Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.107.2021.1.KR
z 23 kwietnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2021 r. (data wpływu 29 stycznia 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie wyboru formy opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od dnia 8 grudnia 2016 roku prowadzi działalność gospodarczą z zakresu ogólnej praktyki lekarskiej wykonywanej na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Dochody Wnioskodawcy uzyskiwane w ramach jego działalności gospodarczej są obecnie opodatkowane na zasadach ogólnych. W roku podatkowym 2021, Wnioskodawca zamierza jednak opodatkować swoje dochody tzw. podatkiem liniowym, tj. w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.). W tym celu Wnioskodawca złoży właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania, w terminie wskazanym w art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f.

Swoją działalność gospodarczą Wnioskodawca wykonuje m.in. w ramach czterech kontraktów na świadczenie ambulatoryjnych porad gastroenterologicznych, zawartych z podmiotami:

1. (…) w (…);
2. (…) w (…) (Oddział (…));
3. (…) w (…) (Oddział (…));
4. (…) w (…).

W wykonaniu ww. umów, Wnioskodawca udziela porad gastroenterologicznych pacjentom ww. podmiotów - m.in. wykonując badania, diagnozując i kierując pacjentów na dalsze leczenie.

Ponadto, w dniu 30 czerwca 2020 roku Wnioskodawca zawarł z (…) Szpitalem (…) w (…) w ramach swojej działalności gospodarczej umowę jako lekarz w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym i Nocnej i Świątecznej Opieki Zdrowotnej (tzw. „SOR"). W ramach tej umowy, Wnioskodawca świadczy usługi polegające m.in. na podejmowaniu niezbędnych czynności związanych z procesem udzielania świadczeń zdrowotnych, udzielaniu świadczeń zdrowotnych, orzekaniu o stanie zdrowia, kierowaniu na badania diagnostyczne, prowadzeniu dokumentacji medycznej, wykonywaniu konsultacji medycznych. Świadczenie tych usług odbywa się poprzez pełnienie dyżurów na SORZe. W wykonywaniu ww. usług, Wnioskodawca działa całkowicie samodzielnie, bez jakiegokolwiek nadzoru. W ramach dyżurów Wnioskodawca samodzielnie przyjmuje pacjentów o szerokim zakresie dolegliwości, wykraczającym poza zakres gastroenterologii. Wnioskodawca podejmuje decyzje o diagnostyce, leczeniu i ewentualnej hospitalizacji pacjentów. Obecnie, z uwagi na pandemię COVID-19, Wnioskodawca pełni także dyżury na w Oddziale Zakaźnym Szpitala (szpital przekształcony w tzw. „jednoimienny").

Jednocześnie Wnioskodawca jest od 30 kwietnia 2018 roku zatrudniony na pełen etat w (…) Szpitalu (…) w (…) w oparciu o umowę o pracę, na stanowisku młodszego asystenta-rezydenta na Oddziale Gastroenterologicznym. Umowa została zawarta na czas określony, z adnotacją, że została ona zawarta wyłącznie w ramach umowy o odbywanie specjalizacji. W ramach umowy o pracę Wnioskodawca odbywa szkolenia specjalizacyjne w dziedzinie Gastroenterologii oraz pracuje pod nadzorem kierownika specjalizacji. Wnioskodawca wykonuje również zabiegi pod nadzorem specjalistów (w szczególności zabiegi endoskopowe przewodu pokarmowego) i prowadzi dokumentację pacjentów przyjmowanych do Oddziału. W godzinach pracy etatowej wszelkie decyzje Wnioskodawcy podejmowane są w porozumieniu z Ordynatorem Oddziału i lekarzami specjalistami. W ramach etatu, Wnioskodawca pracuje również w przyszpitalnej Poradni Gastroenterologicznej przyjmując umówionych pacjentów.

Zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach etatu w szpitalu w (…) nie pokrywa się z obowiązkami ramach kontraktu z tym szpitalem. Zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej jest znacznie szerszy, niż jego obowiązki etatowe. Różny jest także sposób wykonywania tych obowiązków - w ramach umowy o pracę Wnioskodawca zawsze pracuje pod nadzorem ordynatora oraz kierowników specjalizacji, wykonując szkolenia specjalizacyjne. Natomiast czynności Wnioskodawcy w ramach kontraktu są zawsze i w całości wykonywane samodzielnie. Odmienny jest także charakter wykonywanych czynności - dyżury na SORze mają zupełnie inną specyfikę niż dzienna prawa na Oddziale Gastroenterologicznym - jest to oddział ratunkowy, na którym udzielana jest pilna pomoc pacjentom, bez względu na specjalizację Wnioskodawcy.

Wszystkie powyższe formy działalności zawodowej Wnioskodawca zamierza kontynuować także w przyszłych latach podatkowych, choć Wnioskodawca nie wyklucza zmian w tym zakresie. W szczególności jednak Wnioskodawca zamierza kontynuować współpracę ze szpitalem w (…) w obydwu formach - w ramach etatu oraz kontraktu.

Obecnie aktywność zawodowa Wnioskodawcy rozdziela się w przybliżonych, następujących proporcjach: etat w szpitalu w (…) - 50%, kontrakt dla szpitala w (…) - 30%, pozostałe kontrakty - 20%.

Wnioskodawca nie wyklucza jednak, że w przyszłości proporcje te ulegną zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dochody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej mogą zostać opodatkowane w sposób wskazany w art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. "podatkiem liniowym")?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawca wskazał, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, dochody Wnioskodawcy z działalności gospodarczej mogą zostać opodatkowane w sposób wskazany w art. 30c ust. 1 u.p.d.o.f.

Zgodnie z tym przepisem, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Z kolei w świetle art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f., podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym.

Przedstawione zdarzenie przyszłe zakłada, że Wnioskodawca spełni wskazane warunki, składając oświadczenie w przewidzianym terminie. Tym samym Wnioskodawca nabędzie prawo do rozliczania tzw. „podatkiem liniowym".

Zgodnie jednak z art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f., jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c u.p.d.o.f.

Wnioskodawca świadczy i będzie świadczył usługi dla obecnego pracodawcy – (…) Szpitala (…) w (…). Zakres czynności wykonywanych w ramach etatu nie odpowiada jednak czynnościom wykonywanym w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Przede wszystkim, w ramach etatu Wnioskodawca zatrudniony jest jako młodszy asystent, pracując pod stałym nadzorem starszych specjalistów. Wszystkie decyzje Wnioskodawcy związane z diagnostyką i leczeniem wymagają zatwierdzenia specjalistów. W czasie wykonywania umowy o pracę. Wnioskodawca zalicza też szkolenia specjalistyczne, wykonując zadania konieczne do ukończenia tych szkoleń. Z kolei w ramach kontraktu ze szpitalem, Wnioskodawca wszystkie czynności wykonuje samodzielnie, nie będąc pod niczyim nadzorem.

Ponadto w ramach kontraktu Wnioskodawca wykonuje czynności całkowicie niezwiązane z czynnościami wykonywanymi przez niego w ramach umowy o pracę. Wnioskodawca świadczy swoje usługi lekarskie w ramach nocnej i świątecznej pomocy lekarskiej w karetce podstawowej opieki zdrowotnej oraz w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. W tych jednostkach Wnioskodawca wykonuje czynności spoza specjalizacji gastroenterologicznej, stanowiące podstawową pomoc lekarską. Z kolei w ramach etatu Wnioskodawca nie pracuje w tych jednostkach, wykonując czynności związane wyłącznie z gastroenterologią na Oddziale Gastroenterologii.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach kontraktu nawet częściowo nie pokrywają się z czynnościami w ramach umowy o pracę. Jako pracownik, Wnioskodawca jest młodszym asystentem i konsultuje wszystkie swoje decyzje ze specjalistami. Natomiast jako lekarz kontraktowy, Wnioskodawca samodzielnie prowadzi pacjentów. Ponadto, jak już wskazano, zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej jest znacznie szerszy, niż zakres jego pracy etatowej.

Trzeba mieć również na uwadze, że Wnioskodawca nie ogranicza swojej działalności gospodarczej do świadczenia usług na rzecz swojego pracodawcy. Wnioskodawca wykonuje kontrakty dla szeregu placówek ochrony zdrowia.

Jak słusznie wskazał NSA w wyroku z dnia 18 września 2018 r., sygn. II FSK 2416/16: „Użyty w art. 9a ust. 3pkt2 u.p.d.o.f. zwrot „odpowiadający czynnościom” należy odnosić do przychodów ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, które są takie same (tożsame) jak czynności, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników wykonywał w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.” W wyroku tym wskazano także, że „brak tożsamości wykonywanych czynności w ramach stosunku pracy i działalności gospodarczej, wyklucza zastosowanie art. 9a ust. 3 pkt 2 u.p.d.o.f. Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż pomimo występowania wspólnych elementów w obu rodzajach działalności wykonywanej przez Skarżącą, ich zakres nie jest identyczny i nie pokrywa się w pełni. Sam organ interpretacyjny stwierdził, że zakres czynności wykonywanych przez Skarżącą w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej jest szerszy, niż zakres czynności wykonywanych w ramach umowy o pracę. Z uwagi na to czynności tych nie można uznać za tożsame, tj. odpowiadające sobie.”

Co istotne, wskazane powyżej orzeczenie zapadło w sprawie, o stanie faktyczny bardzo zbliżonym do niniejszej sprawy. Sytuacja Wnioskodawcy przemawia jednak jeszcze bardziej na korzyść stanowiska Wnioskodawcy do przedstawionego zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca w ramach swojej działalności gospodarczej wykonuje również kontrakty aż w czterech innych placówkach. Nie sposób zatem uznać, że czynności Wnioskodawcy w ramach jego działalności gospodarczej „odpowiadają" jego czynnościom w ramach umowy o pracę. Są to bowiem czynności o znacznie szerszym zakresie niż praca etatowa Wnioskodawcy. W ramach umowy o pracę Wnioskodawca nie działa nigdy samodzielnie, pozostając pod stałym nadzorem, a wszystkie decyzje Wnioskodawcy wymagają zatwierdzenia starszych stażem lekarzy-specjalistów.

Podobnie wskazano także w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 28 lipca 2020 r., sygn. I SA/Bd 181/20, w którym Sąd stwierdził, że „leczenie szpitalne i dyżury kontraktowe polegające na udzielaniu świadczeń zdrowotnych mimo, że często wymagają podejmowania tych samych lub podobnych procedur, działań czy środków leczniczych zawierających się w czynności "leczenia" - nie są tożsame. Zauważyć trzeba, że specyfika wykonywania zawodu lekarza zawsze będzie się wiązała z powieleniem pewnych czynności (np. zbadanie pacjenta czy prowadzenie dokumentacji medycznej), co nie oznacza, że w pozostałym zakresie będą one identyczne (tożsame). Przenosząc te spostrzeżenia na grunt niniejszej sprawy należy zauważyć okoliczność, że Skarżący na podstawie umowy o pracę nie wykonuje czynności charakterystycznych dla takich specyficznych jednostek jak np. karetka podstawowej opieki zdrowotnej czy Szpitalny Oddział Ratunkowy, a które realizuje w ramach działalności gospodarczej. Stwierdzenie, że lekarz udziela świadczeń zdrowotnych w postaci badania stanu zdrowia, leczenia lub porad lekarskich zarówno jako pracownik jak i prowadząc indywidualną praktykę lekarską na rzecz tego samego szpitala, samo w sobie nie przesądza o zaistnieniu przesłanki wyłączającej stosowanie opodatkowania z art. 30c u.p.d.o.f. Wykonywanie przez lekarza prowadzącego indywidualną praktykę lekarską działalności gospodarczej (zawodowej) na rzecz szpitala - pracodawcy, w postaci świadczenia usług polegających na udzielaniu określonych, w łączącej te strony umowie cywilnoprawnej (kontrakcie), świadczeń zdrowotnych na rzecz osób do nich uprawnionych, nie odpowiada czynnościom wykonywanym przez tego lekarza w ramach stosunku pracy na oddziale szpitalnym, o ile umowa o pracę (bądź zajmowane stanowisko) nie obejmuje tego samego rodzaju czynności.” Co istotne, wskazany wyrok został wydany w sprawie o niemal identycznym stanie faktycznym - na rzecz lekarza pracującego w tym samym szpitalu i będącego w analogicznej do Wnioskodawcy sytuacji.

Trzeba także wziąć pod uwagę cel regulacji art. 9a ust. 3 u.p.d.o.f., jakim jest zapobieganie „ucieczce" z etatu na tzw. „samozatrudnienie”. W niniejszej sprawie nie dochodzi do takiej sytuacji, gdyż kontrakt wykonywany dla pracodawcy Wnioskodawcy jest jedynie jednym z elementów jego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych na podstawie systemu przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów.

Ustawodawca, tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych, miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń na podstawie kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – źródłami przychodów są:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,
• pozarolnicza działalność gospodarcza.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy – w myśl art. 12 ww. ustawy – uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

• prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 9a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągnięte przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, są opodatkowane na zasadach określonych w art. 27, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemny wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wniosek lub oświadczenie o zastosowanie form opodatkowania określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym podatnicy mogą złożyć na podstawie przepisów ustawy o CEIDG.

W myśl art. 9a ust. 2 ww. ustawy, podatnicy mogą wybrać sposób opodatkowania dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 30c. W tym przypadku są obowiązani do złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemnego oświadczenia o wyborze tego sposobu opodatkowania do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym został osiągnięty pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód został osiągnięty w grudniu tego roku podatkowego.

Zgodnie z art. 9a ust. 3 tej ustawy, jeżeli podatnik, który wybrał sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, uzyska z działalności gospodarczej prowadzonej samodzielnie lub z tytułu prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy, odpowiadających czynnościom, które podatnik lub co najmniej jeden ze wspólników:

1. (uchylony),
2. wykonywał lub wykonuje w roku podatkowym

• w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy, podatnik ten traci w roku podatkowym prawo do opodatkowania w sposób określony w art. 30c i jest obowiązany do wpłacenia zaliczek od dochodu osiągniętego od początku roku, obliczonych przy zastosowaniu skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, oraz odsetek za zwłokę od zaległości z tytułu tych zaliczek.

Na podstawie art. 30c ust. 1 cytowanej ustawy, podatek dochodowy od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej uzyskanych przez podatników, o których mowa w art. 9a ust. 2 lub 7, z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30, wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Podatnik, deklarując wybór 19% podatku liniowego, musi uwzględnić przesłanki określone w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym możliwość opodatkowania „podatkiem liniowym” jest wyłączona w stosunku do podatników, którzy uzyskują przychód z działalności gospodarczej z tytułu świadczenia usług na rzecz obecnego lub byłego pracodawcy i usługi te są tożsame z czynnościami, które podatnik lub przynajmniej jeden z jego wspólników (w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną) wykonywał bądź wykonuje w roku podatkowym w ramach stosunku pracy lub spółdzielczego stosunku pracy.

W sytuacji opisanej we wniosku, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą z zakresu ogólnej praktyki lekarskiej wykonywanej na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Dochody Wnioskodawcy uzyskiwane w ramach jego działalności gospodarczej są obecnie opodatkowane na zasadach ogólnych. W roku podatkowym 2021, Wnioskodawca zamierza jednak opodatkować swoje dochody tzw. podatkiem liniowym, tj. w sposób określony w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.). W tym celu Wnioskodawca złoży właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowego oświadczenie o wyborze tej formy opodatkowania, w terminie wskazanym w art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f. W ramach działalności gospodarczej Wnioskodawca współpracuje z kilkoma podmiotami, w tym między innymi z (…) Szpitalem (…) w (…), który to podmiot jest jednocześnie pracodawcą Wnioskodawcy. Jak wyraźnie podkreśla Zainteresowany, zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach etatu w szpitalu w (…) nie pokrywa się z obowiązkami ramach kontraktu z tym szpitalem. Zakres czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach jego działalności gospodarczej jest znacznie szerszy, niż jego obowiązki etatowe. Różny jest także sposób wykonywania tych obowiązków - w ramach umowy o pracę Wnioskodawca zawsze pracuje pod nadzorem ordynatora oraz kierowników specjalizacji, wykonując szkolenia specjalizacyjne. Natomiast czynności Wnioskodawcy w ramach kontraktu są zawsze i w całości wykonywane samodzielnie. Odmienny jest także charakter wykonywanych czynności - dyżury na SORze mają zupełnie inną specyfikę niż dzienna prawa na Oddziale Gastroenterologicznym - jest to oddział ratunkowy, na którym udzielana jest pilna pomoc pacjentom, bez względu na specjalizację Wnioskodawcy. Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach kontraktu nawet częściowo nie pokrywają się z czynnościami w ramach umowy o pracę, co zostało przez Wnioskodawcę wyraźnie zaznaczone.

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, przy założeniu, że Wnioskodawca spełni wymagane wyżej wymienionymi przepisami warunki oraz złoży oświadczenie w przewidzianym ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych terminie, świadczenie usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz podmiotu, który jest pracodawcą Wnioskodawcy nie będzie wykluczać Wnioskodawcy z możliwości opodatkowania prowadzonej działalności podatkiem liniowym, ponieważ zakres czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej oraz w ramach umowy o pracę, jak wyraźnie podkreślił Wnioskodawca, nie jest tożsamy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów wskazać należy, że jakkolwiek wyroki sądów kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Należy stwierdzić, że rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie mogą być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Konieczne jest przy tym podkreślenie, że przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji podatkowej jest – co do zasady – sam przepis prawa podatkowego. Dlatego też, wydając przedmiotową interpretację indywidualną tutejszy organ interpretacyjny dokonał wyłącznie wykładni przepisów materialnego prawa podatkowego znajdujących zastosowanie w sprawie.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.