2021.03.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.51.2021.1.BG
z 31 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 stycznia 2021 r. (data wpływu 3 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana do uwzględniania przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wyłącznie dochodów (przychodów) uzyskiwanych na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie zobowiązana do uwzględniania przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wyłącznie dochodów (przychodów) uzyskiwanych na terytorium Polski.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podmiotem podlegającym obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej od całości swoich dochodów, bez wzglądu na miejsce ich osiągania.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której udzieliła lub będzie udzielać licencji do wybranych lub wszystkich efektów swoich prac. Licencje mogą być udzielane wobec podmiotów polskich lub zagranicznych. W związku z tym Spółka może uzyskiwać wynagrodzenie z tytułu opłat licencyjnych.

Wniosek dotyczy opłat licencyjnych:

które będą otrzymywane od podmiotów, mających siedzibę lub zarząd na terytorium krajów, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: „UPO”), dające podstawę do uzyskania przez polski organ podatkowy informacji podatkowych od zagranicznego organu podatkowego, w którym dochód (przychód) został uzyskany,
które będą uzyskiwane od podmiotów zagranicznych nieposiadających w Polsce stałego zakładu w rozumieniu przepisów krajowych i właściwych UPO (względnie, jeżeli ww. podmioty taki stały zakład posiadają, to udzielenie licencji nie będzie związane z działalnością takiego zakładu),
które będą stanowiły należności licencyjne w rozumieniu odpowiedniej UPO,
do których nie będzie stosować art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
od których podmiot dokonujący płatności pobierze podatek,
do których stosować się będzie metodę zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą) przewidzianą w odpowiedniej UPO.

Opisane powyżej opłaty licencyjne zwane dalej będą: „należnościami licencyjnymi”.

Oprócz należności licencyjnych Spółka może także osiągać przychody (dochody) na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (przychody krajowe). Nie można jednak wykluczyć, że w danym roku podatkowym, w którym Spółka osiągnie dochody (przychody) z należności licencyjnych, Spółka nie uzyska przychodów (dochodów) krajowych. W takiej sytuacji należności licencyjne mogą być jedynymi dochodami (przychodami) danego roku podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie zobowiązana do uwzględniania przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wyłącznie dochodów (przychodów) uzyskiwanych na terytorium Polski, tj. nie będzie zobowiązana do uwzględniania należności licencyjnych przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych?

Zdaniem Spółki, będzie ona zobowiązana do uwzględniania przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych wyłącznie dochodów (przychodów) uzyskiwanych na terytorium Polski, tj. nie będzie zobowiązana do uwzględniania należności licencyjnych przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Regulacja ta określa podmioty posiadające nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest co do zasady nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica stanowi stratę podatkową.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT, ustalając dochód stanowiący podstawę opodatkowania, nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Jednocześnie zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Na podstawie art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Natomiast art. 20 ust. 1 ustawy o CIT wskazuje, że jeżeli podatnicy posiadający w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT (tj. dochody osiągane poza terytorium kraju nie są zwolnione od podatku na mocy UPO), w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Przepisy art. 20-22 ustawy o CIT, stosuje się zgodnie z art. 22a ustawy o CIT – z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Dodatkowo na podstawie art. 22b ustawy o CIT zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 ustawy o CIT stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

W tej sprawie mamy do czynienia z osiąganiem przez Spółkę dochodów (przychodów) spoza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

które będą otrzymywane od podmiotów, mających siedzibę lub zarząd na terytorium krajów, z którymi Polska zawarła UPO, dające podstawę do uzyskania przez polski organ podatkowy informacji podatkowych od zagranicznego organu podatkowego, w którym dochód (przychód) został uzyskany,
które będą uzyskiwane od podmiotów zagranicznych nieposiadających w Polsce stałego zakładu w rozumieniu przepisów krajowych i właściwych UPO (względnie, jeżeli ww. podmioty taki stały zakład posiadają, to udzielenie licencji nie będzie związane z działalnością takiego zakładu),
które będą stanowiły należności licencyjne w rozumieniu odpowiedniej UPO,
do których nie będzie stosować się art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,
od których podmiot dokonujący płatności pobierze podatek,
do których stosować się będzie metodę zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą) przewidzianą w odpowiedniej UPO.

Powyższe oznacza, że do przedstawionego zdarzenia przyszłego zastosowanie będzie miała zasada zawarta w art. 20 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT dochody (przychody) takie jak z tytułu opisanych we wniosku należności licencyjnych łączą się dochodami (przychodami) krajowymi w rozliczeniu za rok podatkowy. W takim przypadku stosuje się wskazaną w tym przepisie metodę unikania podwójnego opodatkowania - metodę zaliczenia proporcjonalnego. Metoda ta polega na odjęciu od łącznej sumy dochodów kwoty równej podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Mając to na uwadze, kwota podatku pobranego za granicą przez podmiot wypłacający należności licencyjne będzie podlegała odliczeniu od podatku dochodowego należnego w Polsce.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 20 ust. 1 ustawy o CIT wynika zatem jednoznacznie, że dochody (przychody) zagraniczne - w sytuacji Spółki należności licencyjne - powinny być połączone z dochodami (przychodami) krajowymi w rozliczeniu za rok podatkowy. Zdaniem Spółki oznacza to, że należności licencyjne nie powinny być uwzględniane podczas kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

Przyjęcie stanowiska odmiennego nie tylko byłoby sprzeczne z literalnym brzmieniem art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, ale również przejściowo niweczyłoby skuteczność wprowadzonej w tym przepisie metody unikania podwójnego opodatkowania. Mianowicie, podatnik zobowiązany do uwzględnienia dochodu (przychodu) zagranicznego w kalkulacji zaliczki miesięcznej ekonomicznie ponosiłby koszt podatku już zapłaconego za granicą, wobec czego do czasu złożenia rozliczenia rocznego mielibyśmy do czynienia z faktycznym podwójnym opodatkowaniem. Dopiero bowiem w rozliczeniu rocznym możliwe byłoby potrącenie od podatku należnego w Polsce podatku zapłaconego za granicą. Nie ma zatem podstaw do uwzględniania należności licencyjnych w kalkulacji zaliczek dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych.

Powyższe wnioski potwierdzają interpretacje indywidualne oraz orzecznictwo, w szczególności:

wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Warszawie z 23 lipca 2013 r., svgn. III SA/Wa 770/13 (prawomocny):
„Jeśli dochody uzyskane za granicą nie korzystają ze zwolnienia, podatnik powinien połączyć te dochody (przychody) w rozliczeniu za rok podatkowy z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium RP. Oznacza to, że w czasie roku podatkowego nie ustala się wspólnych zaliczek na podatek. Połączenie dochodów ma miejsce dopiero w rozliczeniu rocznym”,
interpretacja indywidualna z 13 września 2017 r., nr 0114-KD1P2-1.4010.184.2017.1.AJ:
„za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przy ustalaniu wysokości zaliczek na podatek dochodowy Wnioskodawca nie uwzględnia przychodu osiągniętego na Ukrainie. Przychód ten podlega uwzględnieniu tj. zsumowaniu z przychodami osiągniętymi w Polsce dopiero w rozliczeniu rocznym. Wtedy też Wnioskodawca może dokonać potrącenia Podatku u Źródła zgodnie z regułą przewidzianą w art. 20 ust. 1 Ustawy CIT”,
interpretacja indywidualna z 17 lutego 2017 r., nr 2461-1BPB-1-2.4510.1149. 2016.1.KP:
„zgodnie z w. art. 20 ust. 1 updop dochody (przychody) uzyskane ze źródeł położonych poza terytorium kraju opodatkowane w kraju ich powstania, łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopiero w rozliczeniu (zeznaniu podatkowym) za rok podatkowy, którego te dochody (przychody) dotyczą”,
interpretacja indywidualna z 17 lutego 2017 r., nr 246 l-IBPB-1-2.4510.1065.2016.2.KP:
„W niniejszej sprawie należności licencyjne będące przedmiotem wniosku, na podstawie art. 13 umowy, opodatkowane są w kraju w którym powstały, tj. w USA. Zatem do dochodów (przychodów) tych zastosowanie znajdzie cyt. art. 20 ust. 1 updop. zgodnie z którym dochody (przychody) uzyskane ze źródeł położonych poza terytorium kraju i opodatkowane w kraju ich powstania, łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopiero w rozliczeniu (zeznaniu podatkowym) za rok podatkowy, którego te dochody (przychody) dotyczą, tym samym nie ma obowiązku obliczania i wpłacania od takich dochodów zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych”,
interpretacja indywidualna z 13 listopada 2012 r., nr IBPBI/2/423-1020/12/CzP:
„Podkreślić należy ponadto, że z istoty potrącenia (podobnie jak z definicji dochodu mówiącej, że dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym) wynika, że zsumowanie dochodów osiągniętych za granicą, które również podlegają opodatkowaniu, z pozostałymi dochodami podatnika oraz potrącenia podatku dochodowego zapłaconego zagranicą dokonuje się w rozliczeniu rocznym. Zdaniem Spółki, z analizy art. 20 ust. 1 updop wynika, że otrzymanej w ciągu roku podatkowego dywidendy nie uwzględnia się w miesięcznych zaliczkach na podatek dochodowy. W konsekwencji powyższego, także zagraniczny podatek podlega odliczeniu dopiero w zeznaniu rocznym CIT-8, a nie na etapie wpłacania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy”.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że w zaprezentowanym zdarzeniu przyszłym przy kalkulacji zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych nie powinna ona uwzględniać otrzymywanych należności licencyjnych. Dochody (przychody) z należności licencyjnych będą uwzględniane dopiero w rocznym rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Z kolei art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, stanowi, że dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się:

przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku;
przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu;
kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi.

Z powyższego wynika, że aby podatnicy objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, mogli skorzystać z omawianego zwolnienia muszą jednocześnie zostać spełnione następujące warunki:

osiągnąć dochód za granicą,
umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną, zwalnia ten dochód od opodatkowania w Polsce.

W myśl art. 25 ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24d i art. 24f, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Polski normodawca w przepisach ustawy o CIT regulujących problematykę dochodów uzyskiwanych przez podatników posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce (rezydentów), którzy uzyskują dochody ze źródeł położonych poza terytorium Polski unormował jako jedyną metodę eliminacji podwójnego opodatkowania tzw. metodę zaliczenia zwykłego (proporcjonalnego).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Powołany art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, ustanawia następujące przesłanki materialne pozwalające na dokonanie odliczenia podatku zapłaconego w państwie źródła, tj.:

podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (jest rezydentem);
podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą;
dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach;
dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, i tym samym nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,
podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.

Stosownie do art. 22a ustawy o CIT, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 22b ustawy o CIT, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20–22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka może uzyskiwać wynagrodzenie z tytułu opłat licencyjnych:

które będą otrzymywane od podmiotów, mających siedzibę lub zarząd na terytorium krajów, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania,
które będą uzyskiwane od podmiotów zagranicznych nieposiadających w Polsce stałego zakładu,
które będą stanowiły należności licencyjne w rozumieniu odpowiedniej UPO, do których nie będzie stosować art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT,
od których podmiot dokonujący płatności pobierze podatek, do których stosować się będzie metodę zaliczenia przewidzianą w odpowiedniej UPO.

W świetle powyższego, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie cyt. art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym dochody (przychody) z należności licencyjnych uzyskane ze źródeł położonych poza terytorium kraju i opodatkowane w kraju ich powstania, łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopiero w rozliczeniu (zeznaniu podatkowym) za rok podatkowy, którego te dochody (przychody) dotyczą, tym samym nie ma obowiązku obliczania i wpłacania od takich dochodów zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych i orzeczeń sądowych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i tylko w tej sprawie są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin