2021.04.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.76.2021.1.DP
z 15 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2021 r. (data wpływu do Organu 19 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu zapłaty odsetek od przejętych długów pożyczkowych jako koszty uzyskania przychodów inne niż z zysków kapitałowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zakwalifikowania wydatków ponoszonych przez Wnioskodawcę z tytułu zapłaty odsetek od przejętych długów pożyczkowych jako koszty uzyskania przychodów inne niż z zysków kapitałowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką działającą w grupie kapitałowej specjalizującej się w budowie i wynajmie nowoczesnych powierzchni magazynowych.

W ramach grupy Spółka zrealizowała projekt parku handlowego w XYZ. Obecnie jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy, posiadającym 100% jej udziałów, jest spółka M. sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka M.”).

W ramach realizacji uprawnień właścicielskich do zrealizowanego projektu parku handlowego w XYZ Spółka prowadzi działalność gospodarczą w szczególności w zakresie wynajmu znajdujących się w tej nieruchomości pomieszczeń. W ramach prowadzonej działalności Spółka skupia się również na podejmowaniu działań marketingowych mających na celu zwiększenie atrakcyjności obiektu oraz ponosi koszty eksploatacyjne związane z utrzymaniem obiektu. Osiągane przez Wnioskodawcę przychody podatkowe generowane są w szczególności z tytułu zapłaty czynszów najmu od najemców pomieszczeń.

W latach 2012-2020 pomiędzy wspólnikami Spółki M. (dalej jako: „Pożyczkodawcy”) a Spółką M. doszło do zawarcia szeregu umów pożyczek. Pożyczki na rzecz Spółki M. udzielane były przez Pożyczkodawców w celu:

zakupu udziałów w kapitale Wnioskodawcy,
prowadzenia działań przygotowawczych do planowanej inwestycji budowy parku handlowego w XYZ, która pierwotnie miała zostać wykonana przez Spółkę M.,
w innych celach, które nie zostały określone wprost w umowach pożyczek.

W roku 2013 w związku z przyjętą w ramach grupy strategią biznesową, została podjęta decyzja, że inwestycja w zakresie budowy parku handlowego w XYZ zostanie wykonana przez Wnioskodawcę. W związku z tym, w celu przeprowadzenia inwestycji, Spółka M. udzieliła na rzecz Spółki szeregu pożyczek.

Obecnie planowane jest, że Wnioskodawca przejmie zobowiązania Spółki M. z tytułu pożyczek udzielonych jej przez Pożyczkodawców. Przejęcie zobowiązań (długów) zostanie dokonane na podstawie odpowiednich umów zgodnie z przepisem art. 519 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r„ poz. 1740, dalej jako: „Kodeks cywilny”).

Na skutek zawarcia umów przejęcia długów, Wnioskodawca w wyniku wstąpienia w miejsce Spółki M., zwolni Spółkę M. z zobowiązań wynikających z zawartych umów pożyczek, natomiast podmiotem zobowiązanym do spłaty zadłużenia stanie się Wnioskodawca jako przejemca długu. Przejęcie zobowiązań nastąpi w wysokości salda zobowiązań obejmującego kwoty główne pożyczek i odsetki, jakie są lub będą należne Pożyczkodawcom do końca obowiązywania zawartych umów pożyczek. Wskutek zawarcia umów dotyczących przejęcia długów nie dojdzie zatem do przekształcenia umów pożyczek w inne stosunki obligacyjne, które miałyby łączyć Wnioskodawcę z Pożyczkodawcami.

Z tytułu przejęcia przez Wnioskodawcę długów ciążących na Spółce M. z tytułu spłaty pożyczek wobec Pożyczkodawców, Spółka M. wypłaci na rzecz Wnioskodawcy:

prowizję (wysokość prowizji może odpowiadać odpowiedniemu procentowi wartości przejmowanych zobowiązań pożyczkowych),
wynagrodzenie obejmujące kwotę główną kapitału pożyczek,
wynagrodzenie obejmujące część odsetkową pożyczek.

Wynagrodzenie otrzymane od Spółki M. Spółka zamierza wykorzystać w celu prowadzenia swojej bieżącej działalności gospodarczej związanej z funkcjonowaniem parku handlowego w XYZ, w szczególności w celu realizacji działań, które mają w zamiarze Spółki doprowadzić do zwiększenia jej atrakcyjności, co w perspektywie poprawi obroty handlowe najemców oraz zwiększy zainteresowanie klientów tym obiektem.

Osiągane przez Wnioskodawcę przychody podatkowe generowane są w szczególności z tytułu otrzymywania czynszów najmu od najemców pomieszczeń znajdujących się w parku handlowym. Przychody uzyskiwane przez Spółkę z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej związanej z funkcjonowaniem parku handlowego w XYZ nie są przychodami z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT, a zatem Spółka rozpoznaje je jako przychody inne niż z zysków kapitałowych.

W związku z tym, że Wnioskodawca przejmie zobowiązania Spółki M. z tytułu pożyczek, będzie on zobowiązany do spłaty pożyczek na warunkach określonych w umowach (zapłata kwot głównych pożyczek oraz odsetek).

Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że Pożyczkodawcy planują sprzedaż udziałów Spółki M. na rzecz osób trzecich. W związku z tym planowane jest także dokonanie przelewu wierzytelności wynikających z pożyczek udzielonych na rzecz Spółki M. W związku z tym, w dalszej części wniosku Pożyczkodawcami będą również nazywani nabywcy udziałów Spółki M., którzy po dokonaniu przelewu wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych na rzecz Spółki M., staną się z tego tytułu wierzycielami Spółki M.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien przypisać koszty uzyskania przychodów, które powstaną w wyniku spłaty odsetek z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych ciążących na Spółce M. wobec Pożyczkodawców do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty uzyskania przychodów, które powstaną po stronie Wnioskodawcy w wyniku spłaty odsetek z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych ciążących na Spółce M. wobec Pożyczkodawców Wnioskodawca powinien przypisać do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych.

Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Zgodnie z poglądem utrwalonym w orzecznictwie sądów administracyjnych (np.: wyrok NSA z 10 września 2019 r., sygn. II FSK 839/18, wyrok NSA z dnia 12 maja 2016 r., sygn. II FSK 837/14), możliwość zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. został pokryty z zasobów majątkowych podatnika, a nie innego podmiotu;
wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. jego wartość nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;
wydatek został właściwie udokumentowany;
wydatek nie znajduje się w grupie wydatków wskazanych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 11 Ustawy CIT za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

W zakresie wydatków ponoszonych z tytułu odsetek, oprócz warunków wskazanych w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, w celu zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, konieczne jest także dokonanie ich zapłaty. Z konstrukcji przepisu art. 16 ust. 1 pkt 11 Ustawy CIT wynika bowiem, że odsetki naliczane od zobowiązań pożyczkowych rozliczane są metodą kasową, czyli stają się kosztem podatkowym dopiero z chwilą ich zapłaty. Analogicznie po stronie przychodów pożyczkodawcy, które są lustrzanym odbiciem kosztów ponoszonych z tytułu spłaty odsetek przez pożyczkobiorcę, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT, odsetki stają się przychodem dopiero z chwilą zapłaty.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca wskazuje, że instytucja przejęcia długu została opisana w art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Zgodnie ze stanowiskiem przyjmowanym w doktrynie, zmiana dłużnika w oparciu o umowę przejęcia długu „nie wpływa na treść stosunku obligacyjnego, łączącego wierzyciela i dawnego dłużnika. Nie umarza przejmowanego zobowiązania i nie tworzy na jego miejsce nowego” (por. art. 519 KC T. II red. Pietrzykowski 2021, wyd. 10/Mojak). Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 19 listopada 2004 r., sygn. akt II CK 129/04 stwierdził, że model sukcesyjnego (translatywnego) przejęcia długu tym różni się od modelu nowacyjnej zmiany dłużnika, że w pierwszym z nich zmiana dłużnika nie narusza tożsamości dotychczasowego zobowiązania.

Zatem przejęcie długu charakteryzuje się tym, że:

przejemca długu nabywa dług jako własną powinność,
zwalnia z długu dotychczasowego dłużnika,
przejmowane zobowiązanie zachowuje tożsamość.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przejęcie przez niego długu Spółki M. wobec Pożyczkodawców, ma skutek równoznaczny z otrzymaniem przez Wnioskodawcę pożyczek. Przejmujący dług staje się bowiem zobowiązanym do zwrotu pożyczki, którą musi ostatecznie zwrócić wierzycielowi długu przejmowanego (pożyczkodawcy), zatem spłata przejętych przez Wnioskodawcę zobowiązań pożyczkowych na rzecz Pożyczkodawców jest spłatą własnych zobowiązań Spółki. Celem spłaty pożyczek przez Wnioskodawcę nie jest bowiem wyłącznie wykonanie stosunku zobowiązaniowego wynikającego z przejęcia długu, tylko wykonanie świadczenia własnego Spółki wynikającego z zaciągnięcia pożyczek.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzeczeniach sądów administracyjnych odnoszących się do ustalenia skutków podatkowych przejęcia długu, w których akcentuje się, że skoro przejmujący obciążenie powinien spłacić zarówno kwotę główną, jak i odsetki na takich samych zasadach jak podmiot, który pierwotnie zobowiązanie zaciągnął, to powinny przysługiwać mu tożsame uprawnienia na gruncie podatkowym, ponieważ nie zmienił się charakter zdarzeń rodzących skutki podatkowe: „Logika transakcji przejęcia długu z umowy kredytowej nakazuje zatem uznać, że skoro przejmujący obciążenie z tego tytułu powinien spłacić zarówno kwotę główną, jak i odsetki na takich samych zasadach jak podmiot, który pierwotnie zobowiązanie zaciągnął, to powinny przysługiwać mu tożsame uprawnienia na gruncie podatkowym, ponieważ nie zmienił się charakter zdarzeń rodzących skutki podatkowe. Konstatacja ta odnosi się również do umowy pożyczki” (tak w wyroku NSA z dnia 19 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 43/16, a także analogicznie w wyrokach NSA z dnia 19 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 2095/16, z dnia 16 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3584/15, z dnia 3 lutego 2015 r., sygn. II FSK 113/13 oraz wyrok WSA w Poznaniu z dnia 21 marca 2019 r. sygn. akt ISA/Po 964/18).

W związku z tym, od strony ekonomicznej skutki przejęcia długu pożyczkowego są takie same jak skutki zaciągnięcia kredytu przez przejemcę długu. Jak zostało również wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, wskutek przejęcia długu nie dochodzi do przekształcenia umowy kredytowej w inny stosunek obligacyjny, łączący przejmującego z wierzycielem. Przyjmując w związku z tym stanowiska sądów, zgodnie z którymi z tytułu przejęcia długu nie zmienia się charakter stosunku prawnego i zachowana zostaje tożsamość stosunku zobowiązaniowego istniejącego pomiędzy pierwotnym dłużnikiem a wierzycielem, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka jako przejemca długu powinna mieć analogiczne uprawnienia w zakresie możliwości zaliczenia ponoszonych wydatków z tytułu spłaty przejętych zobowiązań pożyczkowych, jakie miał pierwotny dłużnik (Spółka M.). W analogicznej bowiem sytuacji, gdyby to Wnioskodawca od początku był pożyczkobiorcą przejętej pożyczki, miałby prawo do rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu samej spłaty odsetek.

Przechodząc do kwestii przypisania kosztów uzyskania przychodów z tytułu spłaty odsetek płatnych od przejętych zobowiązań pożyczkowych do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych, Wnioskodawca wskazuje, że począwszy od 1 stycznia 2018 r. w regulacjach Ustawy CIT wyodrębnione zostały dwa źródła przychodów, tj.:

przychody z zysków kapitałowych wskazane w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT,
przychody inne niż z zysków kapitałowych.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 Ustawy CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Natomiast na podstawie art. 7 ust. 2 Ustawy CIT dochodem ze źródła przychodów, co do zasady, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawodawca nie wskazał wprost, jakie pozycje kosztów należy uznać za poniesione w związku z uzyskaniem przychodów z zysków kapitałowych, a jakie z uzyskaniem przychodów innych niż z zysków kapitałowych. Mając na uwadze przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT (opisane powyżej), kwalifikacja ponoszonych wydatków do danego źródła dochodów zależy od tego, czy wydatki pozostają w bezpośrednim lub pośrednim związku z przychodami wymienionymi w art. 7b Ustawy CIT, czy też innymi przychodami. W celu zatem przypisania danych kosztów uzyskania przychodów do dochodów z zysków kapitałowych albo do dochodów innych niż z zysków kapitałowych, konieczne jest ustalenie, do jakiego źródła przychodów zaliczają się związane z nimi przychody.

Przychody z zysków kapitałowych zostały wymienione w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT. Są to:

1.przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
- przychody spółki dzielonej;

2.przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3.inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4.przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5.przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6.przychody:

z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Organy podatkowe w interpretacjach oraz sądy administracyjne w wyrokach przyjmują, że katalog przychodów z zysków kapitałowych z art. 7b ust. 1 Ustawy CIT jest katalogiem zamkniętym (tak przykładowo: WSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 marca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 1629/19 oraz DKIS w interpretacji indywidualnej z dnia 31 października 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.334.2019.5.AG), w związku z tym wyłącznie przychody wymienione wprost w tym przepisie mogą być uznane za przychody z zysków kapitałowych. W związku z tym, kosztami uzyskania przychodów z zysków kapitałowych są wyłącznie takie koszty, które są związane ze wskazanymi w ww. katalogu przychodami.

Analizując przesłankę związku ponoszonych wydatków z osiągniętymi przychodami lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, Wnioskodawca wskazuje, że poniesione koszty w postaci odsetek płatnych z tytułu spłaty przejętych zobowiązań pożyczkowych nie będą związane z przychodami, które należałoby zaliczyć do przychodów z zysków kapitałowych. Jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, z tytułu przejęcia długów pożyczkowych Spółki M., Spółka otrzyma następujące wynagrodzenie:

prowizja (wysokość prowizji może odpowiadać odpowiedniemu procentowi wartości przejmowanych zobowiązań pożyczkowych),
wynagrodzenie obejmujące kwotę główną kapitału pożyczek,
wynagrodzenie obejmujące część odsetkową pożyczek.

Z tytułu otrzymania ww. wynagrodzenia Wnioskodawca rozpozna przychód podatkowy w zakresie prowizji, której wysokość będzie odpowiadać odpowiedniemu procentowi wartości przejmowanych zobowiązań pożyczkowych. Zdaniem Spółki, wynagrodzenie to nie może zostać uznane za przychód z zysków kapitałowych, ponieważ nie zostało wymienione wprost w zamkniętym katalogu przychodów z zysków kapitałowych w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT. Jednocześnie, jak Wnioskodawca wskazał w opisie zdarzenia przyszłego, związane z ponoszonymi przez Spółkę wydatkami na spłatę przejętych zobowiązań pożyczkowych przychody uzyskiwane z prowadzonej działalności gospodarczej związanej z funkcjonowaniem parku handlowego w XYZ nie są przychodami z zysków kapitałowych, o których mowa w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT, a zatem Spółka rozpoznaje je jako przychody inne niż z zysków kapitałowych.

Zatem koszty w postaci odsetek, które będą uiszczane przez Wnioskodawcę nie będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z zysków kapitałowych.

Analizując natomiast przesłankę związku ponoszonych wydatków z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, w ocenie Spółki, kwalifikacja podatkowa poniesionego wydatku powinna podlegać ocenie na moment jego ponoszenia, zatem powinna być analizowana z perspektywy Spółki w momencie spłaty odsetek. Jak Wnioskodawca wskazał, wynagrodzenie, które otrzyma od pierwotnego dłużnika (Spółki M.) z tytułu przejęcia długu, należy traktować równoznacznie z otrzymaniem przez Wnioskodawcę pożyczki. Natomiast zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza wykorzystać otrzymane od Spółki M. środki z tytułu przejęcia długu do wykonywania swojej bieżącej działalności gospodarczej związanej z funkcjonowaniem parku handlowego w XYZ, w szczególności w celu realizacji działań, które mają w zamiarze Spółki doprowadzić do zwiększenia jego atrakcyjności, co w perspektywie poprawi obroty handlowe najemców oraz zwiększy zainteresowanie klientów tym obiektem. Przychody z tytułu tej działalności nie zostały wymienione w katalogu przychodów z zysków kapitałowych w art. 7b ust. 1 Ustawy CIT. W związku z tym, że pozyskane środki finansowe będą służyć finansowaniu bieżącej działalności gospodarczej Spółki (a nie działalności wymienionych w katalogu przychodów z zysków kapitałowych z art. 7b ust. 1 Ustawy CIT), odsetki od przejętych zobowiązań pożyczkowych powinny również zostać przypisane do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych.

W powyższym zakresie Wnioskodawca zwraca uwagę na stanowisko wyrażone w wyroku NSA z dnia 8 marca 2016 r., sygn. akt II FSK. 3914/13, w którym Sąd podkreślił, że przy dokonaniu analizy możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodu wydatków na spłatę odsetek od przejętych zobowiązań pożyczkowych przez przejemcę długu, konieczna jest ich ocena w świetle art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, a więc w kategoriach określonego w tym przepisie celu ich poniesienia i związku z działalnością gospodarczą przejemcy:

„Sąd pierwszej instancji słusznie zauważył, że w sprawie nie chodziło tylko o przejęcie długu, ale o wstąpienie w całość stosunku zobowiązaniowego. Podkreślił przy tym, iż umknęło uwadze Ministrowi Finansów, że Spółka nie tylko przejęła dług, ale i otrzymała kapitał, który jak wskazano we wniosku, będzie wykorzystywany na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Przejęcie pożyczki nie oznacza więc zmiany charakteru dotychczasowego stosunku prawnego, którego istotą pozo staje korzystanie z cudzego kapitału w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek. Natomiast przy ewentualnej kwalifikacji wydatków w postaci odsetek do kosztów uzyskania przychodów odrębną kwestią pozostaje ich ocena w świetle art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., a więc w kategoriach określonego w tym przepisie celu ich poniesienia”,

„brak jest przekonywującego wyjaśnienia, z jakich powodów Minister Finansów uważa, że z punktu widzenia skutków podatkowych, w przypadku przejęcia pożyczki, a więc, co do istoty, wejścia w pozycję prawną dotychczasowego pożyczkobiorcy, co również oznacza uzyskanie kapitału w zamian za zobowiązanie do jego spłaty wraz z wynagrodzeniem za jego korzystanie w postaci odsetek, nie jest (...) nawet bez badania związku przyczynowego pomiędzy wydatkiem a przychodami, możliwe zaliczanie tychże spłacanych odsetek do kosztów uzyskania przychodów”,

„Minister Finansów nie odnosząc się do pozostałego podanego przez Spółkę sposobu wydatkowania pożyczki (inwestycje, koszty bieżące, zakup materiałów biurowych, itp.), tak samo zakwalifikował je do wydatków niezwiązanych z przychodami, skoro odsetki od pożyczki przeznaczonej na te pozostałe wydatki potraktował jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów”.

W konsekwencji Sąd uznał, że: „Należy zatem badać, na jakie cele (czy odpowiadają one celom wskazanym w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.) został przeznaczony uzyskany z zewnątrz kapitał i w zależności od wyników tego badania, kwalifikować, bądź nie, spłacane odsetki za korzystanie z tego kapitału, do kosztów uzyskania przychodów”.

Wnioskodawca wskazuje także, że organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych przyjmują, że odsetki płatne z tytułu zaciągnięcia pożyczek, które są przeznaczone przez pożyczkobiorcę na sfinansowanie działalności gospodarczej, powinny zostać uznane za koszty uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych. Stanowisko takie zostało zaprezentowane m.in. przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 20 września 2018 r., znak 0114-KDIP2-2.4010.271.2018.1.SO:

„W związku z faktem, że środki pozyskane w wyniku wyemitowania obligacji, jak też zaciągnięcia pożyczek, będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane na sfinansowanie podstawowej działalności gospodarczej, a zaciągnięte pożyczki nie są pożyczkami partycypacyjnymi, płacone przez Wnioskodawcę odsetki nie będą stanowiły kosztów związanych z przychodami z zysków kapitałowych. Zatem stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym odsetki od zaciągniętych przez nią pożyczek oraz wyemitowanych obligacji powinny stanowić koszty uzyskania przychodów w źródle przychodów z tzw. działalności operacyjnej, należy uznać za prawidłowe”.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że w jego ocenie możliwość zaliczenia ponoszonych wydatków z tytułu spłaty odsetek do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych związana jest także z powstaniem przychodu z tytułu ich otrzymania po stronie Pożyczkodawców. Jak już wcześniej Wnioskodawca wskazywał, lustrzanym odbiciem kosztów ponoszonych z tytułu spłaty odsetek przez pożyczkobiorcę są przychody rozpoznawane przez pożyczkodawcę z chwilą otrzymania odsetek z tytułu udzielonej pożyczki (zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT).

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki, które Spółka będzie ponosić na spłatę odsetek z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych ciążących na Spółce M. wobec Pożyczkodawców powinny zostać rozpoznane przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych.

W związku z przedstawionym zdarzeniem przyszłym, a także powyższym uzasadnieniem, Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie, że zaprezentowane przez niego stanowisko jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że przedmiotem niniejszej interpretacji – zgodnie z treścią sformułowanego pytania wyznaczającego jej zakres – jest wyłącznie kwestia możliwości przypisania spłaconych odsetek z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych ciążących na Spółce M. wobec Pożyczkodawców do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych. Nie jest przedmiotem oceny stanowiska Wnioskodawcy zagadnienie odnoszące się do innych konsekwencji podatkowych związanych z przejęciem zobowiązań pożyczkowych m.in. to, w jakiej wartości należy rozpoznać przychód podatkowy i jakie wydatki mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z tego tytułu.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką działającą w grupie kapitałowej. W ramach grupy Spółka zrealizowała projekt parku handlowego w XYZ. Obecnie jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy, posiadającym 100% jej udziałów, jest spółka M. sp. z o.o. W ramach realizacji uprawnień właścicielskich do zrealizowanego projektu parku handlowego w XYZ Spółka prowadzi działalność gospodarczą w szczególności w zakresie wynajmu znajdujących się w tej nieruchomości pomieszczeń. W ramach prowadzonej działalności Spółka skupia się również na podejmowaniu działań marketingowych mających na celu zwiększenie atrakcyjności obiektu oraz ponosi koszty eksploatacyjne związane z utrzymaniem obiektu. W latach 2012-2020 pomiędzy wspólnikami Spółki M. a Spółką M. doszło do zawarcia szeregu umów pożyczek. Pożyczki na rzecz Spółki M. udzielane były przez Pożyczkodawców w celu:

zakupu udziałów w kapitale Wnioskodawcy,
prowadzenia działań przygotowawczych do planowanej inwestycji budowy parku handlowego w XYZ, która pierwotnie miała zostać wykonana przez Spółkę M.,
w innych celach, które nie zostały określone wprost w umowach pożyczek.

Obecnie planowane jest, że Wnioskodawca przejmie zobowiązania Spółki M. z tytułu pożyczek udzielonych jej przez Pożyczkodawców na podstawie odpowiednich umów zgodnie z przepisem art. 519 i nast. ustawy Kodeks cywilny.

Z tytułu przejęcia przez Wnioskodawcę długów ciążących na Spółce M. z tytułu spłaty pożyczek wobec Pożyczkodawców, Spółka M. wypłaci na rzecz Wnioskodawcy:

prowizję (wysokość prowizji może odpowiadać odpowiedniemu procentowi wartości przejmowanych zobowiązań pożyczkowych),
wynagrodzenie obejmujące kwotę główną kapitału pożyczek,
wynagrodzenie obejmujące część odsetkową pożyczek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca powinien przypisać koszty uzyskania przychodów, które powstaną w wyniku spłaty odsetek z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych ciążących na Spółce M. wobec Pożyczkodawców do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych.

Odnosząc się do tak przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, należy w pierwszej kolejności wskazać, że instytucja przejęcia długu została uregulowana w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r.

Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.).

Zgodnie z art. 519 § 1 Kodeksu Cywilnego, osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu). Przejęcie długu może nastąpić:

przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna (art. 519 § 2 Kodeksu Cywilnego).

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów w określają przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Należy wskazać w tym miejscu na art. 16 ust. 1 pkt 11 updop zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wydzielając odrębne źródło przychodów z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b ust. 1 updop i ma charakter zamknięty.

W myśl art. 7b ust. 1 updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się:

1.przychody z udziału w zyskach osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 1 pkt 4b, stanowiące przychody faktycznie uzyskane z tego udziału, w tym:

dywidendy, nadwyżki bilansowe w spółdzielniach oraz otrzymane przez uczestników funduszy inwestycyjnych lub instytucji wspólnego inwestowania dochody tego funduszu lub tej instytucji, w przypadku gdy statut przewiduje wypłacanie tych dochodów bez odkupywania jednostek uczestnictwa albo wykupywania certyfikatów inwestycyjnych,
przychody z umorzenia udziału (akcji) lub ze zmniejszenia ich wartości,
przychody z wystąpienia wspólnika ze spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
przychody ze zmniejszenia udziału kapitałowego wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, które następuje w inny sposób niż określony w lit. b,
wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3,
równowartość zysku osoby prawnej oraz spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przeznaczonego na podwyższenie jej kapitału zakładowego, równowartość nadwyżki bilansowej spółdzielni przeznaczonej na podwyższenie funduszu udziałowego oraz równowartość kwot przekazanych na ten kapitał (fundusz) z innych kapitałów (funduszy) takiej osoby prawnej lub spółki,
dopłaty otrzymane w przypadku połączenia lub podziału spółek przez wspólników spółki przejmowanej, spółek łączonych lub dzielonych,
przychody wspólnika spółki dzielonej, jeżeli majątek przejmowany na skutek podziału, a przy podziale przez wydzielenie - majątek przejmowany na skutek podziału lub majątek pozostający w spółce, nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa,
zapłata, o której mowa w art. 12 ust. 4d,
wartość niepodzielonych zysków w spółce oraz wartość zysku przekazanego na inne kapitały niż kapitał zakładowy w spółce przekształcanej - w przypadku przekształcenia spółki w spółkę niebędącą osobą prawną, z tym że przychód określa się na dzień przekształcenia,
odsetki od udziału kapitałowego, wypłacane na rzecz wspólnika przez spółkę, o której mowa w art. 1 ust. 3,
odsetki od pożyczki udzielonej osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, jeżeli wypłata odsetek od takiej pożyczki lub ich wysokość uzależnione są od osiągnięcia zysku przez tę osobę prawną lub spółkę lub od wysokości tego zysku (pożyczka partycypacyjna),
przychody uzyskane w następstwie przekształceń, łączenia lub podziałów podmiotów, w tym:
- przychody osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, przejmującej w następstwie łączenia lub podziału majątek lub część majątku innej osoby prawnej lub spółki,
- przychody wspólnika spółki łączonej lub dzielonej,
- przychody spółki dzielonej;

2.przychody z tytułu wniesienia do osoby prawnej lub spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, wkładu niepieniężnego;

3.inne, niż określone w pkt 1 i 2, przychody z udziału (akcji) w osobie prawnej lub spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3, w tym:

przychody ze zbycia udziału (akcji), w tym ze zbycia dokonanego celem ich umorzenia,
przychody uzyskane w wyniku wymiany udziałów;

4.przychody ze zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;

5.przychody ze zbycia wierzytelności uprzednio nabytych przez podatnika oraz wierzytelności wynikających z przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych;

6.przychody:

z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych oraz praw wytworzonych przez podatnika,
z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c,
z wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna lub z regulowania innych zobowiązań walutą wirtualną.

Przychodom ze źródła zyski kapitałowe muszą być przyporządkowane koszty uzyskania przychodów z tego źródła.

Odnosząc się zatem do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, iż przejęcie zobowiązań pożyczkowych przez Wnioskodawcę rodzi po jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Transakcja ta nie jest jednak tożsama z otrzymaniem pożyczki (kredytu) przez Wnioskodawcę. Nie ma zatem racji Wnioskodawca twierdząc, że przejęcie przez niego długu Spółki M. wobec Pożyczkodawców, ma skutek równoznaczny z otrzymaniem przez Wnioskodawcę pożyczek. Spółka będzie mogła władać uzyskanymi pieniędzmi jako ich właściciel, ale otrzymane w ten sposób pieniądze nie będą stanowiły pożyczki/kredytu otrzymanego pod tytułem zwrotnym, lecz wynagrodzenie z tytułu przeprowadzonej transakcji przejęcia długu. Mimo powyższego, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych nie stanowi przychodu z zysków kapitałowych o których mowa w art. 7b ust. 1 updop, gdyż nie został wymieniony w tym przepisie stanowiącym katalog zamknięty przychodów zaliczanych do zysków kapitałowych.

Jednocześnie – z tytułu przejęcia długu Wnioskodawca będzie zobowiązany do spłaty przejętych zobowiązań. Nie ulega wątpliwości, że wydatki, które Wnioskodawca będzie ponosić na spłatę przejętego długu, m.in. w postaci odsetek, będą bezpośrednio związane z należnym mu przychodem podatkowym. Wnioskodawca nie będzie bowiem spłacać odsetek od pożyczki otrzymanej na finansowanie swojej działalności operacyjnej, tylko odsetki od przejętych pożyczek, uprzednio zaciągniętych przez inny podmiot. W związku z wykazaniem przychodu podatkowego z tytułu przejęcia zobowiązań Spółki M., Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 updop, spłacone odsetki z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych. Jak już wskazano, przychód Wnioskodawcy z tytułu przejętych zobowiązań pożyczkowych nie stanowi przychodu z zysków kapitałowych, a więc koszty w postaci odsetek, które będą uiszczane przez Wnioskodawcę nie będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z zysków kapitałowych. Oznacza to, że odsetki od przejętych zobowiązań pożyczkowych powinny zostać przypisane do kosztów uzyskania przychodów innych niż z zysków kapitałowych. W tym zakresie, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub zdarzeniem przyszłym podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin