Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.118.2021.2.AMA
z 31 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 12 marca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 8 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.118.2021.1.AMA (doręczone Stronie w dniu 8 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem przedwojennej kamienicy mieszczańskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 12 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 8 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.118.2021.1.AMA (doręczone 8 marca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem przedwojennej kamienicy mieszczańskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto i Gmina (…) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów nr (…), o powierzchni 170 m², zabudowanej starym, przedwojennym budynkiem - kamienicą mieszczańską o funkcji mieszkalno-usługowej.

Budynek ten jest murowany, 3-kondygnacyjny (parter, piętro i poddasze użytkowe), w zabudowie bliźniaczej. W budynku tym znajduje się 7 lokali, w tym jeden handlowy. Łączna powierzchnia użytkowa to 219,3 m², w tym powierzchnia użytkowa lokali - 190,75 m². Lokalizacja nieruchomości - w ścisłym centrum miasta, sąsiedztwo - zabudowa handlowo-usługowa, przede wszystkim w parterach budynków (kamienic mieszczańskich), i mieszkaniowa jednorodzinna na wyższych kondygnacjach.

Jest to budynek przedwojenny, będący własnością Gminy (…) od 2 maja 1991 r. na podstawie decyzji Wojewody (…) nr (…). Od tamtej pory Gmina (…) nie poniosła wydatków na jego ulepszenie w wysokości wyższej niż 30% wartości początkowej. Od czasu przejęcia nieruchomości na własność przez Gminę kamienica była zamieszkana przez lokatorów. W lokalu na parterze prowadzony był sklep z odzieżą. Z dniem 31 stycznia 2019 r. zostały rozwiązane wszystkie umowy najmu lokali mieszkalnych, a z dniem 31 maja 2019 r. została rozwiązana umowa najmu lokalu użytkowego znajdującego się na parterze. Ostatni lokatorzy wyprowadzili się w październiku 2018 r., zostali wymeldowani z dniem 31 grudnia 2020 r. Kamienica została przekazana w zarząd Spółce (…).

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta i Gminy (…) działka nr (…) przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową niską oraz jednorodzinną z dopuszczeniem szeroko pojętych usług jak: administracja, banki, handel, gastronomia, apteki, gabinety lekarskie, rzemiosło nieuciążliwe. Z wypisu z kartoteki budynków wynika, że budynek ma funkcję mieszkalną, jest 3-kondygnacyjny, o trzech i więcej mieszkaniach. W 2015 roku wykonano ekspertyzę techniczną budynku, z której po analizie istniejącego stanu technicznego budynku oraz zakresu remontu jaki należy wykonać, wynika, że budynek nie nadaje się do remontu i dalszej eksploatacji, z uwagi na bardzo wysokie koszty remontu i mały efekt, jaki można uzyskać. Budynek należy rozebrać, a pozyskany plac ekonomicznie zagospodarować, ewentualnie opracować dokumentację techniczną na wykonanie remontu.

Gmina planuje sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że Spółka (…)– jest Spółką z siedzibą w (…), będącą własnością Gminy (…). Wnioskodawca odpowiedział także, że przed planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości Miasto i Gmina (…) nie zamierza dokonać rozbiórki budynku kamienicy. Przed planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawca nie zamierza również wykonywać remontu kamienicy ani też ponosić wydatków na ulepszenie stanowiące co najmniej 30% wartości początkowej budynku. Wnioskodawca nadmienił, że lokal użytkowy znajdujący się na parterze przedmiotowej nieruchomości był wynajmowany osobie prowadzącej działalność gospodarczą - sklep odzieżowy - był to wynajem opodatkowany, natomiast na pierwszym piętrze i na poddaszu znajdowały się lokale mieszkalne (wynajem zwolniony z podatku VAT). Powierzchnia użytkowa lokali, ustalona z pomiarów z natury wynosi: parter - 71,04 m², pierwsze piętro - 74,41 m², poddasze - 45,30 m², powierzchnia korytarzy i klatki schodowej - 28,55 m², powierzchnia strychu - 9,17 m².

Wnioskodawca wyjaśnił również, że daty podane w cytowanym opisie zdarzenia przyszłego tj.: „Z dniem 31 stycznia 2019 r. zostały rozwiązane wszystkie umowy najmu lokali mieszkalnych, a z dniem 31 maja 2019 r. została rozwiązana umowa najmu lokalu użytkowego znajdującego się na parterze. Ostatni lokatorzy wyprowadzili się w październiku 2018 r. (…)” są prawidłowe. Daty rozwiązania umów najmu lokali mieszkalnych są późniejsze niż daty wyprowadzki lokatorów, z uwagi na fakt, że lokatorzy w nowym miejscu zamieszkania dostali terminowe umowy najmu (1 rok) i nie chcieli rozwiązać umów najmu i wymeldować się z lokali w kamienicy przed zawarciem umów na czas nieokreślony w nowym miejscu zamieszkania. W tym czasie tut. Urząd prowadził postępowania o wymeldowanie lokatorów zamieszkujących kamienicę. Ostatni lokatorzy (fizycznie niezamieszkujący kamienicy) zostali wymeldowani z dniem 31 grudnia 2020 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Miasto i Gminę (…) nieruchomości zabudowanej przedwojenną kamienicą mieszczańską w złym stanie technicznym, położonej w (…) przy ul. (…), działka oznaczona w ewidencji gruntów nr (…), korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów nr (…), o powierzchni 170 m², zabudowanej starym, przedwojennym budynkiem - kamienicą mieszczańską co do zasady jest czynnością opodatkowaną, ale korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, z uwagi na fakt, że pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Według Wnioskodawcy nieruchomość, której dotyczy interpretacja, była zamieszkiwana nieprzerwanie od lat 70-tych, a od 1992 roku w lokalu usługowym na parterze kamienicy prowadzony był sklep, jednocześnie przez cały ten okres nie dokonano ulepszeń, które w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej nieruchomości, a zatem od pierwszego zasiedlenia do czasu dostawy budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca stwierdził, że na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy również sprzedaż gruntu, z którym związany jest budynek będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle lub ich części oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej. Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach:

• gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań własnych,
  

• gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań własnych, ale działania te podejmuje na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Miasto i Gmina (…), będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, na podstawie decyzji Wojewody (…) nr (…) od dnia 2 maja 1991 r. jest właścicielem nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów nr (…), o powierzchni 170 m², zabudowanej starym, przedwojennym budynkiem - kamienicą mieszczańską o funkcji mieszkalno-usługowej. Kamienica ta jest budynkiem murowanym w zabudowie bliźniaczej, w którym znajduje się siedem lokali, w tym jeden lokal użytkowy. Budynek kamienicy zamieszkiwany był przez lokatorów nieprzerwanie od lat 70-tych, natomiast od 1992 roku lokal usługowy, znajdujący się na parterze, wynajmowany był w celu prowadzenia działalności gospodarczej – sklepu odzieżowego. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w wysokości wynoszącej co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wykazała ekspertyza techniczna z 2015 r. budynek kamienicy nie nadaje się do remontu i dalszej eksploatacji. Wszystkie umowy najmu lokali mieszkalnych i lokalu użytkowego zostały rozwiązane. Ostatni lokatorzy wyprowadzili się w październiku 2018 r. Kamienica została przekazana w zarząd Spółce (…) z siedzibą w (…), będącej własnością Gminy (…). Wnioskodawca planuje sprzedać ww. nieruchomość. Przed planowaną sprzedażą Wnioskodawca nie zamierza dokonać rozbiórki kamienicy, jak również nie zamierza ponosić wydatków na ulepszenie/remont budynku.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do transakcji sprzedaży kamienicy, wraz z działką, na której jest ona wybudowana.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy zaznaczyć należy, że Miasto i Gmina (…) jako organ władzy publicznej nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy. W przypadku sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej nie są realizowane zadania, dla wykonywania których organy te zostały powołane. Wnioskodawca w analizowanym zakresie nie występuje jako podmiot prawa publicznego, lecz jako właściciel. Sytuacja Wnioskodawcy w odniesieniu do kwestii własności nieruchomości jest taka sama jak innych podmiotów, które dokonują sprzedaży nieruchomości.

Należy zauważyć, że wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Pierwszym zasiedleniem jest więc szeroko rozumiane pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Przykładowo, pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma miejsce zarówno w sytuacji, gdy po wybudowaniu budynku oddany zostanie on w najem, jak też w przypadku gdy będzie on wykorzystywany na potrzeby działalności gospodarczej – w obu przypadkach dojdzie do korzystania z budynku.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Jeśli natomiast nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym ww. obiekty są posadowione.

Odnosząc się do planowanej sprzedaży przedwojennego budynku - kamienicy mieszczańskiej o funkcji mieszkalno-usługowej, należy zauważyć, że decydujące dla ustalenia czy dla tej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania, jest w pierwszej kolejności rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem ww. budynku kamienicy nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W rozpatrywanej sprawie stwierdzić należy, że planowana przez Miasto i Gminę (…) sprzedaż kamienicy nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani też przed pierwszym zasiedleniem. Najemcy korzystali z lokali mieszkalnych nieprzerwanie od lat 70-tych a lokal usługowy wynajmowany był od 1992 roku. Od momentu oddania do użytku ww. lokali najemcom do momentu planowanej dostawy budynku upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Ponadto Wnioskodawca jako właściciel ww. nieruchomości nie poniósł i nie zamierza ponosić wydatków na jej ulepszenie w wysokości co najmniej 30% jej wartości początkowej. Zostaną zatem spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy więc stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż kamienicy będzie objęta zwolnieniem od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zwolnienie na podstawie tego przepisu, będzie miało również zastosowanie dla dostawy gruntu, ponieważ zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Ponieważ planowana sprzedaż przez Gminę i Miasto (…) ww. budynku korzystać będzie ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, to brak jest podstaw do dokonywania analizy przesłanek zwolnienia dla ww. dostawy wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10a oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Zatem ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych wyżej warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Podkreślić należy, że niniejsza możliwość rezygnacji ze zwolnienia została zawężona tylko w odniesieniu do zwolnienia od podatku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, w okolicznościach analizowanej sprawy, planowana przez Miasto i Gminę (…) sprzedaż przedwojennej kamienicy mieszczańskiej położonej na działce nr (…), będzie korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, stosownie do regulacji art. 29a ust. 8 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku od towarów i usług objęta będzie również dostawa gruntu (działki nr (…)), na którym położony jest ww. budynek kamienicy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.