Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.16.2021.2.DR
z 2 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 18 stycznia 2021 r. (data wpływu 21 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 26 marca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu konia:

• w części dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zakupu zwierzęcia – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych zakupu konia.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 12 marca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.16.2021.1.DR wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 26 marca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Umowa kupna-sprzedaży została zawarta 20 sierpnia 2020 r. w Austrii pomiędzy G. S., a Wnioskodawczynią i Panem M. Przedmiotem umowy jest kupno konia, urodzonego 20 kwietnia 2008 r. Wartość umowy wynosi 8 300 euro. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiot sprzedaży tj. koń w momencie zawarcia umowy kupna-sprzedaży znajdował się w Austrii. W terminie późniejszym (wrzesień), został przetransportowany do Polski.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące stanowisko:

Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup konia w Austrii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jeśli do zawarcia umowy dojdzie na terenie Austrii to transakcja będzie zwolniona z obowiązku podatkowego. Podatek PCC-3 nie dotyczy zwierząt, ponieważ nie są one rzeczą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815, ze zm.), podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych – czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, z zastrzeżeniem ust. 4a i 5, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z treści art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wynika, że – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. W myśl art. 4 pkt 1 ustawy – obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że umowa sprzedaży podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z Panem M. jako kupujący zawarli umowę sprzedaży konia na terenie Austrii. W chwili zawarcia umowy koń znajdował się również na terenie Austrii. Zdaniem Wnioskodawczyni, zakup konia w Austrii nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, ponieważ do zawarcia umowy doszło na terenie Austrii. Wnioskodawczyni uważa ponadto, że podatek od czynności cywilnoprawnych nie dotyczy zwierząt, ponieważ nie są one rzeczą.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 638) zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Jednocześnie w ust. 2 tego przepisu ustawodawca wskazał, iż w sprawach nieuregulowanych w ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Ustawa o ochronie zwierząt nie reguluje kwestii obrotu zwierzętami, w tym umów sprzedaży zwierząt. W tym zakresie zastosowanie znajdują przepisy Kodeksu cywilnego.

Mając na względzie fakt, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera własnych definicji sprzedaży, ocena czy dana czynność stanowi taką umowę również winna być dokonywana przy uwzględnieniu odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 535 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Jednocześnie podkreśla się, że ustawa o ochronie zwierząt stanowi o traktowaniu zwierząt, przy czym nie wprowadza zakazu obrotu nimi. Konsekwencją braku takiego zakazu jest prawo właścicieli zwierząt do ich sprzedaży, czy też zamiany. Jeśli właściciele korzystają z tego prawa są obowiązani stosować wszystkie regulacje dotyczące czynności cywilnoprawnych, w tym także przepisy prawa podatkowego. Przepisy ustawy o ochronie zwierząt nie zwalniają ich z tego obowiązku. Wskazują natomiast, że w sprawach nieuregulowanych w tej ustawie do zwierząt stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące rzeczy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych nie zawiera normy nakazującej wyłączenie z kręgu adresatów przepisów podatkowych grupy właścicieli zwierząt.

Odnosząc się zatem do stanowiska Wnioskodawczyni, że umowa sprzedaży konia nie powinna podlegać opodatkowaniu, gdyż podatek od czynności cywilnoprawnych nie dotyczy zwierząt, ponieważ nie są one rzeczą, należy wyjaśnić, iż – jak już wskazano powyżej – ustawa o ochronie zwierząt nakazuje w sprawach w niej nieuregulowanych odpowiednie stosowanie do zwierząt przepisów o rzeczach. Ustawa nie zabrania sprzedaży zwierząt. Mogą one zatem być przedmiotem swobodnego obrotu, przy jego wykonaniu zachowane jedynie muszą być warunki wynikające z tej ustawy dotyczące humanitarnego traktowania zwierząt, m.in. opieki nad nimi czy transportu. Do umowy sprzedaży konia stosować się będzie przepisy Kodeksu cywilnego. Stosowanie to ma być odpowiednie, co w tym przypadku będzie stosowaniem przepisów wprost, ustawa o ochronie zwierząt nie zawiera bowiem żadnych przepisów szczególnych w tym zakresie, wymagających uwzględnienia przy odpowiednim stosowaniu przepisów dotyczących sprzedaży rzeczy. Na gruncie przepisów Kodeksu cywilnego sprzedaż konia będzie zatem traktowana identycznie jak sprzedaż rzeczy.

Należy również wskazać, iż ustawa o ochronie zwierząt nie zawiera żadnych przepisów dotyczących podatków, zwolnień bądź wyłączeń od nich z uwagi na to, że elementem stanu prawnopodatkowego jest zwierzę w rozumieniu tej ustawy. Skoro zatem brak jest przepisów szczególnych, wyłączających lub modyfikujących przepisy ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w odniesieniu do sprzedaży zwierząt, to przepisy dotyczące rzeczy należy stosować do nich wprost.

Intencją ustawodawcy przy uchwalaniu ustawy o ochronie zwierząt było bowiem zapewnienie humanitarnego ich traktowania, a nie wprowadzenie zwolnień bądź wyłączeń od podatku. Ustawodawca odsyła zatem do odpowiedniego stosowania do zwierząt przepisów o rzeczach we wszystkich sprawach nieuregulowanych w ustawie o ochronie zwierząt. Odesłanie to dotyczy zatem również podatków, te bowiem w ustawie o ochronie zwierząt uregulowane nie są. W takim przypadku, z mocy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych w związku z art. 535 Kodeksu cywilnego i art. 1 ust. 2 ustawy o ochronie zwierząt, sprzedaż konia jest – również dla celów podatku od czynności cywilnoprawnych – traktowana identycznie jak sprzedaż rzeczy, tym samym podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, a podmiotem zobowiązanym do uiszczenia podatku jest kupujący.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w tej części należało uznać za nieprawidłowe.

Dokonując analizy sprawy należy jednak zauważyć, iż przedmiot umowy sprzedaży, w chwili zawarcia umowy nie znajdował się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) w związku z ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy sprzedaży rzeczy znajdujących się na terytorium RP. W przypadku rzeczy znajdujących się za granicą, czynności cywilnoprawne podlegają podatkowi, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki, a mianowicie nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Warunki te nie zostały spełnione, ponieważ, jak wynika z opisu stanu faktycznego, umowa została zawarta na terenie Austrii. Wobec tego w omawianym przypadku czynność sprzedaży konia nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższych wyjaśnień stanowisko Wnioskodawczyni:

• w części dotyczącej opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych zakupu zwierzęcia – jest nieprawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest prawidłowe.
  
  

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.