Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.640.2020.1.NF
z 1 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 grudnia 2020 r. (data wpływu 23 grudnia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia na fakturze świadczonych usług kodem GTU_12 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczenia na fakturze świadczonych usług kodem GTU_12.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej zwana również jako: Uczelnia, A) działającą na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, dalej: PSZWiN). Podstawowe zadania Uczelni zostały określone w art. 11 ust. 1 PSZWiN. Należy do nich m.in. prowadzenie kształcenia na studiach, na studiach podyplomowych lub innych form kształcenia, prowadzenie kształcenia doktorantów oraz kształcenia i promowanie kadr Uczelni (art. 11 ust. 1 pkt 1, 2, 4, 5 PSZWiN). Zgodnie z art. 63 ust. 1 PSZWiN studia w Uczelni prowadzone są w formie studiów stacjonarnych oraz studiów niestacjonarnych, na poziomie studiów pierwszego stopnia, studiów drugiego stopnia oraz jednolitych studiów magisterskich (art. 64 ust. 1 PSZWiN).

W art. 79 ust. 1 PSZWiN, zdefiniowano i ujęto enumeratywny katalog tzw. usług edukacyjnych, za które możliwe jest pobieranie opłat przez Uczelnię od studentów, tj. za usługi edukacyjne związane z:

1. kształceniem na studiach;
2. powtarzaniem określonych zajęć na studiach z powodu niezadowalających wyników w nauce;
3. kształceniem na studiach w języku obcym;
4. prowadzeniem zajęć nieobjętych programem studiów;
5. kształceniem cudzoziemców na studiach w języku polskim.
   
   

Z kolei w art. 79 ust. 2 PSZWiN, zdefiniowano i wskazano na (zamknięty) katalog tzw. usług powiązanych z prowadzonym w Uczelni kształceniem, niestanowiące usług edukacyjnych, za które możliwe jest pobieranie dodatkowych opłat pobieranych od studentów. Są to opłaty za:

1. przeprowadzenie rekrutacji;
2. przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
3. wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
4. wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu suplementu do dyplomu w języku obcym;
5. wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
6. korzystanie z domów studenckich i stołówek studenckich.
   
   

Co więcej, z art. 80 PSZWiN wynika, iż w Uczelni wysokość opłat za usługi edukacyjne nie może przekraczać kosztów niezbędnych do utworzenia i prowadzenia studiów oraz przygotowania i wdrażania strategii Uczelni, jak również, że Uczelnia przed rozpoczęciem rekrutacji ustala opłaty pobierane od studentów oraz ich wysokość.

W oparciu o przepisy PSZWiN oraz Statutu A. do Rektora A. należy prowadzenie gospodarki finansowej Uczelni, w tym ustalanie wysokości opłat za świadczone przez Uczelnię usługi.

Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, zwana dalej: ustawa o VAT) i wystawia z tytułu świadczonych usług faktury.

Rozporządzeniem Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15 października 2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (zwane dalej: Rozporządzeniem), od dnia 1 października 2020 r. wprowadzono obowiązek stosowania przez podatników dodatkowych oznaczeń w ewidencji w zakresie dostaw i świadczenia usług. Na podstawie § 10 ust. 3 Rozporządzenia w ewidencji wprowadzono następujące oznaczenia dotyczące dostaw i świadczenia usług tzw. symbole/kody GTU 01-13:

1. dostawy:
   1. napojów alkoholowych – alkoholu etylowego, piwa, wina, napojów fermentowanych i wyrobów pośrednich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym – oznaczenie „01”, GTU_01;
   2. towarów, o których mowa w art. 103 ust. 5aa ustawy o VAT (m.in. paliw i olejów napędowych) – oznaczenie „02”, GTU_02;
   3. oleju opałowego w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym oraz olejów smarowych, pozostałych olejów o kodach CN od 2710 19 71 do 2710 19 99, z wyłączeniem wyrobów o kodzie CN 2710 19 85 (oleje białe, parafina ciekła) oraz smarów plastycznych zaliczanych do kodu CN 2710 19 99, olejów smarowych o kodzie CN 2710 20 90, preparatów smarowych objętych pozycją CN 3403, z wyłączeniem smarów plastycznych objętych tą pozycją – oznaczenie „03”, GTU_03 ;
   4. wyrobów tytoniowych, suszu tytoniowego, płynu do papierosów elektronicznych i wyrobów nowatorskich, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym – oznaczenie „04”, GTU_04;
   5. odpadów – wyłącznie określonych w poz. 79-91 załącznika nr 15 do ustawy – oznaczenie „05”, GTU_05;
   6. urządzeń elektronicznych oraz części i materiałów do nich, wyłącznie określonych w poz. 7-9, 59-63, 65, 66, 69 i 94-96 załącznika nr 15 do ustawy – oznaczenie „06”, GTU_06;
   7. pojazdów oraz części samochodowych o kodach wyłącznie CN 8701-8708 oraz CN 8708 10 – oznaczenie „07”, GTU_07;
   8. metali szlachetnych oraz nieszlachetnych – wyłącznie określonych w poz. 1-3 załącznika nr 12 do ustawy oraz w poz. 12-25, 33-40, 45, 46, 56 i 78 załącznika nr 15 do ustawy – oznaczenie „08”, GTU_08;
   9. leków oraz wyrobów medycznych – produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, objętych obowiązkiem zgłoszenia, o którym mowa w art. 37av ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. – Prawo farmaceutyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 499, z późn. zm.) – oznaczenie „09”, GTU_09;
   10. budynków, budowli i gruntów – oznaczenie „10”, GTU_10;
2. świadczenia usług:
   1. w zakresie przenoszenia uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, o których mowa w ustawie z dnia 12 czerwca 2015 r. o systemie handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1201 i 2538 oraz z 2019 r., poz. 730, 1501 i 1532) – oznaczenie „11”, GTU_11;
   2. o charakterze niematerialnym – wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych – oznaczenie „12”, GTU_12;
   3. transportowych i gospodarki magazynowej – Sekcja H PKWiU 2015 symbol ex 49.4, ex 52.1 – oznaczenie „13”, GTU_13.
   
   

W oparciu o powyższe, Uczelnia od dnia 1 października 2020 r. zobligowana jest składać nowy plik JPK_VAT (JPK_V7) i wystawione faktury w ramach świadczonych usług oznaczać ww. symbolami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W tak przedstawionym stanie faktycznym A. ma wątpliwości czy wystawione faktury z tytułu pobranych opłat za świadczone usługi powiązane z prowadzonym w uczelni kształceniem, niestanowiące jednak usług edukacyjnych w rozumieniu PSZWiN, w szczególności wystawione faktury z tytułu:

• opłat za przeprowadzenie rekrutacji;
• opłat za przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
• opłat za wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
• opłat za wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu suplementu do dyplomu w języku obcym;
• opłat za wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
• opłat z tytułu udzielenia urlopu dziekańskiego;
• opłat z tytułu poniesienia kosztów ubezpieczenia studentów, w szczególności od kosztów leczenia poekspozycyjnego

powinna oznaczać symbolem GTU_12 i traktować je tak jak świadczone usługi edukacyjne, które są najbardziej zbliżone do usług szkoleniowych (niematerialnych) i dlatego wystawione na nie faktury powinno się oznaczać symbolem GTU_12?

Zdaniem Wnioskodawcy, wystawione faktury za świadczone usługi powiązane z prowadzonym w uczelni kształceniem, niestanowiące jednak usług edukacyjnych w rozumieniu PSZWiN, w szczególności wystawione faktury z tytułu pobranych:

• opłat za przeprowadzenie rekrutacji;
• opłat za przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
• opłat za wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
• opłat za wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu suplementu do dyplomu w języku obcym;
• opłat za wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
• opłat z tytułu udzielenia urlopu dziekańskiego;
• opłat z tytułu poniesienia kosztów ubezpieczenia studentów, w szczególności od kosztów leczenia poekspozycyjnego

nie powinny być oznaczane symbolem GTU_12 i nie powinny być traktowane jako usługi szkoleniowe (o charakterze niematerialnym).

Ustawa o VAT, jak również Rozporządzenie nie zawierają definicji pojęć na potrzeby oznaczania GTU_12 w przypadku usług o charakterze niematerialnym, tj. usług doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej oraz w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych.

Pomocniczo na stronie Ministerstwa Finansów opublikowano informację (https://www.podatki.gov.pl), że zapis Rozporządzenia należy rozumieć względnie szeroko, uwzględniając faktyczną treść świadczonej usługi. Pomocne w tym przypadku mogą być oznaczenia PKWiU:

1. doradcze (w tym doradztwo prawne i podatkowe, doradztwo związane z zarządzaniem): 62.02.1, 62.02.2, 66.19.91, 69.10.11, 69.10.12, 69.10.13, 69.10.14, 69.20.3, 70.22.11, 70.22.12, 70.22.13, 70.22.14, 70.22.15, 70.22.16, 70.22.3, 71.11.24, 71.11.42, 71.12.11, 71.12.31, 74.90.13, 74.90.15, 74.90.19;
2. księgowe: 69.20.2;
3. prawne: 69.1;
4. zarządcze: 62.03.11, 62.03.12, 63.11.12, 66.11.19, 66.30.11, 66.30.12, 68.32.11, 68.32.12, 68.32.13, 69.20.4, 70.22.17, 70.22.2, 90.02.19.1;
5. marketingowe: 73.11.12;
6. firm centralnych: 70.1;
7. reklamowych: 73.1;
8. badania rynku i opinii publicznej: 73.2;
9. badań naukowych i prac rozwojowych: 72;
10. usług szkoleniowych: 85.
    
    

W zakresie usług szkoleniowych pomocniczo odesłano do Działu 85 wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług obejmującej usługi w zakresie edukacji, w poddziale 85.42 mowa jest o usługach szkół wyższych.

PSZWiN rozróżnia dwa rodzaje usług świadczonych przez Uczelnie uprawniające ją do pobierania od studentów opłat tj.:

1. usługi edukacyjne (art. 79 ust. 1 PSZWiN) oraz
2. usługi powiązane z prowadzonym w Uczelni kształceniem niestanowiące jednak usług edukacyjnych (art. 79 ust. 2 PSZWiN).
   
   

Biorąc pod uwagę brzmienie PSZWiN, jak również wyjaśnienia Ministra Finansów w zakresie tego, że dla oznaczenia danej usługi należy brać pod uwagę faktyczną treść świadczonej usługi, to wystawione faktury z tytułu opłat za świadczone usługi edukacyjne (w rozumieniu PSZWiN) należy ze względu na treść tychże usług traktować jako najbardziej zbliżone do usług szkoleniowych (niematerialnych) i w konsekwencji wystawione faktury w tym zakresie oznaczać symbolem GTU_12.

Z literalnej wykładni pojęć „usługa edukacyjna” oraz „usługa szkoleniowa” wynika bowiem, że są to do siebie pojęcia istotnie zbliżone, swoją treścią obejmują: dostarczanie lub rozwijanie wiedzy, nabywanie lub rozwój umiejętności, kształtowanie lub zmianę postaw, wychowywanie oraz podnoszenie kwalifikacji.

W kontekście powyższego, usług powiązanych z prowadzonym kształceniem nie należy utożsamiać z usługą szkoleniową na potrzeby oznaczania wystawionych faktur.

W konsekwencji, Uczelnia stoi na stanowisku, iż wystawionych faktur z tytułu pobranych przez Uczelnię opłat za świadczone usługi powiązane z prowadzonym w uczelni kształceniem, niestanowiące jednak usług edukacyjnych w rozumieniu PSZWiN, w szczególności z tytułu:

• opłat za przeprowadzenie rekrutacji;
• opłat za przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
• opłat za wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
• opłat za wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu suplementu do dyplomu w języku obcym;
• opłat za wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
• opłat z tytułu udzielenia urlopu dziekańskiego;
• opłat z tytułu poniesienia kosztów ubezpieczenia studentów, w szczególności od kosztów leczenia poekspozycyjnego

nie sposób uznać za świadczenie usług szkoleniowych (usług niematerialnych) i tym samym wystawionych faktur nie powinno oznaczać się symbolem GTU_12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez pojęcie sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest uczelnią niepubliczną działającą na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca jest też jest podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy, który wystawia faktury w związku ze świadczeniem usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii oznaczania kodem GTU_12 faktur wystawianych z tytułu opłat pobranych przez Uczelnię za świadczone usługi powiązane z prowadzonym kształceniem, tj. opłat z tytułu:

• opłat za przeprowadzenie rekrutacji;
• opłat za przeprowadzenie potwierdzania efektów uczenia się;
• opłat za wydanie indeksu i legitymacji studenckiej oraz duplikatów tych dokumentów;
• opłat za wydanie dodatkowego odpisu dyplomu ukończenia studiów lub odpisu suplementu do dyplomu w języku obcym;
• opłat za wydanie duplikatu dyplomu ukończenia studiów i suplementu do dyplomu;
• opłat z tytułu udzielenia urlopu dziekańskiego;
• opłat z tytułu poniesienia kosztów ubezpieczenia studentów, w szczególności od kosztów leczenia poekspozycyjnego.
  
  

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

I tak, w myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W świetle art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1.

Na podstawie art. 106e ust. 1, faktura powinna zawierać m.in.:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem;
16. (…).
    
    

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił, w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Przede wszystkim, wystawiane przez podatników podatku od towarów i usług faktury VAT muszą dokumentować wykonanie przez nich czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tj. dostawy towarów lub świadczenia usług.

Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Zatem, w świetle przepisów ustawy, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W kwestii dokumentowania przedmiotowych usług na fakturze, to należy zauważyć, że treść art. 106e ust. 1 ustawy określa, jakie elementy powinna zawierać faktura. Są to elementy obligatoryjne, których podanie ma przede wszystkim cel fiskalny. Służą one bowiem do prawidłowego zidentyfikowania dla celów podatkowych strony podmiotowej danej transakcji, rodzaju transakcji, jak również wartości służących do określenia w kwotach bezwzględnych wysokości zobowiązania podatkowego. Podmiot zobowiązany do wystawienia faktury powinien precyzyjnie określić rodzaj „fakturowanej” czynności, tj. podać nazwę (rodzaj) towaru lub usługi. Źródłem tego obowiązku jest aktualnie art. 106e ust. 1 pkt 7 ustawy. Z treści ww. przepisu wynika jednoznacznie, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Ponadto ustawodawca nie zabrania umieszczania na fakturze dodatkowych informacji. Zatem nic nie stoi na przeszkodzie, aby – po wypełnieniu obowiązków nałożonych przez obowiązujące przepisy prawa podatkowego – wystawiający fakturę może zamieścić w części informacyjnej faktury dodatkowe informacje. W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro przepisy ustawy określają minimalny zakres danych, jakie powinna zawierać faktura i nie nakładają ograniczeń w zakresie umieszczania dodatkowych danych identyfikujących dostawców, nabywców, czy też innych danych, które wystawca uzna za stosowne, Wnioskodawca może zamieścić na wystawionych fakturach informacje dodatkowe, dotyczące rozliczenia transakcji, np. oznaczenie symbolem GTU_12 – o ile świadczona usługa powinna być takim symbolem oznaczona.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Zgodnie natomiast art. 109 ust. 3b ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r., poz. 1988 z późn. zm.), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług o charakterze niematerialnym – wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych – oznaczenie „12”.

Wskazać w tym miejscu należy, że w ustawie o podatku od towarów i usług jak i w obowiązujących na jej podstawie rozporządzeniach brak jest definicji usług o charakterze niematerialnym, które należy oznaczać GTU_12. Zapis ten należy rozumieć względnie szeroko, uwzględniając faktyczną treść świadczonej usługi. Podkreślić należy, że pomocniczo można stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług.

Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług w dziale 85 odnosi się do usług edukacyjnych, nie posługując się w ramach poszczególnych grupowań pojęciem usług szkoleniowych. Jednakże w Wyjaśnieniach Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU z roku 2015 wskazano w ramach opisu grupy 85.8, że grupa ta obejmuje szkolenia specjalistyczne, inne niż ujęte w odpowiednich grupowaniach grup 85.1-85.4., co z kolei sugeruje, że również w ramach usług szkół wyższych sklasyfikowanych w grupowaniu 85.42 mieszczą się usługi szkoleniowe.

Tym samym, mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione okoliczności sprawy należy uznać, że na podstawie § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca jest zobowiązany stosować oznaczenie GTU_12 w odniesieniu do usług będących przedmiotem zapytania (które stanowią na gruncie ustawy usługi podlegające opodatkowaniu tym podatkiem), jeżeli są one objęte symbolem PKWiU 85 jako usługi odrębne (samoistne, pojedyncze) albo stanowiące element świadczenia kompleksowego, którego elementem dominującym jest usługa objęta symbolem PKWiU 85.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, w razie wątpliwości co do przyporządkowania wykonywanych usług do odpowiedniego symbolu PKWiU na potrzeby stosowania kodu GTU_12, Wnioskodawca ma możliwość wystąpienia do organów statystycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.