Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.109.2021.1.ENB
z 2 kwietnia 2021 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 stycznia 2021 r. (data wpływu 3 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego do dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej na jachcie pływającym pod banderą Kajmanów – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 3 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego do dochodów uzyskanych z tytułu pracy wykonywanej na jachcie pływającym pod banderą Kajmanów.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest obywatelem RP, nie posiada innego obywatelstwa. W Polsce posiada stałe miejsce zamieszkania i zameldowania dla celów podatkowych. W Polsce posiada także rodzinę, w tym żonę, oraz centrum interesów osobistych. Wnioskodawca posiada w Polsce także swój majątek osobisty, a w następnych latach nie zamierza zmieniać miejsca zamieszkania ani kraju rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca od 2021 roku będzie wykonywał pracę najemną jako E. na pokładzie statku morskiego, zdatnego do uprawiania żeglugi międzynarodowej oraz wykonywania przewozu pasażerów. Wnioskodawca nie będzie osobą, która wykonuje okazjonalnie pracę niezwiązaną z żeglugą morską. Statek, na którym Wnioskodawca będzie wykonywał pracę jest jachtem. Podmiotem eksploatującym statek morski jest przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Holandii. Właścicielem statku jest przedsiębiorstwo z siedzibą w Jersey. Statek podnosi banderę Kajmanów.

Statek, w okresie od maja do września, uprawia żeglugę międzynarodową i wykorzystywany jest do regularnego przewozu pasażerów pomiędzy portami zagranicznymi położonymi nad brzegiem Morza Śródziemnego m. in. we Francji, Włoszech oraz Monako. Statek nie pływa po wodach polskich, ani też nie wpływa do polskich portów. Tym samym statek nie jest używany w kabotażu. Celem uprawiania przez statek żeglugi jest zawsze przewóz pasażerów. Statek posiada miejsca do spania dla maksymalnie 12 przewożonych pasażerów.

Poza wyżej wskazanym okresem statek stacjonuje w porcie położonym na terytorium Księstwa Monako. W czasie przebywania w porcie statek jest obsadzany załogą, a na statku organizowane są bankiety oraz odbywają się wizyty gości. Statek, na którym będzie zatrudniony Wnioskodawca nie jest i nie będzie pogłębiarką ani holownikiem.

Wnioskodawca będzie wykonywał pracę na statku powyżej 183 dni w każdym roku podatkowym. Praca ta będzie przez Wnioskodawcę wykonywana zarówno w czasie uprawiania przez statek żeglugi, jak i jego stacjonowania w porcie. Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca otrzyma od armatora zaświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 35 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.).

Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał innych dochodów ze źródeł położonych w Polsce, opodatkowanych według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od Wnioskodawcy nie będą za granicą pobierane zaliczki na podatek dochodowy z tytułu osiąganych przychodów z pracy na statku.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy statek, na którym Wnioskodawca wykonuje pracę jest statkiem morskim używanym do przewozu pasażerów w żegludze międzynarodowej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  2. Czy dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę od 2021 r. z tytułu wykonywania pracy na statku korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pod warunkiem złożenia przez Wnioskodawcę właściwemu urzędowi skarbowemu zaświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 35 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?


Zdaniem Wnioskodawcy , dochody które osiąga i osiągnie z tytułu pracy na statku w roku 2021 i w latach późniejszych (jeśli sytuacja podatkowa, oraz przepisy prawa podatkowego nie ulegną zmianie) podlegają zwolnieniu od podatku od osób fizycznych w roku podatkowym 2021 i latach późniejszych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „u.p.d.o.f.”). Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, statek, na którym Wnioskodawca wykonuje pracę, jest statkiem używanym do przewozu pasażerów w żegludze międzynarodowej w rozumieniu ww. przepisu.


Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 1a u.p.d.o.f., za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:


  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.


Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, ponieważ ma miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9,10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c u.p.d.o.f. od podatku dochodowego wolne są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:


  1. holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
  2. pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską;


Zdaniem Wnioskodawcy Jego sytuacja wyczerpuje znamiona artykułu 21 ust. 1 pkt 23c u.p.d.o.f. w następujący sposób:


  1. jest obywatelem Polski, posiada polskie obywatelstwo,
  2. pracuje i będzie pracował jako marynarz w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1353 z późn. zm.),
  3. statek, na którym pracuje i będzie pracował, jest przystosowany i faktycznie jest i będzie wykorzystywany do przewozu pasażerów,
  4. statek, na którym pracuje, uprawia i będzie uprawiał żeglugę międzynarodową w myśl art. 5a pkt 48 u.p.d.o.f.,
  5. statek, na którym pracuje, nie jest i nie będzie holownikiem ani pogłębiarką,
  6. pracę na statku wykonuje i będzie wykonywał przez minimum 183 dni w każdym roku podatkowym.


W związku z tym, pod warunkiem złożenia właściwemu urzędowi skarbowemu, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1 u.p.d.o.f., zaświadczenia, o którym mowa w art. 21 ust. 35 pkt 2 u.p.d.o.f., Wnioskodawca będzie mógł skorzystać z ww. zwolnienia podatkowego.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).


Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:


  1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
  2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.


Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).


Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Niemniej jednak, mając na względzie art. 4a ustawy, ocena czy osoba fizyczna podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.


Jak wynika z treści wniosku Wnioskodawca jest obywatelem RP, nie posiada innego obywatelstwa. W Polsce posiada stałe miejsce zamieszkania i zameldowania dla celów podatkowych. W Polsce posiada także rodzinę, w tym żonę, oraz centrum interesów osobistych. Wnioskodawca posiada w Polsce także swój majątek osobisty, a w następnych latach nie zamierza zmieniać miejsca zamieszkania ani kraju rezydencji podatkowej.

Wnioskodawca od 2021 roku będzie wykonywał pracę najemną jako E. na pokładzie statku morskiego, zdatnego do uprawiania żeglugi międzynarodowej oraz wykonywania przewozu pasażerów. Wnioskodawca nie będzie osobą, która wykonuje okazjonalnie pracę niezwiązaną z żeglugą morską. Statek, na którym Wnioskodawca będzie wykonywał pracę jest jachtem. Podmiotem eksploatującym statek morski jest przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w Holandii. Właścicielem statku jest przedsiębiorstwo z siedzibą w Jersey. Statek podnosi banderę Kajmanów.

Statek, w okresie od maja do września, uprawia żeglugę międzynarodową i wykorzystywany jest do regularnego przewozu pasażerów pomiędzy portami zagranicznymi położonymi nad brzegiem Morza Śródziemnego m. in. we Francji, Włoszech oraz Monako. Statek nie pływa po wodach polskich, ani też nie wpływa do polskich portów. Tym samym statek nie jest używany w kabotażu. Celem uprawiania przez statek żeglugi jest zawsze przewóz pasażerów. Statek posiada miejsca do spania dla maksymalnie 12 przewożonych pasażerów.

Poza wyżej wskazanym okresem statek stacjonuje w porcie położonym na terytorium Księstwa Monako. W czasie przebywania w porcie statek jest obsadzany załogą, a na statku organizowane są bankiety oraz odbywają się wizyty gości. Statek, na którym będzie zatrudniony Wnioskodawca nie jest i nie będzie pogłębiarką ani holownikiem.

Wnioskodawca będzie wykonywał pracę na statku powyżej 183 dni w każdym roku podatkowym. Praca ta będzie przez Wnioskodawcę wykonywana zarówno w czasie uprawiania przez statek żeglugi, jak i jego stacjonowania w porcie. Po zakończeniu roku podatkowego Wnioskodawca otrzyma od armatora zaświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 35 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.).

Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie uzyskiwał innych dochodów ze źródeł położonych w Polsce, opodatkowanych według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Od Wnioskodawcy nie będą za granicą pobierane zaliczki na podatek dochodowy z tytułu osiąganych przychodów z pracy na statku.


W kontekście powyższego wyjaśnić należy, że na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r., wolne od podatku są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich podnoszących banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:


  1. holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
  2. pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską


Na podstawie art. 21 ust. 35 tej ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, ma zastosowanie pod warunkiem złożenia urzędowi skarbowemu, o którym mowa w art. 45 ust. 1b, nie później niż przed upływem terminu określonego w art. 45 ust. 1:


  1. w przypadku pracy na statku podnoszącym polską banderę - zaświadczenia, o którym mowa w art. 85 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu;
  2. w przypadku pracy na statku podnoszącym inną, niż polska, banderę - zaświadczenia armatora lub agencji zatrudnienia, o której mowa w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, zawierającego:


    1. imię i nazwisko marynarza, jego adres zamieszkania i numer PESEL, a w przypadku jego braku - numer dokumentu potwierdzającego tożsamość,
    2. informację o liczbie dni przepracowanych w roku na statku spełniającym wymagania, o których mowa w ust. 1 pkt 23c, przez marynarza, którego dotyczy zaświadczenie, z podaniem okresów zatrudnienia, nazwy i bandery statku,
    3. informację o kwocie przychodu marynarza z tytułu pracy u armatora,
    4. informacje dotyczące armatora obejmujące:


      1. imię i nazwisko lub nazwę,
      2. adres miejsca zamieszkania albo adres siedziby,
      3. numer identyfikacji podatkowej lub zagraniczny numer identyfikacyjny podatnika,
        formę prawną.


W myśl natomiast art. 21 ust. 35b ustawy, do okresu, o którym mowa w ust. 1 pkt 23c, zalicza się okres:


  1. podróży do miejsca rozpoczęcia pracy na statku, liczony wraz z dniem rozpoczęcia podróży z miejsca zamieszkania lub innego miejsca wskazanego w marynarskiej umowie o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, do dnia rozpoczęcia pracy na statku, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku - jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
  2. podróży z miejsca zakończenia pracy na statku, liczony wraz z dniem zakończenia pracy na statku, do dnia zakończenia podróży w miejscu zamieszkania lub innym miejscu wskazanym w marynarskiej umowie o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, a w przypadku statków obsługiwanych przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku - jeden dzień przy każdorazowej zmianie załogi;
  3. repatriacji i oczekiwania na repatriację w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu - w przypadku gdy na podstawie przepisów dotyczących kosztów ponoszenia repatriacji armator jest obowiązany do ponoszenia tych kosztów;
  4. pobierania zasiłku chorobowego lub zasiłku macierzyńskiego oraz okresy niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy lub choroby, które miały miejsce w okresie zatrudnienia na statku, określone w zaświadczeniach lekarskich;
  5. szkolenia lub przeszkolenia w jednostkach edukacyjnych, prowadzących szkolenia zgodnie z wymogami Międzynarodowej konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz pełnienia wacht, 1978, sporządzonej w Londynie dnia 7 lipca 1978 r. (Dz. U. z 1984 r. poz. 201 i 202, z 1999 r. poz. 286, z 2013 r. poz. 1092, z 2018 poz. 1866 i 2088 oraz z 2019 r. poz. 103);
  6. szkolenia lub przeszkolenia innego niż wskazane w pkt 5, na które marynarz został skierowany przez armatora, a obowiązek odbycia tego szkolenia lub przeszkolenia wynika z odrębnych przepisów;
  7. urlopu wypoczynkowego lub okolicznościowego, jeżeli marynarska umowa o pracę, o której mowa w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu, przewiduje jego uzyskanie;
  8. wolnego od pracy pobytu na lądzie, udzielonego na podstawie przepisów dotyczących czasu pracy marynarzy, bezpośrednio po czasie pracy na statku obsługiwanym przez kolejno wymieniające się załogi statku lub część załogi statku;
  9. urlopu wyrównawczego, o którym mowa w art. 56 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu.


Zgodnie natomiast z art. 21 ust. 35c ustawy, okresy, o których mowa w ust. 35b, ustalane są na podstawie dokumentów przedłożonych przez marynarza.

Przez armatora, o którym mowa w ust. 35 i 35b, rozumie się armatora, o którym mowa w art. 11 ust. 1 lit. j Konwencji o pracy na morzu, przyjętej przez Konferencję Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w Genewie dnia 23 lutego 2006 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 845, z 2017 r. poz. 512 oraz z 2019 r. poz. 962). (art. 21 ust. 35d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Stosownie natomiast do art. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o:


    pkt 47a) marynarzu - oznacza to marynarza w rozumieniu ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o pracy na morzu (Dz. U. z 2018 r. poz. 616 i 2245);

    pkt 48) żegludze międzynarodowej - oznacza to żeglugę między:


    1. portami polskimi a portami zagranicznymi, w tym także między portami polskimi, pod warunkiem że żegluga między portami polskimi jest częścią podróży morskiej do portu zagranicznego,
    2. portami polskimi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego,
    3. portami zagranicznymi,
    4. miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego,
    5. portami zagranicznymi a miejscami przeznaczenia położonymi poza granicą polskiego morza terytorialnego.


Jednakże z dniem 1 stycznia 2021 r. art. 21 ust. 1 pkt 23c został zmieniony przez art. 1 pkt 4 lit. a tiret pierwsze ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r., poz. 2123).


Zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody marynarzy, którzy są obywatelami państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, uzyskane z tytułu pracy na statkach morskich używanych do przewozu ładunku lub pasażerów w żegludze międzynarodowej, jeżeli była ona w danym roku podatkowym wykonywana łącznie przez okres co najmniej 183 dni, z wyjątkiem pracy wykonywanej na:


  1. holownikach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez holownik w ciągu roku stanowił przewóz ładunku lub pasażerów drogą morską,
  2. pogłębiarkach, na których mniej niż 50% czasu pracy faktycznie wykonywanej przez pogłębiarkę w ciągu roku stanowił przewóz wydobytego materiału drogą morską


Jednakże art. 23 ust. 1 ustawy zmieniającej stanowi, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów uzyskanych począwszy od roku, w którym Komisja Europejska wydała pozytywną decyzję o zgodności pomocy publicznej z rynkiem wewnętrznym w odniesieniu do tego przepisu, i obowiązuje w okresie jej obowiązywania.

Należy bowiem pamiętać, że zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc publiczną w rozumieniu art. 107 ust. 1 TFUE, a program pomocowy przewidujący jej udzielanie został notyfikowany Komisji Europejskiej. Zgoda Komisji Europejskiej na stosowanie zwolnienia dochodów marynarzy z podatku dochodowego ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do przepisów zgłoszonych Komisji Europejskiej w postępowaniu notyfikacyjnym. Zgodnie z art. 108 TFUE, państwo członkowskie jest obowiązane notyfikować Komisji Europejskiej wszelkie plany wprowadzenia nowych środków pomocowych.

Jednocześnie, państwo członkowskie nie może wprowadzać takich środków w życie do momentu uzyskania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej w sprawie tych środków pomocowych. Z tego też względu w ustawie przewidziano przepis zawieszający działanie nowego zwolnienia podatkowego dotyczącego dochodów marynarzy, do czasu uzyskania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej uznającej to rozwiązanie za program pomocy zgodny z rynkiem wewnętrznym na podstawie art. 107 ust. 3 lit. c) TFUE.

W konsekwencji, do czasu uzyskania pozytywnej decyzji Komisji Europejskiej wobec nowego środka pomocowego, obowiązuje zwolnienie przedmiotowe w dotychczasowym kształcie. Mając zatem na uwadze, że do dnia dzisiejszego nie została wydana decyzja Komisji Europejskiej dotycząca nowelizacji zwolnienia przedmiotowego uznać należy, że w odniesieniu do wskazanych we wniosku dochodów należy dokonać analizy zwolnienia przedmiotowego w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.

Jedną z przesłanek warunkujących zastosowanie ww. zwolnienia przedmiotowego w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r. jest wykonywanie pracy na statku morskim podnoszącym banderę państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego.

W przedstawionej sytuacji Wnioskodawca będzie wykonywał pracę na statku morskim podnoszącym banderę Kajmanów, tj. obszaru który nie stanowi państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego. W konsekwencji za bezprzedmiotową należy uznać analizę czy w przedstawionej we wniosku sytuacji zostały spełnione pozostałe przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia przedmiotowego, bowiem niezależnie od ich spełnienia – w stanie prawnym obowiązującym na dzień wydania interpretacji indywidualnej –wskazane we wniosku dochody uzyskiwane z tytułu pracy na statku morskim podnoszącym banderę Kajmanów nie korzystają z ww. zwolnienia przedmiotowego.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


W konsekwencji, mając na uwadze aktualny stan prawny stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.


Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).


Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj