Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.783.2020.3.AK
z 1 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2020 r. (data wpływu 15 grudnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 lutego 2021 r. (data wpływu 17 lutego 2021 r.) na wezwanie z dnia 4 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.783.2020.1.AK oraz w piśmie z dnia 14 lutego 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na ponowne wezwanie z dnia 22 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.783.2020.2.AK o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu oraz sposobu rozliczenia przychodów uzyskiwanych z tytułu udzielania korepetycji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia źródła przychodu oraz sposobu rozliczenia przychodów uzyskiwanych z tytułu udzielania korepetycji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca udziela lekcji korepetycji z nauki gry na wiolonczeli oraz nauki języka tureckiego. Zajęcia prowadzi dla osób prywatnych, nieregularnie. Korepetycje, to główne źródło dochodu Wnioskodawcy. Poza tym Wnioskodawca sporadycznie pracuje na umowę zlecenie oraz umowę o dzieło, co przyniosło Wnioskodawcy w 2020 r. dochód w wysokości 1925 zł.

Wnioskodawca wskazuje, że dochody z korepetycji w poszczególnych miesiącach wyniosły:

marzec – 920 zł,

kwiecień – 1830 zł,

maj – 1520 zł,

czerwiec – 1785 zł,

lipiec – 1040 zł,

sierpień - 60 zł,

wrzesień - 120 zł,

październik – 510 zł,

listopad - 510 zł,

grudzień – 600-700 zł (przewidywana kwota),

Razem: 8975 zł.

Pismem z dnia 4 lutego 2021 r. wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia braków wniosku, poprzez doprecyzowanie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego poprzez wskazanie:

1. Czy wykonywana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie udzielania korepetycji będzie stanowić działalność zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, czyli w sposób stały, nieokazjonalny, profesjonalny, metodyczny, systematyczny, uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń, czy też okazjonalnie, incydentalnie w sposób przypadkowy, nieregularny?
   
2. W jaki sposób będzie następowało rozliczenie finansowe za udzielanie korepetycji? Czy uczniowie będą się rozliczać z Wnioskodawcą godzinowo, czy miesięcznie? Jak będzie wypłacane wynagrodzenie za udzielone lekcje?
   
3. W jakiej formie Wnioskodawca udziela korepetycji (indywidualnie, w grupach, czy też online)?
   
4. W jaki sposób Wnioskodawca pozyskuje osoby, którym udziela korepetycji?
   
5. Czy Wnioskodawca podpisuje z uczniem umowę odnośnie udzielania lekcji?
   
6. Gdzie udzielane są korepetycje u Wnioskodawcy, ucznia w innym miejscu, proszę wskazać?
   
7. Czy Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze w związku z udzielaniem korepetycji, czy w związku z prowadzonymi lekcjami, Wnioskodawca inwestuje środki własne?
   
8. Czy Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za rezultat udzielanych korepetycji?
   
9. Czy korepetycji Wnioskodawca udziela sam, opierając się na własnej wiedzy, czy zatrudnia w tym celu również inne osoby?
   
10. Wskazanie, czy Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Polski tj. czy podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce?
    
    

Pismem z dnia 14 lutego 2021 r. (data wpływu 17 lutego 2021 r.) w wyznaczonym terminie Wnioskodawca dokonał uzupełnienia wniosku, jednak nie złożył podpisu pod treścią złożonej odpowiedzi. Mając na uwadze powyższe braki, organ ponownie pismem z dnia 22 lutego 2021 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.783.2020.2.AK wezwał Wnioskodawcę do złożenia podpisu pod treścią przesłanego uzupełnienia. Wnioskodawca pismem z dnia 14 lutego 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.) w wyznaczonym terminie, uzupełnił braki i wskazał, że:

Ad 1 Działalność w zakresie udzielania korepetycji Wnioskodawca prowadzi okazjonalnie, incydentalnie w sposób przypadkowy oraz nieregularny. Z każdym uczniem ustala indywidualnie datę i godzinę lekcji w zależności od dostępności wolnego czasu ucznia oraz Wnioskodawcy. Czasem są to lekcje raz w tygodniu, czasem raz na miesiąc.

Ad 2 Uczniowie rozliczają się z Wnioskodawcą godzinowo tj. każdorazowo po przeprowadzonej lekcji, przelewem na konto bankowe Wnioskodawcy.

Ad 3 Korepetycji Wnioskodawca udziela indywidulanie w formie online.

Ad 4 Uczniów Wnioskodawca pozyskuje za pomocą ogłoszenia w Internecie oraz z polecenia.

Ad 5 Wnioskodawca nie podpisuje umów z uczniami odnośnie udzielania lekcji.

Ad 6 Korepetycje udzielane są online.

Ad 7 Wnioskodawca nie ponosi ryzyka gospodarczego w związku z udzielaniem korepetycji. Nie inwestuje środków własnych w związku z udzielanymi lekcjami.

Ad 8 Wnioskodawca nie ponosi odpowiedzialności za rezultat udzielanych korepetycji.

Ad 9 Korepetycji Wnioskodawca udziela osobiście w oparciu o własną wiedzę, nie zatrudnia do tego innych osób.

Ad10 Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Polski. Podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dochód z udzielania korepetycji podlega pod dochód uzyskiwany z innych źródeł?
2. W jaki sposób Wnioskodawca ma rozliczyć dochód z innych źródeł?
3. Czy Wnioskodawca powinien naliczyć 17% podatek od dochodu powyżej 8000 zł, czyli kwoty wolnej od podatku?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, z informacji jakie Wnioskodawca otrzymał od Krajowej Informacji Skarbowej wynika, że jeżeli Wnioskodawca udziela Korepetycji nie musi zakładać działalności gospodarczej i powinien rozliczyć podatek jako dochód z innych źródeł. Wnioskodawca chce we właściwy sposób rozliczyć uzyskany dochód, tj. jako dochód z innych źródeł, który nie podlega pod działalność gospodarczą.

Ad. 1 Udzielanie korepetycji nie podlega pod działalność gospodarczą.

Ad. 2 Dochód z udzielania korepetycji podlega pod dochód z innych źródeł.

Ad. 3 Dochód powinien zostać rozliczony na PIT –36, jako dochód z innych źródeł.

Ad. 4 Od dochodu powyżej kwoty wolnej od podatku, Wnioskodawca powinien naliczyć 17%
i zapłacić podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ustawy wyszczególniono m.in. jako odrębne źródła przychodów:

• działalność wykonywana osobiście (pkt 2),
  

• pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),
  

• inne źródła (pkt 9).
  
  
  

Stosownie do treści art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
   
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Treść definicji zawartej w wyżej cytowanym art. 5a pkt 6 daje podstawę by przyjąć, że dla uznania określonej działalności za działalność gospodarczą konieczne jest m.in. łączne spełnienie trzech warunków: po pierwsze, dana działalność musi być działalnością zarobkową, po drugie, działalnością wykonywaną w sposób zorganizowany oraz, po trzecie, w sposób ciągły. Zatem, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata, będąca wynikiem tej działalności, nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu;
  

• wykonywana jest w sposób ciągły; jednakże przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności celem osiągnięcia dochodu;
  

• prowadzona jest w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwo w obrocie gospodarczym; warunek, aby działalność gospodarcza prowadzona była w sposób zorganizowany nie może być rozumiany jako instytucjonalne wyodrębnienie i jednoczesne wyposażenie takiej działalności w stosowne instrumenty o charakterze materialnym, jak np. biuro i jego wyposażenie; prowadzenie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną nie wymaga w zasadzie żadnej organizacji w znaczeniu instytucjonalnym.
  
  
  

Ponadto, stosownie do art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Z treści wyżej cytowanego przepisu art. 5b ust. 1 ww. ustawy wynika, że wyłączenie określonych czynności z pozarolniczej działalności gospodarczej może nastąpić tylko w przypadku, gdy spełnione są wszystkie trzy przesłanki w nim wymienione. Nieziszczenie się któregokolwiek z tych warunków powoduje, że jest możliwe uznanie określonych czynności za pozarolniczą działalność gospodarczą.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która:

• jest działalnością zarobkową,
  

• jest działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
  

• jest działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły,
  

• nie polega na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,
  

• generuje przychody, które nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
  
  
  

Odrębnym źródłem przychodów, wymienionym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest działalność wykonywana osobiście.

Przepis art. 13 pkt 2 ww. ustawy stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Przychody, które nie mogą być przyporządkowane do żadnego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1–8b ustawy zaliczane są do „innych źródeł”, o których mówi pkt 9 wspomnianego artykułu.

Katalog przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, na co wskazuje art. 20 ust. 1 ustawy, który stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 – w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio (art. 22 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca w odniesieniu m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w postaci przychodów z tytułu udzielania korepetycji przyjął zryczałtowany sposób określenia wartości kosztów uzyskania tych przychodów. Podstawą zastosowania tych kosztów jest sam fakt uzyskania przychodu z ww. źródła. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik rzeczywiście poniósł jakiekolwiek wydatki w celu uzyskania tego przychodu.

Ustawodawca przewidział jednocześnie możliwość odejścia przez podatnika od zasady określonej w art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy i uwzględnienie przez niego „rzeczywistych” kosztów uzyskania omawianych przychodów.

Jest to możliwe w sytuacji, gdy:

• „rzeczywiste” koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu przewyższają wartość kosztów ustaloną na podstawie art. 22 ust. 9 pkt 4 cyt. ustawy;
  

• fakt poniesienia „rzeczywistych” kosztów uzyskania przychodów w takiej „wyższej” wartości jest udowodniony.
  
  
  

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Podkreślić należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodu, nie stwarza domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostają z mocy samego prawa uznane za koszty podlegające odliczeniu. Innymi słowy, poniesienie wydatku, który nie został wyłączony w art. 23 nie oznacza, że wydatek taki automatycznie będzie uznany za koszt uzyskania przychodów. Podatnik ma bowiem możliwość odliczenia od przychodów wszelkich kosztów pod warunkiem, że mają one związek z przychodem z prowadzonej działalności wykonywanej osobiście, a ich poniesienie ma, bądź może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Ustawodawca posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę określenia ,,koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod tym jednakże warunkiem, że wykaże, że poniósł określony wydatek, który ma związek z wykonywaną umową, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, bądź też ma służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Podkreślić należy, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności wykonywanej osobiście, każdorazowo spoczywa na podatniku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego oraz uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca udziela lekcji korepetycji z nauki gry na wiolonczeli oraz nauki języka tureckiego. Zajęcia prowadzi dla osób prywatnych, nieregularnie. Działalność w zakresie udzielania korepetycji Wnioskodawca prowadzi okazjonalnie, incydentalnie w sposób przypadkowy oraz nieregularny. Z każdym uczniem ustala indywidualnie datę i godzinę lekcji w zależności od dostępności wolnego czasu ucznia oraz Wnioskodawcy. Czasem są to lekcje raz w tygodniu, czasem raz na miesiąc. Uczniowie rozliczają się z Wnioskodawcą godzinowo tj. każdorazowo po przeprowadzonej lekcji, przelewem na konto bankowe Wnioskodawcy. Korepetycji Wnioskodawca udziela indywidulanie w formie online. Uczniów Wnioskodawca pozyskuje za pomocą ogłoszenia w Internecie oraz z polecenia. Wnioskodawca nie podpisuje umów z uczniami odnośnie udzielania lekcji. Wnioskodawca nie ponosi ryzyka gospodarczego w związku z udzielaniem korepetycji. Nie inwestuje środków własnych w związku z udzielanymi lekcjami, nie ponosi odpowiedzialności za rezultat udzielanych korepetycji. Korepetycji Wnioskodawca udziela osobiście w oparciu o własną wiedzę, nie zatrudnia do tego innych osób.

Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące regulacje prawne stwierdzić należy, że z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że czynności podejmowane przez Wnioskodawcę nie będą miały charakteru ani zorganizowanego, ani ciągłego w znaczeniu wynikającym z cytowanej uprzednio definicji ustawowej. Wnioskodawca podejmuje działalność dorywczo, ilość lekcji dostosowana jest do ilości wolnego czasu Wnioskodawcy i ucznia (brak ciągłości) oraz opiera się na własnej wiedzy, Wnioskodawca nie zatrudnia innych osób, korepetycje udzielane są online (brak zorganizowania), Wnioskodawca nie ponosi ryzyka gospodarczego w związku z udzielaniem korepetycji. Nie inwestuje środków własnych w związku z udzielanymi lekcjami, nie ponosi odpowiedzialności za rezultat udzielanych korepetycji.

Oznacza to, że udzielanie korepetycji stanowi działalność wykonywaną osobiście – działalność oświatową, wymienioną w przepisie art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zastosowanie wyłącza możliwość zaliczenia ich do przychodów z działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ww. ustawy, a co za tym idzie do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, a także do innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 powyższej ustawy).

Reasumując stwierdzić należy, że przychody Wnioskodawcy uzyskane z tytułu udzielania korepetycji stanowią – w myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy. Wnioskodawca jest uprawniona do zastosowania 20% kosztów uzyskania przychodu. W przypadku, gdy Wnioskodawca poniesie koszty w wysokości wyższej niż wynikające z normy procentowej ma prawo przyjąć je w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Odnosząc się do kwestii prawidłowego rozliczania ww. przychodów należy wskazać, że jak wynika z art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w art. 44 ust. 3a.

W myśl art. 44 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3a zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, zapłaconej w danym miesiącu ze środków podatnika (art. 44 ust. 3c ww. ustawy).

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Wobec powyższego, po przekroczeniu kwoty wolnej od opodatkowania, Wnioskodawca zobowiązany będzie w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym uzyska dochód z tytułu korepetycji, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, według zasad określonych w art. 44 ust. 3a ww. ustawy. Po zakończeniu roku podatkowego będzie miał obowiązek w terminie do 30 kwietnia złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym na formularzu PIT-36. W tym samym terminie, stosownie do art. 45 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, Wnioskodawca będzie zobowiązany wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania, a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca z uwagi, że osiąga dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 po przekroczeniu kwoty wolnej od opodatkowania jest obowiązany bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy. Po zakończeniu roku podatkowego będzie miał obowiązek w terminie do 30 kwietnia złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym.

Do uzyskanego dochodu Wnioskodawca powinien zastosować stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ww. ustawy podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 29–30f, pobiera się od podstawy jego obliczenia według następującej skali:

Zgodnie z ustępem 1a ww. artykułu kwota zmniejszająca podatek, o której mowa w ust. 1, odliczana w rocznym obliczeniu podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, lub w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, wynosi:

1. 1 360 zł – dla podstawy obliczenia podatku nieprzekraczającej kwoty 8 000 zł;
   
2. 1 360 zł pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:
   834 zł 88 gr × (podstawa obliczenia podatku – 8 000 zł) ÷ 5 000 zł
   
   – dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 8 000 zł i nieprzekraczającej kwoty 13 000zł;
   
3. 525 zł 12 gr – dla podstawy obliczenia podatku wyższej od 13 000 zł i nieprzekraczającej kwoty 85 528 zł;
4. 525 zł 12 gr pomniejszone o kwotę obliczoną według wzoru:
   525 zł 12 gr × (podstawa obliczenia podatku – 85 528 zł) ÷ 41 472 zł
   
   
   

W przypadku Wnioskodawcy właściwym formularzem zeznania podatkowego, z uwagi na obowiązek samodzielnego opłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych po przekroczeniu kwoty wolnej od podatku, będzie formularz PIT-36. Podkreślić należy, że podatnicy, którzy niezależnie od liczby źródeł przychodów, uzyskali przychody m.in. ze źródeł przychodów, od których samodzielnie byli obowiązani opłacać zaliczki na podatek dochodowy, składają zeznanie na formularzu PIT-36.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie się różnił od stanu występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.