2021.04.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.746.2020.2.SW
z 2 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 22 grudnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 marca 2021 r. (doręczone dnia 10 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2020 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości. Złożony wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 2 marca 2021 r. (doręczone dnia10 marca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, sprecyzowane następnie w nadesłanym uzupełnieniu:

Wnioskodawczyni w (…) roku aktem notarialnym (…) z dnia (…) będąc osobą niezamężną otrzymała w darowiźnie do majątku prywatnego od swoich rodziców dwie nieruchomości: jedną położoną w miejscowości A, składającą się z działek: 2/1 o pow. (…) ha; 38 o pow. (…) ha; 39 o pow. (…) ha i 52 o pow. (…) ha; oraz drugą położoną w miejscowości B oznaczoną jako działka 23 o pow. (…) ha. Nieruchomości położone w miejscowości A zostały objęte księgą wieczystą (…).

W (…) roku na prośbę władz gminy B Wnioskodawczyni podzieliła działkę 2/1 o pow. (…) ha na działkę 2/3, na której aktualnie znajduje się dom w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje oraz działkę 2/4, która to działka aktem notarialnym (…) z dnia (…) została darowana gminie B na powiększenie dróg gminnych tj. ul. (…) i ul. (…).

W (…) roku Wnioskodawczyni sprzedała aktem notarialnym (…) z dnia (…) działkę 38 o pow. (…) ha położoną w A. Działka ta posiadała szerokość ok. 6 metrów, w planie miejscowym przeznaczona była jako tereny produkcyjno-usługowe i ze względu na swój kształt jako pojedyncza działka nie mogła być wykorzystywana zgodnie ze swoim przeznaczeniem, dlatego też na prośbę właściciela działek sąsiednich została mu ona sprzedana.

Wnioskodawczyni nie dokonywała podziału tej działki, nie podejmowała też żadnych działań zwiększających jej wartość (nie doprowadzała do niej żadnych urządzeń infrastruktury technicznej typu sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe ani też nie urządzała do tej nieruchomości drogi dojazdowej), nigdy też nie wnioskowała do gminy o przekształcenie tej działki, ani żadnej innej w planie miejscowym na cele zabudowy usługowej czy też produkcyjno-usługowej, jak również nigdy nie oferowała tej działki do sprzedaży poprzez ogłoszenia czy specjalistyczną reklamę.

Aktualnie w związku z tym, że posiadana przez Wnioskodawczynię działka 39 o pow. (…) ha, przeznaczona w planie miejscowym jako tereny produkcyjno-usługowe położona jest w środku większego terenu o takim samym przeznaczeniu, na prośbę sąsiadów i pośrednika w obrocie nieruchomościami ich reprezentującego, Wnioskodawczyni zgodziła się na podpisanie umowy pośrednictwa zmierzającej do poszukiwania klienta na zakup terenu, na który składa się jej działka oraz działki sąsiednie.

Wnioskodawczyni nie dokonywała podziału działki 39, nie podejmowała też żadnych działań zwiększających jej wartość (nie doprowadzała do niej żadnych urządzeń infrastruktury technicznej typu sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe ani też nie urządzała do tej nieruchomości drogi dojazdowej), nigdy też nie wnioskowała do gminy o przekształcenie tej działki, ani żadnej innej w planie miejscowym na cele zabudowy usługowej czy też produkcyjno-usługowej, nie podejmowała też inicjatywy polegającej na poszukiwaniu specjalistycznego podmiotu, który zająłby się reklamą i sprzedażą jej działki. Wnioskodawczyni przystała jedynie na propozycję przedstawioną przez pośrednika nieruchomości dotyczącą poszukiwania przez niego klienta na jej działkę i działki sąsiednie. Ponadto praca zawodowa wykonywana przez Wnioskodawczynię nigdy nie była w żaden sposób związana ze sprzedażą nieruchomości.

Działka 39 od ponad 18 lat nie jest użytkowana i jest pozostawiona odłogiem. Od momentu zostania właścicielem działki tj. od (…) roku Wnioskodawczyni nie czerpała z niej żadnych pożytków. Wnioskodawczyni początkowo przeznaczyła działkę na łąkę, z której trawę wykorzystywał jako siano i ściółkę do przydomowej hodowli królików i drobiu na własne potrzeby żywieniowe. Z czasem z powodu niekorzystnego położenia działki (tereny podmokłe) oraz intensywnością pracy zawodowej (praca w szkole w charakterze nauczyciela) Wnioskodawczyni zaprzestała jakiejkolwiek uprawy działki. Działka od wielu lat nie jest już uprawiana, nie była też oddawana w dzierżawę.

Wnioskodawczyni nigdy nie była zarejestrowana jako podatnik podatku VAT ani też nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej. Działka 39 nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Oprócz wskazanej już wcześniej we wniosku działki 2/4, którą Wnioskodawczyni darowała na rzecz gminy w (…) roku oraz działki 38, którą Wnioskodawczyni sprzedał (…), Wnioskodawczyni nie zbywała żadnych innych działek.

Umowa pośrednictwa, którą Wnioskodawczyni zawarła (…) roku posiada następujące postanowienia i zapisy:

Wskazanie stron umowy czyli Wnioskodawczyni oraz danych pośrednika (…) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą (…) z siedzibą w E.
Oznaczenie nieruchomości tj. działkę 39 o pow. (…) ha, księgę wieczystą którą ta nieruchomość jest objęta oraz cenę ofertową.
Oświadczenia Wnioskodawczyni dotyczące własności nieruchomości oraz jej stanu prawnego.
Zakres obowiązków pośrednika tj. sprawdzenie pod względem formalnym dokumentów dotyczących nieruchomości, podjęcia na własny koszt działań marketingowych, prezentacji nieruchomości potencjalnym nabywcom, przeprowadzenie obsługi transakcji (skompletowanie dokumentów, umówienia wizyty u notariusza, przygotowanie danych do notariusza).
Określenie wynagrodzenia pośrednika w stosunku procentowym od ceny sprzedaży.
Określenie typu umowy „bez wyłączności” i określenie czasu trwania umowy jako „nieokreślony” z 10-dniowym wypowiedzeniem.
Określenie obowiązków zamawiającego tj. współpraca z pośrednikiem w celu realizacji umowy, zobowiązanie do informowania na bieżąco o zmianie ceny ofertowej oraz innych zmianach dotyczących nieruchomości.
Określenie odpowiedzialności pośrednika oraz informację, iż jest on ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej.
Upoważnienie dla pośrednika do reprezentowania Wnioskodawczyni w Starostwie Powiatowym w (…) i Urzędzie Gminy B. w tym do pobierania wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów i budynków oraz innych dokumentów, które okażą się niezbędne w związku z realizacją przedmiotowej umowy i kompletowaniem dokumentów do notariusza. Zawarte jest również upoważnienie do Sądu Rejonowego w (…) do Wydziału Ksiąg Wieczystych w celu przeglądania akt księgi wieczystej.
Standardowe zapisy, iż ewentualne spory rozstrzyga Sąd, oraz że umowa została sporządzona w dwóch egzemplarzach, wraz ze zgodą Wnioskodawczyni na przetwarzanie danych osobowych oraz oświadczenie Wnioskodawczyni o zapoznaniu się z treścią umowy, jak również informacja, że umowa została zawarta poza biurem nieruchomości i że Wnioskodawczyni przysługuje 14 dniowy okres do odstąpienia od tej umowy. Do umowy został dołączony projekt odstąpienia od umowy.

Poza wyżej przestawionymi w formie opisowej postanowieniami umowy, nie zawiera ona żadnych innych istotnych treści. Umowa pośrednictwa została podpisana w domu Wnioskodawczyni, gdyż jak zostało to wspomniane w opisie stanu faktycznego we wniosku pierwotnym to nie Wnioskodawczyni szukała pośrednika tylko sam pośrednik przyszedł do Wnioskodawczyni i zaproponował znalezienie Kupca oraz sprzedaż działki należącej do Wnioskodawczyni w jej imieniu, łącznie z innymi działkami sąsiadów.

Na dzień dzisiejszy nie ma jeszcze klienta, który chciałby kupić przedmiotową działkę więc nie istnieje żadna umowa przedwstępna, która byłaby jakkolwiek wiążąca.

Z punktu widzenia Wnioskodawczyni najlepiej byłoby sprzedać działkę/działki jedną umową przenoszącą własność bez konieczności podpisywania umów przedwstępnych. Jednakże z uwagi na charakter operacji przy tego typu sprzedaży zwyczajem jest, że klient wymaga umowy przedwstępnej chociażby po to aby zarezerwować działkę do czasu, aż zostanie ona podzielona. W takim przypadku Wnioskodawczyni przewiduje, że mogłaby podpisać umowę przedwstępną, której warunkiem sprzedaży byłoby uzyskanie ostatecznej decyzji podziałowej bądź zdobycie kredytu przez Kupującego.

Do tej pory pełnomocnictwo było udzielone pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, z którym Wnioskodawczyni podpisała umowę pośrednictwa w zakresie opisanym powyżej. W ramach czynności pośrednik pobrał w imieniu Wnioskodawczyni wypis i wyrys z ewidencji gruntów, zaświadczenie, że działka 39 nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu, zaświadczenie o przeznaczeniu działek w planie miejscowym oraz zaświadczenie, że działka nie jest objęta planem rewitalizacji - czyli dokumenty, które są niezbędne do sprawdzenia czy w przypadku sprzedaży istniałoby ustawowe prawo pierwokupu dla X, gminy B czy Krajowego Ośrodka (…).

Dla planowanej sprzedaży działki 39 po podziale Wnioskodawczyni nie przewiduje udzielania pełnomocnictwa przyszłym nabywcom.

Przyszli nabywcy nie będą mieli możliwości użytkowania działki przed jej nabyciem. Działka zostanie im wydana dopiero po podpisaniu umowy przenoszącej własność i po zapłacie całkowitej ceny sprzedaży.

Opisane we wniosku nieruchomości nigdy nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Przedmiotowa działka 39 stanowi teren niezabudowany. Teren ten objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i jest on przeznaczony jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej. Plan miejscowy, który obejmuje przedmiotową działkę został uchwalony dnia (…) uchwałą Rady Gminy B nr (…) i był wielokrotnie zmieniany. Ostatnia zmiana planu zagospodarowania tego terenu odbyła się w dniu (…) i zmieniła przeznaczenie działki 39 z terenów o przeznaczeniu usługowym na tereny o przeznaczeniu produkcyjno-usługowym, jednakże należy podkreślić, iż Wnioskodawczyni nigdy o to nie zabiegała, ani też nie wnioskowała o jakąkolwiek zmianę przeznaczenia opisywanej działki.

W odniesieniu do możliwości zagospodarowania przedmiotowej działki, czyli przeznaczenia produkcyjno-usługowego to precyzuje go zapis § 15 planu miejscowego, który stanowi, że tereny obiektów produkcyjno- usługowych przeznacza się dla obiektów produkcyjnych i urządzeń produkcyjnych, składów i magazynów, usług, handlu, rzemiosła, wytwórczości, obsługi rolnictwa, zieleni urządzonej, małej architektury oraz obiektów i urządzeń niezbędnych do funkcjonowania tej zabudowy. Wskaźnik zabudowy określony jest na poziomie nie więcej niż 55% a wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej na nie mniej niż 18%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z planowaną sprzedażą działki 39, sprzedaż ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy w przypadku podziału działki 39 na działki 39/1 i 39/2 oraz sprzedaży jej w dwóch różnych umowach sprzedaży, dwóm różnym podmiotom i w dwóch różnych datach, sprzedaże takie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad 1)

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 568 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług dokonane na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez pojęcie towaru rozumiane są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie dostawy towarów o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zostało z kolei zdefiniowane w art. 7 ust. 1 powołanej ustawy i jest rozumiane jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub na rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 2 tegoż artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powołane przepisy, transakcja sprzedaży działki niewątpliwie stanowić będzie czynność uznawaną za dostawę towarów dokonaną na terytorium kraju w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje jednak, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W ocenie stanu faktycznego należy zwrócić uwagę na to, iż działka o numerze 39 została otrzymana przez Wnioskodawczynię w darowiźnie dokonanej przez rodziców Wnioskodawczyni.

Zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawczyni nie dokonywała podziału posiadanej działki, nie podejmowała też żadnych działań zwiększających jej wartość, nie doprowadzała do niej żadnych urządzeń infrastruktury technicznej typu sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe, ani też nie urządzała do tej nieruchomości drogi dojazdowej. Ponadto Wnioskodawczyni nigdy nie wnioskowała do gminy o przekształcenie tej działki, ani żadnej innej w planie miejscowym na cele zabudowy usługowej czy też produkcyjno-usługowej.

Wnioskodawczyni również nigdy nie podejmowała inicjatywy polegającej na poszukiwaniu specjalistycznego podmiotu, który zająłby się reklamą, bądź sprzedażą jej działki. Wnioskodawczyni przystała jedynie na propozycję przedstawioną przez pośrednika nieruchomości dotyczącą poszukiwania przez niego klienta na jej działkę i działki sąsiednie, na prośbę wystosowaną przez sąsiadów oraz pośrednika. Ponadto praca zawodowa wykonywana przez Wnioskodawczynię nigdy nie była w żaden sposób związana ze sprzedażą nieruchomości.

Tak więc potencjalna sprzedaż działki opisana we wniosku, będzie odpowiedzią na zainteresowanie pośrednika nieruchomości w doprowadzeniu do transakcji kupna-sprzedaży, co zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać za podejście w pełni racjonalne i nie przekraczające ram zwykłego zarządu posiadanym przez Wnioskodawczynię majątkiem prywatnym. Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawczyni przystając na propozycję przedstawioną przez pośrednika nieruchomości dotyczącą poszukiwania przez niego klienta na jej działkę oraz działki sąsiednie, kierowała się również ważnym aspektem społecznym jakim jest chęć zachowania dobrych relacji sąsiedzkich.

Na podstawie braku podejmowania aktywnych działań przez Wnioskodawczynię w celu dokonania sprzedaży gruntu, zdaniem Wnioskodawczyni należy stwierdzić, iż nie prowadzi ona działalności gospodarczej w rozumieniu wymienionych przepisów. W szczególności nie wykonuje ona czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, ani nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a w konsekwencji tego transakcja sprzedaży działki 39 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ad 2)

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez pojęcie towaru rozumiane są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W ocenie stanu faktycznego należy zwrócić uwagę na to, iż działka o numerze 39 została otrzymana przez Wnioskodawczynię w darowiźnie dokonanej przez rodziców Wnioskodawczyni.

Zgodnie ze stanem faktycznym Wnioskodawczyni dotychczas nie dokonywała podziału posiadanej działki, nie podejmowała też żadnych działań zwiększających jej wartość, nie doprowadzała do niej żadnych urządzeń infrastruktury technicznej typu sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe, ani też nie urządzała do tej nieruchomości drogi dojazdowej. Ponadto dotychczas Wnioskodawczyni nigdy też nie wnioskowała do gminy o przekształcenie tej działki, ani żadnej innej w planie miejscowym na cele zabudowy usługowej czy też produkcyjno-usługowej.

Rozpatrywana czynność ewentualnego podziału działki o numerze 39 wchodzącej w skład majątku prywatnego Wnioskodawczyni na dwie odrębne działki o numerach 39/1 oraz 39/2, zdaniem Wnioskodawczyni mieści się w ramach zwykłego zarządu majątkiem prywatnym i nie będzie świadczyć o prowadzeniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT. Czynność ta miałaby mieć charakter jednorazowy, incydentalny i zostałaby przeprowadzona w drodze wyjątku. Ponadto Wnioskodawczyni nie ma zamiaru dokonywać żadnych innych dodatkowych czynności związanych z obrotem nieruchomościami, co tylko potwierdza, iż działanie Wnioskodawczyni nie cechuje się stałością czy powtarzalnością.

Tak więc potencjalna sprzedaż działek o numerach 39/1 oraz 39/2 powstałych z możliwego podziału działki 39, w dwóch różnych umowach sprzedaży, dwóm różnym podmiotom i w dwóch różnych datach, będzie odpowiedzią na zainteresowanie pośrednika nieruchomości w doprowadzeniu do transakcji kupna-sprzedaży, co zdaniem Wnioskodawczyni należy uznać za podejście w pełni racjonalne i nie przekraczające ram zwykłego zarządu posiadanym przez Wnioskodawczynię majątkiem prywatnym. Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawczyni przystając na propozycję przedstawioną przez pośrednika nieruchomości dotyczącą poszukiwania przez niego klienta na jej działkę oraz działki sąsiednie, kierowała się również ważnym aspektem społecznym jakim jest chęć zachowania dobrych relacji sąsiedzkich.

Na podstawie braku podejmowania aktywnych działań przez Wnioskodawczynię w celu dokonania sprzedaży gruntu, za wyjątkiem możliwego incydentalnego podziału działki, zdaniem Wnioskodawczyni należy stwierdzić, iż nie prowadzi ona działalności gospodarczej w rozumieniu wymienionych przepisów.

W szczególności nie wykonuje ona czynności polegających na wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych, ani nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, poza możliwym jednorazowym podziałem działki dokonanym w drodze wyjątku.

Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, a w konsekwencji tego transakcja sprzedaży działek 39/1 oraz 39/2 powstałych z możliwego podziału działki 39 nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania VAT sprzedaży działki istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: „(…) czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie
C-155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I-3013, pkt 32). Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Dziale VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nigdy nie była zarejestrowana jako podatnik podatku VAT ani też nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej.

W (…) roku aktem notarialnym, Wnioskodawczyni będąc osobą niezamężną otrzymała w darowiźnie do majątku prywatnego od swoich rodziców dwie nieruchomości: jedną położoną w miejscowości A składającą się z działek: 2/1 o pow. (…) ha; 38 o pow. (…) ha; 39 o pow. (…) ha i 52 o pow. (…) ha; oraz drugą położoną w miejscowości B oznaczoną jako działka 23 o pow. (…) ha.

W (…) roku Wnioskodawczyni podzieliła działkę 2/1 o pow. (…) ha na działkę 2/3, na której aktualnie znajduje się dom w którym Wnioskodawczyni zamieszkuje oraz działkę 2/4, która to działka aktem notarialnym z dnia (…) została darowana gminie B na powiększenie dróg gminnych tj. ul. (…) i ul. (…). W 2019 roku Wnioskodawczyni sprzedała aktem notarialnym z dnia (…) działkę 38 o pow. (…) ha położoną w A. Wnioskodawczyni nie zbywała żadnych innych działek.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni ma zamiar sprzedać działkę 39. Plan miejscowy, który obejmuje przedmiotową działkę został uchwalony dnia (…) uchwałą Rady Gminy C. i był wielokrotnie zmieniany. Ostatnia zmiana planu zagospodarowania tego terenu odbyła się w dniu (…) i zmieniła przeznaczenie działki 39 z terenów o przeznaczeniu usługowym na tereny o przeznaczeniu produkcyjno-usługowym. Wnioskodawczyni zaznacza, że nigdy o to nie zabiegała, ani też nie wnioskowała o jakąkolwiek zmianę przeznaczenia opisywanej działki. Działka położona jest w środku większego terenu o takim samym przeznaczeniu. Na prośbę pośrednika w obrocie nieruchomościami reprezentującego również jej sąsiadów Wnioskodawczyni podpisała umowę pośrednictwa zmierzającą do poszukiwania klienta na zakup terenu, na który składa się jej działka oraz działki sąsiednie.

Wnioskodawczyni zwróciła uwagę, że nie dokonywała podziału działki 39, nie podejmowała też żadnych działań zwiększających jej wartość (nie doprowadzała do niej żadnych urządzeń infrastruktury technicznej typu sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe ani też nie urządzała do tej nieruchomości drogi dojazdowej), nigdy też nie wnioskowała do gminy o przekształcenie tej działki, ani żadnej innej w planie miejscowym na cele zabudowy usługowej czy też produkcyjno-usługowej, nie podejmowała też inicjatywy polegającej na poszukiwaniu specjalistycznego podmiotu, który zająłby się reklamą i sprzedażą jej działki. Działka 39 od ponad 18 lat nie jest użytkowana i jest pozostawiona odłogiem. Od momentu zostania właścicielem działki tj. od (…) roku Wnioskodawczyni deklaruje, że nie czerpała z niej żadnych pożytków. Początkowo przeznaczyła działkę na łąkę, z której trawę wykorzystywała jako siano i ściółkę do przydomowej hodowli królików i drobiu na własne potrzeby żywieniowe. Z czasem z powodu niekorzystnego położenia działki (tereny podmokłe) oraz intensywnością pracy zawodowej (praca w szkole w charakterze nauczyciela) zaprzestała jakiejkolwiek uprawy działki. Działka od wielu lat nie jest już uprawiana, nie była też oddawana w dzierżawę. Wnioskodawczyni zaznaczyła także, że działka 39 nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Opisane we wniosku nieruchomości nigdy nie były przedmiotem umowy najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.

Umowa pośrednictwa zawarta przez Wnioskodawczynię (…) roku posiada następujące postanowienia i zapisy:

Wskazanie stron umowy czyli Wnioskodawczyni oraz danych pośrednika.
Oznaczenie nieruchomości tj. działkę 39 o pow. (…) ha, księgę wieczystą którą ta nieruchomość jest objęta oraz cenę ofertową.
Oświadczenia Wnioskodawczyni dotyczące własności nieruchomości oraz jej stanu prawnego.
Zakres obowiązków pośrednika tj. sprawdzenie pod względem formalnym dokumentów dotyczących nieruchomości, podjęcia na własny koszt działań marketingowych, prezentacji nieruchomości potencjalnym nabywcom, przeprowadzenie obsługi transakcji (skompletowanie dokumentów, umówienia wizyty u notariusza, przygotowanie danych do notariusza).
Określenie wynagrodzenia pośrednika w stosunku procentowym od ceny sprzedaży.
Określenie typu umowy „bez wyłączności” i określenie czasu trwania umowy jako „nieokreślony" z 10-dniowym wypowiedzeniem.
Określenie obowiązków zamawiającego tj. współpraca z pośrednikiem w celu realizacji umowy, zobowiązanie do informowania na bieżąco o zmianie ceny ofertowej oraz innych zmianach dotyczących nieruchomości.
Określenie odpowiedzialności pośrednika oraz informację, iż jest on ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej.
Upoważnienie dla pośrednika do reprezentowania Wnioskodawczyni w Starostwie Powiatowym w (…) i Urzędzie Gminy C. w tym do pobierania wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów i budynków oraz innych dokumentów, które okażą się niezbędne w związku z realizacją przedmiotowej umowy i kompletowaniem dokumentów do notariusza. Zawarte jest również upoważnienie do Sądu Rejonowego w (…) do Wydziału Ksiąg Wieczystych w celu przeglądania akt księgi wieczystej.
Standardowe zapisy, iż ewentualne spory rozstrzyga Sąd, oraz że umowa została sporządzona w dwóch egzemplarzach, wraz ze zgodą Wnioskodawczyni na przetwarzanie danych osobowych oraz oświadczenie Wnioskodawczyni o zapoznaniu się z treścią umowy, jak również informacja, że umowa została zawarta poza biurem nieruchomości i że Wnioskodawczyni przysługuje 14 dniowy okres do odstąpienia od tej umowy. Do umowy został dołączony projekt odstąpienia od umowy.

Wnioskodawczyni wskazała, że nie szukała pośrednika tylko sam pośrednik przyszedł do Wnioskodawczyni i zaproponował znalezienie Kupca oraz sprzedaż działki należącej do Wnioskodawczyni w jej imieniu, łącznie z innymi działkami sąsiadów.

Z opisu wynika również, że na chwilę złożenia wniosku nie ma jeszcze klienta, który chciałby kupić przedmiotową działkę więc nie istnieje żadna umowa przedwstępna, która byłaby jakkolwiek wiążąca. Dla planowanej sprzedaży działki 39 po podziale Wnioskodawczyni nie przewiduje udzielania pełnomocnictwa przyszłym nabywcom. Wnioskodawczyni deklaruje, że przyszli nabywcy nie będą mieli możliwości użytkowania działki przed jej nabyciem. Działka zostanie im wydana dopiero po podpisaniu umowy przenoszącej własność i po zapłacie całkowitej ceny sprzedaży.

Wnioskodawczyni przewiduje, że mogłaby podpisać umowę przedwstępną, której warunkiem sprzedaży byłoby uzyskanie ostatecznej decyzji podziałowej bądź zdobycie kredytu przez Kupującego. Pełnomocnictwo było udzielone pośrednikowi w obrocie nieruchomościami, z którym Wnioskodawczyni podpisała umowę pośrednictwa w zakresie opisanym powyżej. W ramach czynności osoba upoważniona pobrała w imieniu Wnioskodawczyni wypis i wyrys z ewidencji gruntów, zaświadczenie, że działka 39 nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu, zaświadczenie o przeznaczeniu działek w planie miejscowym oraz zaświadczenie, że działka nie jest objęta planem rewitalizacji. Wnioskodawczyni wskazuje, że są to dokumenty niezbędne do sprawdzenia czy w przypadku sprzedaży istniałoby ustawowe prawo pierwokupu dla X, gminy C czy Krajowego Ośrodka (…)

Wątpliwości Wnioskodawczyni w przedmiotowej sprawie dotyczą kwestii, czy planowana transakcja sprzedaży działki 39 lub transakcje sprzedaży działek 39/1 i 39/2 powstałych w wyniku podziału działki 39 będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedstawiony opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stanowi, że w niniejszej sprawie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawczyni w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczającą poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni wprawdzie nabyła przedmiotową nieruchomość w drodze darowizny, jednak decydujące znaczenie dla sprawy mają działania, które podjęła lub zostały podjęte na mocy udzielonego pełnomocnictwa w celu sprzedaży działki.

W przedmiotowej sprawie należy zauważyć, że Wnioskodawczyni zamierzając dokonać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości udzieliła podmiotowi zajmującemu się profesjonalnie obrotem nieruchomościami pełnomocnictwa obejmującego swoim zakresem upoważnienie do reprezentowania Mocodawczyni w Starostwie Powiatowym w Krakowie i Urzędzie Gminy B w tym do pobierania wypisów i wyrysów z ewidencji gruntów i budynków oraz innych dokumentów, które okażą się niezbędne w związku z realizacją umowy pośrednictwa i kompletowaniem dokumentów do notariusza.

Zauważyć należy, że pomimo iż Wnioskodawczyni nie dokonywała podziału tej działki, nie podejmowała też żadnych działań zwiększających jej wartość (nie doprowadzała do niej żadnych urządzeń infrastruktury technicznej typu sieci wodociągowe, kanalizacyjne, elektryczne, gazowe ani też nie urządzała do tej nieruchomości drogi dojazdowej), nigdy też nie wnioskowała do gminy o przekształcenie tej działki, ani żadnej innej w planie miejscowym na cele zabudowy usługowej czy też produkcyjno-usługowej, jak również nigdy nie oferowała tej działki do sprzedaży poprzez ogłoszenia czy specjalistyczną reklamę, to do wykonywania powyższych działań w swoim imieniu udzielonym pełnomocnictwem upoważniła pośrednika profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Zakres udzielonego pełnomocnictwa wykracza poza czynności związane wyłącznie ze sprzedażą nieruchomości ponieważ upoważnienie do reprezentowania Wnioskodawcy w Starostwie Powiatowym w Krakowie i Urzędzie Gminy B umożliwia działania zmierzające do uatrakcyjnienia nieruchomości i podniesienia ich wartości jak np. wystąpienie o warunki zabudowy, warunki dla przyłączy energetycznych, wnioskowanie o podział nieruchomości, wydzielenie drogi dojazdowej itd. Wszystkie czynności wykonywane przez pełnomocnika Wnioskodawczyni z punktu widzenia podatku od towarów i usług są i zostaną wykonane w jej sferze prawnopodatkowej.

Na mocy udzielonego pełnomocnictwa pośrednik w obrocie nieruchomościami, pobrał w imieniu Wnioskodawczyni wypis i wyrys z ewidencji gruntów, zaświadczenie, że działka 39 nie jest objęta uproszczonym planem urządzenia lasu, zaświadczenie o przeznaczeniu działek w planie miejscowym oraz zaświadczenie, że działka nie jest objęta planem rewitalizacji.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni podejmując ww. czynności, zaangażowała środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego, Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, nie korzysta i nie będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe rozporządzanie prawem własności.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy planowana sprzedaż przez Wnioskodawczynię przedmiotowych nieruchomości zarówno działki nr 39, jak i działek 39/1 i 39/2 – które ewentualnie powstaną w wyniku podziału ww. działki nr 39, stanowić będzie opodatkowaną podatkiem od towarów i usług odpłatną dostawę towarów oraz będzie wypełniać definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni w związku z jej sprzedażą będzie działała jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin