Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4014.4.2021.3.MZ
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 grudnia 2020 r. (data wpływu – 4 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 10 i 18 marca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania przez Gminę na rzecz właścicieli budynków prawa własności kolektorów słonecznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie skutków podatkowych przekazania przez Gminę na rzecz właścicieli budynków prawa własności kolektorów słonecznych.

Z uwagi na fakt, iż z treści wniosku nie wynikało jednoznacznie, że Wnioskodawca w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych występuje we własnej, indywidualnej sprawie prawnopodatkowej uprawniającej do uznania go za stronę zainteresowaną, jak również, że od wniosku została uiszczona opłata tylko w kwocie 40 zł, pismem z 3 marca 2021 r. Znak: 0111-KDIB2-2.4014.4.2021.2.MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych. Wniosek uzupełniono 10 marca 2021 r. (data wpływu dodatkowej opłaty) oraz 18 marca 2021 r. (data uzupełnienia pozostałych braków formalnych).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Gmina) jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego, wykonuje zadania publiczne zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina wykonuje zarówno czynności opodatkowane, jak i zwolnione od podatku od towarów i usług. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami budżetowymi oraz zakładem budżetowym.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym Gmina odpowiada m.in. za zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz.

Gmina w 2015 r. rozpoczęła realizację projektu inwestycyjnego pod nazwą „…”. Projekt ten ma na celu ograniczenie emisji spalin poprzez wykorzystanie energii solarnej do podgrzewania ciepłej wody dla potrzeb gospodarstw domowych przez montaż zestawów kolektorów słonecznych w budynkach mieszkalnych będących własnością mieszkańców Gminy. Realizacja projektu polegała na zamontowaniu kolektorów słonecznych na działkach osób fizycznych – mieszkańców Gminy. Inwestycja finansowana była ze środków otrzymanych z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków własnych Gminy. Dofinansowanie było wykorzystane wyłącznie na realizację ww. projektu. W przypadku, gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania, nie realizowałaby powyższej inwestycji. udział mieszkańców w projekcie był dobrowolny.

Między Gminą a jej mieszkańcami (właścicielami nieruchomości), którzy zgłosili chęć udziału w projekcie, podpisane zostały umowy cywilnoprawne regulujące wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe związane z montażem zestawu kolektora słonecznego na nieruchomości mieszkańca w okresie trwania projektu. Instalowany przez Gminę w nieruchomości będącej własnością mieszkańca Gminy zestaw kolektora słonecznego składał się z następujących elementów: kolektorów, zasobnika, układu pompowego, układu bezpieczeństwa, układu hydraulicznego, sterowania, izolacji, stelaży do mocowania kolektorów. Zgodnie z umową sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego po zakończeniu prac instalacyjnych, pozostają własnością Wnioskodawcy przez cały czas trwania projektu, czyli minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. Po upływie tego czasu całość zestawu kolektora słonecznego przejdzie na własność mieszkańca. Forma przeniesienia prawa własności zostanie uregulowana odrębną umową. Zgodnie z umową mieszkaniec zobowiązał się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, w wysokości do 30% kosztów kwalifikowanych wynikających z wartości indywidualnego zestawu kolektora słonecznego. Mieszkaniec zobowiązał się także do pokrycia kosztów niekwalifikowanych związanych z montażem zestawu kolektora słonecznego. Udział własny mieszkaniec zobowiązany był wpłacić w terminie 14 dni od wezwania przez Wnioskodawcę. Niedokonanie wpłaty w terminie i wysokości określonej w wezwaniu było równoznaczne z rezygnacją z udziału w projekcie. Wpłaty dokonane na montaż kolektorów opodatkowane były podatkiem VAT. Towary i usługi nabywane przez Gminę w związku z realizacją opisanego projektu były wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zgodnie z umową zarówno Gmina, jak i mieszkańcy mieli możliwość odstąpienia od umowy. W przypadkach: gdy nie dojdzie do podpisania umowy o dofinansowanie projektu, nie dokonania przez mieszkańca wpłaty na rzecz Gminy w terminie i wysokości określonej w umowie, braku warunków technicznych umożliwiających montaż wszystkich elementów zestawu kolektorów słonecznych, nie wyrażenia zgody na zmianę wysokości wkładu własnego mieszkańca rozwiązania umowy użyczenia części nieruchomości – umowa ulegała rozwiązaniu. Ponadto w przypadku wcześniejszego rozwiązania umowy przez mieszkańca, był on zobowiązany do zwrotu nakładów poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup i zainstalowanie kolektora słonecznego.

Z właścicielem nieruchomości została również podpisana umowa użyczenia stanowiąca, iż właściciel oddaje Gminie do bezpłatnego używania część nieruchomości z przeznaczeniem na zainstalowanie zestawu kolektorów słonecznych, a w szczególności celem przeprowadzenia niezbędnych prac związanych z montażem zestawu kolektorów słonecznych. Po 5-letnim okresie trwałości projektu mieszkańcy, na budynkach których zostały zainstalowane kolektory słoneczne, przejmą prawo własności instalacji, bez konieczności dokonywania przez nich dodatkowych płatności na rzecz Gminy. Przejęcie własności zostanie udokumentowane protokołem odbioru podpisanym przez obie strony.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

Czy przekazanie przez Gminę po zakończeniu projektu prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków, za kwotę wniesionego wkładu własnego będzie skutkowało koniecznością zapłaty przez Gminę podatku od czynności cywilnoprawnych? Jeżeli tak, to według jakiej stawki podatkowej i jakiej podstawy opodatkowania?

Zdaniem Wnioskodawcy (sformułowanym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), przeniesienie prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków nie będzie po stronie Gminy podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, nie podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych czynności cywilnoprawne, inne niż umowa spółki i jej zmiany, w zakresie, w jakim są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Świadczenie przez Gminę usługi polegającej na montażu zestawów kolektorów słonecznych na budynkach mieszkańców, za którą to usługę Gmina pobierała określoną wpłatę, podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina w związku z ww. czynnościami występowała w charakterze podatnika tego podatku. Jednocześnie należy wskazać, że działania Gminy wykonywane po 5-letnim okresie trwałości projektu w postaci przekazania przez Gminę prawa własności kolektorów słonecznych mieszkańcom, nie stanowią odrębnej od montażu zestawów kolektorów słonecznych czynności. Zatem skoro powyższe czynności były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, nie będą podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Z uwagi na zakres niniejszej interpretacji przywołano powyżej tylko tę część uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy, która odnosi się do podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy tylko w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku od towarów i usług, zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 815 ze zm.) zawiera zamknięty katalog czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy – podatkowi temu podlegają następujące czynności cywilnoprawne:

1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
3. (uchylona),
4. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
5. umowy dożywocia,
6. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat lub dopłat,
7. (uchylona),
8. ustanowienie hipoteki,
9. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
10. umowy depozytu nieprawidłowego,
11. umowy spółki.
    
    

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

Charakterystycznym dla zakresu opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest zamknięty katalog czynności i zdarzeń, które są opodatkowane tym podatkiem – opodatkowane podatkiem od czynności cywilnoprawnych są tylko czynności enumeratywnie i wprost wskazane w przytoczonym wyżej przepisie. Oznacza to, że czynności niewymienione w ustawowym katalogu nie podlegają opodatkowaniu nawet, gdy wywołują skutki w sferze gospodarczej takie same bądź podobne do tych, które zostały w nim wyliczone.

Na podstawie art. 4 ww. ustawy – obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem art. 5, ciąży:

1. przy umowie sprzedaży – na kupującym,
   
2. przy umowie zamiany – na stronach czynności,
   
3. przy umowie darowizny – na obdarowanym,
   
4. przy umowie dożywocia – na nabywcy własności nieruchomości,
   
5. przy umowie o dział spadku lub o zniesienie współwłasności – na podmiocie nabywającym rzeczy lub prawa majątkowe ponad udział w spadku lub we współwłasności,
   
6. przy ustanowieniu odpłatnego użytkowania, w tym również nieprawidłowego oraz odpłatnej służebności – na użytkowniku lub nabywającym prawo służebności,
   
7. przy umowie pożyczki i umowie depozytu nieprawidłowego – na biorącym pożyczkę lub przechowawcy,
   
8. przy ustanowieniu hipoteki – na składającym oświadczenia woli o ustanowieniu hipoteki,
   
9. przy umowie spółki cywilnej – na wspólnikach, a przy pozostałych umowach spółki – na spółce.
   
   
   

Z sytuacji przedstawionej we wniosku oraz jego uzupełnieniu wynika, że Wnioskodawca (Gmina) w 2015 r. rozpoczął realizację projektu inwestycyjnego, która polegała na zamontowaniu kolektorów słonecznych na nieruchomościach należących do mieszkańców Gminy. Między Gminą a jej mieszkańcami (właścicielami nieruchomości), którzy zgłosili chęć udziału w projekcie, podpisane zostały umowy cywilnoprawne regulujące wzajemne zobowiązania organizacyjne i finansowe związane z montażem zestawu kolektora słonecznego na nieruchomości mieszkańca w okresie trwania projektu. Zgodnie z umową sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu kolektora słonecznego po zakończeniu prac instalacyjnych, pozostają własnością Wnioskodawcy przez cały czas trwania projektu, czyli minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. Po upływie tego czasu całość zestawu kolektora słonecznego przejdzie na własność mieszkańca. Forma przeniesienia prawa własności zostanie uregulowana odrębną umową. Zgodnie z umową mieszkaniec zobowiązał się do wniesienia wkładu własnego do przedmiotowej inwestycji, w wysokości do 30% kosztów kwalifikowanych wynikających z wartości indywidualnego zestawu kolektora słonecznego. Mieszkaniec zobowiązał się także do pokrycia kosztów niekwalifikowanych związanych z montażem zestawu kolektora słonecznego. Po 5-letnim okresie trwałości projektu mieszkańcy, na budynkach których zostały zainstalowane kolektory słoneczne, przejmą prawo własności instalacji, bez konieczności dokonywania przez nich dodatkowych płatności na rzecz Gminy. Przejęcie własności zostanie udokumentowane protokołem odbioru podpisanym przez obie strony. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi fakt czy przekazanie przez Gminę po zakończeniu projektu prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków, za kwotę wniesionego wkładu własnego będzie skutkowało koniecznością zapłaty przez Gminę podatku od czynności cywilnoprawnych. Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków nie będzie po stronie Gminy podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że ustawa o podatku od czynności cywilnoprawnych wskazuje (poza małymi wyjątkami, które tutaj nie będą mieć zastosowania), że obowiązek w podatku od czynności cywilnoprawnych ciąży na stronie otrzymującej przedmiot umowy w wyniku jej zawarcia. Natomiast w przedmiotowej sprawie prawo własności kolektorów słonecznych otrzyma nie Wnioskodawca, lecz właściciele budynków (mieszkańcy Gminy).

Biorąc zatem pod uwagę przywołane przepisy i przedstawioną we wniosku sytuację należy stwierdzić, że w związku z przekazaniem przez Wnioskodawcę po zakończeniu projektu prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków (mieszkańców Gminy), za kwotę wniesionego przez nich wkładu własnego, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych. Nawet gdyby opisane przekazanie prawa własności przybrało postać jednej z umów wymienionych w art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (np. umowy sprzedaży), to Wnioskodawca nie będzie podatnikiem tego podatku. Wnioskodawca występuje bowiem w sprawie jako zbywca. Zatem Wnioskodawca jako strona zbywająca w żadnym przypadku nie będzie zobowiązany z tytułu dokonania opisanej we wniosku czynności – przeniesienia prawa własności kolektorów słonecznych – do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. W przedmiotowej sprawie ewentualnymi podatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych będą bowiem mogli być tylko i wyłącznie nabywcy ww. prawa – mieszkańcy Gminy.

Skoro zatem Wnioskodawca z tytułu opisanej we wniosku czynności przeniesienia prawa własności kolektorów słonecznych nie będzie podatnikiem podatku od czynności cywilnoprawnych i nie będzie ciążył na nim obowiązek podatkowy w tym podatku, to bezzasadna staje się analiza czy ww. czynność będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na mocy przywołanego przez Wnioskodawcę art. 2 pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Dla ustalenia obowiązku podatkowego Wnioskodawcy nie ma to bowiem znaczenia. Istotnym jest fakt, że na Wnioskodawcy z tytułu przekazania przez niego prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków (mieszkańców Gminy) nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ to nie on będzie ewentualnym podatnikiem tego podatku.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przeniesienie prawa własności kolektorów słonecznych na rzecz właścicieli budynków nie będzie po stronie Gminy podlegało opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych, należało uznać za prawidłowe, aczkolwiek z innych względów niż te, na które wskazał we własnym stanowisku Wnioskodawca.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Przedmiotowa interpretacja – zgodnie ze złożonym wnioskiem została wydana wyłącznie dla Wnioskodawcy. Stosownie bowiem do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem tylko Wnioskodawca może czerpać z wydanej interpretacji ochronę prawną.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.