2021.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.29.2021.2.IZ
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 23 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 9 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-1.4012.29.2021.1.IZ (skutecznie doręczone 23 marca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania ustanowienia służebności gruntowej oraz braku obowiązku udokumentowania tej czynności fakturą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z 23 marca 2021 r. (data wpływu 2 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania ustanowienia nieodpłatnej służebności gruntowej oraz udokumentowania tej czynności fakturą.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawcą jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca jest zainteresowany zakupem nieruchomości, opisanej szczegółowo poniżej.

Właścicielem, który jednocześnie rozważa sprzedaż opisanej poniżej nieruchomość za wynagrodzeniem (dalej: „Transakcja”) jest spółka A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Zbywca”).

Opis Nieruchomości

Przedmiotem Transakcji będą zabudowane działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi:

1 o obszarze …. hektara, ,
2 o obszarze … hektara, ,

dla których Sąd Rejonowy, Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr …. wraz z prawem własności budynków, budowli i ich części położonych na tej działce, przy czym ww. działki gruntu zwane będą dalej łącznie, jako „Nieruchomość” a budynki, budowle i ich części znajdujące się na Nieruchomości, zwane będą dalej odpowiednio, jako „Budynki”, „Budowle”.

Umowa Dzierżawy Nieruchomości

Wnioskodawca jest dzierżawcą Nieruchomości, na której prowadzi działalność gospodarczą w postaci B.

Opisana powyżej umowa dzierżawy Nieruchomości została zawarta przez Wnioskodawcę i Zbywcę na czas oznaczony, to jest do 2025 r.

Wnioskodawca oraz Zbywca zawarli ponadto umowę przedwstępną dzierżawy, która przewiduje zawarcie przez te podmioty nowej umowy dzierżawy, na okres 30 lat.

Planowane zawarcie Umowy Sprzedaży Nieruchomości pomiędzy Zbywcą a Wnioskodawcę wraz z ustanowieniem służebności gruntowych

Wnioskodawca, planuje zakup Nieruchomości od Zbywcy, z uwagi na chęć kontynuowania działalności gospodarczej, to jest dalszego prowadzenia na terenie Nieruchomości B.

Zaznaczyć należy, że Zbywca planuje sprzedaż Nieruchomości jedynie z zastrzeżeniem ustanowienia przez przyszłego nabywcę na Nieruchomości służebności gruntowej. Służebność ta ma zostać ustanowiona na czas nieoznaczony i w sposób znaczny będzie obciążała przedmiotową Nieruchomość („Służebność Gruntowa”).

Powyższa konieczność ustanowienia Służebności Gruntowej wynika z tego, że Zbywca jest użytkownikiem wieczystym gruntu, jaki bezpośrednio sąsiaduje z przedmiotową Nieruchomością, zwanego dalej „Nieruchomością Sąsiednią”.

Ustanowienie Służebności Gruntowej nastąpi w tym samym akcie notarialnym, w którym Zbywca sprzeda Nieruchomość na rzecz Wnioskodawcy.

Oznacza to, że zawierając umowę sprzedaży Wnioskodawca ustanowi na rzecz każdoczesnego użytkownika wieczystego Nieruchomości Sąsiedniej Służebność Gruntową, na podstawie której każdoczesny użytkownik wieczysty Nieruchomości Sąsiedniej będzie uprawniony do korzystania z infrastruktury znajdującej się na Nieruchomości w zakresie, który zostanie określony treścią służebności.

Podkreślić przy tym należy, że Nieruchomość Sąsiednia również zostanie obciążona służebnością gruntową, z tym zastrzeżeniem, że każdoczesny właściciel Nieruchomości będzie uprawniony jedynie do przejazdu przez Nieruchomość Sąsiednią, w miejscach do tego wskazanych i w ograniczonym zakresie (np. pasem o szerokości …metrów).

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że z uwagi na to, iż sprzedaż Nieruchomości ma być dokonana z zastrzeżeniem ustanowienia Służebności Gruntowej, w tym samym akcie notarialnym, w którym zawarta będzie umowa sprzedaży, to określenie osobnego wynagrodzenia z tytułu ustanowienia Służebności Gruntowej nie będzie konieczne.

Powyższe oznacza, iż obciążenie Nieruchomości Służebnością Gruntową odbędzie się bez wynagrodzenia.

W uzupełnieniu do złożonego wniosku wskazano, że Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działek o nr ewidencyjnych 1 i 2, na których Wnioskodawca ustawowi służebność gruntową na rzecz Zbywcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy planowane ustanowienie Służebności Gruntowej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?
Czy w razie negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, a mianowicie, czy w sytuacji w której ustanowienie Służebności Gruntowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT Wnioskodawca powinien wystawić fakturę VAT za ustanowienie Służebności Gruntowej?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Planowane ustanowienie Służebności Gruntowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.
W związku z tym, iż ustanowienie Służebności Gruntowej nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT Wnioskodawca nie będzie obowiązany do wystawienia faktury VAT z tytułu ustanowienia Służebności Gruntowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o VAT zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być ono dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, a ponadto Wnioskodawcy musiałoby przysługiwać, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy ww. przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia.

Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie wpisywało się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Stwierdzenie takie uzależnione jest jednak od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie obowiązany do ustanowienia Służebności Gruntowej bez wynagrodzenia na rzecz Zbywcy.

Bez ustanowienia Służebności Gruntowej nie dojdzie do zawarcia umowy sprzedaży, co będzie oznaczało, iż finalnie Wnioskodawca nie będzie mógł prowadzić dotychczasowej działalności gospodarczej.

Pojęcie służebności gruntowej zdefiniowane zostało w art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z tym przepisem nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności.

Z powyższego wynika, że ustanowienie służebności gruntowej wiąże się z zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Oznacza to, że ustanowienie służebności stanowi usługę o charakterze nieodpłatnym, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, polegającą na użyciu towaru jakim jest działka gruntu, jednakże aby świadczenie to podlegało opodatkowaniu - jak wskazano powyżej - musi być wykonane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz podatnikowi musiało przysługiwać w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, przy czym ww. warunki muszą być spełnione łącznie.

W przedmiotowej sprawie ustanowienie przez Wnioskodawcę Służebności Gruntowej zostanie dokonane w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Bez ustanowienie Służebności Gruntowej Wnioskodawca nie dokona bowiem zakupu Nieruchomości, na której prowadzi działalność gospodarczą.

Podsumowując, ustanowienie Służebności Gruntowej bez wynagrodzenia przez Wnioskodawcę nie będzie zatem podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do zapisu art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów;

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co do zasady, podlega tylko taka dostawa towarów, która ma charakter odpłatny. Jednak w ściśle określonych przypadkach nieodpłatne zbycie towarów może być również przedmiotem opodatkowania tym podatkiem.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia;
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Niespełnienie powyższego warunku, jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte: – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą być spełnione określone warunki:

w przypadku użycia towarów stanowiących część przedsiębiorstwa - użycie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz istnienie prawa podatnika do odliczenia - w całości lub w części - podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (warunki te muszą być spełnione łącznie),
w przypadku świadczenia usług - świadczenie ich do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Niedopełnienie któregokolwiek z warunków określonych w art. 8 ust. 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być ono dokonane do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz Wnioskodawcy musiało przysługiwać, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest zainteresowany zakupem nieruchomości. Przedmiotem Transakcji będą zabudowane działki gruntu oznaczone numerami ewidencyjnymi:

1 o obszarze … hektara, ,
2 o obszarze … hektara,

dla których Sąd Rejonowy, ydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą KW nr …. wraz z prawem własności budynków, budowli i ich części położonych na tej działce.

Wnioskodawca jest dzierżawcą Nieruchomości, na której prowadzi działalność gospodarczą w postaci B. Umowa dzierżawy Nieruchomości została zawarta przez Wnioskodawcę i Zbywcę na czas oznaczony, to jest do 2025 r. Wnioskodawca oraz Zbywca zawarli ponadto umowę przedwstępną dzierżawy, która przewiduje zawarcie przez te podmioty nowej umowy dzierżawy, na okres 30 lat.

Wnioskodawca, jako dzierżawca Nieruchomości wzniósł Budynki i Budowle znajdujące się na przedmiotowej Nieruchomości i aby móc kontynuować dotychczasową działalność jest zainteresowany nabyciem Nieruchomości od Zbywcy. Planowane zawarcie Umowy Sprzedaży Nieruchomości pomiędzy Zbywcą a Wnioskodawcę wraz z ustanowieniem służebności gruntowych

Wnioskodawca, planuje zakup Nieruchomości od Zbywcy, z uwagi na chęć kontynuowania działalności gospodarczej, to jest dalszego prowadzenia na terenie Nieruchomości B. Zaznaczyć należy, że Zbywca planuje sprzedaż Nieruchomości jedynie z zastrzeżeniem ustanowienia przez przyszłego nabywcę na Nieruchomości służebności gruntowej. Służebność ta ma zostać ustanowiona na czas nieoznaczony i w sposób znaczny będzie obciążała przedmiotową Nieruchomość.

Ustanowienie Służebności Gruntowej nastąpi w tym samym akcie notarialnym, w którym Zbywca sprzeda Nieruchomość na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działek o nr ewidencyjnych 1 i 2, na których Wnioskodawca ustawowi służebność gruntową na rzecz Zbywcy.

W tym miejscu wskazać należy, że pojęcie służebności gruntowej zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 285 § 1 Kodeksu cywilnego, Nieruchomość można obciążyć na rzecz właściciela innej nieruchomości (nieruchomości władnącej) prawem, którego treść polega bądź na tym, że właściciel nieruchomości władnącej może korzystać w oznaczonym zakresie z nieruchomości obciążonej, bądź na tym, że właściciel nieruchomości obciążonej zostaje ograniczony w możności dokonywania w stosunku do niej określonych działań, bądź też na tym, że właścicielowi nieruchomości obciążonej nie wolno wykonywać określonych uprawnień, które mu względem nieruchomości władnącej przysługują na podstawie przepisów o treści i wykonywaniu własności (służebność gruntowa).

W myśl art. 285 § 2 ww. ustawy, służebność gruntowa może mieć jedynie na celu zwiększenie użyteczności nieruchomości władnącej lub jej oznaczonej części.

Z powyższego przepisu wynika więc, że ustanowienie służebności gruntowej wiąże się z zobowiązaniem właściciela gruntu do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Z uwagi na to, że Wnioskodawca wskazał, że ustanowienie służebności gruntowej nastąpi bez wynagrodzenia, czynność ta stanowić będzie usługę o charakterze nieodpłatnym, o której mowa w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, polegającą na użyciu towaru (działek nr 1 i 2), jednakże aby czynność ta podlegała opodatkowaniu – jak wskazano powyżej – musi być wykonana do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika oraz podatnikowi musiało przysługiwać w całości lub w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przedmiotowej sprawie ustanowienie przez Wnioskodawcę nieodpłatnej służebności gruntowej zostanie dokonane dla celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Należy podkreślić, że ustanowienie służebność gruntowej służy zwiększeniu użyteczności nieruchomości, w sytuacji, gdy jej właściciel (użytkownik wieczysty) nie może w pełni korzystać ze swoich praw do własności i potrzebuje zabezpieczenia swoich interesów, ograniczając przy tym funkcjonalność drugiej. Ustanowienie służebności, ogranicza więc prawo drugiego właściciela nieruchomości, tzw. nieruchomości obciążonej.

Ustanowienie przez Wnioskodawcę służebności gruntowej na działkach nr 1 i 2 przyczyni się do lepszego, pełniejszego korzystania przez każdoczesnego użytkownika wieczystego z Nieruchomości Sąsiedniej (w tym Zbywcę). Oznacza to więc, że użycie przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek, na których zostanie ustanowiona nieodpłatna służebność gruntowa nastąpi - wbrew twierdzeniu Zainteresowanego - do celów innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy.

Jak wynika z analizy art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że w jego ocenie będzie Mu przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia działek o nr ewidencyjnych 1 i 2, na których Wnioskodawca ustawowi służebność gruntową na rzecz Zbywcy.

Uwzględniając powyższą okoliczność stwierdzić należy, że w sprawie niespełnione są przesłanki wynikające z art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy umożliwiające uznanie nieodpłatnego ustanowienia przez Wnioskodawcę służebności gruntowej za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z tym stwierdzić należy, że na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, usługa polegająca na ustanowieniu przez Wnioskodawcę nieodpłatnej służebności gruntowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, na podstawie wyżej powołanej art. 106 ust. 1 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca zobligowany będzie do udokumentowania fakturą ustanowienia służebności gruntowej ustanowionej na działkach nr 1 i 2.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy odnośnie braku opodatkowania nieodpłatnego ustanowienia służebności gruntowej oraz braku obowiązku udokumentowani tej czynności fakturą należy uznać za nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin