Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.39.2021.2.KS
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 13 stycznia 2021 r.), uzupełniony pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 12 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 31 marca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.39.2021.1.KS (doręczonym dnia 6 kwietnia 2021 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 12 kwietnia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 12 kwietnia 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X z siedzibą w Y (dalej: „Wnioskodawca” lub „Stowarzyszenie”) jest osobą prawną działającą w oparciu o ustawę Prawo o stowarzyszeniach. Jego członkami jest … jednostek samorządu terytorialnego skupionych na obszarze Z. Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej.

Zgodnie ze Statutem, organami Wnioskodawcy są: Zgromadzenie Ogólne, .... Członkowie Stowarzyszenia dzielą się na: rzeczywistych, wspierających i honorowych. Członkiem rzeczywistym może być każda gmina i powiat znajdująca się na obszarze Z. Uzyskanie członkostwa Stowarzyszenia wymaga podjęcia przez radę gminy lub powiatu uchwały o przystąpieniu do Niego. Zgodnie ze Statutem, członkom rzeczywistym przysługuje między innymi prawo do korzystania z usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Ramowy Plan Działalności Stowarzyszenia na 2021 r. przyjęty Uchwałą … przewiduje, że jednym z zadań realizowanych przez Wnioskodawcę w 2021 r. będzie rozwój usług szkoleniowych dla jednostek samorządu terytorialnego. W oparciu o ten plan działania Wnioskodawca zorganizuje studia podyplomowe z zakresu „…” dla pracowników Gmin i Powiatów (członków rzeczywistych Stowarzyszenia).

Zgromadzenie Ogólne podjęło uchwałę o ustaleniu dodatkowej składki członkowskiej – celowej na sfinansowanie realizacji zadań edukacyjno-szkoleniowych dla Członków rzeczywistych. Wysokość składki dodatkowej kalkulowana była indywidualnie dla każdego Członka w oparciu o faktyczną liczbę osób zgłoszonych przez Członka – Gminę lub Powiat do uczestnictwa w studiach podyplomowych organizowanych przez Stowarzyszenie. Członek rzeczywisty może zgłosić do udziału w studiach tylko swoich pracowników.

Wnioskodawca zleci przeprowadzenie studiów podyplomowych jednej z uczelni wyższych. Za wykonanie tego zadania zapłaci Stowarzyszenie, a środki na ten cel będą pochodzić z dodatkowej składki członkowskiej uiszczonej przez Członków rzeczywistych. Gmina/Powiat (Członek rzeczywisty), który nie skierował swoich pracowników na studia uiszcza tylko składkę podstawową.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Gmina/Powiat – członek Stowarzyszenia (Wnioskodawcy) skierowała swoich pracowników na studia podyplomowe (pisemne skierowanie). Pracownik wyraził na to zgodę, a ukończenie studiów przez skierowanych pracowników leży w interesie pracodawcy.

Skierowanie odbywa się na podstawie art. 103¹ § 1 oraz art. 103³ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy. W myśl tych przepisów, poprzez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy przez pracownika. Pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie.

Gmina/Powiat która skierowała pracowników na studia organizowane przez Stowarzyszenie (Wnioskodawcę) uiszcza z tego tytułu dodatkową składkę członkowską odpowiadającą wysokości opłaty za studia podyplomowe.

Stowarzyszenie (Wnioskodawca) jest organizatorem, koordynatorem studiów podyplomowych i zleca wykonanie tej usługi uczelni publicznej.

Stowarzyszenie (Wnioskodawca) zapłaci uczelni za studia ze środków pochodzących z dodatkowej składki członkowskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Stowarzyszenie (Wnioskodawca) ma obowiązek sporządzenia dla pracowników urzędów gmin/starostw, którzy korzystają nieodpłatnie ze studiów podyplomowych organizowanych przez Wnioskodawcę, informacji PIT-8C, w myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy wartość świadczeń przyznanych przez Wnioskodawcę dla pracowników gmin i starostw na podnoszenie kwalifikacji zawodowych – organizowanych i opłacanych przez Wnioskodawcę ze składek Gmin i Powiatów – podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (po uzupełnieniu wniosku), finansowanie przez Niego studiów podyplomowych dla pracowników Gmin/Powiatów w zamian za dodatkową składkę członkowską nie stanowi przysporzenia majątkowego dla tych osób, to nieodpłatne świadczenie nie powinno być kwalifikowane jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nieodpłatne świadczenie na rzecz pracowników urzędów gmin lub starostw powiązane zostało z ekwiwalentem w postaci opłacenia dodatkowej składki członkowskiej pokrywającej w całości koszt studiów. Pracodawca (urząd gminy, starostwo) zapłacił za studia swoich pracowników w formie dodatkowej składki członkowskiej. Pracodawca przyznał te świadczenia pracownikom w celu podniesienia ich kwalifikacji zawodowych (na podstawie art. 103³ Kodeksu pracy).

W ocenie Wnioskodawcy, przychód ten będzie zatem korzystał ze zwolnienia zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku sporządzenia dla tych osób informacji PIT-8C, w myśl art. 42a ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 tej ustawy źródłami przychodów są odpowiednio:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
  

• inne źródła.
  
  

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Stosownie zaś do treści art. 20 ust. 1 wyżej powołanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródeł przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak stanowi art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), wyrażający zasadę powszechności opodatkowania, każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie.

Norma ta zawiera regułę, w myśl której w przypadku zaistnienia stanów określonych w ustawie podmioty objęte zakresem opodatkowania są zobowiązane do poniesienia ciężaru podatkowego. Norma wynikająca z art. 84 Konstytucja RP stanowi również dyrektywę interpretacyjną tekstu prawnego nakazującą traktować opodatkowanie jako zasadę, natomiast wszelkie przywileje w postaci zwolnień, ulg lub wyłączeń podatkowych jako wyjątek od tej zasady, a tym samym jako odstępstwo od normy konstytucyjnej. Tak rozumiana zasada powszechności opodatkowania wywodzona z przepisów Konstytucji zakazuje w szczególności domniemania istnienia przywileju podatkowego. Zastosowanie jakiegokolwiek przywileju winno wprost wynikać z przepisów ustawy podatkowej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Użyte w cytowanym powyżej przepisie sformułowanie „odrębne przepisy” obejmuje m.in. ustawę z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1320, z późn. zm.).

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych w rozumieniu Kodeksu pracy oznacza zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Takie rozumienie podnoszenia kwalifikacji zawodowych współgra z innymi przepisami Kodeksu pracy, zgodnie z którymi kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku są ustalane w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. Zatem przepisy Kodeksu pracy dotyczą przede wszystkim podnoszenia kwalifikacji zawodowych w ramach pracy aktualnie wykonywanej przez pracownika, ale również będą mogły mieć zastosowanie w przypadku, gdy planowany jest awans pracownika lub też pracodawca zamierza zaproponować mu inne warunki pracy, np. pracę na innym stanowisku, ze względu na zmianę profilu działalności firmy.

W myśl art. 17 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Zgodnie z art. 103¹ § 1 Kodeksu pracy, przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą..

Stosownie do art. 103¹ § 2 ww. Kodeksu, pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują:

1. urlop szkoleniowy;
2. zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.
   
   

Za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (103¹ § 3 ww. Kodeksu).

Regulacje zawarte w art. 103¹ -103⁶ Kodeksu pracy różnicują zakres świadczeń przysługujących pracownikom w zależności od tego, czy pracownik:

1. podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, bądź
2. zdobywa lub uzupełnia wiedzę i umiejętności z własnej inicjatywy.
   
   

Pracownikowi, który podnosi kwalifikacje zawodowe z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą, przysługuje urlop szkoleniowy i zwolnienie z całości lub z części dnia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia, które nie korzysta ze zwolnienia. Ponadto pracodawca może mu przyznać dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie (art. 103³ Kodeksu pracy), które w takich okolicznościach korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto należy zaznaczyć, że pracodawca zawiera na piśmie z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Postanowienia umowy nie mogą być jednak mniej korzystne niż przepisy Kodeksu pracy (art. 103⁴ § 1 i § 2 Kodeksu pracy). Pracodawca nie ma obowiązku zawarcia umowy, jeżeli nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych (art. 103⁴ § 3 Kodeksu pracy).

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest osobą prawną działającą w oparciu o ustawę Prawo o stowarzyszeniach. Stowarzyszenie nie prowadzi działalności gospodarczej. Członkiem rzeczywistym Stowarzyszenia może być każda gmina i powiat znajdująca się na obszarze Z. Zgodnie ze Statutem, członkom rzeczywistym przysługuje między innymi prawo do korzystania z usług świadczonych przez Wnioskodawcę. Jednym z zadań realizowanych przez Wnioskodawcę w 2021 r. będzie rozwój usług szkoleniowych dla jednostek samorządu terytorialnego. W oparciu o ten plan działania Wnioskodawca zorganizuje studia podyplomowe z zakresu „…” dla pracowników Gmin i Powiatów (członków rzeczywistych Stowarzyszenia). Zgromadzenie Ogólne podjęło uchwałę o ustaleniu dodatkowej składki członkowskiej – celowej na sfinansowanie realizacji zadań edukacyjno-szkoleniowych dla Członków rzeczywistych. Wysokość składki dodatkowej kalkulowana była indywidualnie dla każdego Członka w oparciu o faktyczną liczbę osób zgłoszonych przez Członka – Gminę lub Powiat do uczestnictwa w studiach podyplomowych organizowanych przez Stowarzyszenie. Członek rzeczywisty może zgłosić do udziału w studiach tylko swoich pracowników. Wnioskodawca zleci przeprowadzenie studiów podyplomowych jednej z uczelni wyższych. Za wykonanie tego zadania zapłaci Stowarzyszenie, a środki na ten cel będą pochodzić z dodatkowej składki członkowskiej uiszczonej przez Członków rzeczywistych. Gmina/Powiat (Członek rzeczywisty), który nie skierował swoich pracowników na studia uiszcza tylko składkę podstawową.

Przenosząc przywołane przepisy na grunt przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wartość świadczenia dla pracownika członka rzeczywistego Stowarzyszenia w postaci bezpłatnego uczestnictwa w studiach podyplomowych organizowanych przez Wnioskodawcę i opłaconych przez tego członka ze składki dodatkowej na ten cel jest przychodem, który nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 tej ustawy. Powyższy przepis zwalnia bowiem od podatku wartość świadczeń przyznanych pracownikowi – zgodnie z odrębnymi przepisami – przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Nie obejmuje on świadczeń przyznanych (sfinansowanych) przez inne podmioty, niebędące pracodawcą.

Z wniosku wynika natomiast, że ww. studiów podyplomowych nie sfinansował pracodawca, lecz organizacja (Stowarzyszenie), do której należy pracodawca. Zauważyć należy, że w momencie opłacenia składki członkowskiej staje się ona elementem majątku Wnioskodawcy, którym może On dysponować. Fakt, że pracodawca (członek rzeczywisty) opłaca dodatkowe składki członkowskie, które wykorzystywane są przez Wnioskodawcę na realizację własnych celów statutowych nie powoduje, że to pracodawca sfinansował koszt kształcenia pracownika. W przedmiotowej sprawie koszty uczestnictwa w studiach podyplomowych pokrywał będzie z własnych środków Wnioskodawca, w ramach zadań realizowanych przez Niego w 2021 r. (wśród których jest rozwój usług szkoleniowych dla jednostek samorządu terytorialnego). W związku z powyższym, pokrycie przez Wnioskodawcę kosztów uczestnictwa w studiach podyplomowych nie stanowi dla uczestnika tych studiów świadczenia otrzymanego od pracodawcy, tj. przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 90 tej ustawy.

Należy jednocześnie wskazać, że wartość świadczenia dla pracownika członka rzeczywistego Stowarzyszenia w postaci bezpłatnego uczestnictwa w studiach podyplomowych organizowanych przez Wnioskodawcę i opłaconych przez członka rzeczywistego Stowarzyszenia ze składki dodatkowej na ten cel, stanowić będzie dla uczestnika tych studiów przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać należy, że zgodnie z § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 2397), określa się wzór informacji o:

1. niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C), stanowiący załącznik nr 7 do rozporządzenia,
2. przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (PIT-11), stanowiący załącznik nr 8 do rozporządzenia,
3. wypłaconych podatnikowi kwotach z tytułu pełnienia obowiązków społecznych i obywatelskich (PIT-R), stanowiący załącznik nr 9 do rozporządzenia,
4. wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania (IFT-1/IFT-1R), stanowiący załącznik nr 10 do rozporządzenia.
   
   

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia, wzory, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, stosuje się do przychodów, dochodów (strat) uzyskanych (poniesionych) od dnia 1 stycznia 2019 r.

Zgodnie z ustalonym w ww. rozporządzeniu wzorem informacji PIT-8C, dotyczy on wyłącznie niektórych dochodów z kapitałów pieniężnych. Natomiast, w przypadku podlegających opodatkowaniu należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, właściwym będzie ich ujęcie w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11

W konsekwencji, Wnioskodawca ma obowiązek sporządzenia dla pracowników urzędów gmin/starostw, którzy korzystają nieodpłatnie ze studiów podyplomowych organizowanych przez Stowarzyszenie, informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. PIT-11.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.