Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.63.2021.3.HD
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 stycznia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 18 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 18 marca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2012 r. Wnioskodawca i jego małżonka nabyli na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość gruntową o pow. 86 a zabudowaną budynkiem użytkowym – kurnikiem o pow. 1.200 m2 (oznaczenia ww. nieruchomości: RIIIa – grunty orne, Lz-PsIV – grunty zadrzewione i zakrzewione). Sprzedający oświadczył, że ww. nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne. Natomiast Wnioskodawca i jego małżonka oświadczyli, że na przedmiotowej nieruchomości będzie prowadzone gospodarstwo rolne i nieruchomość ta będzie wykorzystywana na cele rolnicze. Przy nabyciu nieruchomości nie płacili PCC oraz podatku VAT.

Ww. nieruchomość była i jest do dnia dzisiejszego wykorzystywana przez małżonkę Wnioskodawcy do działalności rolniczej – dział specjalny produkcji rolnej (ferma kur niosek). Przez cały ten okres, prowadząc fermę, jest ona czynnym podatnikiem VAT.

W 2018 r. doszło do rozdzielności majątkowej i podziału majątku, w wyniku którego nieruchomość stała się w całości własnością Wnioskodawcy. W tym samym czasie doszło do rozwodu. W wyniku rozdzielności majątkowej i podziału majątku Wnioskodawca ustanowił na rzecz małżonki prawo nieodpłatnego użytkowania ww. nieruchomości do czasu zlikwidowania działu specjalnego produkcji rolnej (fermy).

Była małżonka zamierza zlikwidować fermę, a Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem VAT, jednak ww. nieruchomość nie była wykorzystywana do jego działalności. W międzyczasie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w wyniku którego teren przeznaczony jest pod usługi.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że w stosunku do przedmiotowej działki Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań, w tym zmiany przeznaczenia terenu lub wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Wnioskodawca nie występował o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki, nie występował o żadną decyzję i nie ma zamiaru występować. W czasie, gdy Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości, został uchwalony z urzędu przez gminę miejscowy plany zagospodarowania przestrzennego, w wyniku którego teren ten został przeznaczony pod usługi. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonać żadnych czynności zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości. W momencie zakupu obiekt był przyłączony do sieci wodociągowej i energetycznej. Natomiast brak jest przyłącza do sieci gazowniczej i kanalizacyjnej.

W celu pozyskania nabywcy dla sprzedawanej nieruchomości Wnioskodawca zamierza skorzystać z biura nieruchomości do udzielania szczegółowych informacji oraz udostępniania nieruchomości do oględzin przez potencjalnych nabywców. Jest to prywatny majątek Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą i nie ma czasu się tym zajmować. Wnioskodawca nie będzie prowadził żadnych działań marketingowych, natomiast ma zamiar skorzystać z biura nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielił i nie zamierza udzielić żadnego pełnomocnictwa nabywcy bądź innemu podmiotowi w zakresie przedmiotowej nieruchomości.

Wnioskodawca nie planuje sprzedaży żadnych innych nieruchomości. W przeszłości, na początku lat 90-tych, Wnioskodawca zakupił mieszkanie o powierzchni ok. 37 m2 na własne cele mieszkaniowe. Po koniec lat 90-tych otrzymał od babci darowiznę – udział 1/3 w domu jednorodzinnym. W 2006 r. dokonał zakupu mieszkania ok. 60 m2 na własne cele mieszkaniowe. Ww. nieruchomości zostały sprzedane w latach 2006-2008, a wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na budowę domu jednorodzinnego przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe. Sprzedaż ww. nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem VAT.

Od 2015 r. Wnioskodawca jest jednym z czterech udziałowców spółki jawnej, która zajmowała się prowadzeniem przedszkola i szkoły podstawowej. Spółka nabyła działkę budowlaną w celu wybudowania własnego budynku szkolnego. W związku z odmienną wizją wspólników odnośnie prowadzenia działalności spółka została postawiona w stan likwidacji, a nieruchomość została przez spółkę sprzedana w 2019 r. Sprzedaż tej nieruchomości była opodatkowana podatkiem VAT.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2006 r. w zakresie sprzedaży hurtowej artykułów spożywczych.

W związku z powyższym opisem – w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych – zadano następujące pytanie.

Czy 5-letni okres, przed upływem którego trzeba zapłacić podatek dochodowy, będzie liczony od 2012 r. czyli daty nabycia, czy od 2018 r. , tj. daty rozdzielności i podziału majątku?

Zdaniem Wnioskodawcy, 5-letni okres należy liczyć od daty rzeczywistego zakupu, czyli 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wymienionych tam źródeł przychodu ustawodawca wskazał m.in.: pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy) oraz działy specjalne produkcji rolnej (art. 10 ust. 1 pkt 4 tej ustawy), które wyłączone są z działalności rolniczej.

Jednym ze źródeł przychodów podanym w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy – przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Jednocześnie – w myśl art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w przypadku odpłatnego zbycia po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej, nabytych do majątku wspólnego małżonków lub wybudowanych w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomości lub nabytych do majątku wspólnego małżonków praw majątkowych, określonych w ust. 1 pkt 8 lit. a-c, okres, o którym mowa w tym przepisie, liczy się od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków lub ich wybudowanie w trakcie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością – art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Co do zasady wspólność majątkowa trwa tak długo jak małżeństwo. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 tego Kodeksu) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

W przypadku zatem sprzedaży nieruchomości przez małżonka, któremu nieruchomość ta przyznana została w wyniku podziału majątku wspólnego, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych takiej transakcji ma data nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości. Odnieść się zatem należy do definicji tego pojęcia zawartej w Kodeksie cywilnym.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740 z późn. zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że istnieje zasadnicza różnica, gdy chodzi o regulację dotyczącą nieruchomości gruntowych z jednej strony i nieruchomości pozostałych z drugiej strony. O ile każdy grunt stanowiący przedmiot odrębnej własności jest nieruchomością już z mocy art. 46 Kodeksu cywilnego, o tyle budynek lub lokal tylko wtedy, gdy przepis szczególny tak stanowi.

Stosownie do art. 47 § 1-3 Kodeksu cywilnego część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Przepis ten jest wyrazem zasady ujętej w art. 191 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i posadowionego na nim budynku, trwale z nim związanego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 2012 r. Wnioskodawca i jego małżonka nabyli na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej nieruchomość gruntową o pow. 86 a zabudowaną budynkiem użytkowym – kurnikiem o pow. 1.200 m2 (oznaczenia ww. nieruchomości: RIIIa – grunty orne, Lz-PsIV – grunty zadrzewione i zakrzewione). Sprzedający oświadczył, że ww. nieruchomość stanowi gospodarstwo rolne. Natomiast Wnioskodawca i jego małżonka oświadczyli, że na przedmiotowej nieruchomości będzie prowadzone gospodarstwo rolne i nieruchomość ta będzie wykorzystywana na cele rolnicze. Przy nabyciu nieruchomości nie płacili PCC oraz podatku VAT. Ww. nieruchomość była i jest do dnia dzisiejszego wykorzystywana przez małżonkę Wnioskodawcy do działalności rolniczej – dział specjalny produkcji rolnej (ferma kur niosek). Przez cały ten okres prowadząc fermę jest ona czynnym podatnikiem VAT. W 2018 r. doszło do rozdzielności majątkowej i podziału majątku, w wyniku którego nieruchomość stała się w całości własnością Wnioskodawcy. W tym samym czasie doszło do rozwodu. W wyniku rozdzielności majątkowej i podziału majątku Wnioskodawca ustanowił na rzecz małżonki prawo nieodpłatnego użytkowania ww. nieruchomości do czasu zlikwidowania działu specjalnego produkcji rolnej (fermy). Była małżonka zamierza zlikwidować fermę, a Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem VAT, jednak ww. nieruchomość nie była wykorzystywana do jego działalności. W międzyczasie został uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w wyniku którego teren przeznaczony jest pod usługi. W stosunku do przedmiotowej działki Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań, w tym zmiany przeznaczenia terenu lub wystąpienie o decyzję o wyłączeniu gruntów z produkcji rolnej. Wnioskodawca nie występował o uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej działki, nie występował o żadną decyzję i nie ma zamiaru występować. W czasie, gdy Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości, został uchwalony z urzędu przez gminę miejscowy plany zagospodarowania przestrzennego, w wyniku którego teren ten został przeznaczony pod usługi. Wnioskodawca nie dokonywał i nie zamierza dokonać żadnych czynności zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości. W momencie zakupu obiekt był przyłączony do sieci wodociągowej i energetycznej. Natomiast brak jest przyłącza do sieci gazowniczej i kanalizacyjnej. W celu pozyskania nabywcy dla sprzedawanej nieruchomości Wnioskodawca zamierza skorzystać z biura nieruchomości do udzielania szczegółowych informacji oraz udostępniania nieruchomości do oględzin przez potencjalnych nabywców. Jest to prywatny majątek Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność gospodarczą i nie ma czasu się tym zajmować. Wnioskodawca nie będzie prowadził żadnych działań marketingowych, natomiast ma zamiar skorzystać z biura nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielił i nie zamierza udzielić żadnego pełnomocnictwa nabywcy bądź innemu podmiotowi w zakresie przedmiotowej nieruchomości. Wnioskodawca nie planuje sprzedaży żadnych innych nieruchomości. W przeszłości, na początku lat 90-tych, Wnioskodawca zakupił mieszkania o powierzchni ok. 37 m2 na własne cele mieszkaniowe. Po koniec lat 90-tych otrzymał od babci darowiznę – udział 1/3 w domu jednorodzinnym. W 2006 r. dokonał zakupu mieszkania ok. 60 m2 na własne cele mieszkaniowe. Ww. nieruchomości zostały sprzedane w latach 2006-2008, a wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży zostały przeznaczone na budowę domu jednorodzinnego przeznaczonego na własne cele mieszkaniowe. Sprzedaż ww. nieruchomości nie była opodatkowane podatkiem VAT. Od 2015 r. Wnioskodawca jest jednym z czterech udziałowców spółki jawnej, która zajmowała się prowadzeniem przedszkola i szkoły podstawowej. Spółka nabyła działkę budowlaną w celu wybudowania własnego budynku szkolnego. W związku z odmienną wizją wspólników odnośnie prowadzenia działalności spółka została postawiona w stan likwidacji, a nieruchomość została przez spółkę sprzedana w 2019 r. Sprzedaż tej nieruchomości była opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 2006 r. w zakresie sprzedaży hurtowej artykułów spożywczych.

Mają na uwadze powołane powyżej regulacje prawne oraz opis zdarzenia przyszłego – w szczególności zwarte we wniosku informacje, że nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem użytkowym (kurnikiem) nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej ani działów specjalnych produkcji rolnej (nieruchomość była jedynie wykorzystywana przez ówczesną a obecnie przez byłą małżonkę przy prowadzeniu przez nią działów specjalnych produkcji rolnej) – planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż tej nieruchomości rozpatrywać należy w kontekście w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z wniosku wynika również, że przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca i jego małżonka nabyli – na zasadach wspólności majątkowej małżeńskiej – w 2012 r. W 2018 r. doszło do rozdzielności majątkowej i podziału majątku, w wyniku którego nieruchomość stała się w całości własnością Wnioskodawcy. W tym samym czasie doszło również do rozwodu. Wobec powyższego, w sytuacji sprzedaży – po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej – nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uprzednio nabytych do majątku wspólnego małżonków – okres czasu, o którym mowa w powołanym przepisie, należy liczyć od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło ich nabycie do majątku wspólnego małżonków (w analizowanej sprawie od 2012 r.). Oznacza to, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż opisanej nieruchomości – przyznanej Wnioskodawcy w wyniku podziału majątku wspólnego małżonków, która nabyta została w 2012 r. do majątku wspólnego Wnioskodawcy i jego byłej żony – nie będzie dla niego stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym – z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w tym przepisie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.