2021.04.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.1071.2020.2.SJ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.1071.2020.2.SJ
z 14 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 grudnia 2020 r. (data wpływu 31 grudnia 2020 r.), uzupełnionym pismem (data wpływu 5 stycznia 2021 r.) oraz pismem z dnia 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

kwalifikacji czynności podejmowanych przez spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, jako działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 26e ww. ustawy – jest prawidłowe,

uznania kosztów projektów, ponoszonych przez spółkę jako za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

W dniu 5 stycznia 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek o brakujące pełnomocnictwo na druku PPS-1.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 18 marca 2021 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.1071.2020.1.SJ (doręczonym dnia 28 marca 2021 r.), wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości osiąganych dochodów (przychodów) niezależnie od miejsca położenia źródeł przychodów. Jest On wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej (dalej: „Spółka”) i stosownie do regulacji zawartych w art. 8 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), rozlicza przychody i koszty Spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku (stracie) Spółki. Spółka prowadzi działalność o charakterze produkcyjno-handlowym polegającą w głównej mierze na produkcji m.in. kremów konopnych, olejków …. oraz innych produktów konopnych. Spółka dostarcza wysokiej jakości produkty pochodzenia naturalnego pełniące role kosmetyków o charakterze regeneracyjnym i prozdrowotnym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozwija lub planuje także w przyszłości rozwijać nowe produkty (kremy, kosmetyki, olejki) oraz wprowadza/planuje wprowadzić je na rynek. W celu stworzenia nowych produktów Spółka zdecydowała się na stosowanie odpowiedniej metodyki realizacji kolejnych prac o charakterze badawczo-rozwojowym (B+R). Każdorazowo wyniki prac B+R są czymś nowym na skalę przedsiębiorstwa. Nie zdarza się bowiem, aby Spółka do projektów z obszaru B+R ujmowała prace, które są odtworzeniowe, rutynowe lub okresowe (dalej także: „Prace B+R”). Tym samym, wszystkie Prace B+R są dla Spółki twórczymi i innowacyjnymi przedsięwzięciami. Działalność B+R Spółki jest działalnością podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań polegających na wytwarzaniu nowych produktów. Realizacja projektów B+R Spółki ma na celu umożliwienie dostarczenia innowacyjnych rozwiązań produktowych, przyczyniając się do zwiększenia konkurencyjności i rentowności Spółki zarówno w Polsce, jak i w Europie oraz promocji Polski na arenie międzynarodowej. Każdy nowy produkt wymaga i będzie wymagał ponoszenia określonych kosztów związanych z procesem produkcyjnym, dokumentacyjnym oraz wymagać będzie określonej, specjalistycznej wiedzy i umiejętności a także licznych badań laboratoryjnych.

Wobec powyższego, w trakcie procesu powstawania nowych produktów Spółka ponosiła/ponosi następujące rodzaje kosztów (dalej łącznie: „Koszty B+R”):

Podlegające amortyzacji koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym, podlegające amortyzacji na podstawie art. 22b ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT oraz inne środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające jednorazowej amortyzacji podatkowej. Spółka zleciła wykonanie odpowiedniego recepturowania nowych kosmetyków podmiotowi zewnętrznemu wraz z wykonaniem odpowiedniej dokumentacji końcowej i przeprowadzeniem badań. W efekcie zlecenia powstawała receptura kosmetyku wraz z procesem technologicznym oraz dossier kosmetyku i surowców. Tak nabyte prace rozwojowe spółka zaliczyła do wartości niematerialnych i prawnych i dokonuje ich amortyzacji zgodnie z art. 22b ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Niewykluczone, że podobnie zlecenia recepturowania zostaną przeprowadzane także w przyszłości. Wnioskodawca nie wyklucza także, iż Spółka nabędzie także inne środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, niebędące samochodami osobowych lub budowlami, budynkami i lokalami będącymi odrębną własnością, a których wartość początkowa jest/będzie równa lub niższa niż 10 000 zł i do których stosuje się możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji, a które w całości będą związane z Pracami B+R.
Materiały i surowce bezpośrednio związane z prowadzonymi Pracami B+R. W ramach tworzenia nowych produktów, część materiałów i surowców została/będzie wykorzystana do wykonania testów nowych kosmetyków. Spółka jest w stanie dokładnie zidentyfikować ilość i wartość materiałów i surowców bezpośrednio związanych jedynie z prowadzonymi Pracami B+R.
Wynagrodzenia pracowników/współpracowników bezpośrednio zaangażowanych w Prace B+R. Spółka poniosła i będzie ponosić koszty związane z wynagrodzeniem pracowników zatrudnionych na umowę o pracę zaangażowanych bezpośrednio w Prace B+R. Spółka w samej umowie o pracę wydzieliła część obowiązków związanych jedynie z pracami B+R, określając także wynagrodzenie za pracę jedynie przy opisywanych Pracach B+R. Spółka do Kosztów B+R chce zaliczyć jedynie część kwoty wynagrodzenia związanego z Pracami B+R. Niewykluczone, że ta grupa kosztów (tj. wynagrodzeń pracowników i współpracowników otrzymujących należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o PIT) pojawi się także w latach kolejnych. Osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia/o dzieło nie będą wykonywać ww. umów w ramach prowadzonych przez siebie działalności gospodarczych.

Dodatkowo Wnioskodawca:

nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia i nie prowadzi działalności w ramach Polskiej Strefy Inwestycji;
zamierza odliczyć koszty kwalifikowane od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 26e ustawy o PIT;
prowadzi ewidencję zgodnie z art. 24a ust. 1b ustawy o PIT, pozwalającą wyodrębnić koszty Prac B+R od pozostałych kosztów działalności;
nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej;
nie otrzymał/nie otrzyma zwrotu w jakiejkolwiek formie kosztów wynagrodzeń pracowników, materiałów, surowców oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych do realizacji projektów w ramach Prac B+R. W przypadku otrzymania takowego zwrotu w przyszłości, zostanie on uwzględniony w rozliczeniu ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT;
nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT. W przypadku korzystania w przyszłości z ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT, zostaną one uwzględnione w rozliczeniu ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT;
nie uzyskał dotychczas żadnych zwrotów wydatków ponoszonych na działalność w zakresie opisanym powyżej;
wykaże koszty kwalifikowane w zeznaniach podatkowych składanych za poszczególne lata podatkowe. Koszty kwalifikowane, wykazane w zeznaniu podatkowym za dany rok podatkowy, będą jednocześnie stanowiły koszt uzyskania przychodu w tym roku podatkowym;
zamierza prowadzić działalność badawczo-rozwojową również w przyszłości w sposób analogiczny, a jej rezultaty będą wpisywały się w przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego;
Spółka, której komplementariuszem jest Wnioskodawca podjęła decyzję na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2020 r., poz. 2123, dalej: „Ustawa”), że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i 2 w brzmieniu nadanym Ustawą będą miały zastosowanie do Spółki począwszy od dnia 1 maja 2021 r. Interpretacja dotyczy zatem rozliczenia Wnioskodawcy za rok 2020 oraz za 4 miesiące (tj. do dnia 30 kwietnia 2021 r. włącznie) roku 2021.

W piśmie z dnia 6 kwietnia 2021 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca wskazał, że działalność prowadzona przez Niego w ramach rozwijania nowych produktów jest działalnością twórczą polegającą na pracach rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów i nie obejmuje rutynowych, odtworzeniowych i okresowych działań oraz zmian wprowadzonych do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Jak zostało wskazane we wniosku o wydanie interpretacji, Działalność B+R Spółki jest działalnością podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań polegających na wytwarzaniu i dostarczeniu innowacyjnych rozwiązań produktowych.

Działalność prowadzona jest w sposób zaplanowany. Celem działań jest poznanie preferencji konsumentów, opracowanie receptur nowych produktów, wdrażanie ich do sprzedaży, a także badanie potrzeb firm związanych z nowymi technologiami produkcji, możliwościami wykorzystania nowych surowców. Cały proces planowania, badania i wdrażania oparty jest na usystematyzowanym planie oraz zgodnie z opracowanym wcześniej harmonogramem prac dotyczących m.in.: analizy recepturowania, przeprowadzenia badań, przekazania materiałów próbnych do badań testowych, wytworzeniem i testowaniem produktu oraz jego finalnej sprzedaży.

Wnioskodawca rozpoczął proces analizy recepturowania, na podstawie którego rozpoczęły się prace badawczo-rozwojowe w grudniu 2019 r., pierwsze koszty jednak dotyczące ulgi B+R poniesione zostały w 2020 r., dlatego też jak zostało wskazane, wniosek o interpretację dotyczy Jego rozliczenia za rok 2020 oraz za 4 miesiące (tj. do dnia 30 kwietnia 2021 r. włącznie) roku 2021.

W skład należności dotyczących pracownika, o których mowa we wniosku nie wchodziły/nie wchodzą wynagrodzenia za czas urlopu, czas choroby czy za czas opieki nad dzieckiem, także Wnioskodawca nie odliczył tych pozycji w ramach ulgi B+R. Odlicza On w ramach ulgi B+R koszt należności dotyczący pracownika/osoby wykonującej umowę zlecenia lub dzieło w takiej proporcji, w jakiej czas poświęcony przez niego na działalność B+R pozostaje do ogółu czasu wykonania pracy/zlecenia/dzieła. W skład należności dotyczących pracownika, o których mowa we wniosku nie wchodziły/nie wchodzą ekwiwalent pracownika za niewykorzystany urlop, zatem Wnioskodawca nie odliczył go w ramach ulgi B+R. Odlicza On w ramach ulgi B+R koszt należności dotyczący pracownika/osoby wykonującej umowę zlecenia lub dzieło w takiej proporcji, w jakiej czas poświęcony przez Niego na działalność B+R pozostaje do ogółu czasu wykonania pracy/zlecenia/dzieła.

Spółka jest mikroprzedsiębiorcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r., poz. 162).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opisane powyżej Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 26e ustawy o PIT?
Czy koszty ponoszone przez Spółkę na realizację Prac B+R, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jako Koszty B+R stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest Jego stanowisko, zgodnie z którym opisane powyżej Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 26e ustawy o PIT.

Koszty ponoszone przez Spółkę na realizację Prac B+R, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jako Koszty B+R stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ustawy o PIT.

Uzasadnienie

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 38 ustawy o PIT, ilekroć jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Punkt 40 ww. przepisu ustawy o PIT stanowi, że pracami rozwojowymi są prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, zgodnie z którym prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Spółka, której Wnioskodawca jest komandytariuszem, rozwija i wprowadza innowacyjne produkty na rynek. Każdy produkt ma charakter twórczy, a jego powstanie związane jest z określonym nakładem finansowym, zasobami ludzkimi oraz nakładem czasu. Głównym celem realizowanych przez Spółkę Prac B+R jest opracowywanie nowych, ulepszonych lub zmienionych produktów w ramach oferty produktowej prezentowanej przez Spółkę, poprzez wykorzystywanie i rozwijanie dostępnych technologii i wiedzy specjalistycznej. Wykonywane przez Spółkę Prace B+R w zakresie nowych produktów powstają w wyniku twórczej pracy osób zaangażowanych przez Spółkę do konkretnego projektu, którzy wspólnie z podmiotami trzecimi w wyniki badań laboratoryjnych tworzą właściwe produkty spełniające liczne normy (biologiczne, medyczne, inne) i nadające się do zastosowania jako kosmetyki (kremy, olejki). Istotną rolę w procesie odgrywa testowanie opracowywanych rozwiązań pod kątem spełniania ww. wymagań.

Mając na uwadze powyższe przepisy, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Prace B+R stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT. Na podstawie art. 26e ust. 1 ustawy o PIT, podatnik ma prawo odliczyć od podstawy obliczenia podatku, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (ulga B+R).

Zgodnie z art. 26e ust. 7 pkt 3 ustawy o PIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć 100% kosztów, zaś na podstawie ust. 8 tegoż artykułu, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz fakt, że Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową na postawie art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest Jego stanowisko, zgodnie z którym Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o PIT, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 26e ustawy o PIT.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie m.in. w następujących stanowiskach organów podatkowych:

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 18 grudnia 2018 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.414.2018.2.JS,

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.155.2019.1.JS,

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 30 lipca 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.263.2019.1.MBD,

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 października 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.441.2019.1.JKT,

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 października 2019 r., nr 0114-KDIP2-1.4010.372.2019.1.JS.,

interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 lipca 2020 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.380.2020.2.RR.

Ad 2

Amortyzacja

Zgodnie z art. 26e ust. 2a oraz ust. 3 do kosztów kwalifikowanych (uprawniających do odliczenia od podstawy opodatkowania) można zaliczyć dokonywane w danym roku podatkowym zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością oraz odpisy amortyzacyjne od kosztów prac rozwojowych w proporcji, w jakiej w jej wartości początkowej pozostają koszty wymienione w art. 26e ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2 ustawy o PIT.

Wnioskodawca opisał w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym nabyte prace rozwojowe i wskazał, że zaliczył je do wartości niematerialnych i prawnych oraz że dokonuje ich amortyzacji zgodnie z art. 22b ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Z uwagi na fakt, że koszty odpisów amortyzacyjnych dotyczą prowadzonych przez Wnioskodawcę Prac B+R, Jego zdaniem, koszty te stanowią koszty kwalifikowane zgodnie z dyspozycją art. 26e ust. 2a wskazanym powyżej. W odniesieniu zaś do innych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zdaniem Wnioskodawcy, do kosztów kwalifikowanych zaliczone będą mogły zostać również koszty związane z odpisami amortyzacyjnymi w zakresie środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością), których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł i do których stosuje się możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji. Należy bowiem wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyłączają z kategorii kosztów kwalifikowanych wydatków tego rodzaju. Z tego względu, stosując zasadę o uznawaniu za koszty kwalifikowane odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, również odpisy jednorazowe (dokonywane w ramach tzw. jednorazowej amortyzacji) będą objęte zakresem art. 26e ust. 3 ustawy o PIT. Tożsamy pogląd wyraził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 13 czerwca 2019 r., nr 0112-KDIL3-3.4011.113.2019.2.AA, który uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, m.in. kosztów sprzętu komputerowego oraz elektronicznego o wartości poniżej 10 000 zł.

Materiały i surowce

Na podstawie art. 26e ust. 2 ustawy o PIT, podatnik jest uprawniony do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych koszty nabycia materiałów i surowców bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w ramach tworzenia nowych produktów, część materiałów i surowców została/będzie wykorzystana do wykonania testów nowych kosmetyków oraz że jest w stanie dokładnie zidentyfikować ilość i wartość materiałów i surowców bezpośrednio związanych jedynie z prowadzonymi Pracami B+R. Zdaniem Wnioskodawcy, wyżej wskazane materiały i surowce stanowią/będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane.

Wynagrodzenia

Zgodnie z art. 26e ust. 2 pkt 1) oraz 2) ustawy o PIT, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów umowy o pracę (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT) oraz umów zlecenia lub umów o dzieło (art. 13 pkt 8 lit. a i c ustawy o PIT) w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (w przypadku umów o pracę) lub w takiej części w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Spółka poniosła i będzie ponosić koszty związane z wynagrodzeniem pracowników zatrudnionych na umowę o pracę zaangażowanych bezpośrednio w Prace B+R, niewykluczone że poniesie także koszty związane z wykonaniem usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło. Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie w jakim ww. koszty wynagrodzeń są/będą związane z Jego Pracami B+R koszty te będą stanowić koszty kwalifikowane.

Mając na uwadze powyżej powołane przepisy prawa oraz liczne stanowiska organów podatkowych zbieżne z Jego stanowiskiem, zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone przez Spółkę na realizację Prac B+R, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jako Koszty B+R stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w zakresie:

kwalifikacji czynności podejmowanych przez spółkę, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, jako działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 26e ww. ustawy – jest prawidłowe,

uznania kosztów projektów, ponoszonych przez spółkę jako za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1526, z późn. zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej. Dochody tej spółki nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 Kodeksu spółek handlowych).

Stosownie do art. 51 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach. W myśl art. 52 § 1 cytowanej na wstępie ustawy, wspólnik może żądać podziału i wypłaty całości zysku z końcem każdego roku obrotowego.

Zgodnie z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż w pkt 28.

W myśl natomiast art. 5a pkt 28 ww. ustawy, w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 2 lit a) ustawy z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r., poz. 2123; dalej: ustawa zmieniająca), ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:

spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
spółkę kapitałową w organizacji,
spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną mające siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania,
spółkę jawną będącą podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Stosownie natomiast do art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm.) – w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 lit. a) ustawy zmieniającej – przepisy tej ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowych (…) mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Równocześnie na mocy art. 12 ust. 2 nowelizacji, spółka komandytowa może postanowić, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do tej spółki oraz przychodów i kosztów związanych z uczestnictwem w tej spółce począwszy od dnia 1 maja 2021 r. W takim przypadku spółka komandytowa uzyskuje status podatnika podatku dochodowego od osób prawnych z dniem 1 maja 2021 r.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że Spółka stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dnia 1 maja 2021 r.

W związku z powyższym, w opisywanej sprawie zastosowanie znajdzie art. 5a pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu sprzed nowelizacji, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to :

spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
spółkę kapitałową w organizacji,
spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl natomiast art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1, o czym stanowi art. 8 ust. 2 ww. ustawy – stosuje się odpowiednio do:

rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W świetle powyższego, wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki niebędącej osobą prawną) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r., poz. 85, 374, 695, 875 i 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, z późn. zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do treści art. 5a pkt 40 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych – oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W myśl art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również o działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w przepisach dotyczących działalności badawczo-rozwojowej, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z treści złożonego wniosku i jego uzupełnienia wynika, że Wnioskodawca, jest wspólnikiem (komandytariuszem) w spółce komandytowej (dalej: „Spółka”) i rozlicza przychody i koszty Spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku (stracie) Spółki. Spółka prowadzi działalność o charakterze produkcyjno-handlowym polegającą w głównej mierze na produkcji m.in. kremów konopnych, olejków CBD oraz innych produktów konopnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozwija lub planuje także w przyszłości rozwijać nowe produkty (kremy, kosmetyki, olejki) oraz wprowadza/planuje wprowadzić je na rynek. W celu stworzenia nowych produktów Spółka zdecydowała się na stosowanie odpowiedniej metodyki realizacji kolejnych prac o charakterze badawczo-rozwojowym (B+R). Każdorazowo wyniki prac B+R są czymś nowym na skalę przedsiębiorstwa. Działalność prowadzona przez Niego w ramach rozwijania nowych produktów jest działalnością twórczą polegającą na pracach rozwojowych w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, która obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów i nie obejmuje rutynowych, odtworzeniowych i okresowych działań oraz zmian wprowadzonych do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Jak zostało wskazane we wniosku o wydanie interpretacji Działalność B+R Spółki jest działalnością podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań polegających na wytwarzaniu i dostarczeniu innowacyjnych rozwiązań produktowych. Celem działań jest poznanie preferencji konsumentów, opracowanie receptur nowych produktów, wdrażanie ich do sprzedaży, a także badanie potrzeb firm związanych z nowymi technologiami produkcji, możliwościami wykorzystania nowych surowców. Cały proces planowania, badania i wdrażania oparty jest na usystematyzowanym planie oraz zgodnie z opracowanym wcześniej harmonogramem prac dotyczących m.in. analizy recepturowania, przeprowadzenia badań, przekazania materiałów próbnych do badań testowych, wytworzeniem i testowaniem produktu oraz jego finalnej sprzedaży. Wnioskodawca rozpoczął proces analizy recepturowania, na podstawie którego rozpoczęły się prace badawczo-rozwojowe w grudniu 2019 r., pierwsze koszty jednak dotyczące ulgi B+R poniesione zostały w 2020 r.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że działania realizowane przez Spółkę stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ są podejmowane w sposób systematyczny w celu pozyskania i zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania tej wiedzy do tworzenia nowych produktów lub wprowadzenia znacznych ulepszeń w już istniejących produktach.

Przechodząc do przepisów dotyczących ulgi badawczo-rozwojowej, należy zacytować art. 26e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnik uzyskujący przychody ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 26 ust. 1 lub art. 30c ust. 2, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekroczyć kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 26e ust. 2 powoływanej ustawy – za koszty kwalifikowane uznaje się:

poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową;

ekspertyzy, opinie, usługi doradcze i usługi równorzędne, świadczone lub wykonywane na podstawie umowy przez podmioty, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-8 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, a także nabycie od takiego podmiotu wyników prowadzonych przez niego badań naukowych, na potrzeby działalności badawczo-rozwojowej;
odpłatne korzystanie z aparatury naukowo-badawczej wykorzystywanej wyłącznie w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, jeżeli to korzystanie nie wynika z umowy zawartej z podmiotem powiązanym z podatnikiem w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4;

koszty uzyskania i utrzymania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy, prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, poniesione na:
1. przygotowanie dokumentacji zgłoszeniowej i dokonanie zgłoszenia do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedniego zagranicznego organu, łącznie z kosztami wymaganych tłumaczeń na język obcy,
2. prowadzenie postępowania przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej lub odpowiedni zagraniczny organ, poniesione od momentu zgłoszenia do tych organów, w szczególności opłaty urzędowe i koszty zastępstwa prawnego i procesowego,
3. odparcie zarzutów niespełnienia warunków wymaganych do uzyskania patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy lub prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zarówno w postępowaniu zgłoszeniowym, jak i po jego zakończeniu, w szczególności koszty zastępstwa prawnego i procesowego, zarówno w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jak i w odpowiednim zagranicznym organie,
4. opłaty okresowe, opłaty za odnowienie, tłumaczenia oraz dokonywanie innych czynności koniecznych dla nadania lub utrzymania ważności patentu, prawa ochronnego na wzór użytkowy oraz prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, w szczególności koszty walidacji patentu europejskiego.

W myśl art. 26e ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 26e ust. 6 ww. ustawy, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Z kolei stosownie do art. 26e ust. 7 powoływanej ustawy, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć:

w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a;
w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a – 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a, ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5;
w przypadku pozostałych podatników − 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3.

Zgodnie natomiast z art. 26e ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia – odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części – dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia.

Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 26e, są obowiązani w prowadzonej księdze albo w prowadzonych księgach rachunkowych, o których mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.

Należy zatem stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym, powinny być łącznie spełnione następujące warunki:

podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową,

koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 26e ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

podatnik, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b, stosuje odliczenie jedynie do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględnianie w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów,

w ewidencji, o której mowa w art. 24a ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej,

podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,

kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych,

koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.

Wnioskodawca ponosi następujące rodzaje kosztów:

Podlegające amortyzacji koszty prac rozwojowych zakończone wynikiem pozytywnym, podlegające amortyzacji na podstawie art. 22b ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT oraz inne środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające jednorazowej amortyzacji podatkowej. Spółka zleciła wykonanie odpowiedniego recepturowania nowych kosmetyków podmiotowi zewnętrznemu wraz z wykonaniem odpowiedniej dokumentacji końcowej i przeprowadzeniem badań w zakresie m.in.: stabilności, kompatybilności z opakowaniem, dermatologicznych, mikrobiologicznych, skuteczności konserwacji, aplikacyjnych (użytkowych) oraz oceny bezpieczeństwa. W efekcie zlecenia powstawała receptura kosmetyku wraz z procesem technologicznym oraz dossier kosmetyku i surowców (wyciąg z badań mikrobiologicznych partii, badań testowanych parametrów masy, wyciąg z badań kontroli jakości kosmetyków). Tak nabyte prace rozwojowe spółka zaliczyła do wartości niematerialnych i prawnych i dokonuje ich amortyzacji zgodnie z art. 22b ust. 2 pkt 2 ustawy o PIT. Niewykluczone, że podobnie zlecenia recepturowania zostaną przeprowadzane także w przyszłości. Wnioskodawca nie wyklucza także, iż Spółka nabędzie także inne środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, niebędące samochodami osobowych lub budowlami, budynkami i lokalami będącymi odrębną własnością, a których wartość początkowa jest/będzie równa lub niższa niż 10 000 zł i do których stosuje się możliwość skorzystania z tzw. jednorazowej amortyzacji, a które w całości będą związane z Pracami B+R.
Materiały i surowce bezpośrednio związane z prowadzonymi Pracami B+R. W ramach tworzenia nowych produktów, część materiałów i surowców została/będzie wykorzystana do wykonania testów nowych kosmetyków. Spółka jest w stanie dokładnie zidentyfikować ilość i wartość materiałów i surowców bezpośrednio związanych jedynie z prowadzonymi Pracami B+R.
Wynagrodzenia pracowników/współpracowników bezpośrednio zaangażowanych w Prace B+R. Spółka poniosła i będzie ponosić koszty związane z wynagrodzeniem pracowników zatrudnionych na umowę o pracę zaangażowanych bezpośrednio w Prace B+R. Spółka w samej umowie o pracę wydzieliła część obowiązków związanych jedynie z pracami B+R, określając także wynagrodzenie za pracę jedynie przy opisywanych Pracach B+R. Spółka do Kosztów B+R chce zaliczyć jedynie część kwoty wynagrodzenia związanego z Pracami B+R. Niewykluczone, że ta grupa kosztów (tj. wynagrodzeń pracowników i współpracowników otrzymujących należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o PIT) pojawi się także w latach kolejnych. Osoby zatrudnione na podstawie umów zlecenia/o dzieło nie będą wykonywać ww. umów w ramach prowadzonych przez siebie działalności gospodarczych.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że:

nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia i nie prowadzi działalności w ramach Polskiej Strefy Inwestycji;
zamierza odliczyć koszty kwalifikowane od podstawy opodatkowania na zasadach określonych w art. 26e ustawy o PIT;
prowadzi ewidencję zgodnie z art. 24a ust. 1b ustawy o PIT, pozwalającą wyodrębnić koszty Prac B+R od pozostałych kosztów działalności;
nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej;
nie otrzymał/nie otrzyma zwrotu w jakiejkolwiek formie kosztów wynagrodzeń pracowników, materiałów, surowców oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych do realizacji projektów w ramach Prac B+R. W przypadku otrzymania takowego zwrotu w przyszłości, zostanie on uwzględniony w rozliczeniu ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT;
nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT. W przypadku korzystania w przyszłości z ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63a lub 63b ustawy o PIT, zostaną one uwzględnione w rozliczeniu ulgi, o której mowa w art. 26e ustawy o PIT;
nie uzyskał dotychczas żadnych zwrotów wydatków ponoszonych na działalność w zakresie opisanym powyżej;
wykaże koszty kwalifikowane w zeznaniach podatkowych składanych za poszczególne lata podatkowe. Koszty kwalifikowane, wykazane w zeznaniu podatkowym za dany rok podatkowy, będą jednocześnie stanowiły koszt uzyskania przychodu w tym roku podatkowym;
zamierza prowadzić działalność badawczo-rozwojową również w przyszłości w sposób analogiczny, a jej rezultaty będą wpisywały się w przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego;
Spółka, której komplementariuszem jest Wnioskodawca podjęła decyzję na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy zmieniającej, że przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i 2 w brzmieniu nadanym ww. ustawą będą miały zastosowanie do Spółki począwszy od dnia 1 maja 2021 r. Interpretacja dotyczy zatem rozliczenia Wnioskodawcy za rok 2020 oraz za 4 miesiące (tj. do dnia 30 kwietnia 2021 r. włącznie) roku 2021.

Kwestia dotycząca możliwości zaliczenia wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na umowy o pracę, umowy zlecenia i o dzieło do kosztów kwalifikowanych została uregulowana w art. 26e ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 26e ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, których mowa w:

art. 12 ust. 1, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (pkt 1);

art. 13 pkt 8 lit. a i c, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu (pkt 1a).

Zgodnie z dyspozycją zawartą w ww. regulacjach, należności ze stosunku pracy oraz z działalności wykonywanej osobiście wskazanej w art. 13 pkt 8 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mogą być uznane za koszty kwalifikowane tylko w takiej części, w jakiej:

czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu – w przypadku pracowników;

czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu – w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie i umowy o dzieło.

Przez „ogólny czas pracy pracownika w danym miesiącu”, jak i „całość czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło” należy rozumieć wyłącznie czas faktycznie przepracowany. W konsekwencji dla obliczenia proporcji kosztów kwalifikowanych nie należy brać pod uwagę czasu, w jakim pracownik nie wykonywał pracy, np. w związku z urlopem, zwolnieniem lekarskim czy też opieką nad dzieckiem.

Powyższe rozumienie przepisu prowadzi do sytuacji, w której każdy składnik wynagrodzenia pracownika, jak i osoby zatrudnionej na podstawie umowy zlecenia oraz umowy o dzieło uzyskującej należności, na podstawie art. 13 pkt 8 lit. a i c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, musi być przeanalizowany pod kątem tego, czy może być uznany za koszt kwalifikowany.

Organ zwraca uwagę, że istotne jest, aby pracownicy zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia lub umowy o dzieło faktycznie wykonywali zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych. Nie wystarczy zatem, że umowa o pracę bądź inny dokument potwierdza, że w zakresie kompetencji danego pracownika znajduje się wykonywanie czynności stanowiących realizację działalności badawczo-rozwojowej, pracownik ten musi też faktycznie uczestniczyć w tych pracach. Tylko wówczas ich wynagrodzenia obejmujące ww. koszty pracownicze oraz koszty świadczeń poniesionych na ich rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki, koszt kwalifikowany w całości.

W sytuacji jednak, gdy pracownicy wykonują obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzeń oraz świadczeń wypłaconych pracownikom oraz osobom zatrudnionym na podstawie umowy zlecenia i o dzieło, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Można zatem przyjąć, że podatnik korzystający z ulgi – dla celów dowodowych – winien prowadzić ewidencję czasu pracy poświęconego przez pracowników i zleceniobiorców na działalność badawczo-rozwojową.

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzenia pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe.

Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel.

Stosownie, do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 ustawy, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Należy zauważyć, że pojęcie czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej, o którym mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy, odnosi się do czasu faktycznie poświęconego. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika, tj. wynagrodzeń za czas urlopu, wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy, wynagrodzenia za dni wolne na opiekę nad dzieckiem, oraz wynagrodzenie za inne zwolnienia od pracy.

W sytuacji, gdy w danym miesiącu pracownik otrzyma wyłącznie wynagrodzenie za czas, w którym nie będzie faktycznie realizował działalności badawczo-rozwojowej, wówczas ww. wynagrodzenie wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami od ww. przychodu, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, nie będzie stanowiło kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej.

Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że składniki wynagrodzeń pracowników Obszaru B+R, mogą być uznane za koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu w ramach ulgi badawczo-rozwojowej (w części przypadającej na Wnioskodawcę jako wspólnika Spółki), z uwzględnieniem proporcji wskazanej w art. 26e ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie przepracowanym przez pracownika lub zleceniobiorcę w danym miesiącu.

W odniesieniu do kosztów materiałów wykorzystywanych przy pracy nad realizacją danego projektu z Obszarów B+R należy zwrócić uwagę, że w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji niniejszego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi należy posłużyć się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl).

Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały” należy odwołać się do interpretacji tego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r., poz. 351). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 tej ustawy: materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016).

Zatem konstrukcja przepisu art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala również na zaliczenie do kosztów kwalifikowanych kosztów wszelkich materiałów i surowców (kosztów uzyskania przychodów) niezbędnych do wytworzenia nowych i ulepszonych produktów. Skoro bez tych materiałów i surowców niemożliwe byłoby zrealizowanie projektu, to należy uznać, że zachodzi bezpośredni związek tych materiałów i surowców z działalnością badawczo-rozwojową.

Należy także zauważyć, że z opisu sprawy oraz jego uzupełnienia wynika, że zostały spełnione wszystkie przesłanki uprawniające do skorzystania z omawianej ulgi.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego, a także przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że koszty materiałów wykorzystywanych przy pracy nad realizacja danego projektu z Obszarów B+R mogą zostać zakwalifikowane do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i odliczone przez Wnioskodawcę – w części przypadającej na Niego jako wspólnika Spółki – w ramach ulgi badawczo-rozwojowej.

Dodatkowo, wskazać należy, że na podstawie art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45 nie stosuje się. (art. 26e ust. 3k ustawy).

Choć ustawodawca nie użył w treści art. 26e ust. 3 ustawy sformułowania „wyłącznie”, to jednoznacznie wskazał, że za ww. koszty kwalifikowane podatnicy mogą uznać dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są one wykorzystywane w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, w całości, stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli składniki te są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej.

Zatem, odpisy amortyzacyjne związane z wykorzystywaniem w pracach badawczo-rozwojowych środków trwałych, stanowią dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane w myśl art. 26e ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w proporcji wynikającej z prawa do udziału w zysku ustalonym w umowie spółki komandytowej.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, opisane we wniosku Prace B+R stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uprawnia do zastosowania ulgi określonej w art. 26e ustawy o PIT. Koszty ponoszone przez Spółkę na realizację Prac B+R, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym jako Koszty B+R stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 26e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym innych wspólników spółki komandytowej.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz.1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia zdarzenia, natomiast w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego powyższe rozstrzygnięcie będzie obowiązywało Wnioskodawcę tylko do dnia 30 kwietnia 2021 r., ponieważ od dnia 1 maja bieżącego roku spółka komandytowa stanie się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin