Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.54.2021.2.KK
z 31 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 15 lutego 2021 r. (data wpływu 22 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 19 marca 2021 r. (data wpływu 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży gruntu. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: (…);
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (…)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2009 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem (wspólność majątkowa) jako osoby fizyczne zakupili na własne potrzeby na terenie wiejskim grunt rolny o powierzchni l,7405 ha i wykorzystywany jest rolniczo.

W 2019 r. ze względu na zmianę sytuacji życiowych Zainteresowani wystąpili o podział tych gruntów, umożliwiało Im to uchwalenie planu przestrzennego zagospodarowania przez Gminę w 2007 r.

Zgodnie z wydanym zaświadczeniem teren ten został przeznaczony:

• na dolesienia,
• na zaopatrzenia w wodę oraz
• na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
  
  

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT.

Grunty rolne o tej powierzchni zostały podzielone na 19 działek – zgodnie z wypisem z ewidencji rejestru gruntów są to w dalszym ciągu grunty orne o symbolu R – klasa gruntu V i VI oraz W – rowy.

Ponadto, z pisma z dnia 19 marca 2021 r. – stanowiącego uzupełnienie wniosku – wynika, że:

1. Celem nabycia gruntu była budowa domu rodzinnego. Małżonek Wnioskodawczyni w 2009 r. przebywał w (…) – Wnioskodawczyni w (…), zakupiony grunt leży w połowie drogi. Od momentu nabycia do dnia dzisiejszego grunt był i jest użytkowany rolniczo przez lokalnego rolnika na podstawie umowy użyczenia. Celem użyczenia było zachowanie kultury rolnej (uprawa zboża). Samodzielnie Wnioskodawczyni nie prowadzi gospodarstwa rolnego.
2. Przez cały okres od nabycia aż po dzień dzisiejszy z przedmiotowego gruntu były dokonywane zbiory i sprzedaż produktów zbożowych przez rolnika, który posiadał ten teren na podstawie użyczenia.
3. Wydzielone działki były od 2009 r., tj. blisko 12 lat i są nadal wykorzystywane na cele rolnicze.
4. Przedmiotowy grunt nie był, nie jest i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni oświadcza również, iż w opisie stanu sprawy wskazała, iż prowadzi działalność gospodarczą, to na dzień złożenia uzupełnienia działalność gospodarcza Wnioskodawczyni jest już zlikwidowana.
5. Grunt był przedmiotem umowy nieodpłatnego użyczenia celem wykorzystania do działalności rolnej przez blisko 12 lat, tj. od 2009 r. do nadal.
6. Wnioskodawczyni oświadcza, iż w dniu 17 marca 2021 r. zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej i dokonała wyrejestrowania z VAT. Ani grunt ani wydzielone z niego działki nie były wykorzystywane w Jej działalności.
7. Wydzielone działki są w planie przestrzennym pod budownictwo jednorodzinne oraz dolesienia i zapotrzebowanie w wodę.
8. Nie jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania.
9. Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek:
   • wydzielonych działek nie przyłączyli do sieci gazowej,
   • wydzielonych działek nie przyłączyli do sieci wodociągowej,
   • z 19 działek do 6 wykonano przyłącze elektryczne – całkowity poniesiony koszt to 270 zł netto za jedno przyłącze,
   • nie dokonali ogrodzenia wydzielonych działek,
   • nie utwardzili dróg,
   • nie wystąpili o uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej,
   • nie wystąpili o warunki zabudowy,
   • nie podjęli innych działań do zwiększenia wartości działek.
10. We własnym zakresie Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek ogłaszali w Internecie (sierpień i wrzesień 2020 r.) sprzedaż jednak bez zainteresowania, obecnie na przedmiotowym gruncie umieszczona jest tablica informacyjna. Nie ogłaszali sprzedaży w prasie, radiu i nie podejmowali innych działań marketingowych.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prywatnego podzielonego gruntu ornego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT?

Zdaniem Zainteresowanych, sprzedaż prywatnego majątku nie podlega opodatkowaniu VAT.

Biorąc pod uwagę stan sprawy przyjąć można, że dokonujący sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika i czynność ta nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy sięgnąć do przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 2419 ze zm.) – dalej u.p.t.u.

Co do zasady podatkowi od towarów i usług podlegają czynności wykonywane przez podatnika tego podatku w ramach działalności gospodarczej. Definicja podatnika i działalności gospodarczej zawarte są w art. 15 u.p.t.u. Podatnikami VAT są bowiem zgodnie z powołanym przepisem podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast czynności wykonane przez podmiot nie występujący w charakterze podatnika (nawet jeżeli jest on podatnikiem w odniesieniu do innych czynności) pozostają poza zakresem opodatkowania VAT. Wnioskodawca w tym miejscu wskazał, że jak stanowi zapis art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jedno¬razowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, aby dostawę towarów (również jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W przedstawionym stanie sprawy sprzedaż działek nie spełnia tych wymogów. Ponieważ dokonana zostanie sprzedaż od podmiotu występującego jako osoba prywatna, nie jako przedsiębiorca.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż stanowisko to potwierdzają zarówno orzecznictwo sądowe, jak i interpretacje organów podatkowych.

Zauważenia wymaga jednocześnie, że w jednym z wydanych wyroków z dnia 24 kwietnia 2007 r. I FSK 603/06 NSA wyjaśnił co następuje:

„(...) Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie;

• pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających podatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
• po drugie – czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT (...).
  
  

Drugi z powyższych warunków nie jest spełniony w przypadku tzw. prywatnej sprzedaży działek, tj. sprzedaży działek stanowiących majątek osobisty osób fizycznych. W konsekwencji sprzedaż takich działek nie podlega opodatkowaniu VAT”.

Na marginesie, warto wskazać, iż powyższe potwierdzają również organy podatkowe.

Jak czytamy w piśmie z dnia 2 lipca 2010 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ITPP/443-367/10/BS „(…) jednakże nic nie wskazuje na to aby dokonując sprzedaży gruntu działał Pan w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabył Pan grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego nie wykorzystywanego w działalności gospodarczej. Sprzedając grunt korzysta Pan z przysługującego mu prawa rozporządzania własnym majątkiem, zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...)”.

Reasumując, przyjąć w opinii Zainteresowanych należy, że czynność opisana w pytaniu – opodatkowana nie będzie. To że sprzedaż nieruchomości z majątku prywatnego – a jak wynika z treści pytania z taką sytuacją mamy w przedmiotowej sprawie do czynienia – nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i jest od wielu lat ugruntowana w interpretacjach prawa podatkowego organów fiskalnych i orzecznictwa sądowego, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Tytułem przykładu w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 stycznia 2008 r., ILPP2/443-117/07-2/JK, czytamy, że aby dostawę gruntów uznać za działalność gospodarczą należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a sam zakup gruntu dokonywany był w celu odsprzedaży.

Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 29 października 2007 r., (sygn. I FPS 3/07) podjętym w składzie siedmiu sędziów stwierdził, że okazjonalna czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT, tylko wtedy gdy podmiot dokonujący dostawy gruntu działa w charakterze podatnika, a sporadyczna wyprzedaż swojego prywatnego majątku nie może być zdaniem NSA uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu u.p.t.u.

Naczelny Sąd Administracyjny w dwóch wyrokach z dnia 15 grudnia 2011 r., I FSK 1695/11 oraz I FSK 1732/11 stwierdził, że obrót działkami wyodrębnionymi z gospodarstwa nie podlega podatkowi od towarów i usług, jeżeli ich właściciel nie czyni z niego działalności gospodarczej. Rzecz wprawdzie jak stwierdzono dotyczyła gospodarstwa rolnego, lecz istotne z punktu widzenia omawianej sprawy jest wydzielenie z istniejącej nieruchomości działki, która jest następnie sprzedawana i dlatego na zasadzie analogii (uprawnionej i często stosowanej metody wnioskowania prawniczego) można wnioski wypływające z przytoczonych orzeczeń NSA zastosować również do przedmiotowej sprawy.

Tak więc wydzielenie z istniejącej nieruchomości (gruntu rolnego), stanowiącej majątek prywatny (wspólność majątkową małżeńską) Zainteresowanych, działek i ich sprzedaż, w opinii Zainteresowanych, nie powoduje, że będą to czynności podlegające podatkowi od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Zaznaczenia wymaga, że w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359), zwanej dalej k.r.o., z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 k.r.o., w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 36 § 1 oraz § 2 k.r.o., oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 k.r.o., zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne, w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości, wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 k.r.o.).

Wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Należy zauważyć, że żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa.

W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokona czynności podlegającej opodatkowaniu.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni w 2009 r. wraz z mężem (wspólność majątkowa) zakupili jako osoby fizyczne na własne potrzeby na terenie wiejskim grunt rolny o powierzchni l,7405 ha i wykorzystywany jest rolniczo.

W 2019 r. ze względu na zmianę sytuacji życiowych Zainteresowani wystąpili o podział tych gruntów, umożliwiało Im to uchwalenie planu przestrzennego zagospodarowania przez Gminę w 2007 r.

Zgodnie z wydanym zaświadczeniem teren ten został przeznaczony:

• na dolesienia,
• na zaopatrzenia w wodę oraz
• na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
  
  

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT.

Grunty rolne zostały podzielone na 19 działek – zgodnie z wypisem z ewidencji rejestru gruntów są to w dalszym ciągu grunty orne o symbolu R – klasa gruntu V i VI oraz W – rowy.

Celem nabycia gruntu była budowa domu rodzinnego. Od momentu nabycia do dnia dzisiejszego grunt był i jest użytkowany rolniczo przez lokalnego rolnika na podstawie umowy użyczenia. Celem użyczenia było zachowanie kultury rolnej (uprawa zboża). Samodzielnie Wnioskodawczyni nie prowadzi gospodarstwa rolnego. Przez cały okres od nabycia aż po dzień dzisiejszy z przedmiotowego gruntu były dokonywane zbiory i sprzedaż produktów zbożowych przez rolnika, który posiadał ten teren na podstawie użyczenia.

Wydzielone działki były od 2009 r., tj. blisko 12 lat i są nadal wykorzystywane na cele rolnicze.

Przedmiotowy grunt nie był, nie jest i nie będzie wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawczyni.

Grunt był przedmiotem umowy nieodpłatnego użyczenia celem wykorzystania do działalności rolnej przez blisko 12 lat, tj. od 2009 r. do nadal.

Wnioskodawczyni oświadczyła, iż w dniu 17 marca 2021 r. zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej i dokonała wyrejestrowania z VAT. Grunt oraz wydzielone z niego działki nie były wykorzystywane w Jej działalności.

Wydzielone działki są w planie przestrzennym pod budownictwo jednorodzinne oraz dolesienia i zapotrzebowanie w wodę. Nie jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania.

Wnioskodawczyni oraz Jej małżonek:

• wydzielonych działek nie przyłączyli do sieci gazowej,
• wydzielonych działek nie przyłączyli do sieci wodociągowej,
• z 19 działek do 6 wykonano przyłącze elektryczne – całkowity poniesiony koszt to 270 zł netto za jedno przyłącze,
• nie dokonali ogrodzenia wydzielonych działek,
• nie utwardzili dróg,
• nie wystąpili o uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej,
• nie wystąpili o warunki zabudowy,
• nie podjęli innych działań do zwiększenia wartości działek.
  
  

Wnioskodawczyni wraz z mężem we własnym zakresie ogłaszali w Internecie (sierpień i wrzesień 2020 r.) sprzedaż jednak bez zainteresowania, obecnie na przedmiotowym gruncie umieszczona jest tablica informacyjna. Nie ogłaszali sprzedaży w prasie, radiu i nie podejmowali innych działań marketingowych.

W analizowanej sprawie Zainteresowani mają wątpliwości, czy planowana sprzedaż działek będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Zainteresowanych należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowani działają w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników.

Należy w tym miejscu wskazać, że w myśl art. 710 i art. 713 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Istotnymi cechami takiej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Stwierdza się zatem, iż nieodpłatne udostępnienie przedmiotowego gruntu rolnikowi na podstawie umowy użyczenia nie zostało dokonane dla celów zarobkowych. W związku z powyższym, postępowania Zainteresowanych nie można zdefiniować jako prowadzenia działalności gospodarczej.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać Zainteresowanych za podatników tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działek, Zainteresowani będą działali w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy nie wynika taka aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowani nie podjęli jakichkolwiek działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu). Zainteresowani nabyli grunty do majątku prywatnego i nie były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej.

W konsekwencji, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Zainteresowanych za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Podsumowując, planowana przez Zainteresowanych sprzedaż prywatnego podzielonego gruntu ornego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Zatem powołane interpretacje indywidualne nie mogą mieć wpływu na ocenę prawną rozpatrzonej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.