Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.763.2020.4.JK2
z 29 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2020 r. (data wpływu 29 listopada 2020 r.) uzupełniony pismem z dnia 11 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.) na wezwanie z dnia 28 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.763.2020.1.JK2 (data nadania 28 stycznia 2021 r.) oraz uzupełniony pismem z dnia 15 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.) na wezwanie z dnia 3 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.763.2020.2.JK2 (data nadania 3 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 28 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.763.2020.1.JK2 (data nadania 28 stycznia 2021 r.) oraz z dnia 3 marca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.763.2020.2.JK2 (data nadania 3 marca 2021 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z dnia 11 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.) oraz pismem z dnia 15 marca 2021 r. (data wpływu 15 marca 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Do 25 kwietnia 2020 roku Wnioskodawczyni była zatrudniona na umowę o pracę w Polsce i jednocześnie prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium RP. Od 27 kwietnia 2020 roku Wnioskodawczyni zmieniła zatrudnienie, miejsce wykonywania pracy oraz zamieszkania. Od tego czasu jest zatrudniona i mieszka w Luksemburgu. Jednocześnie w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, za pośrednictwem pełnomocnika. Jednak ośrodek życiowy Wnioskodawczyni przeniósł się w całości za granicę, z zamiarem stałego pobytu. Od samego początku zatrudnienia w Luksemburgu Wnioskodawczyni posiada zarówno kartę podatkową, jak i potwierdzenie rejestracji w związku z obecnym miejscem zamieszkania.

W odpowiedzi na wezwane z dnia 28 stycznia 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.763.2020.1.JK2 (data nadania 28 stycznia 2021 r.) Wnioskodawczyni doprecyzowała stan faktyczny w sposób następujący:

Ognisko domowe i ośrodek życiowy Wnioskodawczyni znajduje się w Luksemburgu, gdzie przeprowadziła się pierwotnie wraz z partnerem oraz psem z zamiarem stałego pobytu. W Polsce Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej i obywatelskiej. W Luksemburgu natomiast prowadzi aktywność społeczną na zasadzie typowych relacji społecznych i własnego kręgu znajomych, jednocześnie ucząc się języka francuskiego w szkole publicznej celem większej integracji społecznej. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych inwestycji ani w kraju, ani zagranicą, podobnie jeśli chodzi o zaciągnięte kredyty. Zarówno w Polsce, jak i w Luksemburgu, Wnioskodawczyni posiada konto bankowe. W Polsce nie posiada żadnego majątku ruchomego, ani nieruchomego. Cały majątek ruchomy Wnioskodawczyni przeniosła do Luksemburga w momencie przeprowadzki i dodatkowo powiększyła wraz z potrzebami z tym związanymi oraz zamiarem osiedlenia się w Luksemburgu. Nie posiada polis ubezpieczeniowych, za wyjątkiem tych związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w Polsce i wynikających z tego obowiązków prawnych (np. ustawa o KNF). Na chwilę obecną Wnioskodawczyni posiada obywatelstwo polskie. Fakt posiadania przez Nią karty podatkowej w Luksemburgu, miejsca zatrudnienia, rejestracji i zameldowania w danym kraju sprawia, że Luksemburg uznaje Wnioskodawczynię za rezydenta podatkowego. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność gospodarcza jest opodatkowana podatkiem liniowym. Jedynym miejscem prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej jest Polska. Wnioskodawczyni nie posiada żadnej placówki czy zakładu w Luksemburgu. Pracodawca zagraniczny, przez którego Wnioskodawczyni jest zatrudniona, posiada siedzibę w Luksemburgu i spółka zatrudniająca jest spółką zarejestrowaną w Luksemburgu.

W związku z wezwaniem do uzupełnienia braków formalnych 0114-KDIP3-2.4011.763.2020.3.JK2 Wnioskodawczyni podała co następuje:

1. Gdzie znajduje się główne źródło dochodów Wnioskodawczyni?
   
   W Luksemburgu.
   
   
   
2. Czy głównym źródłem dochodów Wnioskodawczyni jest działalność gospodarcza wykonywana w Polsce czy dochody uzyskiwane z tytułu pracy wykonywanej w Luksemburgu?
   Podstawowym źródłem dochodu są dochody w Luksemburgu. W praktyce nie ma żadnych korzyści z dochodów uzyskiwanych w Polsce, gdyż pełnomocnikiem firmy jest mama Wnioskodawczyni, dysponującą kwotą dochodów w ramach prowadzonej działalności.
   
   
   
3. Jaki majątek ruchomy został przemieszczony do Luksemburga (np. telefon, samochód, meble, sprzęt RTV/AGD). Poproszono o dokładne opisanie jaki majątek ruchomy jest w posiadaniu Wnioskodawczyni.
   
   Wraz z przeprowadzką do Luksemburga został przeniesiony następujący majątek ruchomy:
   • samochód - obecnie na podstawie odrębnej umowy stał się własnością partnera, jednak w momencie przeprowadzki był wspólnym majątkiem ruchomym
   • telefon,
   • meble, sprzęty kuchenne typu RTV/AGD (np. ekspres do kawy, lodówka, telewizor, radio, komputer).
   
   Obecnie w posiadaniu znajduje się: 2 x kanapa, fotel, telewizor, szafka pod telewizor, stół obiadowy, stół kawowy, lampy stojące, szafy na ubrania, łóżko podwójne, biurko, krzesło biurowe, regał na książki, 2x szafki z szufladami na ubrania, ekspres do kawy, monitory.
   
   
4. Czy przed przeprowadzką Wnioskodawczyni mieszkała w Polsce w wynajmowanym lokalu czy w lokalu mieszkalnym będącym własnością Wnioskodawczyni? Poproszono o opisanie tej kwestii.
   
   
5. Czy po przeprowadzce zamieszkała Wnioskodawczyni w Luksemburgu w wynajętym lokalu mieszkalnym, czy w lokalu mieszkalnym będącym własnością Wnioskodawczyni? Poproszono o uszczegółowienie.
   
   Przed przeprowadzką Wnioskodawczyni mieszkała w wynajętym lokalu. Wnioskodawczyni nie posiada żadnego lokalu z prawem własności. Podobnie sytuacja wygląda obecnie. W Luksemburgu wynajmuje lokal, w którym mieszka. Niemniej jednak planuje zakup lokalu własnościowego.
   
   
   
6. Jaki rodzaj działalności gospodarczej prowadzi Wnioskodawczyni w Polsce (np. usługi z jakiego zakresu) i w jaki sposób (np. zdalnie)?
   
   Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność jest działalnością o charakterze finansowo-ubezpieczeniowym. Tak naprawdę nie prowadzi jej zdalnie. Wszystkie czynności wykonywane są przez pełnomocnika Wnioskodawczyni o charakterze ogólnym, a Jej zaangażowanie ogranicza się do niezbędnego minimum (w sytuacjach, kiedy pełnomocnictwo pisemne bez formy szczególnej nie jest wystarczające).
   
   
   
7. Co to znaczy, że działalność gospodarczą Wnioskodawczyni wykonuje za pośrednictwem pełnomocnika?
   
   Jak wyżej - wszystkie niezbędne czynności wykonywane są przez pełnomocnika, który reprezentuje i prowadzi działalność w imieniu Wnioskodawczyni. W gwoli ścisłości pełnomocnikiem jest mama Wnioskodawczyni, która jednocześnie od 20 lat prowadzi działalność o tym samym charakterze co Wnioskodawczyni. Mama robi wszystkie niezbędne przelewy, kontaktuje się z pracownikami w Jej imieniu, a także z klientami. Oprócz tego może podpisywać w imieniu Wnioskodawczyni różnego rodzaju umowy i załatwiać wszelkie sprawy organizacyjne.
   
   
   
8. Poproszono o wskazanie miejsca prowadzenia działalności (np. wynajęte w tym celu pomieszczenie, biuro).
   
   Miejscem prowadzenia działalności jest wynajęte biuro.
   
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prowadzenie przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej w Polsce będzie wpływało na rezydencję podatkową i wysokość podatku? Jeśli tak, to w jaki sposób?
2. Czy pomimo umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawczyni będzie zobowiązana do zapłaty podatku z tego samego tytułu zarówno w kraju i za granicą?
3. Czy dochody Wnioskodawczyni za granicą wpływają na wysokość podatku w Polsce/podstawę opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z powyższym stanem faktycznym oraz przepisami prawa, które mają do niego zastosowanie, na terytorium RP powstaje obowiązek podatkowy jedynie z tytułu umowy o pracę do momentu zmiany miejsca jej wykonywania (27 kwietnia 2020 r.) oraz dodatkowo z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w roku podatkowym 2020. Natomiast zobowiązania wynikające z obowiązku podatkowego z tytułu umowy o pracę, wykonywanej na terytorium Luksemburga, powinny być rozliczane wyłącznie na terytorium tego kraju. Ponadto wysokość dochodów z umowy o pracę w Luksemburgu, a także z wykonywanej działalności na terytorium Polski, pozostają bez wzajemnego wpływu na wysokość podatków, ani powiązania. A zatem do czasu zmiany rezydencji podatnik wykazuje wszystkie dochody osiągnięte w Polsce, natomiast po zmianie rezydencji (ograniczony obowiązek) w zeznaniu należy wykazać tylko dochody uzyskane na terytorium Polski. Podobną informację Wnioskodawczyni uzyskała w odpowiedzi na pytanie ogólne, zadane drogą elektroniczną na stronie Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że do 25 kwietnia 2020 roku Wnioskodawczyni była zatrudniona na umowę o pracę i jednocześnie prowadziła jednoosobową działalność gospodarczą na terytorium Polski. Od 27 kwietnia 2020 roku Wnioskodawczyni zmieniła zatrudnienie, miejsce wykonywania pracy oraz zamieszkania. Od tego czasu jest zatrudniona i mieszka w Luksemburgu. Jednocześnie w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą w Polsce, za pośrednictwem pełnomocnika. Luksemburg uznaje Wnioskodawczynię za rezydenta podatkowego.

Zatem w niniejszej sprawie zastosowanie znajdą przepisy Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. ( Dz. U. z 1996 r. Nr 110, poz. 527, z późn. zm., dalej: Konwencja polsko-luksemburska).

Stosownie do art. 4 ust. 1 Konwencji polsko-luksemburskiej, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jednakże określenie to nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w Umawiającym się Państwie z tytułu dochodu osiąganego ze źródeł położonych tylko w tym Państwie lub z tytułu majątku znajdującego się w tym Państwie.

W myśl art. 4 ust. 2 ww. Konwencji, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym Konwencja zawarta między Polską i Luksemburgiem.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste
i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Odnosząc się do powyższych przepisów oraz nakreślonego stanu faktycznego uznać należy, że ośrodek interesów osobistych Wnioskodawczyni od 27 kwietnia 2020 r. znajduje się w Luksemburgu, gdyż posiada tam stałe miejsce zamieszkania oraz ognisko domowe, a także prowadzi aktywność społeczną na zasadzie typowych relacji społecznych i własnego kręgu znajomych. Ponadto uczy się języka francuskiego w szkole publicznej celem większej integracji społecznej. W Polsce Wnioskodawczyni nie prowadzi żadnej aktywności społecznej, politycznej, kulturalnej i obywatelskiej.

Przechodząc do powiązań gospodarczych również należy uznać, że od 27 kwietnia 2020 r. Wnioskodawczyni silniejsze powiązania gospodarcze ma z Luksemburgiem. W tym państwie jest zatrudniona na umowę o pracę, która ma siedzibę w Luksemburgu. Jednocześnie Wnioskodawczyni tym kraju posiada majątek ruchomy. Natomiast w Polsce prowadzi działalność gospodarczą, w związku z którą ma zawartą polisę ubezpieczeniową. Wnioskodawczyni nie posiada żadnych inwestycji ani w kraju, ani zagranicą, podobnie jeśli chodzi o zaciągnięte kredyty. Zarówno w Polsce, jak i w Luksemburgu, Wnioskodawczyni posiada konto bankowe. Głównym źródłem dochodu są dochody uzyskane w Luksemburgu. Wraz z przeprowadzką do Luksemburga został przeniesiony następujący majątek ruchomy: samochód, telefon, meble, sprzęty kuchenne typu RTV/AGD (np. ekspres do kawy, lodówka, telewizor, radio, komputer). Obecnie w posiadaniu znajduje się: 2 x kanapa, fotel, telewizor, szafka pod telewizor, stół obiadowy, stół kawowy, lampy stojące, szafy na ubrania, łóżko podwójne, biurko, krzesło biurowe, regał na książki, 2x szafki z szufladami na ubrania, ekspres do kawy, monitory. Przed przeprowadzką Wnioskodawczyni mieszkała w wynajętym lokalu. Wnioskodawczyni nie posiada żadnego lokalu z prawem własności. W Luksemburgu wynajmuje lokal, w którym mieszka. Wnioskodawczyni planuje zakup lokalu własnościowego. Prowadzona przez Wnioskodawczynię działalność jest działalnością o charakterze finansowo-ubezpieczeniowym. Nie prowadzi jej zdalnie. Wszystkie niezbędne czynności wykonywane są przez pełnomocnika, który reprezentuje i prowadzi działalność w imieniu Wnioskodawczyni. Miejscem prowadzenia działalności jest wynajęte biuro.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że do momentu wyjazdu do Luksemburgu, Wnioskodawczyni posiadała miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, zatem podlegała w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlegała opodatkowaniu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodu.

Natomiast od dnia wyjazdu do Luksemburga i przeniesienia tam ośrodka interesów osobistych i gospodarczych Wnioskodawczyni nie posiada miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Wnioskodawczyni od dnia wyjazdu, tj. od 27 kwietnia 2020 r. podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem postanowień Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dochody z pracy osiągnięte przez Wnioskodawczynię na terytorium Luksemburga, w okresie gdy posiada tam miejsce zamieszkania dla celów podatkowych, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie mają wpływu na wysokość podatku od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce ani na podstawę opodatkowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.