Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.39.2021.2.MS
z 1 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2021 r. (data wpływu 2 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych jakie powinna zawierać ewidencja osób obdarowanych, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie danych jakie powinna zawierać ewidencja osób obdarowanych, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 marca 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina (…) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. Jest także jednostką samorządu terytorialnego i wykonuje zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym. W związku z prowadzoną przez siebie działalnością, gmina podejmuje również działania promocyjne.

Gmina dokonuje zatem zakupu różnego rodzaju gadżetów czy też upominków promocyjnych. Zakup przez gminę ww. towarów dokumentowany jest wystawianymi przez dostawców fakturami vat z wykazanymi na nich kwotami vat naliczonego. Gmina nabywa przedmiotowe towary, a następnie nieodpłatnie przekazuje je w celach związanych prowadzoną przez gminę działalnością promocyjną, do której należą m.in. spotkania z przedstawicielami różnych jednostek.

Działalność gminy obejmuje również organizację wręczenia medali za długoletnie pożycie małżeńskie podczas którego jubilaci otrzymują drobny prezent. W gminie przyznawane są również nagrody na koniec roku szkolnego dla uczniów szkół podstawowych za wysokie wyniki w nauce. Wśród nagród/prezentów, które gmina nieodpłatnie przekazuje są m.in. przypinki z logo gminy, przenośne pamięci USB czy też np. koce dla jubilatów.

Przedmiotowe towary stanowią artykuły o różnej wartości. Zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty te, przekazywane jednej osobie w danym roku podatkowym nie będą przekraczać wartości 100 zł. W takim też przypadku, gmina zamierza prowadzić ewidencję osób obdarowanych, która będzie pozwalała ustalić ich tożsamość, w której zamieszczone będą takie dane jak:

• liczba porządkowa,
• data przekazania prezentu,
• nazwa lub rodzaj prezentu,
• nazwę firmy,
• imię i nazwisko,
• wartość przekazanego prezentu
• nr NIP lub PESEL, aby jednoznacznie można było ustalić komu konkretnie został przekazany dany prezent.
  
  

Gmina odstępuje od wymagania potwierdzenia własnoręcznym podpisem odbioru prezentu, gdyż nie zawsze byłoby to wykonalne.

W piśmie z dnia 11 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.), będącym uzupełnieniem wniosku, Wnioskodawca dodatkowo wskazał:

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT określa, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi VAT przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: .

• nabycia towarów i usług,
• dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
  
  

Oznacza to, że prawo do odliczenia przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik VAT oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Gmina (…) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług, ale nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie prezentów tj. gadżetów, upominków z logo gminy ze względu na fakt, iż dokonane nabycia towarów promocyjnych oraz upominków nie są związane z czynnościami opodatkowanym VAT. Przekazywanie gadżetów i upominków następuje w ramach prowadzonej przez Gminę działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Gmina realizując powierzone jej zadania występuje w aspekcie ustawy o podatku od towarów i usług z jednej strony jako podatnik VAT, tj. wówczas gdy zadania realizowane przez Gminę oparte są na stosunkach cywilnoprawnych i (art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), zaś z drugiej strony jako podmiot niebędący podatnikiem VAT, wtedy gdy realizacja powierzonych zadań opiera się na stosunkach administracyjnych, w trybie reżimu publicznoprawnego, nie wykonywanego na podstawie umów cywilnoprawnych.

W związku z prowadzoną przez siebie działalnością, Gmina podejmuje również działania promocyjne. W art. 7 ust. 1 pkt 18 ustawy o samorządzie gminnym przewidziano, że zadania własne obejmują m.in. sprawy promocji gminy. Przyjmuje się, że przez promocję należy rozumieć rozpowszechnianie, propagowanie i reklamowanie walorów gminy mające na celu przyciągnięcie większej liczby turystów oraz inwestorów.

Nieodpłatne przekazanie ulotek, folderów, pendrive’ów czy przypinek z logo nie mających wartości użytkowej dla nabywcy, nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż ich przekazanie nie zaspokaja potrzeb konsumenckich i dla nabywcy nie stanowi żadnej wartości materialnej (użytkowej), a wprost przeciwnie - ma na celu zachęcenie nabywcy do skorzystania z oferty podatnika. Tym samym nie wystąpi tu obowiązek naliczenia podatku należnego. Zakup przez gminę ww. towarów dokumentowany jest wystawianymi przez dostawców fakturami vat z wykazanymi na nich kwotami vat naliczonego. Gmina nabywa przedmiotowe towary, a następnie nieodpłatnie przekazuje je w celach związanych prowadzoną przez gminę działalnością promocyjną, do której należą m.in. spotkania z przedstawicielami różnych jednostek. Działalność gminy obejmuje również organizację wręczenia medali za długoletnie pożycie małżeńskie podczas którego jubilaci otrzymują drobny prezent. W gminie przyznawane są również nagrody na koniec roku szkolnego dla uczniów szkół podstawowych za wysokie wyniki w nauce. Wśród nagród / prezentów, które gmina nieodpłatnie przekazuje są m.in. przypinki z logo gminy, przenośne pamięci USB czy też np. koce dla jubilatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jakie dane powinna zawierać ewidencja osób obdarowanych, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT prowadzona w celu ustalenia, czy limit prezentów o małej wartości nie został przekroczony? Czy w prowadzonej ewidencji wymagany jest podpis osób obdarowanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w piśmie będącym uzupełnieniu do wniosku z dnia 11 marca 2021 r.), zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty, przekazywane jednej osobie w danym roku podatkowym nie będą przekraczać wartości 100 zł. W takim też przypadku, gmina zamierza prowadzić ewidencję osób obdarowanych, która będzie pozwalała ustalić ich tożsamość, w której zamieszczone będą takie dane.

Ewidencja odnotowująca przekazane prezenty o małej wartości powinna zawierać:

• liczbę porządkową,
• datę przekazania prezentu,
• nazwę lub rodzaj prezentu,
• nazwę firmy i/lub
• imię i nazwisko obdarowanego,
• wartość przekazanego prezentu
• numer NIP bądź PESEL, aby można było zidentyfikować wpisaną osobę w sposób jednoznaczny.
  
  

Ewidencja prowadzona byłaby zbiorczo dla każdego roku osobno, z pominięciem wymogu potwierdzenia własnoręcznym podpisem odbioru prezentu.

Ponadto Gminie (…) nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych nabyć upominków i gadżetów promocyjnych gdyż nie są one związane z czynnościami opodatkowanymi VAT wykonywanymi przez Gminę. Działania te występują w ramach działalności statutowej gminy, a przy ich zakupie Gmina działa jako organ władzy.

Nieodpłatne przekazanie ulotek, folderów, pendriveów czy przypinek z logo nie mających wartości użytkowej dla nabywcy, nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż ich przekazanie nie zaspokaja potrzeb konsumenckich i dla nabywcy nie stanowi żadnej wartości materialnej (użytkowej), a wprost przeciwnie - ma na celu zachęcenie nabywcy do skorzystania z oferty podatnika. Tym samym nie wystąpi tu obowiązek naliczenia podatku należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednak w ściśle określonych przypadkach nieodpłatne zbycie towarów może być również przedmiotem opodatkowania tym podatkiem.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, ustawodawca zaliczył dostawę towarów, przez którą rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jednocześnie zgodnie z art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Przepis art. 7 ust. 4 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2021 r.) definiuje prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł (bez podatku), jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 20 zł.
   
   

Z kolei na podstawie art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do podatnika, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Jednakże, aby dana czynność mogła zostać uznana za podlegającą opodatkowaniu, musi zostać wykonana przez podmiot działający w tym zakresie jako podatnik podatku od towarów i usług.

I tak, jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że organy władzy publicznej, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działają w charakterze podatnika podatku VAT. Natomiast w sytuacji gdy organy te realizują zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, tj. zadania o charakterze publicznoprawnym, to na mocy art. 15 ust. 6 ustawy są wyłączone z kategorii podatników podatku VAT.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.) – gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

• 3a) działalności w zakresie telekomunikacji;

4. lokalnego transportu zbiorowego;
5. ochrony zdrowia;
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;

• 6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

7. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
8. edukacji publicznej;
9. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
10. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
11. targowisk i hal targowych;
12. zieleni gminnej i zadrzewień;
13. cmentarzy gminnych;
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
15. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
16. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
18. promocji gminy;
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2019 r. poz. 688, 1570 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284);
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Gmina (…) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług. Jest także jednostką samorządu terytorialnego i wykonuje zadania własne wynikające z ustawy o samorządzie gminnym. W związku z prowadzoną przez siebie działalnością statutową, Gmina podejmuje również działania promocyjne.

Gmina dokonuje zakupu różnego rodzaju gadżetów czy też upominków promocyjnych. Gmina nabywa przedmiotowe towary, a następnie nieodpłatnie przekazuje je w celach związanych prowadzoną przez Gminę działalnością promocyjną, do której należą m.in. spotkania z przedstawicielami różnych jednostek. Działalność Gminy obejmuje również organizację wręczenia medali za długoletnie pożycie małżeńskie podczas którego jubilaci otrzymują drobny prezent. W Gminie przyznawane są również nagrody na koniec roku szkolnego dla uczniów szkół podstawowych za wysokie wyniki w nauce. Wśród nagród/prezentów, które Gmina nieodpłatnie przekazuje są m.in. przypinki z logo gminy, przenośne pamięci USB czy też np. koce dla jubilatów. W ocenie Gminy nieodpłatne przekazanie ulotek, folderów, pendrive’ów czy przypinek z logo nie mających wartości użytkowej dla nabywcy, nie wypełnia dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, gdyż ich przekazanie nie zaspokaja potrzeb konsumenckich i dla nabywcy nie stanowi żadnej wartości materialnej (użytkowej), a wprost przeciwnie - ma na celu zachęcenie nabywcy do skorzystania z oferty podatnika. Gmina nabywa przedmiotowe towary, a następnie nieodpłatnie przekazuje je w celach związanych prowadzoną przez Gminę działalnością promocyjną.

Przedmiotowe towary stanowią artykuły o różnej wartości. Zgodnie z art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług prezenty te, przekazywane jednej osobie w danym roku podatkowym nie będą przekraczać wartości 100 zł.

Gmina (…) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług, ale nie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie prezentów tj. gadżetów, upominków z logo gminy ze względu na fakt, iż dokonane nabycia towarów promocyjnych oraz upominków nie są związane z czynnościami opodatkowanym VAT. Przekazywanie gadżetów i upominków następuje w ramach prowadzonej przez Gminę działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wskazała Gmina realizując powierzone jej zadania występuje w aspekcie ustawy o podatku od towarów i usług z jednej strony jako podatnik VAT, tj. wówczas gdy zadania realizowane przez Gminę oparte są na stosunkach cywilnoprawnych i (art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT), zaś z drugiej strony jako podmiot niebędący podatnikiem VAT, wtedy gdy realizacja powierzonych zadań opiera się na stosunkach administracyjnych, w trybie reżimu publicznoprawnego, nie wykonywanego na podstawie umów cywilnoprawnych.

Gmina zamierza prowadzić ewidencję osób obdarowanych, która będzie pozwalała ustalić ich tożsamość osób obdarowanych, w której zamieszczone będą takie dane jak:

• liczba porządkowa,
• data przekazania prezentu,
• nazwa lub rodzaj prezentu,
• nazwę firmy,
• imię i nazwisko,
• wartość przekazanego prezentu
• nr NIP lub PESEL, aby jednoznacznie można było ustalić komu konkretnie został przekazany dany prezent.
  
  

Gmina odstępuje od wymagania potwierdzenia własnoręcznym podpisem odbioru prezentu, gdyż nie zawsze byłoby to wykonalne.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą elementów, jakie powinna zawierać powyższa ewidencja osób obdarowanych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy jednak najpierw rozstrzygnąć kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania przedmiotów o których mowa we wniosku w świetle art. 7 ust. 2 ustawy. Przepis ten wskazuje że opodatkowaniu podlega nieodpłatna czynność zrównana z odpłatną dostawą towarów po spełnieniu warunków zawartych w art. 7 ust. 2 ustawy, tj. jeżeli dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług, a przekazującemu przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub jego części składowych.

Jak wskazał Wnioskodawca, przedmiotem darowizn będą różnorodne towary o różnej wartości. Przekazywanie gadżetów i upominków następuje w ramach prowadzonej przez Gminę działalności statutowej, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, Gminie mimo, że jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie prezentów ze względu na fakt, iż dokonane nabycia towarów promocyjnych oraz upominków nie są związane z czynnościami opodatkowanym VAT.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie Gmina przekazując nagrody oraz prezenty działa jako jednostka samorządu terytorialnego w sprawach należących do zadań własnych Gminy, które nie są związane z prowadzoną przez Gminę działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W tym miejscu trzeba wyjaśnić, że z czynnością opodatkowaną mamy do czynienia wtedy, gdy podlega ona opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy oraz jest dokonywana przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy).

Przekazywanie nagród oraz prezentów w opisanej sytuacji następuje w ramach władztwa publicznego – Gmina wykonując to zadanie działa jako organ administracji publicznej. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie będzie mogła być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Oznacza to, że nieodpłatne przekazywanie przez Wnioskodawcę nagród oraz prezentów stanowi czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż w zakresie tych czynności Wnioskodawca nie jest uznawany za podatnika stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w art. 7 ust. 3 postanowiono, że nie jest odpłatną dostawą towarów, która podlega opodatkowaniu przekazanie prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Natomiast w dalszej kolejności przepis art. 7 ust. 4 definiuje prezenty o małej wartości.

W przedmiotowej sprawie przekazywane przez Gminę prezenty i nagrody nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Tym samym wymóg prowadzenia ewidencji osób obdarowanych o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 nie dotyczy Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy co do elementów jakie powinna zawierać ewidencja osób obdarowanych w świetle rozstrzygnięcia, że opisane we wniosku prezenty i nagrody nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT należało uznać za nieprawidłowe.

W przypadku, gdy Wnioskodawca będzie wydawał nieodpłatnie towary jako podatnik w ramach art. 15 ust.1 i 2 ustawy i czynność ta podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT, to tutejszy Organ dodatkowo wyjaśnia, że nie ma zdefiniowanych zasad określających w jaki sposób należy prowadzić ewidencję osób, którym przekazano prezenty, jeżeli na Podatniku ciąży taki obowiązek. Przy tworzeniu takiego rejestru istotna jest funkcja jaką ma on spełniać, czyli określenie tożsamości obdarowanych osób. Ewidencja powinna zawierać dane osób, którym przekazano prezenty o małej wartości, wartość tych upominków, określenie co przekazano oraz datę, dzięki której można ustalić wartość prezentów przekazanych w danym roku podatkowym

Ponadto art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT wymaga prowadzenia ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowanych, nie wskazuje natomiast szczegółowo elementów, jakie powinna ona zawierać. Skoro takich regulacji nie ma, sposób prowadzenia ewidencji osób obdarowanych zależy od woli podatnika. To on decyduje, jakie dane osób obdarowanych w niej umieści.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.