2021.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.121.2021.4.ST
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce budowlanej – jest prawidłowe,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej – jest prawidłowe,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkania oraz wpływu na zmianę w podatku czynności skorzystania z usług biura nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

29 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce budowlanej,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkania oraz wpływu na zmianę w podatku czynności skorzystania z usług biura nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, brakującą opłatę, przeformułowanie pytań oraz własne stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 1992 będąc osobą fizyczną (stanu wolnego) Zainteresowany zakupił niezabudowaną działkę rolną o powierzchni 1,6515 ha na użytkowanie rolnicze.

Działka nie służyła Wnioskodawcy do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, ponadto Zainteresowany z ww. działki nie czerpał pożytków na sprzedaż.

Wnioskodawca nie trudni się zawodowo handlem nieruchomościami oraz nie posiada i nie korzysta z usług pełnomocnictwa zawodowego.

W latach 1992-2021 Zainteresowany nie umieścił żadnej oferty sprzedaży tej działki, nie reklamował jej i nie oferował jej nikomu na sprzedaż.

Do Wnioskodawcy zadzwonił kupiec zainteresowany kupnem działki.

Obszar, na którym znajduje się działka jest objęty planem zagospodarowania przestrzennego – na budownictwo mieszkaniowe.

Wnioskodawca nie zamierza dzielić działki na mniejsze działki i nie będzie korzystał z pośredników (pełnomocników).

Do majątku osobistego Wnioskodawcy należy także 1/2 innej działki, na której wraz z partnerką Zainteresowany buduje dom.

We wspólnym udziale z partnerką Wnioskodawca ma dwie działki po ½ udziału (działki te są obok siebie).

Wnioskodawca wraz z partnerką zamierzali wybudować na jednej z działek jeden dom dla Wnioskodawcy, a na drugiej dla Jego partnerki, ale jednak będą budować tylko jeden dom, a drugą wspólną działkę sprzedadzą i przeznaczą pieniądze z jej sprzedaży na budowę wspólnego domu.

Działka, na której Wnioskodawca wraz z partnerką buduje dom została zakupiona w celach mieszkaniowych.

Działka, obok której Wnioskodawca wraz z partnerką buduje dom zostanie sprzedana przed upływem 5 lat od zakupu, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na budowę wspólnego domu.

Wnioskodawca zaznacza, że wraz z partnerką nie będą już budować dwóch domów, tylko jeden wspólny.

W piśmie z 12 kwietnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Zainteresowany wskazał informacje identyfikujące działki objęte zakresem pytań:

działka rolna nr 1 położona na (…) obręb (…) o powierzchni 1,6515 ha – Księga Wieczysta nr (…),
1/2 udziału w działce nr 2.

Ponadto w ww. piśmie Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na zadane przez tut. Organ pytania o treści:

Pytanie DKIS:
Czy jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to z jakiego tytułu?
Odpowiedź:
Jestem zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – nr PKD 5610A.
Pytanie DKIS:
W jaki sposób doszło do nabycia przez Pana nieruchomości, mających być przedmiotem sprzedaży?
Odpowiedź:
Wyżej wskazane nieruchomości nabyłem do majątku prywatnego, działkę rolną w roku 1992 (przed rozpoczęciem działalności gospodarczej), a 1/2 udziału w działce budowlanej w roku 2017. Obie nieruchomości zakupiłem do majątku prywatnego, przy zakupie nie odliczałem podatku VAT. Działkę rolną kupiłem od osoby prywatnej, a 1/2 udziału w działce budowalnej od Urzędu Miasta.
Pytanie DKIS:
W jakim celu nabył Pan ww. nieruchomości?
Odpowiedź:
Obie nieruchomości nie miały nic wspólnego z działalnością gospodarczą, nabyłem je na cele prywatne.
Pytanie DKIS:
W jaki sposób przedmiotowe nieruchomości były/będą przez Pana wykorzystywane od momentu ich nabycia do momentu sprzedaży?
Odpowiedź:
Nieruchomości od chwili nabycia do chwili sprzedaży nie były przeze mnie wykorzystywane. Od chwili nabycia działki rolnej płaciłem za nią podatek rolny.
Pytanie DKIS:
Czy któraś z przedmiotowych nieruchomości do momentu sprzedaży była/będzie wykorzystywana przez Pana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym w działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy? Jeżeli tak, to która oraz czy z tego tytułu był Pan czynnym podatnikiem podatku VAT?
Odpowiedź:
Nieruchomości (działki) nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej, którą prowadzę pod nr PDK 5610A oraz nie byłem z tego tytułu czynnym podatnikiem podatku VAT, nie korzystałem ze zwolnienia z podatku VAT przy zakupie działek.
Pytanie DKIS:
Czy któraś z nieruchomości, mających być przedmiotem sprzedaży, była udostępniana przez Pana osobom trzecim na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (np. dzierżawy, najmu, użyczenia)? Jeżeli tak, to należy wskazać która, czy były/są to umowy odpłatne czy nieodpłatne oraz kiedy były zawierane?
Odpowiedź:
Nieruchomość, tj. mieszkanie które zamierzam sprzedać było udostępnione osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Było wynajmowane przeze mnie (jako osobę prywatną). Dochody z najmu mieszkania rozliczyłem w zeznaniu podatkowym PIT-28 za rok 2018 i 2019. Umowa najmu była zawarta od 2018 do 2019 roku.
Pytanie DKIS:
Czy ponosił Pan/będzie Pan ponosił do momentu dostawy nieruchomości jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży celem zwiększenia ich wartości bądź atrakcyjności (w przypadku działek np.: uzbrojenie terenu w przyłącza do sieci wodnej, gazowej lub/i elektrycznej; ogrodzenie; utwardzenie dróg wewnętrznych; uzyskanie decyzji o wyłączeniu gruntu z produkcji rolnej; wystąpienie o warunki zabudowy; inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności nieruchomości)? Jeżeli tak, to na którą z nieruchomości oraz jakie to były/będą nakłady i czego dotyczyły/będą dotyczyły?
Odpowiedź:
Nie prowadziłem żadnych czynności dotyczących tych trzech nieruchomości, które mogłyby zwiększyć ich wartość lub atrakcyjność. Nie występowałem o wyłączenie gruntu z produkcji rolnej, ani nie prowadziłem żadnych nakładów z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (jeśli chodzi o obie te działki). Mieszkanie postanowiłem sprzedać przez biuro nieruchomości.
Pytanie DKIS:
Czy ogłaszał Pan/będzie Pan ogłaszał sprzedaż którejś nieruchomości w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu bądź podejmował inne działania marketingowe? Jeżeli tak, to należy wskazać jakie i której nieruchomości dotyczyły?
Odpowiedź:
Sprzedaż mieszkania ogłosiłem samodzielnie na (…), ale teraz zamierzam skorzystać z biura nieruchomości. Wyłącznie mieszkanie będę chciał sprzedać za pośrednictwem biura nieruchomości.
Pytanie DKIS:
Z czyjej inicjatywy został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym znajduje się działka stanowiąca w całości Pana majątek? Czy to Pan wystąpił o jego opracowanie?
Odpowiedź:
Nie występowałem o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru, na którym znajduje się działka stanowiąca moją własność. Nie wiem z czyjej inicjatywy został on uchwalony.
Pytanie DKIS:
Czy dla działki, w której posiada Pan 1/2 udziału (mającej być przedmiotem sprzedaży) został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to czy Pan wystąpił o jego opracowanie?
Odpowiedź:
Dla działki, w której posiadam 1/2 udziału (mającej być przedmiotem sprzedaży) został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego – nigdy ja ani moja partnerka nie występowaliśmy o jego uchwalenie. W momencie zakupu tej działki plan zagospodarowania przestrzennego był już opracowany, nie wiem z czyjej inicjatywy.
Pytanie DKIS:
Czy jest Pan jedynym właścicielem mieszkania, które zamierza sprzedać?
Odpowiedź:
Jestem jedynym właścicielem mieszkania, które zamierzam sprzedać. Zakupiłem to mieszkanie od osoby prywatnej do majątku prywatnego, przy zakupie nie korzystałem z odliczenia podatku VAT. Mieszkanie nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej. Nie zrobiłem żadnych nakładów, które zwiększyłyby wartość mieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 12 kwietnia 2021 r.).

Czy w przypadku sprzedaży działki budowlanej (1/2 udziału) transakcja ta będzie objęta podatkiem od towarów i usług?
Czy w przypadku sprzedaży mieszkania transakcja ta będzie objęta podatkiem od towarów i usług?
Czy w przypadku sprzedaży działki rolnej transakcja będzie objęta podatkiem od towarów i usług?
Czy jeżeli w przypadku sprzedaży mieszkania Wnioskodawca skorzysta z usług biura nieruchomości to wpłynie to na zmianę w podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 30 marca 2021 r.), podatek od towarów i usług nie wystąpi przy sprzedaży tych nieruchomości prywatnych, ponieważ sprzedaż jaką by przeprowadził nie ma charakteru stałego, przy zakupie tych nieruchomości Wnioskodawca nie korzystał ze zwolnienia od podatku VAT. Powyższe nieruchomości nie były wykorzystywane w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej. Przy ich zakupie Wnioskodawca nie korzystał z odliczenia podatku VAT. Zainteresowany nie był podatnikiem podatku VAT z tytułu posiadania ww. nieruchomości.

Wnioskodawca uważa, że będzie to sprzedaż związana ze zwykłym wykonywaniem zarządu prywatnej własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce budowlanej – jest prawidłowe,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej – jest prawidłowe,
opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkania oraz wpływu na zmianę w podatku czynności skorzystania z usług biura nieruchomości – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

W świetle art. 196 § 1 ww. Kodeksu współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Zatem, w zakresie pojęcia towarów (gruntów) mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. W konsekwencji, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie zarówno nieruchomości gruntowej (działki), jak i udziału w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Ustawa nie zawiera definicji lokalu mieszkalnego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2020 r., poz. 1910, z późn. zm.).

Stosownie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy o własności lokali, samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej „lokalami”, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Zgodnie zatem z ww. przepisami także lokal spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu zasadne jest odwołanie się do pojęcia „majątku prywatnego”. Pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Podkreślić przy tym należy, że pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakup towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy nie można podmiotu dokonującego dostawy uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest również czy w świetle zaprezentowanego we wniosku stanu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania ich sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy zauważyć, że zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN „handel to działalność polegająca na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług”.

Zgodnie z potocznym znaczeniem pojęcia handlowca – handlowcem jest osoba, która trudni się handlem, tj. nabywa towary w celu ich odprzedaży.

Ponadto zgodnie z jednoznaczną definicją art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy, a także art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, działalnością gospodarczą jest wszelka działalność handlowców. Art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega dostawa towarów i świadczenie usług, wykonywane za wynagrodzeniem przez podatnika występującego w takim charakterze.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – nr PKD 5610A i zamierza zbyć: działkę rolną nr 1 położoną na (…) obręb (…), o powierzchni 1,6515 ha – Księga Wieczysta nr (…), 1/2 udziału w działce nr 2 oraz mieszkanie, którego jest jedynym właścicielem.

Działkę rolną Wnioskodawca nabył w roku 1992, będąc osobą fizyczną na użytkowanie rolnicze. Działka stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy, ponadto Zainteresowany z ww. działki nie czerpał pożytków na sprzedaż. Wnioskodawca nie trudni się zawodowo handlem nieruchomościami oraz nie posiada i nie korzysta z usług pełnomocnictwa zawodowego. Wnioskodawca nie zamierza dzielić działki na mniejsze działki i nie będzie korzystał z pośredników (pełnomocników).

We wspólnym udziale z partnerką Wnioskodawca ma dwie działki, udział w jednej z nich Zainteresowany zamierza sprzedać, a pieniądze ze sprzedaży przeznaczyć na budowę domu. 1/2 udziału w działce budowlanej Wnioskodawca nabył do majątku prywatnego w roku 2017, nie odliczając podatku VAT.

Obie nieruchomości nie miały nic wspólnego z działalnością gospodarczą i nie były w niej wykorzystywane, Wnioskodawca nabył je na cele prywatne. Nieruchomości od chwili nabycia do chwili sprzedaży nie były przez Zainteresowanego wykorzystywane.

Mieszkanie, które Wnioskodawca zamierza sprzedać wynajmował (jako osoba prywatna) osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Dochody z najmu mieszkania Wnioskodawca rozliczył w zeznaniu podatkowym PIT-28 za rok 2018 i 2019. Umowa najmu była zawarta od 2018 do 2019 roku.

Zainteresowany nie prowadził żadnych czynności dotyczących tych trzech nieruchomości, które mogłyby zwiększyć ich wartość lub atrakcyjność.

Wnioskodawca nie występował o wyłączenie gruntu z produkcji rolnej, ani nie prowadził żadnych nakładów z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży (jeśli chodzi o działki).

Sprzedaż mieszkania Wnioskodawca ogłosił samodzielnie na (…), ale teraz zamierza skorzystać z biura nieruchomości – wyłącznie mieszkanie Wnioskodawca będzie chciał sprzedać za pośrednictwem biura nieruchomości.

Zainteresowany nie występował o opracowanie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego dla obszarów, na których znajdują się obie działki i nie wie z czyjej inicjatywy zostały one uchwalone.

Mieszkanie, które Wnioskodawca zamierza sprzedać, zostało zakupione od osoby prywatnej do majątku prywatnego, przy zakupie nie odliczono podatku VAT. Mieszkanie nie było wykorzystywane w działalności gospodarczej oraz Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów, które zwiększyłyby jego wartość.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej, 1/2 udziału w działce nr 2 oraz mieszkania.

Odnosząc się do kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki rolnej oraz 1/2 udziału w działce nr 2 w pierwszej kolejności należy ustalić czy Wnioskodawca z tytułu ich sprzedaży będzie działał jako podatnik podatku VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy dotyczącego sprzedaży działki rolnej oraz ½ udziału w działce nr 2 nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, (takich jak: np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek).

W niniejszym zakresie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę dokonującego sprzedaży działki rolnej oraz 1/2 udziału w działce nr 2 za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Podejmowane przez Wnioskodawcę czynności dotyczące działki rolnej oraz 1/2 udziału w działce nr 2 stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia działki rolnej oraz 1/2 udziału w działce nr 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, transakcja sprzedaży działki rolnej oraz 1/2 udziału w działce nr 2 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 należało uznać za prawidłowe.

Rozpatrując z kolei wątpliwość Wnioskodawcy, dotyczącą opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży mieszkania także w pierwszej kolejności należy ustalić czy Zainteresowany z tytułu jego sprzedaży będzie działał jako podatnik podatku VAT.

W związku z powyższym należy wskazać, że elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji sprzedaży Nieruchomości za prowadzenie działalności gospodarczej jest cel nabycia oraz całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do tejże Nieruchomości przez cały okres jej posiadania.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do mieszkania będącego przedmiotem sprzedaży.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca wynajmował mieszkanie, które zamierza sprzedać osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Dochody z najmu mieszkania Wnioskodawca rozliczył w zeznaniu podatkowym PIT-28 za rok 2018 i 2019. Umowa najmu była zawarta od 2018 do 2019 roku.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W konsekwencji, najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym wypełnia on określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy najem jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że mieszkanie wynajmowane na podstawie zawartej umowy, wykorzystywane było przez Wnioskodawcę w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Fakt, że Wnioskodawca wynajął ww. mieszkanie spowodował, że utraciło one charakter majątku prywatnego – w związku z czym jego sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie – według art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika z powyższego, prawo do zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów, będących przedmiotem sprzedaży, nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny ww. obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że w celu ustalenia, czy w analizowanej sprawie zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku, czy też opodatkowanie właściwą stawką podatku VAT, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy względem mieszkania mającego być przedmiotem sprzedaży nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że dostawa ww. mieszkania nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, gdyż jak wynika z wniosku, wyżej wymieniona nieruchomość była używana (miało miejsce jej pierwsze zasiedlenie).

Jak bowiem wskazano w opisie sprawy, Wnioskodawca wynajmował mieszkanie, które zamierza sprzedać osobom trzecim na podstawie umowy najmu. Dochody z najmu mieszkania Wnioskodawca rozliczył w zeznaniu podatkowym PIT-28 za rok 2018 i 2019. Umowa najmu była zawarta od 2018 do 2019 roku.

Ponadto Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów, które zwiększyłyby jego wartość – w związku z czym tut. Organ uznał, że Zainteresowany nie ponosił wydatków na ulepszenie mieszkania, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które stanowiłby co najmniej 30% jego wartości początkowej.

Skoro zatem w roku 2018 mieszkanie było oddane do użytkowania – było przedmiotem odpłatnego najmu to od momentu pierwszego zasiedlenia do momentu zbycia mieszkania upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem dostawa mieszkania nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż dwa lata.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą opisanego mieszkania bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie jedynie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż mieszkania przez Wnioskodawcę będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Dodać należy, iż w przedmiotowym wniosku Zainteresowany używa pojęcia „transakcja nie objęta podatkiem VAT”. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż w stosunku do opodatkowania podatkiem VAT transakcji właściwe są pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” oraz „jest zwolniona z opodatkowania”. Pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego z tytułu przedmiotowych dostaw) – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której sprzedaż działki rolnej oraz ½ udziału w działce budowlanej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT – z kolei dostawa mieszkania stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, korzystającą ze zwolnienia od tego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, dotyczącej wpływu skorzystania z usług biura nieruchomości w przypadku sprzedaży mieszkania na zmianę w podatku, należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie fakt skorzystania z ww. usług jest bez znaczenia, gdyż o uznaniu sprzedaży mieszkania za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w tym przypadku decyduje już wykorzystywanie mieszkania do prowadzenia działalności gospodarczej (odpłatnego najmu).

W konsekwencji powyższego, pomimo identycznego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług (brak konieczności wykazania podatku należnego także z tytułu sprzedaży mieszkania) – stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 4 uznano całościowo za nieprawidłowe.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli działki budowlanej, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. partnerki Wnioskodawcy.

Ponadto tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Z kolei, w kwestii dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w zdarzeniu przyszłym bądź we własnym stanowisku w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin