Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.152.2021.2.JG
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 stycznia 2021 r. (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) uzupełniony pismem z 1 marca 2021 r. na wezwanie tut. Organu z 23 lutego 2021 r. nr 0114-KDIP3-1.4011.11.2021.1.AK (doręczone Stronie 23 lutego 2021 r.) oraz pismem z 29 marca 2021 r. na wezwanie tut. Organu z 20 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.152.2021.1.JG (doręczone Stronie 22 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę faktury bratu w związku z nieodpłatnym użyczeniem/przekazaniem rzeczy ruchomych (maszyn budowlanych, masy bitumicznej i grysu) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku wystawienia przez Wnioskodawcę faktury bratu w związku z nieodpłatnym użyczeniem/przekazaniem rzeczy ruchomych (maszyn budowlanych, masy bitumicznej i grysu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna jednoosobową działalność gospodarczą. Przeważającą działalnością firmy jest wytwarzanie i przetwarzanie produktów rafinacji ropy naftowej, firma ponadto zajmuje się produkcja wyrobów budowlanych, produkcją masy betonowej, roboty związane z budową dróg i autostrad, budową dróg szynowych i kolei podziemnej, rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych, roboty związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej, sprzedaż hurtowa i naprawa pojazdów, transport drogowy, wynajem maszyn i innych urządzeń drogowych. Wnioskodawca zamierza nieodpłatnie użyczać rzeczy ruchome w postaci maszyn budowlanych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej swojemu bratu, prowadzącemu działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, przeważającą działalnością gospodarczą przedsiębiorstwa są roboty związane z budową dróg i autostrad. Poza wyżej wymienionymi maszynami budowlanymi Wnioskodawca zamierza użyczyć swojemu bratu w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych rzeczy ruchome w postaci masy bitumicznej, grysu pod budowę autostrad.

Umowa użyczenia pomiędzy braćmi w zdarzeniu przyszłym zostanie zawarta na czas nieokreślony. Ww. umowa zostanie zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Rzeczy ruchome będą użyczane bratu Wnioskodawcy nieodpłatnie. Zatem powstaje pytanie, czy takie nieodpłatne użyczanie będzie rodziło skutek podatkowy dla którejkolwiek ze stron.

Zgodnie z art. 710. k.c. „Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.” Umowa w zdarzeniu przyszłym zostanie zawarta zgodnie z powyższym art. Kodeksu cywilnego.

Opisując stan faktyczny pomiędzy braćmi należy zauważyć, iż obaj prowadzą taki sam rodzaj działalności, posługują się takimi samymi maszynami i korzystają z takich samych surowców. Wnioskodawca i brat Wnioskodawcy budują drogi, korzystają z wytwórni mas bitumicznych, zużywają kruszywa, piach, korzystają z koparek, maszyn transportowych, walców i innego specjalistycznego sprzętu.

Treść pytań jest związana z indywidualną sprawą Wnioskodawcy, a nie brata. Co innego, że Wnioskodawca i brat są w takiej samej sytuacji podatkowo-prawnej, ponieważ umowa użyczenia zawarta pomiędzy Wnioskodawcą i jego bratem jest umową wzajemną. Raz Wnioskodawca użycza bratu, a raz jest sytuacja odwrotna. Zapytanie do KIS ma na celu odpowiedź czy istnieje konieczność wystawiania faktur VAT pomiędzy przedsiębiorstwami powiązanymi, skoro istnieje droga użyczenia, która jest bezpłatna i nieopodatkowana.

Mówiąc „droga użyczenia” Wnioskodawca ma na myśli umowę użyczenia, działającą w obie strony, zawartą pomiędzy przedsiębiorstwami Wnioskodawcy i jego brata, na piśmie i w sposób uregulowany przepisami Kodeksu cywilnego.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że umowa użyczenia pomiędzy braćmi w zdarzeniu przyszłym zostanie zawarta na czas nieokreślony. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Również brat Wnioskodawcy, którego dotyczy zapytanie również jest czynnym podatnikiem VAT. Nieodpłatne użyczenie rzeczy ruchomych (maszyn budowlanych, masy bitumicznej i grysu) jest związane zarówno z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jak i brata. Zarówno Wnioskodawca, jak i brat, prowadzą taki sam rodzaj działalności gospodarczej, ich PKD jest identyczne. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem użyczanych maszyn/masy bitumicznej/grysu. Opisując stan faktyczny pomiędzy braćmi należy zauważyć, iż obaj prowadzą taki sam rodzaj działalności, posługują się takimi samymi maszynami i korzystają z takich samych surowców. Wnioskodawca i brat Wnioskodawcy budują drogi, korzystają z wytwórni mas bitumicznych, zużywają grys, piach, korzystają z koparek, maszyn transportowych, walców i innego specjalistycznego sprzętu. Masa bitumiczna i grys zostaną zużyte przez brata Wnioskodawcy w procesie wykonywania jego działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jeśli Wnioskodawca będzie użyczał bratu z obowiązkiem oddania takiej samej ilości i w takich samych parametrach grysu i masy bitumicznej, a także maszyn budowlanych, to czy może to robić nieodpłatnie, z obowiązkiem zwrotu, by nie wystawiać faktur, które w przyszłości mogą zostać uznane przez kontrolujący organ skarbowy za fikcyjne?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przedmiotowej sprawie w przypadku maszyn budowlanych będą miały zastosowanie przepisy dotyczące umowy użyczenia, w których to użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu przez pewien czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przedmiotem umowy użyczenia mogą być zarówno rzeczy ruchome, jak i nieruchomości, do tego konkretnego stanu faktycznego mamy do czynienia z umową użyczenia która nie jest opodatkowana. Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Przyjmuje się, że przedmiotem użyczenia może być każda rzecz, zarówno oznaczona co do tożsamości, jak i co do gatunku, jeżeli nadaje się do używania. Rzecz użyczona pozostaje w majątku użyczającego (komodanta), jeśli był on jej właścicielem, to nie przenosi jej własności na biorącego (komodatariusza). Przedmiotem użyczenia mogą być te same rzeczy co przy najmie, a więc nie tylko oznaczone co do tożsamości, lecz i rzeczy oznaczone co do gatunku. Po zakończeniu użyczenia - komodatariusza obowiązany jest zwrócić użyczającemu tę samą rzecz w stanie nie pogorszonym o czym stanowi art. 718 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740). Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 1998 r. III CKN 49/98. W przypadku, gdyby jednak Urząd uznał, że rzeczy zużywalne takie jak grys czy masa bitumiczna mogą być przedmiotem jedynie umowy pożyczki lub darowizny, to także zdaniem Wnioskodawcy takie świadczenie jest zwolnione z opodatkowania.

Wnioskodawca nie musi wystawiać faktur pomiędzy przedsiębiorstwami braci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Jak z powyższego wynika ustawodawca przewidział wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatna dostawa towarów i nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług muszą być spełnione określone warunki:

• w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa – użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia – w całości lub w części – podatku naliczonego m.in. przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
  

• w przypadku świadczenia usług – świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  
  

Zatem dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają natomiast te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, czyli za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zaznaczyć należy, że definicja działalności gospodarczej wynikająca z ustawy ma charakter autonomiczny i powinna być rozpatrywana niezależnie od innych przepisów regulujących działalność Wnioskodawcy. Ponadto należy wskazać, że definicja zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy stanowi wprost, jakiego rodzaju czynności należy uznać za działalność gospodarczą, stąd należy dokonywać jej wykładni literalnej.

Stosownie do przepisu art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Elementy jakie powinna zawierać faktura są wskazane w przepisie art. 106e ust. 1 ustawy.

Faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich jej elementów, w szczególności w części dotyczących danych obligatoryjnych umieszczonych na fakturze.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jako osoba fizyczna jednoosobową działalność gospodarczą, w której przeważającą działalnością jest wytwarzanie i przetwarzanie produktów rafinacji ropy naftowej. Firma ponadto zajmuje się produkcją wyrobów budowlanych, produkcją masy betonowej, wykonuje roboty związane z budową dróg i autostrad, budową dróg szynowych i kolei podziemnej, rozbiórką i burzeniem obiektów budowlanych, roboty związane z budową dróg szynowych i kolei podziemnej, prowadzi sprzedaż hurtową i naprawę pojazdów, transport drogowy, wynajem maszyn i innych urządzeń drogowych. Wnioskodawca zamierza nieodpłatnie użyczać rzeczy ruchome w postaci maszyn budowlanych, służących do prowadzenia działalności gospodarczej swojemu bratu prowadzącemu działalność gospodarczą, w zakresie robót związanych z budową dróg i autostrad. Poza wyżej wymienionymi maszynami budowlanymi Wnioskodawca zamierza użyczyć swojemu bratu w ramach prowadzonych przez nich działalności gospodarczych rzeczy ruchome w postaci masy bitumicznej, grysu pod budowę autostrad. Umowa użyczenia pomiędzy braćmi zostanie zawarta na czas nieokreślony w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Rzeczy ruchome będą użyczane bratu Wnioskodawcy nieodpłatnie. Obaj bracia prowadzą taki sam rodzaj działalności, posługują się takimi samymi maszynami i korzystają z takich samych surowców. Wnioskodawca i brat Wnioskodawcy budują drogi, korzystają z wytwórni mas bitumicznych, zużywają kruszywa, piach, korzystają z koparek, maszyn transportowych, walców i innego specjalistycznego sprzętu. Umowa użyczenia pomiędzy braćmi zostanie zawarta na czas nieokreślony. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nieodpłatne użyczenie rzeczy ruchomych (maszyn budowlanych, masy bitumicznej i grysu) jest związane zarówno z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy jak i brata. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem użyczanych maszyn/masy bitumicznej/grysu. Masa bitumiczna i grys zostaną zużyte przez brata Wnioskodawcy w procesie wykonywania jego działalności.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia, czy nieodpłatne użyczenie rzeczy ruchomych podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i czy Wnioskodawca z tego tytułu jest zobowiązany wystawić fakturę.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Definicja dzierżawy została uregulowana w art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulującą zasady używania rzeczy. I tak, w świetle regulacji art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

Zgodnie z art. 718 § 1 Kodeksu cywilnego po zakończeniu użyczenia biorący do używania obowiązany jest zwrócić użyczającemu rzecz w stanie niepogorszonym; jednakże biorący nie ponosi odpowiedzialności za zużycie rzeczy będące następstwem prawidłowego używania.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, że w przedstawionych okolicznościach w odniesieniu do użyczenia maszyn budowlanych nie ma miejsca dostawa towarów, gdyż Wnioskodawca jedynie użycza bratu maszyny. Tak więc w dalszym ciągu pozostaje on właścicielem przekazywanych bratu maszyn budowlanych do używania. Istotą dostawy towarów jest natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wyżej przywołany art. 7 ust. 1 ustawy stanowi o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. Natomiast w przedstawionym we wniosku opisie, w związku z udostępnieniem maszyn budowlanych, nie dochodzi do przeniesienia na brata prawa do rozporządzania maszynami jak właściciel. Zatem oddanie rzeczy do używania na podstawie umowy użyczenia nie może być kwalifikowane jako dostawa towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy.

W przedmiotowej sytuacji mamy do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem maszyn budowlanych do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy, tj. do celów działalności odrębnego podmiotu (brata prowadzącego swoją firmę).

Dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają zatem te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że to brat Wnioskodawcy osiąga wyłączną korzyść z tytułu użyczenia przedmiotowych maszyn do celów jego działalności gospodarczej. W konsekwencji użyczenie maszyn nastąpi na potrzeby działalności gospodarczej brata i nie ma związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia wskazanej działalności, wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, ma obowiązek opodatkować. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

W konsekwencji, nieodpłatna usługa użyczenia maszyn budowlanych w celach wyżej wskazanych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy. Nieodpłatna usługa użyczenia/przekazania maszyn budowlanych niewątpliwie nie jest związana z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, gdyż nie ma żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych.

Podsumowując, nieodpłatna usługa użyczenia maszyn budowlanych bratu Wnioskodawcy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, ponieważ świadczenie to nie będzie odbywało się w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Powyższego użyczenia nie należy dokumentować fakturą z uwagi na fakt, że jest to usługa nieodpłatna.

Natomiast jeśli chodzi o użyczenie grysu i masy bitumicznej należy wskazać, że w tej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Powyższe towary podlegają zużyciu w procesie budowy autostrad, nie można więc stwierdzić, że są przedmiotem użyczenia przez Wnioskodawcę bratu. Jak już wcześniej zostało wskazane istotą umowy użyczenia jest oddanie rzeczy na pewien czas, a następnie zwrócenie tej samej rzeczy właścicielowi. W przypadku grysu i masy bitumicznej mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem towarów bratu przez Wnioskodawcę. Masa bitumiczna i grys zostaną zużyte przez brata Wnioskodawcy w procesie wykonywania jego działalności. Z wniosku wynika, że brat Wnioskodawcy odkupi zużyte materiały tego samego rodzaju i gatunku. Brat nie zwróci więc Wnioskodawcy tych samych towarów, a zwrócić inne, co jest sprzeczne z istotą umowy użyczenia. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że przy nabyciu masy bitumicznej/grysu przysługiwało Mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. W powyższej sytuacji mamy więc do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem towarów w formie darowizny zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, a czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże z uwagi na fakt, że jest to darowizna, to nie podlega udokumentowaniu fakturą.

Reasumując, w świetle obowiązujących przepisów oraz przedstawionego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z nieodpłatnym przekazaniem towarów (grysu, masy bitumicznej) w formie darowizny zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, a czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże nie podlega udokumentowaniu fakturą z uwagi na fakt, że jest to darowizna.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.