Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.54.2021.1.AG
z 6 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 19 lutego 2021 r. (data wpływu 19 lutego 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania wyłączenia z ograniczeń na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztów Usług refakturowanych na Wnioskodawcę przez podmiot powiązany – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania wyłączenia z ograniczeń na podstawie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do kosztów Usług refakturowanych na Wnioskodawcę przez podmiot powiązany.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

A. Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. W toku i dla celów prowadzonej działalności Spółka nabywa od podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT usługi mieszczące się w katalogu sformułowanym w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (dalej: „Usługi”).

W odniesieniu do części przypadków nabywania Usług przez Spółkę znajduje zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, tj. podmiot powiązany bierze udział w świadczeniu Usług, działając we własnym imieniu, ale na rzecz Spółki. Przy tym podmiot powiązany nabywa Usługę od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Wynagrodzenie podmiotu powiązanego świadczącego Usługi w warunkach zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT jest kalkulowane bez zastosowania marży (podmiot powiązany odsprzedaje Usługę Spółce po cenie jej zakupu od podmiotu niepowiązanego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do kosztów Usług nabywanych przez Spółkę od podmiotu powiązanego w warunkach zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w sytuacji gdy podmiot powiązany odsprzedaje Usługę Spółce po cenie jej zakupu od podmiotu niepowiązanego, znajdzie zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do kosztów Usług nabywanych przez Spółkę od podmiotu powiązanego w warunkach zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, znajdzie zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT. W konsekwencji, koszty wydatkowane na nabycie tych Usług nie powinny być wliczane do limitu, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. „podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń, oraz świadczeń o podobnym charakterze;
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w danym roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek”.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT „Ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do:

(…)

2) kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług; (...)”.

W związku z tym należy przede wszystkim zauważyć, że analizowane wyłączenie zastosowania art. 15e ust. 1 ustawy o CIT ma charakter przedmiotowy, a nie podmiotowy czy podmiotowo-przedmiotowy, tj. ustawodawca zakreśla obszar wyłączenia zastosowania art. 15e ust. 1 ustawy o CIT poprzez odwołanie do kategorii usług będących przedmiotem normy wynikającej z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, a nie poprzez określenie kategorii podmiotów wyłączonych z zastosowania art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w razie spełnienia określonych warunków. Innymi słowy, ustawodawca warunkuje zastosowanie analizowanego przepisu jedynie spełnieniem pewnych przesłanek w odniesieniu do przedmiotu transakcji (usług) i nie wskazuje konieczności spełnienia przesłanek dotyczących podmiotów uczestniczących w transakcji.

Powyższe jest dodatkowo uwypuklone poprzez fakt, że w art. 15e ust. 11 pkt 3 i 4 ustawy o CIT ustawodawca sformułował wyłączenia zastosowania art. 15e ust. 1 ustawy o CIT o charakterze podmiotowo-przedmiotowym. Skoro ustawodawca w obrębie tej samej jednostki redakcyjnej stosuje wyłączenia przedmiotowe oraz podmiotowo-przedmiotowe to ta okoliczność musi mieć zasadniczy wpływ na wykładnię analizowanych przepisów. W szczególności oznacza to, że niezasadne byłoby ograniczanie zakresu zastosowania wyłączenia przedmiotowego w taki sposób, że efektywnie nabrałoby charakteru podmiotowo-przedmiotowego. W świetle treści art. 15e ust. 11 pkt 3 i 4 ustawy o CIT taki zabieg stałby wprost w opozycji do literalnego brzmienia art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT.

Reasumując, ustawodawca w ramach jednostki redakcyjnej (art. 15e ust. 11 ustawy o CIT) sformułował dwojakiego rodzaju wyłączenia z zastosowania limitu o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT:

• wyłączenia, których zastosowanie warunkowane jest wyłącznie spełnieniem pewnych warunków w odniesieniu do przedmiotu transakcji (art. 15e ust. 11 pkt 2 – usługi o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT) oraz
  

• wyłączenia, których zastosowania warunkowane jest zarówno spełnieniem pewnych warunków w odniesieniu do przedmiot transakcji, jak również warunków dotyczących uczestników transakcji (art. 15e ust. 11 pkt 3 i 4 – usługi ubezpieczenia, gwarancji i poręczeń świadczone przez podmioty wskazane w art. 15c ust. 16 pkt 1-3,6 i 7).
  
  

W związku z tym niedopuszczalne byłoby takie interpretowanie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT (np. poprzez formułowanie dodatkowych warunków zastosowania przepisu, które odnosiłyby się do statusu uczestników transakcji), które efektywnie zacierałoby różnice między powyższymi wyłączeniami wbrew wyraźnie wyrażonym zamiarom ustawodawcy.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, wykładnia literalna art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT musi prowadzić do wniosku, że w razie nabywania od podmiotów powiązanych Usług, do których ma zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT zastosowanie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT jest wyłączone. Wynika to wprost z faktu, że jedynym warunkiem zastosowania art. 15e ust. 11 pkt 2 jest by nabywane usługi były usługami, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Skoro, jak wykazano powyżej, warunkiem zastosowania art. 15e ust. 11 pkt 2 jest jedynie spełnienie warunku dotyczącego przedmiotu transakcji, to usługi do których ma zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy o VAT niewątpliwie wypełniają zakres znaczeniowy pojęcia „usług o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT”.

Co więcej, należy zauważyć, że wynik wykładni literalnej potwierdza również pierwotne brzmienie obecnego art. 15e ust. 11 ustawy o CIT (pierwotnie ust. 9), zawierającego ograniczenie w stosowaniu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w rządowym projekcie ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne z dnia 6 lipca 2017 r., które było następujące: „ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1 zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi oraz do kosztów refakturowanych przez podatnika na inne podmioty”. Wskutek tego pierwotne brzmienie przepisu zawężało katalog czynności, które mogły korzystać z wyłączenia stosowania ograniczenia zawartego w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, jedynie do sytuacji gdy podatnik refakturowałby koszty dalej na inny podmiot (tj. nie byłby finalnie nimi obciążony).

Jednak wprowadzone brzmienie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT nie zawiera takich ograniczeń i odwołuje się jedynie wprost do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, rozszerzając tym samym katalog sytuacji podlegających wyłączeniu z ograniczenia zawartego w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT do pojęcia refakturowania w rozumieniu ustawy o VAT. Innymi słowy, w pierwotnym brzmieniu ustawodawca formułował dwa warunki zastosowania analizowanego wyłączenia, tj. by usługa była refakturowana i by podmiot stosujący wyłączenie był podatnikiem refakturującym. Natomiast w finalnym brzmieniu analizowanego wyłączenia ustawodawca zrezygnował z warunku dotyczącego uczestników transakcji, wskazując jedynie, że warunkiem jego zastosowania jest by usługi do których ma zastosowanie były przedmiotem zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Ponadto, również wyniki wykładni systemowej wewnętrznej potwierdzają wnioski z zastosowania wykładni literalnej. W przypadku odmiennej, niż prezentowana, interpretacji art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT, tj. uznania, że dotyczy on jedynie kosztów usług nabytych przez podatnika CIT, które zostały przez tego podatnika refakturowane na podmioty powiązane, przepis ten nie miałby praktycznego zastosowania. Koszty usług nabytych przez podatnika CIT i następnie refakturowanych przez niego na podmioty powiązane objęte są bowiem zakresem zastosowania art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT, wyłączającego ograniczenie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, w stosunku do kosztów usług, opłat i należności, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Usługi nabywane w celu refakturowania są bowiem dla podmiotu refakturującego zawsze bezpośrednio związane zarówno ze świadczeniem usług refakturowanych, jak i samą usługą refakturowania. Wskutek tego pozbawionym racjonalnych przesłanek byłoby wprowadzenie drugiego przepisu (art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT), którego zastosowanie ograniczałoby się do przypadków, które zawsze objęte będą innym przepisem (art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT).

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdza również wykładnia celowościowa. Jak wynika z uzasadnienia do ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wprowadzającej limitowanie kosztów na podstawie art. 15e ustawy o CIT przeczytać można bowiem, że celem wprowadzenia art. 15e do ustawy CIT było przede wszystkim ograniczenie „sztucznego, nieuzasadnionego ekonomicznie, generowania kosztów uzyskania przychodów”.

W tym świetle należy zauważyć, że w przypadku, gdy pierwotnym dostawcą danych usług jest podmiot niepowiązany z podatnikiem, ryzyko sztucznego generowania kosztów w ogóle nie wystąpi. Jednocześnie model zakładający scentralizowane nabywanie usług zewnętrznych, za pośrednictwem jednego podmiotu w grupie, stanowi powszechną praktykę rynkową. Dzięki takiej praktyce podmioty gospodarcze wykorzystują efekt skali, mogą wynegocjować lepsze warunki zakupu, a tym samym zoptymalizować koszty. W konsekwencji, przyjęcie odmiennego niż prezentowane przez Spółkę rozumienia art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT stałoby w sprzeczności z celami ustawodawcy wyrażonymi w uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej analizowaną regulację, tj. nie realizowałoby celu ograniczenia sztucznego generowania kosztów uzyskania przychodów, bo dotyczyłoby sytuacji, w których takie ryzyko byłoby nieistniejące.

Ponadto, należy zauważyć, że prawidłowość stanowiska Spółki znajduje poparcie również w orzecznictwie sądów administracyjnych, np. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 06.11.2019 r., sygn. I SA/Gd 1535/19 w którym czytamy m.in. „Nie można tym samym zgodzić się z Dyrektorem, że finalny odbiorca refakturowanej usługi nie korzysta z wyłączenia z art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT – ani bowiem przepis ustawy o CIT, ani też przepis ustawy o VAT, do którego się odwołuje, nie zawiera takiego ograniczenia”.

W świetle powyższego, stanowisko Spółki znajduje oparcie zarówno w wykładni literalnej (wspartej historią redakcji analizowanego przepisu), jak i systemowej wewnętrznej oraz celowościowej. Konsekwentnie, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe w całej rozciągłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z opisanym we wniosku stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca, w toku i dla celów prowadzonej działalności, nabywa od podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1406, z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), usługi mieszczące się w katalogu sformułowanym w art. 15e ust. 1 updop („Usługi”). W odniesieniu do części przypadków nabywania Usług przez Spółkę znajduje zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., dalej: „ustawa o VAT”), tj. podmiot powiązany bierze udział w świadczeniu Usług, działając we własnym imieniu, ale na rzecz Spółki. Przy tym podmiot powiązany nabywa Usługę od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Wynagrodzenie podmiotu powiązanego świadczącego Usługi w warunkach zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT jest kalkulowane bez zastosowania marży.

Zgłoszona we wniosku wątpliwość dotyczy tego, czy w odniesieniu do kosztów Usług nabywanych przez Spółkę od podmiotu powiązanego w warunkach zastosowania art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w sytuacji gdy podmiot powiązany odsprzedaje Usługę Spółce po cenie jej zakupu od podmiotu niepowiązanego, znajdzie zastosowanie art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

- poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Dyspozycją przepisu art. 15e ust. 1 ustawy o CIT objęte są te podmioty, które ponoszą koszty usług wymienionych w tym przepisie na rzecz podmiotów powiązanych.

Wskazać jednocześnie należy, że ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT, nie ma zastosowania do kosztów usług, o których mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 28 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższe przepisy regulują kwestię refakturowania usług pod kątem podmiotu refakturującego usługi, zatem odnoszą się do podatnika, który koszt nabytej przez siebie usługi refakturuje na inny podmiot.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że w analizowanym przypadku „ostatni podmiot” (Wnioskodawca) nie jest podatnikiem, który refakturuje koszty usługi, lecz jest podmiotem, na którego refakturowane są te koszty. Stąd przepis art. 15 ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – nie znajdzie w przypadku Wnioskodawcy zastosowania.

Powyższe potwierdzają zamieszczone na stronie Ministerstwa Finansów objaśnienia do art. 15e updop, gdzie wskazano m.in., że limitowaniu nie podlegają koszty (…) usług refakturowanych przez podatnika; chodzi o usługi nabyte we własnym imieniu, lecz na rachunek innego podmiotu powiązanego (pełna treść objaśnień dostępna jest pod adresem: https://www.mf.gov.pl/ – ścieżka dostępu: Wiadomości/Ostrzeżenia i wyjaśnienia podatkowe/Koszty uzyskania przychodów związanych z nabyciem niektórych rodzajów usług i praw – plik do pobrania: Ograniczenie wysokości kosztów nabycia niektórych rodzajów usług i praw (art. 15e ustawy o CIT)).

Odnosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny i zdarzenie przyszłe do powyższych uwarunkowań prawnych, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, znajdzie zatem zastosowanie ograniczenie wynikające z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Jak bowiem wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabywa Usługi bezpośrednio od podmiotu powiązanego. Przy czym, Wnioskodawca jest beneficjentem (rzeczywistym odbiorcą) tych usług. Jednocześnie, jeżeli podmiot powiązany nabywa usługę od podmiotu niepowiązanego, którą refakturuje na inny podmiot powiązany, to ta usługa jest traktowana przez ten inny podmiot powiązany (w tym przypadku przez Wnioskodawcę) jako usługa nabyta od podmiotu powiązanego.

W tym miejscu należy jeszcze raz podkreślić, że art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT znajdzie zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której podatnik (Wnioskodawca), działając we własnym imieniu, lecz na rzecz podmiotu powiązanego, nabywa usługę, której koszt następnie refakturuje na ten podmiot powiązany.

Natomiast, w opisanej we wniosku sytuacji, koszty przedmiotowych usług będą refakturowane przez podmiot powiązany na Wnioskodawcę. Wnioskodawca występuje zatem jako ten podmiot, na rzecz którego podmiot powiązany dokonuje nabycia i refakturowania wskazanych we wniosku usług. Zatem, należy stwierdzić, że sytuacja prawnopodatkowa Wnioskodawcy przedstawiona w niniejszej sprawie nie odpowiada tej, do której odnosi się art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT. Uprawnionymi do korzystania z regulacji art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT są tylko te podmioty, które czynnie refakturowały (przeniosły) koszt usługi na inny podmiot z grupy.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15e ust. 11 pkt 2 ustawy o CIT. W konsekwencji, w odniesieniu do kosztów Usług nabywanych przez Spółkę od podmiotu powiązanego znajdzie zastosowanie ograniczenie, o którym mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę na podparcie własnego stanowiska wyroku WSA w Gdańsku z 6 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 1535/19, należy zauważyć, że orzeczenie to jest nieprawomocne. Podkreślenia przy tym wymaga, że stanowisko organu zawarte w niniejszej interpretacji potwierdza m.in. prawomocny wyrok WSA w Warszawie z 12 września 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 88/19, w którym Sąd stwierdził, że „Wyłączenie kosztów refakturowanych z limitu zostało wprowadzone przez ustawodawcę poprzez odesłanie do ustawy o VAT. Mając na uwadze powyższe odesłanie, zwrócić należy uwagę na fakt, że ustawa o VAT kwestię refakturowania usług reguluje pod kątem podmiotu odsprzedającego usługi. W ocenie Sądu oznacza to, że wyłączenie z limitu, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 2 u.p.d.o.p., odnosi się do podmiotu, który koszt nabytej przez siebie usługi refakturuje na inny podmiot”.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.