Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.10.2021.1.MZ
z 26 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2021 r. (data wpływu 27 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych wypłaconych darczyńcy po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych wypłaconych darczyńcy po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 15 października 2020 r. w wyniku powikłań związanych z COVID-19 zmarł ojciec Wnioskodawczyni M. M. Odszedł 3 lata przed przejściem na emeryturę, pozostawiając na OFE oraz subkoncie ZUS kwotę w wysokości ok. 300.000,00 zł, podlegającą dziedziczeniu. W 2011 r. ojciec Wnioskodawczyni uposażył do całości ww. środków swoją ówczesną partnerkę, nigdy tego nie zmienił z kilku powodów – całość korespondencji OFE kierowana była na adres byłej partnerki, nie miał do niej dostępu; cieszył się dobrym zdrowiem i nie podejrzewał, iż nie dożyje emerytury a także żył w przeświadczeniu, iż OFE ulegają likwidacji, więc dyspozycję mógł uznać za niebyłą. Ponieważ ojciec Wnioskodawczyni nie utrzymywał kontaktów z byłą partnerką, miał po niej jeszcze dwie kolejne, zdecydowała się ona w momencie otrzymania środków z OFE i ZUS przekazać je w całości spadkobiercom ojca Wnioskodawczyni – Wnioskodawczyni, jej bratu oraz jej siostrze w drodze darowizny notarialnej. Przewidywany termin to czerwiec 2021 r. Środki pochodzące z OFE i subkonta ZUS zostaną obciążone zgodnie z obowiązującymi przepisami 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym a następnie bezzwłocznie przekazane spadkobiercom zmarłego. W świetle prawa, była partnerka ojca Wnioskodawczyni nie jest w żadnym stopniu spokrewniona ze spadkobiercami zmarłego, a zatem darowizna będzie opodatkowana według III grupy podatkowej – 20%.

Stan faktyczny jest jednak taki, iż całość środków pochodzi od spadkodawcy i nie powinna zostać objęta tak wysokim opodatkowaniem, po opłaceniu 19% podatku dochodowego można uznać, iż środki zostałyby podwójnie opodatkowane. Była partnerka ojca Wnioskodawczyni została uposażona omyłkowo, co do czego nie ma żadnych wątpliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym będzie można potraktować darowiznę jako przekazanie środków należytym spadkobiercom zmarłego, a co za tym idzie nie opodatkowywać jej najwyższym 20% podatkiem dotyczącym III grupy podatkowej, co sprawiłoby, iż kwota opodatkowana zostałaby podwójnie (podatek dochodowy plus podatek od spadków i darowizn 20%)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, art. 3 ust. 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn stwierdza, iż podatkowi nie podlega nabycie w drodze dziedziczenia środków zgromadzonych na rachunku zmarłego członka otwartego funduszu emerytalnego. Art. 3 ust. 7 wyżej opisanej ustawy zwalnia z podatku także nabycie w drodze spadku kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Według Wnioskodawczyni, uposażenie byłej partnerki ojca Wnioskodawczyni w OFE jest oczywistym przeoczeniem, nie ma co do tego żadnych wątpliwości dlatego przekazanie całości środków prawowitym spadkobiercom nie powinno podlegać opodatkowaniu wskazanemu w ustawie z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (art. 9 ust. 3 – winno być: art. 9 ust. 1 pkt 3).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1813 ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

W myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy – podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

A zatem nabycie tytułem dziedziczenia podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a nabycie tytułem darowizny jest opodatkowane wymienionym podatkiem na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Są to dwa odrębne tytuły nabycia podlegające odrębnemu opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W ustawie o podatku od spadków i darowizn przewidziano również sytuacje, w których nabycie tytułem mieszczącym się lub przedmiotu mieszczącego się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączone z opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Na podstawie art. 3 pkt 5 i 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn – nie podlega podatkowi:

• nabycie w drodze spadku środków zgromadzonych na rachunku zmarłego członka otwartego funduszu emerytalnego;
• nabycie w drodze spadku kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 300, 303, 730, 1495, 1553 i 1590).
  
  

Jako, że przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie definiują pojęć „spadek” i „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Na podstawie art. 922 Kodeksu cywilnego – spadek stanowią prawa i obowiązki zmarłego, które z chwilą jego śmierci przechodzą na jedną lub kilka osób, stosownie do przepisów niniejszej ustawy. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Na podstawie art. 926 § 1 Kodeksu cywilnego – powołanie do spadku wynika z ustawy albo z testamentu.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, iż spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki (w tym również prawa majątkowe), ale także uzasadnione prawnie nadzieje na nabycie prawa – istniejące w dacie nabycia spadku.

Do spadku nie należą prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa, które z chwilą śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego czy są one spadkobiercami (art. 922 § 2 Kodeksu cywilnego).

Z kolei na podstawie art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Do zawarcia umowy darowizny, podobnie jak każdej innej umowy, niezbędne jest zgodne oświadczenie złożone przez obie strony umowy. Umowa darowizny dochodzi do skutku dopiero z chwilą złożenia oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Należy zaznaczyć, że ustawodawca nie wymaga żadnej szczególnej formy oświadczenia obdarowanego o przyjęciu darowizny. Natomiast z treści art. 890 § 1 Kodeksu wynika, że oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn – obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy stanowi, że – obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

W myśl art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ww. ustawy – podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od spadków i darowizn – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

W myśl art. 9 ust. 2 ww. ustawy – jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Art. 14 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że – wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 14 ust. 3 ww. ustawy – do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wynika, że podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, od nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej:

• do 10.278 zł – 12%,
• od 10.278 zł do 20.556 zł – 1233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł,
• powyżej 20.556 zł – 2877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 cyt. ustawy – podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

W myśl art. 18 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – notariusze są płatnikami podatku od dokonanej w formie aktu notarialnego darowizny.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że ojciec Wnioskodawczyni (zmarły 15 października 2020 r. – trzy lata przed przejściem na emeryturę) posiadał na rachunku otwartego funduszu emerytalnego oraz subkoncie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych kwotę w wysokości ok. 300.000,00 zł. W 2011 r. ojciec Wnioskodawczyni uposażył do całości ww. środków swoją ówczesną partnerkę, dyspozycja ta nie została przez niego nigdy zmieniona. Była partnerka ojca Wnioskodawczyni, po jego śmierci, zdecydowała się w momencie otrzymania ww. środków z otwartego funduszu emerytalnego oraz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych przekazać je w całości spadkobiercom ojca Wnioskodawczyni (Wnioskodawczyni, jej bratu oraz jej siostrze) w drodze darowizny notarialnej. Przewidywany termin dokonania ww. czynności darowizny przypada na czerwiec 2021 r. Ww. środki zostaną obciążone 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym a następnie bezzwłocznie przekazane spadkobiercom zmarłego. Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi to czy będzie można potraktować darowiznę jako przekazanie środków należnych spadkobiercom zmarłego, a co za tym idzie nie opodatkowywać jej najwyższym 20% podatkiem dotyczącym III grupy podatkowej, co sprawiłoby, iż kwota opodatkowana zostałaby podwójnie (podatek dochodowy plus podatek od spadków i darowizn 20%).

W tym miejscu konieczne jest odniesienie się do przepisów regulujących problematykę działalności z zakresu ubezpieczeń społecznych.

Na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 423 ze zm.) – zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych określone ustawą wykonują:

1. Zakład Ubezpieczeń Społecznych;
2. otwarte fundusze emerytalne, określone w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, w zakresie gromadzenia i lokowania składki na ubezpieczenie emerytalne, o której mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1 lit. a);
3. (uchylony);
4. płatnicy składek.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 107 ust. 1 ustawy z dnia 28 sierpnia 1997 r. o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 105 ze zm.) – członek funduszu nie może rozporządzać środkami zgromadzonymi na swoim rachunku. Wyjątek od tej zasady zawiera jednak art. 107 ust. 2 tejże ustawy, zgodnie z którym – przepisu ust. 1 nie stosuje się do rozrządzeń członka funduszu na wypadek śmierci oraz do rozporządzeń środkami zgromadzonymi przez członka dobrowolnego funduszu na IKE oraz IKZE, a także do rozporządzeń środkami zgromadzonymi w PPK, do których mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych.

Na podstawie art. 82 ust. 1 ww. ustawy – zawierając umowę z otwartym funduszem, osoba występująca z wnioskiem o przyjęcie do funduszu może wskazać imiennie jedną lub więcej osób fizycznych, na których rzecz ma nastąpić, po jej śmierci, wypłata środków niewykorzystanych zgodnie z art. 131.

Prawo, o którym mowa w ust. 1, przysługuje również członkowi otwartego funduszu (art. 82 ust. 1a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 82 ust. 3 ww. ustawy – członek otwartego funduszu może w każdym czasie zmienić poprzednią dyspozycję, wskazując inne osoby fizyczne uprawnione do otrzymania środków po jego śmierci zamiast lub oprócz osób, o których mowa w ust. 1, jak również oznaczając w inny sposób udział wskazanych osób w tych środkach, albo odwołać poprzednią dyspozycję, nie wskazując żadnych innych osób.

W myśl art. 132 ust. 1 ww. ustawy – środki zgromadzone na rachunku zmarłego członka otwartego funduszu emerytalnego, które nie zostaną wykorzystane zgodnie z art. 131, przekazywane są osobom wskazanym przez zmarłego, zgodnie z art. 82 ust. 1 lub 1a, a w przypadku ich braku wchodzą w skład spadku.

Otwarty fundusz dokonuje wypłaty środków należnych osobie wskazanej przez zmarłego w terminie 3 miesięcy, nie wcześniej jednak niż w terminie 1 miesiąca, od dnia przedstawienia funduszowi urzędowego dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby uprawnionej, z tym że wypłata środków przypadających małżonkowi zmarłego może być przekazana na jego żądanie na rachunek w otwartym funduszu. W tym ostatnim przypadku do wypłaty transferowej środków przypadających małżonkowi zmarłego stosuje się odpowiednio art. 128 (art. 132 ust. 3 ww. ustawy).

Wypłata dokonywana bezpośrednio na rzecz osoby wskazanej przez zmarłego następuje w formie wypłaty jednorazowej lub w formie wypłaty w ratach płatnych przez okres nie dłuższy niż 2 lata, zgodnie z pisemną dyspozycją osoby uprawnionej (art. 132 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie natomiast do art. 40a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych – w ramach konta ubezpieczonego Zakład Ubezpieczeń Społecznych prowadzi subkonto, na którym ewidencjonuje się informacje o zwaloryzowanej wysokości wpłaconych składek, o których mowa w art. 22 ust. 3 pkt 1 lit. b) i pkt 2, wraz z wyegzekwowanymi od tych składek odsetkami za zwłokę i opłatą prolongacyjną, o których mowa w art. 23 ust. 2, oraz kwotę środków odpowiadających wartości umorzonych przez otwarty fundusz emerytalny jednostek rozrachunkowych po poinformowaniu przez Zakład otwartego funduszu emerytalnego o obowiązku przekazania środków zgromadzonych na rachunku członka otwartego funduszu emerytalnego na fundusz emerytalny FUS, o którym mowa w art. 55 ust. 1 pkt 1, w związku z ukończeniem przez ubezpieczonego wieku niższego o 10 lat od wieku emerytalnego, o którym mowa w art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwane dalej „subkontem”.

Na podstawie art. 40e ust. 1 ww. ustawy – zwaloryzowane kwoty składek, środków, odsetek za zwłokę i opłaty prolongacyjnej, zewidencjonowane na subkoncie, podlegają podziałowi w razie rozwodu, unieważnienia małżeństwa albo w przypadku śmierci osoby, dla której Zakład prowadzi subkonto, na zasadach określonych w przepisach o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, dotyczących podziału środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym w razie rozwodu, unieważnienia małżeństwa albo śmierci.

W przypadku osób będących członkami otwartego funduszu emerytalnego, otwarty fundusz emerytalny jest obowiązany zawiadomić Zakład o osobach, na rzecz których nastąpił podział środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym w razie rozwodu, unieważnienia małżeństwa albo śmierci osoby, dla której Zakład prowadzi subkonto, oraz o ich udziale w tych środkach, w terminie 14 dni od dnia dokonania tego podziału (art. 40e ust. 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych).

W myśl art. 40e ust. 8 ustawy – w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, Zakład:

1. część składek przypadających małżonkowi w wyniku podziału składek zewidencjonowanych na subkoncie ewidencjonuje na subkoncie tego małżonka jako składki, odpowiednio na dzień ustania wspólności majątkowej albo dzień śmierci ubezpieczonego;
2. część składek przypadających uprawnionym w wyniku podziału składek zewidencjonowanych na subkoncie wypłaca bezpośrednio tym uprawnionym w takiej formie, w jakiej następuje wypłata w otwartym funduszu emerytalnym.
   
   

Mając na uwadze treść wniosku oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie wypłata po śmierci ojca Wnioskodawczyni środków pieniężnych w wysokości ok. 300.000,00 zł, zgromadzonych przez niego na rachunku otwartego funduszu emerytalnego oraz na subkoncie Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na rzecz byłej partnerki ojca (wskazanej przezeń w 2011 r. do wypłaty całości ww. środków), zostanie dokonana na rzecz osoby uprawnionej i środki te nie wchodzą w skład masy spadkowej. A zatem wskazane przez Wnioskodawczynię we własnym stanowisku przepisy art. 3 pkt 5 i pkt 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie znajdą tutaj zastosowania, gdyż odnoszą się one do nabycia wskazanych odpowiednio w tych przepisach środków i kwot, wyłącznie w drodze spadku.

Natomiast z uwagi na fakt, że – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – ww. była partnerka ojca Wnioskodawczyni zamierza przekazać m.in. na rzecz Wnioskodawczyni w drodze darowizny notarialnej nabyte przez siebie ww. środki pieniężne, należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię tych środków będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Obowiązek podatkowy będzie ciążył na Wnioskodawczyni jako na nabywcy, zgodnie z ogólnymi zasadami określonymi dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy. Tym samym Wnioskodawczyni, po otrzymaniu ww. darowizny będzie zobowiązana do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni w omawianej sprawie nie dojdzie do podwójnego opodatkowania. O podwójnym opodatkowaniu można mówić w sytuacji kiedy ma miejsce opodatkowanie dwa razy przysporzenia uzyskanego przez jeden podmiot z tego samego tytułu. Opodatkowanie ww. środków podatkiem dochodowym od osób fizycznych może mieć miejsce jedynie w odniesieniu do wcześniejszego ich nabycia przez byłą partnerkę ojca Wnioskodawczyni, a nie przez Wnioskodawczynię, która nabędzie te środki w innym trybie. Natomiast Wnioskodawczyni nabędzie ww. środki pieniężne od byłej partnerki swojego ojca na podstawie darowizny, która to czynność stanowi w świetle art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie tytułem podlegającym opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym przekazanie całości środków nie powinno podlegać opodatkowaniu wskazanemu o podatku od spadków i darowizn, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem tylko Wnioskodawczyni może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną. Stosownie do powyższego brat i siostra Wnioskodawczyni chcąc uzyskać interpretację indywidualną w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych wypłaconych darczyńcy po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego, winni wystąpić z odrębnymi wnioskami i uiścić stosowne opłaty.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.