Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.748.2020.2.EK
z 2 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lutego 2021 r. (skutecznie doręczone 24 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia faktur sprzedaży w JPK_V7 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia faktur sprzedaży w JPK_V7. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 lutego 2021 r. (skutecznie doręczone 24 lutego 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jako ASO /Autoryzowana Stacja Obsługi/ samochodów. Jest podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność podstawową opodatkowaną, sprzedaż samochodów, części oraz usług serwisowych. Nie posiada oraz nie prowadzi sprzedaży oraz ewidencji za pośrednictwem kas rejestrujących. Wszystkie dokumenty sprzedaży generuje program do obsługi sprzedaży samochodów, części i usług serwisowych. Są to faktury VAT. Wszyscy klienci, nawet jednorazowi otrzymują fakturę VAT. Faktury nie posiadające NIP odbiorcy podlegają fiskalizacji w drukarce fiskalnej. Paragon zostaje podpięty pod fakturę, która pozostaje w ewidencji Spółki. W ewidencji księgowej oraz ewidencji dla celów podatku VAT czyli w rejestrach VAT znajdują się wyłącznie faktury VAT. Wnioskodawca nie wystawia paragonów, do których następnie wystawiane są faktury VAT.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku stan faktyczny i jednoznacznie wyjaśnił niespójności wskazując, że:

• Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych przy użyciu kasy rejestrującej. Wnioskodawca posiada kasę sterowaną przez interfejs komunikacyjny za pomocą programu aplikacyjnego tj. drukarkę fiskalną. Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej i nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.
  

• Przedmiotem wniosku są wątpliwości dotyczące oznaczania faktury w JPK - wystawionej na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego wystawionej przez program do obsługi sprzedaży zaewidencjonowanej w drukarce fiskalnej, która też jest rodzajem kasy rejestrującej w rozumieniu ustawy o podatku VAT lub rozporządzenia o kasach rejestrujących. Wyżej wymieniona sprzedaż ewidencjonowana jest w drukarce fiskalnej /on line/ oraz ze względu na specyfikę działalności klienci oczekują faktury VAT. W związku z powyższym wystawiona zostaje faktura VAT i wydana nabywcy.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób powinny być oznaczone dokumenty - faktury sprzedaży VAT w JPK_V7 od 1 października 2020 roku?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Oznaczeniu „FP” podlegają faktury sprzedaży, o których mowa w art. 109 ust. 3d ustawy o VAT, czyli faktury, do których mają zastosowanie przepisy art. 106h ust. 1-3 ustawy o VAT tj.:

• Faktury o których mowa w art. 106h ust. 2 ustawy o VAT emitowane bezpośrednio z kasy rejestrującej, ujęte w raporcie dobowym sprzedaży z kasy, do których nie jest drukowany paragon
• Faktury wystawione odrębnie do paragonu fiskalnego
• Faktury w formie elektronicznej, dotyczące sprzedaży udokumentowanej paragonem fiskalnym.

Oznaczeniu RO podlega sprzedaż jako dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących.

Przepisy:

• art. 99, art. 106h oraz art. 109 ustawy o podatku od towarów usług,
• par. 10 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług

nie wskazują, w jaki sposób powinny być oznaczone pozostałe dokumenty w JPK_V7, a w szczególności faktury VAT wystawione w programie, które nie dotyczą sytuacji, w której pierwotnie wystawiono paragon, a następnie do paragonu została wystawiona faktura VAT.

Na podstawie w/w przepisów oznaczenia FP oraz RO nie mają zastosowania do faktur, które nie zostały wystawione i zarejestrowane w kasie rejestrującej.

W związku z powyższym spółka dowolnie może stosować oznaczenie faktury VAT, w tym przypadku jest to oznaczenie FS .

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca, w odniesieniu do własnego stanowiska wskazanego we wniosku, wskazał, że oznaczenie FP faktur w JPK dotyczy takiej sytuacji, gdy klient otrzymuje paragon, dokonuje płatności, a następnie powracając po pewnym czasie zwraca paragon i prosi o wystawienie faktury.

Wnioskodawca uważa, że oznaczenie FS faktur w JPK może dotyczyć takiej sytuacji, gdy klient zawsze żąda faktury po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi, w związku z powyższym Wnioskodawca może takie faktury oznaczać FS. Oczywiście sprzedaż zostaje zaewidencjonowana w drukarce fiskalnej /kasie rejestrującej w rozumieniu przepisów/.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Z dniem 1 października 2020 r. wszedł w życie art. 99 ust. 11c ustawy, z którego wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.

Stosownie do art. 109 ust. 3c ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani przesyłać do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c:

1. za pierwszy i drugi miesiąc danego kwartału - w terminie do 25. dnia miesiąca następującego odpowiednio po każdym z tych miesięcy;
2. za ostatni miesiąc danego kwartału, łącznie z deklaracją - w terminie do złożenia tej deklaracji.

Faktury, o których mowa w art. 106h ust. 1-3, ujmuje się w ewidencji, o której mowa w ust. 3, w okresie rozliczeniowym, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji (art. 109 ust. 3d ustawy).

Art. 106h ust. 1 ustawy wskazuje, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Zgodnie z art. 106h ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy).

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy – w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi/towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wystawić i wydać nabywcy paragon fiskalny lub fakturę z każdej sprzedaży:

1. w postaci papierowej lub
2. za zgodą nabywcy, w postaci elektronicznej, przesyłając ten dokument w sposób z nim uzgodniony.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących.

Stosownie do § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• dokumencie fiskalnym – rozumie się przez to wystawiony przy użyciu kasy, zawierający w szczególności logo fiskalne i numer unikatowy w przypadku kas on-line – paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną i raport fiskalny (pkt 1 lit. a);
  

• paragonie fiskalnym albo fakturze – rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (pkt 16).
  
  
  

Na podstawie § 6 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym.

Zgodnie z § 2 pkt 9) Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 28 maja 2018 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące (Dz. U. z 2018 r., poz. 1206), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o kasie - rozumie się przez to kasę rejestrującą, ewidencjonującą obrót i kwoty podatku należnego.

Zgodnie z § 4 ww. Rozporządzenia Ministra Przedsiębiorczości i Technologii z dnia 28 maja 2018 r., kasy ze względu na konstrukcję, dzieli się na następujące rodzaje:

1. kasy autonomiczne - kasy z wbudowaną bazą danych o towarach i usługach, zwaną dalej „bazą towarową”, z możliwością jej zmiany, niewymagające programu aplikacyjnego do obsługi kasy;
2. drukarki fiskalne - kasy sterowane przez interfejs komunikacyjny za pomocą programu aplikacyjnego, które zamiast bazy towarowej zawierają algorytm weryfikujący zmiany stawek podatku przypisanych do nazw towarów lub usług.

Od dnia 1 października 2020 r., na mocy rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. 2019 r., poz. 1998 z późn. zm., dalej: „rozporządzenie”), został wprowadzony obowiązek wykazywania w ewidencji m.in. odpowiedniego symbolu oznaczającego określoną procedurę podatkową.

Rozporządzenie w § 10 zobowiązuje podmioty do wskazywania określonych danych w celu prawidłowego rozliczenia podatku należnego.

Stosownie do przepisów § 10 ust. 5 rozporządzenia, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dowodów sprzedaży:

1. „RO” – dokument zbiorczy wewnętrzny zawierający sprzedaż z kas rejestrujących;
2. „WEW” – dokument wewnętrzny;
3. „FP” – faktura, o której mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Z powyższego wynika, że w prowadzonej ewidencji dla celów prawidłowego rozliczenia podatku należnego symbolem „FP” powinny być oznaczone faktury dotyczące sprzedaży udokumentowanej pierwotnie paragonem fiskalnym, jak i faktury wystawiane przy zastosowaniu kasy rejestrującej, gdzie wartość sprzedaży i kwota podatku zostały ujęte w raporcie fiskalnym dobowym z kasy rejestrującej.

Należy ponownie w tym miejscu wskazać, że podatnik co do zasady na żądanie nabywcy będącego osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej ma obowiązek wystawić fakturę, przy czym podatnik może wystawić fakturę również bez żądania nabywcy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz na rzecz rolników ryczałtowych przy użyciu kasy rejestrującej. Wnioskodawca posiada kasę sterowaną przez interfejs komunikacyjny za pomocą programu aplikacyjnego tj. drukarkę fiskalną. Wnioskodawca ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej i nie korzysta ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotem wniosku są wątpliwości dotyczące oznaczania faktury w JPK - wystawionej na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego, wystawionej przez program do obsługi sprzedaży zaewidencjonowanej w drukarce fiskalnej, która też jest rodzajem kasy rejestrującej w rozumieniu ustawy o podatku VAT lub rozporządzenia o kasach rejestrujących. Wyżej wymieniona sprzedaż ewidencjonowana jest w drukarce fiskalnej /on line/ oraz ze względu na specyfikę działalności klienci oczekują faktury VAT. W związku z powyższym wystawiona zostaje faktura VAT i wydana nabywcy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, uwzględniając powołane przepisy prawa, należy wskazać, że wystawione na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, zaewidencjonowane na kasie rejestrującej faktury, należy oznaczać w ewidencji (JPK_V7) oznaczeniem „FP”.

W opisanej sytuacji, Wnioskodawca jest obowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Wnioskodawca rejestruje sprzedaż na kasie rejestrującej wystawiając faktury. Tym samym faktury wystawiane przez Wnioskodawcę są fakturami, o którym mowa w art. 109 ust. 3d ustawy.

Zaznaczyć należy, że w dodanym art. 109 ust. 3d ustawy dookreślono, że dla celów prowadzonej ewidencji, faktury dotyczące sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej są ujmowane w okresie, w którym zostały wystawione i nie będą zwiększać wartości sprzedaży i podatku należnego za ten okres (ponieważ sprzedaż została zaewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej i ujęta w raporcie fiskalnym dobowym oraz miesięcznym, w okresie rozliczeniowym w którym co do zasady powstał obowiązek podatkowy). W celu uniknięcia korekt JPK_VAT za okresy wcześniejsze przyjęto zasadę, że właściwym będzie ujęcie faktury w części ewidencyjnej pliku JPK_VAT za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, niezależnie od tego, w jakim okresie sprzedaż została ujęta w raporcie fiskalnym.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.