2021.04.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.763.2020.3.RK
z 12 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2020 r. (data wpływu 28 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 marca 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

uznania transakcji zbycia działek za podlegającą opodatkowaniu VAT - jest prawidłowe,

zastosowania zwolnienia od podatku do transakcji zbycia działki nr 2 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji zbycia działek za podlegającą opodatkowaniu VAT, a także zastosowania zwolnienia od podatku do transakcji zbycia działki nr 2.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 marca 2021 r. (data wpływu 25 marca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 marca 2021 r. (skutecznie doręczone w dniu 22 marca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wspólnota (...), gmina (...), powiat (...), województwo (...) powstała na podstawie decyzji Wydziału (…) Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (...) z dnia 25 kwietnia 1964 r.

Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej (...) powstała na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, (tekst jednolity Dz. U z 2016 r. poz. 703 ze zm.) oraz na podstawie Uchwały osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, podjętej na ogólnym zebraniu w dniu 21 marca 2003 r. Zarządzeniem nr (...)z dnia 24 marca 2003 roku został zatwierdzony przez Wójta Gminy (...) Statut Spółki, co spowodowało wpisanie z urzędu wspólnoty gruntowej do rejestru gruntów.

Zgodnie z Uchwałą nr (...) z dnia 14 listopada 2019 roku ogólnego zebrania członków wspólnoty (...) w sprawie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości oznaczonej jako działki nr 1, 2 i 3 o obszarze 26,7745 ha; oświadczeniem wydanym dnia 2 marca 2020 r. przez Wójta Gminy (...), z treści którego wynika, że Gmina (...) nie skorzysta z przysługującego jej prawa pierwokupu nieruchomości położonej w obrębie (...), w jednostce ewidencyjnej (...) oznaczonej jako działki nr 1, 2 i 3 o obszarze 26,7745 ha dla której Sąd Rejonowy (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW (...) oraz warunkową umową sprzedaży zawartą w dniu 28 lutego 2020 roku udokumentowaną aktem notarialnym Repertorium A Nr (...), dnia 30 marca 2020 r. dokonano przeniesienia na rzecz nabywcy własności niezabudowanej nieruchomości położonej w obrębie (...), w jednostce ewidencyjnej (...), oznaczonej jako działki nr 1, 2i 3 o obszarze 26,7745 ha.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów opisane wyżej działki zostały sklasyfikowane jako:

1 - grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, nieużytki, pastwiska trwałe, grunty pod rowami- 26,2253 ha,

3 - pastwiska trwałe i grunty pod rowami - 0,33 ha,

2 - inne tereny zabudowane - Bi, grunty zadrzewione i zakrzewione, pastwiska trwałe - 0,2192 ha.

Opis oznaczenia Bi -

Do innych terenów zabudowanych zalicza się grunty:

zajęte pod budynki i budowle inne niż zaliczone w PKOB do działu 11 oraz do grupy 125 oraz urządzenia związane z tymi budynkami i budowlami, w szczególności: kotłownie, zbiorniki, przewody naziemne, place składowe, place postojowe i manewrowe, ogrodzenia, śmietniki, składowiska odpadów;
położone między budynkami, budowlami i urządzeniami, o których mowa w pkt 1, lub w bezpośrednim sąsiedztwie tych budynków i urządzeń i niewykorzystywane w innym celu, który uzasadniałby zaliczenie ich do innej grupy użytków gruntowych, w tym zajęte pod rabaty i kwietniki,
zajęte pod cmentarze czynne oraz cmentarze nieczynne, ale niezaliczone do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych.

Umowa sprzedaży została zawarta przez Spółkę dla Zagospodarowania Przestrzennego Wspólnoty Gruntowej (...) jako podmiotu uprawnionego do sprawowania zarządu nad Wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład Wspólnoty. Zarząd spółki zamierza dokonać podziału przychodu ze sprzedaży działek (ceny sprzedaży pomniejszonej o koszty transakcji) pomiędzy członków Wspólnoty (...) (osoby fizyczne i gmina (...)), zgodnie z udziałami przypadającymi im w podziale pożytków z gruntów stanowiących wspólnotę gruntową.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

dla nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 3 nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również założeń do planu. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta decyzją o warunkach zabudowy, ani decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego, które powodują zmianę zagospodarowania terenu.
dla nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 2 nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również założeń do planu. Dla przedmiotowej nieruchomości została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym dla przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie gminnej sieci wodociągowej,
dla nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 1 nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również założeń do planu. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta decyzją o warunkach zabudowy, ani decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego, które powodują zmianę zagospodarowania terenu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów?
Czy spółka korzysta ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 22 tej ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel...

Jednocześnie zauważyć należy, iż nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dodatkowo z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Spółka utworzona do sprawowania zarządu nad gruntami nie jest właścicielem gruntu. Z tytułu swych funkcji zarządczych Spółka nie może uzyskiwać własnych dochodów. Dochód ze sprawowanego zarządu jest dochodem członków Wspólnoty jako właścicieli gruntów.

Spółka została utworzona w trybie art. 14 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. Nr 28, poz. 169 ze zm.) do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty. Powołana Spółka ma charakter osoby prawnej, działa na podstawie statutu, który m.in. powinien określać prawa i obowiązki członków Spółki oraz organy Spółki, sposób powoływania i zakres ich działania (art. 15 i 16 ustawy). Istotny jest również przepis art. 19 ustawy, w myśl którego przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie.

Przepisy te wskazują na to, że powołanymi do zarządu, reprezentowania Wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowania w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej (...) realizuje cel w zakresie sprawowania zarządu nad wspólnotą oraz racjonalnego zagospodarowania gruntów wchodzących w jej skład, a zatem dysponując określonym, przyznanym jej majątkiem, zarządza nim. W tym miejscu należy wskazać iż Spółka posiada władztwo ekonomiczne nad powierzonymi jej gruntami, czyli działa jak właściciel. W związku z tym uznać należy, iż podejmowane czynności wchodzą w zakres działalności gospodarczej, a Spółka jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT. Czynności zarządu sprawowane są przez Spółkę w sposób stały bez względu na rezultat takiej działalności. Podjęcie przez Spółkę decyzji o sprzedaży gruntów, wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, jest wynikiem zarządzania gruntami i uznania, że takie zagospodarowanie gruntów (poprzez ich sprzedaż) w danej sytuacji jest najodpowiedniejsze. Dodatkowo sprzedaż gruntu ma charakter zarobkowy.

Odnosząc powyższe do okoliczności zaistniałego stanu faktycznego uznać należy, iż sprzedaż gruntów przez Spółkę stanowi sprzedaż części majątku związanego z działalnością gospodarczą, a zatem odbywa się w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedmiotowa dostawa gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy gruntu jest Spółka, a nie poszczególni członkowie Wspólnoty Gruntowej, gdyż to Spółka, poprzez swoje organy, działa w imieniu tej wspólnoty gruntowej, realizując cele dla których została powołana tj. sprawuje zarząd nad wspólnotą, gospodaruje gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty. Zatem dostawy gruntów będzie dokonywać Spółka nimi zarządzająca, tym samym będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jednocześnie stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Jak wynika z art. 2 pkt 33 powołanej ustawy przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z treści aktu notarialnego z dnia 30 marca 2020r. wynika, że przedstawiciele Wspólnoty (...), w wykonaniu zobowiązania wynikającego z warunkowej umowy sprzedaży zawartej w dniu 28 lutego 2020 roku, przenieśli na rzecz kupującego własność niezabudowanej nieruchomości położonej w obrębie (...), w jednostce ewidencyjnej (...), oznaczonej jako działki nr 1, 2 i 3 o obszarze 26,7745 ha.

Pismem z dnia 19 listopada 2019 r. Wójt Gminy (...) zaświadczył, że dla nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów obrębu (...) numerami działek 1, 3 i 2 nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również założeń do planu. Jednocześnie zaświadczył, że działki 1 i 3 na dzień wydania zaświadczenia nie są objęte decyzją o warunkach zabudowy, ani decyzją o lokalizacji inwestycji celu publicznego, które powodują zmianę zagospodarowania terenu, natomiast dla działki nr 2 została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym dla przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie gminnej sieci wodociągowej.

Zdaniem spółki wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym nie jest tożsama z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

O charakterze terenu, jako terenu budowlanego w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług można mówić jedynie w sytuacji, gdy możliwość zabudowy ma dla terenu podstawowe, dominujące znaczenie. Natomiast nie jest istotna możliwość zabudowy, jeśli ma ona charakter uzupełniający w stosunku do podstawowego przeznaczenia terenu. Ustawodawca wskazał bowiem w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy podatkowej na generalne przeznaczenie terenu jako budowlanego, a nie na możliwość zrealizowania na nim jakiegokolwiek obiektu budowlanego - por. wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2017 r. - I FSK 1650/15. W przeciwnym wypadku należałoby przyjąć, że na terenie Gminy nie ma w ogóle terenów innych niż budowlane, a znajdują się jedynie grunty przeznaczone pod zabudowę, zaliczając do nich także grunty rolne i zielone, bowiem na takich gruntach dopuszczona jest lokalizacja ciągów i urządzeń uzbrojenia terenu, jako ich przeznaczenie uzupełniające.

Zapisy planów ogólnego zagospodarowania przestrzennego o przeznaczeniu uzupełniającym są niezbędne, aby możliwe było realizowanie infrastruktury uzbrojenia terenów na obszarach gminy, jednocześnie nie powodują one żadnej zmiany w zakresie przeznaczenia podstawowego terenów, które nadal pozostają głównym, dominującym sposobem ich wykorzystania. Przeznaczenie uzupełniające nie może zmienić podstawowej funkcji, a więc głównego sposobu wykorzystania terenu.

Zatem spółka dokonała dostawy gruntów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, korzysta więc ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie uznania transakcji zbycia działek za podlegającą opodatkowaniu VAT, a także nieprawidłowe – w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do transakcji zbycia działki nr 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, co do zasady, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy wskazać, że zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy gruntów zostały sformułowane w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez „tereny budowlane” rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędące terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, jako akt prawa miejscowego, wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji, gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, ustawa określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Wspólnota (...), powstała na podstawie decyzji Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Powiatowej Rady Narodowej (...)z dnia 25 kwietnia 1964 r.

Spółka dla Zagospodarowania Wspólnoty Gruntowej (...) powstała na podstawie ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych, oraz na podstawie Uchwały osób uprawnionych do udziału we wspólnocie gruntowej, podjętej na ogólnym zebraniu w dniu 21 marca 2003 r. Zarządzeniem nr (...)z dnia 24 marca 2003 roku został zatwierdzony przez Wójta Gminy (...) Statut Spółki, co spowodowało wpisanie z urzędu wspólnoty gruntowej do rejestru gruntów.

Zgodnie z Uchwałą nr (...)z dnia 14 listopada 2019 roku ogólnego zebrania członków wspólnoty (...) w sprawie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości oznaczonej jako działki nr 1, 2 i 3 o obszarze 26,7745 ha; oświadczeniem wydanym dnia 2 marca 2020 r. przez Wójta Gminy (...), z treści którego wynika, że Gmina (...) nie skorzysta z przysługującego jej prawa pierwokupu nieruchomości położonej w obrębie (...), w jednostce ewidencyjnej (...) oznaczonej jako działki nr 1, 2 i 3 o obszarze 26,7745 ha dla której Sąd Rejonowy (...) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi KW (...) oraz warunkową umową sprzedaży zawartą w dniu 28 lutego 2020 roku udokumentowaną aktem notarialnym Repertorium A Nr (...), dnia 30 marca 2020 r. dokonano przeniesienia na rzecz nabywcy własności niezabudowanej nieruchomości położonej w obrębie (...), w jednostce ewidencyjnej (...), oznaczonej jako działki nr 1, 2 i 3 o obszarze 26,7745 ha.

Dla nieruchomości oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 2 nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również założeń do planu. Dla przedmiotowej nieruchomości została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym dla przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie gminnej sieci wodociągowej,

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania opisanej transakcji zbycia nieruchomości.

W kontekście przedstawionego wyżej opisu sprawy należy wskazać, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1963 r. o zagospodarowaniu wspólnot gruntowych (Dz. U. z 2016 r. poz. 703), osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej powinny utworzyć spółkę do sprawowania zarządu nad wspólnotą i do właściwego zagospodarowania gruntów wchodzących w skład tej wspólnoty.

Jak wskazuje art. 15 ust. 1 ww. ustawy Spółka jest osobą prawną i działa na podstawie statutu.

Członkami spółki są osoby uprawnione do udziału we wspólnocie gruntowej. Członkami spółki mogą być również posiadacze gruntów przyległych do wspólnoty gruntowej na warunkach określonych w statucie (art. 16 ww. ustawy).

W myśl art. 19 ww. ustawy, przy podejmowaniu uchwały na zebraniach członków spółki każdy członek ma prawo tylko do jednego głosu bez względu na wielkość jego udziału w tej wspólnocie.

Przepisy te wskazują na to, że powołanymi do zarządu, reprezentowania Wspólnoty na zewnątrz, a więc również występowaniu w sprawach dotyczących nieruchomości wchodzących w skład wspólnoty, są wyłącznie przewidziane w statucie organy spółki.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Spółka realizuje cel w zakresie sprawowania zarządu nad wspólnotą oraz racjonalnego zagospodarowania gruntów wchodzących w jej skład, a zatem dysponując określonym, przyznanym jej majątkiem, zarządza nim. W tym miejscu należy wskazać iż Wspólnota posiada władztwo ekonomiczne nad powierzonymi jej gruntami, czyli działa jak właściciel. W związku z tym uznać należy, iż podejmowane czynności wchodzą w zakres działalności gospodarczej, a Wnioskodawca jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT. Czynności zarządu sprawowane są przez Wnioskodawcę w sposób stały bez względu na rezultat takiej działalności. Podjęcie przez Wnioskodawcę decyzji o sprzedaży gruntów, wchodzących w skład wspólnoty gruntowej, jest wynikiem zarządzania gruntami i uznania, że takie zagospodarowanie gruntów (poprzez ich sprzedaż) w danej sytuacji jest najodpowiedniejsze. Dodatkowo planowana sprzedaż gruntu ma charakter zarobkowy.

Odnosząc powyższe do przedstawionych okoliczności sprawy, uznać należy, że sprzedaż gruntów przez Wspólnotę (...) stanowi sprzedaż części majątku związanego z działalnością gospodarczą, a zatem odbywa się w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Oznacza to, że przedmiotowa dostawa gruntu stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do rozliczenia podatku z tytułu dostawy gruntu jest Spółka, a nie poszczególni członkowie Wspólnoty Gruntowej, gdyż poprzez swoje organy, działa w imieniu tej wspólnoty gruntowej, realizując cele dla których została powołana tj. sprawuje zarząd nad wspólnotą, gospodaruje gruntami wchodzącymi w skład wspólnoty. Zatem dostawy gruntów będzie dokonywać Wnioskodawca jako zarządzający, tym samym będzie z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w opisie sprawy dla Działki nr 2 nie ma aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego jak również założeń do planu, natomiast została wydana decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu gminnym dla przedsięwzięcia polegającego na rozbudowie gminnej sieci wodociągowej. Decyzję o ustaleniu lokalizacji celu publicznego, dla celów podatku VAT w rozpatrywanej kwestii należy traktować na równi z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w art. 2 pkt 33 ustawy. W analizowanej sprawie, wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, zawiera ustalenia dotyczące rozbudowy gminnej sieci wodociągowej, a zatem ten teren należy, w świetle art. 2 pkt 33 ustawy, uznać za grunt przeznaczony pod zabudowę. Zatem zbycie działki nr 2 nie będzie korzystało ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż stanowi teren budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Skoro do sprzedaży przedmiotowej Działki nr 2 nie można zastosować zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należy stwierdzić, że dla dostawy Działki nr 2 nie miało zastosowania również zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż w związku z tym, że Spółka działała w imieniu wspólnoty gruntowej, nie mogło przysługiwać jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości będącej własnością członków Wspólnoty.

Tak więc nie został spełniony jeden z warunków przedstawionych w powołanym wyżej przepisie.

W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowej Działki nr 2 powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania transakcji zbycia działek za podlegającą opodatkowaniu VAT wniosku należało uznać za prawidłowe, natomiast w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT do transakcji zbycia działki nr 2 stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy uznania transakcji zbycia działek za podlegającą opodatkowaniu VAT oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT do transakcji zbycia działki nr 2, natomiast w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do transakcji zbycia działek nr 1 i 3, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin