2021.04.15 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.85.2021.2.KO
z 15 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 11 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia skutków podatkowych w związku z zawartą umową zarządzania oraz obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych oraz podatku od towarów i usług.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Przedsiębiorstwo (…),

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Pana W. B,

przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka zawarła umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania (dalej: „Umowa”) z Panem W. B. (dalej: „Zarządzający”) który - zgodnie z treścią Umowy - przy zawieraniu Umowy działał jako podmiot gospodarczy. Umowa została zawarta w związku z objęciem przez Zarządzającego funkcji Członka Zarządu w Spółce. Przedmiotem Umowy było świadczenie przez Zarządzającego usług zarządzania (dalej: „Usługi”).

Zgodnie z postanowieniami Umowy, Spółka i Zarządzający przyjęli, że wynagrodzenie należne Zarządzającemu za wykonywanie Usług będzie wypłacane przez Spółkę na podstawie faktur wystawianych przez Zarządzającego, gdyż wykonywane Usługi stanowią przedmiot działalności gospodarczej Zarządzającego.

Ponieważ Spółka jest dużym podmiotem gospodarczym, zależnym od Skarbu Państwa, dba o prawidłowe ustalanie skutków przeprowadzanych operacji gospodarczych, korzysta z usług profesjonalnych doradców prawnych. Prawnicy analizujący Umowę zawartą przez Spółkę zwrócili uwagę na to, że usługi wykonywane przez członków zarządu spółek kapitałowych nie zawsze mogą być uznane za usługi związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. W opinii prawników, przepisy prawa podatkowego są jednak niejednoznaczne i kwalifikacja świadczonych usług zależy od konkretnych okoliczności faktycznych.

Z uwagi na to, że Spółce zależy na prawidłowym wywiązywaniu się z obowiązków podatkowych, Zarząd Spółki podjął decyzję o złożeniu wniosku o interpretację i poddaniu ocenie przez tut. Organ podatkowy Umowy zawartej przez Spółkę. Spółka chciałaby wiedzieć, czy w opisanych we wniosku okolicznościach faktycznych można uznać, że Zarządzający był uprawniony do wystawiania faktur na Spółkę, i czy Zarządzający prawidłowo zaliczał przychody z tytułu świadczenia Usług na rzecz Spółki do przychodów z działalności gospodarczej. Gdyby okazało się, że Spółka i Zarządzający niewłaściwie zaklasyfikowali przychody z tytułu wykonywanych przez Zarządzającego Usług, wówczas zarówno Spółka, jak i Zarządzający postarają się niezwłocznie dokonać stosownych korekt. Zarówno Spółce, jak i Zarządzającemu zależy na tym, aby ewentualne korekty zostały dokonane prawidłowo.

W związku z powyższym Spółka i Zarządzający wyjaśniają, co następuje:

Zarządzający, który zobowiązał się do świadczenia Usług na rzecz Spółki, prowadził jednoosobową działalność gospodarczą od sierpnia 2012 r. Działalność gospodarcza została założona przez Zarządzającego kilka lat przed zawarciem Umowy. Nie doszło zatem do założenia indywidualnej działalności gospodarczej wyłącznie, celem świadczenia Usług na rzecz Spółki.

Jako przedsiębiorca, Zarządzający - zarówno przed zawarciem Umowy, jak i po jej zawarciu (tj. w okresie objętym wnioskiem) - ustalał skutki podatkowe przeprowadzonych operacji gospodarczych (w tym świadczenia Usług) w następujący sposób:

korzystał z opodatkowania stawką 19% dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej,

wpłacał miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej,

był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym,

deklarował i wpłacał podatek VAT, wynikający ze składanych przez siebie deklaracji,

opłacał składki na ubezpieczenia społeczne dla osób prowadzących działalność gospodarczą.

Obowiązek zawarcia Umowy przez strony (zamiast zatrudnienia na podstawie innego stosunku prawnego) wynikał z przepisów ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami (dalej: „Ustawa o wynagrodzeniach”), która miała zastosowanie do osób kierujących Spółką, w tym do Zarządzającego.

Zawarcie Umowy było zatem konsekwencją powołania Zarządzającego na Członka Zarządu Spółki.

Na mocy postanowień Umowy, Zarządzający, w ramach i w okresie pełnienia funkcji Członka Zarządu, zobowiązany był do świadczenia na rzecz Spółki Usług polegających w szczególności na:

prowadzeniu spraw Spółki i uczestnictwie w pracach Zarządu, z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z funkcji Członka Zarządu,
reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki,
osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do funkcji Członka Zarządu, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki,
realizacji wyznaczonych celów zarządczych.

W Umowie podkreślono, że Zarządzający będzie wykonywał Usługi:

z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań;
w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągnięcie celów postawionych Spółce, w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki.

Zarządzający zobowiązał się do świadczenia Usług osobiście i nie był uprawniony do powierzenia ich wykonywania osobie trzeciej. Zarządzający oświadczył, że posiada wszelkie niezbędne kompetencje do wykonywania Usług na warunkach Umowy oraz został zobowiązany do wykorzystywania swoich umiejętności oraz doświadczenia dla spraw i interesów Spółki. Dodatkowo Zarządzający zobowiązał się do takiego prowadzenia własnych, i realizacji innych niż określone Umową, zobowiązań, by nie kolidowały one z należytym i starannym wykonywaniem Umowy.

Zgodnie z zawartą Umową, Zarządzający zobowiązany był do wykonywania swoich obowiązków w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki. Obowiązki mogły być wykonywane w siedzibie Spółki oraz, w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie mogło zakłócać jej płynnego funkcjonowania.

W przypadku wykonywania Usług w miejscu innym, niż siedziba Spółki, Zarządzający, co do zasady, był zobowiązany do używania i korzystania z udostępnionych Mu przedmiotów i urządzeń. Wykonywanie Usług poza siedzibą Spółki z wykorzystaniem urządzeń technicznych i zasobów innych niż wymienione wyżej, było dopuszczalne, o ile zostały one uprzednio sprawdzone przez Spółkę pod względem spełniania wymogów bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych. Ponadto, na podstawie Umowy Spółka była zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych ze świadczeniem Usług poza siedzibą Spółki, niezbędnych do ich należytego wykonania, w szczególności takich jak koszty podróży i zakwaterowania.

Na mocy postanowień Umowy, Zarządzający ponosił odpowiedzialność wobec Spółki - za szkody wyrządzone w czasie wykonywania czynności objętych postanowieniami Umowy, które były następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego, wynikających z Umowy lub z przepisów prawa. Odpowiedzialność ta była niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosił on z tytułu pełnienia funkcji Członka Zarządu, określonej przepisami prawa, w szczególności Kodeksu spółek handlowych. Ryzyko gospodarcze i ekonomiczne za czynności wykonywane przez Zarządzającego wobec osób trzecich ponosiła zatem sama Spółka, natomiast Zarządzający mógł ponosić ewentualną odpowiedzialność korporacyjną oraz odpowiedzialność odszkodowawczą wobec Spółki.

Z tytułu świadczenia Usług Zarządzającemu przysługiwało wynagrodzenie całkowite, które składało się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (dalej: „Wynagrodzenie Stałe”) oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (dalej: „Wynagrodzenie Zmienne”). Wynagrodzenie Zmienne uzależnione było od poziomu realizacji celów zarządczych.

Spółka płaciła Zarządzającemu kwotę wynikającą z otrzymanej od Zarządzającego faktury (brutto) i odliczała VAT naliczony wykazany na fakturze wystawionej przez Zarządzającego.

Celem pełnego wyjaśnienia stanu faktycznego Zainteresowani dodali, że niezależnie od Usług świadczonych na rzecz Spółki, Zarządzający w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej świadczył usługi również na rzecz innych podmiotów i wystawiał na ich rzecz faktury naliczając VAT należny.

Podsumowując, w czasie obowiązywania Umowy Zainteresowani przyjmowali, że:

wynagrodzenie Zarządzającego z tytułu świadczenia Usług stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej Zarządzającego (dlatego Zarządzający samodzielnie obliczał i wpłacał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych),

Zarządzający był uprawniony do wystawiania faktur na Spółkę i naliczania VAT należnego w związku z wykonywaniem Usług.

Spółka jest podatnikiem podatku VAT czynnym. Głównym przedmiotem Jej działalności są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka wykonuje działalność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zainteresowani wyjaśniają również, że wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymywał od Spółki, nie stanowiło przychodu, o którym mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dalej jako: ustawa PIT (Zarządzający nie był pracownikiem Spółki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

VAT

Czy Usługi wykonywane przez Zarządzającego na rzecz Spółki podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy Spółka miała prawo do pomniejszenia VAT należnego o podatek VAT naliczony, wykazany na fakturach wystawionych przez Zarządzającego, na podstawie których płaciła za wykonane na jej rzecz Usługi?

W razie uznania, że czynności wykonywane przez Zarządzającego nie podlegały opodatkowaniu VAT:

Czy Zarządzający powinien dokonać korekty deklaracji VAT uznając, że VAT należny z tytułu świadczenia Usług nie powinien być przez niego deklarowany i płacony?
Czy Spółka powinna dokonać korekty deklaracji VAT, pomniejszając VAT naliczony wykazany w złożonych deklaracjach o kwotę VAT naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie Usług?

PIT

Do jakiego źródła przychodów powinny być zaliczone przychody uzyskiwane z tytułu świadczenia Usług przez Zarządzającego? Czy do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia Usług można stosować 19% stawkę podatku dochodowego od osób fizycznych?
Czy Zarządzający był zobowiązany do płacenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z uzyskiwaniem przychodów z tytułu świadczenia Usług, czy też zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych powinna była pobierać Spółka działając w charakterze płatnika? Jaka stawka podatku dochodowego od osób fizycznych powinna być zastosowana przy obliczeniu zaliczki?

W razie uznania, że czynności wykonywane przez Zarządzającego nie mogły być zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej:

Czy i ewentualnie jak należy skorygować zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych? W szczególności Zainteresowani proszą o wyjaśnienie, czy Spółka powinna wpłacić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z przekazywaniem Zarządzającemu wynagrodzenia za Usługi (wraz z odsetkami za zwłokę) skoro zaliczki zostały faktycznie zapłacone przez Zarządzającego?
Jak powinno wyglądać rozliczenie roczne PIT Zarządzającego? Czy Zarządzający dokonując rozliczenia rocznego podatku dochodowego od osób fizycznych powinien wyłączyć przychody uzyskane z tytułu świadczenia Usług z przychodów deklarowanych z tytułu wykonywania działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W przedmiocie podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Zainteresowanych,

Ad. 5

Przychody uzyskiwane z tytułu świadczenia Usług powinny zostać zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście i powinny zostać opodatkowane na zasadach ogólnych (przy zastosowaniu skali podatkowej). Do opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu świadczenia Usług nie należało stosować 19% stawki podatku dochodowego od osób fizycznych.

Ad. 6

Zarządzający nie był zobowiązany do płacenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z uzyskiwaniem dochodów z tytułu świadczenia Usług. Zaliczki powinna była pobierać Spółka działając w charakterze płatnika. Przy obliczaniu wysokości zaliczki należało stosować stawkę 17% PIT i ryczałtowe koszty uzyskania przychodów, obliczane na zasadach analogicznych, jak przy umowie o pracę.

Ad. 7

Zdaniem Zainteresowanych, skoro zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, w związku z uzyskiwaniem dochodów przez Zarządzającego z tytułu świadczenia Usług, zostały faktycznie zapłacone przez Zarządzającego, to zobowiązanie podatkowe z tego tytułu wygasło. W związku z tym, Spółka nie jest obecnie zobowiązana do wpłaty zaliczek PIT w związku z wypłatą wynagrodzenia za wykonywane przez Zarządzającego Usługi.

Ad. 8

Zarządzający dokonując rozliczenia rocznego podatku dochodowego od osób fizycznych powinien wyłączyć przychody uzyskane z tytułu świadczenia Usług z przychodów deklarowanych z tytułu wykonywania działalności gospodarczej. Jednocześnie jednak Zarządzający powinien zadeklarować dochód z tytułu wykonywania Usług na rzecz Spółki w ramach źródła działalność wykonywana osobiście.

Uzasadnienie stanowiska:

Ad. 5 i 6

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy PIT, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy PIT.

Z uwagi na to zastrzeżenie przychody uzyskiwane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych, czy też przychody uzyskiwane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze nigdy nie są zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej. Tego rodzaju przychody są bowiem zaliczane do źródła przychodów wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy PIT (działalność wykonywana osobiście).

Na mocy postanowień Umowy, Zarządzający, w ramach i w okresie pełnienia funkcji Członka Zarządu, zobowiązany był do świadczenia na rzecz Spółki Usług polegających w szczególności na:

prowadzeniu spraw Spółki i uczestnictwie w pracach Zarządu, z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z funkcji Członka Zarządu,
reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki,
osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do funkcji Członka Zarządu, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki,
realizacji wyznaczonych celów zarządczych.

Zdaniem Zainteresowanych, przychody uzyskiwane przez Zarządzającego z tytułu świadczenia usług powinny być zaliczone do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 7 ustawy PIT). W konsekwencji wynagrodzenie za wykonywanie Usług nie powinno być zaliczane do przychodów z prowadzenia działalności gospodarczej.

Taki sposób kwalifikacji uzyskiwanych przez Zarządzającego przychodów potwierdzają interpretacje organów podatkowych. Przykładowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydając interpretację znak 0114-KDIP3-2.4011.570.2019.4.MG z dnia 15 stycznia 2020 r. analizował stan faktyczny, w którym spółka zawarła umowę o świadczenie usług zarządzania z członkiem zarządu prowadzącym działalność gospodarczą. Podobnie jak w niniejszej sprawie, umowa ta została zawarta w związku z regulacjami ustawy z dnia 9 czerwca 2016 r. o zasadach kształtowania wynagrodzeń osób kierujących niektórymi spółkami. Członek zarządu na dzień zawarcia umowy pełnił w spółce funkcję prezesa zarządu, na którą to funkcję został powołany uchwałą rady nadzorczej. Organ podatkowy uznał, że przychody uzyskiwane przez członka zarządu nie mogą być zaliczone do źródła działalność gospodarcza, nawet jeśli jest on przedsiębiorcą.

Konsekwencją takiej kwalifikacji przychodów uzyskiwanych z tytułu wykonywania Usług jest między innymi brak możliwości stosowania 19% stawki liniowej PIT, o której mowa w art. 30c ustawy PIT. Zakwalifikowanie przychodów otrzymanych z tytułu świadczenia Usług do przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście ma też wpływ na sposób ustalenia kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy PIT przy ustalaniu dochodu ze wskazanego wyżej źródła należy uwzględniać koszty ryczałtowe, obliczane na zasadach analogicznych jak przy umowie o pracę.

Sposób kwalifikacji przychodów Zarządzającego wpływa też na sposób zapłaty zaliczki PIT.

Skoro przychód uzyskiwany przez Zarządzającego nie był przychodem z działalności gospodarczej, nie znajdował w tym zakresie zastosowania art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy PIT. W konsekwencji należy stwierdzić, że Zarządzający nie był zobowiązany do wpłaty zaliczki PIT samodzielnie. W przedmiotowej sprawie zastosowanie powinien znaleźć art. 41 ust. 1 ustawy PIT. Przepis ten nakłada obowiązki płatnicze na osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 Ustawy PIT. Wskazani w art. 41 ust. 1 Ustawy PIT płatnicy przy obliczaniu zaliczki uwzględniają miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz potrącone w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) i najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy PIT.

Z uwagi na powyższe Zainteresowani uważają, że Zarządzający otrzymując wynagrodzenie za Usługi nie był zobowiązany do samodzielnego obliczania i wpłacania zaliczki PIT z tytułu uzyskanego w ten sposób dochodu. Za prawidłowe obliczenie, pobranie i wpłacenie zaliczki PIT powinna odpowiadać Spółka, jako płatnik. W konsekwencji Spółka powinna pomniejszyć wypłacaną Zarządzającemu kwotę o wartość pobranej zaliczki. Przy obliczaniu zaliczki Spółka powinna była stosować najniższą stawkę podatkową określoną w skali podatkowej (17%).

Ad. 7

Zdaniem Zainteresowanych, skoro zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych została faktycznie zapłacona przez podatnika - Zarządzającego, to zobowiązanie podatkowe z tytułu zaliczki na PIT wygasło (do wysokości wpłaconej przez Zarządzającego).

Zgodnie z art. 59 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie płatnika wygasa w całości lub w części wskutek „wpłaty”.

Co istotne, w judykaturze zwraca się uwagę, że pojęcie „wpłaty” użyte w art. 59 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa różni się od pojęcia „zapłaty”. W konsekwencji, o ile „zapłaty” podatku może dokonać wyłącznie podatnik, to „wpłaty” podatku może dokonać również inny podmiot: „Uprawnione jest stwierdzenie, że termin «zapłata» - poprzez jego znaczenie w języku etnicznym i mając na uwadze to, zgodnie z ustawową zasadę, że zapłaty dokonuje podatnik, dotyczy innego zdarzenia niż «wpłata», techniczna czynność uiszczenia gotówką lub w obrocie bezgotówkowym kwoty podatku przez inny podmiot niż podatnik. «Wpłata» w tym rozumieniu oznacza również inne zdarzenie niż wpłata dokonana przez płatnika lub inkasenta, wywołująca wygaszenie ich zobowiązań w całości lub w części (prawomocny wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 25 lipca 2018 r., sygn. akt I SA/Rz 441/18).

W judykaturze zwraca się również uwagę na to, że płatnik jedynie przekazuje organowi podatkowemu cudze pieniądze (pieniądze podatnika) niejako w jego imieniu. Zobowiązanie płatnika nie jest więc oderwane od zobowiązania samego podatnika. Argumentuje się w związku z tym, że podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika zobowiązanie. Nie może być w żadnym przypadku uznany za osobę trzecią (postronną) regulującą cudze zobowiązanie. Dlatego też przyjmuje się, że zapłata przez podatnika niepobranego przez płatnika podatku sprawia, że wydanie decyzji o odpowiedzialności podatkowej płatnika staje się bezprzedmiotowe, i to bez względu na to, w jakiej formie podatek ten miał być pobrany (por. wyrok NSA z dnia 20 marca 2009 r., sygn. akt II FSK 1916/07, czy wyrok WSA w Lublinie z dnia 9 listopada 2018 r., sygn. akt I SA/Lu 506/18).

WSA w Lublinie w ww. wyroku stwierdził również, że „jeżeli mimo odpowiedzialności płatnika należności podatkowe na nim ciążące zapłaci podatnik, zobowiązanie podatkowe wygasa”.

Podobne stanowisko wyrażane jest w doktrynie prawa podatkowego. Zdaniem przedstawicieli doktryny, jeśli zaliczkę zapłaci podatnik - a nie płatnik - w ramach rocznego rozliczenia podatku, odpowiedzialność płatnika z tego tytułu ustaje (por. szerzej Ordynacja podatkowa. Komentarz, S. Babiarz, B. Dauter, B. Gruszczyński, R. Hauser, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek, wyd. Wolters Kluwer 2015 r. do art. 26a i art. 30).

Z uwagi na powyższe Zainteresowani uważają, że skoro Zarządzający wpłacił zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu uzyskiwania dochodu w związku ze świadczeniem Usług, to Spółka - jako płatnik - nie jest obecnie zobowiązana do wpłaty zaległych zaliczek na PIT w związku z dokonywaniem zapłaty za Usługi.

Ad. 8

Zdaniem Zainteresowanych, Zarządzający dokonując rozliczenia rocznego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 r. powinien wyłączyć przychody uzyskane z tytułu świadczenia Usług z przychodów deklarowanych w ramach działalności gospodarczej. Innymi słowy, przychody uzyskane przez Zarządzającego z tytułu świadczenia Usług nie powinny być wykazywane w PIT-36L Zarządzającego. Zarządzający powinien wykazać je na formularzu PIT właściwym dla deklarowania przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście (co do zasady PIT-37) i opodatkować przy zastosowaniu skali podatkowej.

Ponieważ Zarządzający płacił zaliczki PIT samodzielnie (w ramach działalności gospodarczej), powinien złożyć pismo wyjaśniające, co pozwoli na odpowiednie zaksięgowanie zaliczek wpłacanych przez Zarządzającego przez organ podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 2 – działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 7 i pkt 9 tej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

pkt 7 – przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,

pkt 9 – przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zatem z powyższej regulacji wynika, że przychody członka zarządu spółki w przypadku zawarcia umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktu menedżerskiego lub umowy o podobnym charakterze (w tym również umowy o świadczenie usług zarządzania zawartej na czas pełnienia funkcji członka zarządu), stanowią przychody zaliczone do źródła określonego w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (stanowi o tym „wyłączenie” określone w art. 13 pkt 9 ustawy).

Jednocześnie należy mieć na uwadze, że – jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 czerwca 2015 r., sygn. akt III UZP 2/15 – „w spółkach kapitałowych zawarcie kontraktu menedżerskiego z członkiem zarządu kreuje wtórną podstawę powiązania menedżera ze spółką, bowiem podstawowe znaczenie ma powołanie go na członka zarządu tworzące stosunek członkostwa w zarządzie spółki regulowany przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami wewnętrznymi spółki”.

Także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 czerwca 2016 r., sygn. akt I FSK 83/15, podzielił pogląd wyrażany w piśmiennictwie, że „pozycja członka zarządu, z którym spółka zawarła kontrakt menedżerski (umowę o zarządzanie) jako przedsiębiorcą, jest szczególna. W następstwie kontraktu menedżerskiego (umowy o zarządzanie) członek zarządu nie przejmuje zarządzania spółką we własnym imieniu i na własny rachunek. Zarządzanie spółką nadal jest realizowane przez członka zarządu w ramach członkostwa w zarządzie. Rola kontraktu menedżerskiego (umowy o zarządzanie) ograniczona jest do ustalenia wynagrodzenia za wykonywanie funkcji w zarządzie (czy jeszcze innych czynności określonych w umowie), szczególnych (kwalifikowanych i dodatkowych – w porównaniu z regulacją Kodeksu spółek handlowych i wewnętrznego prawa spółki) obowiązków dotyczących zarządzania spółką, zakazów w zakresie konkurencji oraz podejmowania dodatkowej działalności (Z. Kubot, Kwalifikacje prawne kontraktów menedżerskich członków zarządu spółek kapitałowych, PiZS 2002, nr 2, s. 2 i n.)”.

Tak więc – przychody członka zarządu uzyskiwane na podstawie wskazanych umów powinny być kwalifikowane do przychodów określonych w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo należy zauważyć, że w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnym źródłem przychodów jest określona w art. 10 ust. 1 pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza. Zgodnie z art. 5a pkt 6 tej ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wyodrębnienie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście, przychodów z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze – przy jednoczesnym zdefiniowaniu na użytek tej ustawy pojęcia pozarolniczej działalności gospodarczej – nie pozostawia wątpliwości, że źródłem tych przychodów nie jest pozarolnicza działalność gospodarcza, lecz zawsze działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy. Tym samym przychody uzyskane z tytułu tego rodzaju umów stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli umowy te zawierane są w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy podkreślić, że pełniąc funkcję członka zarządu nie działa on we własnym imieniu, lecz w imieniu spółki, zatem prowadzona przez niego działalność w tym zakresie nie spełnia warunku określonego w art. 5a pkt 6 omawianej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania z Zarządzającym który - zgodnie z treścią Umowy - przy zawieraniu Umowy działał jako podmiot gospodarczy. Umowa została zawarta w związku z objęciem przez Zarządzającego funkcji Członka Zarządu w Spółce. Przedmiotem Umowy było świadczenie przez Zarządzającego usług zarządzania. Zgodnie z postanowieniami Umowy, Spółka i Zarządzający przyjęli, że wynagrodzenie należne Zarządzającemu za wykonywanie Usług będzie wypłacane przez Spółkę na podstawie faktur wystawianych przez Zarządzającego, gdyż wykonywane Usługi stanowią przedmiot działalności gospodarczej Zarządzającego.

Jako przedsiębiorca Zarządzający - zarówno przed zawarciem Umowy, jak i po jej zawarciu (tj. w okresie objętym wnioskiem) - ustalał skutki podatkowe przeprowadzonych operacji gospodarczych (w tym świadczenia Usług) w następujący sposób:

korzystał z opodatkowania stawką 19% dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej,

wpłacał miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dochodów uzyskiwanych z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej,

był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym,

deklarował i wpłacał podatek VAT, wynikający ze składanych przez siebie deklaracji,

opłacał składki na ubezpieczenia społeczne dla osób prowadzących działalność gospodarczą.

Zawarcie Umowy było zatem konsekwencją powołania Zarządzającego na Członka Zarządu Spółki.

Na mocy postanowień Umowy, Zarządzający, w ramach i w okresie pełnienia funkcji Członka Zarządu, zobowiązany był do świadczenia na rzecz Spółki Usług polegających w szczególności na:

prowadzeniu spraw Spółki i uczestnictwie w pracach Zarządu, z uwzględnieniem zakresu praw i obowiązków wynikających z funkcji Członka Zarządu,
reprezentowaniu Spółki wobec podmiotów trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji Spółki,
osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do funkcji Członka Zarządu, z uwzględnieniem uprawnień pozostałych organów Spółki,
realizacji wyznaczonych celów zarządczych.

W Umowie podkreślono, że Zarządzający będzie wykonywał Usługi:

z najwyższą starannością, sumiennością i profesjonalizmem wymaganym w powszechnie przyjętych standardach zarządzania, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i dbałości o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań;
w sposób zgodny z interesem Spółki i prowadzący do jej rozwoju, w szczególności poprzez osiągnięcie celów postawionych Spółce, w tym planowanych wyników gospodarczych i zamierzonej pozycji na rynku, wzrostu wartości jej aktywów, a także kreowanie pozytywnego wewnętrznego i zewnętrznego wizerunku Spółki.

Zarządzający zobowiązał się do świadczenia Usług osobiście i nie był uprawniony do powierzenia ich wykonywania osobie trzeciej. Zarządzający Oświadczył, że posiada wszelkie niezbędne kompetencje do wykonywania Usług na warunkach Umowy oraz został zobowiązany do wykorzystywania swoich umiejętności oraz doświadczenia dla spraw i interesów Spółki. Dodatkowo Zarządzający zobowiązał się do takiego prowadzenia własnych, i realizacji innych niż określone Umową zobowiązań, by nie kolidowały one z należytym i starannym wykonywaniem Umowy. Zgodnie z zawartą Umową Zarządzający zobowiązany był do wykonywania swoich obowiązków w czasie oraz w sposób zapewniający należytą realizację Umowy oraz prawidłowe i nieprzerwane funkcjonowanie Spółki. Obowiązki mogły być wykonywane w siedzibie Spółki oraz, w zależności od potrzeb Spółki, w innych miejscach na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i poza jej granicami, przy czym świadczenie Usług poza siedzibą Spółki nie mogło zakłócać jej płynnego funkcjonowania.

W ramach wykonania Umowy Zarządzającemu udostępniono do korzystania w zakresie niezbędnym do wykonywania Usług urządzenia techniczne oraz inne zasoby stanowiące mienie Spółki (tj. w szczególności pozostawiono do jego dyspozycji pomieszczenia biurowe wraz z wyposażeniem, telefon komórkowy, komputer przenośny wraz z niezbędnym dodatkowym wyposażeniem, samochód służbowy, itp.). W przypadku braku dostępu do samochodu służbowego, Zarządzający mógł korzystać do celów służbowych z samochodu prywatnego na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy. W przypadku wykonywania Usług w miejscu innym niż siedziba Spółki, Zarządzający co do zasady, był zobowiązany do używania i korzystania z udostępnionych mu przedmiotów i urządzeń. Wykonywanie Usług poza siedzibą Spółki z wykorzystaniem urządzeń technicznych i zasobów innych niż wymienione wyżej było dopuszczalne, o ile zostały one uprzednio sprawdzone przez Spółkę pod względem spełniania wymogów bezpieczeństwa, w szczególności co do gromadzenia i przesyłania danych. Ponadto, na podstawie Umowy Spółka była zobowiązana do ponoszenia kosztów związanych ze świadczeniem Usług poza siedzibą Spółki, niezbędnych do ich należytego wykonania, w szczególności takich jak koszty podróży i zakwaterowania.

Z tytułu świadczenia Usług Zarządzającemu przysługiwało wynagrodzenie całkowite, które składało się z części stałej, stanowiącej wynagrodzenie miesięczne podstawowe (dalej: „Wynagrodzenie Stale”) oraz części zmiennej, stanowiącej wynagrodzenie uzupełniające za rok obrotowy Spółki (dalej: „Wynagrodzenie Zmienne”). Wynagrodzenie Zmienne uzależnione było od poziomu realizacji celów zarządczych.

Jednocześnie w razie rozwiązania Umowy w związku z zaprzestaniem pełnienia funkcji Członka Zarządu z jakichkolwiek przyczyn, innych niż naruszenie przez Zarządzającego podstawowych obowiązków wynikających z Umowy, Zarządzającemu przysługiwała odprawa. Zgodnie z Umową Zarządzający był zobowiązany do wystawienia na Spółkę faktury obejmującej wynagrodzenie za Usługi świadczone w danym miesiącu. Zarządzający wystawiał faktury na Spółkę i naliczał 23% VAT należny. Jak wyjaśniono wcześniej, przychody z tytułu świadczenia Usług Zarządzający zaliczał do przychodów z wykonywanej przez siebie działalności gospodarczej. W związku z tym Zarządzający uwzględniał przychody z tytułu wykonywanych Usług przy kalkulacji zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, którą to zaliczkę wpłacał samodzielnie. Spółka płaciła Zarządzającemu kwotę wynikającą z otrzymanej od Zarządzającego faktury (brutto) i odliczała VAT naliczony wykazany na fakturze wystawionej przez Zarządzającego. Niezależnie od Usług świadczonych na rzecz Spółki, Zarządzający w ramach prowadzonej przez siebie jednoosobowej działalności gospodarczej świadczył usługi również na rzecz innych podmiotów i wystawiał na ich rzecz faktury naliczając VAT należny.

Podsumowując, w czasie obowiązywania Umowy Zainteresowani przyjmowali, że:

wynagrodzenie Zarządzającego z tytułu świadczenia Usług stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej Zarządzającego (dlatego Zarządzający samodzielnie obliczał i wpłacał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych),

Zarządzający był uprawniony do wystawiania faktur na Spółkę i naliczania VAT należnego w związku z wykonywaniem Usług.

Z uwagi na powyższe Spółka odliczała VAT naliczony wykazany na fakturach wystawionych przez Zarządzającego z tytułu świadczenia Usług i nie pobierała zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dokonując zapłaty za wykonanie Usług. Spółka jest podatnikiem podatku VAT czynnym. Głównym przedmiotem Jej działalności są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Spółka wykonuje działalność podlegającą opodatkowaniu VAT. Zainteresowani wyjaśniają również, że wynagrodzenie, które Zarządzający otrzymywał od Spółki, nie stanowiło przychodu, o którym mowa w przepisach art. 12 ust. 1-6 ustawy PIT (Zarządzający nie był pracownikiem Spółki).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych wyżej przepisów prawa, należy stwierdzić, że przychód uzyskany z tytułu świadczenia przez Zarządzającego usług wynikających z zawartej ze Spółką umowy o świadczenie usług zarządzania będzie dla Niego przychodem z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, przychody osiągane przez Zarządzającego - członka zarządu z tytułu świadczenia usług zarządzania na rzecz Spółki, powinny być zaliczane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Przy czym zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na mocy art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru. Jednakże roczne deklaracje dotyczące podatku pobranego zgodnie z art. 30a ust. 2a płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przesyłają do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy stanowi, że płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika wykonują swoje zadania – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Reasumując należy stwierdzić, że przychody osiągane przez Zarządzającego - członka zarządu z tytułu świadczenia usług zarządzania na rzecz Spółki, zaliczyć należy do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 13 pkt 7 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Spółka zobowiązana była – jako płatnik – do pobierania i odprowadzania od ww. przychodów zaliczek na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zaznaczyć należy, że art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w niniejszej sprawie nie ma zastosowania.

Odnosząc się do kwestii czy i ewentualnie jak Spółka winna skorygować zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz czy Spółka powinna wpłacić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych w związku z przekazywaniem Zarządzającemu wynagrodzenia za Usługi (wraz z odsetkami za zwłokę) skoro zaliczki zostały faktycznie zapłacone przez Zarządzającego, wskazać należy co następuje:

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

obliczenie,
pobranie,
wpłacenie

-podatku, zaliczki.

Stosownie do art. 26a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, podatnik nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika podstawy opodatkowania czynności, o których mowa w art. 12, 13 oraz 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. W przypadku, o którym mowa w § 1, nie stosuje się przepisu art. 30 § 5.

Zgodnie z art. 30 § 1 ww. ustawy, płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony. Zgodnie z art. 30 § 3 płatnik lub inkasent odpowiada za należności wymienione w § 1 lub 2 całym swoim majątkiem. Jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi okoliczność, o której mowa w § 1 lub 2, organ ten wydaje decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika lub inkasenta, w której określa wysokość należności z tytułu niepobranego lub pobranego, a niewpłaconego podatku (§ 4).

Natomiast w myśl art. 30 § 5 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów § 1-4 nie stosuje się, jeżeli odrębne przepisy stanowią inaczej albo jeżeli podatek nie został pobrany z winy podatnika; w tych przypadkach organ podatkowy wydaje decyzję o odpowiedzialności podatnika. Odpowiedzialność podatnika można orzec w decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę, odpowiedzialność płatnika dotyczy podatku niepobranego lub podatku pobranego a niewpłaconego. Zobowiązanie płatnika nie jest jednak oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, podatkiem obciążony jest bowiem podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa.

Wobec powyższego, w sytuacji, gdy podatnik składa zeznanie roczne i dokonuje wpłaty należnego podatku – w części niepobranej przez płatnika w formie zaliczek – organ podatkowy nie może żądać wpłaty tych samych kwot od płatnika. Z chwilą zapłaty podatku przez podatnika doszło bowiem do wygaśnięcia jego zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 59 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe wygasa w całości lub w części wskutek pobrania podatku przez płatnika lub inkasenta.

Zgodnie z art. 59 § 2 ww. ustawy, zobowiązanie płatnika lub inkasenta wygasa w całości lub w części wskutek:

wpłaty;
zaliczenia nadpłaty lub zaliczenia zwrotu podatku;
umorzenia, w przypadkach przewidzianych w art. 67d § 3;
przejęcia własności nieruchomości lub przejęcia prawa majątkowego w postępowaniu egzekucyjnym;
przedawnienia;
zwolnienia z obowiązku zapłaty na podstawie art. 14m;
nabycia spadku w całości przez Skarb Państwa albo jednostkę samorządu terytorialnego stwierdzonego przez prawomocne postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku – ze skutkiem na dzień otwarcia spadku.

Z powyższego wynika, że zapłata, o której mowa w art. 59 § 1 i § 2 cyt. ustawy, z uwagi na osobisty charakter obowiązku podatkowego, powinna być z założenia dokonana przez samego płatnika (lub podatnika).

Podsumowując, w analizowanym przypadku, zapłata podatku dochodowego przez Zarządzającego skutkuje wygaśnięciem zobowiązania Spółki (płatnika) do obliczenia, poboru i wpłaty we właściwym terminie organowi podatkowemu zaliczek na ten podatek. Odpowiedzialność płatnika za niepobrane kwoty zaliczek na podatek dochodowy powstaje zatem z upływem terminu do wpłaty tych zaliczek do urzędu skarbowego i ustaje z dniem wygaśnięcia zobowiązania podatnika, który jest jednocześnie dniem wygaśnięcia zobowiązania Spółki jako płatnika.

Odnosząc się zaś do kwestii, rozliczenia rocznego PIT Zarządzającego, a mianowicie czy Zarządzający dokonując rozliczenia rocznego podatku dochodowego od osób fizycznych powinien wyłączyć przychody uzyskane z tytułu świadczenia usług z przychodów deklarowanych z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, wskazać należy, skoro przychody uzyskiwane przez Zarządzającego z tytułu świadczenia usług zarządzania na rzecz Spółki, należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 13 pkt 7 ww. ustawy, czyli jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, a dochód z tego źródła powinien być opodatkowany według zasad przewidzianych dla tego źródła przychodu, tj. na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, Zarządzający dokonując rozliczenia rocznego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2020 r. powinien wyłączyć przychody uzyskane z tytułu świadczenia usług z przychodów deklarowanych w ramach działalności gospodarczej. Innymi słowy przychody uzyskane przez Zarządzającego z tytułu świadczenia usług nie powinny być wykazywane w PIT-36L Zarządzającego. Zarządzający powinien wykazać je na formularzu PIT właściwym dla deklarowania przychodów z tytułu działalności wykonywanej osobiście.

W związku z powyższym stanowisko Zainteresowanych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Końcowo należy zaznaczyć, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Zainteresowanych w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania przysługuje prawo do przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin