2021.02.23 - Szef Krajowej Administracji Skarbowej

Interpretacja Szef Krajowej Administracji Skarbowej
DOP7.8101.9.2020.PBD
z 23 lutego 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 20 grudnia 2019 r. nr 0111-KDIB3-2.4012.590.2019.3.SR, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dla X Spółka Akcyjna, ul. …, …, NIP: …, na wniosek z dnia 16 września 2019 r. (data wpływu 20 września 2019 r.), uzupełniony pismem z 15 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) oraz pismem z 22 listopada 2019 r. (data wpływu 28 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia – na żądanie klienta – faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP, prawa do wystawienia faktury zawierającej prawidłowy NIP w przypadku błędnego NIP na paragonie, prawa do wystawienia – na żądanie klienta – faktury korygującej z już prawidłowym NIP lub do potwierdzenia noty korygującej wystawionej przez klienta z prawidłowym NIP, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku odnośnie:

prawa do wystawienia – na żądanie klienta – faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP – jest prawidłowe,
braku prawa do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z NIP w przypadku wystawienia faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP – jest prawidłowe,
prawa do wystawienia faktury zawierającej prawidłowy NIP w przypadku błędnego NIP na paragonie – jest nieprawidłowe,
prawa do wystawienia – na żądanie klienta – faktury korygującej z już prawidłowym NIP lub do potwierdzenia noty korygującej wystawionej przez klienta z prawidłowym NIP – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 września 2019 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do wystawienia – na żądanie klienta – faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP, braku prawa do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z NIP w przypadku wystawienia faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP, oraz prawa do wystawienia faktury zawierającej prawidłowy NIP w przypadku błędnego NIP na paragonie. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 15 października 2019 r. (data wpływu 22 października 2019 r.) oraz pismem z 22 listopada 2019 r. (data wpływu 28 listopada 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 18 listopada 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.590.2019.2.SR.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: „Wnioskodawca”), prowadząc działalność gospodarczą – w zakresie sprzedaży detalicznej towarów i usług – jest zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej za pomocą kas fiskalnych. Każda sprzedaż jest potwierdzana paragonem fiskalnym wydawanym klientowi. Kasy fiskalne, które obecnie działają na stacjach paliw mają funkcjonalność drukowania NIP na paragonie fiskalnym. Umieszczenie NIP klienta na paragonie fiskalnym zależy jednak od tego czy klient jest już zarejestrowany w bazie klientów Wnioskodawcy lub klient poda taki numer w momencie transakcji. Oczywiście klient może również otrzymać paragon fiskalny bez wskazywania na nim NIP. Po otrzymaniu takiego paragonu fiskalnego bez NIP zdarzają się jednak sytuacje gdy klient żąda wystawienia faktury. Obecnie taka faktura do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP jest wystawiana z NIP klienta.

W przypadku błędów dotyczących danych na fakturze, są one poprawiane poprzez:

wystawienie przez Wnioskodawcę faktury korygującej, lub
zaakceptowanie przez Wnioskodawcę noty korygującej, w zależności od rodzaju błędu.

W piśmie z 22 listopada 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał następujące informacje:

Wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego, tj. zaistniałego po 31 grudnia 2019 r. i dotyczy wszystkich pytań zadanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca od dnia 1 stycznia 2020 r. uwzględniając przepisy mające zastosowanie do przedmiotowej sprawy planuje wystawiać faktury z takim NIP jaki został podany przez klienta na paragonie, a następnie w przypadku gdyby okazało się, że NIP jest błędny, będzie przewidziana możliwość wystawienia faktury korygującej z poprawnym NIP lub akceptacji noty korygującej wystawionej przez klienta, w której został wskazany prawidłowy NIP.

Uzupełniając stan faktyczny Wnioskodawca informuje, iż dokonuje sprzedaży potwierdzanej paragonami fiskalnymi zarówno na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również na rzez podmiotów gospodarczych.

Poza ewidentnym przypadkiem, którego dotyczy zakres pytania nr 1, gdzie sprzedaż dokonywana jest na rzez osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej (konsument), pozostałe pytania, tj. 2, 3 i 4 odnoszą się do podmiotów gospodarczych, gdyż tylko takie legitymują się NIP.

Natomiast sprzedaż potwierdzana fakturą fiskalną na rzecz podmiotów gospodarczych nie jest ponownie ewidencjonowana za pomocą kasy fiskalnej, gdyż prowadziłoby to do podwójnego opodatkowana.

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że gdyby każda sprzedaż na rzecz podmiotów gospodarczych była potwierdzana fakturą, to przepisy, o których mowa we wniosku nie musiały być wprowadzone.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka będzie uprawniona – na żądanie klienta – do wystawienia faktury niezawierającej NIP do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP?
Czy w przypadku, gdy Spółka – na żądanie klienta – wystawi fakturę bez NIP (do paragonu fiskalnego bez NIP) to czy będzie uprawniona – na żądanie klienta – do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z NIP wskazanym przez klienta?
Czy w przypadku, gdy na paragonie fiskalnym będzie wskazany błędny NIP (np. zawierający ten sam ciąg cyfr przykładowo: 999999999), lub przestawione cyfry lub podany numer nie będzie zawierał wszystkich cyfr wymaganych dla NIP, to Spółka:
1. będzie uprawniona – na żądanie klienta – do wystawienia faktury zawierającej ten sam NIP, który wskazany jest na paragonie fiskalnym;
2. będzie mogła wystawić fakturę z już prawidłowym NIP, a więc różnym niż ten, który jest na paragonie fiskalnym;
3. nie będzie uprawniona do wystawienia faktury?
Czy w przypadku jeśli w zakresie pytania 3 zostanie udzielona odpowiedź, że Spółka może wystawić fakturę z numerem NIP, taki jak wskazany jest na paragonie fiskalnym, to czy będzie uprawniona – na żądanie klienta – do wystawienia faktury korygującej z już prawidłowym NIP lub do potwierdzenia noty korygującej wystawionej przez klienta z prawidłowym NIP?

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione w piśmie z 15 października 2019 r.).

Zgodnie z art. 106b ust. 5 i 6 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej (ust. 5). Natomiast w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się (ust. 6).

Zgodnie natomiast z art. 106b ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

-jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Dalej zgodnie z tą ustawą jednym z obligatoryjnych elementów faktury jest NIP nabywcy. Zgodnie z art. 106j ust. 1 i art. 106k ust. 1 poprawienie błędu w zakresie NIP nabywcy może być dokonane poprzez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej lub zaakceptowanie przez sprzedawcę noty korygującej wystawionej przez nabywcę.

Ad. pytania nr 1.

Przepisy, w zakresie zakazu wystawiania faktur do paragonów fiskalnych zawierających NIP zaczną obowiązywać od 1 stycznia 2020 r. Odnoszą się one do sytuacji gdy po dokonaniu sprzedaży potwierdzonej paragonem fiskalnym (bez NIP) klient zażąda wystawienia faktury. Wtedy też nie występuje on już w roli podatnika VAT, a tym samym sprzedawcę będzie obowiązywał zakaz wystawienia faktury zawierającej NIP. Wynika to z faktu, że pierwotnie nabywca – nie podając swojego NIP przy wystawieniu paragonu fiskalnego lub nie żądając wystawienia faktury – występował w roli konsumenta (nabywał towary i usługi bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą).

Jednakże biorąc pod uwagę treść przywołanego wyżej art. 106b ust. 3 ustawy o VAT sprzedawca ma obowiązek do wystawienia faktury na żądanie nabywcy w określonym terminie.

Na marginesie należy wskazać, że NIP jest właściwy dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą i nabywających towary i usługi na potrzeby takiej działalności.

W związku z tym sprzedawca realizując opisany wyżej zakaz wystawiania faktur do paragonów fiskalnych bez NIP a jednocześnie realizując obowiązek wskazany w art. 106b ust. 3 ustawy o VAT, będzie zobowiązany do wystawienia faktury, jednakże faktura taka – zdaniem Wnioskodawcy – nie może zawierać numeru NIP nabywcy. Może ona natomiast zawierać np. PESEL klienta, o ile klient zażąda umieszczenia na fakturze tego identyfikatora i sam go wskaże. Oznacza to, że w takiej sytuacji, sprzedawca wystawiając fakturę (tu: bez NIP) nie narazi się na dodatkowe zobowiązanie w wysokości 100% podatku wykazanego na fakturze.

Ad. pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy możliwość skorygowania faktury niezawierającej NIP na fakturę zawierającą NIP, bądź to poprzez wystawienie faktury korygującej, bądź poprzez akceptację noty korygującej, jest sprzeczna z intencją ustawodawcy i niweczyłaby skutek w postaci ograniczenia procederu odliczania VAT z faktur wystawianych do paragonów fiskalnych dokumentujących sprzedaż innym podmiotom (klientom). W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy nie ma możliwości korygowania faktur niezawierających NIP, fakturami korygującymi lub notami zawierającymi NIP.

Ad. pytania nr 3.

Artykuł 106b ust. 5 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, zakazuje wystawiania faktur do paragonów fiskalnych bez NIP. Natomiast dyspozycja tego przepisu nie obejmuje już sytuacji, gdy na paragonie fiskalnym NIP jest wskazany w sposób ewidentnie błędny (np. 999999999) lub błędny z powodu ludzkiej pomyłki (sprzedawcy lub nabywcy – np. przestawienie cyfr, za mało/za dużo cyfr). Dlatego też – zdaniem Wnioskodawcy – w przypadku, gdy nabywca wskazał na paragonie fiskalnym błędny NIP, sprzedawca będzie miał możliwość wystawienia faktury/zaakceptowania noty korygującej z prawidłowym NIP, a więc innym niż ten wskazany na paragonie fiskalnym, bez negatywnych konsekwencji podatkowych.

Dodatkowo Wnioskodawca zauważa, że rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej – zgodnie z wymogami ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – wymaga zarejestrowania podatnika przez naczelnika urzędu skarbowego jako podatnika VAT czynnego/zwolnionego. Od tego też momentu podatnik ma prawo posługiwania się dla celów podatku od towarów usług nadanym NIP. Może więc m.in. otrzymywać faktury dokumentujące nabycie towarów i usług, a także na ich podstawie odliczać podatek naliczony. Jednocześnie należy podkreślić, że zgodne z art. 106e ust. 1 ustawy o VAT, NIP jest elementem obligatoryjnym faktury. W związku z tym dla sprzedawcy oznacza to – w przypadku gdy nabywca podaje NIP – że ma do czynienia z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą.

Odnosząc powyższe do zakreślonego stanu faktycznego, Wnioskodawca musi przyjąć założenie, że klient, który żąda umieszczenia NIP na paragonie, jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i podaje prawidłowy i aktualny NIP. Powyższe założenie przyświecało z całą pewnością także ustawodawcy, gdyż tylko takie założenie jest możliwe do zastosowania w obrocie detalicznym. Zdaniem Wnioskodawcy jakiekolwiek inne założenia prowadziłyby do niemożliwych do spełnienia warunków, bowiem brak jest odpowiednich umocowań i narzędzi sprzedawcy do weryfikacji nabywcy, m.in. w zakresie odróżnienia podatnika VAT od konsumenta, czy też odróżnienia prawidłowego i aktualnego NIP od błędnego NIP.

Ad. pytania nr 4.

Przepisy dotyczące zakazu wystawiania faktur do paragonów fiskalnych bez NIP, nie odnoszą się do regulacji w zakresie sposobu korygowania faktur. Tym samym jest dozwolone korygowanie faktur m.in. zawierających błędny NIP. Gdyby Organ interpretujący uznał jednak, że faktura powinna zostać wystawiona z NIP takim samym jak na paragonie fiskalnym, czyli błędnym, (wbrew stanowisku Wnioskodawcy opisanym w odniesieniu do pytania nr 3), to w ocenie Wnioskodawcy, będzie istniała możliwość wystawienia faktury korygującej z poprawnym NIP lub akceptacji noty korygującej wystawionej przez klienta, w której został wskazany prawidłowy NIP.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej działając na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) w dniu 20 grudnia 2019 r. wydał interpretację indywidualną nr 0111-KDIB3-2.4012.590. 2019.3.SR, w której uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

prawa do wystawienia – na żądanie klienta – faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP – jest prawidłowe,
braku prawa do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z NIP w przypadku wystawienia faktury niezawierającej NIP do paragonu niezawierającego NIP – jest prawidłowe,
prawa do wystawienia faktury zawierającej prawidłowy NIP w przypadku błędnego NIP na paragonie – jest nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w zakresie pytania 3, a tym samym w zakresie braku odpowiedzi na pytania 4 jest nieprawidłowa dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy, wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym na dzień wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora KIS, zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Sposób prowadzenia przez podatników ewidencji oraz warunki używania kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816) zwanego dalej rozporządzeniem.

Przez paragon fiskalny albo fakturę rozumie się dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży (§ 2 pkt 16 rozporządzenia).

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji.

Natomiast w myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży, nie później niż z chwilą przyjęcia należności, bez względu na formę płatności, z zastrzeżeniem § 12.

Jak wynika z § 25 ust. 1 rozporządzenia w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika;
numer kolejny wydruku;
datę oraz godzinę i minutę sprzedaży;
oznaczenie „PARAGON FISKALNY”;
nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację;
cenę jednostkową towaru lub usługi;
ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku;
wartość opustów, obniżek lub narzutów, o ile występują;
wartość sprzedaży brutto i wysokość podatku według poszczególnych stawek podatku z oznaczeniem literowym po uwzględnieniu opustów, obniżek lub narzutów;
wartość sprzedaży zwolnionej od podatku z oznaczeniem literowym;
łączną wysokość podatku;
łączną wartość sprzedaży brutto;
oznaczenie waluty, w której jest zapisywana sprzedaż, przynajmniej przy łącznej wartości sprzedaży brutto;
kolejny numer paragonu fiskalnego;
numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym;
numer identyfikacji podatkowej (NIP) nabywcy – na żądanie nabywcy;
logo fiskalne i numer unikatowy.

Z cytowanego wyżej art. 111 ust. 1 ustawy jednoznacznie wynika, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej ciąży na podatnikach dokonujących sprzedaży na rzecz dwóch rodzajów podmiotów, mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów. Tym samym obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, bowiem sprzedaż na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą) należy udokumentować fakturą VAT. Jednocześnie przepisy ustawy nie zabraniają ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących na rzecz ww. podmiotów. Jednakże w takim przypadku należy pamiętać, że ustawodawca do takiej sprzedaży przewidział określone warunki ewidencyjne.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Zatem ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów nie będących podatnikami VAT. Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy, na zgłoszone w odpowiednim terminie żądanie nabywcy (niebędącego podatnikiem), podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż. Zasada ta nie dotyczy czynności wymienionych w art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem (…).

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Stosownie do art. 106h ust. 1 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.) – w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Na mocy art. 106h ust. 2 ustawy (w brzmieniu od 1 września 2019 r.) – przepis ust. 1 nie dotyczy sprzedaży dokumentowanej fakturą wystawianą przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w przypadkach gdy wartość sprzedaży i kwota podatku są zaewidencjonowane w raporcie fiskalnym dobowym kasy.

W przypadku gdy faktura w formie elektronicznej dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, podatnik zostawia w dokumentacji paragon dotyczący tej sprzedaży z danymi identyfikującymi tę fakturę (art. 106h ust. 3 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r.).

Zgodnie z art. 106h ust. 4 ustawy – przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3.

Na podstawie art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

-podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
przyczynę korekty;
jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego – odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.

Zgodnie z art. 106k ust. 1 ustawy o VAT, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę zawierającą pomyłki, z wyjątkiem pomyłek w zakresie danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15, może wystawić fakturę nazywaną notą korygującą. Faktura, ta wymaga akceptacji wystawcy faktury (art. 106k ust. 2 ustawy o VAT).

Jak stanowi art. 106k ust. 3 ustawy, faktura, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać:

wyrazy „NOTA KORYGUJĄCA”;
numer kolejny i datę jej wystawienia;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy i numer za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, a także numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej;
dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura, o której mowa w ust. 1, określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Przepisy ust. 1-3 nie naruszają przepisów dotyczących wystawiania faktur korygujących (art. 106k ust. 4 ustawy o VAT).

Jak wynika z powyższych regulacji, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, obniżek cen, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (zwrotu całości lub części należności) oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z kolei noty korygujące mogą zostać wystawione przez nabywcę towaru lub usługi, w przypadku, gdy otrzymał on fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi (z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w art. 106e ust. 1 pkt 8-15 ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że na podstawie art. 1 pkt 21 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1520) do art. 106b dodano ust. 5-7, które obowiązują od 1 stycznia 2020 r.

W myśl art. 106b ust. 5 ustawy w przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Stosownie do art. 106b ust. 6 ustawy w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 5, organ podatkowy ustala temu podatnikowi dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 100% kwoty podatku wykazanego na tej fakturze.

W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się.

Ww. przepis art. 106b ust. 5 ustawy wprowadza zatem zasadę, zgodnie z którą w przypadku sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, fakturę do paragonu fiskalnego na rzecz nabywcy posługującego się NIP (lub numerem podatku od wartości dodanej) wystawia się tylko w przypadku, gdy paragon dokumentujący tę sprzedaż zawiera ten numer.

Powołane przepisy art. 106b ust. 5 ustawy dotyczą szczególnego przypadku, gdy podatnik otrzymuje paragon fiskalny, a następnie żąda wystawienia do niego faktury. W takim przypadku wystawienie faktury jest możliwe tylko pod warunkiem, że na paragonie fiskalnym będzie numer NIP nabywcy.

Należy zauważyć, że co do zasady na kasie rejestrującej ewidencjonuje się obrót tylko na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy o VAT na żądanie tych podmiotów podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą dokonaną sprzedaż. Faktury te mogą służyć do udokumentowania poniesionych wydatków i nie będą zawierały numeru identyfikującego nabywcę.

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy wskazanych w pytaniu nr 1, dotyczącym sprzedaży dokonywanej na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej (konsumenta), należy wskazać, że Wnioskodawca będzie uprawniony do wystawienia na żądanie klienta faktury do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP, jednakże faktura taka nie może zawierać NIP nabywcy. Wystawienie faktury bez NIP nabywcy będzie prawidłowe, jeżeli zostaną zawarte inne informacje, jak dane osobowe oraz adres, które pozwolą na identyfikację nabywcy. Należy zaznaczyć również, że nie ma obowiązku w takim przypadku podawania numeru PESEL.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii czy Wnioskodawca będzie uprawniony – na żądanie klienta – do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej wystawionej przez klienta z NIP wskazanym przez klienta w przypadku, gdy – na żądanie klienta – Wnioskodawca wystawi fakturę bez NIP (do paragonu fiskalnego bez NIP).

Należy podkreślić, że przepisy art. 106b ust. 5 ustawy regulują szczegółowo kwestie dokumentowania transakcji, które zostały uprzednio zaewidencjonowane przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Ww. przepisy wymuszają pewną konsekwencję podatnika. To znaczy, jeżeli dokonuje on zakupu jako podatnik, a nie jako konsument, to powinien o tym fakcie poinformować sprzedawcę w momencie dokonywania zakupu.

Należy zauważyć, że podatnik nie może dowolnie wybierać, czy dokonuje zakupu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, czy też występuje w charakterze konsumenta. To znaczy, jeżeli w momencie dokonywania zakupu dany podmiot występuje w charakterze konsumenta i nabywa określony towar, jako konsument, wówczas nie ma możliwości późniejszej zmiany tego charakteru zakupu. Towar lub usługa nabyta na potrzeby osobiste lub prywatne nie może z czasem przekształcić się w zakup służący działalności gospodarczej z punktu widzenia VAT. Nabywca w momencie realizowania zakupów dokonuje ich kwalifikacji jako związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. W tym bowiem momencie określa czy dokonuje zakupów działając w charakterze podatnika.

Tym samym w przypadku, gdy Wnioskodawca wystawi na żądanie klienta fakturę niezawierającą NIP nabywcy do paragonu fiskalnego niezawierającego NIP, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do wystawienia faktury korygującej zawierającej NIP lub zaakceptowania noty korygującej

wystawionej przez klienta z NIP wskazanym przez klienta.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

W złożonym wniosku Wnioskodawca zwrócił się również o wyjaśnienie czy w przypadku, gdy na paragonie fiskalnym będzie wskazany błędny NIP, to Wnioskodawca będzie uprawniony – na żądanie klienta – do wystawienia faktury zawierającej ten sam NIP, który wskazany jest na paragonie fiskalnym lub będzie mógł wystawić fakturę z już prawidłowym NIP, a więc różnym niż ten, który jest na paragonie fiskalnym, czy też nie będzie uprawniony do wystawienia faktury.

Należy wskazać, iż błąd w numerze NIP nabywcy na paragonie może mieć różny charakter, i tak, o ile błąd w numerze NIP nabywcy oznacza oczywistą pomyłkę np.: brak jednej cyfry, przestawienie cyfr, bądź pomyłkę w jednej cyfrze, nie może być utożsamiany z uzupełnieniem brakującego numeru NIP na paragonie fiskalnym, czy zmianą numeru NIP na innego podatnika. Tylko w sytuacji gdy mamy do czynienia z tego rodzaju oczywistą pomyłką dotyczącą numeru NIP na paragonie fiskalnym sprzedawca może wystawić fakturę, przy czym faktura do paragonu fiskalnego zawierającego numer NIP z błędem powinna być wystawiona z takim samym błędnym numerem NIP. Natomiast niedopuszczalnym jest wystawianie do takiego paragonu faktury z już prawidłowym NIP.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania oznaczonego nr 3 jest nieprawidłowe.

Odnośnie kwestii której dotyczy pytanie nr 4 należy wskazać, iż wyżej wymienione przepisy określają dwa sposoby korygowania faktur, tj.:

za pomocą faktury korygującej,
za pomocą noty korygującej.

Obie procedury korygowania faktur dotyczą również sytuacji gdy na fakturze widnieje błędny NIP, zatem Wnioskodawca może zarówno wystawić fakturę korygującą jak i zaakceptować notę korygującą w przypadku gdy na fakturze widnieje błędny NIP, przy czym należy podkreślić, iż Wnioskodawca może to uczynić tylko w sytuacji gdy błąd w numerze NIP na paragonie do którego została wystawiona korygowana faktura jest oczywistą pomyłką, o jakiej mowa powyżej.

Tym samym nie można wystawić faktury korygującej oraz nie można zaakceptować noty korygującej w przypadku, gdy:

na paragonie fiskalnym nie umieszczono numeru NIP,
klient podał na paragonie kompletnie błędny numer NIP, np. 9999999999 lub NIP innego podatnika.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania oznaczonego nr 4 jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do art. 14k § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa zastosowanie się przez wnioskodawcę do otrzymanej interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Powołany przepis ustanawia tzw. zasadę nieszkodzenia, która jest wyrazem funkcji gwarancyjnej (ochronnej) instytucji interpretacji indywidualnej i której szczegółowa treść została uregulowana w art. 14k-14n ww. ustawy. Skorzystanie z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej oznacza: brak odpowiedzialności z kodeksu karnego skarbowego, brak naliczania odsetek za zwłokę, oraz w przypadku, gdy zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji oraz skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej - zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji. Z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej, która została zmieniona, wnioskodawca może nadal korzystać w odniesieniu do rozliczeń podatkowych dokonywanych za okres do końca roku, kwartału następującego po kwartale lub miesiąca następującego po miesiącu (w zależności od okresu rozliczenia podatku), w którym doręczono wnioskodawcy zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności (por. art. 14m § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Warunkiem skorzystania z ww. ochrony jest zastosowanie się do interpretacji (zob. art. 14k § 1 i art. 14m § 1 ustawy – Ordynacja podatkowa) oraz złożenie przez podatnika wniosku, o którym mowa w art. 14m § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa, w trakcie trwania postępowania podatkowego. Organy podatkowe bowiem nie uwzględniają z urzędu interpretacji prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14na ustawy – Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):

w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00 916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)

lub

w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP: /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skarg

indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin