Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.60.2021.2.MB
z 7 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2021 r. (data wpływu do Krajowej Informacji Skarbowej 3 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.), z dnia 18 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.), z dnia 29 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r. oraz data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 oraz części działki niezabudowanej nr 2 oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL – jest prawidłowe;
• zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży części działki niezabudowanej nr 2 oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży działek niezabudowanych nr 3, nr 1 oraz nr 2. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 marca 2021 r. o prawidłowo podpisany wniosek, z dnia 18 marca 2021 r. oraz z dnia 29 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina X (dalej Gmina, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przygotowuje się do sprzedaży nieruchomości gruntowych, niezabudowanych stanowiących własność Gminy, położonych w miejscowości (…), oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki o numerach ewidencyjnych nr 3 o powierzchni 0,9400 ha, nr 1 o powierzchni 0,0700 ha, nr 2 o powierzchni 18,4244 ha, dla których Sąd Rejonowy (…) Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr (…). Księga nie wykazuje żadnych wpisów obciążeniowych. Nieruchomości nie są obciążone żadnymi zobowiązaniami na rzecz osób trzecich.

Działki o nr ewidencyjnych 2 i 1 stanowią obszar objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przyjętym uchwałą Rady Gminy (…) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy X dla wybranego obszaru położonego w miejscowości (…).

W planie tym większa część działki o nr ewidencyjnym 2 oznaczona została symbolem 1PU jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej (przemysł, produkcja, usługi, zabudowa składowo-magazynowa), natomiast pozostała część, jak również działka nr 1 (droga) symbolem 2ZL – teren lasu.

Działka nr 3 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ale wchodzi także w skład kompleksu leśnego, który stanowi dodatkową funkcję ochronną dla terenu oznaczonego symbolem 1PU-zabudowy produkcyjno-usługowej.

Dotychczas część nieruchomości nr 2 o powierzchni 15,9000 ha była wydzierżawiana (nieopodatkowana) osobom prywatnym i użytkowana w celach rolniczych.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2020 r., poz. 1990, z późn. zm. o gospodarce nieruchomościami), nieruchomości stanowiące własność gminy zbywane są w drodze przetargu, natomiast zgodnie z art. 7 i art. 67 ust. 1 wartość nieruchomości określa rzeczoznawca majątkowy.

W związku z planowaną sprzedażą powyższych nieruchomości Gmina zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowych działek. Sprzedaż terenów inwestycyjnych pozwoli na rozwój gospodarczy Gminy, a dochód ze sprzedaży zwiększy budżet Gminy.

W piśmie z dnia 18 marca 2021 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Zainteresowany poinformował, że:

1. • Zakupu działki nr 3, dokonano na podstawie aktu notarialnego repertorium A numer (…) z dnia 18 czerwca 1994 r.
   • Zakupu działki nr 1, dokonano na podstawie aktu notarialnego repertorium A numer (…) z dnia 18 czerwca 1994 r.
   • Działka nr 2 powstała w wyniku podział działki nr 4 w roku 2001. Zakupu dz. nr 4dokonano na podstawie aktu notarialnego repertorium A numer (…) z dnia 18 czerwca 1994 r.
2. • Nabycie działki nr 3 nie zostało opodatkowane podatkiem VAT.
   • Nabycie działki nr 1 nie zostało opodatkowane podatkiem VAT.
   • Nabycie działki nr 2 nie zostało opodatkowane podatkiem VAT.
3. • Wnioskodawcy przy nabyciu działki nr 3 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ zakupu nie dokonano na cele związane z prowadzoną prze Wnioskodawcę (sprzedaż wody, odbiór ścieków). Dodatkowo Gmina informuje, iż przy zakupie powyższych nieruchomości nie został naliczony podatek VAT.
   • Wnioskodawcy przy nabyciu działki nr 1 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ zakupu nie dokonano na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę (sprzedaż wody, odbiór ścieków). Dodatkowo Gmina informuje, iż przy zakupie powyższych nieruchomości nie został naliczony podatek VAT.
   • Wnioskodawcy przy nabyciu działki nr 2 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ zakupu nie dokonano na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę (sprzedaż wody, odbiór ścieków). Dodatkowo Gmina informuje, iż przy zakupie powyższych nieruchomości nie został naliczony podatek VAT.
4. • Działka nr 3 nie była wykorzystywana przez Zainteresowanego na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, ponieważ działka ta jest sklasyfikowana jako Ls – las.
   • Działka nr 1 nie była wykorzystywana przez Zainteresowanego na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, ponieważ działka ta jest sklasyfikowana jako Dr – droga.
   • Działka nr 2 była wykorzystywana przez Zainteresowanego na działalność zwolnioną od podatku VAT. Podstawą prawną zwolnienia jest § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień – dzierżawa gruntów wykorzystywanych na cele rolnicze.
5. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na terenie oznaczonym symbolem 2ZL został ustalony jako przeznaczenie podstawowe: teren lasu i zakazuje lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń niezwiązanych funkcjonalnie z przeznaczeniem terenu.
6. Linie rozgraniczające dla działki nr 2 zostały wyznaczone tylko dla części oznaczonej jako 1UP jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej (przemysł, produkcja, usługi, zabudowa, składowo-magazynowa).
7. • Dla działki nr 3 na dzień sprzedaży nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ponieważ działka jest sklasyfikowana jako Ls – las.
   • Dla działki nr 1 na dzień sprzedaży nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ponieważ na powyższej działce obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy wydawana jest wyłącznie w sytuacji gdy na obszarze nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
   • Dla działki nr 2 na dzień sprzedaży nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ponieważ na powyższej działce obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy wydawana jest wyłącznie w sytuacji gdy na obszarze nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
   
   

Ponadto w piśmie z dnia 29 marca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na terenie oznaczonym symbolem 2ZL został ustalony jako przeznaczenie podstawowe: teren lasu i zakazuje lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń niezwiązanych funkcjonalnie z przeznaczeniem terenu. W związku z powyższym zakazuję się jakiejkolwiek zabudowy na terenie oznaczonym symbolem 2ZL.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną sprzedażą przez Gminę nieruchomości gruntowych niezabudowanych położonych w miejscowości (…), Gmina X, oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki o numerach ewidencyjnych nr 1 o powierzchni 0,0700 ha i nr 2 o powierzchni 18,4244 ha, Wnioskodawca podlega opodatkowaniu tej transakcji podatkiem VAT w myśl ustawy o podatku od towarów i usług? Czy przy sprzedaży Gmina powinna zastosować zwolnienie z opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina korzysta przy sprzedaży nieruchomości ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), „zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane”.

Cena osiągnięta w wyniku przetargu stanowi cenę brutto nabycia nieruchomości i zgodnie z powyższym artykułem jest zwolniona od podatku VAT. Przedmiotowe działki przeznaczone do sprzedaży są to nieruchomości gruntowe, niezabudowane.

Działki o nr ewidencyjnych 2 i 1 stanowią obszar objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przyjętym uchwałą Rady Gminy (…) w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy X dla wybranego obszaru położonego w miejscowości (…).

W planie tym większa część działki o nr 2 oznaczona została symbolem 1PU jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej, natomiast pozostała część, jak również działka nr 1 (droga) symbolem 2ZL – teren lasu.

Działka nr 3 nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ale wchodzi w skład kompleksu leśnego. Dotychczas część nieruchomości o numerze ewidencyjnym 2 o powierzchni 15,9000 ha była wydzierżawiania (nieopodatkowana) osobom prywatnym i użytkowana przez nie w celach rolniczych. Na chwilę obecną wszystkie działki nie są zabudowane.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina przy sprzedaży przedmiotowych działek powinna zastosować zwolnienie z opodatkowania, ponieważ jest to sprzedaż terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 oraz części działki niezabudowanej nr 2 oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL – jest prawidłowe;
• zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży części działki niezabudowanej nr 2 oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że organy władzy publicznej są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei w art. 2 pkt 33 ustawy, ustawodawca wskazał, że przez tereny budowlane należy rozumieć grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu ww. art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

W myśl art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza ww. plan miejscowy, wskazując czy teren jest budowlany, czy też szerzej – przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto wskazać należy, że zgodnie z § 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. z 2003 r., Nr 164, poz. 1587), projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać:

1. wyrys ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy z oznaczeniem granic obszaru objętego pr

1. w razie potrzeby oznaczenia elementów informacyjnych, niebędących ustaleniami projektu planu miejscowego.
   
   

Ponadto należy podkreślić, że przy dokonywaniu oceny, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę nie można kierować się wyłącznie jego podstawowym przeznaczeniem określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, lecz należy również wziąć pod uwagę jego przeznaczenie uzupełniające, wynikające z tego planu. Ustawodawca bowiem definiując w art. 2 pkt 33 ustawy teren budowlany wskazuje, że decydujące znaczenie mają m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zawężając przy tym, że chodzi wyłącznie o podstawowe przeznaczenie określone w tym planie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku, decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W zależności od rodzaju inwestycji będzie to albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego, albo decyzja o warunkach zabudowy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Gmina przygotowuje się do sprzedaży nieruchomości gruntowych, niezabudowanych stanowiących własność Gminy, oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki o numerach ewidencyjnych nr 1 i nr 2.

Działki o nr ewidencyjnych 2 i 1 stanowią obszar objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W planie tym większa część działki o nr ewidencyjnym 2 oznaczona została symbolem 1PU jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej (przemysł, produkcja, usługi, zabudowa składowo-magazynowa), natomiast pozostała część, jak również działka nr 1 (droga) symbolem 2ZL – teren lasu.

Dotychczas część nieruchomości nr 2 była wydzierżawiana (nieopodatkowana) osobom prywatnym i użytkowana w celach rolniczych.

Zakupu działki nr 1 dokonano na podstawie aktu notarialnego. Działka nr 2 powstała w wyniku podziału działki nr 4 w roku 2001. Zakupu działki nr 4 dokonano na podstawie aktu notarialnego.

Nabycie działki nr 1 oraz nr 2 nie zostało opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawcy przy nabyciu działki nr 1 oraz nr 2 nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ zakupu nie dokonano na cele związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę (sprzedaż wody, odbiór ścieków). Przy zakupie powyższych nieruchomości nie została naliczony podatek VAT.

Działka nr 1 nie była wykorzystywana przez Zainteresowanego na cele działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT, ponieważ działka ta jest sklasyfikowana jako Dr – droga.

Działka nr 2 była wykorzystywana przez Zainteresowanego na działalność zwolnioną z podatku VAT. Podstawą prawną zwolnienia jest § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień – dzierżawa gruntów wykorzystywanych na cele rolnicze.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na terenie oznaczonym symbolem 2ZL został ustalony jako przeznaczenie podstawowe: teren lasu i zakazuje lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń niezwiązanych funkcjonalnie z przeznaczeniem terenu.

Linie rozgraniczające dla działki nr 2 zostały wyznaczone tylko dla części oznaczonej jako 1PU jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej (przemysł, produkcja, usługi, zabudowa, składowo-magazynowa).

Dla działki nr 1 na dzień sprzedaży nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ponieważ na powyższej działce obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy wydawana jest wyłącznie w sytuacji gdy na obszarze nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Dla działki nr 2 na dzień sprzedaży nie zostaną wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, ponieważ na powyższej działce obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a decyzja o warunkach zabudowy wydawana jest wyłącznie w sytuacji gdy na obszarze nie sporządzono miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wskazania, czy planowana przez Gminę sprzedaż nieruchomości gruntowych niezabudowanych, oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki o numerach ewidencyjnych 1 oraz 2 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT oraz czy przy sprzedaży Gmina powinna zastosować zwolnienie z opodatkowania.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że Gmina, dokonując sprzedaży nieruchomości (tj. czynności, która ma charakter cywilnoprawny), występuje dla tej transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, powyższa czynność zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, Gmina, dokonując sprzedaży nieruchomości, tj. działek o nr 1 oraz nr 2 wystąpi dla tych transakcji w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano powyżej – dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy ocenie czy przedmiotowe tereny stanowią tereny budowlane, nie wystarczy analiza ich podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Uwzględnić bowiem należy również zapisy dotyczące przeznaczenia dopuszczalnego tego terenu. Ewentualnie wznoszone obiekty, co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania obiektów budowlanych oznacza, że działki te stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę. W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawodawca nie uzależnił charakteru terenu od głównego celu, który będący przedmiotem opodatkowania VAT teren ma spełniać, lecz zwolnienie od opodatkowania VAT zależy od możliwości dokonania zabudowy wskazanego terenu.

Przy czym, w sytuacji gdy w planie zagospodarowania przestrzennego lub w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla danej działki wyznaczono dokładnie linie rozgraniczające miejsce zabudowy, to teren taki tylko w tej części, w której przeznaczony jest pod zabudowę będzie uznany za teren budowlany, pozostała część działki będzie uznana za teren inny niż budowlany.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa działki nr 1 (droga) – sklasyfikowanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL – teren lasu, a także dostawa części działki nr 2, sklasyfikowanej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako symbol 2ZL – teren lasu, dla której zostały wyznaczone linie rozgraniczające, będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca – miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego na terenie oznaczonym symbolem 2ZL został ustalony jako przeznaczenie podstawowe: teren lasu i zakazuje lokalizacji obiektów budowlanych i urządzeń niezwiązanych funkcjonalnie z przeznaczeniem terenu. W związku z powyższym zakazuję się jakiejkolwiek zabudowy na terenie oznaczonym symbolem 2ZL. Ponadto linie rozgraniczające dla działki nr 2 zostały wyznaczone tylko dla części oznaczonej jako 1PU jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej (przemysł, produkcja, usługi, zabudowa, składowo-magazynowa).

W związku z powyższym sprzedaż działki nr 1 oraz części działki 2 (w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL) stanowić będzie dostawę gruntu niezabudowanego, niebędącego terenem budowlanym.

W konsekwencji transakcja sprzedaży działki nr 1 oraz części działki 2 (w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z kolei część działki nr 2 znajdującej się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU jako teren zabudowy produkcyjno-usługowej (przemysł, produkcja, usługi, zabudowa, składowo-magazynowa), dla której zostały wyznaczone linie rozgraniczające, stanowi teren budowlany z uwagi na fakt, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu o symbolu 1PU dopuszcza zabudowę produkcyjno-usługową. W konsekwencji sprzedaż tej części działki nr 2 oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Z uwagi na fakt, że w odniesieniu do części działki nr 2 w części znajdującej się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania dla dostawy tych części działek zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W konsekwencji, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej,
• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że nabycie działki o nr 2 nie zostało opodatkowane podatkiem VAT. Zatem przy nabyciu nie został naliczony podatek VAT. Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem. W takiej sytuacji nie można mówić, że Zainteresowanemu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości, lub że takie prawo Wnioskodawcy nie przysługiwało.

W związku z powyższym w odniesieniu do dostawy części działki nr 2 w części znajdującej się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji transakcja sprzedaży części działki nr 2 w części znajdującej się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, w związku z planowaną sprzedażą przez Gminę nieruchomości gruntowych niezabudowanych położonych w miejscowości (…), Gmina X, oznaczonych w ewidencji gruntów jako działki o numerach ewidencyjnych nr 1 oraz nr 2 Wnioskodawca wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług, zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy i w konsekwencji sprzedaż ww. działek będzie stanowiła – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto sprzedaż działki nr 1 oraz części działki 2 (w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL) będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Natomiast sprzedaż części działki nr 2 (w części znajdującej się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU) nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, a w konsekwencji dostawa przez Wnioskodawcę tej części działki nr 2 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sprzedaży działki nr 1 oraz części działki 2 (w części oznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 2ZL) należy uznać za prawidłowe.

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do sprzedaży części działki nr 2 (w części znajdującej się w obszarze oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem 1PU) należy uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie nadmienia się, że zgodnie z powołanym wyżej art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z dołączonych do niego dokumentów. W związku z tym załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty (w postaci mapy) nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku planowanej sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 oraz nr 2. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy sprzedaż działki nr 3, która nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i dla której nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy został załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem z dnia 7 kwietnia 2021 r. nr 0112-KDIL1-1.4012.155.2021.1.MB.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.