu transakcji i po tym jak towary (T-Shirty) zostały przemieszczone z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie została zrealizowana dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy na rzecz podmiotu innego niż ten, na który wskazuje podpisany kontrakt a w konsekwencji wystawiona przez Wnioskodawcę faktura. Przy tym w wyniku dokonanej dostawy nastąpił wywóz towarów (T-Shirtów) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Zatem doszło do wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stanowiącej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy.

Niemniej jednak, w analizowanym przypadku do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy Wnioskodawca nie może zastosować stawki podatku w wysokości 0%. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania. Zatem aby wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlegała opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 0% muszą być spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, tj. nabywca towarów powinien posiadać i podać sprzedawcy właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy) oraz sprzedawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju (art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy) oraz sprzedawca składając deklarację podatkową, w której wykazuje wewnątrzwspólnotową dostawę towarów powinien być zarejestrowany jako podatnik VAT UE (art. 42 ust. 1 pkt 3 ustawy). Co istotne warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie tych warunków ma zagwarantować, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju i czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana. Spółka wskazała, że posiada dokumenty CMR potwierdzające przyjęcie towaru do magazynu, na których widnieje pieczątka firmy (…) i podpis osoby przyjmującej towar. Jednocześnie jednak uzyskała od firmy (…) informację, że osoby, które kontaktowały się ze Spółką w sprawie kontraktu nie mają z nią nic wspólnego. Natomiast od policji francuskiej, Spółka uzyskała informację, że najprawdopodobniej padła ofiarą oszustwa zorganizowanej grupy przestępczej. Zatem mimo, że w analizowanym przypadku doszło do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy nie można uznać, że są spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy uprawniające Wnioskodawcę do zastosowania stawki podatku w wysokości 0%. W analizowanym przypadku nabywca towarów (podmiot inny niż ten, na który wskazuje podpisany kontrakt a w konsekwencji wystawiona przez Wnioskodawcę faktura) nie podał Wnioskodawcy swojego właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych zawierającego dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, nadanego mu przez właściwe państwo członkowskie jak również nie można uznać, że Wnioskodawca posiada dowody, że towary (T-Shirty) będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy towarów (podmiotu innego niż ten, na który wskazuje podpisany kontrakt a w konsekwencji wystawiona przez Wnioskodawcę faktura) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Niniejsze natomiast skutkuje brakiem możliwości opodatkowania przedmiotowej dostawy stawką podatku w wysokości 0%.

W konsekwencji powyższego dokonana dostawa towarów (T-Shirtów) podlega opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej dla sprzedawanych towarów (T-Shirtów) stawki podatku a nie z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 0% a tym samym nie ma podstaw do skorygowania odprowadzonego podatku.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dostawy towarów (T-Shirtów) z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 0% oraz prawa do skorygowania odprowadzonego podatku należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia czy może odliczyć podatek od zakupionego a ukradzionego towaru.

Odnosząc się do przedstawionych wątpliwości należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jednocześnie jak rozstrzygnięto w niniejszej interpretacji w analizowanym przypadku Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonał dostawy towarów (T-Shirtów), która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie miała miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 13 ust. 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy na rzecz podmiotu innego niż ten, na który wskazuje podpisany kontrakt a w konsekwencji wystawiona przez Wnioskodawcę faktura. Przy tym w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto, że dokonana dostawa towarów (T-Shirtów) podlega opodatkowaniu z zastosowaniem właściwej dla sprzedawanych towarów (T-Shirtów) stawki podatku i nie ma podstaw do skorygowania odprowadzonego podatku. Zatem mimo, że od firmy (…) Spółka uzyskała informację, że osoby, które kontaktowały się ze Spółką w sprawie kontraktu nie mają z nią nic wspólnego zaś od policji francuskiej, Spółka uzyskała informację, że najprawdopodobniej padła ofiarą oszustwa zorganizowanej grupy przestępczej zachowuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów (T-Shirtów) wykorzystywanych do działalności opodatkowanej.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów (T-Shirtów), które zostały skradzione należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy Wnioskodawca dochował należytej staranności może być stwierdzone jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie podatku od towarów i usług natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP lub /KIS/wnioski (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin