Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.32.2021.2.PJ
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 stycznia 2021 r. (data wpływu: 19 stycznia 2021 r.) uzupełnionego pismem z 26 marca 2021 r. (data wpływu: 26 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania sprzedaży działek wydzielonych z działki nr X. za działalność gospodarczą Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nie uznania sprzedaży działek wydzielonych z działki nr X. za działalność gospodarczą Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług. Wniosek został uzupełniony pismem z 26 marca 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 16 marca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej działki rolnej o powierzchni 3316 m2 oraz posiada udział 1/5 w działce drogowej o powierzchni 915 m2 zapewniającej dostęp do drogi publicznej.

Wnioskodawca nabył nieruchomość w 2009 r. w wyniku zniesienia współwłasności i podziału gospodarstwa rolnego. Nieruchomość stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem zarejestrowanym jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość stanowi w przeważającej części pastwisko, w niewielkiej las. Nie była przez wnioskodawcę wynajmowana ani wydzierżawiana. Zgodnie z obowiązującym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego wsi A. działka położona jest w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami (27MN/U). Ze względu na swój stan zdrowia i brak możliwości prowadzenia działalności z wykorzystaniem opisanej nieruchomości, Wnioskodawca zamierza zbyć działkę wraz z udziałem w działce drogowej. W tym celu zawarł w lipcu 2019 r. umowę pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości. Ze względu na brak zainteresowania nieruchomością o tak dużej powierzchni, Wnioskodawca rozważa podział działki na trzy mniejsze, każda po ok. tysiąc m2. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości nabywać innych nieruchomości w celu odsprzedaży.

W uzupełnieniu z 26 marca 2021 Wnioskodawca wskazał ponadto poniższe okoliczności:

1. Wniosek dotyczy działki o nr X. (obręb A., powiat B., woj. C.) nr księgi wieczystej (...). Wnioskodawca nie dokonał jeszcze podziału działki.
2. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości. Nabycie nastąpiło w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.
3. Działka, której dotyczy plan podziału oraz działka drogowa nie były wykorzystywane do żadnej działalności, zatem można przyjąć, że były związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi z podatku VAT.
4. Przygotowanie MPZP odbyło się bez inicjatywy Wnioskodawcy.
5. Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych czynności mogących uatrakcyjnić teren. Nie planuje starać się o decyzję o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej, nie będzie budować drogi, ogrodzenia ani doprowadzać mediów na teren wydzielonych działek. W drodze wewnętrznej są przewody energetyczne położone przez dostawcę energii, a także przewody wodociągowe i kanalizacji sanitarnej położone przez dostawców tych mediów, ale wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów związanych z tymi instalacjami.
6. Wnioskodawca zawarł umowę z pośrednikiem w sprzedaży nieruchomości celu sprzedaży całej działki X. Wyłącznie z powodu braku zainteresowania tak dużą działką rozważa jej podział na trzy mniejsze działki, a ich sprzedaż również zostanie powierzona pośrednikowi. Wnioskodawca nie planuje podejmowania żadnych czynności marketingowych.
7. Wnioskodawca nie planuje samodzielnie pozyskiwać nabywców działek. Sprawą będzie zajmował się pośrednik w sprzedaży nieruchomości.
8. O formie ogłoszeń o sprzedaży decyduje pośrednik, który umieszcza informacje na portalach internetowych.
9. W momencie sprzedaży, działki nie będą zabudowane budynkami lub budowlami.
   
10. W świetle prawa budowlanego droga dojazdowa nie stanowi budowli. Jest to drogą wewnętrzna, gruntowa. Nie wymagała formalnego oddania do użytkowania.
    
11. Wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów na ulepszenia nieruchomości.
12. Działka drogowa jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wg MPZP położona jest na terenie dróg wewnętrznych.
    
13. W momencie sprzedaży dla działki drogowej nie będzie wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek wydzielonych z nieruchomości będzie stanowiła działalność gospodarczą Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług?

Wnioskodawca przedstawił następujące własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego:

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanie czynności sprzedaży opisanych nieruchomości nie będzie stanowiło działalności gospodarczej Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług. Z unormowań ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że obrót nieruchomościami gruntowymi, co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Grunty, według dyspozycji art. 2 pkt 6 u.p.t.u., są bowiem towarem, a z mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu. Czynności te są opodatkowane jednakże tylko wtedy, gdy dokonują ich podatnicy w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.t.u., tj. osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o jakiej mowa w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, jak wynika z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 u.p.t.u., obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody; działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Problematyka związana z pytaniem w niniejszej sprawie była już wielokrotnie przedmiotem rozważań sądów administracyjnych. Ostatecznie przyjmuje się, że dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika podatku od towarów i usług, tj. w szczególności działania w charakterze handlowca, nie jest wystarczające ustalenie i ocena okoliczności związanych z samą sprzedażą, lecz - co należy podkreślić - konieczne jest również ustalenie okoliczności towarzyszących nabyciu towarów, a zwłaszcza, czy zostały one nabyte z zamiarem ich późniejszej odsprzedaży. Wnioskodawca dokonując sprzedaży swej nieruchomości w częściach nie działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, ale w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca nie planuje istotnego zaangażowania w osiągnięcie efektu, jakim będzie sprzedaż działek. Nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej, choć przeprowadzenie podziału nieruchomości wymagać będzie od niego pewnych nakładów. Jak wskazał m.in. TSUE w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C 181/10 liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podkreślić należy, że Wnioskodawca nie planuje dokonania podziału gruntu na trzy działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej, ale z uwagi na napotkaną trudność w sprzedaży dużej nieruchomości. Zdaniem Wnioskodawcy, dokonywanie czynności sprzedaży opisanych nieruchomości nie będzie stanowiło działalności gospodarczej Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług, ponieważ będzie to stanowiło niezorganizowane rozporządzenie majątkiem rodzinnym mieszczące się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie nie uznania sprzedaży działek wydzielonych z działki nr X. za działalność gospodarczą Wnioskodawcy na gruncie podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685) zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Wnioskodawcy za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczeń C-180/10 i C-181/10 wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanej działki rolnej o nr X. oraz posiada udział 1/5 w działce drogowej. Wnioskodawca nabył nieruchomość w wyniku zniesienia współwłasności i podziału gospodarstwa rolnego. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości Nieruchomość stanowi prywatny majątek Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem zarejestrowanym jako podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość stanowi w przeważającej części pastwisko, w niewielkiej las. Nie była przez wnioskodawcę wynajmowana ani wydzierżawiana. Jednocześnie Wnioskodawca podaje, że ze względu na swój stan zdrowia i brak możliwości prowadzenia działalności z wykorzystaniem opisanej nieruchomości, Wnioskodawca zamierza zbyć działkę wraz z udziałem w działce drogowej. Zgodnie z obowiązującym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego działka położona jest w terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z usługami. Działka drogowa jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wg MPZP położona jest na terenie dróg wewnętrznych. Przygotowanie MPZP odbyło się bez inicjatywy Wnioskodawcy. W tym celu zawarł umowę pośrednictwa w sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca rozważa podział działki na trzy mniejsze. Wnioskodawca nie zamierza w przyszłości nabywać innych nieruchomości w celu odsprzedaży.

Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować żadnych czynności mogących uatrakcyjnić teren. Nie planuje starać się o decyzję o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej, nie będzie budować drogi, ogrodzenia ani doprowadzać mediów na teren wydzielonych działek. Wnioskodawca nie planuje podejmowania żadnych czynności marketingowych. Wnioskodawca nie ponosił żadnych kosztów na ulepszenia nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje samodzielnie pozyskiwać nabywców działek. Sprawą będzie zajmował się pośrednik w sprzedaży nieruchomości. O formie ogłoszeń o sprzedaży decyduje pośrednik, który umieszcza informacje na portalach internetowych.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy będą działki wykorzystywana w działalności gospodarczej (rolniczej), która realizowana jest przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem, by przedmiotowa działka nr X. oraz udział 1/5 w działce drogowej w jakikolwiek sposób były wykorzystywane w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy. Zatem w tej sytuacji nie można mówić o sprzedaży „majątku prywatnego”.

Z informacji przedstawionych we wniosku jednoznacznie bowiem wynika, że Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, w ramach którego prowadzi działalność rolniczą – i co istotne w analizowanym przypadku – z tego tytułu jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Okoliczność, że ze względu na swój stan zdrowia Wnioskodawca nie ma możliwości prowadzenia działalności z wykorzystaniem opisanej nieruchomości nie wpływa na stwierdzenie, że działki będące przedmiotem wniosku wykorzystywane były w działalności rolnej.

Przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego okoliczności sprawy wskazują zatem na ścisłe związanie ww. działek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą – działalnością rolniczą. Zatem w analizowanej sprawie stwierdzić należy, że przedmiotowe działki wchodzą w skład majątku przedsiębiorstwa rolnego Wnioskodawcy, ponieważ ww. działki to majątek wykorzystywany przez podatnika VAT w działalności gospodarczej (działalności rolniczej).

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem planowanej dostawy będą działki stanowiące de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa rolnego służący prowadzeniu przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą – w rozumieniu ustawy – jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek wydzielonych z działki nr X. i udziału 1/5 w działce drogowej wykorzystywanych uprzednio w działalności rolnej, z tytułu której Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, będzie – zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.