Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.68.2021.1.KS
z 16 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2021 r. (data wpływu 18 lutego 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy limit kwoty w wysokości 5.000.000 zł wynikający z art. 7 ust. 5 pkt 2 UPDOP, w ramach jednorazowego obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych należy rozumieć w ten sposób, że kwota 5.000.000 zł dotyczy odrębnie straty każdego roku podatkowego mającego miejsce po 31 grudnia 2018 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2021 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie czy limit kwoty w wysokości 5.000.000 zł wynikający z art. 7 ust. 5 pkt 2 UPDOP, w ramach jednorazowego obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych należy rozumieć w ten sposób, że kwota 5.000.000 zł dotyczy odrębnie straty każdego roku podatkowego mającego miejsce po 31 grudnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z o.o. ("Wnioskodawca" lub "Spółka") jest spółką kapitałową podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na podstawie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: "UPDOP"). Wnioskodawca prowadzi działalność w sektorze budowlanym, zgodnie z klasyfikacją PKD przeważającą działalność Wnioskodawcy stanowi realizacja projektów budowlanych związanych ze wnoszeniem budynków.

Rok podatkowy Wnioskodawcy jest rokiem kalendarzowym zgodnie z art. 8 ust. 1 UPDOP.

Od 2015 roku Wnioskodawca ponosi straty, tj. jego dochody w każdym z tych lat były niższe od kosztów poniesionych w celu ich uzyskania. Na dzień poprzedzający pierwszy dzień roku podatkowego 2021 r., Wnioskodawca posiada nierozliczone straty podatkowe z lat ubiegłych, o których mowa w art. 7 ust. 2 UPDOP, a których wartość nie obniżyła dotychczas dochodu wygenerowanego przez Spółkę i co do których nie upłynął jeszcze pięcioletni okres, o którym mówi art. 7 ust. 5 UPDOP.

Mając na uwadze obowiązujący od 2019 roku przepis z art. 7 ust. 5 pkt 2 UPDOP w zakresie strat podatkowych powstałych po 31 grudnia 2018 roku, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do zasad ich rozliczenia w kontekście możliwości jednorazowego obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł. Spółka posiada nierozliczone straty podatkowe powstałe po 31 grudnia 2018 r.: stratę podatkową z roku 2019 i stratę podatkową z roku 2020, obie z nich w kwotach nieprzekraczających kwoty 5.000.000 zł.

Wnioskodawca prognozuje, że w roku 2021 po raz kolejny wygeneruje stratę podatkową, jednak tym razem w wysokości wyższej niż 5.000.000 zł.

Jeśli jednak chodzi o rok 2022 to Wnioskodawca przewiduje, że w tym roku dojdzie do materializacji zawartych już przez Wnioskodawcę umów, w związku z którymi Wnioskodawca oczekuje zrealizowania istotnego przychodu. W związku z powyższym Wnioskodawca przewiduje, że za rok 2022 wygeneruje on dochód do opodatkowania i w roku tym chciałby mieć możliwość skorzystania z możliwości odliczenia poniesionych we wcześniejszych latach strat podatkowych. Wnioskodawca oczekuje, że osiągnięty w 2022 roku dochód pozwoliłby mu na rozliczenie całości nieprzedawnionej jeszcze straty podatkowej w granicach odliczenia wyznaczonych przez art. 7 ust 5 UPDOP.

Przedmiotem niniejszego zapytania jest chęć potwierdzenia jak należy rozumieć limit dotyczący kwoty 5.000.000 zł jako wysokości straty podatkowej, o którą podatnik może pomniejszyć dochód do opodatkowania zgodnie z art. 7 ust 5 pkt 2 UPDOP. Podatnik pragnie potwierdzić, że limit odliczenia straty w kwocie 5.000.000 zł dotyczy straty każdego roku podatkowego następującego po 31 grudnia 2018 r.

W tym kontekście należy podkreślić, że zadane przez Wnioskodawcę we wniosku pytanie dotyczy wprost wykładni przepisu prawa podatkowego, który wpływa na jego sytuację prawnopodatkową, a dokładnie możliwości korzystania z prawa do utylizacji poniesionych strat. Nie podlega zatem wątpliwości, że wyjaśnienia udzielone przez tut. Organ będą miały dla Spółki istotne znaczenie, a tym samym potwierdza, że Wnioskodawca spełnia przesłanki do uznania go za zainteresowanego w rozumieniu art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy limit kwoty w wysokości 5.000.000 zł wynikający z art. 7 ust. 5 pkt 2 UPDOP, w ramach jednorazowego obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych należy rozumieć w ten sposób, że kwota 5.000.000 zł dotyczy odrębnie straty każdego roku podatkowego mającego miejsce po 31 grudnia 2018 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość jednorazowego obniżenia dochodu danego roku podatkowego uzyskanego z danego źródła o kwotę straty podatkowej w ramach limitu 5.000.000 zł dotyczy każdej powstałej po 31 grudnia 2018 r. straty podatkowej, odrębnie za każdy rok podatkowy. Limit 5.000.000 zł straty podatkowej jest limitem obliczanym w stosunku do straty podatkowej każdego roku podatkowego po 31 grudnia 2018 r. i nie jest to limit kumulacyjny. W konsekwencji, może zaistnieć taka sytuacja, że dochód danego roku podatkowego zostanie pomniejszony o wielokrotność kwoty 5.000.000 zł, gdzie jednak jednostkowo wartość każdej z rozliczanych strat podatkowych dotyczących danego roku podatkowego nie przekroczy jednostkowo granicy 5.000.000 zł.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 UPDOP dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Natomiast zgodnie z art. 7 ust 3 pkt 2a UPDOP przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się straty poniesionej ze źródła przychodów. Kolejne punkty art. 7 ust. 3 UPDOP zawierają szereg ograniczeń w możliwości rozliczania straty podatkowej, natomiast zasady odliczania straty podatkowej od dochodu danego roku podatkowego są uregulowane w art. 7 ust. 5 UPDOP. Zgodnie z tym przepisem o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Powyższy przepis wskazuje na kilka ograniczeń dotyczących rozliczana straty podatkowej. Po pierwsze jest to konieczność rozliczana straty podatkowej w stosunku do źródła przychodów z którego strata powstała. Po drugie wprowadzony jest limit 5 lat na odliczenie straty podatkowej. Po trzecie natomiast, przepis ten wprowadza zasadę iż odliczeniu od dochodu danego roku podatkowego podlega nie więcej niż 50% wysokości straty podatkowej bądź też podatnik może obniżyć jednorazowo dochód o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł. Bez względu na to który ze sposobów rozliczenia straty podatkowej wybierze podatnik literalna wykładnia przepisu wskazuje na to, że wskazany limit 50% straty podatkowej lub też limit w wysokości 5.000.000 zł dotyczy odliczenia od dochodu podatkowego straty danego roku i limit ten należy przyporządkować osobno do każdej ze strat. Przepis wyraźnie odwołuje się do jednorazowego obniżenia dochodu o stratę podatkową nieprzekraczającą kwoty 5.000.000 zł, a nie o skumulowane straty podatkowe, których wartość nie miałaby przekraczać kwoty 5.000.000 zł. Limit 5.000.000 zł dotyczy rozliczenia straty podatkowej każdego roku następującego po 31 grudnia 2018 r. z osobna. Pojęcie straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, o której mowa w art. 7 ust. 5 UPDOP jest bowiem pojęciem adekwatnym tylko dla danego, jednego roku podatkowego. Skoro więc przepis art. 7 ust. 5 stanowi, że o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, to oznacza to, że limit 5.000.000 zł należy odnieść osobno do straty każdego roku podatkowego.

Przenosząc powyższe na grunt konkretnych wyliczeń oznacza to, że jeśli w 2017 roku podatnik poniósł przykładową stratę w wysokości 1.500.000zł, w 2018 r stratę w wysokości 1.000.000 zł, a w kolejnych latach 2019, 2020 i 2021 stratę na poziomie 6.000.000 zł w każdym z tych okresów, to kiedy w 2022 roku podatnik zrealizuje dochód to będzie miał on prawo do odliczenia od tego dochodu:

• 50% straty z roku 2017, tj. kwoty 750.000 zł,
• 50% straty z roku 2018, tj. kwoty 500.000 zł,
• jednorazowo kwoty 5.000.000 zł straty z 2019 roku,
• jednorazowo kwoty 5.000.000 zł straty z 2020 roku,
• jednorazowo kwoty 5.000.000 zł straty z 2021 roku.

W konsekwencji dochód 2022 roku będzie mógł być pomniejszony o kwotę 16.250.000 zł Wnioskodawca pragnie wskazać, że w jego ocenie odmienna interpretacja przepisów ustawy UPDOP prowadziłaby do nieuzasadnionego i niekorzystnego traktowania podatników w zakresie możliwości rozliczania strat, a nawet do całkowitego pozbawienia możliwości rozliczenia strat poniesionych w niektórych przypadkach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia, czy limit kwoty w wysokości 5.000.000 zł wynikający z art. 7 ust. 5 pkt 2 UPDOP, w ramach jednorazowego obniżenia dochodu uzyskanego z danego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych należy rozumieć w ten sposób, że kwota 5.000.000 zł dotyczy odrębnie straty każdego roku podatkowego mającego miejsce po 31 grudnia 2018 r. - jest prawidłowe.

Art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „updop”) – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r. stanowi, że przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 2a updop, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się straty poniesionej ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 5 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jak wynika z brzmienia cytowanego powyżej art. 7 updop, łączeniu podlegać mają wyłącznie dochody z poszczególnych źródeł przychodów. Oznacza to, że nie podlegają takiemu sumowaniu poniesione przez podatnika straty z danego źródła przychodów. Stanowi o tym wprost zapis ust. 3 pkt 2a. Jeżeli zatem – w następstwie prowadzonej działalności i przeprowadzanych operacji gospodarczych – podatnik uzyska dochód tylko z jednego z tych źródeł, a w drugim z tych źródeł poniesie stratę, to wówczas opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie uzyskany z jednego źródła dochód, bez pomniejszania go o stratę poniesioną w drugim źródle przychodów. O wysokość takiej straty poniesionej w roku podatkowym ze źródła dochodów (przychodów) podatnik będzie jednak mógł obniżyć swój dochód osiągnięty z tego źródła dochodów (przychodów) w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość takiego obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie będzie mogła przekroczyć 50% kwoty tej straty (art. 7 ust. 5 pkt 1).

Analogiczne odliczenie straty tylko z danego źródła dochodów, poprzez obniżenie dochodu uzyskanego z tego źródła w kolejnych 5 latach podatkowych, będzie dotyczyć także sytuacji, w której – w roku podatkowym – podatnik poniesie stratę z obu źródeł przychodów, tj. stratę ze źródła przychodów (dochodów) zdefiniowanym jako „zyski kapitałowe” i stratę ze źródła jakim będą przychody uzyskiwane z pozostałych źródeł przychodów.

Ponadto, w myśl art. 7 ust. 5 pkt 2 updop, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Jednocześnie, zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175, dalej: „ustawa zmieniająca”), straty poniesione przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po dniu 31 grudnia 2017 r. podlegają odliczeniu od dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, na zasadach i w wysokości określonych w przepisach tej ustawy, w brzmieniu dotychczasowym.

W świetle art. 7 updop, oraz art. 6 Ustawy zmieniającej, zachowane zostało prawo podatników, którzy osiągnęli stratę przed dniem wejścia w życie nowych przepisów, do jej rozliczenia z przyszłymi dochodami. Rozliczenie „starych” strat z przyszłymi dochodami, po wprowadzeniu wyodrębnienia źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, wiąże się z „technicznym” niedopasowaniem starych i nowych regulacji w zakresie rozliczania strat z lat ubiegłych. Wynika to z tego, że na podstawie nowych przepisów, straty będą odliczane na poziomie dochodu z danego źródła przychodów, natomiast według dotychczasowych regulacji strata pomniejszała dochód „ogólny”, którego odpowiednikiem jest dochód, o którym mowa w znowelizowanym art. 7 ust. 1 updop. Powyższe „techniczne” niedopasowanie zostało wyeliminowane poprzez przyjęcie, że podatnicy będą odliczać straty za lata podatkowe poprzedzające rok podatkowy rozpoczęty po 31 grudnia 2017 r. od dochodu łącznego, o którym mowa w art. 7 ust. 1 znowelizowanej updop (czyli niezależnie od źródła ich uzyskania), na takich samych warunkach jak dotychczas, tj. w ciągu 5 następujących po sobie lat podatkowych w wysokości nie większej niż 50% kwoty poniesionej straty na jeden rok podatkowy, według kolejności oraz proporcji wybranej przez podatnika. Nie występuje w tym przypadku możliwość jednorazowego rozliczenia straty z dochodem jednego roku.

Jednocześnie zauważyć należy, że podatnik ma możliwość wyboru, w którym spośród tych pięciu lat i w jakiej wysokości dokona odliczeń straty od dochodów, z zachowaniem warunku, że dopuszczalna kwota odliczenia w jednym roku podatkowym nie może przekroczyć połowy wartości poniesionej straty.

Po 31 grudnia 2017 r. odliczanie strat z lat podatkowych rozpoczętych przed 1 stycznia 2018 r. jest w dalszym ciągu możliwe od sumy wszystkich dochodów, niezależnie od źródła ich uzyskania, według kolejności oraz prawa proporcji wybranej przez podatnika w granicach analizowanego przepisu.

Zatem, z przywołanego wyżej art. 7 ust. 5 wynika, że na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych istnieją dwa sposoby rozliczenia straty. Pierwszy sposób to metoda odliczenia straty w ciągu 5 kolejno po sobie następujących lat podatkowych i bez przekroczenia w jednym roku 50% jej kwoty. Natomiast druga metoda zakłada, że stratę można odliczyć w jednym z 5 kolejnych następujących po sobie lat podatkowych jednorazowo – maksymalnie do wysokości 5.000.000 zł. Natomiast jeżeli strata będzie wyższa niż wskazany limit 5.000.000 zł, to nieodliczona w ten sposób kwota (nadwyżka) będzie mogła zostać rozliczona na ogólnych zasadach, tj. w pozostałych latach z tego 5-letniego okresu, ale z zastosowaniem limitu 50% odliczenia w jednym roku.

Należy podkreślić, że wprowadzenie możliwości jednorazowego odliczenia nie zmieniło zasad dotyczących rozliczania straty podatkowej w poszczególnych latach 5-letniego okresu. Oznacza to, że przedsiębiorca ma prawo rozłożyć dokonanie takiego odliczenia na dowolne lata tego okresu, przy zachowaniu jednakże określonych przez ustawodawcę limitów (tj. dotyczących jednorazowego odliczenia– 5.000.000 zł i 50% odliczenia). Wybór metody rozliczenia straty tj. jednorazowo lub według obowiązującej wcześniej metody (tj. przez 5 kolejnych lat podatkowych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 50% kwoty poniesionej straty), należy do podatnika.

Podkreślić należy, że opisane metody jednorazowego rozliczania straty znalazły zastosowanie począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2018 r. Stanowi o tym art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. 2018 r., poz. 2244, dalej: Ustawa nowelizująca), zgodnie z którym przepis art. 7 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą ma zastosowanie do strat powstałych począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2018 r. Oznacza to, że w przypadku kiedy rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy po raz pierwszy jednorazowo można rozliczyć stratę poniesioną w 2019 r. z dochodem osiągniętym w 2020 r. Dopiero w rozliczeniu rocznym składanym za 2020 r. przedsiębiorca, który wykazał stratę w 2019 r., może ją rozliczyć w całości, oczywiście o ile osiągnął wystarczająco wysoki dochód, pozwalający na zmniejszenie podstawy opodatkowania za 2020 r. o pełną kwotę straty z 2019 r.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, którego rok podatkowy jest rokiem kalendarzowym, od 2015 roku ponosi straty podatkowe. Spółka posiada nierozliczone straty podatkowe powstałe po 31 grudnia 2018 r. tj. stratę podatkową z roku 2019 i stratę podatkową z roku 2020, obie z nich w kwotach nieprzekraczających kwoty 5.000.000 zł. Wnioskodawca prognozuje, że w roku 2021 po raz kolejny wygeneruje stratę podatkową, jednak w wysokości wyższej niż 5.000.000 zł. Wnioskodawca przewiduje, że w roku 2022 dojdzie do materializacji zawartych przez Wnioskodawcę umów, w związku z którymi Wnioskodawca oczekuje, że wygeneruje dochód do opodatkowania. W roku tym chciałby skorzystać z możliwości odliczenia poniesionych we wcześniejszych latach strat podatkowych. Wnioskodawca oczekuje, że osiągnięty w 2022 roku dochód pozwoliłby mu na rozliczenie całości nieprzedawnionej jeszcze straty podatkowej w granicach odliczenia wyznaczonych przez art. 7 ust 5 updop.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do sytuacji opisanej we wniosku należy stwierdzić, że podatnik może odliczyć stratę z dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Podatnik ma w tym zakresie możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokonuje odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym w zależności od wyboru dostępnej metody rozliczenia straty. Zatem, straty powstałe w roku 2017 i 2018, z uwagi na obowiązujące przepisy, mogą być rozliczone zgodnie z metodą odliczenia straty w ciągu 5 kolejno po sobie następujących lat podatkowych i bez przekroczenia w jednym roku 50% kwoty straty. Straty te mogą być rozliczone z dowolnego źródła dochodu.

Z kolei, straty powstałe w roku 2019 i 2020 mogą zostać rozliczone zarówno według pierwszego sposobu, tj. metody odliczenia straty w ciągu 5 kolejno po sobie następujących lat podatkowych i bez przekroczenia w jednym roku 50% jej kwoty, jak również zgodnie z drugą metodą, która zakłada że stratę można odliczyć w jednym z 5 kolejnych następujących po sobie lat podatkowych jednorazowo – maksymalnie do wysokości 5.000.000 zł. W przypadku wybrania drugiej metody, w roku, w którym strata będzie wyższa niż wskazany limit 5.000.000 zł to nieodliczona w ten sposób kwota (nadwyżka) będzie mogła zostać rozliczona na ogólnych zasadach, tj. w pozostałych latach z tego 5-letniego okresu z zastosowaniem limitu 50% odliczenia w jednym roku. Pamiętać przy tym należy, że strata powstała w roku 2019 i w latach następnych może być rozliczona tylko z przychodu osiągniętego z tego samego źródła, co powstała strata.

Bez względu na to który ze sposobów rozliczenia straty podatkowej wybierze podatnik, zgodnie z literalną wykładnią przepisu wskazany limit 50% straty podatkowej lub też limit w wysokości 5.000.000 zł dotyczy odliczenia od dochodu podatkowego straty danego roku i limit ten należy przyporządkować osobno do każdej ze strat. Przepis art. 7 ust. 5 pkt 2 updop odwołuje się do jednorazowego obniżenia dochodu o stratę podatkową nieprzekraczającą kwoty 5.000.000 zł. Zatem, limit 5.000.000 zł dotyczy rozliczenia straty podatkowej każdego roku podatkowego następującego po 31 grudnia 2018 r. z osobna. Podatnik może obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, co oznacza to, że limit 5.000.000 zł należy odnieść osobno do straty każdego roku podatkowego.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca ma możliwość jednorazowego obniżenia dochodu danego roku podatkowego uzyskanego z danego źródła o kwotę straty podatkowej w ramach limitu 5.000.000 zł dotyczy każdej powstałej po 31 grudnia 2018 r. straty podatkowej, odrębnie za każdy rok podatkowy. Limit 5.000.000 zł straty podatkowej jest limitem obliczanym w stosunku do straty podatkowej każdego roku podatkowego po 31 grudnia 2018 r. Zatem, może zaistnieć sytuacja, że dochód danego roku podatkowego zostanie pomniejszony o wielokrotność kwoty 5.000.000 zł, ale jednostkowo wartość każdej z rozliczanych strat podatkowych dotyczących danego roku podatkowego nie może przekroczyć granicy 5.000.000 zł.

Stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ma możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych w analizowanym wniosku z uwagi na fakt, że przepis art. 14b Ordynacji podatkowej nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Z uwagi na powyższe, urzędowej interpretacji nie podlegają zasady rachunkowego wyliczenia opisanych we wniosku strat, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego. Ewentualne wyliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tutejszego organu.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.