Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.35.2021.1.PG
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2021 r. (data wpływu 28 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczania zajęć kodem GTU-12 jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej zajęć zaewidencjonowanych za pomocą kasy fiskalnej oraz fakturami wewnętrznymi;
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zajęć dokumentowanych za pomocą faktur VAT.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie oznaczania zajęć kodem GTU-12.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Ośrodek Kultury prowadzi działalność przede wszystkim polegającą na rozpoznawaniu, rozbudzaniu i zaspokajaniu potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa poprzez tworzenie, upowszechnianie, organizowanie oraz promowanie działalności kulturalnej. Do głównego zakresu działalności należy:

1. prowadzenie edukacji kulturalnej i artystycznej, szczególnie wśród dzieci i młodzieży,
2. organizowanie różnorodnych form edukacji kulturalnej i wychowania przez sztukę,
3. wspieranie i organizowanie amatorskiej twórczości artystycznej,
4. organizacja imprez kulturalnych, artystycznych o zasięgu lokalnym,
5. promowanie szeroko rozumianej kultury zdrowotnej,
6. współpraca z instytucjami, stowarzyszeniami i związkami twórczymi oraz z twórcami indywidualnymi,
7. prowadzenie działalności promocyjnej,
8. współpraca i wymiana kulturalna krajowa i zagraniczna.
   
   

W ramach swojej działalności Ośrodek Kultury może ponadto prowadzić, jako dodatkową, działalność inna niż kulturalna na zasadach zgodnych z obowiązującymi przepisami, w następującym zakresie realizacji usług promocyjno-reklamowych oraz wynajmu i dzierżawy posiadanego majątku ruchomego oraz nieruchomego. Środki uzyskiwane z działalności, o której mowa mogą być wykorzystane wyłącznie na działalność statutową Ośrodka Kultury.

Ośrodek Kultury figuruje w rejestrze VAT jako czynny podatnik od towarów i usług.

Wnioskodawca prowadzi odpłatne zajęcia:

1. wokalne,
2. teatralne,
3. plastyczne,
4. taneczne,
5. nauki gry na pianinie,
6. nauki gry w szachy,
7. modelarskie.
   
   

Wyżej wymienione zajęcia prowadzone są z instruktorami. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zarówno na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak też na rzecz podatników VAT. Transakcje na rzecz konsumentów zwykle dokumentowane są na kasie fiskalnej, natomiast wpłaty za zajęcia na rachunek bankowy są dokumentowane fakturą wewnętrzną VAT, a sprzedaż dla podatników VAT dokumentowane fakturą VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Sprzedaż fakturą wewnętrzną VAT lub fakturą VAT generuje po stronie instytucji kultury obowiązek weryfikacji, czy ww. zajęcia podlegają oznaczeniu GTU-12?

Zdaniem Wnioskodawcy, najwięcej trudności sprawia kod GTU-12, który odnosi się do świadczenia usług o charakterze niematerialnym, a dokładnie do pozycji usług szkoleniowych kod 85.52 – usługi w zakresie pozaszkolnych form edukacji artystycznej. Zajęcia te nie prowadzą do uzyskania dyplomów zawodowych, licencjatu czy stopnia naukowego.

Mając na uwadze przytoczone wyjaśnienia – zarówno zajęcia taneczne, wokalne, plastyczne itd. prowadzone przez instruktorów można zaklasyfikować do klasy 85.52 PKWiU. Wówczas sprzedaż takich usług na rzecz podatników VAT dokumentowana fakturą VAT podlegałaby oznaczeniu kodem GTU-12.

Z kolei w ujęciu podmiotowym świadczonych przez instytucję usług, tj. usług kulturalnych – zdaniem Wnioskodawcy – kod GTU-12 nie powinien mieć zastosowania, jako że instytucja świadczy usługi kulturalne w postaci opisanych w pytaniu zajęć i właściwe byłoby zakwalifikowanie do kodu 90.40.10.0 – usługi związane z działalnością obiektów kulturalnych. Grupowanie to obejmuje bowiem usługi związane z działalnością:

1. sal koncertowych, teatralnych, operowych włączając usługi biletowe,
2. centrów wielofunkcyjnych i podobnych obiektów służących różnym celom, ale z przewagą na cele kulturalne.
   
   

Podsumowując – zdaniem Wnioskodawcy – wyżej wymienione zajęcia prowadzone przez instruktorów, udokumentowane sprzedażą fakturą wewnętrzną VAT oraz fakturą VAT, nie podlegają kodem GTU-12.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej zajęć zaewidencjonowanych za pomocą kasy fiskalnej oraz fakturami wewnętrznymi;
• nieprawidłowe – w części dotyczącej zajęć dokumentowanych za pomocą faktur VAT.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Przez pojęcie sprzedaży – stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c ustawy.

Zgodnie z art. 99 ust. 11b ustawy, deklaracje, o których mowa w ust. 1-3, 3c-6, 8-9 i 11a, składa się wyłącznie za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Na podstawie art. 99 ust. 11c ustawy, deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy, 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988, z późn. zm.), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług o charakterze niematerialnym – wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych – oznaczenie „12”.

W ustawie o podatku od towarów i usług jak i w obowiązujących na jej podstawie rozporządzeniach brak jest definicji usług o charakterze niematerialnym, które należy oznaczać GTU-12. Zapis ten należy rozumieć względnie szeroko, uwzględniając faktyczną treść świadczonej usługi. Pomocne w tym przypadku może być PKWiU dla usług szkoleniowych: 85.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca (Ośrodek Kultury) prowadzi działalność przede wszystkim polegającą na rozpoznawaniu, rozbudzaniu i zaspokajaniu potrzeb i aspiracji kulturalnych społeczeństwa poprzez tworzenie, upowszechnianie, organizowanie oraz promowanie działalności kulturalnej. Ośrodek Kultury figuruje w rejestrze VAT jako czynny podatnik od towarów i usług. W ramach swojej działalności Ośrodek Kultury może ponadto prowadzić, jako dodatkową, działalność inna niż kulturalna na zasadach zgodnych z obowiązującymi przepisami. Wnioskodawca prowadzi odpłatne zajęcia: wokalne, teatralne, plastyczne, taneczne, nauki gry na pianinie, nauki gry w szachy, modelarskie. Zajęcia te prowadzone są z instruktorami. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zarówno na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak też na rzecz podatników VAT. Transakcje na rzecz konsumentów zwykle dokumentowane są na kasie fiskalnej, natomiast wpłaty za zajęcia na rachunek bankowy są dokumentowane fakturą wewnętrzną VAT, a sprzedaż dla podatników VAT dokumentowana fakturą VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku weryfikacji, czy ww. zajęcia podlegają oznaczeniu GTU-12 przy dokumentowaniu sprzedaży fakturą wewnętrzną oraz fakturą VAT.

Wnioskodawca uważa, że zajęcia prowadzone przez instruktorów, udokumentowane sprzedażą fakturą wewnętrzną VAT oraz fakturą VAT, nie podlegają kodem GTU-12.

Z powyższym twierdzeniem nie można się w pełni zgodzić.

Ponownie w tym miejscu wskazać należy, że w ustawie o podatku od towarów i usług jak i w obowiązujących na jej podstawie rozporządzeniach brak jest definicji usług o charakterze niematerialnym, które należy oznaczać GTU-12. Zapis ten należy rozumieć względnie szeroko, uwzględniając faktyczną treść świadczonej usługi. Podkreślić należy, że pomocniczo można stosować Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług.

Z wniosku wynika, że zarówno zajęcia taneczne, wokalne, plastyczne itd. prowadzone przez instruktorów można zaklasyfikować do klasy 85.52 PKWiU.

Mając na uwadze wyżej przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz uwzględniając opis analizowanej sprawy należy stwierdzić, że obowiązek stosowania kodu GTU-12 dotyczy podatników świadczących m.in. usługi, o których mowa w § 10 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia, które mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje stwierdzić należy, że w sytuacji gdy prowadzone przez Wnioskodawcę odpłatne zajęcia: wokalne, teatralne, plastyczne, taneczne, nauki gry na pianinie, nauki gry w szachy, modelarskie są zaklasyfikowane do klasy 85.52 PKWiU, to ich świadczenie na rzecz podatników, które jest udokumentowane poprzez wystawienie faktury, podlega oznaczeniu kodem GTU-12.

Reasumując, w przypadku sprzedaży na rzecz podatników VAT, która to sprzedaż jest udokumentowana fakturą VAT, to ww. zajęcia podlegają oznaczeniu GTU-12.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej części zostało uznane za nieprawidłowe.

Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje także sprzedaży na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Transakcje na rzecz konsumentów zwykle dokumentowane są na kasie fiskalnej, natomiast wpłaty za zajęcia na rachunek bankowy są dokumentowane fakturą wewnętrzną VAT.

Odnosząc się do powyższej sytuacji należy wskazać, że sprzedaż ewidencjonowaną przy użyciu kasy rejestrującej oraz sprzedaż nieudokumentowaną fakturami i nieobjętą obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej należy wykazać w ewidencji w wysokościach zbiorczych w podziale na stawki podatku oraz sprzedaż zwolnioną od podatku.

Z kolei oznaczenia GTU do dostaw towarów i świadczenia usług nie dotyczą zbiorczych informacji o sprzedaży ewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej oraz zbiorczych informacji o sprzedaży nieudokumentowanej fakturami oraz nieobjętej obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Zatem, w świetle powyższego należy stwierdzić, że sprzedaż dokonywana na rzecz konsumentów, która nie jest dokumentowana fakturami i nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania za pośrednictwem kasy rejestrującej, powinna być ujmowana w nowym JPK_VAT z deklaracją w sposób zbiorczy (a nie za pośrednictwem jednostkowych zapisów), a zbiorczych zapisów nie oznacza się w pliku JPK kodami GTU, w tym kodem GTU-12.

Tym samym w przypadku sprzedaży na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji gdy sprzedaż taka jest dokumentowana na kasie fiskalnej i wpłaty na rachunek bankowy są dokumentowane fakturą wewnętrzną, to świadczenie wymienionych we wniosku zajęć nie podlega oznaczeniu kodem GTU-12.

Podsumowując, w przypadku sprzedaży na rzecz konsumentów, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji gdy sprzedaż ta jest zaewidencjonowana na kasie fiskalnej oraz wpłaty za zajęcia na rachunek bankowy są dokumentowane fakturą wewnętrzną, to ww. zajęcia nie podlegają oznaczeniu GTU-12.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tej części zostało uznane za prawidłowe.

Należy również podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, w razie wątpliwości co do przyporządkowania świadczonej usługi do odpowiedniego symbolu PKWiU na potrzeby stosowania kodu GTU-12 Wnioskodawca ma możliwość wystąpienia do organów statystycznych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.