2021.04.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.88.2021.2.MH
z 19 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2020 r. (wg daty wpływu 10 lutego 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 marca 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży działek.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 marca 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

W dniu ….. Wnioskodawca zakupił działkę nr ….. obręb …….. o powierzchni 1,7863 ha. Wymieniona działka została zakupiona aktem notarialnym nr ……

W dniu…. Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy opisanej działki ……., polegającej na budowie zespołu zabudowy składającej się z czternastu budynków jednorodzinnych.

W dniu….. decyzją nr …… zatwierdzono podział nieruchomości niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów nr działki ……., dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą ……

Przez ponad 30 lat Wnioskodawca jest właścicielem przedmiotowego gruntu i nie wykorzystywał go na cele komercyjne płacąc należne podatki za ww. grunt.

Grunt został nabyty od osoby prywatnej nie na cele komercyjne ale dla własnych celów polegających na zabezpieczeniu możliwości budowy rodzinnego domu mieszkalnego.

Działka nr ……. obręb ……….o powierzchni ……. została zakupiona z osobistych oszczędności Wnioskodawcy, który nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z żadną działalnością deweloperską. Podział działek i uzyskanie warunków zabudowy na ww. grunt został spowodowany trudnością i niemożliwością sprzedaży całości działki ……… obręb …….

Uzyskanie warunków zabudowy i podział działki …….. były podyktowane możliwością sprzedaży w takiej formie. Pieniądze uzyskane z gospodarowaniem prywatnego majątku Wnioskodawca nie będzie reinwestował na cele deweloperskie, cele usługowe czy handlowe, a wykorzystane zostaną na bieżące potrzeby egzystencjalne rodziny.

Wnioskodawca zaznacza, iż grunt nabył ponad 30 lat temu od osoby prywatnej. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych gruntów, i co za tym idzie sprzedaż jest dokonywana prywatnie jako sprzedaż majątku osobistego. Działka …… została zakupiona jako teren rolny i w tej samej formie będzie sprzedawana.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zakup działki ……. nastąpił od osoby fizycznej, która również nie była podatnikiem VAT - nie wystawiono faktury VAT. Zakup działki nastąpił aktem notarialnym, miał miejsce ….. w dniu 14……..

Wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla działki ……. było na wniosek Wnioskodawcy.

Podział działki wystąpił na wniosek Wnioskodawcy, ponieważ był problem ze sprzedażą w całości.

Po podziale działki ….., mają numery ewidencyjne objęte zdarzeniem przyszłym: ……………………….. oraz ………….. - droga dojazdowa.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku.

Działka była i jest nieużytkiem klasy VI i nigdy nie była wykorzystywana w żaden sposób.

Po podziale działki ….. działki nie były, nie są i nie będą przez Wnioskodawcę wykorzystywane w żaden sposób.

Z działki …… i po podziale działki …. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje żadnych dostaw produktów rolnych.

Na pytanie nr 10 zawarte w wezwaniu: „Jeśli tak, to czy dostawa tych produktów była/jest opodatkowana czy zwolniona od podatku VAT?” Wnioskodawca wskazał: „Nie dotyczy.”

Działka …… i działki powstałe w wyniku podziału ww. działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej.

Na pytanie nr 12 zawarte w wezwaniu: „Czy działki objęte zakresem pytania były/są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaką działalność zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT, do której wykorzystywane były ww. działki, wykonywał Wnioskodawca – należy podać podstawę prawną zwolnienia?” Wnioskodawca wskazał: „Nie są i nie były w żaden sposób wykorzystywane, leżały odłogiem.”

Wnioskodawca nie udostępniał działki …… na rzecz osób trzecich na podstawie najmu, dzierżawy, lub innych umów.

Wnioskodawca nie udostępnia i nie będzie udostępniać do dnia sprzedaży działki powstałe w wyniku podziału ww. działki ….. na rzecz osób trzecich na podstawie najmu, dzierżawy, lub innych umów.

Na pytanie nr 15 zawarte w wezwaniu: „Jeżeli odpowiedź na pytania 13 i 14 jest twierdząca, to czy udostępnianie miało/ma/będzie miało charakter odpłatny, czy nieodpłatny?” Wnioskodawca wskazał: „Nie dotyczy.”

Na pytanie nr 16 zawarte w wezwaniu: „Czy przed sprzedażą działek Wnioskodawca poczynił/poczyni nakłady celem zwiększenia atrakcyjności działek, np. ogrodzenie, doprowadzenie sieci energetycznej, wodociągowej lub inne – jakie?” Wnioskodawca wskazał: „Noszę się z zamiarem doprowadzenia sieci wod-kan i sieci energetycznej, jest to warunkiem koniecznym do sprzedaży działek po podziale. Koszt sieci wod-kan i sieci energetycznej są to moje koszty, nie przekładają się na atrakcyjność i na zwiększenie ceny działki.”

Wnioskodawca nie podejmuje działań marketingowych, a na własną rękę będzie pozyskiwał klientów.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie będą działkami zabudowanymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek gruntu powstały z podziału nabytej jednej działki w roku 1990 jest objęta podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców. W konsekwencji powyższego, dostawę gruntu należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Okoliczności przedstawione w zdarzeniu przyszłym takie, jak podział nieruchomości nie mogą samodzielnie świadczyć o prowadzeniu przez Wnioskodawcę działalności w zakresie obrotu nieruchomościami.

Należy podkreślić, że oczywistym i naturalnym jest dążenie właściciela prywatnego majątku do zbycia go w taki sposób, aby uzyskać jak największą korzyść. Faktem powszechnie znanym jest, że zwykle podział gruntu o charakterze rolniczym na mniejsze działki, które już rolniczego charakteru nie będą miały, pozwoli na uzyskanie lepszych cen za zbywany grunt. Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie.

Należy podkreślić, że podjęte działania były stosunkowo proste, nie wymagają nadzwyczajnej wiedzy, umiejętności w zakresie oceny ryzyka, ani też większych środków finansowych. Wspomniane działania nie wykraczają poza zwykłe gospodarowanie mieniem prywatnym przez osoby fizyczne. O działalności gospodarczej można mówić jedynie wówczas, gdy ciąg działań podejmowanych przez sprzedawcę wskazuje na aktywność charakterystyczną dla obrotu nieruchomościami. Niewystarczające są pojedyncze działania spośród działań charakterystycznych dla prowadzenia działalności gospodarczej, aby uznać właściciela nieruchomości za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podejmował i nie zamierza podejmować, w związku z zamiarem sprzedaży działek, ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak, np. uzbrojenie terenu - doprowadzenie do niego mediów, ogrodzenie działek. Wnioskodawca nie angażował i nie zamierza angażować środków podobnych do wykorzystywanych przez handlowca, tj. nie wykazywał i nie będzie wykazywał aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości gruntowych porównywalnych do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Potwierdzeniem powyższego jest również brak zamiaru w przedmiocie powierzenia sprzedaży nieruchomości podmiotowi trudniącemu się obrotem nieruchomości. Konkludując, dostawa towarów, w tym działek gruntu, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynności podlegającej opodatkowaniu dokonuje podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego zbycie przez Wnioskodawcę działek powstałych z podziału działki nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności w przedmiocie zbycia tychże nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). W rozpatrywanej sprawie sprzedaż działek, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Sam podział nieruchomości przez osobę, która nie zajmuje się profesjonalnie obrotem nieruchomościami przy jednoczesnym braku inwestowania własnych środków finansowych w celu podniesienia wartości nieruchomości nie może przesądzać o uznaniu tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy.

Sprzedaż działek, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Wnioskodawca nie poczynił żadnych znaczących działań w celu przygotowania nieruchomości do sprzedaży, zwiększenia wartości sprzedawanych działek, czy uatrakcyjnienia nieruchomości. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działek , a dostawę tych działek - czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Wobec powyższego, planowana sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca nigdy nie prowadził działalności gospodarczej związanej z żadną działalnością deweloperską. Podział działek i uzyskanie warunków zabudowy na ww. grunt został spowodowany trudnością i niemożliwością sprzedaży całości działki ……… obręb ……. Wnioskodawca powtarza, uzyskanie warunków zabudowy i podział działki …….. nie jest podyktowane chęcią uatrakcyjnienia gruntu, a wyłącznie jedyną możliwością sprzedaży. Pieniądze uzyskane z gospodarowaniem prywatnego majątku Wnioskodawca nie będzie reinwestował na cele deweloperskie, cele usługowe czy handlowe, a wykorzystane zostaną na bieżące moje potrzeby egzystencjalne i rodziny Wnioskodawcy.

Nigdy zamiarem Wnioskodawcy nie było i nie jest budowanie domów jednorodzinnych, a jedynie sprzedaż mojego majątku osobistego, gruntu jako osoba fizyczna. Oczywiście przez ponad 30 lat Wnioskodawca płacił podatki za ww. grunt.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, działki gruntu opisane we wniosku nie były i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm., dalej: ustawa o VAT).

Źródłem stanu faktycznego jest podział jednej działki, a czynność polegająca na sprzedaży wielu działek to czynność jednorazowa, podzielona na kilka etapów. W myśli Wnioskodawcy i interpretacji czynność częstotliwa miałaby miejsce wtedy, gdyby Wnioskodawca sprzedał działkę, a z uzyskanej ceny nabył następną, którą również by sprzedał i tak dalej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Majątek prywatny to taka część majątku osoby fizycznej, która nie jest przez nie przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z ww. wyroku TSUE, podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

W świetle powyższego w niniejszej sprawie konieczne stało się ustalenie, czy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął/zamierza podjąć aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to następuje w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 14 grudnia 1990 r. Wnioskodawca zakupił działkę nr ….. W ………Wnioskodawca otrzymał decyzję o warunkach zabudowy opisanej działki, na budowę zespołu zabudowy składającej się z czternastu budynków jednorodzinnych. W …… zatwierdzono podział nieruchomości niezabudowanej oznaczonej w ewidencji gruntów nr ….. . został nabyty od osoby prywatnej nie na cele komercyjne ale dla własnych celów polegających na zabezpieczeniu możliwości budowy rodzinnego domu mieszkalnego. Podział działek i uzyskanie warunków zabudowy na ww. grunt został spowodowany trudnością i niemożliwością sprzedaży całości działki ….. Uzyskanie warunków zabudowy i podział działki ……. były podyktowane możliwością sprzedaży w takiej formie. Po podziale działki …… mają numery ewidencyjne objęte zdarzeniem przyszłym: ……………..oraz …. - droga dojazdowa. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu tych gruntów. Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym korzystającym ze zwolnienia od podatku. Po podziale działki …..działki nie były, nie są i nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w żaden sposób. Z działki …… i po podziale działki ……. Wnioskodawca nie dokonywał i nie dokonuje żadnych dostaw produktów rolnych. Wnioskodawca nie udostępniał działki …… na rzecz osób trzecich na podstawie najmu, dzierżawy, lub innych umów. Wnioskodawca nosi się z zamiarem doprowadzenia sieci wod-kan i sieci energetycznej, jest to warunkiem koniecznym do sprzedaży działek po podziale. Wnioskodawca nie podejmuje działań marketingowych, a na własną rękę będzie pozyskiwał klientów. Działki będące przedmiotem sprzedaży nie będą działkami zabudowanymi.

Przedstawione powyżej okoliczności sprawy wskazują, że sprzedaż przedmiotowych działek, będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej. Pomimo, że działka nr ……. została nabyta dla własnych celów polegających na zabezpieczeniu możliwości budowy rodzinnego domu mieszkalnego, to jednak Wnioskodawca podjął i zamierza podjąć szereg czynności, które mają doprowadzić do zbycia działek powstałych w wyniku podziału ww. działki nr ……… Ciąg aktywnych działań jakie Wnioskodawca podjął i zamierza podjąć ma charakter czynności właściwych dla profesjonalnej działalności handlowca, gdyż w celu sprzedaży przedmiotowych działek, na wniosek Wnioskodawcy został dokonany podział działki nr ……. z której wydzielona została m.in. działka ……. stanowiąca drogę dojazdową oraz na wniosek Wnioskodawcy została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla ww. gruntu, dla budowy czternastu budynków jednorodzinnych. Ponadto Wnioskodawca zamierza doprowadzić na działkach powstałych w wyniku podziału ww. działki nr …….. sieci wod-kan i sieć energetyczną.

Zatem wykonanie ww. czynności wskazuje na podjęcie przez Wnioskodawcę świadomych działań mających na celu sprzedaż przedmiotowych działek. Wnioskodawca podjął oraz zamierza podjąć konkretne działania, prowadzące do podniesienia atrakcyjności sprzedawanej nieruchomości (podział działki nr ……. uzyskanie warunków zabudowy, doprowadzenie mediów – woda, kanalizacja, prąd).

Z całokształtu opisanego zespołu czynności wynika, że sprzedaż działek będzie miała miejsce w warunkach wskazujących na handlowy charakter. Zdaniem Organu działania, które Wnioskodawca podjął oraz zamierza podjąć nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, lecz stanowią aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, właściwe dla handlowców.

Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowych działek wypełni definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze opis sprawy, powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że sprzedaż działek przez Wnioskodawcę nastąpi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, która podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie zaistnieją bowiem przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działek, która porównywalna jest do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że publikator ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług powołany we wniosku przez Wnioskodawcę, Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm., jest nieaktualny. Obecnie tekst jednolity ww. ustawy opublikowany został w Dz. U. z 2021 r. poz. 685.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin