2021.04.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.18.2021.2.RS
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 stycznia 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 22 i 25 marca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w części dotyczącej zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest nieprawidłowe, w pozostałej części – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 i 25 marca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku).

Dwóch pracowników Wnioskodawcy, w ramach świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, wykonywało czynności budowlane, przy okazji których doszło do poważnego wypadku, w wyniku którego poważne szkody poniosły osoby trzecie. Wskazanej dwójce pracowników, w związku z tym zdarzeniem, postawiono zarzuty popełnienia czynów zabronionych oraz zastosowano wobec nich środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. W związku z zastosowaniem tymczasowego aresztowania, na podstawie art. 66 § 1 Kodeksu pracy stosunek pracy z pracownikami wygasł.

Na skutek przedłużania okresu tymczasowego aresztowania rodziny pracowników znalazły się w bardzo złej sytuacji finansowej, zatem małżonki pracowników złożyły wnioski do Komisji ZFŚS Wnioskodawcy o przyznanie wsparcia finansowego. Komisja ZFŚS oceniła pozytywnie otrzymane wnioski i podjęła decyzje o przyznaniu zapomóg dla rodzin byłych pracowników.

Zapomoga w sumie odpowiadała wysokości średnich zarobków wskazanych pracowników u Wnioskodawcy. Była wypłacona na wniosek małżonek pracowników, w okresach odpowiadających miesiącom tymczasowego aresztowania pracowników, na wskazany przez małżonki rachunek bankowy. Środki zapomogi zostały wypłacone z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Wnioskodawcy, zgodnie z regulaminem Funduszu (regulamin Funduszu dopuszcza wypłacanie środków byłym pracownikom bądź ich rodzinom), po akceptacji Komisji Funduszu. Zapomoga ma charakter bezzwrotny.

Wnioskodawca zakłada, że wypłata zapomóg była incydentalna, na okres tymczasowego aresztowania znany w chwili udzielenia zapomogi. Gdyby jednak Sąd w przyszłości ponowił stosowanie tymczasowego aresztowania wobec wskazanych pracowników, przewidywana jest możliwość udzielenia kolejnej zapomogi na nowy, dalszy okres tymczasowego aresztowania, z czym zapewne będzie związane przekazanie dodatkowych środków przez Wnioskodawcę na Fundusz. Celem zapomogi jest udzielenie wsparcia finansowego rodzinom tych pracowników - w związku z ich tymczasowym aresztowaniem i wygaśnięciem stosunku pracy ich gospodarstwa domowe straciły istotną część dochodu.

Wnioskodawca, na podstawie uchwały Zgromadzenia Wspólników, ma zamiar dokonać zmiany w regulaminie wynagradzania, związanej z dodatkowym zasileniem środków Funduszu, a następnie przekazać dodatkowe środki na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, celem zasilenia środków Funduszu. Środki, które zostaną przekazane na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych Wnioskodawcy, będą pochodziły z bieżącej działalności spółki, tj. analogicznie do sposobu finansowania odpisu podstawowego na Fundusz. Celem przekazania dodatkowych środków na Fundusz jest to, by obecni pracownicy korzystający z Funduszu nie zostali pokrzywdzeni uszczupleniem Funduszu przez wypłatę znacznych zapomóg dla rodzin byłych pracowników. Wszystkie dodatkowe środki na Fundusz były i będą przelewane z rachunku bankowego Wnioskodawcy na rachunek Funduszu.

W świetle przepisów ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, prawnie dopuszczalne jest dokonanie dodatkowego zasilenia ZFŚS Wnioskodawcy, o środki o których mowa we wniosku, ze wskazanego powyżej źródła, tj. z środków pochodzących z bieżącej działalności spółki.

Wnioskodawca nie wnika w kwestię winy lub braku winy pracowników w doprowadzeniu do zdarzenia będącego przyczyną tymczasowego aresztowania, natomiast mając na uwadze gwałtowny, losowy i niecelowy jego charakter, a także domniemanie niewinności, Wnioskodawca chce udzielić wskazanej pomocy. Nie bez znaczenia jest także fakt, że wskazani pracownicy byli długo zatrudnieni u Wnioskodawcy i byli dobrze oceniani jako pracownicy. Wnioskodawca wobec wszystkich swoich pracowników chce w ten sposób okazać lojalność zakładu pracy wobec pracowników w trudnych momentach życiowych i jednocześnie budować przywiązanie pracowników do zakładu. Ważkim argumentem jest to, iż do wypadku doszło podczas wykonywania zleconych obowiązków zawodowych pracowników. Podobne wypadki w pracy (choć ten był niespotykanie tragiczny) zdarzają się w działalności Wnioskodawcy, a pracodawca chce zadbać o bezpieczeństwo, również psychiczne pracowników, poprzez zapewnienie opieki pracownikom i ich rodzinom, jeśli w konsekwencji wypadku w pracy tak bardzo pogorszy się ich sytuacja materialna.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Rzeczypospolitej Polskiej. Do wypłaty zapomóg doszło w 2020 r. W momencie wypłacenia zapomogi jeden z byłych pracowników był jeszcze zatrudniony, natomiast na dzień składania niniejszego wniosku obie te osoby są byłymi pracownikami, tj. nie łączy ich z Wnioskodawcą stosunek pracy.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

U Wnioskodawcy nie działa organizacja związkowa, a pracownicy nie są objęci układem zbiorowym.
Zasady tworzenia Funduszu wynikają z regulaminu wynagrodzenia. W tym miejscu należy wyjaśnić, odnosząc się do wątpliwości Organu, że wniosek obejmuje – z punktu widzenia kwalifikacji prawnopodatkowej – dwa stany faktyczne i dwa zdarzenia przyszłe. W dotychczasowym przedstawieniu zaistniałego stanu faktycznego doszło omyłkowo do wskazania częściowo nieprawidłowego opisu. W ramach zaistniałego stanu faktycznego doszło do wypłacenia zapomóg ze środków Funduszu zgodnie z regulaminem wynagradzania, z bieżących środków znajdujących się w Funduszu. Nie doszło zatem do zwiększenia odpisu. W ramach zdarzenia przyszłego Wnioskodawca planuje zmienić regulamin wynagradzania i wprowadzić możliwość zwiększenia środków Funduszu poprzez dokonanie zwiększeń odpisów. Ze zwiększonych środków planowana jest wypłata przyszłej zapomogi, co – po zmianie regulaminu wynagradzania – będzie zgodne z regulaminem wynagradzania.
Na dzień dokonania zwiększanego odpisu (zdarzenie przyszłe) regulamin wynagradzania będzie przewidywał taką możliwość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy dla małżonek pracowników kwota zapomogi stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, od którego Wnioskodawca zobowiązany jest obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy?
Czy w sytuacji, gdyby tut. Organ uznał - w odpowiedzi na pytanie nr 1 - że kwota zapomogi nie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego to czy Wnioskodawca jest zobowiązany obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy jako płatnik? (w razie stwierdzenia, że stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie pytania 1 jest prawidłowe, proszę o zostawienie tego pytania bez rozpoznania jako bezprzedmiotowego).

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota zapomogi nie stanowiła przychodu małżonek pracowników. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są m. in. zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, niezależnie od ich wysokości.

W ocenie Wnioskodawcy, spełnione są wskazane przesłanki zastosowania wskazanego zwolnienia od podatku dochodowego. Przede wszystkim Wnioskodawca wypłacił małżonkom pracowników zapomogę w związku z indywidualnym zdarzeniem losowym. Zapomogi te były wypłacone z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Przyczyną wypłaty zapomogi jest zdarzenie (a właściwie łańcuch zdarzeń), tj.:

(…);
Tymczasowe aresztowanie pracowników w wyniku zdarzenia nr 1;
Wygaśnięcie stosunku pracy oraz pozbawienie rodzin pracowników dochodu z tytułu wynagrodzeń pracowników ze stosunku pracy.

Z punktu widzenia małżonki pracownika, jako osoby mającej otrzymać zapomogę, wszystkie te zdarzenia są losowe; ich ziszczenie się następuje bez jakiegokolwiek wpływu osoby otrzymującej zapomogę. Świadczenie to ma przy tym charakter pomocowy, gdyż jego celem jest rekompensata rodzinom pracowników utraty przez nich możliwości zarobkowania spowodowanej tymczasowym aresztowaniem. Jak wskazano w komentarzu Bartosiewicz A., Kubacki R., PIT. Komentarz, Wyd. V, LEX 2015: Komentowany przepis stanowi o zapomodze otrzymanej w związku z określonym zdarzeniem. Zdarzenie to jest przesłanką otrzymania zapomogi. W przepisach nie precyzuje się wprost, czy zdarzenie będące przyczyną zapomogi ma dotykać osoby, która zapomogę ma otrzymać. Wydaje się dopuszczalne przyjęcie, że także zapomoga otrzymana w związku ze zdarzeniami (np. długotrwałą chorobą) dotykającymi członków rodziny podatnika, zwłaszcza pozostających na jego utrzymaniu, korzysta ze zwolnienia od podatku. Zasadność takiej argumentacji potwierdza jeszcze jeden fakt. Otóż wśród wypadków losowych, w związku z którymi zapomoga może być przyznana, wymieniono także "śmierć". Z pewnością nie może tutaj chodzić o śmierć osoby mającej otrzymać zapomogę. Jeśli umiera ona, to nie może - właśnie ona - w związku ze swoją śmiercią otrzymać zapomogi. Poza wszystkim innym nie byłaby jej w stanie odebrać. W związku z tym przyjąć należy, że zdarzenia losowe, o których mowa, dotyczyć mogą także osób bliskich czy też w inny sposób związanych z podmiotem, który otrzymuje zapomogę. Ze względu na powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że kwota zapomogi jest wolna od podatku niezależnie od wysokości jej wypłacenia, przy pierwszej wypłacie oraz przy każdej ewentualnej dalszej wypłacie związanej z przedłużeniem stosowania tymczasowego aresztowania wobec pracowników, a tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany - jako płatnik - do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy.

W sytuacji gdyby tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania 1 za nieprawidłowe w zakresie braku zwolnienia kwoty zapomogi od podatku dochodowego, Wnioskodawca wskazuje co następuje: Wnioskodawca nie jest płatnikiem, a tym samym nie posiadał obowiązku obliczenia i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od kwoty zapomogi. Wynika to z faktu, że dla małżonki pracownika, jako osoby otrzymującej zapomogę, kwota zapomogi nie stanowiła przychodu ze stosunku pracy, gdyż małżonka pracownika nie jest i nie była pracownikiem Wnioskodawcy. Tym samym nie dochodzi do powstania obowiązku odprowadzania zaliczek jako zakład pracy na podstawie art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dodatkowo nie zachodzą inne wskazane w ustawie przesłanki uznania Wnioskodawcy za płatnika (tj. nie występują sytuacje, o których mowa w art. 33-35 ustawy). Przychód z tego tytułu był dla małżonek pracowników przychodem z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym Wnioskodawca będzie zobowiązany do przekazania małżonce pracownika oraz właściwemu Urzędowi Skarbowemu deklaracji PIT-11, wypełnionej w części F. (części przeznaczonej do wypełnienia przez składających niebędących płatnikami).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w części dotyczącej zastosowania zwolnienia przedmiotowego jest nieprawidłowe oraz prawidłowe w pozostałym zakresie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określono katalog źródeł przychodów, wyszczególniając w pkt 9 – inne źródła.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy, wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:

z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra - niezależnie od ich wysokości,
z innych źródeł - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6000 zł.

W powołanym powyżej przepisie ustawodawca określił przypadki, których wystąpienie umożliwia zwolnienie zapomogi z podatku dochodowego. Tak więc ze zwolnienia korzystają zapomogi otrzymane w związku z zaistnieniem określonych sytuacji, tj.:

indywidualnego zdarzenia losowego,
klęski żywiołowej,
długotrwałej choroby,
śmierci.

Zarówno powołany wyżej przepis jak również inne przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „zdarzenie losowe”. W orzecznictwie podatkowym wskazuje się, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony, to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać się przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Mając powyższe na uwadze, pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności, jak np. kradzieże, włamania, zniszczenie domu lub mieszkania spowodowane zalaniem wodą lub pożarem, nieszczęśliwe wypadki powodujące uszczerbek na zdrowiu itp.

Należy przy tym zauważyć, że cechą charakterystyczną zapomogi jest, że jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu wystąpienia określonego zdarzenia.

Jak wynika z treści wniosku, dwóch pracowników Wnioskodawcy, w ramach świadczenia pracy na rzecz Wnioskodawcy, wykonywało czynności budowlane, przy okazji których doszło do poważnego wypadku, w wyniku którego poważne szkody poniosły osoby trzecie. Wskazanej dwójce pracowników, w związku z tym zdarzeniem, postawiono zarzuty popełnienia czynów zabronionych oraz zastosowano wobec nich środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. W związku z zastosowaniem tymczasowego aresztowania, na podstawie art. 66 § 1 Kodeksu pracy stosunek pracy z pracownikami wygasł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że u Wnioskodawcy nie działa organizacja związkowa, a pracownicy nie są objęci układem zbiorowym. Zasady tworzenia Funduszu wynikają z regulaminu wynagrodzenia. W ramach zaistniałego stanu faktycznego doszło do wypłacenia zapomóg ze środków Funduszu zgodnie z regulaminem wynagradzania, z bieżących środków znajdujących się w Funduszu. Nie doszło zatem do zwiększenia odpisu. W ramach zdarzenia przyszłego Wnioskodawca planuje zmienić regulamin wynagradzania i wprowadzić możliwość zwiększenia środków Funduszu poprzez dokonanie zwiększeń odpisów. Ze zwiększonych środków planowana jest wypłata przyszłej zapomogi, co – po zmianie regulaminu wynagradzania – będzie zgodne z regulaminem wynagradzania.

Na dzień dokonania zwiększanego odpisu (zdarzenie przyszłe) regulamin wynagradzania będzie przewidywał taką możliwość.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, w szczególności zaś definicję „zdarzenia losowego” stwierdzić należy, że przedmiotowych zapomóg, otrzymanych w związku z tymczasowym aresztowaniem pracowników, powodującym pozbawienie rodzin pracowników ich dochodu z tytułu wynagrodzeń, nie można uznać za przyznane w związku z zaistnieniem zdarzenia losowego, czyli nagłego, niespodziewanego, pojedynczego zdarzenia wywołanego przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

W konsekwencji, zapomogi pieniężne, które otrzymały i otrzymają małżonki pracowników, nie mieszczą się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie tego przepisu. Stanowią dla tych osób przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, Wnioskodawca jest i będzie zobowiązany sporządzić dla każdej małżonki pracownika informację PIT-11 o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy (w części F formularza) i przesłać ją tej osobie oraz właściwemu urzędowi skarbowemu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin