2021.04.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.169.2021.3.AZ
z 20 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2021 r. (data wpływu 10 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT dokonywanej przez Syndyka transakcji zbycia zespołu składników majątku jako stanowiących przedsiębiorstwo – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2021 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT dokonywanej przez Syndyka transakcji zbycia zespołu składników majątku jako stanowiących przedsiębiorstwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotowy wniosek dotyczy transakcji sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład masy upadłości Spółki w ramach postępowania upadłościowego X toczącego się przed Sądem Rejonowym …. pod sygn. …...

W tego typu postępowaniach syndyk działa z uwzględnieniem celów postępowania upadłościowego wskazanych w art. 2 ust. 1 Prawa upadłościowego, m.in. w celu zaspokojenia roszczeń wierzycieli upadłego w jak najwyższym możliwym stopniu. Poza tym, sprzedaż składników majątkowych upadłego następuje w trybie przewidzianym w przepisach Prawa upadłościowego.

Składniki majątkowe wchodzące w skład masy upadłości Spółki mają zostać sprzedane na rzecz A sp. z o.o. (poprzednio C sp. z o.o.) którego oferta została wybrana w przetargu przeprowadzonym w dniu 22 stycznia 2021 r. i której wybór został następnie zatwierdzony postanowieniem Sędziego-komisarza z dnia 22 stycznia 2021 r. (sygn. ……) („Postanowienie”). Postanowienie stało się prawomocne w dniu 30 stycznia 2021 r. Zgodnie z warunkami przetargu, które zostały zatwierdzone postanowieniem Sędziego-komisarza z dnia 25 listopada 2020 r. (sygn. … …..)¹, umowa sprzedaży powinna zostać zawarta w terminie czterech miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia. Mając na uwadze powyższe, umowa sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład masy upadłości Spółki powinna zostać zawarta w nieprzekraczalnym terminie do 30 maja 2021 r.

Spółka jest podmiotem z branży metalurgicznej, prowadzącym działalność przede wszystkim w zakresie produkcji blach grubych, w tym blachy okrętowej, zbiornikowej i kotłowej.

Postanowieniem z 4 września 2019 r. wydanym przez Sąd Rejonowy w …. Wydział Gospodarczy, sygn. akt ….., ogłoszono upadłość Spółki.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego …. Gospodarczy z dnia 11 września 2019 roku, sygn. akt ….., M., doradca restrukturyzacyjny nr …., został wyznaczony na syndyka masy upadłości Spółki.

23 grudnia 2020 roku została zawarta Umowa dzierżawy przedsiębiorstwa Spółki (dalej: „Umowa Dzierżawy”), na podstawie której A sp. z o.o. z siedzibą w ... (wcześniej B sp. z o.o.; dalej: „Nabywca”) przyjęła do odpłatnego i wyłącznego używania, z zastrzeżeniem wyłączeń wskazanych w umowie dzierżawy, przedsiębiorstwo Spółki w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny² .

Przedmiot dzierżawy znajduje się w posiadaniu Nabywcy od 29 grudnia 2020 roku. W związku z zawarciem umowy dzierżawy, prawa i obowiązki wynikające z części umów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę (np. umów na dostawę mediów), które pierwotnie zostały przez nią zawarte, zostały przejęte przez Nabywcę.

Jak wskazano wyżej, oferta Nabywcy w przedmiocie nabycia składników majątkowych wchodzących w skład masy upadłości Spółki została zatwierdzona 22 stycznia 2020 roku na podstawie postanowienia. Z tego względu, Wnioskodawca dokona sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład masy upadłości Spółki (dalej: „przedmiot transakcji”) na rzecz Nabywcy.

W skład przedmiotu transakcji będą wchodzić m.in.:

oznaczenie indywidualizujące Spółki, tj. X,
prawa do gruntów, budynków i budowli (dalej łącznie jako: „Nieruchomości”) oraz innych obiektów budowlanych i instalacji zlokalizowanych na tych nieruchomościach, opisanych poniżej,
prawo własności ruchomości, w tym środków transportu, urządzeń, maszyn, instalacji, materiałów, surowców, towarów i wyrobów oraz inne środki trwałe (w tym w budowie), materiały techniczne, wyroby (półprodukty, półfabrykaty, produkty w toku, produkty gotowe),
koncesje, licencje, zezwolenia,
prawa własności intelektualnej, w tym majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne oraz tajemnice przedsiębiorstwa, w tym know-how związany z produkcją prowadzoną w zakresie przedsiębiorstwa, a także prawo do oprogramowania,
księgi i dokumenty związane z przedsiębiorstwem oraz działalnością prowadzoną w oparciu o przedsiębiorstwo,
certyfikaty i akredytacje dotyczące procedur oraz działalności prowadzonej w oparciu o przedsiębiorstwo,
należności od jednostek powiązanych oraz jednostek niepowiązanych (z wyłączeniem należności z tytułu podatków i innych tytułów publicznoprawnych),
rzeczy ruchome wchodzące w skład masy upadłościowej Spółki, tj. towary, półprodukty, produkty w toku, oraz wyposażenie wykorzystywane dla celów prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę.

Nieruchomości będą składać się z prawa użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w C., woj. …, składających się z działek ewidencyjnych o poniższych numerach (zgodnie z treścią księgi wieczystej):

(…) (…) przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) (trzysta dwa), przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (….) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B., (….) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) (…),
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...)
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...)
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer
(…),
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...)
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...)
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy K. numer (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) (…),
(…) (…) z obrębu (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy Ko.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy B. numer (…) (…),
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy Ko.,
(…) (…) z obrębu (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy Ko.,
(…) (…) z obrębu (...) , przy ulicy Ko.,
(…) (…) z obrębu (...) ,
(…) (…) z obrębu (...) ,

Łączny obszar ww. nieruchomości wynosi 38,1597 ha (trzydzieści osiem hektarów jeden tysiąc pięćset dziewięćdziesiąt siedem metrów kwadratowych). Ponadto, w skład nieruchomości będzie również wchodzić prawo własności znajdujących się na powyższych działkach budynków, budowli i urządzeń.

Jednocześnie, zgodnie z wstępną wersją umowy sprzedaży przedmiotu transakcji, nie będą podlegać sprzedaży następujące składniki majątkowe należące do Spółki:

środki pieniężne w kasie oraz środki pieniężne w bankach,
kaucje,
aktywa (w tym wierzytelności) nabyte po dniu ogłoszenia upadłości (m.in. wierzytelności, komputer, drukarka, skaner i samochód) inne składniki majątku niepodlegające bądź wyłączone ze sprzedaży na mocy powszechnie obowiązujących przepisów prawa (np. należności publicznoprawne oraz blachy specjalne, które będą szczegółowo wymienione w załączniku do umowy sprzedaży przedmiotu transakcji).

Wnioskodawca zauważa, że zgodnie z jego stanem wiedzy, składniki majątkowe składające się na przedmiot transakcji są wystarczające do tego, by Nabywca mógł prowadzić działalność gospodarczą w tożsamym zakresie co Spółka i nie będzie konieczne w tym celu angażowanie istotnych składników majątku (niebędących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży). W szczególności, składniki majątkowe, które nie będą podlegały sprzedaży nie powinny, zdaniem Wnioskodawcy, wpływać na zdolność funkcjonowania zbywanego zespołu składników majątkowych jako samodzielnego przedsiębiorstwa. Ponadto, zamiarem Nabywcy jest kontynuowanie działalności gospodarczej Spółki w branży metalurgicznej. Potwierdzeniem tych okoliczności jest fakt, że obecnie ww. składniki majątkowe są wykorzystywane przez Nabywcę w ramach umowy dzierżawy dla celów prowadzenia działalności gospodarczej.

Warto również zwrócić uwagę, że wyłączenia wskazane w punkach 1) - 3) wynikają ze specyfiki postępowań upadłościowych. Środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie są wyłączone z przedmiotu sprzedaży – są one bowiem przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli upadłego. przedmiotem sprzedaży w postępowaniu upadłościowym nie są również zwyczajowo objęte kaucje. Ponadto, mając na uwadze, że – zgodnie z zatwierdzonymi warunkami przetargu – przedmiot przetargu stanowiło przedsiębiorstwo Spółki szczegółowo opisane w opisie i oszacowaniu sporządzonym według stanu na dzień ogłoszenia upadłości Spółki, również aktywa nabyte przez Wnioskodawcę po dniu ogłoszenia upadłości nie stanowią przedmiotu sprzedaży.

Ponadto, Wnioskodawca zwraca uwagę, że w strukturze organizacyjnej zespołu składników majątkowych składających się na przedmiot transakcji doszło do wyodrębnienia szeregu działów, wydziałów i zakładów, tj. w szczególności:

Prezesa Zarządu,
Pełnomocników Huty i Doradców,
Biura Zarządu,
Działu BHP i Ochrony Środowiska,
Biura Obsługi Prawnej,
Dyrektora Generalnego,
Zastępcy Dyrektora Generalnego ds. Ekonomiki i Finansów,
Zastępcy Dyrektora Generalnego ds. Produkcji i Techniki,
Bura Obsługi Rynków Złomu,
Działalności Koncesjonowanej,
Działu Kontroli Jakości,
Działu Kontrolingu,
Działu Finansowo-Księgowego,
Działu Handlowego,
Działu Zakupu i Dostaw,
Działu Zabezpieczenia Ochrony Zakładu,
Działu Personalnego,
Wydziału Utrzymania Ruchu,
Zakładu Stalownia,
Działu Infrastruktury,
Zakładu WBG (Walcowni Blach Grubych),
Działu IT,
Wydziału Transportu,
Działu Technologicznego.

W związku z nabyciem przedmiotu transakcji dojdzie do nabycia całej dokumentacji związanej z przedmiotem transakcji, w tym dokumentacji kadrowo-płacowej będącej w posiadaniu Spółki w dniu zawarcia umowy sprzedaży, z wyjątkiem dokumentacji wytworzonej w toku postępowania upadłościowego oraz dokumentacji potrzebnej w celu zakończenia postępowania upadłościowego Spółki.

Ponadto, na skutek nabycia przedmiotu transakcji dojdzie do przejścia na Nabywcę zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy³ . Spółka zatrudnia obecnie 1145 pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony w opisie stanu zdarzenia przyszłego przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji, zbycie przedmiotu transakcji nie będzie podlegało VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie stanu zdarzenia przyszłego przedmiot transakcji stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji, zbycie przedmiotu transakcji nie będzie podlegało VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Pojęcie przedsiębiorstwa na gruncie Kodeksu cywilnego i ustawy o VAT

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ustawa o VAT nie zawiera definicji pojęcia „przedsiębiorstwa”. N konsekwencji, konieczne jest zastosowanie wykładni systemowej i ustalenie zakresu znaczeniowego tego pojęcia z wykorzystaniem innych aktów prawnych.

Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W świetle powyższej definicji, pojęcie przedsiębiorstwa powinno być rozumiane jako zespół składników materialnych i niematerialnych, który: (i) cechuje się zorganizowaniem, oraz (ii) jest przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. W zakresie warunku odnoszącego się do istnienia „zespołu składników materialnych i niematerialnych” należy zauważyć, że wyliczenie elementów zawarte w pkt 1 - 9 powyżej ma charakter wyłącznie przykładowy (co potwierdza użycie sformułowania „w szczególności” w treści art. 55¹ Kodeksu cywilnego). W celu uznania określonego zespołu składników za przedsiębiorstwo nie jest konieczne wykazanie, że wszystkie wskazane w ww. przepisie rodzaje składników majątkowych występują w danym przedsiębiorstwie. Przyjmuje się bowiem, że wśród składników majątkowych wymienionych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego szczególne znaczenie mają aktywa, które w danych okolicznościach umożliwiają prowadzenie działalności gospodarczej (i takie aktywa są w istocie niezbędne do uznania zespołu aktywów za przedsiębiorstwo). Stanowisko takie przedstawił również Sąd Najwyższy w wyroku z 25 listopada 2010 r. (sygn. I CSK 703/09): Jakkolwiek strony - w świetle art. 55²k.c. - mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, to swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo.” Podobne stanowisko zajęto w wyroku NSA z 2 czerwca 2008 r. (sygn. I FSK 688/07): „(...) dla zbycia przedsiębiorstwa konieczne jest przeniesienie na nabywcę minimum środków pozwalających na kontynuowanie realizowanej uprzednio w tym przedsiębiorstwie działalności gospodarczej”.

Co do wskazanej wyżej cechy dotyczącej zorganizowania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych, należy zauważyć, że istotą przedsiębiorstwa jest zorganizowanie zespołu składników materialnych i niematerialnych na takim poziomie, który obiektywnie umożliwia prowadzenie działalności gospodarczej. W związku z tym, stopień zorganizowania musi być na tyle wyraźny, aby pozwalał na uznanie przedsiębiorstwa za odrębny podmiot zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej (jak uznano w wyroku SN z 3 grudnia 2009 r., sygn. II CSK 215/09: „Czynnikiem „konstytuującym” przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym (art. 55¹ k.c.) jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewną całość (zespół). Występowanie elementu organizacji pozwala odróżnić przedsiębiorstwo od majątku, gdyż ten ostatni jest przedmiotem organizacji i stanowi jedynie zbiór elementów wchodzących w skład zorganizowanej całości jaką jest przedsiębiorstwo.” ).

Przedmiot transakcji jako przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ Kodeksu cywilnego

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiot transakcji spełnia warunki do uznania go za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, i w konsekwencji zbycie przedmiotu transakcji powinno stanowić zbycie przedsiębiorstwa niepodlegające VAT, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z powyższego, kluczowym warunkiem uznania danego zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo jest możliwość realizacji określonych zadań gospodarczych w sposób samodzielny z wykorzystaniem przekazywanych składników majątkowych. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, składniki majątkowe składające się na przedmiot transakcji są zasadniczo wystarczające do tego, by Nabywca mógł prowadzić działalność gospodarczą o podobnym profilu co Spółka i nie będzie konieczne w tym celu angażowanie istotnych składników majątku (niebędących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży). Aktywa nabywane w ramach transakcji sprzedaży będą pozwalały na kontynuowanie działalności gospodarczej Spółki.

Ponadto, drugim istotnym warunkiem uznania danego zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo jest ich zorganizowanie (co wynika z treści przepisu art. 55¹ Kodeksu cywilnego: „(...) przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych (...)”. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, w strukturze organizacyjnej przedmiotu transakcji występuje szereg oddziałów, wydziałów, zakładów itp. W ocenie Wnioskodawcy, taki sposób zorganizowania składników składających się na przedmiot transakcji pozwala na uznanie, że składniki te są ze sobą funkcjonalnie powiązane, co umożliwia traktowanie ich jako pewną całość. W konsekwencji, nie stanowią one przypadkowego zbioru elementów, lecz są powiązane ze sobą w sposób pozwalający na prowadzenie działalności gospodarczej z ich wykorzystaniem.

Należy ponadto mieć na względzie stosowne regulacje Prawa upadłościowego. Przedsiębiorstwo upadłego powinno być zasadniczo sprzedane jako całość (art. 316 ust. 1 Prawa upadłościowego). Syndyk dąży zatem do zbycia przedsiębiorstwa jako całości. Istotny jest również fakt, że w związku z nabyciem przedmiotu transakcji dojdzie z mocy prawa do przejścia zakładu pracy, o którym mowa w art. 23¹ Kodeksu pracy (art. 317 ust. 2a Prawa upadłościowego). Niewątpliwie zakład pracy stanowi istotny element w przypadku działalności gospodarczej o podobnym profilu co Spółka, jako że prowadzenie huty stali wymaga zatrudnienia odpowiednio dużego i wykwalifikowanego personelu.

W świetle powyższego, za słuszne należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym określony w opisie zdarzenia przyszłego przedmiot transakcji będzie stanowić przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Brak znaczenia wyłączeń niektórych składników majątku z zakresu transakcji dla celów kwalifikacji zbycia przedmiotu transakcji na gruncie VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, wyłączenie niektórych składników majątkowych z zakresu transakcji nie powinno przesądzać o tym, że zbycie przedmiotu transakcji nie będzie stanowić zbycia przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT w zw. z art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Jak podkreśla się bowiem w interpretacjach organów podatkowych, możliwa jest sytuacja w której niektóre składniki majątkowe wchodzące w skład przedsiębiorstwa są wyłączone z zakresu czynności sprzedaży przedsiębiorstwa. Istotne jest bowiem to, by pomimo tego nabywca mógł kontynuować określoną działalność gospodarczą.

Jak wskazano przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 października 2020 r. (sygn. 0114-KDIP4-2.4012.342.2020.3.MMA): „Nie wszystkie jednak elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.” Tożsamy pogląd zajęto w interpretacjach Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 12 lipca 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.266.2018.2.MK, z 7 grudnia 2018 r., sygn. 0113-KDIPT1-3.4012.726.2018.2.MK, z 18 sierpnia 2017 r., sygn. 0112- KDIL4.4012.254.2017.l.TKU. Analogiczne stanowisko prezentowane jest również w orzecznictwie, przykładowo jak wskazano w wyroku NSA z 21 czerwca 2012 r. (sygn. I FSK 1586/11): „Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług.”

W tym zakresie należy ponadto mieć na względzie specyfikę sprzedaży majątku w ramach postępowania upadłościowego. Sprzedaż majątku upadłego jest bowiem regulowana przepisami Prawa upadłościowego. I tak, zgodnie z art. 317 ust. 2 Prawa upadłościowego, nabywca przedsiębiorstwa upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. W konsekwencji, zobowiązania związane z przedmiotem transakcji na mocy powszechnie obowiązujących przepisów nie mogą zostać przejęte Nabywcę.

Brak możliwości przejęcia zobowiązań nie wpływa jednak na kwalifikację przedmiotu sprzedaży jako przedsiębiorstwa. Potwierdza to A. Bartosiewicz: „Należy uznać, że w sytuacji gdy po ogłoszeniu upadłości syndyk wyprzedaje masę upadłości w ten sposób, iż stanowi ona w istocie przedsiębiorstwo nabywane przez jednego nabywcę, należy czynność taką potraktować na gruncie VAT jako sprzedaż przedsiębiorstwa. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że w tym przypadku nie są zbywane obciążenia (długi) związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W tym przypadku bowiem z istoty (natury) tej sprzedaży dokonywanej w ramach wyprzedaży masy upadłości oraz z przepisów prawa upadłościowego wynika, że w skład zbywanego przedsiębiorstwa nie wchodzą długi z nim związane. Nie stoi to więc na przeszkodzie uznaniu powyższej transakcji za sprzedaż przedsiębiorstwa (art. 55²k.c.).” (A. Bartosiewicz [w:] VAT. Komentarz do art. 6, wyd. 14, Warszawa 2020).

Również fakt wyłączenia środków pieniężnych z zakresu transakcji nie powinien wpływać na kwalifikację zbycia przedmiotu transakcji na gruncie przepisów o VAT. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, środki pieniężne wchodzą bowiem do masy upadłości i służą zaspokojeniu kosztów postępowania upadłościowego oraz roszczeń wierzycieli upadłego. Taki sposób rozdysponowania środkami pieniężnymi wynika z celu postępowania upadłościowego jakim jest zaspokojenie roszczeń wierzycieli w jak największym stopniu (syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości (majątku upadłego), a następnie z funduszy masy zaspakaja roszczenia wierzycieli).

Powyższy pogląd jest aprobowany w piśmiennictwie. Jak wskazano bowiem w komentarzu do Prawa upadłościowego i naprawczego autorstwa S. Gurgula: „(...) sprzedaż (...) z jednej strony może i powinna być dokonana uno actu, z drugiej jednak nie musi obejmować wszystkich tych elementów, które tworzyły przedsiębiorstwo dłużnika przed ogłoszeniem jego upadłości”. (S. Gurgul [w:] Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz do art. 316, wyd. 6, Warszawa 2010, C.H. Beck, str. 956.)

Powyższe stanowisko jest również aprobowane przez organy podatkowe. Jak wskazano przykładowo w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 czerwca 2017 r. (sygn. 0111-KDIB3-1.4012.92.2017.l.JP): „(...) sprzedaż przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej, mimo że - z uwagi na specyfikę postępowania upadłościowego - zostaną z niej wyłączone zobowiązania i środki pieniężne, będzie nosiła znamiona czynności, do której zastosowanie będzie miał art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa”. Tożsame stanowisko przedstawiono w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lutego 2016 r, sygn. IBPP3/4512-921/15/BJ.

Na kwalifikację przedmiotu sprzedaży jako przedsiębiorstwa nie wpływa również wyłącznie z zakresu przedmiotu sprzedaży kaucji, co jest częstą praktyką postępowań upadłościowych i jest związane z ich celem (dążeniem do zaspokojenia roszczeń wierzycieli w najwyższym możliwym stopniu).

W konsekwencji, w świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, wyłączenia niektórych składników majątku z zakresu transakcji nie powinny mieć wpływu na kwalifikację zbycia przedmiotu transakcji jako zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Konkludując całość przytoczonej wyżej we wniosku argumentacji, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiony w opisie zdarzenia przyszłego przedmiot transakcji będzie stanowić przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, i w konsekwencji zbycie przedmiotu transakcji nie będzie podlegało VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 6 pkt 1 ustawy – przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy obejmuje więc te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W myśl art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zatem składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego – czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Jak wcześniej wskazano, o tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik jest obowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Aby zatem, w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników mógł zostać zakwalifikowany jako przedsiębiorstwo, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej – musi się ona odznaczać pełną odrębnością, niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Transakcja mająca za przedmiot zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce jedynie wówczas, gdy wymienione w art. 55¹ Kodeksu cywilnego elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), zostaną przekazane nabywcy. Należy podkreślić, że na gruncie przytaczanego przepisu, istnieje możliwość umownego wyłączenia pewnych elementów z transakcji zbycia przedsiębiorstwa, ale tylko wówczas, gdy elementy te nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretnie składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), stwierdził, że: „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Jak wynika z okoliczności sprawy, Spółka jest podmiotem z branży metalurgicznej, prowadzącym działalność przede wszystkim w zakresie produkcji blach grubych, w tym blachy okrętowej, zbiornikowej i kotłowej. Postanowieniem z 4 września 2019 r. wydanym przez Sąd Rejonowy ogłoszono upadłość Spółki. Składniki majątkowe wchodzące w skład masy upadłości Spółki mają zostać sprzedane na rzecz ... sp. z o.o., którego oferta została wybrana w przetargu przeprowadzonym w dniu 22 stycznia 2021 r. i której wybór został następnie zatwierdzony postanowieniem Sędziego-komisarza z dnia 22 stycznia 2021 r. 23 grudnia 2020 roku została zawarta umowa dzierżawy przedsiębiorstwa Spółki, na podstawie której ... sp. z o.o. z siedzibą w ... – Nabywca – przyjęła do odpłatnego i wyłącznego używania, z zastrzeżeniem wyłączeń wskazanych w umowie dzierżawy, przedsiębiorstwo Spółki w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny. Przedmiot dzierżawy znajduje się w posiadaniu Nabywcy od 29 grudnia 2020 roku. W związku z zawarciem umowy dzierżawy, prawa i obowiązki wynikające z części umów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez Spółkę (np. umów na dostawę mediów), które pierwotnie zostały przez nią zawarte, zostały przejęte przez Nabywcę. Wnioskodawca dokona sprzedaży składników majątkowych wchodzących w skład masy upadłości Spółki na rzecz Nabywcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia zespołu składników majątku jako stanowiących przedsiębiorstwo.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 1228).

W myśl art. 306 ustawy Prawo upadłościowe, po ogłoszeniu upadłości syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie trzydziestu dni od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny określa proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż z wolnej ręki lub w drodze przetargu lub aukcji przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, nieruchomości i ruchomości, wierzytelności oraz innych praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Jak stanowi art. 316 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe

W myśl art. 316 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe, sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego może być, po wyrażeniu zgody przez sędziego-komisarza, poprzedzona umową dzierżawy na czas określony z prawem pierwokupu, jeżeli przemawiają za tym względy ekonomiczne.

Na nabywcę przedsiębiorstwa upadłego przechodzą wszelkie koncesje, zezwolenia, licencje i ulgi, które zostały udzielone upadłemu, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej (art. 317 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe).

Według regulacji art. 318 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 319 ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, jeżeli planowana jest sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości, przy sporządzaniu spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości, albo odrębnie, jeżeli możliwość takiej sprzedaży ujawniła się na późniejszym etapie, biegły wybrany przez syndyka sporządza opis i oszacowanie przedsiębiorstwa upadłego.

W myśl art. 56a ust. 1 ustawy Prawo upadłościowe, w postępowaniu o ogłoszenie upadłości uczestnik postępowania może złożyć wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży przedsiębiorstwa dłużnika lub jego zorganizowanej części lub składników majątkowych stanowiących znaczną część przedsiębiorstwa na rzecz nabywcy.

Jak wynika z opisu sprawy w skład przedmiotu transakcji będą wchodzić m.in.:

oznaczenie indywidualizujące Spółki,
prawa do gruntów, budynków i budowli (Nieruchomości) oraz innych obiektów budowlanych i instalacji zlokalizowanych na tych nieruchomościach, opisanych poniżej,
prawo własności ruchomości, w tym środków transportu, urządzeń, maszyn, instalacji, materiałów, surowców, towarów i wyrobów oraz inne środki trwałe (w tym w budowie), materiały techniczne, wyroby (półprodukty, półfabrykaty, produkty w toku, produkty gotowe),
koncesje, licencje, zezwolenia,
prawa własności intelektualnej, w tym majątkowe prawa autorskie i prawa pokrewne oraz tajemnice przedsiębiorstwa, w tym know-how związany z produkcją prowadzoną w zakresie przedsiębiorstwa, a także prawo do oprogramowania,
księgi i dokumenty związane z przedsiębiorstwem oraz działalnością prowadzoną w oparciu o przedsiębiorstwo,
certyfikaty i akredytacje dotyczące procedur oraz działalności prowadzonej w oparciu o przedsiębiorstwo,
należności od jednostek powiązanych oraz jednostek niepowiązanych (z wyłączeniem należności z tytułu podatków i innych tytułów publicznoprawnych),
rzeczy ruchome wchodzące w skład masy upadłościowej Spółki, tj. towary, półprodukty, produkty w toku, oraz wyposażenie wykorzystywane dla celów prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę.

Jednocześnie, zgodnie z wstępną wersją umowy sprzedaży przedmiotu transakcji, nie będą podlegać sprzedaży następujące składniki majątkowe należące do Spółki:

środki pieniężne w kasie oraz środki pieniężne w bankach,
kaucje,
aktywa (w tym wierzytelności) nabyte po dniu ogłoszenia upadłości (m.in. wierzytelności, komputer, drukarka, skaner i samochód) inne składniki majątku niepodlegające bądź wyłączone ze sprzedaży na mocy powszechnie obowiązujących przepisów prawa (np. należności publicznoprawne oraz blachy specjalne, które będą szczegółowo wymienione w załączniku do umowy sprzedaży przedmiotu transakcji).

Wnioskodawca zwraca uwagę, że wyłączenia wskazane w punkach 1) - 3) wynikają ze specyfiki postępowań upadłościowych. Środki pieniężne zgromadzone na rachunkach bankowych i w kasie są wyłączone z przedmiotu sprzedaży – są one bowiem przeznaczone na zaspokojenie wierzycieli upadłego. Przedmiotem sprzedaży w postępowaniu upadłościowym nie są również zwyczajowo objęte kaucje. Ponadto, mając na uwadze, że – zgodnie z zatwierdzonymi warunkami przetargu – przedmiot przetargu stanowiło przedsiębiorstwo Spółki szczegółowo opisane w opisie i oszacowaniu sporządzonym według stanu na dzień ogłoszenia upadłości Spółki, również aktywa nabyte przez Wnioskodawcę po dniu ogłoszenia upadłości nie stanowią przedmiotu sprzedaży.

Powyższe okoliczności jak również i to, że oferta sprzedaży na rzecz A sp. z o.o. została wybrana w przetargu przeprowadzonym w dniu 22 stycznia 2021 r. i której wybór został następnie zatwierdzony postanowieniem Sędziego-komisarza z dnia 22 stycznia 2021 r. (sygn. …) wskazują, że przedmiotem transakcji będzie zespół składników materialnych i niematerialnych stanowiących przedsiębiorstwo. Dla oceny skutków podatkowych planowanej transakcji nie ma jednak znaczenia wyłącznie fakt, że sam przedmiot transakcji pozwala na prowadzenie z jego wykorzystaniem działalności gospodarczej, ale także sposób jego wykorzystania przez nabywcę. W rozpatrywanej sprawie zamiarem Nabywcy jest kontynuowanie działalności gospodarczej Spółki w branży metalurgicznej. Potwierdzeniem tych okoliczności jest fakt, że obecnie ww. składniki majątkowe są wykorzystywane przez Nabywcę w ramach umowy dzierżawy dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto, istotne znaczenie ma fakt, że na skutek nabycia przedmiotu transakcji dojdzie do przejścia na Nabywcę zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. Spółka zatrudnia obecnie 1145 pracowników.

Zaznaczyć należy, że jak wynika z powołanego wyżej art. 55² Kodeksu cywilnego, strony (poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych) mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 55¹ Kodeksu cywilnego). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z jego stanem wiedzy, składniki majątkowe składające się na przedmiot transakcji są wystarczające do tego, by Nabywca mógł prowadzić działalność gospodarczą w tożsamym zakresie co Spółka i nie będzie konieczne w tym celu angażowanie istotnych składników majątku (niebędących przedmiotem planowanej transakcji sprzedaży). W szczególności, składniki majątkowe, które nie będą podlegały sprzedaży nie powinny, zdaniem Wnioskodawcy, wpływać na zdolność funkcjonowania zbywanego zespołu składników majątkowych jako samodzielnego przedsiębiorstwa.

Kwestia przejścia na Nabywcę bądź pozostania u Zbywcy niektórych składników nie powinna mieć decydującego wpływu na ustalenie, czy mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa. Ważne jest, aby zbywane przedsiębiorstwo było zespołem składników na tyle spójnym i wydzielonym finansowo i organizacyjnie, aby mogło samodzielnie wykonywać zadania gospodarcze, jako niezależne przedsiębiorstwo.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym obecnie ww. składniki majątkowe są wykorzystywane przez Nabywcę w ramach umowy dzierżawy dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. W rezultacie zawarcia umowy sprzedaży Nabywca będzie kontynuatorem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, co także wskazuje, że przedmiotem ww. umowy jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego.

Z powołanych na wstępie przepisów wynika, że jeżeli zostaną spełnione warunki określone w art. 55¹ k.c., dotyczące definicji przedsiębiorstwa, to zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, zbycie przedsiębiorstwa, będzie czynnością, która jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Odnosząc przywołane powyżej przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania stwierdzić należy, w analizowanej sprawie sprzedaż zespołu składników majątkowych i niemajątkowych przedstawionych w opisie sprawy, stanowiących przedsiębiorstwo, w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto, zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

___________________________________________

¹Postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia warunków przetargu na sprzedaż przedsiębiorstwa.

²T. j. Dz. U. z 2020 r„ poz. 1740 ze zm. dalej: „Kodeks cywilny".

³T. j. Dz. U. z 2020 r„ poz. 1320 ze zm. dalej: „Kodeks pracy".

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin