Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4015.40.2021.1.BB
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 22 lutego 2021 r. (data wpływu – 24 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych zebranych w ramach zbiórki internetowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania środków pieniężnych zebranych w ramach zbiórki internetowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W Holandii, (…), ruszyła kampania ... za pośrednictwem portalu zbiórkowego.

Jest to portal, którego działania są tożsame z działaniami funkcjonującego na terenie Polski serwisu (…). Po zakończeniu zbiórki okazało się jednak, że w regulaminie portalu zapisane jest, iż nie może on transferować zebranych pieniędzy na rachunek poza granice Holandii. Dodatkowo osoba, której przekazywane są pieniądze, musi być zameldowana na terenie Holandii więc nie było również możliwości, że obdarowana założy na terenie Holandii rachunek bankowy, na który otrzyma zebrane pieniądze.

Organizatorzy zbiórki przekazali Wnioskodawczyni listę osób wpłacających darowizny, z której wynika, że przedsięwzięcie zostało sfinansowane poprzez dużą liczbę drobnych jednorazowych wpłat dokonywanych przez osoby zainteresowane pomocą.

Darczyńcy wpłacając kwoty pieniężne na rachunek bankowy zbiórki zobowiązali się do bezpłatnego świadczenia na rzecz Wnioskodawczyni i jej rodziny kosztem swojego majątku. Przyrzeczone świadczenie zostało w tym momencie spełnione. Obdarowani nie muszą nic świadczyć w zamian za uczynioną wpłatę. Dlatego zbiórka spełnia warunki darowizny. Żadna z indywidualnych wpłat nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania (4.902,00zł na członka rodziny, ponieważ darczyńcy należą do III grupy podatkowej).

Wnioskodawczyni ma wątpliwości, których nie wyjaśniają polskie przepisy podatkowe, nie znalazła również odpowiedzi w wydanych interpretacjach podatkowych. Problematycznym bowiem stało się rozwiązanie, które znaleźli obywatele Holandii aby przekazać zebrane w ramach darowizn pieniądze rodzinie zmarłego (Wnioskodawczyni i jej ... dzieci). Zebrane środki finansowe przekazali na rachunek bankowy innej holenderskiej fundacji, której regulamin pozwolił już na przetransferowanie ich na polski rachunek bankowy (bezpośrednio rachunek obdarowanej rodziny). Jest to wpłata w wysokości zebranej kwoty pomniejszonej o koszty operacyjne obsługi zbiórki poniesione przez fundację. W takiej wysokości obdarowana rodzina otrzymała 02 października 2020 r. przelew darowizny.

Na okoliczność przepływu środków pieniężnych zarówno pomiędzy portalem a fundacją, jak i pomiędzy fundacją a Wnioskodawczynią nie były zawarte żadne umowy. Ponieważ Wnioskodawczyni nie spełniała wymagań dotyczących otworzenia konta na portalu (adres, numer telefonu, konto bankowe w Holandii), portal zgodnie ze swoim regulaminem wyznaczył ww. fundację (po analizie zapisów w jej regulaminie, że może transferować środki pieniężne do innego kraju) do przekazania środków ze zbiórki, co miało typowo techniczny charakter.

Informację dotyczącą takiej możliwości Wnioskodawczyni otrzymała pocztą e- mailową. Jako potwierdzenie, że zgadza się na wypłatę pieniędzy z portalu do fundacji, która dalej miała transferować środki na polski rachunek bankowy, miała przesłać skan swojego dokumentu tożsamości do portalu wraz ze wskazaniem w jaki sposób chce odebrać pieniądze ze zbiórki (gotówka, czek, przelew). Żadnej więcej korespondencji ani umów w sprawie nie było.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wpłata na rachunek bankowy otrzymana przez obdarowaną rodzinę od innej organizacji (organizacji pośredniczącej tylko w przekazaniu pieniędzy) niż fundacja/portal, na stronie której organizowana była zbiórka crowdfundingowa, może być traktowana jako darowizna ze zbiórki crowdfundingowej a nie darowizna od jednego darczyńcy – fundacji pośredniczącej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, mimo, że ma wątpliwości, których nie wyjaśniają polskie przepisy podatkowe, nie znalazła również odpowiedzi w wydanych interpretacjach podatkowych, jest zdania, że w zaistniałej sytuacji wpłata od instytucji pośredniczącej nie może być traktowana jako darowizna otrzymana od tej instytucji.

Taki sposób przekazania środków pieniężnych to tylko techniczne rozwiązanie problemu wynikającego z regulaminu holenderskiego portalu, które znaleźli obywatele Holandii aby przekazać zebrane w ramach darowizn pieniądze rodzinie zmarłego (Wnioskodawczyni i jej ... dzieci). Zebrane środki finansowe przekazali na rachunek bankowy innej holenderskiej fundacji, której regulamin pozwolił już na przetransferowanie ich na polski rachunek bankowy (bezpośrednio rachunek obdarowanej rodziny). Jest to wpłata w wysokości zebranej kwoty pomniejszonej o koszty operacyjne obsługi zbiórki poniesione przez portal. W takiej wysokości obdarowana rodzina otrzymała 02 października 2020 r. przelew darowizny.

Należy jednak zwrócić uwagę na fakt, że środki pieniężne nie pochodziły ani od jednej ani od drugiej instytucji. Nigdy nie były w ich aktywach. Za pośrednictwem pierwszego portalu zorganizowano zbiórkę więc przyjmował on wpłaty na konkretny cel w ramach zbiórki crowdfundingowej (dla rodziny zmarłego), druga instytucja zgodziła się na udzielenie pomocy w ramach zgodnego z prawem przetransferowania pieniędzy na rachunek bankowy obdarowanej rodziny/Wnioskodawczyni. W związku z tym można potraktować wpłatę darowizny na rachunek bankowy obdarowanej rodziny jako wpłatę ze zbiórki crowdfundingowej i rozpatrywać ją jako sumę pojedynczych wpłat a nie traktować jej jako wpłaty od jednego darczyńcy.

Po analizie wpłat Wnioskodawca uznaje, zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, wpłatę jako darowiznę ze zbiórki crowdfundingowej a nie jako darowiznę od portalu. Spełnione są bowiem przesłanki: darczyńcy wpłacając kwoty pieniężne na rachunek bankowy zbiórki zobowiązali się do bezpłatnego świadczenia na rzecz Wnioskodawczyni i jej rodziny kosztem swojego majątku. Pieniądze te nie były nigdy składnikiem majątku żadnej z pośredniczących instytucji. Przyrzeczone świadczenie zostało spełnione już w momencie wpłaty osoby fizycznej na rachunek zbiórki trwającej a nie dopiero w momencie przekazania środków na rachunek bankowy Wnioskodawczyni. Obdarowani nie muszą nic świadczyć w zamian za uczynioną wpłatę. Darowizna została przekazana na rachunek bankowy Obdarowanych ze strony portalu, który był tylko pośrednikiem w przekazaniu zebranych na terenie Holandii pieniędzy, nie darczyńcą. Żadna wpłata po przeliczeniu na złotówki nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania przez każdego członka rodziny Wnioskodawczyni (4.902,00 zł dla osób należących do III grupy podatkowej).

W związku z powyższym wpłata darowizny z 02 października 2020 r. nie powinna być traktowana jako darowizna od fundacji ale jako wpłata ze zbiórki crowdfundingowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2019 r., poz. 1813, ze zm.) – podatkowi od spadków i darowizn, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny.

W myśl art. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca był obywatelem polskim lub miał miejsce stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie definiuje pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego – oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń. Jeżeli nabycie następuje w częściach, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą nabycia poszczególnych części (art. 6 ust. 1a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 cyt. ustawy – jeżeli nabycie własności rzeczy i praw majątkowych od tej samej osoby następuje więcej niż jeden raz, do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych dolicza się wartość rzeczy i praw majątkowych nabytych od tej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie. Od podatku obliczonego od łącznej wartości nabytych rzeczy i praw majątkowych potrąca się podatek przypadający od opodatkowanych poprzednio nabytych rzeczy i praw majątkowych. Wynikająca z obliczenia nadwyżka podatku nie podlega ani zaliczeniu na poczet innych podatków, ani zwrotowi. Nabywcy obowiązani są w zeznaniu podatkowym wymienić rzeczy i prawa majątkowe nabyte w podanym wyżej okresie.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 14 ust. 3 tejże ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizn do kwoty 10.278 zł,
• 1.233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10.278 zł dla darowizn w przedziale od 10.278 zł do 20.556 zł,
• 2.877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20.556 zł dla darowizn o wartości przekraczającej 20.556 zł.
  
  

Stosownie do art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że poprzez zagraniczny portal internetowy została zorganizowana w Holandii zbiórka pieniędzy (...). Po zakończeniu zbiórki okazało się, że w regulaminie portalu zapisane jest, iż nie może on transferować zebranych pieniędzy na rachunek poza granice Holandii.

Zebrane środki finansowe portal przekazał na rachunek bankowy innej holenderskiej fundacji, której regulamin pozwolił już na przetransferowanie ich na polski rachunek bankowy (rachunek obdarowanej rodziny).

Na okoliczność przepływu środków pieniężnych zarówno pomiędzy portalem a fundacją, jak i pomiędzy fundacją a Wnioskodawczynią nie były zawarte żadne umowy.

Żadna z indywidualnych zebranych wpłat nie przekracza kwoty wolnej od opodatkowania (4.902,00 zł na członka rodziny, ponieważ darczyńcy należą do III grupy podatkowej). Darczyńcy wpłacając kwoty pieniężne na rachunek bankowy zbiórki zobowiązali się do bezpłatnego świadczenia na rzecz Wnioskodawczyni i jej rodziny kosztem swojego majątku co świadczy o tym, że zbiórka spełnia warunki darowizny.

Mając zatem na uwadze treść wniosku oraz przywołane wyżej przepisy należy potwierdzić, że stosunek prawny pomiędzy Wnioskodawczynią, a osobami trzecimi, które przekazały środki pieniężne za pośrednictwem portalu internetowego, spełnia definicję umowy darowizny, o której mowa w Kodeksie cywilnym. Darczyńcą w tym przypadku jest każda osoba trzecia, przekazująca jakiekolwiek środki pieniężne na rzecz Wnioskodawczyni (za pośrednictwem portalu).

Wątpliwości Wnioskodawczyni budzi sposób przekazania środków zebranych podczas zbiórki internetowej. Z racji regulaminowych ograniczeń, portal, na którym zorganizowano zbiórkę nie mógł przekazać zebranych środków bezpośrednio na rachunek obdarowanych, dlatego w przekazaniu pośredniczyła holenderska fundacja, której regulamin pozwolił na przekazanie zebranych środków na rzecz Wnioskodawczyni i jej dzieci.

Z opisu zdarzenia nie wynika, aby to fundacja pośrednicząca była darczyńcą na rzecz Wnioskodawczyni i jej rodziny, zatem przekazanie zebranych pieniędzy należy traktować jako techniczną czynność przekazania zebranych środków.

Występowanie pośrednika między obdarowanymi a osobami wpłacającymi nie zmienia faktu, że Wnioskodawczyni otrzymała darowiznę od osób wpłacających środki na jej rzecz oraz na rzecz jej rodziny.

Skoro zatem – jak wskazała Wnioskodawczyni – kwoty przekazane przez poszczególnych wpłacających podczas zbiórki na portalu nie przekroczyły tzw. kwot wolnych określonych dla poszczególnych grup podatkowych w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (przy uwzględnieniu zasady kumulacji określonej w art. 9 ust. 2 cyt. ustawy), to nabycie środków pieniężnych w sposób opisany we wniosku nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Jednocześnie Organ nadmienia, że obowiązek opodatkowania nabytych środków pieniężnych wystąpiłby wówczas, gdyby wartość świadczeń otrzymanych od tej samej osoby (podmiotu) przekroczyła kwoty określone w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Należy zatem potwierdzić stanowisko Wnioskodawczyni, że w zaistniałej sytuacji wpłata od instytucji pośredniczącej nie może być traktowana jako darowizna otrzymana od tej instytucji. Zatem brak jest podstaw do sumowania wszystkich kwot wpłaconych przez darczyńców.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U., poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.