Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.138.2021.2.AMA
z 19 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2021 r. (data wpływu 5 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 31 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.138.2021.1.AMA (doręczone Stronie w dniu 7 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek nr (…) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 31 marca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.138.2021.1.AMA (skutecznie doręczonym w dniu 7 kwietnia 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży działek nr (…).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 12 maja 1997 roku Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny nieruchomość położoną w miejscowości (…), składającą się z dwóch działek. Jedna z działek jest zabudowana budynkiem mieszkalnym, druga o numerze ewidencyjnym (…) – niezabudowana, o powierzchni 36 arów. Wnioskodawca obecnie zamieszkuje w budynku mieszkalnym stanowiącym przedmiot darowizny.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku VAT. Stanowiące przedmiot niniejszego wniosku działki, stanowią część majątku osobistego Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży części nieruchomości w postaci niezabudowanej działki (…).

W trakcie pozyskiwania dokumentów niezbędnych do dokonania sprzedaży, Wnioskodawca uzyskał informację w Urzędzie Gminy, że część działki, którą planuje sprzedać, w planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona na drogę gminną dojazdową, w wyniku czego musi on dokonać jej podziału. Planowana droga przebiegać ma przez środek działki. Z tego powodu, w wyniku przymusowego podziału, powstały dwie działki o numerach (…) o mniejszej niż oryginalna powierzchni, o przeznaczeniu – tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (…) oraz tereny usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (…), przedzielone dwoma działkami (…), stanowiącymi drogę gminną. Droga gminna składa się dwóch działek, określonych jako droga gminna oraz poszerzenie drogi gminnej.

Powstałe w wyniku przymusowego podziału dwie działki, o numerach (…) Wnioskodawca planuje sprzedać jednemu kupującemu.

W związku z okolicznością, że Wnioskodawca nie prowadzi działalności polegającej na handlu nieruchomościami i nie posiada w tej dziedzinie doświadczenia, zawarł on umowę pośrednictwa sprzedaży z agencją nieruchomości. Agencja ta znalazła kupca na obie działki stanowiące przedmiot niniejszego wniosku i podpisana została umowa przedwstępna sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca doprecyzował, że:

1. Działki o numerach (…) od momentu wejścia w ich posiadanie przez Wnioskodawcę nie były i nie są wykorzystywana (użytkowane) przez Wnioskodawcę w żaden sposób. Działki te leżały odłogiem.
2. Działki (…) nigdy nie były przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze.
3. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży żadnych innych nieruchomości z majątku prywatnego.
4. Wnioskodawca nie występował o wydanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działek (…).
5. Wnioskodawca nie podejmował ani nie będzie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, nie uzbrajał działek ani nie instalował ogrodzenia. Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych czynności marketingowych w celu sprzedaży nieruchomości. Wnioskodawca skorzystał z usług agencji pośrednictwa nieruchomości.
6. Umowa przedwstępna zawarta z przyszłym kupującym zawiera zobowiązanie stron do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, opis działek, wskazanie ich powierzchni oraz cenę za metr kwadratowy powierzchni nieruchomości.
7. Wnioskodawca nie udzielał żadnego pełnomocnictwa przyszłemu kupującemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż nieruchomości w okolicznościach wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego (pozycja 61) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości w okolicznościach wskazanych w przedmiotowym wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ustęp drugi tego artykułu stanowi, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne czy rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W celu ustalenia czy Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT należy ocenić planowaną sprzedaż w świetle określonych w przedmiotowym przepisie warunków.

To, czy dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności (por. wyroki NSA: z 17 stycznia 2013 r., sygn. akt 1 FSK 239/12; z 29 kwietnia 2014 r., sygn. akt 1 FSK 621/13, z 9 maja 2014 r., sygn. akt 1 FSK 811/13).

Biorąc pod uwagę powołane powyżej orzecznictwo, w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym brak jest przesłanek uznania dokonanych przez Niego czynności za działania podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą.

Dokonany podział sprzedawanej działki nie był planowany przez Wnioskodawcę, nastąpił wyłącznie w wyniku przeznaczenia części działki na drogę gminną w planie zagospodarowania przestrzennego.

Skorzystanie z usług biura pośrednictwa nieruchomości wskazuje na brak profesjonalnego działania w tym zakresie przez Wnioskodawcę a zatem, że nie działał on jako handlowiec.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych innych czynności wskazywanych w orzecznictwie jako czynności typowe dla osób zajmujących się profesjonalnym obrotem nieruchomościami, nie nabył nieruchomości w celu jej dalszego zbycia, nie podejmował działań marketingowych, nie zamieszczał ogłoszeń, nie dokonał uzbrojenia terenu, nie wystąpił o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy, nie wydzielał dróg wewnętrznych. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich.

Przymusowo dokonany podział działki oraz skorzystanie z usług biura pośrednictwa nieruchomości nie stanowią ciągu okoliczności stanowiących aktywność handlową, powoływanych w orzecznictwie, a pojedyncze działania związane z zarządem majątkiem osobistym.

W związku z powyższym należy uznać, że sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685) – zwanej dalej „ustawą” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Dopiero czerpanie dochodów z tak wykorzystywanego składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Ponadto działalność gospodarcza powinna cechować się stałością i niezależnością jej wykonywania, ponieważ powinna być ona związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Ponadto w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też planowana sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika ono z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Odwołując się do treści przepisów ustawy, w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku od towarów i usług.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

TSUE orzekł w tych sprawach, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą”, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje zbycia swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, że działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, który nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, planuje sprzedać niezabudowane działki o numerach ewidencyjnych (…), położone w miejscowości (…), jednemu kupującemu. Działki te powstały w wyniku przymusowego podziału działki nr (…), o powierzchni 36 arów, którą Wnioskodawca otrzymał w 1997 roku w drodze darowizny. W trakcie pozyskiwania dokumentów niezbędnych do dokonania sprzedaży, Wnioskodawca dowiedział się, że część działki nr (…), którą planuje sprzedać, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczona jest na drogę gminną dojazdową, która przebiegać ma przez środek Jego działki. Z tego powodu Wnioskodawca zmuszony był dokonać podziału działki nr (…), w wyniku czego powstały dwie działki o numerach (…) o przeznaczeniu odpowiednio na tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (działka nr (…)) oraz na tereny usług i zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (działka nr (…)), przedzielone dwoma działkami nr (…), stanowiącymi drogę gminną. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla działek (…) nie został wydany z inicjatywy Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie podejmował ani nie będzie podejmował żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do zwiększenia wartości nieruchomości, nie uzbrajał działek ani nie instalował ogrodzenia, nie wydzielał dróg wewnętrznych, nie podejmował On również żadnych aktywnych działań marketingowych ani też nie zamieszczał ogłoszeń w celu sprzedaży ww. nieruchomości. Ponieważ Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej polegającej na handlu nieruchomościami i nie posiada On w tej dziedzinie doświadczenia, zawarł On umowę pośrednictwa sprzedaży z agencją nieruchomości, która znalazła kupca i podpisana została umowa przedwstępna sprzedaży ww. działek, zawierająca zobowiązanie stron do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości, opis działek, wskazanie ich powierzchni oraz cenę za metr kwadratowy powierzchni nieruchomości. Wnioskodawca nie udzielał żadnego pełnomocnictwa przyszłemu kupującemu. Działki o numerach (…) od momentu wejścia w ich posiadanie przez Wnioskodawcę nie były i nie są wykorzystywana (użytkowane) przez Wnioskodawcę w żaden sposób, jak również nigdy nie były one przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży żadnych innych nieruchomości z majątku prywatnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w związku ze sprzedażą działek nr (…) będzie podatnikiem podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł z jednym kupującym umowę przedwstępną sprzedaży dwóch działek nr (…), ale nie udzielił On kupującemu żadnego pełnomocnictwa do działania w Jego imieniu. Zawarta umowa przedwstępna sprzedaży ww. działek nie spowodowała przeniesienia prawa własności, a jedynie zobowiązanie do przeniesienia własności ww. nieruchomości w momencie zawarcia umowy przyrzeczonej. Zatem Wnioskodawca, zawierając ww. umowę przedwstępną korzysta z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Znaczenie dla opisanej we wniosku sprawy ma także analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do ww. działek przez cały okres ich posiadania. Wnioskodawca nabył opisaną nieruchomość w 1997 roku w drodze darowizny, ww. działki nie były w żaden sposób użytkowane przez Wnioskodawcę ani też nie były one w żaden sposób udostępniane osobom trzecim tj. nie były one przedmiotem umów najmu, dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze. Wnioskodawca nie dokonywał i nie będzie dokonywał żadnych działań w celu uatrakcyjnienia działek, nie podejmował On również żadnych aktywnych działań marketingowych w celu ich sprzedaży. Wnioskodawca nie dokonywał w przeszłości sprzedaży żadnych innych nieruchomości z majątku prywatnego. Zatem nie wystąpi w tym przypadku taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika fakt wystąpienia takiej aktywności Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Okoliczność, że Wnioskodawca skorzystał z usług agencji nieruchomości oraz konieczność podziału nieruchomości w celu dostosowania jej do założeń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, nie mogą przesądzać o tym, że sprzedaż ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Czynności te nie miały charakteru zorganizowanego, powtarzalnego ani stałego. Podział nieruchomości i wydzielenie drogi gminnej spowodowało zmniejszenie powierzchni nieruchomości przeznaczonej do sprzedaży, natomiast skorzystanie przez Wnioskodawcę z usług agencji nieruchomości miało charakter jednorazowy, wynikający z braku doświadczenia Wnioskodawcy w tym zakresie.

Zatem w analizowanej sprawie, nie wystąpią przesłanki świadczące o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia opisanych działek, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpi bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzą, że sprzedaż ww. działek wypełni przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie będzie podejmował aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o zaangażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Podejmowanie przez Wnioskodawcę działań, polegających na korzystaniu z prawa do rozporządzania własnym majątkiem, oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym sprzedaż ww. działek, nie będzie podlegała przepisom ustawy, ponieważ przedmiotem transakcji będzie majątek osobisty.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działek nr (…) nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy, z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie będzie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.