2021.04.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.728.2020.2.PK
z 6 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawców przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 21 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 2 marca 2021 r. (data wpływu 4 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania rozliczeń pomiędzy podmiotami konsorcjum – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 grudnia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania rozliczeń pomiędzy podmiotami konsorcjum. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 marca 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 12 lutego 2021 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.728.2020.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka („Wnioskodawca” lub „Lider konsorcjum”) jest spółką z siedzibą w kraju trzecim. Spółka jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT oraz posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług z zakresu inżynierii, dostaw oraz budowy m.in. elektrowni jądrowych, elektrociepłowni, turbin oraz generatorów.

Ze wspólnym wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej występuje ponadto Spółka niemiecka - spółka z siedzibą w Niemczech, która również jest zarejestrowana w Polsce jako czynny podatnik VAT i posiada na terytorium Polski stałe miejsce prowadzenia działalności dla celów VAT. Dodatkowo, zarówno Wnioskodawca, jak i Spółka niemiecka należą do tej samej grupy kapitałowej.

W celu realizacji projektu (budowy) na terytorium kraju (dalej: „Projekt”), Wnioskodawca wraz ze Spółką niemiecką (dalej zwani wspólnie: „Konsorcjanci” lub „Konsorcjum”) utworzyli konsorcjum, którego liderem jest Wnioskodawca.

Działania podejmowane przez Konsorcjantów obejmowały w początkowej fazie opracowanie i złożenie wspólnej oferty na zapytanie ofertowe, zgodnie z dokumentami przetargowymi dotyczącymi Projektu, a w przypadku wyboru oferty złożonej przez Konsorcjum - wspólne wykonanie Projektu, zgodnie z kontraktem (dalej: „Kontrakt” lub „Umowa”) zawartym pomiędzy Konsorcjantami a Inwestorem.

Dodatkowo, należy wskazać, że Konsorcjanci w ramach działań podejmowanych wspólnie, w celu wygrania przetargu zawarli umowę konsorcjum (dalej: „Umowa konsorcjum”), która regulowała zasady współpracy i zakres obowiązków w odniesieniu do złożonej oferty przetargowej i potencjalnej realizacji Projektu.

Po wyborze Konsorcjum przez Inwestora do wykonania Projektu, w celu uszczegółowienia zasad współpracy i zakresu obowiązków oraz praw Konsorcjantów w czasie realizacji Projektu zawarli oni umowę (dalej: „Umowa”), która doprecyzowuje i uzupełnia postanowienia umowy konsorcjum zawartej przed wybraniem Konsorcjum do wykonania Projektu.

Zawarcie Umowy konsorcjum nie miało na celu powstania (powołania do istnienia) nowego podmiotu gospodarczego, lecz stanowiło jedynie porozumienie stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego. Podmioty tworzące Konsorcjum są niezależne w swoich działaniach gospodarczych, a jedynie w ramach Konsorcjum łączą swój potencjał ekonomiczny.

Postanowienia Umowy

Zgodnie z pkt 2.1.2 Umowy, „Role i obowiązki Stron zawarte między nimi będą ściśle odpowiadać ustalonemu Zakresowi Prac i Harmonogramowi, a każda ze stron będzie odpowiadać za swój własny zakres prac. W celu uniknięcia wątpliwości, z zastrzeżeniem warunków Umowy, każda ze Stron ponosi wszelkie zobowiązania wynikające z lub w związku z wykonywaniem swojego Zakresu Prac i/lub innych ról i obowiązków, które może przyjąć na mocy Umowy lub w inny sposób, a takie zobowiązania nie są ograniczone do jej Ceny Umownej lub jakichkolwiek jej dostosowań. Powyższe, jak również inne postanowienia niniejszego punktu 2, pozostają bez wpływu dla solidarnej odpowiedzialności Stron wobec Inwestora, określonej w Umowie i Umowie Konsorcjum”.

Ponadto, zgodnie z pkt 2.1.3 Umowy, „Każda ze Stron będzie indywidualnie odpowiedzialna za zaangażowanie kapitału i zasobów w celu wykonania swojego Zakresu Prac oraz będzie odpowiedzialna za wszelkie ryzyko związane z wykonywaniem, zaniedbaniem lub naruszeniem odpowiednich Umów, zgodnie z ich warunkami”.

W treści pkt 2.2 Umowy wskazano, że „Procent lub ułamek Ceny Umownej należnej każdej Stronie, określony jako stosunek ceny Zakresu Prac każdej ze Stron do całkowitej Ceny Umownej, będzie określony jako „Proporcjonalny Udział” i będzie określony w Załączniku II. W przypadku przeprowadzenia jakichkolwiek zmian (dodatkowych prac lub zmian), Udział Proporcjonalny zostanie zmieniony zgodnie z punktem 2.4. niniejszej Umowy”.

Zgodnie z pkt 2.5 Umowy, „Każda ze Stron będzie odpowiedzialna za własne koszty związane z ofertą oraz zapewnieniem, że jej Zakres Prac jest kompletny pod każdym względem, chyba, że przed dokonaniem takich wydatków uzgodniono inaczej. Każda ze Stron jest uprawniona do żądania zwrotu wydatków poniesionych na działania uzgodnione i zaakceptowane przez drugą Stronę we wspólnych interesach Konsorcjum. Taki zwrot będzie proporcjonalny do Proporcjonalnego Udziału i nastąpi bez nieuzasadnionej zwłoki”.

Ponadto, w odniesieniu do pkt 3.1 Umowy, „Każda ze Stron ma prawo do samodzielnego podejmowania i / lub działań w przypadkach i na warunkach określonych w punkcie 3.1 Umowy Konsorcjum”.

Dodatkowo, w odniesieniu do pkt 3.2.1 oraz 3.2.2, „Strony uzgadniają, że w celu ogólnego nadzoru, współpracy i koordynacji między Stronami oraz zadowalającego wykonania i realizacji Umowy, Umowy Konsorcjum i niniejszej Umowy przez Strony, powołany zostaje Komitet Kierownictwa zgodnie z niniejszym punktem 3.2. („Komitet Kierownictwa”)”. Zarówno Lider konsorcjum, jak i Spółka niemiecka mianują po jednym przedstawicielu do Komitetu Kierownictwa („Przedstawiciel”). Wyznaczający (tj. Lider konsorcjum lub Spółka niemiecka, w zależności od przypadku) są w pełni związani decyzjami i / lub działaniami odpowiedniego przedstawiciela. Każdy przedstawiciel może zostać w dowolnym momencie zmieniony pisemną decyzją przekazaną drugiej stronie.

Ponadto, zgodnie z pkt 3.2.3 Umowy, „Komitet Kierownictwa omawia i zatwierdza wszystkie sprawy i działania, które są wymagane do skutecznego zarządzania, wykonania, zakończenia i wypełnienia Umowy, Umowy Konsorcjum i niniejszej Umowy zgodnie z jej warunkami”.

W związku z pkt 3.3.1 Umowy, „Jeżeli Strony nie osiągną porozumienia podczas Spotkania Komitetu Kierownictwa w ciągu dwóch (2) dni lub w jakimkolwiek przedłużonym terminie uzgodnionym przez wszystkie Strony, Lider Konsorcjum zwołuje spotkanie dyrektorów projektu („Spotkanie Dyrektorów Projektu”).

W nawiązaniu do pkt 3.4.1 Umowy, „Jeżeli Strony nie osiągną porozumienia poprzez Spotkanie Dyrektorów Projektu w ciągu dwóch (2) dni lub w jakimkolwiek przedłużonym terminie uzgodnionym przez wszystkie Strony i takie opóźnienie w umowie miałoby istotny negatywny wpływ na wykonanie Umowy, wówczas Lider Konsorcjum, w dobrej wierze i we wspólnym interesie Stron w rozsądnym zakresie, może podejmować decyzje w przedmiocie, do których Strony będą zobowiązane niezwłocznie i w pełni się do nich dostosować”.

Na Lidera konsorcjum wybrano Spółkę. Obowiązki lidera konsorcjum zostały uszczegółowione w pkt 4.1.1 Umowy poprzez wskazanie, że „Lider Konsorcjum” jest zobowiązany m.in. do:

wypłaty płatności od Inwestora w ramach Umowy zgodnie z procedurą określoną w Umowie, Umowie Konsorcjum i Umowie;
zwoływania spotkań Konsorcjum;
prowadzenia niezbędnych ksiąg handlowych oraz, w stosownych przypadkach, przygotowania i składania deklaracji podatkowych dla Konsorcjum lub Stron.

W zakresie podwykonawstwa, zgodnie z pkt 5.4 Umowy, „Każda ze Stron może zlecić podwykonawstwo części swojego Zakresu Prac, chyba, że Umowa stanowi inaczej; pod warunkiem, że między Stronami i niezależnie od wykonywania prawa do podzlecania, Strona zlecająca podwykonawstwo części swojego Zakresu Prac pozostaje w pełni odpowiedzialna za swój Zakres Prac”.

Zgodnie z pkt 7.1 Umowy, „Z zastrzeżeniem punktu 7.2, każda ze Stron dostarczy drugiej Stronie w odpowiednim czasie dane techniczne i rysunki, które są związane z jej Zakresem Prac, i których druga Strona potrzebuje do planowania i wykonywania swojego Zakresu Prac. Każda Strona dostarczy Liderowi Konsorcjum takie dane techniczne i rysunki oraz inne informacje w zakresie niezbędnym i odpowiednim do wykonania Umowy”.

W odniesieniu do płatności, pkt 8.1.1 Umowy wskazuje, że „Strony uzgadniają, że Spółka jako Lider Konsorcjum będzie wystawiać faktury Inwestorowi, w tym faktury końcowe i otrzymywać będzie łączne płatności od Inwestora, w tym płatności końcowe na warunkach określonych w Umowie. Przy czym niniejszy zapis został uzupełniony o treści wynikające z pkt 8.1 niniejszej umowy odnoszącego się do pkt 7.1.3 Umowy Konsorcjum”.

Zgodnie z pkt 8.1.2 Umowy, „Strony uzgadniają, że fakturowanie i płatności będą dokonywane zgodnie z postanowieniami Umowy, Harmonogramem Płatności Konsorcjum określonym w Załączniku III oraz wewnętrzną procedurą określoną w Załączniku IV”.

Ponadto, zgodnie z pkt 8.1.3 Umowy, „W celu uniknięcia wątpliwości Strony uzgadniają, że DHI (Lider konsorcjum) rozdzieli płatność na rzecz odpowiednio drugiej Strony, w pierwszej kolejności w ciągu pięciu (5) dni roboczych od otrzymania odpowiedniej płatności od Inwestora”.

Dodatkowo, zgodnie z pkt 8.1.4 Umowy, „W celu wystawienia faktury Inwestorowi, jako uzupełnienie punktu 7.1.4 Umowy Konsorcjum, Strony uzgadniają, że każda Strona zgłaszająca roszczenie, indywidualnie i niezależnie przygotuje fakturę za swój Zakres Prac, w tym niezbędną dokumentację zgodnie z postanowieniami Umowy bez uprzedniego wniosku Strony niebędącej wnoszącą roszczenie oraz zgodnie z Załącznikiem IV”.

W zakresie pkt 9.1. Umowy, „Każda ze Stron będzie odpowiedzialna za wszelkie ustalenia finansowe niezbędne dla jej Zakresu Prac i poniesie wszelkie związane z nimi koszty”.

Z uwagi na zadaniowy charakter Konsorcjum, każdy z Konsorcjantów będzie ponosił koszty realizacji wykonywanych przez siebie zadań we własnym zakresie i na własne ryzyko ekonomiczne. W rezultacie, koszty przypisane do poszczególnych zakresów prac i ponoszone przez jednego z Konsorcjantów nie będą co do zasady, obciążały drugiego, a faktury wystawiane przez Spółkę niemiecką na Lidera konsorcjum (lub odwrotnie) będą opiewały na kwoty należne Spółce niemieckiej/Liderowi konsorcjum w oparciu o Umowę za wykonany zakres prac oraz zgodnie z harmonogramem płatności i wewnętrzną procedurą załączoną do Umowy konsorcjum odpowiednio jako załącznik III i IV i prowadzić będą zasadniczo do ostatecznego rozliczenia między Konsorcjantami.

Poza opisanymi powyżej rozliczeniami w ramach zakresów prac każdego z Konsorcjantów, Lider konsorcjum i Spółka niemiecka nie będą przeprowadzali między sobą innych rozliczeń przychodów ani kosztów związanych z Kontraktem, w szczególności nie będą przeprowadzali dodatkowego podziału zysku uzyskanego z wykonania Projektu. W konsekwencji, co do zasady, każdy Konsorcjant uzyska jedynie wynagrodzenie (przychody) i poniesie koszty dotyczące swojego zakresu prac.

Należy również wskazać, że wszystkie usługi nabywane przez Inwestora od Lidera konsorcjum stanowią usługi opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Model przejściowy

Zgodnie z przedstawionymi zapisami, Umowa przewiduje, że Lider konsorcjum jest domyślnym podmiotem wystawiającym faktury na Inwestora z tytułu realizacji Kontraktu. Jednakże, przez pewien okres czasu trwania Konsorcjum, podmiotem wystawiającym fakturę na rzecz Inwestora z tytułu realizacji Kontraktu była Spółka niemiecka. Ta sytuacja dotyczyła faktur zaliczkowych wystawianych przez Konsorcjum na początkowym etapie prac, przed finalizacją rejestracji Oddziału Lidera konsorcjum w Polsce przez sąd rejestrowy oraz dla celów VAT przez polskie organy podatkowe. Obowiązek fakturowania zaliczek w określonym terminie wynikał zarówno z umowy z Inwestorem, obowiązujących przepisów prawa podatkowego (obowiązek podatkowy dla zaliczki), jak i z przesłanek czysto biznesowych (finansowanie kosztów realizacji zobowiązań umownych przez Konsorcjum z kwot uzyskanych zaliczek). W rezultacie, w ramach Umowy konsorcjum Spółka niemiecka została czasowo upoważniona przez Lidera konsorcjum do pełnieni roli podmiotu fakturującego (do momentu finalizacji rejestracji Lidera konsorcjum). Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę/Spółkę niemiecką obejmowały zarówno zaliczki należne Liderowi konsorcjum, jak również wynagrodzenie należne Spółce niemieckiej z tytułu wykonania robót znajdujących się w ich zakresach prac. Wynagrodzenie to, po dokonaniu rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego zostało rozliczone pomiędzy Stronami zgodnie z postanowieniami Umowy. Zaznaczyć przy tym należy, że w okresie przejściowym rola lidera konsorcjum była w dalszym ciągu pełniona przez Wnioskodawcę, a jedynie wystawianie faktur czasowo zostało powierzone Spółce niemieckiej z uwagi na fakt posiadania przez Spółkę niemiecką polskiego numeru identyfikacji podatkowej oraz konta bankowego w Polsce (techniczna możliwość realizacji rozliczeń z podwykonawcami w ramach mechanizmu podzielonej płatności).

W uzupełnieniu do wniosku, wskazano, że celem wystawienia faktur przez Spółkę niemiecką lub Lidera (w modelu przejściowym) było i jest tylko udokumentowanie przepływów pomiędzy członkami Konsorcjum w celu rozliczenia wynagrodzenia otrzymanego od Inwestora.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przepływy pomiędzy Wnioskodawcą jako liderem Konsorcjum a Spółką niemiecką są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jako czynności mieszczące się w zakresie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i powinny być dokumentowane fakturami VAT?
Czy przepływy pomiędzy Spółką niemiecką, jako podmiotem wystawiającym faktury w okresie czasowego pełnienia przez Spółkę niemiecką roli podmiotu fakturującego Inwestora w ramach Konsorcjum, a Wykonawcą są opodatkowane podatkiem od towarów usług jako czynności mieszczące się w zakresie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT i powinny być dokumentowane fakturami VAT?

Zdaniem Wnioskodawców:

W zakresie pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz postanowień Umowy konsorcjum i Umowy, Spółka niemiecka jako członek Konsorcjum, z tytułu wykonanych przez siebie czynności, służących realizacji Projektu, powinna wystawiać faktury VAT na Spółkę, jako Lidera konsorcjum, ponieważ dokumentują one wykonanie przez Spółkę niemiecką czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W zakresie pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz postanowień Umowy konsorcjum i Umowy, w modelu przejściowym Wnioskodawca, z tytułu wykonanych przez siebie czynności, służących realizacji Projektu, powinien wystawiać faktury VAT na Spółkę niemiecką, jako podmiot fakturujący, otrzymujący płatność od Inwestora, ponieważ dokumentują one wykonanie przez Wnioskodawcę czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.) (dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez odpłatne świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Każda ze stron - Wnioskodawca oraz Spółka niemiecka - odpowiada zgodnie z Umową konsorcjum za wykonanie przyjętego przez siebie zakresu prac oraz ponosi we własnym zakresie koszty i wydatki związane z przygotowaniem i zapewnieniem zasobów i usług niezbędnych do wykonania zakresu prac składającego się na realizację Projektu. Strony Umowy konsorcjum ustanowiły Lidera konsorcjum jako reprezentującego ich strony na czas realizacji Projektu, we wszystkich sprawach z nim związanych.

Przepisy ustawy o VAT nie ustanawiają konsorcjum jako odrębnego rodzaju podatnika, co oznacza, że jako podatnik VAT działać mogą tylko poszczególni członkowie konsorcjum. W świetle Umowy konsorcjum, niemożliwym jest, by strony odrębnie wystawiały faktury na Inwestora, skoro Kontrakt wykonywany jest wobec Inwestora kompleksowo przez Wnioskodawcę oraz Spółkę niemiecką. Zdaniem Wnioskodawcy, uczestnicy konsorcjum, będącej umową nienazwaną w Kodeksie cywilnym, uprawnieni są do fakturowania wzajemnych świadczeń oraz wyboru podmiotu, który odpowiedzialny jest za rozliczenia z Inwestorem. W związku z tym, że działania stron Umowy konsorcjum, związane z wykonywaniem Kontraktu zawartego z Inwestorem, stanowią działania odrębnych i niezależnych z punktu widzenia podatkowego podmiotów prawa - podatników podatku VAT, podmioty tak działające (w formie konsorcjum) powinny do wzajemnych rozliczeń oraz do rozliczeń z Inwestorem stosować ogólne reguły w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przy tym znaczenia od kogo podmiot dokonujący dostawy towaru lub świadczenia usługi otrzymuje zapłatę - czy od nabywcy towaru lub usługi czy od osoby trzeciej.

Ważne jest tylko to, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę towaru. Odpłatność ma miejsce wtedy, kiedy pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem (dostawą towarów czy też usługą) istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym [tak A. Bartosiewicz w komentarzu do art. 5 ustawy o VAT (w) VAT. Komentarz, wyd. X, nb. 29, Lex], Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 19.01.2016 r., nr ITPP2/4512-1102/15/AW wskazał: „aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia”.

W rozpatrywanym stanie faktycznym ma miejsce sytuacja, gdzie Inwestor wypłaca wynagrodzenie z tytułu realizacji Projektu na rzecz Lidera konsorcjum, który następnie wypłaca Spółce niemieckiej kwotę odpowiadającą pracom wykonanym przez Spółkę niemiecką i przez nią zafakturowanym, zgodnie z postanowieniami zawartych umów.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W świetle brzmienia art. 29a ust. 1 ustawy o VAT oraz powołanych argumentów, bez względu na umownie ukształtowany między Konsorcjantami przepływ środków finansowych, stanowiących wynagrodzenie Spółki niemieckiej za wykonane przez nią czynności opodatkowane należy uznać, że stanowią one odpłatność na rzecz Spółki niemieckiej za wykonane przez nią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podkreślenia wymaga, że każdy z członków konsorcjum - Wnioskodawca oraz Spółka niemiecka - świadczy swój własny, określony zakres prac. Prace te stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma przy tym znaczenia, czy dokonanie rzeczowego podziału prac następuje w formie wyodrębnienia poszczególnych rodzajów czynności do wykonania przez poszczególne strony konsorcjum, czy w formie wyliczenia procenta zakresu prac przypadającego na poszczególnych Konsorcjantów. Zwłaszcza, że jak wskazano wyżej, w analizowanym przypadku procent ten jest wyliczany na podstawie zakładanego udziału wynagrodzenia należnego każdej ze Stron za przydzielony jej w Umowie konsorcjum i uściślony w Umowie zakres prac w wynagrodzeniu należnym za wykonanie Projektu, zgodnie z Umową.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy stanowi ona otrzymanie wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za wykonaną dostawę lub usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa towarów lub świadczenie usług, w związku z czym powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z powyższym, jeżeli strony Umowy konsorcjum - Wnioskodawca oraz Spółka niemiecka - wykonują czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na rzecz Inwestora, lecz z uwagi na postanowienia Umowy konsorcjum oraz Umowy, przewidujące wystawianie faktur za wykonane prace przez obu Konsorcjantów przez jednego z nich (Lidera konsorcjum) w imieniu całego Konsorcjum (po uprzednim otrzymaniu przez Lidera konsorcjum faktury VAT za czynności wykonane przez Spółkę niemiecką) - należy uznać, że czynności te podlegają kwalifikacji na gruncie ustawy o VAT jak transakcje dostawy towarów bądź świadczenia usług. Powyższej kwalifikacji nie zmienia przy tym okoliczność, iż w imieniu obu stron Konsorcjum działa Lider konsorcjum, upoważniony do reprezentacji i wystawiania faktur za prace wykonane przez obie strony Umowy konsorcjum na rzecz Inwestora, ani okoliczność, że wypłacane przez Inwestora wynagrodzenie trafia początkowo w całości na rachunek Wnioskodawcy jako lidera, który następnie przekazuje odpowiednią część wynagrodzenia za wykonane czynności opodatkowane na rzecz Spółki niemieckiej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jakkolwiek ekonomicznym beneficjentem prac wykonywanych przez Wnioskodawcę i Spółki niemieckiej jest ostatecznie Inwestor, a nie Wnioskodawca, z punktu widzenia podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że Wnioskodawca pełni w świetle przedstawionego stanu faktycznego i postanowień zawartych umów rolę pośrednika w rozliczeniu świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT co do czynności realizowanych przez Spółką niemiecką na rzecz Inwestora.

Stosownie do postanowień umownych pomiędzy stronami, faktury wystawiane są na Wnioskodawcę, który nabywa świadczenia na rzecz Inwestora. Dochodzi zatem do sytuacji, w której Wnioskodawca, działając jako Lider konsorcjum, nabywa świadczenia (towary lub usługi) od Spółki niemieckiej, a następnie we własnym imieniu odsprzedaje je Inwestorowi.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawianie przez Spółkę niemiecką faktur na niego jako lidera jest prawidłowe niezależnie od tego, czy wykonywane czynności zostaną zakwalifikowane jako dostawa towarów, czy jako świadczenie usług. W przypadku kwalifikacji prac wykonywanych przez Spółkę niemiecką na podstawie Kontraktu jako dostawy towarów, ma bowiem miejsce dostawa łańcuchowa. Jest to sytuacja, w której kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy. Uznaje się wówczas, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach (art. 7 ust. 8 ustawy o VAT). W takiej sytuacji każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostawy wystawia fakturę na kolejny. Natomiast w przypadku kwalifikacji prac wykonywanych przez Wnioskodawcę na podstawie Kontraktu jako świadczenia usług, zastosowanie znajdą zasady refakturowania usług wskazane w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. W tej sytuacji należy uznać, że Wnioskodawca jako lider - działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej (tj. Inwestora) - bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się zatem, że on sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Także w tej sytuacji zasadne jest wystawianie faktur VAT przez Spółkę niemiecką na Wnioskodawcę, a następnie przez Wnioskodawcę jako lidera na Inwestora.

Podkreślenia wymaga, że w ramach realizacji Kontraktu, Wnioskodawca wykonuje zarówno swój własny zakres prac, osobny od Spółki niemieckiej, jak i prace, których wykonanie strony realizują wspólnie. Niemniej jednak, nie wpływa to na zmianę świadczenia wykonanego przez Spółkę niemiecką (towaru lub usługi), jakie jest następnie dostarczane przez Wnioskodawcę (lidera) na rzecz Inwestora.

Analogiczna sytuacja pojawia się w odniesieniu do okresu przejściowego, w którym to Spółka niemiecka była podmiotem, który wystawiał fakturę za prace wykonane w celu realizacji Projektu przez Konsorcjum na rzecz Inwestora. W tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy, zmiana podmiotu wystawiającego fakturę na Inwestora za wykonane prace nie wpływa na przedstawione wyżej konkluzje a więc wystawianie przez Wnioskodawcę na Spółkę niemiecką faktur jest również prawidłowe.

Powyższe wnioski potwierdzają m.in. następujące interpretacje podatkowe odzwierciedlające ugruntowaną już linię interpretacyjną:

Interpretacja indywidualna z dnia 13 kwietnia 2018 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0114-KDIP4.4012.98.2018.1.AS: Zatem przedsiębiorcy działający w ramach konsorcjum są odrębnymi podatnikami VAT. Powyższe oznacza, że działając w ramach konsorcjum powinni oni do wzajemnych rozliczeń stosować ogólne reguły wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług oraz aktów wykonawczych do niej, w tym także w zakresie wystawiania faktur VAT dokumentujących wykonywane przez nich czynności.
Interpretacja indywidualna z dnia 12 grudnia 2018 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB3-1.4012.633.2018.2.RSZ: Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Lider Konsorcjum powinien wystawiać na Zamawiającego faktury VAT za całość wykonanych przez Uczestników Konsorcjum w ramach realizacji Kontraktu i uznać całe wynagrodzenie należne za nie od Zamawiającego, pomniejszone o należny podatek VAT, za swoją podstawę opodatkowania w VAT z tytułu świadczonych na rzecz Zamawiającego usług.
Interpretacja indywidualna z dnia 30 marca 2020 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak: 0111-KDIB3-1.4012.895.2019.2.KO: Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa podatkowego oraz zasady funkcjonowania Konsorcjum, w tym zasadę odrębności podatników, którzy występują wobec siebie w relacji Lider Konsorcjum - Członek Konsorcjum stwierdzić należy, że uczestnicy konsorcjum uprawnieni są do fakturowania wzajemnych świadczeń oraz wyboru podmiotu, który odpowiedzialny jest za rozliczenia z podmiotem udzielającym dofinansowania przeznaczonego na sfinansowanie kosztów realizacji zadań przez Członków Konsorcjum, którym w przedmiotowej sprawie jest Lider (Wnioskodawca).

Podsumowując, Spółka niemiecka jako członek wspólnego przedsięwzięcia, z tytułu wykonanych przez siebie prac, służących realizacji przedmiotu Kontraktu, powinna wystawiać faktury VAT na Wnioskodawcę oraz Wnioskodawca powinien wystawiać faktury VAT za całość prac Konsorcjum na Inwestora, ponieważ dokumentują one wykonywanie przez Spółkę niemiecką oraz Wnioskodawcę czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Analogicznie, w okresie przejściowym, to Lider konsorcjum powinien wystawiać faktury VAT na Spółkę niemiecką oraz Spółka niemiecka powinna wystawiać faktury VAT za całość prac Konsorcjum na Inwestora.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zajmowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów..

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council, EU:C:1988:120: „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, EU:C:1994:80, gdzie Trybunał zauważył, że czynność: „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Zatem, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Kwestie dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uregulowane są w dziale XI ustawy.

W myśl art. 106a ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:

państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
państwa trzeciego.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Podkreślenia wymaga, że w systemie podatku od towarów i usług faktury są dokumentami sformalizowanymi potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktury winny zatem odzwierciedlać faktycznie dokonane transakcje pomiędzy prawidłowo oznaczonymi podmiotami gospodarczymi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika Wnioskodawca wraz ze Spółką niemiecką utworzyli konsorcjum, którego liderem jest Wnioskodawca. Konsorcjanci w ramach działań podejmowanych wspólnie, w celu wygrania przetargu zawarli umowę konsorcjum, która regulowała zasady współpracy i zakres obowiązków w odniesieniu do złożonej oferty przetargowej i potencjalnej realizacji Projektu. Po wyborze Konsorcjum przez Inwestora do wykonania Projektu, w celu uszczegółowienia zasad współpracy i zakresu obowiązków oraz praw Konsorcjantów w czasie realizacji Projektu zawarli oni umowę (dalej: „Umowa”), która doprecyzowuje i uzupełnia postanowienia umowy konsorcjum zawartej przed wybraniem Konsorcjum do wykonania Projektu.

Na Lidera konsorcjum wybrano Spółkę. Obowiązki lidera konsorcjum zostały uszczegółowione w pkt 4.1.1 Umowy poprzez wskazanie, że „Lider Konsorcjum” jest zobowiązany m.in. do:

wypłaty płatności od Inwestora w ramach Umowy zgodnie z procedurą określoną w Umowie, Umowie Konsorcjum i Umowie;
zwoływania spotkań Konsorcjum;
prowadzenia niezbędnych ksiąg handlowych oraz, w stosownych przypadkach, przygotowania i składania deklaracji podatkowych dla Konsorcjum lub Stron.

Z uwagi na zadaniowy charakter Konsorcjum, każdy z Konsorcjantów będzie ponosił koszty realizacji wykonywanych przez siebie zadań we własnym zakresie i na własne ryzyko ekonomiczne. W rezultacie, koszty przypisane do poszczególnych zakresów prac i ponoszone przez jednego z Konsorcjantów nie będą co do zasady, obciążały drugiego, a faktury wystawiane przez Spółkę niemiecką na Lidera konsorcjum (lub odwrotnie) będą opiewały na kwoty należne Spółce niemieckiej albo Liderowi konsorcjum w oparciu o Umowę za wykonany zakres prac oraz zgodnie z harmonogramem płatności i wewnętrzną procedurą załączoną do Umowy konsorcjum odpowiednio jako załącznik III i IV i prowadzić będą zasadniczo do ostatecznego rozliczenia między Konsorcjantami.

Ponadto we wniosku wskazano, że w okresie przejściowym, przez pewien okres czasu trwania Konsorcjum (przed finalizacją rejestracji Oddziału Lidera konsorcjum w Polsce), podmiotem wystawiającym fakturę na rzecz Inwestora z tytułu realizacji Kontraktu była Spółka niemiecka. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę/Spółkę niemiecką obejmowały zarówno zaliczki należne Liderowi konsorcjum, jak również wynagrodzenie należne Spółce niemieckiej z tytułu wykonania robót znajdujących się w ich zakresach prac. Wynagrodzenie to, po dokonaniu rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika VAT czynnego zostało rozliczone pomiędzy Stronami zgodnie z postanowieniami Umowy.

Na tle tak przedstawionej sytuacji wątpliwości Wnioskodawców budzi kwestia opodatkowania i udokumentowania fakturami przepływów pomiędzy Wnioskodawcą jako liderem Konsorcjum a Spółką niemiecką i przepływów pomiędzy Spółką niemiecką, jako podmiotem wystawiającym faktury w okresie czasowego pełnienia przez Spółkę niemiecką roli podmiotu fakturującego Inwestora w ramach Konsorcjum, a Wnioskodawcą.

Jak wskazano powyżej, opodatkowaniu podatkiem VAT, a konsekwencji udokumentowania fakturą, podlega m.in. świadczenie usług i dostawa towarów.

Odnosząc to do przedstawionej sytuacji należy stwierdzić, opodatkowaniu podatkiem VAT i dokumentowaniu fakturą podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, które Spółka niemiecka sprzedaje Wnioskodawcy, który następnie odsprzedaje - wraz z ewentualnym własnym wkładem w realizację Projektu - Inwestorowi jako usługę.

Adekwatnie, w modelu przejściowym opodatkowaniu podatkiem VAT i dokumentowaniu fakturą podlegają dostawy towarów i świadczenie usług, które Wnioskodawca sprzedaje Spółce niemieckiej, która następnie odsprzedaje – wraz z ewentualnym własnym wkładem w realizację Projektu - Inwestorowi jako usługę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawców oceniane w kontekście zadanych pytań jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że Organ uprawniony jest do wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wyłącznie w zakresie wynikającego z wniosku - przedmiotu sprawy, który zakreślają pytanie i stanowisko prawne zainteresowanego (por. wyrok WSA w Poznaniu sygn. akt I SA/Po 814/15). Dlatego też Organ wydając niniejszą interpretację ocenił stanowisko Wnioskodawcy w kontekście zadanych pytań, które dotyczyły przepływów pomiędzy Stronami konsorcjum.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych Organ informuje, że orzeczenia podatkowe za każdym razem wydawane są w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2019 poz. 2325 ze zm.) Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin