2021.04.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.889.2020.1.AJB

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.889.2020.1.AJB
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku opodatkowania podatkiem VAT partycypacji w kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej – jest nieprawidłowe

braku opodatkowania podatkiem VAT partycypacji w kosztach delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania; oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 341 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku opodatkowania podatkiem VAT partycypacji w kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej,

braku opodatkowania podatkiem VAT partycypacji w kosztach delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania; oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 341 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka” lub „Pracodawca”) jest czynnym podatnikiem VAT. W Spółce działa międzyzakładowa organizacja związkowa, jak również w Spółce będzie działała międzyzakładowa organizacja związkowa z siedzibą u Wnioskodawcy.

W związku z oddelegowaniem pracownika Spółki do władz międzyzakładowej organizacji związkowej (dalej jako: „MOZ”) Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów z tym związanych.

Z częścią pracodawców objętych działaniem MOZ, Wnioskodawca zawarł porozumienia w sprawie partycypacji w kosztach związanych z zatrudnieniem pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie MOZ.

Natomiast, pracodawcy objęci działaniem MOZ, którzy nie zgodzili się zawrzeć z Wnioskodawcą ww. porozumienia, partycypują w kosztach, związanych z zatrudnieniem pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie MOZ, na podstawie art. 341 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263, dalej jako: ustawa o związkach zawodowych).

Członek zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej, którego dotyczy ww. partycypacja, jest pracownikiem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca (jako Pracodawca) zwolnił pracownika - stosownie do treści art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych - z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej - na podstawie art. 31 ust. 1 w zw. z art. 34 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych.

Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej (dalej jako: „Partycypujący”), są zobowiązani ponosić koszty pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne dotyczące pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u Partycypującego w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji - w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Zarząd Międzyzakładowej organizacji związkowej przekazuje Pracodawcy (Wnioskodawcy), stosownie do zawartego porozumienia, aktualną liczbę członków międzyzakładowej organizacji związkowej zatrudnionych u Partycypującego. Na podstawie przekazanej przez Zarząd międzyzakładowej organizacji związkowej informacji, Pracodawca wystawia Partycypującemu notę obciążeniową na kwotę kosztów przypadającą do pokrycia przez Partycypującego. Nota obciążeniowa jest płatna przelewem na rachunek bankowy Pracodawcy, w ustalonym terminie od dnia jej wystawienia i przesłania do Partycypującego.

Przedmiotowe porozumienia zostały zawarte na czas zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy i na czas obejmowania Partycypujących działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej, w której zarządzie funkcje pełni zwolniony pracownik. Intencją stron było, aby Partycypujący ponosili ww. koszty.

Jednocześnie, w związku z zakładanym funkcjonowaniem międzyzakładowej organizacji związkowej z siedzibą u Wnioskodawcy (dalej jako: „MOZ”) oraz zakładanym oddelegowaniem pracownika Spółki do władz MOZ, Wnioskodawca będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów z tym związanych.

Z pracodawcami, którzy będą objęci działaniem MOZ, Wnioskodawca zawrze porozumienia w sprawie partycypacji w kosztach jej funkcjonowania, tj.: delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń, w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

Natomiast, pracodawcy objęci działaniem MOZ, którzy nie zgodzą się zawrzeć z Wnioskodawcą ww. porozumienia, będą partycypować w ww. kosztach, na podstawie art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

Wnioskodawca, (jako Pracodawca) zwolni pracownika - stosownie do treści art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych - z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej - na podstawie art. 31 ust. 1 w zw. z art. 34 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych oraz od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4 oraz od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4.

Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej (dalej jako: „Partycypujący”), będą zobowiązani ponosić ww. koszty, odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u Partycypującego w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Zarząd Międzyzakładowej organizacji związkowej będzie przekazywał Pracodawcy (Wnioskodawcy), stosownie do zawartego porozumienia, aktualną liczbę członków międzyzakładowej organizacji związkowej zatrudnionych u Partycypującego. Na podstawie przekazanej przez Zarząd międzyzakładowej organizacji związkowej informacji, Pracodawca ma zamiar wystawić Partycypującemu notę obciążeniową na kwotę kosztów przypadającą do pokrycia przez Partycypującego. Nota obciążeniowa będzie płatna przelewem na rachunek bankowy Pracodawcy w ustalonym terminie od dnia jej wystawienia i przesłania do Partycypującego.

Przedmiotowe porozumienia zostaną zawarte w zgodzie z art. 34¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych. Intencją stron Porozumienia będzie, aby Pracodawcy (Partycypujący) partycypowali we wszystkich kosztach związanych z funkcjonowaniem międzyzakładowej organizacji związkowej, w tym: kosztach delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy roszczenie Spółki wobec Partycypujących w kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy roszczenie Spółki wobec Partycypujących w kosztach delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania; oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, dalej jako: „ustawa o VAT”), przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotową dostawa towarów.

Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...) (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Wskazać należy, że na potrzeby podatku od towarów i usług dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

prawo do rozporządzania,
przeniesienie tego prawa,
możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy, jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem.

Z przekazaniem praw do dysponowania towarem jak właściciel musi wiązać się odpłatność w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym. Dostawcę towarów musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe wykazanie bezpośredniej i jasno zidentyfikowanej korzyści na rzecz dostawcy towaru oraz świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Warto wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako: „TSUE”). W wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto, gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, w którym podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym, wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W konsekwencji, aby uznać daną usługę za świadczenie odpłatne musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dodatkowo, należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem zasady działania międzyzakładowych organizacji związkowych regulują przepisy ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263, dalej jako: ustawa o związkach zawodowych). Ustawa nakłada na pracodawców określone obowiązki względem pracownika, który został oddelegowany do pełnienia funkcji w zarządzie związków zawodowych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 przywołanej ustawy o związkach zawodowych, związek zawodowy jest dobrowolną samorządną organizacją ludzi pracy, powołaną do reprezentowania i obrony ich praw, interesów zawodowych i socjalnych.

Artykuł 25 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że pracownikowi powołanemu do pełnienia z wyboru funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli z wyboru wynika obowiązek wykonywania tej funkcji w charakterze pracownika, przysługuje - na wniosek organizacji związkowej - prawo do urlopu bezpłatnego. Według ust. 5 tego artykułu, pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej poza zakładem pracy, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy.

Ponadto pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia na czas niezbędny do wykonania doraźnej czynności wynikającej z jego funkcji związkowej, jeżeli czynność ta nie może być wykonana w czasie wolnym od pracy (art. 31 ust. 3 ustawy o związkach zawodowych).

Zgodnie z art. 34¹ ust. 1 przywołanej ustawy, przepisy art. 2¹-33¹ stosuje się do międzyzakładowej organizacji związkowej obejmującej swoim działaniem pracodawcę, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 34¹ i 34².

Według art. 34¹ ust. 1 ww. ustawy, pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty, w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej:

z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej- na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2,
od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4

- odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Należy zauważyć, że w świetle przywołanych przepisów ustawy o związkach zawodowych, na zakładzie pracy (pracodawcy) ciąży obowiązek ponoszenia kosztów (w tym kosztów wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne) m.in. pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2 oraz od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4.

Natomiast w przypadku międzyzakładowej organizacji związkowej, w kosztach tych powinny partycypować również pozostałe podmioty, których pracownicy są członkami tej organizacji. Taki obowiązek ciąży na wszystkich pracodawcach objętych działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej z mocy samej ustawy. W związku z tym, gdy Wnioskodawca nie zawarł, czy też nie zawrze odrębnego porozumienia w tym zakresie, to ma podstawy prawne do obciążenia pozostałych Partycypujących odpowiednią proporcją kosztów.

Ad. 1)

Obciążenie Partycypujących częścią kosztów pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących członka zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej jest czynnością pozostającą poza zakresem VAT, tj. nie stanowi żadnej z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów.

Odnosząc powyższe do opisanego stanu faktycznego należy uznać, że partycypacja Pracodawców objętych działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej w ww. kosztach, nie spełnia przesłanek uznania za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT, ponieważ:

w zamian za otrzymany zwrot kosztów Wnioskodawca nie będzie świadczy na rzecz Partycypujących żadnej usługi;
obowiązek zapłaty przez Partycypujących w części ww. kosztów nie jest zapłatą za jakiekolwiek zachowanie Spółki (Wnioskodawcy), lecz wydatkiem związanym z funkcjonowaniem u Partycypujących międzyzakładowej organizacji związkowej i wynika z ustawy o związkach zawodowych;
Partycypujący nie odnoszą żadnej korzyści (tym bardziej o charakterze majątkowym), w związku z partycypacją w ww. kosztach;
zwrot części kosztów, do zapłaty którego zobowiązani są Partycypujący, powstaje w związku z realizacją obowiązku nałożonego na pracodawców objętych działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej, przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego (potwierdzonego dodatkowym porozumieniem);
brak jest transakcji ekwiwalentnej pomiędzy Wnioskodawcą a Partycypującymi, tj. świadczenia w zamian za wynagrodzenie.

Partycypujący w kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących członka zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej, nie uzyskują z tego tytułu jakiegokolwiek świadczenia od Wnioskodawcy. Nie ma w tym przypadku żadnego świadczenia, a jedynie zwrot części kosztów w wyniku roszczenia regresowego Wnioskodawcy wobec Partycypujących.

Wnioskodawca wskazuje również, że obciążenie Partycypujących częścią ww. kosztów nie obejmuje w szczególności czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tym samym, w związku z wykonywanymi czynnościami opisanymi w stanie faktycznym, Wnioskodawca nie posiada statusu podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe potwierdza teza, którą zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 stycznia 2012 r., sygn. akt I PK 72/11 zgodnie, z którą, cyt.: „Z art. 34¹ ustawy z 1991 r. o związkach zawodowych można jedynie wyprowadzić swoiste roszczenie regresowe pracodawcy zatrudniającego pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy przeciwko innym pracodawcom objętym działaniem tej samej organizacji związkowej, której dotyczy to zwolnienie (...)”.

Ponieważ opodatkowanie danej czynności podatkiem od towarów i usług uzależnione jest od spełnienia dwóch przesłanek łącznie po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a zdaniem Wnioskodawcy, żadna z wymienionych przesłanek nie została spełniona, roszczenie Wnioskodawcy wobec Partycypujących nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Brak jest bowiem czynności, która mogłaby podlegać opodatkowaniu oraz jak wynika z przedstawionej analizy art. 15 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie dokonuje czynności opisanych w stanie faktycznym jako podatnik podatku VAT.

Ad. 2)

Obciążenie Partycypujących kosztami działalności MOZ, tj.: delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztami mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania oraz kosztami pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczącymi osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263) jest czynnością pozostającą poza zakresem VAT, tj. nie będzie stanowić żadnej z czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., dalej jako: ustawa o VAT).

Odnosząc powyższe do opisanego zdarzenia przyszłego należy uznać, że partycypacja Pracodawców objętych działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej w ww. kosztach, nie będzie spełniała przesłanek uznania za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług na gruncie ustawy o VAT, ponieważ:

w zamian za otrzymany zwrot kosztów Wnioskodawca nie będzie świadczyć na rzecz Partycypujących żadnej usługi;
obowiązek zapłaty przez Partycypujących w części ww. kosztów, nie jest zapłatą za jakiekolwiek zachowanie Wnioskodawcy, lecz będzie wydatkiem związanym z funkcjonowaniem u Partycypujących międzyzakładowej organizacji związkowej i wynika z ustawy o związkach zawodowych;
Partycypujący nie będą odnosić żadnej korzyści (tym bardziej o charakterze majątkowym), w związku z partycypacją w ww. kosztach;
zwrot części kosztów, do zapłaty którego zobowiązani będą Partycypujący, powstanie w związku z realizacją obowiązku nałożonego na Pracodawców przez przepisy prawa powszechnie obowiązującego (potwierdzonego dodatkowym porozumieniem);
brak będzie transakcji ekwiwalentnej pomiędzy Wnioskodawcą a Partycypującymi, tj. świadczenia w zamian za wynagrodzenie.

Pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej mający partycypować w kosztach delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztami mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania oraz kosztami pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczącymi osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263), nie uzyskają z tego tytułu jakiegokolwiek świadczenia od Wnioskodawcy. Nie będzie w tym przypadku żadnego świadczenia, a jedynie zwrot części kosztów w wyniku roszczenia regresowego Wnioskodawcy wobec Partycypujących.

Wnioskodawca wskazuje również, że obciążenie Partycypujących częścią ww. kosztów nie obejmie w szczególności czynności polegających na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tym samym, w związku z wykonywanymi czynnościami opisanymi w zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca nie będzie posiadał statusu podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Powyższe potwierdza teza, którą zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 stycznia 2012 r., Sygn. akt I PK 72/11 zgodnie, z którą, cyt.: „Z art. 34¹ ustawy z 1991 r. o związkach zawodowych można jedynie wyprowadzić swoiste roszczenie regresowe pracodawcy zatrudniającego pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy przeciwko innym pracodawcom objętym działaniem tej samej organizacji związkowej, której dotyczy to zwolnienie (...)”.

Tym samym, roszczenie Wnioskodawcy wobec Partycypujących w kosztach delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania; oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Brak jest bowiem czynności, która mogłaby podlegać opodatkowaniu oraz jak wynika z przedstawionej analizy art. 15 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie będzie dokonywał czynności opisanych w zdarzeniu przyszłym jako podatnik podatku VAT.

Końcowo, w związku z przedstawionym stanowiskiem w zakresie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazuje, że art. 34¹ ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263) prezentuje katalog otwarty ponoszonych kosztów związanych z funkcjonowaniem międzyzakładowych organizacji związkowych, w związku z czym, nie można w tym wypadku mówić o jakiejkolwiek kompleksowości.

Na poparcie prezentowanych stanowisk, Wnioskodawca dodatkowo wskazuje:

Interpretację indywidualną z dnia 29 października 2018 r., Nr 0112-KDIL2-2.4012.432.2018.1.JK wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe stwierdzając m.in., że cyt.: „Partycypację w kosztach wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne oddelegowanego pracownika należy zatem traktować, jako zwrot części kosztów, skutkiem czego nie stanowi ona wynagrodzenia za świadczoną usługę, lecz związana jest ze zwrotem poniesionych kosztów na rzecz Wnioskodawcy, co z kolei nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, i tym samym nie stanowi obrotu. (...) Mając na uwadze ww. przepisy i przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż koszty wynagrodzeń i ubezpieczeń społecznych dotyczące członka zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej nie stanowią - w świetle ustawy - żadnej z wymienionych w art. 5 ustawy czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. (...) W konsekwencji, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie nie mamy do czynienia z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Tym samym, partycypacja w kosztach wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących członka zarządu międzyzakładowej organizacji związkowej nie może zostać udokumentowana fakturą VAT. Przedmiotowe czynności mogą być więc dokumentowane innym niż faktura dokumentem księgowym np. notą obciążeniową”.
Interpretację indywidualną z dnia 27 marca 2012 r., Nr IPTPP4/443-144/11-4/ALN wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w której Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe stwierdzając m.in., że cyt.: „Wątpliwości Wnioskodawcy budzi rodzaj dokumentu jakim powinna być obciążana Spółka z tytułu kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących przewodniczących organizacji związków zawodowych działających w spółkach. Mając na uwadze ww. przepisy i przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, iż koszty wynagrodzeń i ubezpieczeń społecznych dotyczące przewodniczących organizacji związków zawodowych działających w spółkach nie stanowią - w świetle ustawy o VAT - żadnej z wymienionych czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z generalną zasadą fakturami VAT dokumentuje się jedynie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem dokumentuje się zwykłymi rachunkami, notami księgowymi lub innymi dokumentami księgowymi zewnętrznymi w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r., Nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Reasumując Wnioskodawca nie powinien być obciążany fakturami VAT z tytułu kosztów wynagrodzenia i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących przewodniczących organizacji związków zawodowych. Ww. czynności mogą być więc dokumentowane innymi dokumentami księgowymi np. notami księgowymi. W związku z powyższym odpowiedź na dalszą część pytania dotyczącą stawki podatku i prawa do odliczenia stała się bezprzedmiotowa”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wskazać należy, że na potrzeby podatku od towarów i usług, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotnymi elementami konstrukcji tej definicji są:

prawo do rozporządzania,

przeniesienie tego prawa,

możność rozporządzania towarem jak właściciel po stronie otrzymującego to prawo.

Z ekonomicznego aspektu transakcji ważne jest zatem, czy w wyniku danego zdarzenia gospodarczego (dostawy towarów) dochodzi do przeniesienia na rzecz kontrahenta możliwości (prawa) dysponowania rzeczą w zakresie, jaki charakterystyczny jest dla właściciela. Jeśli możliwość korzystania z przedmiotu transakcji ma charakter trwały w momencie jej zawarcia, to uznać należy, że nastąpiła dostawa towaru. Warunek ten ujęto w sformułowaniu „przeniesienie”, które rozumieć należy jako przekazanie uprawnień właścicielskich między dotychczasowym posiadaczem towaru a jego kontrahentem.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania, stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, za usługę może być uznane każde niebędące dostawą towarów świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednak z cywilistycznej istoty pojęcia „świadczenia” wynika, że musi ono polegać na działaniu albo na zaniechaniu podmiotu zobowiązanego do spełnienia świadczenia. Dodatkowo, aby możliwe było uznanie jakiegoś zdarzenia za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ww. przepisu, musi występować stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli obie strony muszą się zobowiązać do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonej czynności.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę, do żądania od nabywcy towaru, czy odbiorcy usługi zapłaty. W konsekwencji, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegała tylko ta dostawa lub świadczenie usług, w przypadku których istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Przechodząc do kwestii objętych zakresem zadanych pytań w pierwszej kolejności wskazać należy, iż w myśl art. 33 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 263) pracodawca, na warunkach określonych w układzie zbiorowym pracy lub umowie, jest obowiązany udostępnić zakładowej organizacji związkowej pomieszczenia i urządzenia techniczne niezbędne do wykonywania działalności związkowej u pracodawcy.

Na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych, przepisy art. 25¹-33¹ stosuje się do międzyzakładowej organizacji związkowej obejmującej swoim działaniem pracodawcę, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 34¹ i 34².

Zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ww. ustawy, pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej ponoszą koszty, w tym koszty wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne, związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej:

z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej - na podstawie art. 31 ust. 1 w związku z art. 34 ust. 2,
od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 3 lub od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia - na podstawie art. 31 ust. 4

– odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u danego pracodawcy w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Jak wynika z opisu sprawy Zainteresowany przedstawił dwie sytuacje związane z funkcjonowaniem międzyzakładowej organizacji związkowej („MOZ”), a mianowicie:

sytuacja pierwsza – w Spółce działa międzyzakładowa organizacja związkowa,

sytuacja druga – w Spółce będzie działała międzyzakładowa organizacja związkowa z siedzibą u Wnioskodawcy.

W pierwszym przypadku w związku z oddelegowaniem swojego pracownika do władz MOZ Wnioskodawca jest zobowiązany do ponoszenia kosztów z tym związanych. Z częścią pracodawców objętych działaniem MOZ, Wnioskodawca zawarł porozumienia w sprawie partycypacji w kosztach związanych z zatrudnieniem pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie MOZ. Natomiast, pracodawcy objęci działaniem MOZ, którzy nie zgodzili się zawrzeć z Wnioskodawcą ww. porozumienia, partycypują w kosztach, związanych z zatrudnieniem pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie MOZ, na podstawie art. 341 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych. Ww. pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej, są zobowiązani ponosić koszty pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenia społeczne dotyczące pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy.

W drugim przypadku Wnioskodawca będzie zobowiązany do ponoszenia kosztów w związku z zakładanym funkcjonowaniem międzyzakładowej organizacji związkowej z siedzibą u Wnioskodawcy oraz zakładanym oddelegowaniem pracownika Spółki do władz MOZ. Z pracodawcami, którzy będą objęci działaniem MOZ, Wnioskodawca zawrze porozumienia w sprawie partycypacji w kosztach jej funkcjonowania, tj.: delegacji; spotkań roboczych; usług transportowych; usług telekomunikacyjnych; utrzymania pomieszczeń, w tym kosztach mediów np. energii elektrycznej, centralnego ogrzewania oraz kosztach pracowniczych planów kapitałowych; zakładowego funduszu świadczeń socjalnych; wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związane z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej zgodnie z art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych. Natomiast, pracodawcy objęci działaniem MOZ, którzy nie zgodzą się zawrzeć z Wnioskodawcą ww. porozumienia, będą partycypować w ww. kosztach, na podstawie art. 34¹ ust. 1 ustawy o związkach zawodowych.

W jednym i drugim przypadku pracodawcy objęci działaniem międzyzakładowej organizacji związkowej („Partycypujący”), będą zobowiązani ponosić ww. koszty, odpowiednio do udziału liczby członków tej organizacji zatrudnionych u Partycypującego w łącznej liczbie członków tej organizacji zatrudnionych u wszystkich pracodawców objętych działaniem tej organizacji – w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy.

Z powyższych okoliczności wynika zatem, że:

w pierwszym przypadku pracodawcy będą partycypować w kosztach osobowych tj. kosztach PPK, ZFŚS, wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne dotyczących pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej (art. 31 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych).

w drugim przypadku pracodawcy będą partycypować w kosztach rzeczowych (np. utrzymanie pomieszczeń, w tym koszty mediów) jak i osobowych, tj. w kosztach PPK, ZFŚS, wynagrodzeń i składek na ubezpieczenie społeczne związanych z zatrudnianiem osoby wykonującej pracę zarobkową zwolnionej:
- z obowiązku świadczenia pracy na okres kadencji w zarządzie międzyzakładowej organizacji związkowej (art. 31 ust. 1 ustawy o związkach zawodowych),
- od pracy zawodowej z zachowaniem prawa do wynagrodzenia (art. 31 ust. 3 ww. ustawy),
- od pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia (art. 31 ust. 4 ww. ustawy).

Odnosząc się do okoliczności sprawy oraz do powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że skoro zatem Wnioskodawca będzie podejmował konkretne działania związane z umożliwieniem działalności międzyzakładowej organizacji związkowej oraz ponosił konkretne koszty związane z jej funkcjonowaniem, które stosownie do ww. regulacji będą w części pokrywane przez pozostałych pracodawców objętych działaniem tej organizacji, to należy stwierdzić, że świadczy/będzie świadczył na rzecz pracodawców (Partycypujących) zatrudniających pracowników będących członkami związku usługę polegającą na utrzymaniu międzyzakładowej organizacji związkowej.

Tym samym uznać należy, iż ww. czynności związane z funkcjonowaniem międzyzakładowej organizacji związkowej spełniają definicję usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem można zidentyfikować beneficjentów tego świadczenia zobowiązanych, czy to na mocy zawartego z Wnioskodawcą porozumienia, czy też na mocy stosownych przepisów, do poniesienia kosztów tego świadczenia. Ww. usługi mają zatem charakter odpłatny, a na wartość wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy w przypadku drugim składają się zarówno pokrywane przez pracodawców (Partycypujących) koszty rzeczowe związane z utrzymaniem MOZ, jak i koszty osobowe pracowników oddelegowanych do pracy w związkach zawodowych, natomiast w przypadku pierwszym koszty osobowe pokrywane przez pracodawców.

Reasumując należy przyjąć, że otrzymane od pracodawców (Partycypujących) kwoty na pokrycie ww. kosztów stanowią wynagrodzenie związane z wykonaniem usług w zakresie utrzymania międzyzakładowej organizacji (oddelegowania pracownika do pełnienia funkcji członka zarządu MOZ). Tym samym niezależnie od tego, czy Wnioskodawca obciąża poszczególnych pracodawców (partycypujących) tylko w części obejmującej koszty osobowe, czy też częścią wszystkich ponoszonych kosztów, stwierdzić należy, że w każdym z tych przypadków usługa utrzymania międzyzakładowej organizacji związkowej świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz ww. pracodawców podlega/będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisu sprawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto, odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku wyroków sądów, tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądów nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin