Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.60.2021.2.SM
z 13 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 2 lutego 2021 r. (data wpływu 2 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 8 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania przy sprzedaży samochodu według procedury VAT marża.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 6 kwietnia 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz o podpis Wnioskodawczyni.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (z uwzględnieniem uzupełnienia wniosku).

Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Firma Zainteresowanej zajmuje się zakupem i sprzedażą samochodów używanych sprowadzanych głównie z ... Wnioskodawczyni kupuje samochody w celu odsprzedaży co zostaje opodatkowane w systemie VAT marża. Jeśli Zainteresowana kupuje auto w komisie, czy też od osoby prywatnej wówczas cena zakupu jest jedna określona na fakturze lub umowie kupna sprzedaży.

Problem dotyczy zakupu samochodów od Firmy „…”.

Wnioskodawczyni kupuje samochód na portalu aukcyjnym firmy „…” z siedzibą w … Gdy Zainteresowana wyszuka interesujący samochód, to bierze udział w licytacji. Po zakończeniu aukcji na korzyść Wnioskodawczyni, Zainteresowana otrzymuje drogą elektroniczną potwierdzenie wygrania aukcji jako fakturę proforma ze wskazaniem numeru zamówienia, danych pojazdu, kwotą do zapłaty i numer rachunku bankowego, a także informację i wyszczególnienie opłat w tym aukcyjnych w związku z wzięciem udziału w licytacji i jej wygraniu. Następnie Zainteresowana opłaca przelewem całość wskazanej w dokumencie kwoty zbywcy samochodu. Wnioskodawczyni jest nabywcą pojazdu. Po zapłacie za pośrednictwem poczty Zainteresowana otrzymuje dokumenty samochodu, a drogą elektroniczną otrzymuje dwie faktury dotyczące sprzedaży. Pierwsza to faktura za auto wystawiona przez Oddział… z siedzibą w …, druga to faktura za opłaty aukcyjne i za usługę wystawiona przez Oddział… z siedzibą w …. Obie faktury są wystawione przez jeden podmiot, tj. Centralę i jej oddział, które są podmiotami grupy korporacyjnej.

Każda z faktur ma:

• tę samą datę;
  

• ten sam nr VIN auta;
  

• ten sam numer zamówienia;
  

• ten sam numer konta bankowego;
  

• ten sam bank, SWIFT i IBAN;
  

• suma dokumentów jest równa zapłacie.
  
  

Wszystkie wystawione dokumenty potwierdzają nabycie tego samego samochodu. Na pierwszej fakturze znajduje się 1 pozycja – samochód: jego marka, model, nr VIN, przebieg, i data pierwszej rejestracji.

Na drugiej jest nr VIN oraz są 3 pozycje:

001 obsługa dokumentów,

002 obsługa samochodu,

003 opłata aukcyjna.

Nabyty samochód będący przedmiotem wniosku jest towarem używanym w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Samochód, o którym mowa we wniosku został nabyty od podatnika podatku od wartości dodanej, dostawa towaru była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 oraz Wnioskodawczyni oświadcza, że posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towaru/samochodu.

Nadto, Wnioskodawczyni załączyła kopie faktur dotyczące sprawy Zainteresowanej, na których – jak wskazała Wnioskodawczyni – są oznaczeni sprzedawca, wystawiający fakturę za samochód i za czynności aukcyjne oraz kupujący. Zainteresowana wymieniła, że:

1-Proforma, którą Wnioskodawczyni opłaca po wygraniu aukcji – wystawiona – jak podała Zainteresowana – przez centralę w … (nazwy i adresy na fakturze);

2-Faktura za samochód – centrala w …;

3-Faktura za opłaty aukcyjne – oddział firmy w ...

Faktura za samochód i za czynności aukcyjne zostały wystawione przez jeden podmiot. Centrala oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. Centrala oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą z podatkowego punktu widzenia jeden podmiot. Zagadnienia powoływania i funkcjonowania oddziału regulują przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn zm.).

Należność za opłatę aukcyjną oraz obsługę dokumentów i samochodu są należne zbywcy i zostają opłacone po wystawieniu Proforma Rechnung.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży towaru używanego jakim jest zakupiony samochód, gdzie podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest marża będąca różnicą między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, do kwoty nabycia Wnioskodawczyni może zaliczyć kwoty z obu otrzymanych i zapłaconych faktur?

Zdaniem Wnioskodawczyni, do prawidłowo wyliczonej marży do opodatkowania podatkiem VAT jako koszt powinno zaliczać się obie otrzymane faktury. Tym bardziej, że w chwili dokonywania przelewu Zainteresowana ma tylko jeden dokument proforma Jest to udokumentowana kwota nabycia auta, cena towaru, za który Wnioskodawczyni płaci. Obie faktury dokumentują jedną transakcję, tylko, że jedna została wystawiona przez centralę firmy…, a druga przez oddział firmy… jako usługi wewnątrzwspólnotowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży.

Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Tak rozumiana kwota nabycia obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Zatem do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika w szczególności, że Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zajmującym się zakupem i sprzedażą samochodów używanych – towarów używanych w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Samochód będący przedmiotem wniosku został nabyty od podatnika podatku od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 (na zasadach VAT marża) i Wnioskodawczyni jako nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Nadto w przedstawionym opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni wskazała, że faktura za samochód i za czynności aukcyjne zostały wystawione przez jeden podmiot. Centrala oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. Centrala oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą z podatkowego punktu widzenia jeden podmiot. Należność za opłatę aukcyjną oraz obsługę dokumentów i samochodu są należne zbywcy i zostają opłacone po wystawieniu Proforma Rechnung.

Odnosząc się do kwestii objętej zakresem pytania w pierwszej kolejności podkreślić należy, że zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04, stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym odrębnym od spółki, do której należy, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W związku z powyższym Trybunał stwierdził, że oddział spółki będącej nierezydentem pozbawiony jest niezależności i stanowi jedynie część składową spółki. Zatem zarówno spółkę jak i jej oddział należy uznać za jednego i tego samego podatnika w rozumieniu art. 4 ust. 1 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. U. L 145, str. 1).

Oznacza to, że „centrala” oraz jej zagraniczny oddział stanowią dwie jednostki organizacyjne tego samego podmiotu. Działalność gospodarczą prowadzi osoba prawna i ona jest podatnikiem. „Centrala” oraz oddział zlokalizowany w innym państwie tworzą – z podatkowego punktu widzenia – jednorodny podmiot.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanego zagadnienia stwierdzić należy, że analiza przedstawionego opisu stanu faktycznego w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego pozwala stwierdzić – jak wynika z treści wniosku i jego uzupełnienia – że Wnioskodawczyni otrzymała faktury (dokumentujące nabycie samochodu, opłatę aukcyjną i opłatę za obsługę dokumentów) wystawione przez centralę sprzedawcy w… jak i przez jego oddział w …, a więc od tego samego podmiotu. Należy więc uznać, że przy określeniu kwoty nabycia przedmiotowego samochodu w celu zastosowania procedury VAT-marża przy jego odprzedaży Wnioskodawczyni może uwzględnić oprócz kwoty nabycia samochodu również opłaty za aukcję oraz za obsługę dokumentacji związanej z ww. pojazdem.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowanej ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy Organ wyjaśnia, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawczyni dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.