Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.160.2021.1.MZA
z 13 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2021 r. (data wpływu 15 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. ustalenia, czy Spółka będzie mogła w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i ustawy o pdop, w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie m.in. ustalenia, czy Spółka będzie mogła w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i ustawy o pdop, w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

XSpółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) z siedzibą w (…) jest producentem wyrobów medycznych o światowym zasięgu działania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”) i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym w zakresie wynikającym z zezwoleń na prowadzenie działalności w SSE.

W ramach prowadzonej na terenie SSE działalności Wnioskodawca ponosił wydatki na wytworzenie i nabycie środków trwałych w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej „Ustawa pdop”). Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych od wykorzystywanych w ramach działalności środków trwałych według metody liniowej, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do Ustawy o pdop (dalej jako: „Wykaz”).

Spółka w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r. dokonała ustalenia rocznej stawki amortyzacji podatkowej na poziomie 0,11%. Dla nabywanych od października środków trwałych Wnioskodawca dokonał ustalenia ww. stawki amortyzacji począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych, natomiast w stosunku do wcześniej wprowadzonych do ewidencji środków trwałych składników majątku zmiana stawki amortyzacyjnej nastąpiła od stycznia 2021 r.

Spółka ponadto nie wyklucza, że będzie w przyszłości dokonywać zmiany stawek amortyzacyjnych poprzez ich podwyższanie lub obniżanie, jednakże zawsze będą to stawki ustalone zgodnie z art. 16i Ustawy o pdop i zmiana stawki, zgodnie zobowiązującymi regulacjami (przepisami przejściowymi), będzie dotyczyć środków trwałych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka będzie mogła w przyszłości począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego podwyższenia, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z przepisów art. 16i Ustawy o pdop ,w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł w przyszłości dokonywać zmiany stawki amortyzacyjnej poprzez jej podwyższanie lub obniżenie mając na uwadze ograniczenia wynikające z art. 16i Ustawy o pdop w odniesieniu do składników majątku wprowadzonych do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2021 r.

Uzasadnienie

Zdaniem Wnioskodawcy, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego Spółka będzie mogła dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych lub dowolnego ich podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z regulacji art. 16i Ustawy o pdop oraz jedynie w stosunku do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji do dnia 31 grudnia 2020 r.

Art. 16i ust. 5 Ustawy o pdop stanowi, że podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z kolei dodany od 1 stycznia 2021 r. ust. 8 w tym samym artykule wskazuje, że Przepisów ust. 4 i 5 nie stosuje się do środków trwałych wykorzystywanych przez podatników w działalności, z której dochody podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym - w okresie korzystania z takiego zwolnienia. Równocześnie art. 14 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 2123) stanowi, że przepisy art. 22i ust. 8 i art. 22j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, oraz art. 16i ust. 8 i art. 16j ust. 2 pkt 1 i ust. 3 pkt 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych po dniu 31 grudnia 2020 r.

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych do ewidencji do 31 grudnia 2021 r. mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy maksymalnymi stawkami określonymi zgodnie z art. 16i Ustawy o pdop, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziome, tj. w praktyce równą zero. Wnioskodawca pragnie przy tym wskazać, iż jedyne ograniczenia wprowadzone przez ustawodawcę dla ww. środków trwałych w omawianym zakresie dotyczą momentu, od którego podatnik może dokonać zmiany stosowanych stawek amortyzacyjnych, określonego jako pierwszy miesiąc każdego następnego roku podatkowego. W praktyce oznacza to, iż zmiana stawek amortyzacyjnych według zasad wskazanych powyżej może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w art. 16i Ustawy o pdop, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego.

Stanowisko Wnioskodawcy znalazło swoje odzwierciedlenie m.in. w interpretacji indywidulanej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z:

• 21 stycznia 2020 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS, w treści której Organ stwierdził, że: „Wnioskodawca będzie mógł dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji jednak do wysokości nie wyższej niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie” (interpretacja dotyczy przedsiębiorcy działającego na podstawie Decyzji o Wsparciu - dopisek Wnioskodawcy);
• 16 sierpnia 2019 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.265.2019.1.KK, w której Organ uznał za prawidłowe w całości następujące stanowisko wnioskodawcy: „Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż stawki amortyzacyjne mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, przy czym jak wskazano powyżej zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego”;
• 12 lipca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW, w której Organ podatkowy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdził, iż Spółka może obniżać/podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz może dokonywać wielokrotnych zmian stawek amortyzacyjnych tego samego środka trwałego, tj. podwyższać je lub po raz kolejny obniżać, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego”;
• 18 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.27.2017.1.BJ, w której Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Spółka będzie mogła począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych”;
• 19 stycznia 2017 r., Znak: 0461-ITPB3.4510.719.2016.1.MJ, w której Organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego będzie ona mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu”.
  
  

Podsumowując, zdaniem Spółki, począwszy od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego Spółka będzie mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z ograniczeń wskazanych w art. 16i Ustawy o pdop.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2. Ocena stanowiska w zakresie pytania nr 1 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.