Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.202.2021.1.KK
z 21 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z ….. r. (data wpływu ….. r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek, powstałych z podziału działki nr …, stanowiących współwłasność małżeńską – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

…. r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawczyni za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą działek, powstałych z podziału działki nr ….., stanowiących współwłasność małżeńską.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

1. Umową z dnia …. r. zawartą przed Naczelnikiem Miasta i Gminy …., o przekazaniu własności i posiadania gospodarstwa rolnego, ….. przeniosła własność tego gospodarstwa - na …..
   W ramach gospodarstwa …. przejął m.in. działkę nr ….
   W umowie tej przekazująca zastrzegła sobie prawo dożywotniego, bezpłatnego użytkowania części zabudowań gospodarstwa.
   W umowie wskazano również, że na wniosek rolnika (….) przejęta nieruchomość zostanie wpisana do Ksiąg Wieczystych.
   Umowę zawarto w oparciu o przepisy ustawy z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym i innych świadczeniach dla rolników i ich rodzin (Dz. U. z 1977 r., nr 32, poz. 140).
   …. nabył gospodarstwo (a więc również działkę) do swojego majątku odrębnego.
   
2. Dnia …. r. małżonkowie …. i …. rozszerzyli majątkową wspólność małżeńską o składniki, które do tego czasu stanowiły część majątku odrębnego …., w tym m.in. działkę niezabudowaną nr … o powierzchni … ha.
3. Dnia …. r., do Księgi Wieczystej nr …., prowadzonej przez Sąd Rejonowy w …. wpisano …. i …. jako właścicieli działki nr …..
4. Numer działki …. został zamieniony na numer ….. Stało się tak, po ogłoszeniu dnia …. r. w Dzienniku Urzędowym Województwa …., pod poz. … zmodernizowanego operatu ewidencji gruntów i budynków.
   Działka o tym numerze została ujęta w Księdze Wieczystej nr ….
5. Dnia …. r., decyzją nr …. Burmistrz …. zatwierdził podział działki nr …. na dwie działki: nr …. o o powierzchni ….ha oraz nr …. o powierzchni …. ha.
6. Dnia … r., umową w formie aktu notarialnego rep. … nr …, zawartą w ... przed notariuszem …., małżonkowie … zbyli działkę nr …. o powierzchni …. ha.
7. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla miasta …, którym objęta jest działka nr …. w …., obręb .., ul…. (Uchwała nr …. Rady Miejskiej w …. z dnia …… r., ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa …. z dnia ….. r., poz. …) – teren na którym się ona znajduje jest oznaczony jako:
1. MN (teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej), oraz
2. KDW (tereny dróg wewnętrznych).

Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego z terenów rolnych na tereny zabudowy mieszkaniowej dokonywano bez aktywności Wnioskodawczyni.

8. Działka nr …. była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię przez cały czas jej posiadania w celach rolnych.
   Płody rolne tam uprawiane były wykorzystywane wyłącznie w gospodarstwie rolnym Wnioskodawczyni.
   Na działce nie prowadzono działalności gospodarczej, nie była ona i nie będzie wydzierżawiana (wynajmowana) - odpłatnie, ani oddawana do używania nieodpłatnie. Wnioskodawczyni oraz jej mąż nie są podatnikami VAT, nie wykonują ani nie będą wykonywać czynności w zakresie obrotu nieruchomościami i ich wynajmowania.
   Nie pobierano dopłat unijnych do gruntu stanowiącego działkę nr …..
   Od działki tej uiszczany jest podatek rolny (na rok 2021 decyzja Burmistrza …. z dnia ….. r.).
9. Na działce nr ….. Wnioskodawczyni nie budowała żadnej infrastruktury.
   Część działki przeznaczono na drogę - która została wytyczona zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym.
   Część działki - która będzie sprzedana - Wnioskodawczyni przeznaczyła do zbycia, nie podejmując na niej (w przeszłości, obecnie i w przyszłości) żadnych działań o charakterze marketingowym, przekraczających charakter zwykłego zarządu własnością. Będą to jedynie ogłoszenia, mające doprowadzić do sprzedaży wydzielonych działek - różnym osobom.
   Wnioskodawczyni nie ustanawiała ani nie będzie powoływać żadnych pełnomocników do spraw zagospodarowania działek albo do ich sprzedaży.
10. Działkę nr ….. w … ul. …, Wnioskodawczyni pragnie w przyszłości podzielić geodezyjnie na ….działek. ….działek Wnioskodawczyni chce sprzedać.
    Działki będą sprzedawane w różnym czasie.
    Wynagrodzenie otrzymane w wyniku transakcji sprzedaży, Wnioskodawczyni przeznaczy na własne cele lub na darowizny dla członków rodziny.
    Wnioskodawczyni nie będzie nabywała w przyszłości nowych nieruchomości.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu sprzedaży siedmiu działek gruntu, wydzielonych z działki nr …, Wnioskodawczyni (oraz jej mąż - gdyż działka objęta jest małżeńską wspólnotą majątkową) będą podatnikami podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, z tytułu sprzedaży ...działek wydzielonych z działki nr ... w ...., obręb ..., ul. ...., ani Ona ani Jej mąż nie będą podatnikami podatku od towarów i usług, z niżej opisanych powodów.

1. Aby stwierdzić, czy dana czynność podlega podatkowi od towarów i usług, musi spełniać ona dwie cechy:
• dotyczyć przedmiotu opodatkowania, wskazanego przez ustawę z dnia 11 marca 2004 r. „o podatku od towarów i usług” (t.j.: Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm.) zwanej dalej u.o p.t.u., oraz
• być wykonana przez podatnika.
  Niewątpliwie przedmiot opodatkowania, w postaci działki gruntu jest towarem, o którym mowa w art. 2 pkt 6 u.o p.t.u.
  Co do zasady więc - dostawa nieruchomości jest regulowana przez przepisy w/w ustawy (art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 u.o p.t.u.).
  

2. Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 u.o p.t.u., podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
   Stosownie do treści art. 15 ust. 1 u.o p.t.u., podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
   Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 u.o p.t.u. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

3. Analizując przepisy u.o p.t.u. stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Podmiot będący podatnikiem prowadzić powinien przy tej czynności działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.Niniejsze wyklucza z grona podatników osoby fizyczne w przypadku, gdy dokonują sprzedaży towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
   W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji.
   Chodzi o osoby wyzbywające się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
   

4. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
5. Zwykła sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 347 z dnia 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), gdyż jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk z jej sprzedaży.
   Należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.
6. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza zwykłe wykonywania prawa własności. Wnioskodawczyni:
   • nie nabyła nieruchomości w celu odsprzedaży tylko w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego,
   • nabycie gruntu przez Wnioskodawczynię nastąpiło w wyniku rozszerzenia małżeńskiej wspólnoty majątkowej przez wyłącznego właściciela - ...., męża Wnioskodawczyni, w roku ....,
   • nie uzbrajała terenu przedmiotowej działki, ani nie ogradzała jej terenu (nie zamierza też tego robić),
     
   • przedmiotowa działka gruntu nie była i nie będzie udostępniana w jakiejkolwiek formie innym podmiotom (odpłatnie i nieodpłatnie),
   • wykonując prawo własności Wnioskodawczyni dokona podziału działki na ... innych, z których planuje sprzedać tylko ...
     
   • na działce było prowadzone gospodarstwo rolne, z którego plony zużywała Wnioskodawczyni; w swoim gospodarstwie nie prowadziła ona ich sprzedaży; na przedmiotowej działce gruntu nie była i nie będzie wykonywana jakakolwiek działalność gospodarcza,
     
   • Wnioskodawczyni nie ponosiła ani nie zamierza ponosić żadnych nakładów rzeczowych i finansowych na wydzielone działki przeznaczone do sprzedaży,
     
   • przy sprzedaży działek Wnioskodawczyni będzie się reklamowała jedynie poprzez ogłoszenia mające doprowadzić do sprzedaży działek - różnym osobom,
     
   • droga w działce została wyznaczona ze względu na przepisy prawa o zagospodarowaniu przestrzennym,
     
   • zmian planu zagospodarowania przestrzennego dokonywano bez aktywności Wnioskodawczyni,
     
   • Wnioskodawczyni nie ustanowiła ani nie ustanowi pełnomocnika, który mógłby ją reprezentować przy zagospodarowaniu wydzielanych działek czy też ich sprzedaży,
     
   • wynagrodzenie otrzymane w zamian za sprzedaż działek zostanie przeznaczone na własne potrzeby osobiste oraz darowizny dla członków rodziny,
     
   • Wnioskodawczyni nie prowadziła, ani nie prowadzi i nie będzie prowadziła w przyszłości działalności gospodarczej związanej z gruntami (np. nabywanie i sprzedaż zakupionych gruntów, wynajem).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że Wnioskodawczyni (i jej mąż) dokonując potencjalnej sprzedaży ... działek, wydzielonych z nieruchomości gruntowej nr .... w ...., ul. ...., będą korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania majątkiem osobistym - co nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.o p.t.u.

W związku z tym, czynności sprzedaży .... działek wydzielonych z nieruchomości gruntowej nr ... w ..., nie będą miały cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 u.o p.t.u.

Podobnie w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

1. z dnia 17 lipca 2018 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.308.2018.2.RW,
2. z dnia 23 kwietnia 2020 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.66.2020.2.KK
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ wskazuje, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni i nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni (współwłaściciela działek).

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn.zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa), obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W przedmiotowym zagadnieniu istotne znaczenie mają tezy przedstawione przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10 Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10), oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W wyroku tym TSUE wskazał na kryteria uznania tego rodzaju sprzedaży za działalność gospodarczą. TSUE stwierdził, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.)

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Tym samym należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy z tytułu sprzedaży działek, powstałych z podziału działki nr …., stanowiących współwłasność małżeńską, będzie działała jako podatnik podatku VAT.

Jak wynika z treści wniosku, … r. Wnioskodawczyni i Jej mąż rozszerzyli majątkową wspólność małżeńską o składniki, które do tego czasu stanowiły część majątku odrębnego męża Wnioskodawczyni, w tym m.in. o działkę niezabudowaną nr … o powierzchni …. ha.

Numer działki … został zamieniony na numer …, po ogłoszeniu … r. w Dzienniku Urzędowym Województwa …, pod poz. … zmodernizowanego operatu ewidencji gruntów i budynków. Działka o tym numerze została ujęta w Księdze Wieczystej nr ….

… r., decyzją nr …. Burmistrz …. zatwierdził podział działki nr … na dwie działki: nr … o powierzchni … ha oraz nr … o powierzchni …. ha.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla miasta …, którym objęta jest działka nr … – teren na którym się ona znajduje jest oznaczony jako:

1. MN (teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej), oraz
2. KDW (tereny dróg wewnętrznych).
   
   

Zmiana planu zagospodarowania przestrzennego z terenów rolnych na tereny zabudowy mieszkaniowej dokonywano bez aktywności Wnioskodawczyni.

Działka nr … była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię przez cały czas jej posiadania w celach rolnych. Na działce nie prowadzono działalności gospodarczej, nie była ona i nie będzie wydzierżawiana (wynajmowana) - odpłatnie, ani oddawana do używania nieodpłatnie. Wnioskodawczyni oraz jej mąż nie są podatnikami VAT, nie wykonują ani nie będą wykonywać czynności w zakresie obrotu nieruchomościami i ich wynajmowania.

Na działce nr …. Wnioskodawczymi nie budowała żadnej infrastruktury.

Część działki przeznaczono na drogę - która została wytyczona zgodnie z przepisami o zagospodarowaniu przestrzennym.

Część działki - która będzie sprzedana - Wnioskodawczyni przeznaczyła do zbycia, nie podejmując na niej (w przeszłości, obecnie i w przyszłości) żadnych działań o charakterze marketingowym, przekraczających charakter zwykłego zarządu własnością. Będą to jedynie ogłoszenia, mające doprowadzić do sprzedaży wydzielonych działek - różnym osobom.

Wnioskodawczyni nie ustanawiała ani nie będzie powoływać żadnych pełnomocników do spraw zagospodarowania działek albo do ich sprzedaży.

Działkę nr … Wnioskodawczyni pragnie w przyszłości podzielić geodezyjnie na … działek. ….działek Wnioskodawczyni chce sprzedać. Działki będą sprzedawane w różnym czasie.

Wynagrodzenie otrzymane w wyniku transakcji sprzedaży, Wnioskodawczyni przeznaczy na własne cele lub na darowizny dla członków rodziny.

Wnioskodawczyni nie będzie nabywała w przyszłości nowych nieruchomości.

Biorąc powyższe informacje pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Wnioskodawczyni, dokonując planowanej sprzedaży nieruchomości, nie będzie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Bowiem z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Zatem sprzedaż przez Wnioskodawczynię działek, powstałych z podziału działki nr …., stanowiących współwłasność małżeńską, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności.

Tym samym, zbywając działki, stanowiące majątek prywatny, Wnioskodawczyni korzystać będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Podsumowując, przy tak przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni, dokonując sprzedaży działek, powstałych z podziału działki nr …., stanowiących współwłasność małżeńską, nie będzie działała jako podatnik podatku VAT, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanych. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem w przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawczyni i nie wywiera skutku prawnego dla małżonka Wnioskodawczyni (współwłaściciela działek).

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Nadto należy wskazać, iż zgodnie z art. 14f § 1 Ordynacji podatkowej wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 40 zł, którą należy wpłacić w terminie 7 dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych – zgodnie z art. 14f § 2 ww. ustawy – opłatę pobiera się od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Wnioskodawczyni …. r. dokonała wpłaty w wysokości …. zł. Należy jednak zauważyć, iż przedmiotowy wniosek w zakresie podatku od towarów i usług dotyczy 1 zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, kwota …. zł jako nienależna, zostanie zwrócona przekazem pocztowym na adres wskazany w części B.3 wniosku ORD-IN(9), zgodnie z art. 14f § 2b pkt 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.