Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.116.2021.1.KP
z 7 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2021 r. (data wpływu 24 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z 31 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży niezabudowanej działki gruntu nr 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży niezabudowanej działki gruntu nr 1. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 31 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej działki nr ewidencyjny 1 położonej we wsi (…), w obrębie (…) w gminie (…), której sposób korzystania został oznaczony jako „R-grunty orne”, którą nabył na podstawie umowy darowizny od rodziców w 1991 r.

Dla tej nieruchomości gruntowej (działki) istnieje plan zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu podstawowym 4MN - tereny zabudowy mieszkaniowej i usług oraz 7MN/U - tereny zabudowy mieszkaniowo - usługowej w tym usług publicznych. Opisana nieruchomość gruntowa jest w obecnej chwili wykorzystywana jako grunt uprawny w gospodarstwie rolnym, które prowadzi Wnioskodawca.

Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży ww. nieruchomości dla Firmy „ X” Sp. z o.o. Sp.k., która to zamierza realizować na tym gruncie budowę inwestycji (budowa budynków mieszkalnych) zgodnie z istniejącym planem zagospodarowania przestrzennego.

W dniu 31 października 2019 r. z Firmą „ X” Sp. z o.o. Sp.k. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości gruntowej. Na podstawie umowy przedwstępnej Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa Firmie „ X” Sp. z o.o. Sp.k. do dokonywania w Jego imieniu następujących czynności:

1. Do występowania w Jego imieniu wobec wszelkich władz, urzędów administracji państwowej, samorządowej w celu:
   1. uzyskania niezbędnych decyzji i pozwoleń prawem przewidzianych a związanych z budową na działce (i działkach jakie powstaną w wyniku jej podziału) budynków mieszkalnych oraz uzbrojeniem terenu w stopniu umożliwiającym realizację inwestycji budowlanej w szczególności we wszystkich sprawach związanych z:
      
      • przyłączeniem mediów do nieruchomości,
        
      • podpisywaniem umów o dostawę mediów,
        
      • podpisywaniem porozumień z właścicielami sąsiednich nieruchomości,
        
      • podpisywaniem wszelkich umów z wykonawcami i podwykonawcami budowlanymi,
        
      • uzyskaniem decyzji w zakresie wyłączenia gruntu spod produkcji rolnej,
        
      • dokonaniem geodezyjnych podziałów ww. działki i zatwierdzeniem takich podziałów,
        
      • uzyskiwaniem wszelkich dokumentów niezbędnych w tym zakresie (wyrysów z mapy ewidencyjnej, wypisów z rejestrów gruntów i budynków, wypisów z planu zagospodarowania przestrzennego).
        
   
   

Wnioskodawca w dniu 31 października 2019 r. na podstawie umowy użyczenia (w celach budowlanych) zezwolił spółce „ X” Sp. z o.o. Sp.k. na bezpłatne używanie nieruchomości gruntowej (działki) w celu wybudowania zamierzenia inwestycyjnego Spółki, w tym wystąpienia o warunki:

• zaopatrzenia w paliwa gazowe i rozpoczęcia budowy sieci gazowej,
  

• techniczne przyłączy do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej i rozpoczęcia budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej,
  

• techniczne przyłącza elektroenergetycznego i rozpoczęcia budowy sieci elektroenergetycznej.
  
  
  

Wnioskodawca nie podejmował działań reklamowych w celu sprzedaży nieruchomości (działki), sam kupujący zgłosił się do Wnioskodawcy z propozycją zakupu ww. nieruchomości.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej (działki) opisanej we wniosku przez Wnioskodawcę na rzecz Firmy „ X” Sp. z o.o. Sp.k. stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości gruntowej pochodzącej z majątku prywatnego nabytego w drodze darowizny przez osobę fizyczną stanowiącą jednorazową lub okazjonalną transakcję nie powoduje uznania Wnioskodawcy za podatnika w zakresie podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej nr 1, którą nabył na podstawie umowy darowizny od rodziców w 1991 r. Dla tej nieruchomości gruntowej (działki) istnieje plan zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu podstawowym 4MN - tereny zabudowy mieszkaniowej i usług oraz 7MN/U - tereny zabudowy mieszkaniowo - usługowej w tym usług publicznych. Opisana nieruchomość gruntowa jest w obecnej chwili wykorzystywana jako grunt uprawny w gospodarstwie rolnym, które Wnioskodawca prowadzi. Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać ww. nieruchomości Firmie „ X” Sp. z o.o. Sp.k., która zamierza realizować na tym gruncie budowę inwestycji (budowa budynków mieszkalnych) zgodnie z istniejącym planem zagospodarowania przestrzennego. W dniu 31 października 2019 r. z Firmą „ X” Sp. z o.o. Sp.k. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży nieruchomości gruntowej. Na podstawie umowy przedwstępnej Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa Firmie „ X” Sp. z o.o. Sp.k. do dokonywania w Jego imieniu następujących czynności: do występowania w Jego imieniu wobec wszelkich władz, urzędów administracji państwowej, samorządowej w celu uzyskania niezbędnych decyzji i pozwoleń prawem przewidzianych a związanych z budową na działce (i działkach jakie powstaną w wyniku jej podziału) budynków mieszkalnych oraz uzbrojeniem terenu w stopniu umożliwiającym realizację inwestycji budowlanej, we wszystkich sprawach związanych z przyłączeniem mediów do nieruchomości, podpisywaniem umów o dostawę mediów, podpisywaniem porozumień z właścicielami sąsiednich nieruchomości, podpisywaniem wszelkich umów z wykonawcami i podwykonawcami budowlanymi, uzyskaniem decyzji
w zakresie wyłączenia gruntu spod produkcji rolnej, dokonaniem geodezyjnych podziałów ww. działki i zatwierdzeniem takich podziałów, uzyskaniem wszelkich dokumentów niezbędnych w tym zakresie (wyrysów z mapy ewidencyjnej, wypisów z rejestrów gruntów i budynków, wypisów z planu zagospodarowania przestrzennego). Wnioskodawca w dniu 31 października 2019 r. na podstawie umowy użyczenia (w celach budowlanych) zezwolił spółce „ X” Sp. z o.o. Sp.k. na bezpłatne używanie nieruchomości gruntowej (działki) w celu wybudowania inwestycji Spółki, w tym wystąpienia o warunki zaopatrzenia w paliwa gazowe i rozpoczęcia budowy sieci gazowej, warunki techniczne przyłączy do sieci wodociągowej i kanalizacyjnej i rozpoczęcia budowy sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, warunki techniczne przyłącza elektroenergetycznego i rozpoczęcia budowy sieci elektroenergetycznej. Wnioskodawca nie podejmował działań reklamowych w celu sprzedaży nieruchomości (działki), sam kupujący zgłosił się do Wnioskodawcy z propozycją zakupu ww. nieruchomości.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej (działki) opisanej we wniosku przez Wnioskodawcę na rzecz Firmy „ X” Sp. z o.o. Sp.k. stanowić będzie czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ustawy o VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży działki, Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę na kwestię udzielenia pełnomocnictw, która uregulowana jest w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy.

Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Stosownie do przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Jak wynika z wniosku, Sprzedający zawarł z Nabywcą umowę przedwstępną. Sprzedający przy zawieraniu przedwstępnej umowy sprzedaży udzielił Kupującemu pełnomocnictwa m.in. do występowania w Jego imieniu wobec wszelkich władz, urzędów administracji państwowej, samorządowej w celu uzyskania niezbędnych decyzji i pozwoleń, prawem przewidzianych, związanych z budową na działce (i działkach jakie powstaną w wyniku jej podziału) budynków mieszkalnych oraz uzbrojeniem terenu w stopniu umożliwiającym realizację inwestycji budowlanej, w szczególności we wszystkich sprawach związanych z przyłączeniem mediów do nieruchomości, podpisywaniem umów o dostawę mediów, podpisywaniem porozumień z właścicielami sąsiednich nieruchomości, podpisywaniem wszelkich umów z wykonawcami i podwykonawcami budowlanymi, uzyskaniem decyzji w zakresie wyłączenia gruntu spod produkcji rolnej, dokonaniem geodezyjnych podziałów ww. działki i zatwierdzeniem takich podziałów, uzyskaniem wszelkich dokumentów niezbędnych w tym zakresie (wyrysów z mapy ewidencyjnej, wypisów z rejestrów gruntów i budynków, wypisów z planu zagospodarowania przestrzennego).

Z powyższych okoliczności sprawy wynika, że w stosunku do nieruchomości będzie podejmowanych szereg czynności, które mają wpływ na dostosowanie gruntu do sprzedaży. W związku z tym Sprzedający będzie podejmował świadomie czynności, które nie stanowią zwykłego wykonywania prawa własności, zatem Sprzedający będzie działał w tym zakresie jak handlowiec.

Zatem, po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez przyszłego Nabywcę wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającego jako mocodawcy, co wskazuje, że w celu zwiększenia możliwości sprzedaży niezabudowanej działki nr 1 podejmie On pewne działania w sposób zorganizowany. W konsekwencji należy stwierdzić, że podejmowane przez Sprzedającego działania oraz dokonane czynności wykluczają sprzedaż przedmiotowej działki w ramach zarządu majątkiem prywatnym Sprzedającego.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że planowana sprzedaż niezabudowanej działki nr 1 będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Sprzedający, dokonując opisanych we wniosku czynności, podejmuje działania podobne do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazał aktywność w przedmiocie zbycia działki porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe okoliczności, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Sprzedającego, a sprzedaż ww. działki będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W analizowanej sprawie Nabywca posiada pełnomocnictwo Sprzedającego w zakresie uzyskania decyzji i pozwoleń warunkujących przyszłą inwestycję, o których mowa w umowie przedwstępnej sprzedaży działki. W związku z tym, skoro w niniejszej sprawie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Sprzedającego za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to czynność dostawy przedmiotowej działki nr 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.