2021.04.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.52.2021.2.AD
z 22 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 18 stycznia 2021 r.), uzupełnionym pismami w dniu 12 lutego 2021 r. oraz w dniu 2 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania jednorazowych środków pieniężnych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w ww. zakresie. Wniosek uzupełniony został pismami w dniu 12 lutego 2021 r. oraz w dniu 2 marca 2021 r.

W ww. wniosku oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy zawartej dnia 11 grudnia 2020 r. Wnioskodawczyni otrzymała jednorazowo, jako osoba niepełnosprawna środki na podjęcie działalności gospodarczej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w wysokości 30 000 zł. Przyznane środki w kwocie 30 000 zł wpłynęły na rachunek bankowy Wnioskodawczyni w dniu 24 grudnia 2020 r.

Zgodnie z zawartą umową, przyznane środki, stanowią pomoc de minimis, o której mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 r. z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. U.UE.L 352 z 24.12.2013, str. 1).

Działalność, na której rozpoczęcie Wnioskodawczyni otrzymała przedmiotowe środki jest sklasyfikowana pod numerem PKD 69.10.Z - Działalność prawnicza. Wnioskodawczyni rozpoczęła prowadzenie wyżej wskazanej działalności z dniem 2 stycznia 2021 r. Podlega obowiązkowi rejestracji jako podatnik VAT czynny, rozlicza się na zasadach ogólnych, według skali podatkowej i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Otrzymane środki Wnioskodawczyni jest zobowiązana wydatkować w terminie 3 miesięcy od daty zawarcia umowy, zgodnie ze szczegółową specyfikacją określającą rodzaje wydatków, przedstawioną we wniosku oraz w protokole negocjacji. Wszystkie dokonane w ramach przyznanych środków zakupy zostaną udokumentowane fakturami zakupu, na których Wnioskodawczyni widnieć będzie jako nabywca.

W ramach przyznanych środków zakupione zostaną następujące składniki majątku firmowego: komputer - jednostka centralna, monitor, podkładka pod mysz, laptop, torba na laptopa, …, program antywirusowy, program do edytowania plików, program do szyfrowania danych, tablet, klawiatura do tabletu wraz z etui, smartfon, urządzenie wielofunkcyjne, niszczarka, skaner przenośny, dostęp do Systemu Informacji Prawnej LEX , strona internetowa, wizytówki, pieczątki, tabliczka kancelarii, toga, aktówka, wizytownik, krzesło biurowe, lampka na biurko. Wszystkie poniesione wydatki będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i niezbędne do jej wykonywania.

Dodatkowo uzupełniając wniosek Wnioskodawczyni podaje, że:

w ramach przyznanego dofinansowania zakupiła następujące składniki majątku firmowego: komputer stacjonarny o wartości 4 413 zł, program do edytowania plików o wartości 729 zł, program do szyfrowania plików o wartości 867 zł 03 gr, dostęp do Systemu Informacji Prawnej LEX o wartości 2 494 zł 44 gr, stronę internetową o wartości 2 999 zł 99 gr. Wskazane składniki majątku firmowego nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, ponieważ zgodnie z treścią art. 22d ust. 1 ustawy o podatku osobowym od osób fizycznych, podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
w ramach przyznanego dofinansowania zakupiła także składniki majątku firmowego, stanowiące wyposażeniem firmy, a mianowicie: monitor o wartości 561 zł, podkładkę pod mysz o wartości 39 zł 98 gr, torbę na laptopa o wartości 71 zł 99 gr, tablet wraz z klawiaturą o wartości 2 599 zł, urządzenie wielofunkcyjne o wartości 627 zł, skaner ręczny o wartości 650 zł 04 gr, niszczarkę o wartości 558 zł 85 gr, pieczątki o wartości 205 zł, tabliczkę kancelarii o wartości 40 zł, togę o wartości 1 276 zł, aktówkę o wartości 323 zł 25 gr, krzesło o wartości 599 zł, lampkę biurową o wartości 179 zł, wizytówki o wartości 154 zł 94 gr. W ramach przyznanego dofinansowania Wnioskodawca zakupiła także składniki majątku firmowego, które stanowią wyposażenie firmy, a mianowicie: laptop o wartości 3 799 zł, smartfon o wartości 3 899 zł, wizytownik o wartości 119 zł, klawiaturę o wartości 204 zł 87 gr, myszkę o wartości 128 zł 98 gr. Ponadto, w ramach przyznanego dofinansowania zakupiła również składniki majątku firmowego w postaci programu antywirusowego o wartości 299 zł 98 gr oraz … o wartości 2 166 zł. Wskazane składniki majątku firmowego, nie zostały ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, z uwagi na treść art. 22d ust. 1 ustawy o podatku osobowym od osób fizycznych.
wszystkie podane wartości składników majątku firmowego wskazane w złożonym wniosku i w jego uzupełnieniach stanowią kwoty brutto,
żadne z wymienionych powyżej składników majątku firmowego nie służą ani nie będą służyły jej celom osobistym ani innych osób.
odnosząc się do poszczególnych składników majątkowych majątku firmowego wskazuje, że:
komputer stacjonarny: jednostka centralna, monitor, podkładka pod mysz – są niezbędne do pracy stacjonarnej w kancelarii, polegającej między innymi na sporządzaniu pism procesowych. Zawiera dysk o dużej pojemności z uwagi na konieczność przechowywania całej, obszernej dokumentacji dotyczącej spraw klientów, otrzymywanej od klientów jak i tworzonej podczas prowadzenia spraw. Dokumentacja musi zostać odpowiednio zabezpieczona przed dostępem osób trzecich oraz przed jej utratą. Dokumentacja winna stale być przechowywana w siedzibie kancelarii, nie zaś na przykład na laptopie, który może zostać utracony czy ukradziony. Z uwagi na wadę wzroku (stwierdzona niepełnosprawność) i intensywność pracy przy komputerze oraz z uwagi na charakter wykonywanego zawodu niezbędny jest też do pracy monitor o odpowiednich parametrach chroniący oczy, zawierający funkcję eliminującą migotanie oraz funkcję redukującą szkodliwe promienie niebieskiego światła. W związku z powyższym, komputer stacjonarny: jednostka centralna, monitor, podkładka pod mysz, są niezbędne do wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
laptop jest niezbędny do pracy w innych miejscach niż siedziba kancelarii, np. podczas wykonywania nieodpłatnej pomocy prawnej w punktach pomocy prawnej prowadzonych przez gminę, gdzie konieczne jest posiadanie własnego sprzętu elektronicznego czy podczas spotkań z klientami. Może wyniknąć konieczność natychmiastowego sporządzenia określonego rodzaju pisma czy opinii prawnej. W związku z powyższym laptop jest niezbędny do wykonywania bieżących czynności składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
oprogramowanie komputerowe: …, program antywirusowy, program do tworzenia i edytowania plików, program do szyfrowania danych - są niezbędne do codziennej pracy, ochrony sprzętu komputerowego i ochrony danych klientów objętych tajemnicą zawodową oraz odpowiedniego zabezpieczenia danych klientów na podstawie ustawy z dnia z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych i przepisów unijnych. W związku z powyższym, oprogramowanie komputerowe jest niezbędne podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
torba do laptopa umożliwia ochronę laptopa oraz bezpieczne transportowanie laptopa, który jest niezbędny do wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
smartfon jest niezbędny do codziennej pracy, zapewniający możliwość stałego kontaktu telefonicznego z klientami, organami wymiaru sprawiedliwości, w tym sądami i innymi instytucjami publicznymi. Umożliwia posiadanie niezawodnego i stałego łącza internetowego z uwagi na konieczność pozostawania w stałym kontakcie mailowym z klientami, przesyłania dokumentów w formie skanu, do czego niezbędny jest także dysk o odpowiedniej pojemności. Posiada on też aparat o odpowiedniej rozdzielczości z uwagi na konieczność wykonania nagłej i niespodziewanej fotokopii dokumentacji w nieprzewidzianych sytuacjach. W związku z powyższym, smartfon jest niezbędny podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
tablet wraz z klawiaturą jest niezbędny do wykonywania czynności zawodowych podczas wyjazdów służbowych, czynności zawodowych wykonywanych w sądach i innych instytucjach publicznych, wymiaru sprawiedliwości, gdzie brak jest możliwości zabrania ze sobą laptopa. Jest konieczny z uwagi na jego wielkość i wagę, oraz konieczność posiadania ze sobą dużej ilości dokumentacji i akt sądowych stanowiących duży ciężar. Jest konieczny również z uwagi na: niepełnosprawność, konieczność nieobciążania organizmu zbyt dużym ciężarem - wada serca - podczas rozpraw sądowych i innych spotkań w organach wymiaru sprawiedliwości; konieczność posiadania aktów prawnych w formie elektronicznej, co w wersji papierowej kodeksów stanowi duży ciężar; niepełnosprawność konieczność nieobciążania organizmu zbyt dużym ciężarem - wada serca, - podczas spotkań z klientami konieczność wyświetlania dokumentów w formie elektronicznej; fakt, że nie w każdej sytuacji istnieje możliwość wydrukowania dokumentów, posiadania dokumentacji w formie papierowej. W związku z powyższym tablet wraz z klawiaturą jest niezbędny podczas wykonywania czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
urządzenie wielofunkcyjne jest niezbędne w codziennej pracy w siedzibie kancelarii polegającej na tworzeniu pism i dokumentów procesowych, drukowaniu pism i dokumentów, wysyłaniu formy papierowej pism i dokumentów, skanowaniu i przesyłaniu dużej liczby pism i dokumentów w formie elektronicznej o dużej wielkości. W związku z powyższym urządzenie wielofunkcyjne jest niezbędne podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
niszczarka jest urządzeniem niezbędnym w codziennej pracy w kancelarii z uwagi na ochronę danych i informacji poufnych klientów, co wpływa na zachowanie i zabezpieczenie źródła uzyskania przychodu. Konieczność systematycznego niszczenia niepotrzebnych dokumentów, zawierających dane poufne klientów, objęte tajemnicą zawodową z uwagi na konieczność odpowiedniego zabezpieczenia danych klientów przed dostępem osób trzecich na podstawie ustawy z dnia z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych i przepisów unijnych.
skaner przenośny jest niezbędny do wykonywania czynności zawodowych podczas wyjazdów służbowych, czynności zawodowych wykonywanych w sądach i innych instytucjach publicznych, wymiaru sprawiedliwości. Jest to urządzenie niezbędne do wykonywania fotokopii akt prokuratorskich i sądowych w siedzibie organów oraz tworzenia z nich dokumentacji. Jest niezbędny z uwagi na niemożność wyniesienia dokumentacji i akt sądowych poza siedzibę danego organu. W związku z ochroną danych nie istnieje inna możliwość wykonania fotokopii niż przy użyciu własnego sprzętu. Jest urządzeniem niezbędnym do wykonywania fotokopii wielotomowych akt sprawy przy ograniczeniu czasowym. W związku z powyższym, skaner przenośny jest niezbędny podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
dostęp do Systemu Informacji Prawnej LEX jest systemem informacji prawnej zawierający miedzy innymi teksty ustaw, komentarze, orzecznictwo sądów powszechnych i administracyjnych. Jest niezbędny do codziennej pracy polegającej na sporządzaniu pism i opinii prawnych oraz dokonywania analizy prawnej określonych stanów faktycznych i dokumentów. W związku z powyższym jest niezbędny podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
strona www i wizytówki są niezbędne do pozyskiwania klientów, a tym samym do pozyskania źródła przychodu. Jedyne dozwolone postacie prezentacji oferowanych usług prawniczych z uwagi na obowiązujący adwokatów zakaz reklamy zgodnie ze Zbiorem Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu, uchwalonym przez Naczelną Radę Adwokacką.
pieczątki (adwokat + imię i nazwisko, kancelaria (dane teleadresowe), odpis - za zgodność z oryginałem, datownik) są niezbędne w codziennej pracy do podpisywania pism oraz poświadczania za zgodność z oryginałem dokumentów podczas prowadzenia spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
tabliczka „Kancelaria” jest niezbędna do prawidłowego oznakowania siedziby kancelarii z uwagi na obowiązek odpowiedniego oznakowania lokalu zgodnie z Regulaminem wykonywania zawodu adwokata w kancelarii indywidualnej lub spółkach, uchwalonym przez Naczelną Radę Adwokacką, a tym samym niezbędna do pozyskania źródła przychodu.
toga jest urzędowym i obowiązkowym strojem adwokatów, niezbędnym do występowania podczas wykonywania czynności zawodowych przed sądami powszechnymi i administracyjnymi. W związku z powyższym toga jest niezbędna podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
aktówka jest niezbędna w czasie wykonywania czynności zawodowych podczas wyjazdów służbowych, czynności zawodowych wykonywanych w sądach i innych instytucjach publicznych, wymiaru sprawiedliwości. Jest niezbędna z uwagi na konieczność transportowania dużej ilości dokumentacji i akt sądowych. W związku z powyższym, aktówka jest niezbędna podczas wykonywania bieżących czynności, składających się na prowadzenie spraw klientów, a tym samym mających wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
wizytownik jest niezbędny do przechowywania wizytówek, które służą do pozyskiwania klientów, a tym samym do pozyskania źródła przychodu.
krzesło biurowe jest niezbędne. Posiadanie krzesła biurowego o odpowiednim kształcie i parametrach, z możliwością regulowania wysokości, podczas wykonywania codziennej pracy przy biurku. Jest niezbędne z uwagi na intensywności pracy i konieczność zapewnienia odpowiedniej pozycji ciała podczas pracy wykonywanej w ramach prowadzenia spraw klientów. Tym samym ma wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.
lampka na biurko jest niezbędna z uwagi na intensywność pracy przy biurku i wady wzroku (stwierdzona niepełnosprawność). Zapewnia odpowiednie i właściwe oświetlenie podczas pracy wykonywanej w ramach prowadzenia spraw klientów. Tym samym ma wpływ na uzyskanie przychodu z wykonywanej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawczyni sformułowała następujące pytanie.

Czy jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej otrzymane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych?
Czy wydatki na zakup składników majątku firmowego o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł i nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a także na zakup składników majątku firmowego stanowiących wyposażenie firmy, sfinansowane z otrzymanych środków na podjęcie działalności gospodarczej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Niepełnosprawnych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu? (pytanie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W sformułowanym we wniosku oraz w jego uzupełnieniu własnym stanowisku Wnioskodawczyni podaje, że jej zdaniem:

w zakresie pytania pierwszego – otrzymane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Niepełnosprawnych środki na podjęcie działalności gospodarczej stanowią przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Środki na podjęcie działalności gospodarczej otrzymane z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych należy zaliczyć do świadczeń na rehabilitację zawodową. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na: rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Zakres zwolnionych od podatku dochodowego świadczeń, o których mowa w wyżej wskazanym przepisie określa ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Jak stanowi art. 8 ust. 1 tej ustawy rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy. Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 2 wyżej wskazanej ustawy do realizacji celu, o którym mowa w ust. 1, niezbędne jest:

dokonanie oceny zdolności do pracy, w szczególności przez:
1. przeprowadzenie badań lekarskich i psychologicznych umożliwiających określenie sprawności fizycznej, psychicznej i umysłowej do wykonywania zawodu oraz ocenę możliwości zwiększenia tej sprawności,
2. ustalenie kwalifikacji, doświadczeń zawodowych, uzdolnień i zainteresowań;
prowadzenie poradnictwa zawodowego uwzględniającego ocenę zdolności do pracy oraz umożliwiającego wybór odpowiedniego zawodu i szkolenia;
przygotowanie zawodowe z uwzględnieniem perspektyw zatrudnienia;
dobór odpowiedniego miejsca pracy i jego wyposażenie;
określenie środków technicznych umożliwiających lub ułatwiających wykonywanie pracy, a w razie potrzeby - przedmiotów ortopedycznych, środków pomocniczych, sprzętu rehabilitacyjnego itp.

Ponadto, zgodnie z art. 12a ust. 1 wyżej wskazanej ustawy osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 11 ust. 1, może otrzymać ze środków Funduszu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na podjęcie działalności w formie spółdzielni socjalnej na jednego członka założyciela spółdzielni oraz na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu, w wysokości określonej w umowie zawartej ze starostą:

nie wyższej niż sześciokrotność przeciętnego wynagrodzenia, w przypadku zobowiązania do prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej lub członkostwa w spółdzielni socjalnej nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy,
wynoszącej od sześciokrotności do piętnastokrotności przeciętnego wynagrodzenia, w przypadku zobowiązania do prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej lub członkostwa w spółdzielni socjalnej nieprzerwanie przez okres co najmniej 24 miesięcy - jeżeli nie otrzymała bezzwrotnych środków publicznych na ten cel.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej otrzymane przez Wnioskodawczynię z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, na podstawie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych w myśl art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

w zakresie pytania drugiego – jak stanowi art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione koszty, a zatem bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 wskazanej ustawy.

W myśl powyższego przepisu, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 wskazanej ustawy.

Związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami, które mają zostać zaliczone przez Wnioskodawczynię do kosztów uzyskania przychodu, a przychodem z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej albo zachowaniem bądź zabezpieczeniem źródła przychodu, został opisany przez nią w części dotyczącej uzupełnienia stanu faktycznego (część G, poz.74).

Należy wskazać, że art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określa co nie uważa się za koszt uzyskania przychodu. Zdaniem Wnioskodawczyni sfinansowanie wydatków na zakup składników majątku firmowego o wartości nieprzekraczającej 10.000 zł i nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a także na zakup składników majątku firmowego, stanowiących wyposażenie firmy, ze środków przyznanych osobie niepełnosprawnej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo, że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania n podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynika to z faktu, że wydatki sfinansowane ze środków z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych nie zostały wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W szczególności do wyżej wskazanych wydatków nie znajduje zastosowania przepis art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W wyżej wskazanym przepisie nie wskazano bowiem przepisu art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów - załącznik nr 1 objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów - punkt 13 wyposażenie - to rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych.

Natomiast na podstawie art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do środków trwałych, podlegających amortyzacji, zalicza się między innymi stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Fakt, że ze środków z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych mogą zostać sfinansowane wydatki na zakup środków trwałych podlegających amortyzacji, ma znaczenie w kontekście ewentualnych odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W zaistniałym stanie faktycznym żaden z zakupionych przez Wnioskodawczynię składników majątku firmowego o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł nie zostanie ujęty w ewidencji środków trwałych ani wartości niematerialnych i prawnych oraz nie będą od niego dokonywane odpisy amortyzacyjne.

Jak stanowi bowiem art. 22d ust 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że wydatki na zakup składników majątku firmowego, o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł i nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych, a także na zakup składników majątku firmowego, stanowiących wyposażenie firmy, sfinansowanych ze środków przyznanych osobie niepełnosprawnej z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo, że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1426), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie natomiast do przepisu art. 14 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się kwot otrzymanych od agencji wykonawczych, jeżeli agencje te otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa (art. 14 ust. 3 pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Jak wynika z powyższego przepisu, otrzymane jednorazowo środki z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej – z wyjątkiem przeznaczonych na zakup środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – będą stanowić dla podmiotu, któremu są wypłacone przychód ze źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymywane zgodnie z odrębnymi przepisami świadczenia na rehabilitację zawodową, społeczną i leczniczą osób niepełnosprawnych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, z zakładowych funduszy rehabilitacji osób niepełnosprawnych lub zakładowych funduszy aktywności.

Zakres zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym świadczeń, o których mowa w ww. przepisie określa ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 426).

Na podstawie art. 8 ust. 1 tejże ustawy, rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobie niepełnosprawnej uzyskania i utrzymania odpowiedniego zatrudnienia i awansu zawodowego przez umożliwienie jej korzystania z poradnictwa zawodowego, szkolenia zawodowego i pośrednictwa pracy.

Natomiast w myśl art. 12a ust. 1 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, osoba niepełnosprawna, o której mowa w art. 11 ust. 1, może otrzymać ze środków Funduszu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, rolniczej albo na podjęcie działalności w formie spółdzielni socjalnej na jednego członka założyciela spółdzielni oraz na jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu, w wysokości określonej w umowie zawartej ze starostą:

nie wyższej niż sześciokrotność przeciętnego wynagrodzenia, w przypadku zobowiązania do prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej lub członkostwa w spółdzielni socjalnej nieprzerwanie przez okres co najmniej 12 miesięcy,
wynoszącej od sześciokrotności do piętnastokrotności przeciętnego wynagrodzenia, w przypadku zobowiązania do prowadzenia działalności gospodarczej, rolniczej lub członkostwa w spółdzielni socjalnej nieprzerwanie przez okres co najmniej 24 miesięcy

jeżeli nie otrzymała bezzwrotnych środków publicznych na ten cel.

Z treści wniosku wynika, ze Wnioskodawczyni jako osoba niepełnosprawna otrzymała jednorazowe środki na Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej, które przeznaczyła na zakup:

składników majątku firmowego o wartości nieprzekraczającej 10 000 zł, nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych,
składników majątku firmowego stanowiących wyposażenie firmy.

Odnosząc zatem przedstawione regulacje prawne do zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawczynię z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych środki na podjęcie przez nią działalności gospodarczej - skoro zostały przeznaczone na zakup wyposażenia firmy i składników majątku firmowego nieujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych – stanowią dla niej przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże środki te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przechodząc do zagadnienia dotyczącego możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych zauważyć należy, że zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu winien w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
być właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 29b, 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Analiza treści zarówno art. 22 ust. 1, jak i art. 23 ww. ustawy, wskazuje, że co do zasady nie ma przeszkód, aby podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup wyposażenia sfinansowanego ze środków otrzymanych z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych Urzędu Pracy. Przy czym, dokonując kwalifikacji podatkowej w ww. zakresie pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast w myśl art. 22d ust. 1 ww. ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 22h-22m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22h-22m albo jednorazowo - w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż w przypadku, gdy wartość jednostkowa składnika majątku nie przekracza kwoty 10 000 zł, podatnik może wybrać jedną z następujących możliwości:

zaliczyć ww. składniki do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować jednorazowo w miesiącu oddania do używania lub w miesiącu następnym (art. 22f ust. 3 ww. ustawy),
nie zaliczyć ww. składników do środków trwałych (lecz potraktować je jako wyposażenie), a wydatki poniesione na ich nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania (art. 22d ust. 1 ww. ustawy).

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wydatki sfinansowane przez Wnioskodawczynię ze środków pochodzących z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych na podjęcie działalności gospodarczej przeznaczone przez nią na zakup wyposażenia firmy i składników majątku firmowego nieujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym otrzymane środki w całości korzystają ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a wydatki sfinansowane ww. środkami na zakup wyposażenia firmy i składników majątku firmowego nieujętego w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych stanowią koszty uzyskania przychodów – należy uznać za prawidłowe.

Jednocześnie organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin