2021.04.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.110.2021.DM
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym i wykonuje wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż części samochodowych. Wiodącym towarem w sprzedaży Wnioskodawcy są siłowniki elektryczne do otwierania klap bagażników samochodowych. W ofercie Wnioskodawca ma siłowniki do ponad 30 różnych modeli aut osobowych. Siłowniki te są zamiennikami siłowników oferowanych przez autoryzowane serwisy sprzedaży. Użytkownik samochodu w przypadku uszkodzenia siłownika może zakupić sprzedawane przez Wnioskodawcę siłowniki zamiast oryginalnych w autoryzowanym serwisie. Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku VAT w Niemczech. Ma nadany niemiecki numer VAT. Na terenie Niemiec Wnioskodawca nie posiada zakładu w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90 dalej umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania). Z uwagi na powyższe cały dochód, również uzyskany ze sprzedaży na terytorium Niemiec, Wnioskodawca opodatkowuje w Polsce. Oprócz przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje również przychody z tytułu umowy o pracę. Na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawca użytkuje leasingowany samochód osobowy (…). Wartość samochodu nie przekracza 150 000 zł. Jest to leasing operacyjny w przypadku, którego korzystający na mocy art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm., dalej u.p.d.o.f.) zalicza do kosztów uzyskania przychodu opłaty leasingowe. Wnioskodawca nie dokonał zgłoszenia samochodu na formularzu VAT-26 i nie prowadzi dla niego ewidencji przebiegu pojazdu, stąd odlicza 50% naliczonego podatku VAT oraz rozlicza w kosztach 75% wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu. W samochodzie tym Wnioskodawca wymienił siłowniki z oryginalnych na te, które są w Jego ofercie sprzedażowej. Samochód służy Wnioskodawcy bowiem zarówno standardowo jako pojazd firmowy (dojazd do klientów, do urzędów itp.), jak i auto demonstrujące zalety sprzedawanych przez Wnioskodawcę siłowników.

Wnioskodawca zamierza wyleasingować drugi samochód. Byłby to model samochodu, do którego Wnioskodawca ma w ofercie sprzedażowej siłowniki – jest to model siłownika inny, niż zamontowany obecnie w (…). Podobnie, jak w posiadanym już samochodzie, w nowym wymieni siłowniki klapy tylnej, na te które ma w ofercie. Auto będzie zatem służyło Wnioskodawcy do demonstrowania pracy sprzedawanych przez Niego siłowników. Ponadto Wnioskodawca zamierza „standardowo” używać auta w prowadzonej działalności jako drugi samochód firmowy. Drugie auto będzie mniejsze, niż (…), stąd wygodniej będzie poruszać się nim w jeździe miejskiej. Używanie aut z oferowanymi przez Wnioskodawcę siłownikami umożliwi mu także wykonie długodystansowego testu jakościowego oferowanych siłowników. W obu samochodach Wnioskodawca będzie testował i prezentował różne modele siłowników. Drugi samochód będzie przedmiotem leasingu operacyjnego zaliczanego w koszty podatkowe korzystającego na mocy art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. Wartość samochodu nie przekroczy 150 000 zł. Samochodu Wnioskodawca nie będzie zgłaszał w urzędzie skarbowym na formularzu VAT-26 jako używanego wyłącznie w działalności gospodarczej. Oba samochody oprócz działalności gospodarczej będą również wykorzystywane do celów osobistych. Oba samochody spełniają definicję samochodu osobowego zawartą w art. 5a pkt 19a u.p.d.o.f. Oba samochody nie spełniają warunków wynikających z art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm., dalej u.p.t.u.), które umożliwiałyby pełne odliczenie podatku VAT bez ich zgłoszenia do urzędu skarbowego i nieprowadzenia ewidencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 4):

Czy po zawarciu drugiej umowy leasingowej auta Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z rat leasingowych oraz kosztów eksploatacyjnych obu samochodów?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca ma prawo do odliczenia połowy podatku naliczonego z faktur dokumentujących raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne obu samochodów.

W myśl art. 86 ust. 1 u.p.t.u. w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku z faktur dokumentujących dokonanie wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (art. 86a ust. 1 u.p.t.u.).

Samochody będą używane w sprzedaży siłowników i innych części zamiennych, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT (Wnioskodawca nie korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 113 u.p.t.u.). Samochodów Wnioskodawca nie zgłaszał i nie zgłosi w przyszłości do urzędu skarbowego w ramach VAT-26 i nie będzie prowadził dla nich ewidencji przebiegu pojazdu. Fakt rejestracji dla podatku VAT w Niemczech nie wpływa na zakres odliczenia podatku naliczonego. Generalnie zakupione samochody są przede wszystkim związane ze sprzedażą opodatkowaną na terenie Polski.

Ponadto w myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 u.p.t.u. podatnik ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego, gdy nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Sprzedaż, którą Wnioskodawca dokonuje na terenie Niemiec jest w Polsce opodatkowana podatkiem VAT.

Zatem zgodnie z art. 86 ust. 1 ust. 8 pkt 1 u.p.t.u. oraz art. 86a ust. 1 u.p.t.u. przysługuje Wnioskodawcy prawo do odliczenia połowy podatku naliczonego z faktur dokumentujących dokonanie wydatków związanych z obydwoma samochodami. Do wydatków tych zgodnie z art. 86a ust. 2 u.p.t.u. zalicza się koszty opłat poniesionych na podstawie umowy leasingu (art. 86a ust. 2 pkt 2 u.p.t.u.) oraz koszty nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów (art. 86a ust. 2 pkt 3 u.p.t.u.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685) zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, jeżeli importowane lub nabyte towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług przez podatnika poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonywane na terytorium kraju, a podatnik posiada dokumenty, z których wynika związek odliczonego podatku z tymi czynnościami.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Zatem zgodnie z obowiązującymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku „mieszanego”.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie „mieszane” należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób „mieszany”.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów „mieszanych”.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Jak stanowi art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

przeznaczonych wyłącznie do:
1. odprzedaży,
2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
- jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
w odniesieniu do których:
1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zgodnie z art. 86a ust. 6 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl art. 86a ust. 7 ustawy, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
1. kolejny numer wpisu,
2. datę i cel wyjazdu,
3. opis trasy (skąd – dokąd),
4. liczbę przejechanych kilometrów,
5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
- potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle art. 86a ust. 9 ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
1. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
2. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
1. agregat elektryczny/spawalniczy,
2. do prac wiertniczych,
3. koparka, koparko-spycharka,
4. ładowarka,
5. podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
6. żuraw samochodowy

- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.

Zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:

pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

W myśl art. 86a ust. 11 ustawy, w przypadku gdy w pojeździe samochodowym, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 1, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2, uznaje się, że pojazd nie jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej:

od dnia wprowadzenia zmian,
jeżeli nie można określić dnia wprowadzenia zmian:
1. od okresu rozliczeniowego, w którym podatnik po raz pierwszy odliczył podatek naliczony od wydatków związanych z tym pojazdem samochodowym, z zastrzeżeniem lit. b,
2. od okresu rozliczeniowego następującego po okresie rozliczeniowym, dla którego podatnik wykaże, że pojazd samochodowy spełniał wymagania, o których mowa w ust. 9 pkt 1 lub 2
- chyba że zachodzi przypadek, o którym mowa w ust. 4 pkt 1.

Jak wynika z art. 86a ust. 12 ustawy, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie art. 86a ust. 13 ustawy, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

W przypadku zmiany wykorzystywania pojazdu samochodowego podatnik jest obowiązany do aktualizacji informacji, o której mowa w ust. 12, najpóźniej przed dniem, w którym dokonuje tej zmiany (art. 86a ust. 14 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, jest podatnikiem VAT czynnym i wykonuje wyłącznie czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż części samochodowych. Wiodącym towarem w sprzedaży Wnioskodawcy są siłowniki elektryczne do otwierania klap bagażników samochodowych. Wnioskodawca jest również podatnikiem podatku VAT w Niemczech, ma nadany niemiecki numer VAT. Na terenie Niemiec Wnioskodawca nie posiada zakładu w rozumieniu art. 5 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. Cały dochód, również uzyskany ze sprzedaży na terytorium Niemiec, Wnioskodawca opodatkowuje w Polsce. Oprócz przychodów z działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje również przychody z tytułu umowy o pracę. Na potrzeby działalności gospodarczej Wnioskodawca użytkuje leasingowany samochód osobowy (…). Wartość samochodu nie przekracza 150 000 zł. Wnioskodawca nie dokonał zgłoszenia samochodu na formularzu VAT-26 i nie prowadzi dla niego ewidencji przebiegu pojazdu, stąd odlicza 50% naliczonego podatku VAT oraz rozlicza w kosztach 75% wydatków związanych z eksploatacją tego samochodu. Samochód służy Wnioskodawcy zarówno standardowo jako pojazd firmowy (dojazd do klientów, do urzędów itp.), jak i auto demonstrujące zalety sprzedawanych przez Wnioskodawcę siłowników. Wnioskodawca zamierza wyleasingować drugi samochód. Byłby to model samochodu, do którego Wnioskodawca ma w ofercie sprzedażowej siłowniki – jest to model siłownika inny, niż zamontowany obecnie w (…). Podobnie, jak w posiadanym już samochodzie, w nowym wymieni siłowniki klapy tylnej, na te które ma w ofercie. Auto będzie zatem służyło Wnioskodawcy do demonstrowania pracy sprzedawanych siłowników. Ponadto Wnioskodawca zamierza „standardowo” używać auta w prowadzonej działalności jako drugi samochód firmowy. W obu samochodach Wnioskodawca będzie testował i prezentował różne modele siłowników. Drugi samochód będzie przedmiotem leasingu operacyjnego zaliczanego w koszty podatkowe korzystającego na mocy art. 23b ust. 1 u.p.d.o.f. Wartość samochodu nie przekroczy 150 000 zł. Samochodu Wnioskodawca nie będzie zgłaszał w urzędzie skarbowym na formularzu VAT-26 jako używanego wyłącznie w działalności gospodarczej. Oba samochody oprócz działalności gospodarczej będą również wykorzystywane do celów osobistych, spełniają one definicję samochodu osobowego zawartą w art. 5a pkt 19a u.p.d.o.f.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Jak wynika z powołanych powyżej uregulowań art. 86a ustawy zasadą jest, że w przypadku pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości.

W przypadku pojazdów samochodowych wykorzystywanych do użytku mieszanego, tj. do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz na cele prywatne podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z tytułu wydatków dotyczących nabycia tych pojazdów, rat leasingowych oraz innych wydatków, np. paliwa do ich napędu. Natomiast to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że skoro – jak wynika z treści wniosku – Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a pojazdy samochodowe służą zarówno wykonywaniu działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług jak i do celów prywatnych to Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty 50% podatku naliczonego z faktur dokumentujących ponoszone opłaty leasingowe oraz wydatki eksploatacyjne związane z pojazdem samochodowym (…) oraz z drugim samochodem. Prawo to będzie przysługiwać z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin