2021.04.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.60.2021.2.MMU
z 22 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 lutego 2021 r. (data wpływu 11 lutego 2021 r.), uzupełnionym 9 i 14 kwietnia 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń:
- stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP -jest prawidłowe,
- które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP - jest nieprawidłowe,
wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

czy środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, natomiast dofinansowanie do wynagrodzeń, które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP;
czy wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki).

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 1 kwietnia 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.60.2021.1.MMU wezwano do jego uzupełnienia, co nastąpiło 9 i 14 kwietnia 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Spółka) jest podatnikiem posiadającym siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski, prowadzącym działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Rokiem podatkowym Spółki jest rok kalendarzowy. Spółka jest dostawcą kompleksowych rozwiązań technicznych dla sektora górniczego, ciepłowniczego i budowlanego.

Wnioskodawca prowadzi działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (dalej: działalność strefowa), zgodnie z zezwoleniem nr (…) z 30 czerwca 2014 r. Spółka ma zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie strefy, rozumianej jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie określonych wyrobów wytworzonych na terenie strefy (25.11.2 Konstrukcyjne wyroby metalowe i ich część oraz 24.20.3 Rury i przewody rurowe spawane o średnicy zewnętrznej <= 406,4 m, ze stali) oraz w zakresie odpadów powstałych w związku z prowadzaniem wyżej wymienionej działalności sklasyfikowanej w pozycji: 38.11.5 - odpady inne niż niebezpieczne nadające się do recyclingu; według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 roku w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU - Dz.U. nr 207 poz. 1293 z późn. zmian.).

W praktyce, część wydziałów Wnioskodawcy prowadzi działalność objętą zezwoleniem Strefowym, a część nie, w wyniku czego część dochodu podlega opodatkowaniu PDOP na zasadach ogólnych, natomiast dochód z części objętej zezwoleniem korzysta z zwolnienia strefowego. Ze względu na to, że Spółka osiąga przychody zarówno ze źródła zwolnionego, jak i opodatkowanego, w celu właściwego ustalenia podstawy opodatkowania Spółka w pierwszej kolejności przyporządkowuje w sposób bezpośredni przychody i koszty do danego źródła przychodów, tj. odpowiednio do źródła zwolnionego oraz opodatkowanego na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi również koszty wspólne, które dotyczą zarówno działalności strefowej, jak i działalności pozastrefowej. Na potrzeby ich alokacji wykorzystywany jest klucz przychodowy (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Natomiast w przypadku przychodów których nie można przyporządkować w sposób bezpośredni do działalności strefowej lub opodatkowanej, Spółka uznaje, że przychody te w całości podlegają opodatkowaniu. Dla prawidłowego rozliczania wysokości ulgi z działalności strefowej Spółka prowadzi odrębną ewidencję dla działalności strefowej i pozostałej.

W 2020 roku Spółka doświadczyła negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z rozprzestrzenianiem się pandemii choroby zakaźnej COVID-19 wywołanej koronawirusem SARS-CoV-2, w Spółce wystąpił spadek obrotów gospodarczych (zmniejszenie przychodów). W celu ograniczenia negatywnych konsekwencji ekonomicznych związanych z pandemią, a przede wszystkich w celu utrzymania dotychczasowych miejsc pracy, Spółka skorzystała z dostępnej formy wsparcia, przewidzianej w art. 15g Ustawy z dnia 2 marca 2020 roku o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: ustawy o COVID-19) i wystąpiła z wnioskiem do Wojewódzkiego Urzędu Pracy w (…) o przyznanie świadczenia na rzecz ochrony miejsc pracy ze Środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (dalej FGŚP) na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia COVID-19. Spółce zostało przyznane dofinansowanie wynagrodzeń pracowników na okres 3 miesięcy.

Część pracowników Spółki, których wynagrodzenie objęte było dofinansowaniem ze środków FGŚP w ramach swoich obowiązków wykonuje zadania związane z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie SSE. W konsekwencji koszty wynagrodzeń tych pracowników i przypisane do nich składki na ubezpieczenie społeczne stanowią koszty związane z działalnością podlegającą zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników pełniących funkcje wspólne dla działalności zwolnionej i opodatkowanej).

Przyznane środki zostały już w całości wykorzystane i przeznaczone zgodnie z celem i na warunkach, jakich zostały uzyskane, tj. na opłacenie wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenia społeczne pracowników.

Środki z FGŚP otrzymane przez Spółkę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń pracowników Wnioskodawcy stanowią przychód Spółki, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowią przychód z działalności strefowej, tj. z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP. Wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust.1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, natomiast dofinansowanie do wynagrodzeń, które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP?
Czy wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, natomiast dofinansowanie wynagrodzeń, które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PDOP, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Otrzymane przez Spółkę dofinansowanie (w formie środków pieniężnych wypłacanych z FGŚP) stanowi więc w ocenie Spółki przychód na gruncie Ustawy o PDOP, natomiast zgodnie z regulacją art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z powyższych regulacji wynika, że zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych podlegają dochody z działalności gospodarczej, która spełnia łącznie dwa zasadnicze warunki:

określona jest w zezwoleniu;
prowadzona jest na terenie SSE.

Jeżeli natomiast, jakiś rodzaj działalności gospodarczej nie jest przedmiotowo wskazany w treści zezwolenia strefowego, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Dotyczy to również sytuacji, gdy działalność taka jest wykonywana na terenie SSE.

Z powyższych regulacji można wywnioskować, że zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 4 Ustawy o PDOP, podlegają wszelkie kategorie przychodów, z których dochód, a więc nadwyżka tych przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięty został w wyniku działalności wymienionej w zezwoleniu strefowym, prowadzonej na terenie SSE.

W ocenie Spółki, otrzymanie środków z FGŚP ( w części dotyczącej wynagrodzeń pracowników wykonujących obowiązki służbowe w ramach działalności strefowej) jest bezpośrednio związane z działalnością prowadzoną na terenie SSE i wskazaną w Zezwoleniu. W szczególności bowiem otrzymane dofinansowanie dotyczy Wynagrodzeń wypłacanych pracownikom zatrudnionym w ramach działalności strefowej, tj. działalności prowadzonej na terenie SSE i przedmiotowo zgodnej z zakresem PKWiU wskazanym w treści Zezwoleń, które zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, koszty te są uwzględniane w kalkulacji dochodu z działalności strefowej, tj. dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP.

Ad. 2

W ocenie Spółki wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje i wspólne dla całej Spółki).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami. Zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57. Zatem, w przypadku otrzymania dofinansowania, na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, do wynagrodzeń i pokrycia składek na ubezpieczenie społeczne, kwota dofinansowania stanowić będzie przychód podatkowy, natomiast wydatki nią pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu. Tego typu wydatki są bowiem związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą oraz z uzyskiwanymi przychodami.

W związku z tym, że część pracowników Spółki, których wynagrodzenie objęte było dofinansowaniem ze środków FGŚP w ramach swoich obowiązków wykonuje zadania związane z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie SSE koszty wynagrodzeń tych pracowników i przypisane do nich składki na ubezpieczenie społeczne stanowią koszty związane z działalnością podlegającą zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do wynagrodzeń pracowników pełniących funkcje wspólne dla działalności zwolnionej i opodatkowanej). Konieczność alokowania kosztów uzyskania przychodów przypadających na źródła przychodów do których są przypisane wynika bezpośrednio z art. 15 ust. 2 ustawy o PDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1406 z późn. zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop).

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast, zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym stanowi art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1670, dalej: „ustawa o SSE”).

Zgodnie z ww. przepisem, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwolnienie to stanowi pomoc publiczną, przy czym wielkość tej pomocy nie może przekroczyć jej maksymalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 4.

Zasady zwolnienia dotyczące osób prawnych określa art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 482 i 2020 oraz z 2020 r. poz. 284 i 1086), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego Zezwolenia.

Równocześnie art. 17 ust. 4 ww. ustawy stanowi, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jak wynika z powyższych przepisów omawiane zwolnienie jest formą pomocy publicznej, której celem jest skłonienie przedsiębiorców do rozpoczęcia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Przepisy te wyznaczają jednocześnie granice korzystania z tej pomocy. Zarówno art. 12 ustawy o SSE, jak i art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, odwołujący się w swej treści do art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, wiążą prawo do zwolnienia z posiadaniem zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej oraz respektowaniem warunków określonych w tym zezwoleniu.

Oznacza to, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie strefy, stosownie do uzyskanego zezwolenia na prowadzenie działalności w granicach strefy. Jeżeli zatem dany rodzaj działalności gospodarczej nie został wymieniony w zezwoleniu, to uzyskany z tej działalności dochód nie korzysta ze zwolnienia podatkowego.

Zgodnie z art. 15zzb ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. (Dz.U. z 2020 r. poz. 1842, zwana dalej: „ustawą o COVID”) o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (wprowadzonego ustawą z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw), starosta może, na podstawie zawartej umowy, przyznać przedsiębiorcy w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców dofinansowanie części kosztów wynagrodzeń pracowników w rozumieniu art. 15g ust. 4 zdanie pierwsze oraz należnych od tych wynagrodzeń składek na ubezpieczenia społeczne w przypadku spadku obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19.

W myśl art. 15g ust. 1 ustawy o COVID, przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, organizacja pozarządowa w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2020 r. poz. 1057) oraz podmiot, o którym mowa w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, u których wystąpił spadek obrotów gospodarczych w następstwie wystąpienia COVID-19, państwowa lub prowadzona wspólnie z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego instytucja kultury, w rozumieniu ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194), u której wystąpił spadek przychodów w następstwie wystąpienia COVID-19, a także kościelna osoba prawna działająca na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, oraz jej jednostka organizacyjna, może zwrócić się z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy, o wypłatę ze środków Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym albo obniżonym wymiarem czasu pracy, w następstwie wystąpienia СОVID-19, na zasadach określonych w ust. 7 i 10. Podmiotom, o których mowa w ust. 1, przysługują środki z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych na opłacanie składek na ubezpieczenia społeczne pracowników należnych od pracodawcy na podstawie ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 266, 321, 568, 695, 875 i 1291) od przyznanych świadczeń, o których mowa w ust. 1 (art. 15g ust. 2 ustawy o Covid-19).

Ad. 1

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Część wydziałów Wnioskodawcy prowadzi działalność objętą zezwoleniem Strefowym, a część nie, w wyniku czego część dochodu podlega opodatkowaniu PDOP na zasadach ogólnych, natomiast dochód z części objętej zezwoleniem korzysta z zwolnienia strefowego. Ze względu na to, że Spółka osiąga przychody zarówno ze źródła zwolnionego, jak i opodatkowanego, w celu właściwego ustalenia podstawy opodatkowania Spółka w pierwszej kolejności przyporządkowuje w sposób bezpośredni przychody i koszty do danego źródła przychodów, tj. odpowiednio do źródła zwolnionego oraz opodatkowanego na zasadach ogólnych. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi również koszty wspólne, które dotyczą zarówno działalności strefowej, jak i działalności pozastrefowej. Na potrzeby ich alokacji wykorzystywany jest klucz przychodowy (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Natomiast w przypadku przychodów których nie można przyporządkować w sposób bezpośredni do działalności strefowej lub opodatkowanej, Spółka uznaje, że przychody te w całości podlegają opodatkowaniu. Dla prawidłowego rozliczania wysokości ulgi z działalności strefowej Spółka prowadzi odrębną ewidencję dla działalności strefowej i pozostałej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP, natomiast dofinansowanie do wynagrodzeń, które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Analizując powyższe przepisy, wskazać należy, że co do zasady wsparcie przedsiębiorców w formie dofinansowania wynagrodzeń i składek ZUS będzie stanowić przychód z prowadzonej działalności gospodarczej podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Natomiast w przypadku, kiedy wynagrodzenie pracowników oraz należne od nich składki na ubezpieczenia społeczne w części w jakiej zostały dofinansowane, nie zostały zaliczone do kosztów podatkowych, dofinansowanie tych kosztów nie stanowi też przychodu podatkowego (art. 12 ust. 4 pkt 6a updop). Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wydatki te zostały pokryte z innego źródła niż dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W związku z tym, dofinansowanie wynagrodzeń pracowników nie stanowi przychodu z działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Potwierdzenie prezentowanego stanowiska znajduje się w odpowiedzi na zapytanie poselskie z 3 lipca 2020 r. nr PG7.054.2.2020, w którym Minister Finansów stwierdził: (…) dofinansowania do wynagrodzeń pracowników nie można uznać za przychód z działalności strefowej, gdyż nie jest to koszt kwalifikowany dla celów pomocy „strefowej”.

Tym samym, należy zgodzić się z tą częścią stanowiska Wnioskodawcy, w którym wskazał, że środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP. Natomiast nie można zgodzić się z tą częścią stanowiska Wnioskodawcy w którym wskazał, że natomiast dofinansowanie wynagrodzeń, które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP.

Zatem należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy, środki z FGŚP otrzymane przez Wnioskodawcę na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, jako dofinansowanie wynagrodzeń:

pracowników Spółki stanowi przychód Spółki w rozumieniu art. 12 ust. 1 updop – jest prawidłowe,
a w odniesieniu do dofinansowania wynagrodzeń pracowników, które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop – jest nieprawidłowe.

Ad. 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia czy wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g updop, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki).

Jak już wyżej wskazano, stosownie do art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, z zastrzeżeniem ust. 4ga, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Zatem, w przypadku otrzymania dofinansowania, na podstawie art. 15g Ustawy o zwalczaniu COVID-19, do wynagrodzeń i pokrycia składek na ubezpieczenie społeczne, kwota dofinansowania stanowić będzie przychód podatkowy, natomiast wydatki nią pokryte można rozpoznać jako koszty uzyskania przychodu. Tego typu wydatki są bowiem związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą oraz z uzyskiwanymi przychodami.

Natomiast w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową, wskazać należy, że wynagrodzenia i składki na ubezpieczenie społeczne tych pracowników stanowią koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej. Natomiast w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki będą to koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego.

Zauważyć bowiem należy, że w odniesieniu do kosztów, co do których podatnik nie jest w stanie dokonać takiego podziału, ponieważ są to koszty wspólne, zgodnie z art. 15 ust. 2 i 2a updop, wyjątkowo można zastosować zasadę proporcjonalnego ich rozliczenia.

W myśl art. 15 ust. 2 updop, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 15 ust. 2a updop, zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego wynika, że w sytuacji braku możliwości przypisania danych kosztów do poszczególnych źródeł przychodów, aby ustalić jaka część kosztów powinna obniżać dochód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym, podatnik powinien zastosować proporcję przychodów z tych źródeł do ogólnej sumy osiągniętych w danym roku przychodów.

Dodać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 updop, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351 z późn. zm.).

W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością prowadzoną w strefie oraz działalnością prowadzoną poza terenem strefy.

Należy zauważyć, że powołany powyżej art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a upodp, znajduje zastosowanie wyłącznie w przypadku, gdy w danym okresie funkcjonują różne źródła dochodów, tj. opodatkowane i nieopodatkowane/zwolnione i nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Powyższa metoda może być stosowana przy wykorzystaniu porównywalnych danych w okresie istnienia dwóch różnych źródeł przychodów, w związku którymi ponoszone są koszty podlegające proporcjonalnemu rozliczeniu. Z całej ogólnej sumy przychodów i kosztów podatkowych podatnik musi wyodrębnić te, które mają wpływ na dochód podlegający opodatkowaniu i wyeliminować te, które nie powinny mieć tego wpływu. Jeżeli określone źródło dochodów zostało utworzone w trakcie roku podatkowego, wówczas uwzględnia się porównywalne dane, tj. przychody od daty powstania tego źródła w trakcie roku podatkowego (a nie od początku roku podatkowego).

W związku z powyższym zgodzić należy się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje i wspólne dla całej Spółki).

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia czy:

środki otrzymane przez Spółkę z FGŚP na podstawie art. 15g Ustawy o COVID-19, jako dofinansowanie do wynagrodzeń:
- stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PDOP - jest prawidłowe,
- które rozpoznane są jako koszty uzyskania przychodu w wyniku działalności zwolnionej stanowią przychód z działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP - jest nieprawidłowe,
wynagrodzenie dla pracowników Spółki wypłacone ze środków pochodzących z dofinansowania z FGŚP jest dla Spółki podatkowym kosztem uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o PDOP, a w odniesieniu do pracowników wykonujących w ramach obowiązków służbowych czynności związane z działalnością strefową stanowi koszt uzyskania przychodów z działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, jako koszty bezpośrednio alokowane do wyniku z działalności strefowej, bądź jako koszty wspólne przypisane w części do tego wyniku za pomocą klucza przychodowego (w odniesieniu do pracowników pełniących funkcje wspólne dla całej Spółki) - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin