2021.04.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.989.2020.2.MN
z 22 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2020 r. uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2021 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

jest nieprawidłowe w zakresie pytania pierwszego,
jest prawidłowe w zakresie pytania drugiego.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego oraz uwzględnienia poniesionych kosztów jako kosztów uzyskania przychodu z tytułu cesji umowy deweloperskiej. Wniosek został następnie uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2021 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 9 listopada 2018 r. Wnioskodawca wraz z żoną, z którą pozostaje we wspólnocie majątkowej, zawarli w formie aktu notarialnego umowę deweloperską przewidującą wybudowanie przez dewelopera lokalu mieszkalnego o projektowej powierzchni ok. 45 m² mającego znajdować się w wybudowanym budynku mieszkalnym (X). Ustalona w umowie cena brutto sprzedaży przedmiotowego lokalu wynosiła 259.000 zł. Umowa deweloperska zawierana była na zasadach określonych w ustawie o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. W latach 2018 i 2019 uiszczone zostały przez Wnioskodawcę i jego żonę 4 z 5 rat przewidzianych w ww. umowie deweloperskiej na łączną kwotę 155.400 zł. Raty płatne były na indywidualne subkonto rachunku powierniczego, a następnie potwierdzane przez dewelopera stosownymi fakturami.

W dniu 27 kwietnia 2020 r. Wnioskodawca wraz z żoną zawarli akt notarialny przewidujący sprzedaż (cesję) ogółu praw i obowiązków wynikających z ww. umowy deweloperskiej na osoby trzecie (cesjonariuszy). Wartość ogółu praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej będącej przedmiotem cesji ustalono na kwotę 201.400 zł, przy czym kwota 155.400 zł stanowiła zwrot przez cesjonariuszy wpłaconych przez Wnioskodawcę i jego małżonkę rat, natomiast pozostała kwota, tj. 46.000 zł stanowiła dodatkowe wynagrodzenie na rzecz Wnioskodawcy i jego żony ze strony cesjonariuszy. Umowa cesji przewidywała:

i) zaliczenie ww. kwoty 155.400 zł na poczet ceny lokalu na rzecz cesjonariuszy,

deweloper

W momencie zawierania umowy cesji lokal mieszkalny był już wybudowany, jednak nie został przez Wnioskodawcę i jego żonę odebrany z uwagi na przewidywane zawarcie umowy cesji (a także brak opłacenia pełnej ceny lokalu). Dodatkowe wynagrodzenie (46.000 zł), o którym mowa powyżej zostało przez Wnioskodawcę i jego żonę w całości przeznaczone na remont/wykończenie innego lokalu mieszkalnego na prywatne cele mieszkaniowe, dla którego równolegle zawarli umowę deweloperską (a następnie umowę przeniesienia własności).

Wszystkie ww. transakcje dokonywane były z majątku wspólnego. Za rok 2020 Wnioskodawca przewiduje rozliczenie na formularzu PIT-36L w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (niemającą związku z ww. transakcjami); żona – na formularzu PIT-37 (rozliczenie dochodu wynikającego z umowy o pracę).

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że wykonywana przez Wnioskodawcę pozarolnicza działalność gospodarcza prowadzona jest w zakresie dokumentacji wymaganej przy dopuszczaniu do obrotu produktów leczniczych (leków). Typowy zakres świadczonych przez Wnioskodawcę usług obejmuje konsultacje w zakresie badań jakościowych wymaganych przy wnioskowaniu o dopuszczenie produktów leczniczych do etapu badań klinicznych lub do obrotu, samej wymaganej wówczas dokumentacji, a także przeprowadzanie audytów miejsc wytwarzania produktów leczniczych. Zgłoszone kody PKD: 72.19.Z (główny), 70.22.Z i 71.20.B. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza w żaden sposób nie odnosi się do obrotu czy wynajmu nieruchomościami. Wszelkie opisywane transakcje wykonywane były z majątku wspólnego (prywatnego) Wnioskodawcy i żony.

Łącznie Wnioskodawca i jego żona zawarli 3 umowy deweloperskie:

2 umowy deweloperskie zawarte w dniu 9 listopada 2018 r. z IX. Development odnoszące się do następujących lokali znajdujących się na nowo budowanym wówczas osiedlu „A”:
1. lokal nr F.K;
2. lokal nr C.K;
umowę deweloperską zawartą w dniu 13 lutego 2019 r. z B. Developer odnoszącą się do lokalu nr B. znajdującego się na nowo budowanym wówczas osiedlu „N”.

Przedmiotem cesji była wyłącznie umowa deweloperska, o której mowa powyżej w pkt 1 ppkt b, tj. umowa dotycząca lokalu nr C.K na osiedlu „A”. Pozostałe umowy deweloperskie, tj. umowy, o których mowa powyżej w pkt 1 ppkt a [dot. lokalu nr F.K na osiedlu „A”] oraz w pkt 2 [dot. lokalu nr B na osiedlu „N”] doprowadziły do nabycia przez Wnioskodawcę i jego małżonkę przedmiotowych nieruchomości. Obydwie umowy przeniesienia własności zawarto w roku 2020.

Obydwa lokale zostały zakupione na potrzeby mieszkaniowe. Wnioskodawca z żoną mają trójkę dzieci (obecnie w wieku 17 l., 14 l. i 14 l.). Mieszkając pod X. dzieci mają utrudniony dojazd do X. w celu uczestniczenia w zajęciach szkolnych. Wnioskodawca wraz z żoną rozważali zatem możliwość mieszkania w jednym z mieszkań (większym, tj. lokalu nr F na osiedlu „A”) w dni robocze i przenoszenie się na dni wolne do domu w X. Istotne było dla Wnioskodawcy i jego żony także umożliwienie dzieciom mieszkania w X. w czasie spodziewanych studiów w X. Obserwując znaczący wzrost cen nieruchomości w X. (co faktycznie nastąpiło) zdecydowali się na zawarcie umów deweloperskich już w latach 2018-2019. Do czasu rozpoczęcia wykorzystywania przedmiotowych mieszkań przez Wnioskodawcę i jego żonę (lub ich dzieci, np. w okresie studiów) przewidywali wynajem jednego z mieszkań. Obecnie jednak z szeregu przyczyn, w tym związanych z pandemią COVID (skutkującą pracą i nauką zdalną), dotychczas nie zdecydowali się na faktyczne zamieszkanie w żadnym z nich. W efekcie obydwa mieszkania są aktualnie przedmiotem wynajmu:

lokal nr B znajdujący się na osiedlu „N” od dnia 26 grudnia 2020 r.,
lokal nr F.K znajdujący się na osiedlu „A” od dnia 1 stycznia br.

Pierwotnym zamiarem Wnioskodawcy był zakup dwóch mieszkań. Z tego powodu w dniu 9 listopada 2018 r. zawarli umowy deweloperskie dotyczące dwóch lokali na osiedlu „A” (nr F.K i nr C.K). W nieco późniejszym okresie, z uwagi na znacznie korzystniejszą lokalizację, zdecydowali się na zawarcie w dniu 13 lutego 2019 r. trzeciej umowy deweloperskiej, dotyczącej mieszkania na osiedlu „N”. Tym samym – z uwagi na brak potrzeby finalizacji zakupu trzeciego mieszkania – konieczne stało się dla Wnioskodawcy zawarcie umowy cesji dotyczącej jednego z lokali znajdujących się na osiedlu „A”. Nie było to działanie z góry realizowane z zamierzeniem osiągnięcia jakiegokolwiek przychodu z samego tytułu cesji tym bardziej, iż nie mają wraz z żoną żadnego doświadczenia w obrocie nieruchomościami i w momencie zawierania trzeciej umowy deweloperskiej, tj. umowy dotyczącej mieszkania na osiedlu „N” – co automatycznie oznaczało dla Wnioskodawcy konieczność zawarcia umowy cesji dotyczącej jednego z lokali znajdujących się na osiedlu „A” – nie było dla Wnioskodawcy pewne, że w związku z zawarciem owej umowy cesji osiągną jakikolwiek dochód.

Celem zawarcia trzeciej umowy deweloperskiej była wyłącznie „wymiana” jednego z mieszkań znajdujących się na osiedlu „A” na mieszkanie znajdujące się na osiedlu „N”. Zasadniczym zaś powodem zawierania owej trzeciej umowy deweloperskiej była znacznie korzystniejsza lokalizacja osiedla „N”. Wnioskodawca wraz z żoną pierwotnie zawarli umowy deweloperskie dotyczące dwóch lokali na osiedlu „A”. Przyczyną wyboru tych mieszkań była ich akceptowalna wówczas dla nich lokalizacja, a także korzystna cena. W późniejszym okresie stwierdzili jednak, że osiedle „A” nie posiada optymalnej lokalizacji pod kątem przewidywanych przez nich potrzeb i zdecydowali się na znalezienie mieszkania w korzystniejszej lokalizacji. Osiedle „N”, gdzie znajduje się zakupiony przez nich lokal mieszkalny B jest lepiej skomunikowany z centrum X., znajduje się także bliżej domu w X., gdzie obecnie mieszkają. Po zawarciu trzeciej umowy deweloperskiej, w celu znalezienia osób zainteresowanych przejęciem praw i obowiązków do jednego z lokali znajdujących się na osiedlu „A” (potencjalnych cesjonariuszy), Wnioskodawca wraz z żoną wystąpili z ogłoszeniem na portalu ogłoszeniowym X. Okazało się jednak, że z uwagi na nie do końca uregulowany status prawny lokalu skutkujący problemami przy udzielaniu kredytu na jego zakup (jedynie bardzo nieliczne banki były skłonne kredytować potencjalnym cesjonariuszom zawarcie takich transakcji) znalezienie kontrahenta nie było łatwe. Z tego powodu, w listopadzie 2019 r. Wnioskodawca wraz z żoną zlecili znalezienie potencjalnych nabywców (cesjonariuszy) firmie zajmującej się obrotem nieruchomościami. Firma ta wywiązała się z zadania znalezienia nabywcy, przy czym z uwagi na wspomniane wyżej problemy prawne (zwłaszcza w zakresie kredytowania cesjonariuszy) przedwstępna umowa cesji zawarta została dopiero w dniu 24 lutego 2020 r., a końcowa umowa cesji – 27 kwietnia 2020 r.

W przyszłości Wnioskodawca wraz z żoną nie zamierzają podpisywać żadnych dodatkowych umów deweloperskich. Zamiarem Wnioskodawcy i jego żony był zakup dwóch mieszkań. Pierwotnie zawarli zatem dwie umowy deweloperskie dotyczące lokali na osiedlu „A”. W późniejszym jednak okresie, z uwagi na znacznie korzystniejszą lokalizację, zdecydowali się na zawarcie w dniu 13 lutego 2019 r. umowy deweloperskiej dotyczącej mieszkania na osiedlu „N”. W związku z zawarciem owej trzeciej umowy deweloperskiej, z uwagi na brak potrzeby finalizacji zakupu trzeciego mieszkania, konieczne stało się dla nich zawarcie umowy cesji dotyczącej jednego z lokali znajdujących się na osiedlu „A”. Pierwotnym zamiarem Wnioskodawcy i jego żony był zakup dwóch mieszkań. Tym samym zawierając w dniu 9 listopada 2018 r. umowy deweloperskie dotyczące 2 lokali na osiedlu „A” (nr F.K i nr C.K) czynili to z zamiarem ich późniejszego kupna. Dopiero potem, tj. po zawarciu umowy deweloperskiej dotyczącej mieszkania nr B na osiedlu „N”, pojawiła się konieczność zawarcia cesji dotyczącej jednego z lokali znajdujących się na osiedlu „A”. Umowa cesji dotycząca lokalu C.K zawarta została w dniu 27 kwietnia 2020 r.

Wnioskodawca wraz z żoną rozważali pod kątem przyszłości możliwość mieszkania w jednym z nabytych przez nich lokali w dni robocze i przenoszenie się na dni wolne do domu w Z. Drugie mieszkanie w przyszłości może służyć dzieciom w czasie spodziewanych studiów w X. Do czasu rozpoczęcia wykorzystywania przedmiotowych mieszkań przez Wnioskodawcę wraz z żoną (lub ich dzieci) przewidywali wynajem jednego z mieszkań. Wnioskodawca zaznaczył, że koszt wykończenia każdego z ww. zakupionych mieszkań przekraczał wartość dodatkowego wynagrodzenia z tytułu umowy cesji, o którym mowa we wniosku (46 000 zł). Obecnie jednak z szeregu przyczyn, w tym związanych z pandemią COVID (skutkującą pracą i nauką zdalną) dotychczas Wnioskodawca wraz z żoną nie zdecydowali się na faktyczne zamieszkanie w żadnym z nich. W efekcie obydwa nabyte przez Wnioskodawcę i jego żonę mieszkania są aktualnie przedmiotem wynajmu. Od czasu budowy w latach 2008-2009 domu w X., gdzie obecnie Wnioskodawca wraz z rodziną mieszka, nie dokonywali żadnych umów dotyczących nieruchomości, z wyjątkiem umów deweloperskich (oraz umowy cesji i umów sprzedaży) opisanych wyżej. W przyszłości Wnioskodawca wraz z żoną nie zamierzają nabywać żadnych dodatkowych nieruchomości.

Najkorzystniejsze dla Wnioskodawcy byłoby uznanie, że wartość dodatkowego wynagrodzenia z tytułu umowy cesji, o którym mowa we wniosku (46.000 zł) została przeznaczona na remont/wykończenie innego lokalu mieszkalnego. Tak jak zaznaczono to już wyżej, koszt wykończenia każdego z dwóch finalnie nabytych przez nich mieszkań przekraczał wartość owego dodatkowego wynagrodzenia z tytułu umowy cesji. Jeżeli powyższe nie jest możliwe (tj. ww. kwota dodatkowego wynagrodzenia podlega opodatkowaniu), to Wnioskodawca chciałby ją pomniejszyć o następujące koszty poniesione w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego (który był przedmiotem cesji):

koszty związane z zawarciem umowy deweloperskiej: 492 zł tytułem wynagrodzenia notariusza, 61,50 zł tytułem wniosku wieczystoksięgowego oraz 44,28 zł za odpisy,
koszty związane z zawarciem umowy cesji: 492 zł tytułem wynagrodzenia notariusza,
koszty związane z pośrednictwem nieruchomości: 4.000 zł (poszukiwanie cesjonariusza).

Wszystkie ww. koszty potwierdzone są stosownymi fakturami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sytuacji wydatkowania kwoty uzyskanej jako dodatkowe wynagrodzenie z cesji umowy deweloperskiej (46.000 zł) na remont/wykończenie innego lokalu mieszkalnego?
Czy wymienione we wniosku poniesione koszty można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji wydatkowania kwoty uzyskanej jako dodatkowe wynagrodzenie z cesji umowy deweloperskiej (46.000 zł) na remont/wykończenie innego lokalu mieszkalnego Wnioskodawca jest uprawniony do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione w związku z nabyciem lokalu mieszkalnego (który był przedmiotem cesji), tj.:

koszty związane z zawarciem umowy deweloperskiej: 492 zł tytułem wynagrodzenia notariusza, 61,50 zł tytułem wniosku wieczystoksięgowego oraz 44,28 zł za odpisy,
koszty związane z zawarciem umowy cesji: 492 zł tytułem wynagrodzenia notariusza,
koszty związane z pośrednictwem nieruchomości: 4.000 zł (poszukiwanie cesjonariusza).

stanowią uzasadnione koszty uzyskania przychodu, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo jest prawidłowe.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 poz. 1426 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie trzech lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 30e ww. ustawy od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c analizowanej ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że osiągnięty przychód z tytułu dokonania cesji umowy deweloperskiej nie jest tożsamy z przychodem osiągniętym z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części, udziałów w nieruchomości lub praw, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przedmiotem umowy deweloperskiej nie jest przeniesienie własności nieruchomości lub jej udziału, a zobowiązanie dewelopera do wybudowania budynku, wyodrębnienia lokalu mieszkalnego i przeniesienia na nabywcę prawa własności tego lokalu oraz praw niezbędnych do korzystania z tego lokalu. Sprzedaż przez Wnioskodawcę ogółu praw i obowiązków wynikających z umowy deweloperskiej podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jako przychód z praw majątkowych, o których mowa w art. 18 analizowanej ustawy.

Oznacza to, że Wnioskodawca nie jest uprawniony – w sytuacji przeznaczenia uzyskanego przychodu na remont lokalu mieszkalnego – do zastosowania wobec osiągniętych dochodów zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zwolnienie to odnosi się wyłącznie do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć osiągnięty ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków przychód o koszty jego uzyskania, tj. koszty związane z zawarciem umowy deweloperskiej (wynagrodzenie notariusza, koszt wniosku wieczystoksięgowego oraz odpisów), koszty związane z zawarciem umowy cesji (wynagrodzenie notariusza) oraz koszty związane z pośrednictwem nieruchomości (poszukiwanie cesjonariusza).

Jak wynika bowiem z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać następujące kryteria: musi zostać poniesiony przez podatnika, zostać odpowiednio udokumentowany, celem jego poniesienia jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów (związek przychodu z kosztem) i nie został on wymieniony w art. 23 cytowanej ustawy.

Reasumując, przychód ze sprzedaży ogółu praw i obowiązków przeznaczony na remont lokalu mieszkalnego nie uprawnia Wnioskodawcy do zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem przychód ten nie został osiągnięty ze zbycia nieruchomości lub praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy. W związku z tym podstawę opodatkowania będzie stanowić dochód będący różnicą pomiędzy przychodem a kosztami jego uzyskania, do których Wnioskodawca ma prawo zaliczyć koszty wskazane we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin