Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.10.2021.3.KO
z 12 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2021 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.), uzupełnionego pismem z 14 marca 2021 r. (data wpływu 14 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (podatek od towarów i usług) z tytułu faktur dokumentujących wykonane roboty budowlane w części (proporcji) odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej całego budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (podatek od towarów i usług) z tytułu faktur dokumentujących wykonane roboty budowlane w części (proporcji) odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej całego budynku.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 marca 2021 r. (data wpływu 14 marca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 10 marca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.10.2021.2.KO, 0113-KDIPT2-1.4011.19.2021.3.AP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku do towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą w postaci kancelarii radcy prawnego. Przedmiotem działalności jest działalność prawnicza (kod PKD: 69.10.Z). Wnioskodawca jest właścicielem gruntu o przeznaczeniu na budownictwo mieszkaniowe (wspólność majątkowa małżeńska wraz z żoną). Na ww. gruncie Wnioskodawca zamierza wybudować budynek mieszkalny (dom jednorodzinny). Z uwagi na podstawowy cel przeznaczenia gruntu (mieszkalny) Wnioskodawca nie zamierza wprowadzać gruntu do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej. W budynku, który zamierza wybudować Wnioskodawca, będzie się znajdować również siedziba kancelarii (miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę), a tym samym, oprócz przeważającej funkcji mieszkalnej, w budynku prowadzona będzie również działalność gospodarcza. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku, który zamierza wybudować Wnioskodawca wynosi około 196,24 m2. Na cele prowadzonej działalności gospodarczej przeznaczone będzie ok. 55,07 m2 tj. ok. 28,06% całkowitej powierzchni użytkowej budynku. Na powyższe składa się: 13,73 m2 pomieszczenia gabinetu (w którym znajdować się będą biurko, meble biurowe na dokumenty, urządzenia biurowe; będzie to miejsce do pracy nad dokumentami, zapoznawania się z literaturą przedmiotu, jak również do spotkań z klientami), 7,94 m2 pomieszczenia archiwum (w którym będą znajdować się m.in. szafki zawierające literaturę fachową, używane przez Wnioskodawcę do pracy nad dokumentami, jak również archiwum dokumentów), 5,26 m2 pomieszczenia łazienki przeznaczonej wyłącznie do wykonywania działalności gospodarczej (do korzystania dla klientów kancelarii), 7,10 m2 z części wspólnych (1/2 powierzchni komunikacyjnej korytarza i schodów), 3,01 m2 kotłowni (1/2 powierzchni kotłowni, w której będą się znajdować urządzenia grzewcze wykorzystywane dla całego budynku) oraz 17,93 m2 garażu (1/2 dwustanowiskowego garażu, który będzie w tej części wykorzystywany do przetrzymywania jednego samochodu służbowego, wykorzystywanego w ramach działalności gospodarczej do dojazdów do klientów, sądów, urzędów itp.). Pozostała część budynku, obejmująca pokoje sypialne, pralnię, salon, kuchnię, spiżarnię i dwie łazienki będzie wykorzystywana wyłącznie dla celów mieszkaniowych. Podana powierzchnia wynika z własnego obmiaru powierzchni wykorzystywanej do celów działalności gospodarczej, dokonanego przez Wnioskodawcę na podstawie projektu budowlanego budynku sporządzonego przez architekta. Powierzchnia wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej będzie fizycznie wyodrębniona w zakresie pomieszczeń: gabinetu, pomieszczenia archiwum oraz łazienki dla klientów - w całości przeznaczonych do celów działalności gospodarczej (będą to osobne pomieszczenia przeznaczone do tego celu). W pozostałym zakresie powierzchnia przeznaczona do prowadzenia działalności gospodarczej nie będzie fizycznie wyodrębniona w ramach budynku. Wnioskodawca zamierza zlecić wykonanie budowy domu firmie budowlanej (jednej lub kilku). Budowa ma objąć cały budynek, bez rozróżnienia części mieszkalnej i użytkowanej na cele działalności gospodarczej. Budowa ma objąć wszystkie instalacje i przyłącza wewnętrzne i zewnętrzne konieczne do funkcjonowania budynku, wraz z dojściami (chodnik, wjazd) oraz ogrodzeniem. Budowa zostanie sfinansowana częściowo poprzez zaciągnięcie kredytu bankowego. W ramach procesu budowlanego Wnioskodawca będzie nabywał towary (np. materiały budowlane) lub usługi (roboty budowlane) w celu wybudowania nieruchomości, która będzie służyć do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a tym samym do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, ponieważ prowadzi działalność prawniczą, która nie podlega zwolnieniu). Wnioskodawca będzie ponosić koszty odsetek i innych opłat bankowych związanych z udzielonym kredytem. Następnie budynek zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i zostanie do niego przeniesiona siedziba kancelarii. Wnioskodawca będzie ponosić koszty utrzymania budynku mieszkalnego, w szczególności koszty energii elektrycznej, wody, oraz Internetu. Wnioskodawca poniesie także wydatki na zakup sprzętów, mebli i urządzeń znajdujących się w budynku, a służących do prowadzenia działalności gospodarczej (znajdujących się w pomieszczeniach wyodrębnionych, służących prowadzeniu działalności gospodarczej). Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego tj. związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, ponieważ budynek będzie stanowić funkcjonalną całość, będzie budowany w całości w ramach jednej inwestycji (jednego zlecenia). Powyższe nie dotyczy wydatków na zakup sprzętów, mebli i urządzeń znajdujących się wyodrębnionych pomieszczeniach budynku (służących prowadzeniu działalności gospodarczej).

Pismem z 12 kwietnia 2021 r. uzupełniono opis sprawy w zakresie pytania nr 1 następująco.

a) Faktury będą wystawiane na wnioskodawcę. Faktury będą zawierały dane Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy (w tym NIP i adres prowadzenia działalności), jednocześnie faktury będą spełniały wszystkie warunki określone w art. 106e ust.

Wnioskodawca zakłada, że część faktur może mieć charakter tzw. imienny - tj. zawierać dane Wnioskodawcy (w tym NIP) i wszystkie inne dane wskazane w zdaniu poprzednim, wskazując jednocześnie imię i nazwisko Wnioskodawcy, bez wskazania pełnej nazwy działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano, w podatku od towarów i usług, następujące pytanie oznaczone nr 1:

Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (podatek od towarów i usług) z tytułu faktur dokumentujących wykonane roboty budowlane w części (proporcji) odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej całego budynku?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług pytania oznaczonego nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy będzie on uprawniony do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony z tytułu faktur za wykonane roboty budowlane w części (proporcji) odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej całego budynku w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych usług powstał obowiązek podatkowy. Ponieważ ok. 28,06% powierzchni budynku będzie wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej – w takiej też części przysługiwać będzie Wnioskodawcy prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu faktur za wykonane roboty budowlane. Powierzchnia wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej będzie fizycznie wyodrębniona w zakresie pomieszczeń: gabinetu, pomieszczenia archiwum oraz łazienki dla klientów Wnioskodawcy - w całości przeznaczonych do celów działalności gospodarczej (będą to osobne pomieszczenia przeznaczone do tego celu). W pozostałym zakresie powierzchnia ta nie będzie fizycznie wyodrębniona w ramach budynku. Niemniej jednak w całym powyższym zakresie powierzchnia ta będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. W efekcie zastosowana przez Wnioskodawcę metoda określenia udziału procentowego ma charakter obiektywny i najbardziej właściwy w okolicznościach tej sprawy. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 119 oraz art. 124. Przepis ten jest wyrazem naczelnej zasady podatku od towarów i usług, mianowicie neutralności. Z założenia ma on bowiem być podatkiem konsumpcyjnym, który dla przedsiębiorców - w zakresie prowadzonej przez nich działalności gospodarczej - pozostaje neutralny. Jak wskazuje się w literaturze, „Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawową cechą podatku od wartości dodanej. Zapewnia ono bowiem neutralność tego podatku dla podatników VAT, przy jednoczesnym faktycznym opodatkowaniu konsumpcji. Ma ono zapewniać, że podatek płacony przez podatnika VAT przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych w działalności opodatkowanej nie będzie stanowił dla niego faktycznego kosztu (obciążenia finansowego). Stąd też możliwość odliczenia podatku naliczonego nie stanowi żadnego przywileju dla podatnika, lecz jest jego fundamentalnym i podstawowym uprawnieniem, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług jako podatku od wartości dodanej. Takie rozumienie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bardzo istotną wytyczną przy wykładni dyrektyw VAT w orzecznictwie ETS. W wielu orzeczeniach bowiem interpretowano regulacje dyrektyw VAT (co wpływało na rozumienie przepisów krajowych) w taki sposób, aby osiągnięta była neutralność podatku dla podatników.” (Bartosiewicz Adam. Art. 86. W: VAT. Komentarz, wyd. XII. Wolters Kluwer Polska, 2018.). Zgodnie z art. 86 ust. 7b ustawy o VAT w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 2 pkt 14a ustawy o VAT przez wytworzenie nieruchomości należy rozumieć wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym. Przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT wprowadza szczególny tryb obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym ponoszonych nakładów) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Regulacja ta ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w powyższym zakresie została potwierdzona w szeregu indywidulanych interpretacji prawa podatkowego, m.in. w następujących nr 0111-KDIB3-1.4012.354.2017.1.RSZ, nr 2461-IBPP1.4512.115.2017.1.UG oraz 0113-KDIPT1-1.4012.191.2019.2.ŻR. Podsumowując uznać należy, że Wnioskodawca jest uprawniony do obniżenia podatku należnego VAT o podatek naliczony z tytułu faktur za wykonane roboty budowlane (dokumentujących wydatki poniesione na wytworzenie nieruchomości), zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy. Przy czym podatek naliczony do odliczenia należy obliczyć według udziału procentowego, w jakim nieruchomość jest wykorzystywana do celów prowadzonej działalności opodatkowanej. Ponadto w myśl art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 oraz ust. 11 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, jednak nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym Wnioskodawca otrzyma fakturę dokumentującą faktyczne dokonanie przedmiotowych transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie podatku od towarów i usług, jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni lub pośredni związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Aby dany podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i 2 ustawy wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podsumowując z powołanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z kolei, art. 86 ust. 7b ustawy stanowi, że w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów wykonywanej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów osobistych, o których mowa w art. 8 ust. 2, gdy przypisanie tych nakładów w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość jest wykorzystywana do celów działalności gospodarczej.

Oznacza to, że art. 86 ust. 7b ustawy ma zastosowanie w przypadku nieruchomości wykorzystywanych przez podatnika do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz celów osobistych. Nie ma on natomiast zastosowania w przypadku nieruchomości wykorzystywanych przez podatnika do celów prowadzonej przez niego działalności gospodarczej oraz innych celów podatnika, które nie są jego celami osobistymi.

Tym samym w sytuacji gdy przedmiotowa inwestycja będzie służyła czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT (działalność gospodarcza) i czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu (cele osobiste mieszkalne) to Wnioskodawca w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT związanego z inwestycją powinien zastosować regulacje art. 86 ust. 7b ustawy.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy reguluje sposób obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym nakładów ponoszonych na nieruchomość) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności gospodarczej, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Jak wyżej wspomniano niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana zarówno na cele związane z tą działalnością, jak i na inne cele, czyli cele pozostające poza zakresem VAT. Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

Przepis ten zobowiązuje zatem podatników do wyodrębnienia części podatku naliczonego związanego z czynnościami niepodlegającymi ustawie o VAT, która w świetle art. 86 ust. 1 nie podlega odliczeniu.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku do towarów i usług. Wnioskodawca jest właścicielem gruntu o przeznaczeniu na budownictwo mieszkaniowe. Na gruncie Wnioskodawca zamierza wybudować budynek mieszkalny. W budynku, który zamierza wybudować Wnioskodawca, będzie się znajdować również siedziba kancelarii (miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę), a tym samym, oprócz przeważającej funkcji mieszkalnej, w budynku prowadzona będzie również działalność gospodarcza. Całkowita powierzchnia użytkowa budynku, który zamierza wybudować Wnioskodawca wynosi około 196,24 m2. Na cele prowadzonej działalności gospodarczej przeznaczone będzie ok. 55,07 m2 tj. ok. 28,06% całkowitej powierzchni użytkowej budynku. W ramach procesu budowlanego Wnioskodawca będzie nabywał towary lub usługi w celu wybudowania nieruchomości, która będzie służyć do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a tym samym do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Budynek zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej i zostanie do niego przeniesiona siedziba kancelarii. Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego tj. związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, ponieważ budynek będzie stanowić funkcjonalną całość, będzie budowany w całości w ramach jednej inwestycji (jednego zlecenia). Faktury będą wystawiane na Wnioskodawcę i będą zawierały dane Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy (w tym NIP i adres prowadzenia działalności).

Wątpliwości Wnioskodawcy kwestii prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu faktur dokumentujących wykonane roboty budowlane w części (proporcji) odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej budynku wykorzystywanej dla celów działalności gospodarczej do powierzchni użytkowej całego budynku.

W sytuacji gdy przedmiotowy budynek będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych (działalność gospodarcza) oraz niepodlegających opodatkowaniu (cele osobiste mieszkaniowe) Wnioskodawcy będzie przysługiwać zatem prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu faktur dokumentujących wykonane roboty budowlane, nie od całości wykonanych robót budowlanych, ale tylko według udziału procentowego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą, zgodnie z art. 86 ust. 7b, w związku z art. 2 pkt 14a ustawy. Wnioskodawca powinien więc określić udział procentowy, o którym mowa w powyższym przepisie, tj. w jakim stopniu budynek będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

W odniesieniu do stosowanej metody określenia udziału procentowego, wskazać należy, że metoda ta winna mieć charakter obiektywny, determinowany okolicznościami sprawy. Wybór metody określenia udziału procentowego należy wyłącznie do obowiązków Wnioskodawcy, gdyż metoda takiego wyodrębnienia nie została określona w ustawie, ani w przepisach wykonawczych do ustawy. Ważne jest by przyjęta metoda stanowiła właściwe odzwierciedlenie podatku naliczonego związanego z działalnością gospodarczą. Należy podkreślić, iż wyłącznie Wnioskodawca znając specyfikę, organizację i podział pracy w swojej jednostce jest w stanie wyodrębnić część podatku naliczonego, związaną z prowadzona działalnością gospodarczą, a nie organ podatkowy w trybie interpretacji indywidualnej.

Zauważyć również należy, iż prawidłowe określenie udziału procentowego, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy, a w konsekwencji części podatku naliczonego, związanej z czynnościami opodatkowanymi, należy do podatnika. Natomiast ocena prawidłowości przyjętych rozwiązań może nastąpić jedynie w drodze przeprowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy organ pierwszej instancji.

W konsekwencji organ interpretacyjny nie jest upoważniony do wskazania, w jaki sposób Wnioskodawca powinien ustalić sposób określenia udziału procentowego, w jakim budynek wykorzystywany jest do celów działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług, jak również dokonywać oceny (kontroli) sposobu poprawności rozliczania podatku w wyniku zastosowania odpowiedniej metodologii wyliczeń tego podatku.

Wobec powyższego skoro – jak wynika z opisu sprawy – przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT (działalność gospodarcza) oraz czynności niepodlegających opodatkowaniu (cele osobiste mieszkaniowe), Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w części przeznaczonej na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga w zakresie oceny poprawności metody planowanego sposobu wyliczenia wartości podatku naliczonego, bowiem kwestia ta wykracza poza unormowania art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określone odmienne zdarzenie przyszłe, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie e-PUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.