Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.853.2020.3.KO
z 21 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 listopada 2020 r. (data wpływu 4 listopada 2020 r.), uzupełnionym pismem z 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

• prawidłowe – w zakresie wliczenia do podstawy opodatkowania zwrotu poniesionych kosztów z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, wnoszonych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz klientów,
• prawidłowe – w zakresie oznaczania transakcji kodem identyfikującym GTU 12 w ewidencji JPK_VAT.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• wliczenia do podstawy opodatkowania zwrotu poniesionych kosztów z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, wnoszonych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz klientów,
• oznaczania transakcji kodem identyfikującym GTU 12 w ewidencji JPK_VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 12 stycznia 2021 r. (data wpływu 12 stycznia 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 stycznia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.853.2020.1.KO.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

1. A.D. (dalej Podatnik) wykonuje zawody radcy prawnego, doradcy podatkowego i rzeczoznawcy majątkowego pod nazwą Kancelaria... W toku wykonywania ww. zawodów powstają koszty, które klient podatnika powinien zapłacić organom administracji, sądom itp. podmiotom. Aktualnie jest tak, że podatnik poleca płatności samym klientom, którzy dostarczają mu potwierdzenie (np. przelewu opłaty sądowej od pozwu, opłaty kancelaryjnej, opłaty skarbowej itp.). Podatnik chciałby - w celu przyspieszenia biegu spraw i udostępnienia nowego narzędzia (Płatności Sądowe - https://oplaty.ms.gov.pl), w którym zapłacić można błyskawicznie - pobierać od klientów bezpośrednio pieniądze z przeznaczeniem na ww. opłaty i dokonywać tych opłat w imieniu klientów i nie naliczać im z tego tytułu VAT. Do tej pory podatnik, powołując się na art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, przedstawiał klientom alternatywę, że albo zapłacą sami, albo - gdy zapłacą za pośrednictwem podatnika - to podatnik będzie im musiał naliczyć VAT do ww. opłat.
   
2. A.D. (dalej Podatnik) wykonuje zawody doradcy podatkowego i rzeczoznawcy majątkowego również na rzecz sądów, policji, prokuratur, organów administracji publicznej itd. W tym zakresie działa jako biegły sądowy, a więc po formalnym wydaniu i doręczeniu postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego sądowego. Takie czynności nie różnią się niczym (poza sprawami formalnego powołania, rozliczenia itd.) od czynności wykonywanych przez doradcę podatkowego (biegły sądowy z zakresu podatków) i przez rzeczoznawcę majątkowego (biegły sądowy z zakresu szacowania nieruchomości). Wynikiem pracy biegłego sądowego z zakresu podatków jest bowiem opinia w sprawach podatkowych. Natomiast, wynikiem pracy biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości jest operat szacunkowy lub opinia o wartości nieruchomości.
   
   

Pismem z 12 stycznia 2021 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy następująco.

1. Czy Wnioskodawca pobierając od klientów pieniądze tytułem wniesienia opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, do której zobowiązany jest klient dolicza marżę do tych opłat?
   Odpowiedź na to pytanie wynika z ORD-IN i do tej pory to Klient sam płacił swoje opłaty, więc Wnioskodawca nie naliczał marży. Wnioskodawca nie zamierza jej również naliczać w przyszłości.
   
2. Czy Wnioskodawca ujmuje pobierane opłaty sądowe, skarbowe i administracyjne na koncie przejściowym tzn. zostają ujęte przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb rozliczenia podatku VAT?
   Odpowiedź na to pytanie wynika z ORD-IN i do tej pory Wnioskodawca nie prowadził konta przejściowego, bo nie miał takiej potrzeby. Do tej pory to Klient sam płacił swoje opłaty. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić konta przejściowego, dlatego że nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca zamierza prowadzić odrębną ewidencję w programie Excel, w której będzie ujmował zapłacone opłaty (fakt ich zapłacenia i fakt ich zwrotu przez Klienta na jego rzecz) i w ten sposób „ujmować te opłaty przejściowo w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji na potrzeby podatku”.
   
3. Czy Wnioskodawca ponosi opłaty sądowe, skarbowe i administracyjne w imieniu i na rzecz klienta?
   Odpowiedź na to pytanie wynika z ORD-IN i do tej pory Wnioskodawca nie ponosił tych opłat w imieniu Klienta. Do tej pory to Klient sam płacił swoje opłaty. Wnioskodawca zamierza je ponosić w imieniu i na rzecz Klienta.
   
4. Symbolu PKWiU dla czynności opisanej w zdarzeniu przyszłym w punkcie 2, będącej przedmiotem zapytania nr 2 (usługi wykonywane przez biegłych sądowych), zgodnie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU)?
   Usługi wykonywane przez biegłych sądowych nie mają swojej odrębnej klasyfikacji. Zdaniem Wnioskodawcy, PKWIU będą dostosowane do konkretnej świadczonej usługi i jeżeli jest ona:
   
   

1. usługą świadczoną przez biegłego z zakresu podatków (dla którego głównym zawodem jest bycie doradcą podatkowym), to opinie takiego biegłego będą miały charakter usługi oznaczonej w PKWIU-2015 kodem 69.20.3.,
   
2. usługą świadczoną przez biegłego z zakresu szacowania nieruchomości (dla którego głównym zawodem jest bycie rzeczoznawcą majątkowym), to opinie takiego biegłego będą miały charakter usługi oznaczonej w PKWIU-2015 kodem 68.31.16.0.
   
   
   

II.

Wnioskodawca postawił pytanie cyt.: Czy ewidencja prowadzona na potrzeby podatku to może być ewidencja prowadzona np. w MS Excell i niezwiązana z ewidencja sprzedaży i nabycia prowadzoną dla potrzeb rozliczania VAT?.

W związku z powyższym należy:

1. Wskazać przepisy prawa podatkowego, będące przedmiotem interpretacji indywidualnej bez przytaczania treści tych przepisów, do których odnosi się tak postawione pytanie.
2. Wskazać podatek, o którym jest mowa w pytaniu - „czy ewidencja prowadzona na potrzeby podatku ...?.
   
   

Odpowiedź na to pytanie wynika z ORD-IN (E.69) i w zakresie punktu 1 jest to art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zmianami).

Odpowiedź na to pytanie wynika z ORD-IN (A.1.6) i w zakresie punktu 2 jest to podatek od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku, gdy podatnik otrzyma od klienta pieniądze nie tytułem wynagrodzenia (honorarium), a z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, do zapłaty której jest wyłącznie zobowiązany klient podatnika (np. opłata od pozwu, opłata kancelaryjna, opłata skarbowa, opłata administracyjna, zaliczka na wydatki w toku postępowania itd.), to czy te kwoty stanowią podstawę opodatkowania VAT czy nie?
2. Czy w nowym JPK kodem GTU 12 należy oznaczać usługi wykonywane przez biegłych sądowych?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W przypadku, gdy podatnik otrzyma od klienta pieniądze nie tytułem wynagrodzenia (honorarium), a z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, do zapłaty której jest wyłącznie zobowiązany klient podatnika (np. opłata od pozwu, opłata kancelaryjna, opłata skarbowa, opłata administracyjna, zaliczka na wydatki w toku postępowania itd.), to te kwoty nie stanowią podstawy opodatkowania VAT. Stanowi o tym art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym:

„7. Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku”.
   
   

Ad. 2

W nowym JPK kodem GTU 12 należy oznaczać usługi wykonywane przez biegłych sądowych wtedy, gdy pierwotne uprawnienia biegłego sądowego mieszczą się w zakresie wskazanym w rozporządzeniu, np. gdy opinię podpisuje biegły sądowy z zakresu podatków (będący jednocześnie doradcą podatkowym), to wtedy jego opinia ma charakter usługi doradczej. W przypadku jednak, gdy opinię podpisuje biegły sądowy z zakresu szacowania nieruchomości (będący jednocześnie rzeczoznawcą majątkowym), to wtedy jego opinia nie ma charakteru usługi doradczej, a usługi wyłączonej z obowiązkowego oznaczania symbolem GTU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe w zakresie:

• wliczenia do podstawy opodatkowania zwrotu poniesionych kosztów z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, wnoszonych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz klientów,
• oznaczania transakcji kodem identyfikującym GTU 12 w ewidencji JPK_VAT.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności – art. 15 ust. 1 ustawy.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2, 3 i 5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Jeśli podatnik działa we własnym imieniu, lecz na rachunek klienta, to ww. przepis nie znajdzie zastosowania. W takiej sytuacji wystąpi dostawa towaru lub świadczenie usług, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, wówczas przyjmuje się, że podatnik ten sam nabył i wyświadczył te usługi.

Z przedstawionego opisu wynika, że Wnioskodawca wykonuje zawody radcy prawnego, doradcy podatkowego i rzeczoznawcy majątkowego. W toku wykonywania ww. zawodów powstają koszty, które klient podatnika powinien zapłacić organom administracji, sądom itp. podmiotom. Aktualnie jest tak, że podatnik poleca płatności samym klientom, którzy dostarczają mu potwierdzenie (np. przelewu opłaty sądowej od pozwu, opłaty kancelaryjnej, opłaty skarbowej itp.). Podatnik chciałby - w celu przyspieszenia biegu spraw i udostępnienia nowego narzędzia, w którym zapłacić można błyskawicznie - pobierać od klientów bezpośrednio pieniądze z przeznaczeniem na ww. opłaty i dokonywać tych opłat w imieniu klientów i nie naliczać im z tego tytułu VAT. Do tej pory to Klient sam płacił swoje opłaty, więc Wnioskodawca nie naliczał marży. Wnioskodawca nie zamierza jej również naliczać w przyszłości. Do tej pory Wnioskodawca nie prowadził konta przejściowego, bo nie miał takiej potrzeby. Wnioskodawca nie zamierza prowadzić konta przejściowego, dlatego że nie prowadzi ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca zamierza prowadzić odrębną ewidencję w programie Excel, w której będzie ujmował zapłacone opłaty (fakt ich zapłacenia i fakt ich zwrotu przez Klienta na jego rzecz) i w ten sposób ujmować te opłaty przejściowo w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Do tej pory Wnioskodawca nie ponosił tych opłat w imieniu Klienta. Wnioskodawca zamierza je ponosić w imieniu i na rzecz Klienta.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wliczenia do podstawy opodatkowania podatkiem VAT zwrotu poniesionych kosztów, które Wnioskodawca otrzyma od klienta z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, do zapłaty której jest wyłącznie zobowiązany klient podatnika.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że nie wlicza się do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot poniesionych kosztów, które Wnioskodawca otrzyma od klienta z tytułu opłaty sądowej, skarbowej, administracyjnej, do zapłaty której jest wyłącznie zobowiązany klient podatnika.

Wnioskodawca w analizowanej sprawie występuje de facto w roli pośrednika i otrzymany zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, nie wlicza się do podstawy opodatkowania VAT, gdyż nie jest on w istocie wynagrodzeniem Wnioskodawcy za świadczenie usług (nie jest kwotą należną z tytułu sprzedaży). Jednak, żeby otrzymane przez Wnioskodawcę od klientów środki pieniężne nie stanowiły w tej sytuacji podstawy opodatkowania podatkiem VAT, to podatnik powinien również dysponować dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów w imieniu i na rzecz swoich klientów.

Reasumując, otrzymanych od klientów środków pieniężnych na pokrycie poniesionych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz klientów kosztów tj. opłaty sądowe, skarbowe, administracyjne, nie wlicza się do podstawy opodatkowania, a co za tym idzie, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, przy czym winne być one przez Wnioskodawcę ujmowane przejściowo w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku. Wnioskodawca w tym celu zamierza prowadzić odrębną ewidencję w programie Excel, w której będzie ujmował zapłacone opłaty i w ten sposób ujmować te opłaty przejściowo w prowadzonej ewidencji na potrzeby podatku. Jednocześnie Wnioskodawca powinien również dysponować dowodami dokumentującymi rzeczywiste kwoty poniesionych kosztów w imieniu i na rzecz swoich klientów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy ww. zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika – art. 99 ust. 7c dodany do ustawy od 1 października 2020 r.

Z dniem 1 października 2020 r. weszły w życie przepisy art. 99 ust. 11c ustawy o VAT, z którego wynika, że deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, są składane zgodnie z wzorem dokumentu elektronicznego w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 700, 730 i 848), który obejmuje deklarację i ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3. Dokument elektroniczny, o którym mowa w zdaniu pierwszym, jest przesyłany w sposób określony w przepisach wydanych na podstawie art. 193a § 3 Ordynacji podatkowej i zgodnie z wymaganiami określonymi w tych przepisach.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 7c, wraz z objaśnieniami co do sposobu wypełniania i miejsca składania deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3, oraz niezbędnymi pouczeniami, uwzględniając konieczność prawidłowego rozliczenia podatku oraz kontroli tego obowiązku przez organ podatkowy – art. 99 ust. 13b ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2020 r., podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane pozwalające na prawidłowe rozliczenie podatku i sporządzenie informacji podsumowującej, w szczególności dane dotyczące:

1. rodzaju sprzedaży i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, w tym korekty podatku należnego, z podziałem na stawki podatku;
2. kwoty podatku naliczonego obniżającego kwotę podatku należnego, w tym korekty podatku naliczonego;
3. kontrahentów;
4. dowodów sprzedaży i zakupów.
   
   

Podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 1, są obowiązani przesyłać, na zasadach określonych w art. 99 ust. 11c, za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję, o której mowa w ust. 3, łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji – art. 109 ust. 3b ustawy, w brzmieniu dodanym z dniem 1 października 2020 r.

Z powyższych przepisów wynika, że podatnicy są obowiązani przesyłać za każdy miesiąc do urzędu skarbowego, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, ewidencję łącznie z deklaracją podatkową, w terminie do złożenia tej deklaracji tj. w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu.

Zatem Wnioskodawca jest obowiązany prawidłowo sporządzić ewidencję i deklarację podatkową w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, co oznacza, że w tym terminie powinny zostać ujęte wszystkie transakcje.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres danych, o których mowa w ust. 3, oraz sposób wykazywania danych w ewidencji przesyłanej zgodnie z ust. 3b i 3c, uwzględniając konieczność zapewnienia prawidłowości rozliczeń podatników oraz kontroli obowiązków podatników przez organ podatkowy, identyfikowania obszarów, w których występują nadużycia w podatku lub narażonych na te nadużycia, oraz możliwości techniczno-organizacyjne prowadzenia przez podatników ewidencji – art. 109 ust. 14 ustawy.

Na podstawie art. 99 ust. 13b oraz art. 109 ust. 14 ustawy z dnia 15 października 2019 r. Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju wydał rozporządzenie w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019, poz. 1988 z późn. zm.), którego przepisy weszły w życie z dniem 1 października 2020 r. Z przepisów tego rozporządzenia wynika, że plik JPK dla potrzeb VAT powinien zawierać m.in. informacje o dostawach niektórych wyrobów i świadczonych usługach wraz z odpowiednim ich oznaczeniem oraz oznaczenia dowodów sprzedaży i zakupów.

Zgodnie z § 10 ust. 3 pkt 2 lit. b ww. rozporządzenia, poza danymi, o których mowa w ust. 1 i 2, ewidencja zawiera następujące oznaczenia dotyczące świadczenia usług o charakterze niematerialnym - wyłącznie: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych - oznaczenie „12”.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wykonuje zawody doradcy podatkowego i rzeczoznawcy majątkowego również na rzecz sądów, policji, prokuratur, organów administracji publicznej itd. W tym zakresie działa jako biegły sądowy, a więc po formalnym wydaniu i doręczeniu postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego sądowego. Takie czynności nie różnią się niczym (poza sprawami formalnego powołania, rozliczenia itd.) od czynności wykonywanych przez doradcę podatkowego (biegły sądowy z zakresu podatków) i przez rzeczoznawcę majątkowego (biegły sądowy z zakresu szacowania nieruchomości). Wynikiem pracy biegłego sądowego z zakresu podatków jest bowiem opinia w sprawach podatkowych. Natomiast, wynikiem pracy biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości jest operat szacunkowy lub opinia o wartości nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, PKWIU będą dostosowane do konkretnej świadczonej usługi i jeżeli jest ona:

• usługą świadczoną przez biegłego z zakresu podatków (dla którego głównym zawodem jest bycie doradcą podatkowym), to opinie takiego biegłego będą miały charakter usługi oznaczonej w PKWIU-2015 kodem 69.20.3.,
• usługą świadczoną przez biegłego z zakresu szacowania nieruchomości (dla którego głównym zawodem jest bycie rzeczoznawcą majątkowym), to opinie takiego biegłego będą miały charakter usługi oznaczonej w PKWIU-2015 kodem 68.31.16.0.
  
  

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii oznaczania usług wykonywanych przez biegłych sądowych kodem GTU 12.

W ustawie o podatku od towarów i usług jak i obowiązujących na jej podstawie rozporządzeniach brak jest definicji usług o charakterze niematerialnym, które należy oznaczać GTU 12. W ww. rozporządzeniu w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług wskazano, że oznaczenie „12” należy stosować do świadczenia usług doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych. Zapis ten należy rozumieć względnie szeroko, uwzględniając faktyczną treść świadczonej usługi.

Pomocne w tym przypadku może być w zakresie usług zarządczych oraz doradczych kierowanie się klasyfikacją PKWIU z 2015 r.

W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1676 z późn. zm.) usługi doradztwa podatkowego zostały ujęte pod symbolem PKWiU 69.20.3, natomiast usługi wyceny nieruchomości świadczone na zlecenie ujęto pod symbolem PKWiU 68.31.16.0.

Z uwagi na brak odrębnego grupowania według klasyfikacji PKWiU, dla takiego zakresu usług jak usługi biegłych sądowych, należy brać pod uwagę konkretny zakres czynności wykonywanych przez biegłego na zlecenie sądu, z uwzględnieniem dziedziny wiedzy, w jakiej biegły występuje jako rzeczoznawca. Jeżeli czynności te można zaliczyć do świadczeń o charakterze niematerialnym, dotyczących rozumianych szeroko usług: doradczych, księgowych, prawnych, zarządczych, szkoleniowych, marketingowych, firm centralnych (head offices), reklamowych, badania rynku i opinii publicznej lub w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych, wówczas w JPK_V7M i JPK_V7K należy zastosować oznaczenie GTU_12.

W konsekwencji uwzględniając przepisy rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że świadcząc usługę jako biegły sądowy z zakresu doradztwa podatkowego sklasyfikowaną jak Pan podaje pod symbolem PKWiU 69.20.3 ma Pan obowiązek stosowania w ewidencji oznaczenia GTU 12, ponieważ są to usługi o charakterze niematerialnym – doradcze. Natomiast nie ma Pan obowiązku stosowania w ewidencji oznaczenia GTU 12 dla usług sporządzania opinii z zakresu szacowania nieruchomości sklasyfikowanych jak Pan podaje w PKWiU pod symbolem 68.31.16.0. jako usługa wyceny nieruchomości świadczona na zlecenie, gdyż wykonywane usługi nie są usługami niematerialnymi o charakterze doradczym, księgowym, prawnym, zarządzającym, szkoleniowym, marketingowym, firm centralnych (head offices), reklamowym, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca kwestii momentu ujęcia zwrotu poniesionych kosztów przejściowo w prowadzonej ewidencji na potrzeby podatku oraz kwestii prowadzenia ewidencji na potrzeby podatku w formie ewidencji np. w MS Excell została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku grupowanie PKWiU. Powyższe przyjęto jako element przedstawionego opisu sprawy i nie dokonywał w tym zakresie oceny. Bowiem w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji prawa podatkowego Organ nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów lub usług do grupowania klasyfikacyjnego PKWiU. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

W przypadku wątpliwości co do przyporządkowania wykonywanych usług do odpowiedniego symbolu PKWiU na potrzeby stosowania kodu GTU_12 Wnioskodawca może wystąpić z wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej składając WIS-W w trybie art. 42a w związku z art. 42b ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.