2021.03.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.21.2021.1.LS
z 31 marca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania Spółki wykonującej powierzone zadania własne Województwa za podatnika podatku od towarów i usług;
stwierdzenia, czy rekompensata, którą Spółka otrzyma/będzie otrzymywać od Województwa w związku z wykonywaniem powierzonych zadań własnych, stanowi/ będzie stanowiła element podstawy opodatkowania podatkiem VAT

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Spółki wykonującej powierzone zadania własne Województwa za podatnika podatku od towarów i usług oraz stwierdzenia, czy rekompensata, którą Spółka otrzyma/będzie otrzymywać od Województwa w związku z wykonywaniem powierzonych zadań własnych, stanowi/będzie stanowiła element podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

(…) S.A. (dalej jako Spółka) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka realizuje zadania własne Województwa (…) polegające na prowadzeniu polityki rozwoju regionalnego, o których mowa w art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r., poz 1668, dalej jako ustawa o samorządzie województwa):

tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy,
utrzymanie i rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim,
pozyskiwanie i łączenie środków finansowych: publicznych i prywatnych w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej,
racjonalne korzystanie z zasobów przyrody oraz kształtowanie środowiska naturalnego zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju,
wspieranie rozwoju nauki i współpraca między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji,
wspieranie rozwoju kultury oraz sprawowanie opieki nad dziedzictwem kulturowym i jego racjonalnym wykorzystywaniem,
promocja walorów i możliwości rozwojowych województwa,
wspieranie i prowadzenie działań na rzecz integracji społecznej i przeciwdziałanie wykluczeniu społecznemu.

Spółka zawarła w dniu 1 sierpnia 2017 r. z jednostką samorządu terytorialnego umowę powierzenia realizacji zadań własnych Województwa (…), (dalej jako Umowa Powierzenia) które jest jedynym akcjonariuszem Spółki. W ramach struktury Spółki utworzono (…) Fundusz Rozwoju, który zarządza środkami pochodzącymi z instrumentów finansowych.

Podstawą do powierzenia Spółce realizacji zadań własnych samorządu województwa były następujące przepisy:

art. 98 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020 (Dz. U. z 2020 r., poz. 818, dalej jako Ustawa wdrożeniowa) zgodnie z którym zarząd województwa jest wyłącznym dysponentem środków zwróconych z instrumentów inżynierii finansowej i zapewnia ich ponowne wykorzystanie na cele określone w art. 78 ust. 7 rozporządzenia 1083/2006 z dnia 11 lipca 2006 r. ustanawiające przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Funduszu Spójności i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1206/1999 (dalej jako rozporządzenie 1083/2006),
art. 8 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, zgodnie z którym w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami,
art. 11 ustawy o samorządzie województwa, zgodnie z którym samorząd określa strategię rozwoju województwa uwzględniając w szczególności pobudzanie aktywności gospodarczej, podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa oraz zachowanie ładu przestrzennego,
art. 2 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2019 r., poz. 1295), zgodnie z którym przez politykę rozwoju rozumie się zespół wzajemnie powiązanych działań podejmowanych i realizowanych w celu zapewnienia trwałego i zrównoważonego rozwoju kraju, spójności społeczno-gospodarczej, regionalnej i przestrzennej, podnoszenia konkurencyjności gospodarki oraz tworzenia nowych miejsc pracy w skali krajowej, regionalnej lub lokalnej. Politykę rozwoju prowadzi między innymi samorząd województwa, na podstawie strategii rozwoju województwa,
Strategii (…) – uchwała Nr (…) Zarządu Województwa (…) w sprawie zatwierdzenia Strategu (…) określającej cele, założenia, politykę produktową oraz wskaźniki dla efektywnego zarządzania powierzonymi środkami,
Decyzji Komisji nr 2012/21/UE z dnia 20 grudnia 2011 r. w sprawie stosowania art. 106 ust. 2 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy państwa w formie rekompensaty z tytułu świadczenia usług publicznych przyznawanej przedsiębiorstwom obowiązanym do wykonywania usług świadczonych w ogólnym interesie gospodarczym.

Na podstawie powyższych przepisów wykonywanie zadań własnych Województwa (…) zostało powierzone Spółce, a sposób rekompensowania kosztów, jakie związane są z wypełnianiem tych zadań, określone zostały w Umowie Powierzenia. Z uwagi na to, iż działalność ta nie opiera się na zasadach wolnorynkowych, a celem samej Spółki przy wykonywaniu zadań własnych powierzonych przez Województwo (…) nie jest maksymalizacja zysku, (typowa dla działalności komercyjnego przedsiębiorcy) zasady te określone zostały przy uwzględnieniu kosztów tej działalności oraz rozsądnego zysku.

Zgodnie z § 7 ust. 1 Statutu (…) S.A., (dalej jako Statut) celem działalności Spółki jest stwarzanie warunków do trwałego i zrównoważonego rozwoju województwa (…), w tym wspieranie gospodarki, sfery socjalnej, infrastruktury technicznej, integracji społecznej, kultury lokalnej. Zgodnie z § 7 ust. 2 Statutu Spółka prowadzi działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych.

Przedmiot działalności Spółki jest realizowany poprzez:

uczestniczenie w tworzeniu i realizowaniu lokalnych i regionalnych programów rozwoju społeczno-gospodarczego,
świadczenie usług eksperckich dla organów administracji rządowej i organów jednostek samorządu terytorialnego oraz podmiotów gospodarczych,
promocję możliwości i potrzeb potencjału gospodarczego, kulturalnego i intelektualnego Regionu, w kraju i za granicą, w tym: opracowanie i wydawanie informatorów, organizowanie kampanii reklamowych oraz imprez informujących o walorach gospodarczych i turystycznych Regionu, prowadzenie banku informacji o lokalnych zasobach produkcyjnych i usługowych i inspirowanie związków pomiędzy podmiotami krajowymi i zagranicznymi, prowadzenie banku danych menedżerskich i kadrowych,
działalność innowacyjno-wdrożeniową,
wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw w procesach integracji w ramach Unii Europejskiej,
realizację zadań wynikających z polityki rządu wobec mikro, małych i średnich przedsiębiorstw,
działalność informacyjną,
działalność doradczą w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,
inicjowanie, koordynowanie udzielania wsparcia kapitałowego i organizatorskiego dla podmiotów gospodarczych,
działalność szkoleniową i edukacyjną,
organizowanie przedsięwzięć informacyjnych, promocyjnych, targowych i wystawienniczych w kraju i za granicą,
pomoc we wdrażaniu programów restrukturyzacji,
doradztwo techniczne.

Z uwagi na to, że Spółka spełnia warunki w zakresie zamówienia in-house udzielanego w trybie zamówienia z wolnej ręki zgodnie z art. 67 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 11 września 2019 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2019, dalej jako Ustawa PZP) efektywne inwestowanie środków publicznych pochodzących z wkładów wniesionych w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) 2007-2013 do instrumentów inżynierii finansowej wdrażanych na podstawie art. 44 rozporządzenia 1083/2006 w ramach Inicjatywy JEREMIE oraz Inicjatywy JESSICA, zostało powierzone Spółce po przeprowadzeniu procedury zamówienia z wolnej ręki, zgodnie z przepisami Ustawy PZP. Zapewnienie warunków dla dalszego efektywnego wykorzystania środków pochodzących z instrumentów finansowych jest zadaniem własnym Województwa, spoczywającym – w myśl art. 98 Ustawy Wdrożeniowej – na Zarządzie Województwa (…), który jest jednocześnie wyłącznym dysponentem tych środków. Zadania, które zostały powierzone Spółce, a polegające w szczególności na wspieraniu przedsiębiorczości oraz wspieraniu rozwoju obszarów miejskich poprzez ułatwienie im dostępu do finansowania o charakterze zwrotnym, zgodne są z celami określonymi w Strategu Rozwoju Województwa (…) do 2020 roku. Celem tych zadań nie jest maksymalizacja zysku, lecz prawidłowe zarządzanie środkami finansowymi Województwa (…), w celu osiągnięcia najwyższej jakości w efektywnym wspieraniu aktywności mikro, małych i średnich przedsiębiorstw oraz wspomaganiu rozwoju obszarów miejskich.

Przedmiotem Umowy Powierzenia jest realizacja następujących zadań Województwa:

zarządzanie środkami finansowymi pochodzącymi z wkładów wniesionych w ramach RPO 2007-2013 do instrumentów finansowych zwróconymi lub niezaangażowanymi, o których mowa w art. 98 ust. 1 Ustawy Wdrożeniowej oraz przychodami wygenerowanymi na tych środkach,
zarządzanie i nadzorowanie wkładami wniesionymi w ramach RPO 2007-2013 do instrumentów finansowych zaangażowanymi w obowiązujące umowy z Pośrednikami Finansowymi zgodnie z założeniami Strategii Inwestycyjnej.

Na podstawie wskazanych powyżej zadań Spółka ma tworzyć organizacyjne i finansowe warunki sprzyjające rozwojowi i pobudzaniu aktywności gospodarczej oraz podnoszeniu poziomu konkurencyjności i innowacyjności regionu i osiąganiu celów określonych w art. 78 ust. 7 rozporządzenia 1083/2006 z należytą starannością i pod nadzorem Województwa. Środki pochodzące z instrumentów finansowych muszą być inwestowane zgodnie z art. 78 ust. 7 akapit drugi rozporządzenia 1083/2006 i wykorzystane zgodnie z zapisami Strategii Inwestycyjnej na cele związane ze wsparciem przedsiębiorczości oraz rozwojem obszarów miejskich. Dla wykonania przez Spółkę zadań określonych Umową Powierzenia, Województwo przekazało jej środki pochodzące z wkładów z RPO 2007-2013 wniesionych do instrumentów inżynierii finansowej oraz wszelkie przychody wygenerowane na tych środkach oraz pozostałe aktywa związane z tymi środkami.

Zgodnie z Umową Powierzenia i Strategią Inwestycyjną, do zadań Spółki należy m in.:

realizacja zadań o charakterze formalno-technicznym w postaci osiągnięcia pełnej zdolności finansowej i organizacyjnej, przejęcia formalnego i prawnego wszystkich praw i obowiązków zgodnie z zapisami Umowy Powierzenia, w tym określonych w umowach z pośrednikami finansowymi, prowadzenie monitoringu i sprawozdawczości dotyczącej aktywności pośredników finansowych oraz odbiorców wsparcia;
realizacja wskaźników poprzez udostępnienie pośrednikom finansowym środków w sposób zwrotny, przyjmowanie środków powracających od pośredników finansowych z udzielonego wsparcia i ponowne ich wykorzystanie na cele Strategii Inwestycyjnej, osiąganie wartość docelowych wskaźników ilościowych oraz parametrów jakościowych i technicznych określonych przez Województwo w umowie (w szczególności w Strategii Inwestycyjnej).

W okresie obowiązywania Umowy Powierzenia Spółka otrzymuje rekompensatę z tytułu realizacji zadania własnego Województwa. Rekompensata jest wypłacana za każdy okres rozliczeniowy na podstawie okresowych rozliczeń z wykonania zadania sporządzanych przez Spółkę i przekazywanych Województwu w określonym umową terminie. Szczegółowy sposób obliczenia rekompensaty określony został w załączniku nr 2 do Umowy Powierzenia. Zasady obliczania rekompensaty przewidują rozsądny zysk rozumiany jako stopa zwrotu z kapitału, której zażądałoby typowe przedsiębiorstwo rozważające czy przy uwzględnieniu ryzyka podjąć się wykonywania danej usługi świadczonej w ogólnym interesie gospodarczym. Sposób kalkulacji rekompensaty opracowany został zgodnie z odpowiednimi regulacjami Unii Europejskiej w tym zakresie, w szczególności postanowieniami Decyzji Komisji o rekompensacie.

Spółka w ramach wykonywanej działalności wykonuje również czynności opodatkowane VAT polegające np. na komercyjnym najmie pomieszczeń i dokonuje rozliczenia VAT w analizowanym zakresie na zasadach ogólnych. Spółka podkreśla, iż przedmiotem niniejszego wniosku jest wyłącznie działalność Spółki z zakresu wykonywania zadań własnych Województwa (...) na podstawie Umowy Powierzenia. Jednocześnie Spółka wskazuje, iż w przyszłości nie wyklucza zawarcia z Województwem (...) kolejnych umów powierzenia realizacji zadań własnych Województwa (...) według wskazanego powyżej schematu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka wykonując powierzone przez Województwo (…) zadania własne jest/będzie uznana za podatnika VAT w zakresie wykonywania tych zadań?
Czy podstawa rozliczeń pomiędzy Spółką, a Województwem (...), tzn. rekompensata stanowi/będzie stanowiła podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka wykonując powierzone przez Województwo (…) zadania własne nie jest/nie będzie uznana za podatnika VAT w zakresie wykonywania tych zadań.

Ad. 2.

Rekompensata stanowiąca podstawę rozliczeń pomiędzy Spółką, a Województwem (...) nie stanowi/nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Analiza prawna: Ad. 1.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Definicja legalna odpłatnej dostawy towarów została umieszczona w treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawy towarów rozumie się co do zasady przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zaś zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 pkt 1 przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Negatywny charakter definicji odpłatnego świadczenia usług stanowi wyraz jednej z fundamentalnych zasad polegających na powszechności opodatkowania VAT każdego działania wykonywanego pracz przedsiębiorcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Innymi słowy za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT uznaje się każde zachowanie podatnika na rzecz odrębnego, skonkretyzowanego podmiotu niebędące dostawą towarów. W zamian za usługę w obrocie gospodarczym co do zasady powinno zostać wypłacane wynagrodzenie, które konstytuuje odpłatny charakter świadczenia usług, stanowiących czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców, usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przywołany przepis Ustawy VAT stanowi implementację art. 13 ust 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawce wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej jako Dyrektywa VAT), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji. W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Zagadnienie podmiotowości prawnopodatkowej spółki było przedmiotem analizy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaęor - Sociedade Gestora de Recursos e Equipamentos da Saude dos Aęores SA przeciwko Fazenda Publica wskazał, że artykuł 13 ust. 1 Dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że działalność świadczona na podstawie umów programowych zawartych pomiędzy spółką prawa handlowego a regionem, jest objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem od wartości dodanej przewidzianą w tym przepisie, w sytuacji gdy owa działalność stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT, jeżeli można uznać, że spółkę tą należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego oraz że wykonuje ona wspomnianą działalność jako podmiot władzy publicznej, a zwolnienie tej działalności nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji.

Dla zastosowania zasady nieopodatkowania muszą zostać spełnione łącznic dwa warunki:

prowadzenie działalności przez podmiot publiczny.

We wskazanym wyroku Trybunał podkreślił, że o ile okoliczność, iż dany podmiot posiada na podstawie właściwego prawa krajowego prerogatywy władztwa publicznego, nie ma decydującego znaczenia dla celów wspomnianej klasyfikacji, to jednak okoliczność ta stanowi w zakresie, w jakim stanowi ona istotną cechę właściwą każdemu organowi publicznemu, wskazówkę o pewnym znaczeniu dla ustalenia, czy podmiot ten należy zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego.

prowadzenie działalności w charakterze organu władzy publicznej.

Dla zastosowania zasady nieopodatkowania podatkiem VAT koniecznym jest, aby zwolnione z podatku VAT czynności wykonywane były przez podmiot prawa publicznego działający w charakterze organu władzy publicznej.

Z powyższego wynika, iż nieopodatkowane podatkiem VAT będą wobec tego czynności wykonywane przez pomioty prawa publicznego w ramach właściwego dla nich reżimu prawnego, z wyłączeniem tej działalności, która jest wykonywana przez nich na tych samych warunkach prawnych, co przez prywatne podmioty gospodarcze. W tym zakresie odnieść to należy do działalności Spółki, która oprócz czynności realizowanych na podstawie Umowy Powierzenia, podejmuje/będzie podejmowała również inną aktywność gospodarczą, zgodną z zakresem działalności określonym w Statucie, a co do której posiada/będzie posiadała status podatnika VAT.

Dodatkowo wskazać należy, ze dla braku uznania za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT wykonywanie przedmiotowych czynności musi wiązać się ze stosowaniem prerogatyw władztwa publicznego i podleganie reżimowi prawa publicznego. W tym kontekście, wyłączenie to będzie obejmowało również czynności wykonywane przez podmioty publiczne działające jako organy władzy publicznej, które to czynności, pomimo że mają charakter gospodarczy, są ściśle związane z wykonywaniem prerogatyw władztwa publicznego. W tym miejscu warto wskazać, iż w przypadku środków zwróconych z instrumentów inżynierii finansowej, zgodnie z art. 98 Ustawy wdrożeniowej, zarząd województwa jest wyłącznym dysponentem i zapewnia ich ponowne wykorzystanie na cele określone w art. 78 ust. 7 rozporządzenia 1083/2006. Nie ma zatem możliwości, aby działalność ta była wykonywana w charakterze innym niż organu władzy publicznej. Jest to ściśle związane z charakterem środków, które zostały powierzone Spółce do zarządzania. Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, należy stwierdzić, ze działalność świadczona na podstawie umowy powierzenia realizacja zadań własnych województwa będzie objęta zasadą nieopodatkowania podatkiem VAT, w sytuacji gdy: działalność świadczona jest przez spółkę, którą można zaklasyfikować jako podmiot prawa publicznego oraz wykonuje ona wspomnianą działalność w charakterze organu władzy publicznej, a zwolnienie tej działalności nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji.

Z uwagi na to, że Spółka na podstawie Umowy Powierzenia realizuje/będzie realizować zadania własne Województwa służące wsparciu przedsiębiorczości i rozwojowi obszarów miejskich, spełniony zostanie warunek, zgodnie z którym działalność ta wykonywana będzie w charakterze organu władzy publicznej. Wyłączenie tej działalności spod opodatkowania nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji, ponieważ zgodnie ze Statutem, zadaniem Spółki nie jest działanie w celu osiągnięcia zysku, a Spółka ma za zadanie realizować działalność społecznie użyteczną w sferze zadań publicznych.

Zwrócić należy dodatkowo uwagę, iż Spółka działa/będzie działała w zakresie powierzonych jej zadań własnych Województwa, a więc w zakresie zarezerwowanym wyłącznie dla Województwa lub wybranych przez niego podmiotów świadczących te usługi w jego zastępstwie, co uniemożliwia funkcjonowanie w ramach takiej działalności również innych podmiotów, a co za tym idzie nie możemy mówić o istnieniu rynku konkurencyjnego. W zakresie zadań własnych Województwa nic występuje rynek konkurencyjny. Argumentacja ta jest przedstawiana również przez polskie sądy. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2017 r., I FSK 1117/15, spółka komunalna działająca w ramach powierzonych jej zadań organu władzy publicznej nie jest podatnikiem podatku VAT. Spółka prawa handlowego, w której jedynym udziałowcem jest gmina, dokonując (...) czynności zmierzających do załatwienia indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej, działa jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT, tak jak organ władzy publicznej. Możliwość uznania spółki prawa handlowego, której jedynym właścicielem jest jednostka samorządu terytorialnego za podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT wynika także z powołanego wyroku TSUE.

Podobnie odniósł się do tej kwestii Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lipca 2019 r., I FSK 587/17, w którym wskazano, że nie ulega wątpliwości, że spółka na podstawie umowy będzie realizować tylko zadania własne województwa służące zaspokajaniu potrzeb społecznych na jego obszarze. Spełniony został zatem warunek, zgodnie z którym działalność wykonywana będzie przez spółkę w charakterze organu władzy publicznej. Ponadto wyłączenie tej działalności spod opodatkowania nie spowoduje znaczących zakłóceń konkurencji, ponieważ zadaniem spółki nie będzie maksymalizacja zysku, lecz legalne, rzetelne i gospodarne zarządzanie środkami finansowymi, w celu osiągnięcia najwyższej jakości w efektywnym wspieraniu aktywności mikro, małych i średnich przedsiębiorstw oraz wspomaganiu rozwoju obszarów miejskich, a spółka nie jest podmiotem biorącym udział w wolnej grze rynkowej. Należy także podkreślić, że działa ona w zakresie powierzonych jej zadań własnych województwa, a więc w zakresie, w którym nie mogą funkcjonować inne podmioty i w zakresie tych zadań nie występuje rynek konkurencyjny. Przeszkodą dla jej wyłączenia z kręgu podatników VAT nie jest także fakt, że jest spółką prawa handlowego. Analogiczne wnioski zostały również przedstawione m. in. w uzasadnieniu nieprawomocnego wyroku WSA w Krakowie z dnia 23 lipca 2020 r., sygn. I SA/Kr 398/20 oraz w WSA w Bydgoszczy z dnia 24 kwietnia 2019 r. I Sa/Bd 152/19.

Spółka wykonując powierzone jej przez Województwo zadania, dotyczące wsparcia przedsiębiorczości i rozwoju obszarów miejskich, wykonuje/będzie wykonywała te czynności w ramach władztwa publicznego i posiada status organu władzy publicznej (inny podmiot prawa publicznego w rozumieniu art. 13 ust. 1 Dyrektywy VAT), w konsekwencji czego w ramach wykonywania zadań powierzonych nie jest/nie będzie podatnikiem podatku VAT. Zdaniem Spółki, na powyższe nie wpływa fakt, iż Spółka nie stanowi organu władzy publicznej sensu stricto. Wykonywanie zadań zleconych przez Spółkę wynika z opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym procedury powierzenia wykonywania zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego na rzecz innego podmiotu w ramach istniejących instrumentów prawnych. W ocenie Spółki, delegacja zadań nie wpływa/nie będzie wpływała na zakres przedmiotowy wykonywanych czynności, tzn. iż w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym to Spółka wykonuje zadania własne Województwa jako organ władzy publicznej. Istotnym w tym aspekcie jest fakt, iż Województwo (...) sprawuje kontrolę nad Spółką, odpowiadającej kontroli sprawowanej nad własnymi jednostkami, polegającą na dominującym wpływie na cele strategiczne oraz istotne decyzje dotyczące zarządzania sprawami Spółki. To znaczy, iż stosunek łączący Województwo (...) i Spółkę ma charakter administracyjny, a nie cywilnoprawny, bowiem w typowy dla administracyjnej metody regulacji stosunków prawnych strony nie mają swobody co do ustalania jego treści i jedna ze stron (Województwo będące jedynym akcjonariuszem Spółki) ma charakter dominujący. Na uwagę w tym zakresie zasługuje pogląd przedstawiony w uzasadnieniu nieprawomocnego wyroku WSA w Poznaniu z dnia 17 lipca 2020 r., w którym Sąd uznał, iż: „Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego spółka realizuje na rzecz Województwa ww. usługę w ogólnym interesie gospodarczym, tj. usługę, która nie byłaby świadczona na rynku bez interwencji publicznej lub byłaby świadczona, jednak na innych warunkach pod względem jakości, bezpieczeństwa przystępności cenowej, równego traktowania czy powszechnego dostępu do takiej usługi. Ponadto, zgodnie z aktem założycielskim spółka nie jest podmiotem nastawionym na zysk i nie ma charakteru komercyjnego. Przytoczone okoliczności są charakterystyczne dla działań organów władzy publicznej, co przemawia za przyjęciem, że realizując sporne usługi skarżąca będzie działać w charakterze organu władzy publicznej”.

W tym miejscu należy jednak poczynić zastrzeżenie, bowiem wykonywanie zadań w ramach umowy powierzenia nie stanowi 100% działalności Spółki, która podejmuje również inną aktywność (realizacja projektów jako ich operator) oraz świadczy/będzie świadczyła usługi komercyjne. Działalność ta nie przekracza jednak 10% wykonywanej działalności. Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie ze Statutem ewentualny zysk z działalności musi być przeznaczony na realizację zadań statutowych. Zadania te z kolei związane muszą być ze świadczeniem usług w interesie publicznym. Fakt realizacji również innych zadań niż tych powierzonych przez Województwo (...) nie powinno zatem przesądzać o jednolitym statusie Spółki jako podatnika VAT w ramach tych dwóch odrębnych przedmiotów działalności. Jak podkreślił Trybunał w wyniku w sprawie C-174/14 wyłączenie z opodatkowania VAT nie dotyczy działalności, która jest wykonywana na tych samych warunkach prawnych, co przez prywatne podmioty gospodarcze. Odnosząc się zatem do działalności komercyjnej, która jest realizowana przez Spółkę, podlega ona/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych i nie jest przedmiotem powyższej argumentacji.

Ad. 2.

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzyma lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od usługobiorcy, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Należy wskazać, iż rekompensata kosztów poniesionych przez Spółkę stanowi/będzie stanowiła rozliczenie wykonania zadań powierzonych Spółce przez Województwo. Nawiązując jednak do poczynionych powyżej rozważań, Spółka stoi na stanowisku, iż odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu wówczas, gdy pomiędzy usługodawcą, a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego występuje wymiana świadczeń wzajemnych. Dodatkowo analizowane usługi muszą mieć charakter odpłatny.

Zdaniem Spółki rozliczenie kosztów realizacji zadań własnych powierzonych przez Województwo (...) nie jest/nie będzie związane z żadną czynnością opodatkowaną VAT. Spółka nie świadczy/nie będzie świadczyła na rzecz Województwa w analizowanym zakresie odpłatnej usługi, za którą otrzymuje wynagrodzenie, lecz w przedmiotowym stosunku prawnym realizuje/będzie realizowała zadania własne Województwa, dla realizacji, których Województwo zostało powołane.

Innymi słowy, zdaniem Spółki rekompensata kosztów stanowi/będzie stanowiła w zasadzie przesunięcie środków publicznych przeznaczonych na realizację zadań własnych Województwa i w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółka nie świadczy/nie będzie świadczyła usługi na rzecz Województwa (...) (lecz jedynie wykonuje zadania własne Województwa), co w konsekwencji prowadzi do wniosku, iż rekompensata nie jest/nie będzie wynagrodzeniem z tytułu świadczonych usług i nie stanowi/nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Zasada powszechności opodatkowania nie oznacza, iż każde przesunięcie środków finansowych między podatnikami stanowi czynność opodatkowaną VAT. Wynagrodzenie musi być bowiem powiązane z usługą w wyniku, której po stronie świadczącego usługę powstanie zindywidualizowana korzyść. W ocenie Spółki w analizowanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, rekompensata z tytułu powierzonych zadań nie stanowi/nie będzie stanowiła wynagrodzenia z tytułu odpłatnego świadczenia usług, bowiem nie sposób jej powiązać z korzyścią po stronie Spółki. Spółka bowiem wykonując zadania publiczne powierzone przez Województwo występuje/będzie występowała w roli organu władzy publicznej, a nie komercyjnego przedsiębiorcy prowadzącego działalność o charakterze zarobkowym.

Powyższe rozważania znajdują uzasadnienie w orzecznictwie TSUE. Przykładowo w wyroku z 3 marca 1994 r., sygn. C-16/93 Trybunał orzekł, iż „Świadczenie usług jest realizowane za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady (77/388/EWG) w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych i podlega w związku z tym opodatkowaniu tylko i wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego można mówić o wzajemnym świadczeniu polegającym na tym, że wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę za usługę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy”.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż wykonując powierzone przez Województwo (...) zadania własne nie jest/nie będzie uznana za podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT i w konsekwencji nie jest/nie będzie zobowiązana do rozliczania VAT w analizowanym obszarze. Jednocześnie, zdaniem spółki rekompensata stanowiąca podstawę rozliczeń pomiędzy Spółką, a Województwem (…) nie stanowi/nie będzie stanowiła podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie nie będące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do „grona” usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustaw o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem działa jako podatnik VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Zgodnie z ww. regulacją Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy wskazują, że czynność podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to stanowi odzwierciedlenie art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług posługując się sformułowaniem „organy władzy publicznej” nie definiuje tego pojęcia, tak jak i Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483, z późn. zm.). W świetle art. 16 ust. 2 Konstytucji RP, samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Rozwinięcie tej regulacji zawarto w art. 163 Konstytucji RP. Zgodnie z tym przepisem, samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla innych organów władz publicznych.

Z powołanych przepisów wynika, że pojęciem tym objęte są wszelkie organy państwowe i samorządu terytorialnego.

W zakresie statusu podmiotu publicznego wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 29 października 2015 r. w sprawie C-174/14 Saudaco, w którym stwierdził „Jeżeli chodzi w szczególności o pierwszy z dwóch warunków ustanowionych w art. 13 ust. 1 wspomnianej dyrektywy, to znaczy o warunek dotyczący statusu podmiotu publicznego, to Trybunał orzekł już, że osoba, która wykonuje czynności należące do prerogatyw władztwa publicznego w sposób niezależny, nie pozostając częścią administracji publicznej, nie może zostać zaklasyfikowana jako podmiot prawa publicznego w rozumieniu tego przepisu (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo). (…) status „podmiotu prawa publicznego” nie może wynikać jedynie z tego, że dana działalność polega na wykonywaniu czynności należących do prerogatyw władztwa publicznego (zob. podobnie w szczególności postanowienie Mihal, C-456/07, EU:C:2008:293, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo)”.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1668, z późn. zm.), do zakresu działania samorządu województwa należy wykonywanie zadań publicznych o charakterze wojewódzkim, niezastrzeżonych ustawami na rzecz organów administracji rządowej.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, samorząd województwa wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań województwo tworzy wojewódzkie samorządowe jednostki organizacyjne oraz może zawierać umowy z innymi podmiotami.

W świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy, samorząd województwa określa strategię rozwoju województwa, uwzględniającą w szczególności następujące cele:

pielęgnowanie polskości oraz rozwój i kształtowanie świadomości narodowej, obywatelskiej i kulturowej mieszkańców, a także pielęgnowanie i rozwijanie tożsamości lokalnej;
pobudzanie aktywności gospodarczej;
podnoszenie poziomu konkurencyjności i innowacyjności gospodarki województwa;
zachowanie wartości środowiska kulturowego i przyrodniczego przy uwzględnieniu potrzeb przyszłych pokoleń;
kształtowanie i utrzymanie ładu przestrzennego.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ww. ustawy, samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się:

tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy;
utrzymanie i rozbudowa infrastruktury społecznej i technicznej o znaczeniu wojewódzkim;
pozyskiwanie i łączenie środków finansowych: publicznych i prywatnych, w celu realizacji zadań z zakresu użyteczności publicznej;
wspieranie i prowadzenie działań na rzecz podnoszenia poziomu wykształcenia obywateli;
racjonalne korzystanie z zasobów przyrody oraz kształtowanie środowiska naturalnego, zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju;
wspieranie rozwoju nauki i współpracy między sferą nauki i gospodarki, popieranie postępu technologicznego oraz innowacji;
wspieranie rozwoju kultury oraz sprawowanie opieki nad dziedzictwem kulturowym i jego racjonalne wykorzystywanie;
promocja walorów i możliwości rozwojowych województwa;
wspieranie i prowadzenie działań na rzecz integracji społecznej i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.

Z treści art. 14 ust. 1 tejże ustawy wynika, że samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami (…).

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi art. 29a ust. 6 pkt 1 i pkt 2 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Powyższe przepisy dotyczące podstawy opodatkowania stanowią odzwierciedlenie odpowiednio art. 73 i 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Zgodnie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z kolei treść art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowi, że do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT;
koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi. Ponadto przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą uznania Spółki wykonującej powierzone zadania własne Województwa za podatnika podatku od towarów i usług oraz stwierdzenia, czy rekompensata, którą Spółka otrzymuje/będzie otrzymywała od Województwa w związku z wykonywaniem powierzonych zadań własnych, stanowi/będzie stanowiła podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W pierwszej kolejności podkreślenia wymaga, że ustalanie statusu otrzymywanych przez Spółkę środków pieniężnych otrzymywanych od Województwa należy oceniać w kontekście istnienia związku z konkretnym świadczeniem.

Analiza opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że przedstawiona we wniosku sytuacja nosi znamiona odpłatnego świadczenia usług, podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie należy zaznaczyć, że Spółka wykonuje/będzie wykonywać powierzone jej przez Województwo zadania w zakresie zarządzania środkami pochodzącymi z instrumentów finansowych, a za realizację powierzonych zadań Spółka otrzymuje/będzie otrzymywać rekompensatę. Przedmiotem Umowy Powierzenia jest realizacja następujących zadań Województwa: zarządzanie środkami finansowymi pochodzącymi z wkładów wniesionych w ramach RPO 2007-2013 do instrumentów finansowych zwróconymi lub niezaangażowanymi, o których mowa w art. 98 ust. 1 Ustawy Wdrożeniowej oraz przychodami wygenerowanymi na tych środkach, zarządzanie i nadzorowanie wkładami wniesionymi w ramach RPO 2007-2013 do instrumentów finansowych zaangażowanymi w obowiązujące umowy z Pośrednikami Finansowymi zgodnie z założeniami Strategii Inwestycyjnej. W okresie obowiązywania Umowy Powierzenia Spółka otrzymuje rekompensatę z tytułu realizacji zadania własnego Województwa. Rekompensata jest wypłacana za każdy okres rozliczeniowy na podstawie okresowych rozliczeń z wykonania zadania sporządzanych przez Spółkę i przekazywanych Województwu w określonym umową terminie.

Zatem należy stwierdzić, że pomiędzy płatnością, którą Spółka otrzyma/będzie otrzymywać w ramach rekompensaty od Województwa a świadczeniem na rzecz Województwa, zachodzi/będzie zachodził związek bezpośredni, bowiem płatność następuje/będzie następować w zamian za to świadczenie. Spółka otrzymując od Województwa rekompensatę otrzyma/będzie otrzymywać zindywidualizowaną korzyść, a otrzymane świadczenie pozostaje/będzie pozostawać w bezpośrednim związku z czynnościami, których dokona Spółka na rzecz Województwa. Spółka realizując opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zadania, zwolni Województwo w istocie z określonych prawem obowiązków, czynić to będzie jednak za wynagrodzeniem w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług – Województwo osiąga/będzie osiągać więc wymierną korzyść.

Należy zauważyć, że Spółka co prawda wykonuje/będzie wykonywać czynności związane z realizacją zadań własnych Województwa, ale wykonuje/będzie wykonywać te czynności jako odrębny podmiot posiadający status podatnika VAT. Spółka sama nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą. Stopień zależności Spółki od Województwa nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywanych zadań własnych Województwa powierzonych Spółce za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

W kontekście powyższego wskazać należy, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tytułu świadczenia opisanych we wniosku usług świadczenie pieniężne określane przez strony umownie jako „rekompensata”, stanowi/ będzie stanowić – przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 1 i ust. 2 ustawy – podstawę opodatkowania, ponieważ z punktu widzenia Spółki w istocie stanowi/będzie stanowiło zapłatę za świadczone przez nią usługi. Mimo, że Spółka wykonuje/będzie wykonywać czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 2 ust. 2 ustawy o samorządzie wojewódzkim, w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak sama nie wchodzi/nie będzie wchodzić w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi/prowadzić będzie niezależną działalność gospodarczą. Zatem pomiędzy płatnością, którą otrzyma/będzie otrzymywać Spółka w ramach rekompensaty od Województwa, a świadczeniem na jego rzecz, zachodzić/będzie zachodzić związek bezpośredni, ponieważ płatność nastąpi w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, że między Województwem a Spółką nie nastąpi wymiana świadczeń.

Z tych też względów, wymienione czynności, które będą świadczone na rzecz Województwa stanowią/stanowić będą określone w art. 8 ust. 1 ustawy odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Należy przy tym podkreślić, że wykonując przedmiotowe usługi – wbrew stanowisku zawartemu we wniosku – Spółka działa/będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy podatku od towarów i usług. Jedynie bowiem w przypadku, gdy wykonywanie zadań powierzonych następuje/będzie następować w ramach władztwa publicznoprawnego uznaje się, że wykonywane jest/będzie przez organ władzy publicznej lub urząd go obsługujący. W niniejszej sprawie wyłączenie to nie wystąpi, ponieważ nie można uznać, że powyższe usługi mogą być prowadzone w ramach takiego władztwa, tj. że odbiorcy świadczenia (np. przedsiębiorcy) mogą być zmuszeni (zobligowani na mocy władztwa publicznego) do korzystania z nich.

Reasumując należy stwierdzić, że Spółka wykonując powierzone zadania własne Województwa działa/będzie działała w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a rekompensata, którą Spółka otrzyma/będzie otrzymywała od Województwa w związku z wykonywaniem powierzonych zadań własnych, jest/będzie – przy uwzględnieniu zapisów art. 29a ust. 1 i ust. 2 ustawy – stanowiła element podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 2 jest nieprawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W tym miejscu zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego w przedmiotowym wniosku wyroków sądu, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciem w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie ma wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin